fusie-mlnded?
SEPTEMBER
1972
de eerste
onderwijs
dag
Is Erembodegem niet zeer
De druiven zijn nog veel te groen
16
Alvast vanwege B.3.P. zijde alhier heeft men het fusiedoku-
ment dat La Libre Belgique als vakantieprimeur ten geschenke kreeg
niet in de map laten liggen.
Bij monde van senator en AaSsters raadslid Willy Vernimmen werd
het in de lokale kontekst te berde gebracht tijdens de raadszitting
van vorige week.
OVERLEG TUSSEN
POLITIEKE PARTIJEN
Het voorstel van Vernimmen had
betrekking op de oprichting van
een Kommissie voor de fusie,
waarbij het initiatief dan zou uit
gaan vanwege de stad Aalst.
Men mag uiteraard aannemen
dat het schepenkollege daarover
voordien reeds had beraadslaagd
en zijn standpunt had bepaald.
Het werd vertolkt door burge
meester De Bisschop die het voor
stel niet opportuun achtte maar
suggereerde dat de politieke par
tijen onderling konden overleg
plegen. Er was ook schepen De
Neve met de bemerking dat het
komitee voor Ruimtelijke Ordening
nu reeds rekening hield met het
perspektief van een fusie.
Men kan niet beweren dat de
belangrijkste betrokken randge
meenten als bv. Erembodegem
fusie-minded is. (Men moge zich
herinneren dat het initiatief, enkele
jaren geleden voor de bouw van
een interkommunaal ziekenhuis
op een sisser uitliep met alle ge
volgen vandien).
Formeel kommentaar moet
men niet verwachten vanwe
ge de betrokken vroede vade
ren van de randgemeenten.
En het enige meldenswaardi
ge is de reaktie van gemeen
te... ambtenaren (gemeente-
sekretarissen, K.O.O. voorzit
ters, politieambtenaren enz..)
die doen alsof hun oren tui
ten. Men brengt daar heel
wat menselijk begrip voorop.
Zorgen voor later, voor veel
later.
Een gemeentesekretaris uit
een randgemeente maakte er
zich met een kwinkslag van
af Over de fusie? Daar was
de laatste weken zelf ten ge
meentehuize nog geen koffie
praatje over gehouden...
Het is zeker niet in de belang
rijkste randgemeente, Erembode
gem dat men zich grote zorgen
maakt over het mogelijk verlies
van de gemeentelijke autonomie.
Erembodegem voelt zich sterk.
Men zegt dat niet met veel woor
den, men verspeelt er zelf geen
woorden aan. Maar het is voel
baar.
En toch als alle tekenen niet
bedriegen is zelf de kans
groot dat ooit het grootste
verzet vanuit deze gemeente
zal rijzen.
Men verwijst naar de schul
denlast van de stad Aalst en
veronachtzaamt hierbij de
verzorgingsfunktie van de
Dirk Martensstede, men ak-
sentueert de lokale expansie
de talrijke nieuwe bedrijven
op de industriezone's en wat
al meer.
En vrijwei unaniem links
en rechts uitzonderingen
dan toch niet te na gespro
ken blijkt men gehecht te
zijn aan het burgemeesters
beleid van Frans Boel.
Zei iemand met het nadruk
kelijk verzoek zijn naam nier te
noemen die te Erembodegem
wel een representatieve figuur is
«Als men hier moest een ern
stige opiniepeiling over de fusie
^met Aalst laten doorgaan Wel
ik voorspel U een overdonderende
fneerderheid tegen. Houdt daar
maar rekening mede».
Toch kan men niet zeggen dat
te Erembodegem nu een anti usie
stemming zo meteen in de hand
,wordt gewerkt. Dat kan natuurlijk
wel geleidelijk. In afwachting zal
er nog heel wat water door de
Dender lopen.
De fusiedruiven zijn in elk geval
te Erembodegem nog veel te
groen. Men laat ze hangen voor
wat ze waard zijn.
Een voorbeeld dat zeker zal
gevolgd worden door een aantal
streekparlementairen die nie:' di-
rekt met de problemen var de
Aalsterse agglomeratie te maken
hebben. Die fusiedruiven mochten
wel eens een zure elektorale na
smaak hebben. Het wachten is op
^en of andere Jan Verroken
ER waren vaders die knaag
den aan hun nagels of in een
rekordtempo een reeks sigaret
ten gulzig opzogen, andere
gooiden aile mogelijke papier
tjes uit hun geparkeerde wa
gen. Soms ledigden er stiekum
een boordevol asbakje en nog
andere stapten ontelbare keren
heen en terug naar een of an
dere boekhandel. Ze keken
naar hun uurwerk of naar
ouderwets mini-gerokte vrouw
tjes Die warme maandag 5
september 1972 toen de eerste
schooljachtdag ca. 18 u. had
bereikt.
Het moest blijkbaar allemaal
DIE dag gebeuren. De dinsdag
die daarop volgde moest de
studerende toekomst van het
land, zich slagvaardig presen
teren net als kommandotroe-
pen. Paraat. Geen tijd te ver
liezen. NOG MAAR EEN BE
GIN VAN HET VOLLEDIG
VERNIEUWD ONDERWIJS IN
HET VOORUITZICHT VAN HET
JAAR 2000.
Zelf de leerboeken waarin al
een historisch overzicht gege
ven wordt van de op en neer
gang van de kontestatie bewe
ging uit de lang voorbije zesti
ger jaren moesten voor dins
dagmorgen netjes gekaft- en
geetiketeerd zijn.
De boekhandels stonden bom
vol en zelf het oude lieve mada
meken in de kramieke dorpse
boekenwinkel - even over de
stadsgrenzen - zei 's avonds
laat dat ze dit in haar ganse
kommerciantenloopbaan nog
niet meegemaakt had. Schrif
ten, stiften, plastieke ditjes en
datjes, tekengerei., een klas
dagboek... en stapels leerboe
ken.
Niemand vroeg hoeveel kost dit
of dat, want de meester had
het allemaal precies gedikteerd.
En liefst geen tweedehands ma
teriaal.
Allemaal die maandagavond.
Gelukkig de kinderen wier va
der of moeder onmiddellijk na
het avondmaal vlug in de auto
konden springen om tijdig terug
thuis te zijn en de lieve doch
tertjes of zoontjes behulpzaam
te zijn bij het kaften, het schrij
ven van naam en voornamen,
het ondertekenen van formulie
ren waarbij het gezinshoofd al
tijd verplicht wordt rechts te
signeren.
Of dochtertje of zoontje zinnens
was verder te sparen via de
schooi, of zij het middagmaal
a! dan niet in de schooi zouden
gebruiken, aanwezig moesten
zijn op de middag- of avond
studie, met welk voertuig zij
zich naar de school verplaat
sten.
Zij moesten het allemaal we-
weten die DINSDAGMORGEN.
Net of de computers nog moe
ten uitgevonden worden. Waar
op v/achten zij te Brussel,
's Avonds van die maandag
moeten in dit land honderddui
zenden kinderen zeer onrustig
ingeslapen zijn. Apothekers
moeten kalmerende middel
tjes met tonnen afgeleverd
hebben, voor de kinderen en de
moeders. Je komt niet van de
ene dag in de andere van een
vredestoestand naar een gewa
pend konfiikt.
Dat demonstreerde ook een
schooldirektrice uit den iande,
die reeds op de tweede school
dag verstek moest iaten gaan.
Ze had een blik net alsof zij de
bioemekens had buitengezet
weshalve ze vlug de dokter
ging konsulteren.
Wie zich die dagen van het eer
ste schooljaar wou kalmeren en
de jaren reeds heeft bereikt
dat men minstens een kwart
eeuw nuchter én weemoedig
kon terugblikken....
1925 - 1940
De meesters en de juffrou
wen keuvelen rustig op de
speelplaats. In een kantoor
tje zit het kale schoolhoofd
met de vlijt van een notaris
klerk een lijstje op te ma
ken. Nieuwe namen van
nieuwe leerlingen, enkele in
formaties voor het onderwij
zend personeel.
De juffrouwen dragen die-
tijd lange rokken, zijn zo op
't eerste zicht anti-seks,
maar veel jaren later zul
len de oud-leerlingen er
kennen hoe mooi ze wa^en.
De meesters zijn kalme he
ren. De eerste dag dragen
ze net als de leerliraen
geen kiel.
Ze grijpen tussendoor I-. I si
ne Jan of kleine Piet bi; de
arm en vragen hoe het met
vader of moeder was of met
nicht Agnes.
Het wordt dan doorgas .-;
wel 10 u. voor een zware
handbei het signaal gaf. De
jongens en de meisjes zit
ten allemaal een klas h c
ger. Of dat nu een katolie- tl
ke of een andere schoot is*, j
de meester en de juffrouw
zei dan wel Zitten alle
maal In de naam des Va
ders, en des Zoons, enz.
Ze kregen allemaal een stuk
papier en een potiood.
Naam, adres, enz. Wie
vaagt het bord schoon
klonkt het van vooraan. Er
is dan altijd wel een Witte.
Het wordt vlug 11 u. en
allemaal kijken ze ve lan
gend uit naar de bu ten-
lucht. Het schoolhoofd wist
van wanten en laat voortij
dig de bel klinken. Die eer
ste schooldagen zijn een
kermis.. Men heeft nog een
mooie herfstige avond om
patatten uit het brandend
kruid te eten. De vaders
kunnen rustig op de stoep
praten over de voorbije dag.
En geen van hen wordt er
toe gebracht holder de bol
der in een auto te springen
om nog naar de stad te rij
den en voor het sluitings
uur de nieuwste dikke Van
Dale te kopen.
Dat heb ik maandagavond
gedaan, zegt hier een koüüega
Zonder Van Dale ging het
niet had de meester gezegd
En ik spring holderdebolder in
mijn auto en aan Den Haring
wenkt me een oude school
vriend, een onderwijzer... DCom
zegt die, we gaan er één drin
ken. 't Is zo lang geleden era ik
heb een dag achter de rug
T'jonge... T'jonge... D.
