L-AMI
kfüfliëk
BE
Ie iüipassiiii
Guy
10
DE WIJKAGENTEN
zondag 25 ïunl to t9u20
Tooa'y en Muldoon vormen al ja
ren een zeer hecht team. Dit is
niet onopgemerkt voorbijgegaan,
en de pers komt hun collegialiteit
en kameraadschap vastleggen, als
een voorbeeld van uitstekende sa
menwerking bij de politie. Dat ge
beurt net in die dagen dat ze ver
schrikkelijk op mekaars zenuwen
beginnen te werken...
W£r-:2LD?REiv1?ER5
De Baitedo van Andy Crocker
zondag 25 Juni te 21u25
Soldaten die terugkeren uit Viet
nam hebben heel speciale proble
men vooral aanpassingsmoeilijk
heden en last bij het herwinnen
van een (nieuwe) status. Dat er
vaart ook Andy Crocker. Zijn ver
loofde Lisa heeft de eenzaamheid
niet kunnen verwerken en is ge
trouwd met een ander. Zijn vroe
gere zakenvennoot Mack Pierce,
heeft zijn waar gelaat laten zien
en blijkt een egoistisch opportu
nist te zijn die van Andy's afwe
zigheid misbruik heeft gemaakt
om er voordeel voor zichzelf uit te
halen. De ene ontgoocheling volgt
op de andere en Andy wordt lang
zamerhand verbitterd. Hij beseft
dat hij zijn leven zal moeten op
nieuw beginnen...
PLEASE SIR
maandag 26 juni to 20ut0
S'narons boetiekje krijgt onver
wachte klanten ex-leraar Bernard
Hedges en zijn vrouwtje Penny.
Penny wil voor Bernard wat modi
euzer ondergoed kopen, maar Ber
nard zit er nogal mee verveeld dat
dit juist bij zijn ex-leerlinge moet
gebeuren. Als klap op de vuurpijl
komen ook Maureen en Dennis net
even bij Sharon aangelopen...
PARTY GIRL
dinsdag 27 juni te 20u40
Thomas Farrell is een aan lager
wal geraakt advokaat. Hij kende
een uiterst moeilijke jeugd in de
achterbuurten van Chicago en ont
wikkelde, ten gevolge van een ver
wonding aan zijn been, een min
derwaardigheidscomplex en een
frustratie die zich uiten in een to
meloze drang naar macht. Dat
heeft de gangster Rico Angelo 'al
heel gauw doorzien en hij zorgt
ervoor dat Farroü ec-n bliksemcar
rière maakt, zij hei op grond van
oneerlijke praktijken. Farrell krijgt
echter schuldgevoelens en de ont
moeting met een nightclubzangeres
Vicky Gaye, zal hem weer bewust
maken van zichzelf. Hij wil een
einde maken aan de troebele
vriendschap met Rico en een nieuw
leven beginnen met Vicky. Maar
eerst moeten Leiden, elk voor zich
hun -L.rztc-it weervinden...
MEDISCH CENTRUM
woensdag 23 juni te 20u10
Nora, de vrouw van een Ameri
kaans tcb - - - beeft jaren
lang naar een kind verlangd. Wan
neer ze uiteindelijk zwanger is, blij
ken or zcvc-ci nosilijkr.oden te rij
zen cbz haar aris haar een thera
peutische abortus aanraadt. Haar
echtgenoot is hot ermee eens,
maar Nora wil haar kind krijgen.
Zij brengt een bezoek aan dr.
Gannon. Zijp dionncce stemt haar
weer hoopvol..
OP ZOEK NAAR DE BRON
VAN D\l N2JL
clordüs i j 29 juni te 20u10
De Royal Geographical Society
geeft John Hanning Speke op
dracht terug te keren naar Afrika
en bevestiging te zoeken voor zijn
teorie dat het Victoriameer de bron
van de Mijl vormt. Zo vertrekt Spe
ke in 1859 voor een nieuwe expe
ditie naar Afrika. Hij wordt verge
zeld door kapitein James Grant.
Nabij de noordelijke oever van
het Victoriameer blijft Grant ach
ter. Speke ontdekt de Ripon-wa-
tervallen, waar de Nijl het Victoria
meer verlaat.
RID 'EM COWBOY
vrijdag 30 juni te 20u55
Do rodeo van Long Island trekt
heel wat volk. Zo zijn er o.m. Du
ke en 'vViboughhy, twee verkopers
van hot-dogs. Ook Bronco Bob
Mi the ei:, componist en zanger van
ccmboylicdjec, en Anne Shaw, de
dochter van een farmer uit Arizo
na.
Na de rodeo keert e!k op zijn
manier naar huis terug. Broco Bob
en Anne Shaw zitten in dezelfde
trein. Duke en Willcughby zijn er
ook maar zij z't+en in de goederen
wagon.
Hierna volgde nog een sabelge
vecht, maar niemand keek er meer
naar, want de aandacht werd in
beslag genomen door wat er zich
boven de hoofden afspeelde. Enke
le minuten al waren er met veel
kabaal meubels verschoven en
over het parket getrokken alsof de
woning werd ontruimd. En opeens
drongen pianoklanken tot in de kel
der door. Men hoorde het onmis
kenbaar ritmisch geluid van dan
sende voeten. De mensen boven
hadden zichzelf op een baj ont
haald om zich schadeloos te stel
len nu zij niets te zien kregen.
Aanvankelijk werd er onder het
publiek in de kelder daverend ge
lachen. Toen kregen de dames lust
ook te dansen, zij keken niet meer
naar wat er op het podium werd
geboden, maar begonnen hardop
met elkaar te praten.
Zij vonden het een grappig idee
van de buitenstaanders een bal op
touw te zetten. Die verveelden zich
stellig niet. Zij hadden ook liever
boven willen zijn. Maar twee nieu
we kampioenen hadden elkaar al
begroet en gingen in postuur staan
met zoveel gezag in hun houding,
dat alle blikken zich op hen richt
ten. Zij vielen uit en richtten zich
op met soepele gratie, met be
heerste kracht, met zoveel zelfver
trouwen en soberheid van gebaren
dat het onkundig publiek overrom
peld werd en onder de indruk
kwam.
Hun beheerste snelheid, hun
weioverwogen lenige gebaren, hun
onverhoedse bewegingen, zo goed
berekend dat zij traag leken, trok
ken de blikken en hielden ze vast
als alles wat volmaakt is. Het pu
bliek voelde, dat het hier iets te
zien kreeg dat schaars was, dat
twee grootmeesters in hun vak het
beste toonden wat er op dit ter
rein bestond.
Niemand sprak meer en ieder
keek gespannen naar het podium.
Terwijl zij elkaar na de laatste
stoot de hand drukten werd er ge
juicht, getrappeld en geloeid, leder
wist v/ie het waren Sergent en
Ravignac.
De verhitte geesten werden
strijdlustig. Mannen keken mannen
aan en hadden graag willen vech
ten. Zij voelden zich door een
glimlach al uitgedaagd. Zij die nog
nooit een schermdegen hadden
vastgehouden probeerden met hun
wandelstokken uit te vallen en te
paneren.
Geleidelijk verdv/een men toch
langs het wenteltrapje naar boven.
Er zou eindelijk iets te drinken zijn
De verontwaardiging was groot
toen men tot de ontdekking kwam
dat de gasten van het bal het buf
fet hadden geplunderd en al waren
weggegaan na te hebben verklaard
dat het een schande was, twee
honderd mensen voor niets te la-
ten komen.
Er was geen taartje, geen drup
pel champagne, limonade of bier
meer over, geen bonbon, geen
vrucht niets, absoluut niets. Zij
hadden alles genomen en verslon
den. Zij lieten zich bijzonderheden
vertellen door het personeel, dat
verdrietige gezichten trok, maar
moeite had de vrolijkheid te ver
bergen. De dames waren nog gul
ziger geweest dan de heren, ver
telden zij, en hadden gegeten en
gedronken tot zij er misselijk van
werden. Het was of overlevenden
verslag uitbrachten nadat een hele
stad was uitgeplunderd.
Zij moesten weI vertrekken. De
heren hadden spijt van de twintig
franc die zij in de collectezak had
den gedaan; woedend merkten zij
op, dat die van boven zich te goed
hadden gedaan zonder iets te be
talen.
De beschermvrouwen hadden
ruim drieduizend franc opgehaald.
Na aftrek van alle kosten bleef er
tweehonderd twintig franc over
43
voor de wezen van het zesde ar
rondissement.
Du Roy, die de dames Walter
thuisbracht, liet zijn landauer voor
rijden. Terwijl hij op de terugrit
tegenover de vrouw van de baas
zat ontmoette hij weer haar stre
lende steelse blik, die troebel leek.
Hij dacht Verdraaid, ik geloof dat
zij bijt. Hij glimlachte in het be
sef dat hii werkelijk succes bij de
vrouwen had, want mevrouw De
Mareile leek, sedert zij weer in
tiem met elkaar omaingeo, vee!
meer van hem te houden dan ooit
tevoren.
Opgewekt kwam hij thuis.
Madeleine wachtte hem in de
salon.
«Ik heb berichten» zei zij. «Die
kwestie Marokko geeft aanleiding
tot verwikkelingen. Frankrijk zou
er binnen enkele maanden wel eens
een expeditieleger naar toe kunnen
sturen. In elk geval zal men die
mogelijkheid aangrijpen om het Ka
binet te doen vallen en Laroche
krijgt dan de kans beslag te leggen
op Buitenlandse Zaken».
Om zijn vrouw te plagen deed
Du Roy, alsof hij er niets van ge
loofde. Men zou waarlijk niet zo
dom zijn, de dwaasheid van Tunis
nog eens te herhalen.
Zij haalde geergerd de schou
ders op. «Ik zeg het je toch! Ik
zeg het je toch! Je begrijpt blijk
baar niet, dat het voor hen een be
langrijke geldkwestie is. !n onze
tijd, beste jongen, kun je in de
politiek niet meer zeggen, «Cher-
chez ia femme», je moet zeggen
«Cherchez l'affaire». Het gaat om
de zakenbelangen».
«Kom» zei hij uit de hoogte, om
haar te prikkelen.
Nijdig viei zij uit,
«Je bent warempel a! ever. kin
derlijk ais Forestier»
Zij wilde hem kwetsen en ver
wachtte een woedend antwoord.
Maar hij zei glimlachend,
«Als die bedrogen Forestier?»
Zij was verslagen en mompelde
«O, Georges!»
Schaamteloos en spottend keek
hij haar aan en ging verder,
«Ja, wat? Heb je me zelf niet
bekend, die avond, dat Forestier
bedrogen werd?»
En hij voegde eraan toe «Arme
drommel!» op een toon van diepe
deernis.
Madeleine keerde hem de rug
toe en achtte hem geen antwoord
meer waard. Na lang zwijgen ver
telde zij hem, «We krijgen dins
dag gasten mevrouw Laroche-
Mathieu komt dineren met gravin
de Percemur. Wil jij Rival en Nor-
bert de Varenne uitnodigen? Ik zal
morgen naar mevrouw Walter en
mevrouw De Mareile gaan. Mis
schien komt mevrouw Rissolin ook»
Sedert enige tijd verschafte zij
zich, gebruik makend van de poli
tieke invloed van haar man, rela
ties om goedschiks of kwaad
schiks de echtgenoten bij zich
thuis te krijgen van die senatoren
en afgevaardigden, die de steun
van La Vie Franpaise van node
hadden.
Du Roy antwoordde,
«Uitstekend. Ik neem Rival en
Norbert voor mijn rekening». Te
vreden wreef hij zijn handen, nu
hij een goed middel had gevonden
om zijn vrouw te ergeren en aan
zijn verborgen wraakgevoelens te
voldoen, die hij koesterde sedert
op hun avondrit door het Bois de
ze schrijnende jaloezie in hem ge
boren was. Hij zou over Forestier
niet anders meer spreken dan als
over de bedrogen echtgenoot.
Daarover moest Madeleine ten
slotte woedend worden. En hij
zag die avond herhaaldelijk kans
met goedmoedige spot over de
«bedrogen Forestier» te beginnen.
Hij nam de overledene niets
meer kwalijk; hij zou hem wreken.
Zijn vrouw deed alsof zij niets
hoorde en bleef tegenover hem on
verschillig glimlachen.
De volgende morgen nam hij
zich voor, de vrouw van de baas
op te zoeken eer Madeleine haar
kwam uitnodigen. Hij wilde weten
of zij werkelijk verliefd cp hem
was. Het zou leuk zijn en hij zou
zich gevleid voelen. En... waarom
eigenlijk niet. als zij ervoor voel
de?
Cm twee uur liet hij zich aan de
Boulevard Malesherbes aandienen
Hij werd binnengelaten in de sa-
ion en wachtte.
Mevrouw Walter kwarn binnen
en stak hem met blijde gejaagd
heid de hand toe.
«Waaraan hebben v/e dat te
dat te danken?»
«Nergens aan, behalve dat ik u
graag wilde spreken. Ik meest een
voudig naar u toe, waarom weet ik
zelf niet, ik heb u niets bijzonders
te zeggen. Ik ben gekomen en hier
zit ik! Kunt u me dit ontijdig be
zoek en mijn openhartige woorden
vergeven?»
Hij zei het op hoffelijke spotten
de toon, met een glimlach om de
lippen, maar toch met iets ernstigs
in zijn stem.
Verbaasd en lichtelijk blozend
stamelde zij,
«Maar... eh... ik begrijp u niet
U verbijsterd me...»
Hij ging verder,
«Het is een liefdesverklaring cp
luchthartige toon, om u niet te
doen schrikken».
Zij zaten tegenover elkaar. Zij
vatte zijn woorden als een grap op
«Een liefdesverklaring... in alle
ernst?»
«Ja zeker! Ik had u dit al zo
lang willen vertellen, sedert heei
lang al. Maar ik durfde niet. Men
zegt, dat u zo streng en op een
afstand bent...»
Zii had haar houding terugge
vonden en antwoordde,
«Waarom komt u daar vandaag
juist mee naar rae toe7
«Dat weet ik zelf niet». Zachter
voegde hij eraan toe,
«Of liever, omdat ik sedert gis
teren alleen nog aan u heb kunnen
denken».
Nu verschoot zij even van kleur
en zei onzeker,
«Laten we met die kinderachtig
heid ophouden en over iets anders
spreken».
Maar hij had zich zo plotseling
voor haar op de knieen geworpen
dat zij bang werd. Zij wilde op
staan hij dwong haar met twee
om haar middel geslagen armen te
blijven zitten en zei weer harts
tochtelijk.
«Ja, ik houd van u, ik houd als
een krankzinnige van u, al zo lang
Geef me geen antwoord. Ik kan
het niet helpen, ik ben gek! Ik
houd van u... O, als u wist, hoe-?
veel... hoeveel...»
Zij hapte naar lucht, hijgde,
trachtte iets te zeggen en kón
geen woord over haar lippen krij
gen. Zij rukte hem met haar beide
handen van zich af, nadat zij hem
bij het haar had gegrepen om die
mond, die zij voelde naderen tot
de hare, op een afstand te hou
den. Zij keerde het hoofd van links
naar recht, van rechts naar links,
in snelle bewegingen en zij kneep
de ogen dicht om hem niet meer
te zien.
Hij voelde haar lichaam door
haar japon heen, hij bevoelde er*
betastte haar en zij gaf haar weer
stand prijs onder die grove stre
lingen. Onverwacht stond hij op
en wilde haar omhelzen, maar in
de sekonde, die zij zich vrij voelde
ontsnapte zij hem door zich ach
terover te v/erpen en zij vluchtte
nu van de ene fauteuil naar de
andere.
Vervolgt Nadruk verboden
