BEL-AMI
Ony He loiipassasi!
Ml
20.15
Alias of niets
K
21.00
Berichten uit Bonn
K
21.30
Be expert
K
22.15
Journaal en
22.15
Nieuws
22.30
Auf Abruf
K
23.45
Nieuws
K
K KLEUR
MANNSX
zaterdag 4 november te 2luG5
Joe Mannix wordt in dienst ge
nomen om juwelen ter waarde van
acht miljoen dollar vanuit Londen
naar een museum in de Verenigde
Staten te brengen. Op het ogen
blik dat hij zich klaarmaakt om
naar Londen af te reizen, wordt
hij ontvoerd. Eer dubbelganger
neemt zijn plaats in. en vertrekt
met zijn identiteitskaart en zijn
vliegtuigticket naar Lenden, om de
uvvelen in ontvangst te nemen.
DE VOIïSTIs-JKEM VAN BRUGGE
zondag 5 november te 20u25
Op het bal van de Cercle Litté
raire zet Quatremeire zijn avan
ces verder. Ida laat zich tot be
loften verleiden. Flavie Diegerick
is er ai te duidelijk op uit om de
plaats van haar zuster in te ne
men. Elise, het lief dat Edgar On-
ghenae in Gent had achtergelaten
is hem naar Brugge gevolgd.
DE WOUDLOPERS
maandag 6 november te tSa'S
Emesinah Wabigan, een Indi
aans meisje, komt in het kamp
van de Junior Rangers met een
vreemd verhaal aan. Haar vader
werd ontvoerd, en de pelsjager
John Owl houdt bij hcog en bij
laag staande dat de Indiaanse
geest Wendigo terugekeerd is in
het gebied van de Zeven Wolven,
en dat hij de ontvoerder is. Eme
sinah is bang om terug te gaan
naar de hut van haar vader. De
Junior Rangers Ted, Mike en Chub
willen met haar meegaan naar het
gebied van de Zeven Wolven,
maar het meisje slaat hun aanbod
af. Toch zullen de Junior Rangers
haar op een afstand volgen.
THEESALON MYRSAM
maandag 6 november sa 20a 10
Het spel vertelt het merkwaar
dige verhaal van de gebeurtenis
sen in «Theesalon Myriam», waar
een woningsbouwvereniging zou
zijn gevestigd. Een jongeman Pe
ter en zijn meisje Julie, hebben
een advertentie gelezen waarin
staat dat je als lid van deze ver
eniging, meteen een woning kunt
krijgen. Veel geld hoeft het alle
maal iet te kosten. Het enige dat
de kandidaat moet doen, is een
oude, bij voorkeur alleenwonende
dame of heer opzoeken en die uit-
nodicen voor een bezoekje aan
het theesalon Myriam.
DE KINDEREN VAN
VALPARAISO
dinsdag 7 november te 20u35
Mario Gonzalez, een arme werk
man in de Chileense stad Valpara
iso, wordt ontslagen. Om aan eten
te komen voor zijn kinderen
pleegt hij een diefstal. Hij wordt
aangehouden en veroordeeld tot 5
jaar gevangenisstraf.
Terwijl Mario Gonzalez de cel
in gaat, blijven zijn 4 kinderen
achter in hun armtierige flat in de
achterbuurt van de grootstad.
DE DUBBELDEKKERS
woensdag S november ie 20u10
De stijging van de levensduur
te begint werkelijk onrustwekken
de vormen aan te nemen. De ar
me Stan is nu al verplicht zijn
broodjes mee naar het werk te ne
men, want hij kan de warme maal-
tüden in de cantine van het bus
depot niet langer bekostigen. :i-,u
«Mum» vindt dat er wat aan
gedaan moet worden, en besluit
de voorkamer te verhuren en een
pensiongast in huis te nemen. Het
komt er dus op aan iemand te
vinden die zijn intrek wil nemen
in het huis van de «dubbeldek
kersfamilie».
Stan gaat bij de controleur om
raad. En vanzelfsprekend kent die
net de geschikte persoon mister
Nichols, die ook bij debusmaat-
schappij werkt.
BH BRAVE SOLDAAT SJWEIK
donderdag 9 november te 20u10
Het regiment van Sjweik is nu
ge'::c:i in een dorpje niet ver
van het front. Luitenant Dub geeft
zijn mannen strikte orders. Als
het kwartier echter ontruimd moet
worden, is luitenant Dub nergens
te vinden Sjvrei'c krijgt bevel hem
te gaan zoeken. Hij treft Dub aan
in een erbarmelijke toestan"d."9m'
de daaropvolgende dagen krijgt
Sjweik neg ruimschoots de gele
genheid zich om de luitenant te
bekommeren.
Als Sjweik en zijn kameraden
naar een nieuw nachtverblijf moe
ten uitzien, ondervinden zij al
gauw dat niet iedereen even gast
vrij is. En zo ziet Sjweik zich
soms verplicht zijn stem te ver
heffen.
BEZOEK VAN EEN VREEMDE
vrijdag 10 november te 20u55
Jill Grooms zit alleen in haar
fiat in het hartje van Londen. Zij
kijkt ongeinteresserd naar de tele
visie. Het is zaterdagavond. Ze is
een vrouw in het begin van de
veertig. Ze wacht op Jimmy Emp-
son, met wie ze vanavond in de
stad zal gaan souperen.
Jimmy is een knappe zakenman
ongeveer even oud, tuk op vrolijk
gezelschap. Vanuit de suite van
een groot hotel belt hij haar op.
Hij kan zomaar niet weglopen van
een feestje. Kan het beloofde
etentje niet een andere keer.
Jill is woedend. Op het ogen
blik dat ze haar avondjurk weer
wil uittrekken wordt er gebeld. Ze
is verbaasd, want ze verwacht nie
mand meer.
05
De commissaris was bij haar
komen staan, wachtend tot haar
medeplichtige zich zou hebben
gekleed.
Zij vroeg onbeschaamd,
«Oefent u dit beroep dikwijls
uit, meneer
Hij antwoordde ernstig,
«Zo weinig mogelijk mevrouw.»
Zij lachte hem in zijn gezicht
uit.
«Daarmee wens ik u dan geluk.
Het is niet bijzonder fatsoenlijk.»
Zij vermeed doelbewust, haar
man aan te kijken. Zij deed alsof
hij niet aanwezig was.
De man in het bed kleedde zich
aan. Hij had zijn broek aangetrok
ken, vervolgens .zijn schoenen en
hij kwam dichterbij, terwijl hij
zich in zijn vest stak.
De politieman wendde zich tot
hem.
«Wilt u me nu zeggen, wie u
bent, meneer?»
Weer gaf de man geen ant
woord.
De commissaris zij met nadruk,
«ik zie me gedwongen, u te ar
resteren.»
Plotseling riep de man
«Raak me niet aan! Ik ben on
schendbaar!»
Du Roy stormde op hem af als
of hij hem tegen de grond wilde
slaan en snauwde hem toe,
«Op heterdaad betrapt... op
heterdaad betrapt! Ik kan je laten
arressteren als ik wil... Dat kan
ik!»
En met trillende stem,
«Deze man heet Laroche-Mat-
hieu en hij is minister van Buiten
landse zaken.»
Stomverbaasd ging de commis
saris een stap achteruit. Hij zei
onzeker,
«Meneer, wilt u me nu einde
lijk zeggen, wie u bent?»
De "man gaf toe en zei moei
zaam,
«Ditmaai heeft die schoft niet
geiogen. Ik ben inderdaad Mat-
hieu-Laroche de minister.»
Zijn hand strekte zich opeens
uit naar de borst van Georges,
waarop een klein rood vlekje
glansde en hij voegde er aan toe,
«En die schurk draagt daar op
zijn jas het kruis van eer, dat ik
hem heb bezorgd.»
Du Roy was doodsbleek gewor
den. Met een haastige ruk trok
hij het minieme stukje lint uit zijn
knoopsgat en wierp het in de
haard met de opmerking,
«Zoveel is een onderscheiding
v/aard, die van kerels van jouw
soort afkomstig is.»
Zij stonden tegenover eikaar,
neus aan neus', verbitterd, de han
den tot vuisten gebald, de een
mager met uitstaande snorpunten
de ander dik met opgekrulde snor
punten.
De commissaris ging haastig
tussen hen staan en schoof hen
met zijn armen uiteen.
«Heren, denk aan uw waardig
heid!»
Zij zwegen en keerden eikaar
de rug toe. Madeleine stond nog
tegen de schoorsteen te roken.
Zij glimlachte.
De politieman ging verder,
«Excellentie, ik heb u betrapt
terwijl u zich afgezonderd had
met mevrouw Du Roy hier; u lag
in bed, zij was bijna ontkleed. Uw
kleren waren kriskras door de ka
mer gesmeten en dit betekent dat
u op heterdaad bent betrapt we
gens overspel. U kunt het bewijs
niet loochenen. Wat hebt u ie
zeggen?»
Laroche-Mathieu zei binnens
monds,
«Niets. U doet uw plicht maar»
De commissaris wendde zich
tot Madeleine.
«Geef u toe, mevrouw, dat me
neer uw minnaar is?»
Moedig zei ze,
«Ik ontken het niet, hij is mijn
minnaar.»
«Dat is voldoende.»
De politieman maakte nog een
paar aantekeningen omtreit toe
stand en inrichting van het wo
ninkje. Toen hij met schrijven op
hield vroeg de minister, inmiddels
geheel gekleed, met overjas over
de arm en de hoed in de hand,
«Hebt u mij nog nodig meneer?
Wat moet ik doen? Kan ik gaan?»
Du Roy keek hem aan en zei
met een schaamteloze glimlach,
«Ach, waarom Wij zijn hier
klaar. U kunt rustig weer naar
bed gaan, meneer. Wij zuilen u
verder niet storen.» Hij legde zijn
hand op de arm van de politie
man
«We gaan, commissaris, we
hebben in dit huis niets meer te
maken.»
Enigzins verbijsterd volgde de
politieman hem, maar voor de
drempel bleef Georges staan om
hem voor te laten gaan. De com
missaris weigerde uit beleefdheid.
Du Roy drong aan, «Gaat u
voor meneer.» De commissaris zei
«Na u.» En de journalist zei met
spottende hoffelijkheid, «U bent
aan de beurt, commissaris, ik ben
hier bijna in mijn eigen huis.»
Hij trok de deur zacht en haast
bescheiden achter zich dicht.
Een uur later kwam Georges
Du Roy de kantoren van La Vie
Frangaise binnen. Walter was er
al; hij was directeur gebleven en
waakte angstvallig over zijn krant
die inmiddels een verbluffende op
laag had en een gunstige invloed
op zijn zich uitbreidende back
transacties uitoefende.
De directeur keek op en vroeg,
Hé, u hier? Wat ziet u er
vreemd uit. Waarom bent u niet
bij ons komen dineren? Waar
komt u vandaan?»
De jonge man, zeker van de in
druk die hij zou maken, zei lang
zaam en nadrukkelijk,
«ik heb juist de minister van
Buitenlandse Zaken gewipt.»
Zijn baas meende dat hij es-
grap maakte.
«Gewipt? Wat?»
«Ik ga het Kabinet wijzigen.
Niet meer of niet minder.» her
wordt hoog tijd, dat z'n karonje
weggetrapt wordt.»
De verblufte oude heer meende
nog, dat zijn redacteur "dronken
was. Hij zei,
«U slaat wartaal uit.»
«Beslist niet. Ik heb daareven
de heer Laroche-Mathieu op over
spel met mijn vrouw betrapt. Een
commissaris van politie heeft net
feit geconstateerd. De minister
kan zijn biezen pakken.»
De onthutste Waiter schoof zijn
bril hoog op zijn voorhoofd en
vroeg,
«U houdt me toch niet voor de-
gek?»
«Beslist niet. Ik ga er zelfs een
berichtje over publiceren.»
«Maar wat bent u van plan?»
«Die schurk, die ploert, die
staatsmisdadiger eruit trappen!»
Georges smeet ziij hoed op een
stoel en snauwde nog,
«En wee degene, die mij de
voet dwars zet. Ik vergeef nooit.»
Nog wilde de directeur de waar
heid niet onder ogen zien. Hij zei
aarzelend,
«Maar... uw vrouw dan?»
«Ik zal morgen een eis tot echt
scheiding indienen. Ik zal haar
aan wijlen Forestier teruggeven.»
«U wilt gaan scheiden?»
«Wis en drommels. Zij maakte
mij belachlijk. Maar ik kon hen al
leen met grove middelen betrap
pen. Nu beheers ik de situatie.»
Het wilde maar niet tot Walter
doordringen. Hij keek Du Roy met
ontstelde blik aan en dacht, Ver
draaid, je moet oppassen met die
knaap.
Georges ging verder,
«Ik ben nu vrij man... Ik heb
enig vermogen. Ik zal me in okto
ber beschikbaar stellen voor de
nieuwe verkiezingen, in mijn ge
boortestreek v/ aar ik gesel be
kend sta. Ik kon me moeilijk kan
didaat stellen of ontzag inboeze
men met deze vrouw, die zich
overal verdacht maakte, ik had
me in haar netten laten verstrik
ken, zij had mij volkomen inge
palmd. Maar nadat ik haar spe!
doorzag ben ik haar nagegaan,
dat schepsel.»
«Hij barstte in lachen uit en zei
nog,
«Die arme Forestier werd be
drogen; bedrogen zonder dat hij
het wist. Hij was al te goed van
vertrouwen. Maar ik ben nu dat
kreng dat hij me nagelaten heeft,
kwijt. Ik heb de handen vrij. Nu
zal ik het ver brengen.»
Hij was achterstevoren op een
stoel gaan zitten. En neg eens zei
hij, alsof hij erover nagedacht had
«Ik zal het ver brengen.»
En de oude Walter keek hem
nog steeds met naakte ogen on
der de cp het voorhoofd gescho
ven bril aan en dacht, Ja hij zal
het ver brengen, die schurk.
Georges stond op.
»!k ga mijn berichtje opstellen.
Het zal in discrete vorm gegoten
dienen te worden. Maar reiken er
op, dat de minister er zal van lus
ten Hij is een verloren man. Hij
is niet meer te handhaven. La Vie
Francaise heeft er geen voordeel
meer van, hem ie sparen.»
De directeur weifelde non even,
maar nam toen zijn beslissing.
«Goed,» zei hij. «dan moeten
zij zich maar r.ict m:d do; jehGa
dingen afgeven
Drie maanden waren ..er tot lo
pen. De scheiding van Du Roy
was juisf uitgesproken. Z-jn vrpuw
had de naam F:rentier var aan
genomen en v.- do .farrrl'e Wal
ter de 15e iui! naar Yiou'wle ou
vertrekken werd w üüj.vut;, v^or
het afscheid nog eer, dag naar
buiten te gaan..
De keus viel op donderdag en
cm negen uur 's morgens vertrok
ken zij al in een grote landauer
met plaats voor zes mensen en
met twee span paarden ervoor.
Zij zouden de middagmaaltijd
C:o'.:>ruiken in Saint-Gcrma'a het
paviljoen Henri IV. Be-'.mi l ad
bedongen, dat hij de enigs man
nelijke genodigde zou zijn. want
hij achtte zich slecht bestand te
gen de aanwezigheid en Lei ge
zicht van markies De Gazones.
Maar op het laatste ogenblik
werd er besloten dat zij hsmor-
gens vroeg ook graaf De Latour-
Yvelin nog zouden halen, dfé de
avond tevoren a! een boodschap
had ontvangen.
Het rijtuig reed in volie draf
langs de Champs-Eiysée.m en ver
volgens door het Bois de Boulog
ne.
Het was heerlijk zomerweer,
niet ai te warm. De zwaluwen
trokken langs de blauwe hemel
wijde bogen, die nog zichtbaar le
ken als de vogels ai verdwenen
waren. De drie vrouwen zaten
achterin de landauer, de moeder
tussen haar beide dochters. De
drie mannen zaten met de rug
naar de koetsier, Walter tussen
zijn beide gasten. Zü staken de
Seine over, om Mont-Valérien, be«
reikten Bougival en volgden daar
na de rivier tot aan Pecq.
Graaf De Latour-Yveiin, een niet
zo jonge man rneer met lange dun
ne bakkebaarden die door de ge
ringste windzucht werden bewo
gen, wat Du Roy deed opmerken,
«Hij krijgt flinke windstoten in zijn
baard», keek Rose vertederd aan.
Sedert een maand waren zij ver
loofd.
Vervolgt
Nadruk verboden
