Guy gfe Moupassant
(J
uitgaan en dat playboy Bob regel
matig flinke braspartijen organi
seert, waar het niet ontbreekt aan
vrouwelijk schoon.
JeugfetiiHeton
DZ WOUDLOPERS
maandag 25 sept. te 18uG5
Tex Bailey zal eer. bezoek bren
gen aan Indian River, hi ij heeft
daar heel wat bewonderaars, want
hij is in Holiywood een grote ve
dette geworden, in een hele reeks
films heeft hij de held gespeeld,
en eek in het werkelijke leven wil
hij zich laten doorgaan voor de
vlotte harde gen, die voor r.iets
terugdeinst. 7 n zoon Danny weet
we! betr:r f. verhouding tussen
Vader en zoo:: zit aan de grond,
en Danny p: obeert het valse beeld
dat zijn vader ophoudt te doorbre
ken waar dat maar kan.
acht e
heeft
TV-rc
KAtïi
r.l er nee! gauw
Danny gelijk
K a t v. c! rc u f f e w er. i a n g e vv o r v e n
op het advokatenkantcor van iMr.
Stroomkoning. Hij neemt er ai spoe
dig de plaats in van Rentonstein,
de vroegere bureauchef die echter
geld verduisterd had en ontslagen
werd. Juffrouw Te George, de se
cretaresse van Stroomkoning, is
met deze gang van zaken erg in
haar schik. Ze is immers in stilte
verliefd op Katadreuffe.
Jeugdfeuiileton
SKïPPY
dinsdag 26 sept. te
18u05
Matt, Sonny en Skippy zijn op
weg naar het hoofdkwartier van de
Rangers, waar Matt een afspraak
heeft met Sir Adrian Gillepsie, de
voorzitter van de vereniging die de
nationale parken beheerd. Plots
zien ze een gewonde man op de
weg liggen, en natuurlijk stoppen
ze om hulp te bieden.
Ze worden slecht beloond, want
de man richt een geweer op hen,
en verplicht hen terug in de wagen
te stappen. Keeler, zo heet de ge
wonde, verplicht Matt hem naar
Dalmar te brengen, waar hij een
afspraak heeft. De lange tocht be
gint.
Speelfilm
PRIVILEGE
dinsdag 28 sept. te 20«35
In het Engeland van de zeven
tiger jaren is de zanger Steve
Schorter geworden wat Elvis Pres
ley in de vijftiger jaren en The
Beatles in de zestiger jaren waren:
het idool van de massa. De firma
die zijn produkten aan de man
brengt verdient schatten aan hem.
Martin Crossiey, de voorzitter van
de raad van beheer van het con
cern, de manager Alvin Kirsch en
de muziekuitgever Jules Jordon zijn
de mannen dio achter de schermen
aan de touwtjes trekken.
Het land wordt bestuurd door
een regering van conservatieven en
socialisten, omdat beide partijen
tot het besluit gekomen zijn dat
ze in feite hetzelfde nastreven.
Het resultaat is een praktisch to
talitaire staat. Bij de shows die
de vedette opvoert kan de jeugd
zich uitleven, zodat ze zich niet te
vee! vragen gaat stellen, en poli
tiek dus ongevaarlijk blijft.
Feuilleton
DE DUBBELDEKKERS
woensdag 27 sept. te 20UIO
De vooravond van Kerstmis.
Stan en Jack zijn in hun nopjes
met het komende verlof. Alles valt
echter in duigen als eer. chauffeur
en een conducteur .plots ziek val
len, en de controleur Stan en Jack
vertelt dat ze moeten inspringen.
De volgende morgen zorgt «Mum»
ervoor dat iedereen vroeg op is,
zodat de kerstpakjes geopend kun
nen worden voor Stan naar z-ijn
werk meel. Arthur en Olfve zijn
daar niet erg gelukkig cm. Hun
humeur verbetert er niet op als
«Mum» er cp aandringt dat Arthur
later op de dag Stan van zijn werk
zou gaan afhalen met de motor
fiets. Ondanks alles geniet Arthur
toch met voile teugen van het
kerstfeest, zodat het later op de
dog wenselijker lijkt hern niet meer
het stuur van de moterfiets in han
den te geven.
DE WERELD VAN SOMERSET
ivüAüGHAM
donderdag 28 sept. te 20u 10
Dezeaflevering draait rond twee
hoofdfiguren een zekere Lord
Mountdrago, een diplomaat en
Owen Griffiths, een nieuwbakken
parlementslid. Wanneer Owen Grif
fiths zijn eerste toespraak houdt
in het parlement, geeft Lord Mount
drago hem een nogal spottende
repliek.
De volgende nacht heeft Lord
Ivlounidrago een bizarre droom,
waarin hij tijdens een diplomatieke
receptie door Owen Griffiths be-
lachlijk wordt gemaakt. Wanneer
de dag daarop hij Griffiths aan
het woord hoort in het parlement,
ontdekt Mountdrago dat Griffiths
een zin uitspreekt die hij ook tij
dens deze eigenaardige droom
heeft gezegd. Het obsedeert
Mountdrago en hij besluit een emi
nent psychiater te bezoeken om
uit zijn verwarrende gemoedstoe-
stand wijs te raken. De dokter ver
telt hem dat hij aan een achter-
volg«ngswaanzin lijdt. Lord Mount
drago geraakt ervan overtuigd dat
Dj Griffl'.ks moet vermoorden.
Tijdens een van zijn volgende
omen vermoordt hij Griffihts.
Wanneer hij tijdens het ontbijt de
krant openslaat leest hij tot zijn
grote ontzetting dat Owen Griffiths
is overleden. Totaal overstuur holt
hij de straat op en wordt door een
wagen gegrepen.
Nadat hij zijn adres had opge
geven zei de journalist nog,
«Laat u op de chronometer mijn
initialen graveren, G.R.C. in mono
gram, onder een baronnekroon-
tje.»
Verrast lachte Madeleine. En
toen zij de winkel verlieten nam zij
zijn arm in een soort vertedering.
Zij vond hem toch handig en door
tastend. Nu hij geld had, moest hij
een titel hebben, inderdaad..
De juwelier groette
«U kunt op mij rekenen don
derdag is het klaar, meneer de ba
ron»
Zij liepen langs het Vaudeville.
Er werd een nieuw stuk gespeeld.
«Als je zin hebt,» zei hij, «kun
nen we vanavond wel naar het
theater gaan. Laten we proberen
een loge te krijgen.»
Zij kregen nog een loge en hij
zei,
«Zullen we in een restaurant
gaan eten?»
«O ja leuk.»
Hij voelde zich vorstelijk en ge
lukkig en bepeinsde, wat zij die
avond nog meer konden doen.
«Als wij mevrouw De Marelle
eens gingen halen om vanavond
met ons uit te gaan? Ik heb ge
hoord, dat haar man in de stad is.
Ik zou hém graag weer eens zien
en spreken.»
Zij gingen naar mevrouw De Ma-
reüe. Georges, min of meer beducht
voor het eerste weerzien rnet zijn
minnares, was maar al te blij, dat
de tegenwoordigheid van zijn vrouw
elke uiteenzetting onmogelijk zou
maken. Maar Cjotilde leek niet
eens meer aan het gebeurde te
dénken en dwong haar man bijna,
de uitnodiging te aanvaarden.
Het diner was gezellig en de
avond verrukkelijk.
Georges en Madeleine kwamen
erg laat thuis. Het gas brandde
niet meer. Om de treden te ver
lichten streek de journalist eik o-
genblik een waslucifer af. Terwijl
zij op de overloop van de eerste
verdieping aankwamen onthulde de
in de tocht plotseling fel opvlam
mende lucifer in de spiegel hun ge
stalten, licht in de duisternis van
de trappen.
Zij leken twee spookverschijnin
gen, die dadelijk weer zouden op
lossen. Du Roy hief zijn hand op
om hun beelden meer licht te ge
ven en zei, met een zegevierende
lach,
«Daar gaan twee miljonairs voor
bij.»
VII
Sedert twee maanden was de
verovering van Marokko een feit
geworden. Frankrijk, dat Tanger
had bezet, beheerste nu de gehele
Afrikaanse kust langs de Middel
landse Zee tot aan het gebied van
Tripoli en het had zich garant ge
steld voor de schuld van de pas
veroverde landen.
Men beweerde, dat twee minis
ters daaraan een twintig miljoen
hadden verdiend en vrijwel open
lijk werd in dit verband de naam
van Laroche-Mathieu genoemd.
Wat Walter betreft heel Parijs
wist, dat hij een dubbele slag had
geslagen en op de lening dertig
tot veertig nmijoen had verdiend,
maar nog eens acht tot tien mie-
joen aan koper- en ijzermijnen, e-
venals aan uitgestrekte grondstuk
ken, voor de verovering voor een
krats gekocht en de dag na de
Franse bezetting aan koloniale on
dernemingen weer verkocht.
In enkele dagen was hij een
van de groten op aarde geworden,
een van die almachtige financiers,
invloedrijker dan vorsten, voor wie
de hoofden zich buigen, tegen wie
de monden gaan stotteren en die
alles wat laag, laf en afgunstig is
te voorschijn roepen in de mens.
59
Hij was niet meer de jood Walter,
directeur van een twijfelachtige
bank, een afgevaardigde die men
van onaanvaardbare beursmanipu-
laties verdacht, hij was meneer
Walter, de rijke Israëliet. Dat wil
de hij tonen.
Hij kende de geldnood van de
prins van Carisbourg, die een van
de mooiste panden aan de Rue du
Faubourg-Saint-Honoré bezat, met
een tuin aan de Champs-Elysées
en stelde hem een verkoop binnen
vierentwintig uur voor, van pand
met inboedel. Hij bood er drie mil
joen voor. De prins ging, verleid
door het grote bedrag, op zijn
aanbod in.
De volgende dag al betrok Wal
ter zijn nieuwe woning. Daarna
kwam hij op een ander idee, wel
geschikt om Parijs te veroveren,
een idee, een Napoleon waardig.
De hele stad ging op dat ogen
blik kijken naar een groot doek
van de Hongaarse schilder Karl
Marcowitch, geexposeerd bij de
kunstkenner Jacques Lenoble,
voorstellend Christus, wandelend
op de golven.
Geestdriftige kunstcritici ver
klaarden het doek tot het mees
terwerk van de eeuw.
Walter kocht het voor vijfhon-
derduizend franc, stuitte de dage
lijkse stroom van publieke belang
stelling daardoor in zijn loop,
dwong heel Parijs over hem te
spreken, hem te benijden, te laken
of te bewonderen.
Daarna liet hij in de kranten
afkondigen dat hij ieder die zich
in de vooraanstaande Parijse krin
gen bewoog zou uitnodigen, op
een bepaalde avond in zijn huls
het magistrale kunstwerk van de
buitenlandse meester.te komen be
kijken;" zodat nien 'hem- niet' kon
beschuldigen van het beslag leg
gen voor eigen genoegen op een
kunstwerk.
Hij zou zijn huis opensteilen. Wie
wilde mocht binnenkomen. Men
hoefde aan de deur slechts de
convocatie te laten zien.
De tekst hiervan luidde: «De
heer en mevrouw Walter verzoe
ken u, hun de eer te willen aan
doen op 30 december tussen 9u
en middernacht te hunnen huize
het doek van Karl Marcowitch; Je
zus wandelend op de golven, te
komen zien. Het zal elektrisch ver
licht zijn.»
Onderaan stond heel klein «Na
twaalf uur dansen.»
Zij, die wilden blijven, konden
dat dus doen en uit hen zou het
echtpaar Walter de kennissen voor
de toekomst aanwerven.
De anderen bekeken het schil
derij, het huis en de nieuwe eige
naars met koele nieuwsgierigheid,
schaamteloosheid of onverschillig
heid en gingen zoals ze gekomen
waren. Maar Walter wist heel
goed, dat zij later terug zouden
komen, zoals zij bij andere Isra
ëlieten waren gekomen die rijk wa
ren geworden zoals hij.
Eerst moeten zij zijn huis bin
nengaan, al die berooide aristo
craten over wie in de kranten
werd geschreven; en zij zouden
het binnengaan om het gelaat te
zien van een man, die in zes we
ken vijftig miljoen had verdiend;
zij zouden het binnengaan om die
genen te zien en te tellen, die er
ook kwamen; zij zouden tenslotte
binnengaan omdat hij de goede
smaak en de handigheid had ge
had, hen uit te nodigen voor het
bekijken van een Christelijk schil
derij in het huis van een van de
kinderen Israels.
Hij leek daarmee te willen zeg
gen: Kijk, ik heb voor vijfhonderd
duizend franc het religieus mees
terwerk aangekocht van Marco
witch, Jezus wandelend op de gol
ven. En dat meesterwerk zal ik
dagelijks voor ogen hebben in mijn
huis, het huis van de jood Walter.
In de kringen van de aristocra
tie had men deze uitnodiging, die
per slot van rekening tot niets ver
plichtte, druk besproken.: Men
ging, zoals men aquarellen ging
bekijken bij een kunsthandelaar.
De familie Walter bezat een mees
terwerk en opende een avop-d haar
deuren, zodat ieder het kortbewon
deren. Dat was alles.
Twee weken al plaatste La Vie
Franpaise elke ochtend. eén be
richt over deze soiré op 30 'decem
ber en trachtte de algemene be
langstelling daarmee te wékken.
Du Roy was woedend over de
triomf van de baas.
Hij had zich rijk gewaand met
de vijfhonderdduizend franc, die
hij zijn vrouw afhandig had ge
maakt en nu vond hij zichzelf arm,
beschamend arm, wanneer hij zijn
pover vermogen vergeleek bij de
miljoenen die rondom hem neer-
geregend waren, zonder dat hij er
ook maar iets van had kunnen op
vangen.
Zijn jaloerse woede nam met
de dag toe. Hij nam hei iedereen
kwalijk: het echtpaar Waiter, dat
hij weigerde nog te bezoeken, zijn
vrouw die hern, misleid door La-
roche, had ontraden Marokkaanse
fondsen te kopen en bovenal de
minister die hem bedrogen, die
hem voor zijn karretje had ges
spannen, terwijl hij tweemaal per
week bij hem kwam eten. Hij ge
bruikte Geörges ais secretaris,
spion en penhouder en als hij
neerschreef wat de minister hem
dicteerde ken hij nauwelijks de
lust bedwingen, die knappe ge
slaagde man te wurgen. A's mi
nister had Laroche een matig suc
ces en teneincfe zijn portefeuille
niet kwijt te raken- vetböLiti hij
zorgvuldig, dat hij bulkte van het
geld. Maar Du Roy rook dat geid
in de hooghartige woorden van de
voormalige plattelands - advocaat
in zijn onöeschaamci optreden, n
zijn OiUiQiG ouwe;s.gur., in D-
geheel vertrouwen in Du Roy zelf.
Laroche heerste in zijn huis,
had de plaats ingenomen én ver
scheen op de dagen van graaf De
Vaudrec en ging met het perso
neel om alsof hij een tweede heer
des huizes was.
Georges liet het bevend toe,
als een hond die wil bijten maar
die niet durft. Vaak trad hij hard
en grof tegen Madeleine op, die
evewel de schouders ophaalde en
hem als een stout kind behandel
de. Zij verbaasde zich overigens
zeer over zijn aanhoudend slecht
humeur en zei meer dan eens,
«Ik begrijp je niet. Je doet
niets dan jezelf beklagen. Je om
standigheden zijn toch zo slecht
niet»
Hij liet haar staan zonder ant
woord te geven.
Aanvankelijk had hij beweerd,
niet naar de sorée van de baas
te zullen gaan en geen voet meer
bij die smerige jood over de drem
pel te zullen zetten. Twee maan
denlang schreef mevrouw Walter
hem dagelijks en smeekte hem te
komen of haar te ontmoeten waar
hij maar wilde, zodat zij hem de
zeventigduizend franc ter hand
kon stellen, zei ze, die zij voor
hem verdiend had. Hij gaf noch
taal noch teken en wierp de ver
twijfelde brieven in de haard. Hij
had niet alleen bij voorbaat af
stand van zijn aandeel in hun
winst gedaan, hij wilde haar ook
tot wanhoop drijven, haar minach
tend bejegenen haar vertrappen.
Zij was al te rijk! Hij zou zich
trots tonen.
De dag waarop het schilderij
geëxposeerd zou worden zei hij,
toen Madeleine opmerkte, dat hij
zichzelf te kort deed door niet te
gaan zien,
Vervolgt
Nadruk verboden
