HALLE-BEDEVAARDERS BOOS
Voortaan «Zonder die moderoe katoiieke
Vlaamse Jeunesse doreé».
is
GEZOND
Wat met de
Een parkeerruimte die
niet beantwoord
aan haar doel
P.V.V. raadslid De Gols
Je kon ze tijdens het voorbije Pinksterenweekeind fors zien op
stappen en in een later stadium ook strompelend hun laatste reser
ves zien aanboren. Slierten Halle-Bedevaarders, soms ook wel kleine
groepjes van drie a vijf man.
Want dit is wat weleer een gelovig dichter, als wij ons niet ver
gissen August van Cauwelaert heeft genoemd de maand van vroom
heid mei.
Doet het Scherpenheuvel, Lourdes-Oostakker, Kalle en andere
Vlaamse bedevaarten nog in een tijd dat de Bedevaart bij uitstek
die naar Diksmuide is
En met Diksmuide ook de Spaanse Costa Brava's waar de zon en
wat al meer blijkbaar meer wordt vertrouwd als een remedie tegen
alles en nog wat.
«EEN SCHANDAAL»
VANUIT het Aalsterse blijft het
O.-L.-Vrouw bedevaartsoord nog
een attraktie. Het is, had een pas
toor gezegd tot zijn new-look kato-
lieken, uiteraard geen geloofspunt
Maar voor velen is die
jaarlijkse tocht naar hun bede
vaartsoord een steviger houvast
dan een medisch team. Een kwes
tie van vertrouwen, van geloof.
Het aantal Halle-bedevaarders
vanuit het Aalsterse was ook deze
maand nog relatief hoog. Daarbij
komt, voor de jeugd, dat het met
een gelegenheid was om de slo
gans van sportbiennales allerlei in
de praktijk om te zetten.
En het behoort tot aloude
Vlaamse tradities dat tijdens toch
ten naar bedevaartsoorden de
schoonste idylles ontluiken, of om
het andersom te zeggen verliefde
of vrijende paartjes andere woor
den prevelden dan deze die een
ode zijn aan Ons Lieve Vrouwe
ken. Dat mocht reeds, en dat was
het ook decennia geleden.
Wie de liefde ontdekte tijdens
een bedevaartstocht mocht rekenen
op een lang en gelukkig huwelijk.
«DESNOODS NOG LIEVER
MET EEN ECHTE HIPPIE»
Dit is dan het bondig verhaal
van de bedevaarder die zich de
tochten naar Halle uit voorbije tij
den herinnert de doodongelukkig
of verontwaardigd tot de konklu-
sie is gekomen «Het is niet meer
zoals weleer».
Ach, zei onze man zelf indien
het geen bedevaartstocht was ge
weest dan zou ik nog zeggen dat
het gewoonweg een schandaal is
zoals een aantal jonge mensen het
onderweg al te bont hebben ge
maakt.
Te bont hebben gemaakt
gooit bv. niet flesjes
aan
Ja, je
bier en wat al meer
scherven op openbare wegen
Als je ergens op bezoek gaat
laat dat nu toevallig het
Bedevaartsoord van Halle zijn
dan drink je vooraf niet
in die mate dat je een stuk
in je kraag hebt. En dat was
het geval met een aantal jon
ge mensen.
Ik ken de ruwste soldaten-
moppen uit mijn tijd als
krijgsgevangene, maar wat ik
van sommige jonge mensen
te horen kreeg is smeerlappe
rij zonder meer. En dat dan
ten gehore ook van je kinde
ren die mee opstappen.
Een bedevaartstocht Ja, maar
niet voor sommige jonge mensen
die erg modern katoliek willen
doen. Geef me dan liever een
niet-gelovige voor wie bedevaarts
tochten een stuk oude folklore zijn
zonder meer. Volgend jaar ga ik
met een paar vrienden. Zonder die
moderne katoiieke vlaamse «jeu
nesse dorée». Desnoods nog liever
"^et een echte hippie.
In de eerste wereldoorlog pro,
beerde ik bij de marine te komen.
Ik was 15, maar groot voor mijn
leeftijd, en ik vertelde de onder
officier dat ik 16 was. «Spijt me.
je bent te jong», zei hij. Twee
maanden later ging ik weer. Hij
scheen me niet te herkennen en
dus zei ik deze keer dat ik 17
was, maar ik kreeg hetzelfde ant
woord. Ik wachtte een paar weken
en ging toen nog eens. En deze
keer was mijn antwoord op de
vraag van de onderofficier «Ik
ben 18» Hij keek me aan en zei
lachend «Jong we zouden je wat
graag hebben bij de marine, maar
de moeilijkheid is dat jij zo vlug
oud wordt dat we je over een jaar
al zouden moeten pensioneren
Jens belde op een middag van
kantoor zijn vrouw op en vertelde
haar dat hij twee kaartjes voor de
schouwburg had. «O, wat heerlijk
lieveling» zei ze. Ik ga meteen
toilet maken. «Ja, doe dat» zei
Jens. De kaartjes zijn al voor
morgenavond».
Een gewapende rover kwam te
voorschijn uit een donkere brand
gang en sprak tot de eenzame
voorbijganger de klassieke woor
den «Je geld of je leven!» De
voorbijganger doorzocht zijn za
ken, aarzelde toen even en vroeg:
«Neemt u ook betaalcheques
aan?»
MET het probleem van de par
keerruimten worden zowat alle
centra gekonfronteerd. Dus niet
specifiek Aalsters, voor wie het
mocht denken. Een probleem dat
overigens niet zo eenvoudig is,
vrij komplex blijkens wat interna
tionale specialisten daarover op
colloqia hebben gezegd: Zo o.m,
merkwaardig genoeg het toene
mend aantal parkings in stads
centra lokt nog meer automobilis
ten en vermindert het gebruik van
openbare verkeersmiddelen, al dan
niet via metro, trein, tram of bus.
«PRATEN MET DiREKTIES VAN
BANKINSTELLINGEN
INMIDDELS neemt dit toch niet
weg dat de Hopmarkt, als centra
le, dus goed gelegen openbare
parkeerruimte steeds meer en
meer een steen des aanstoots is,
want vrijwel de ganse dag door,
met uitzondering van de weekeind-
dagen totaal volzet is met wagens
die van 8 tot 18 u er immobiel
staan.
Daarover heeft het P.V.V. raads
lid R. De Gols, blijkens de agenda
van de raadszitting van gisteren,
donderdag zijn bezorgdheid uitge
drukt.
Deze parkeerruimte is niet meer
te gebruiken voor het doe! waar
voor deze werd aangelegd, het is
hoofdzakelijk het personeel van de
bankinstellingen die er gebruik van
maken.
Dit is een last voor de Aalster
se gemeenschap die in feite door
bedoelde werkgevers zou moeten
gedragen worden. Aldus voor
noemd raadslid die het kollege
van burgemeester en Schepenen
vraagt, ZEER DRINGEND met de
betrokken direkties te praten
en de mogelijkheid te onderzee-
ken mits vergoeding een andere
ruimte buiten de middenstad ter
beschikking te stellen.
Het is vanwege dit raadslid
een niet onverstandige vraag die
men bezwaarlijk met algemeenhe-1
den uit de weg zal kunnen gaan. j
De kommerciele attraktie van
de middenstad waarover begrijpe
lijkerwijze bekommernis groeit is
vooralsnog afhankelijk van de par
keerruimte aldaar.
