BEL-AMI
Guy tie mstugpassani
1U
DE ONVOLTOOIDE DANS
zaterdag 2 december te 13u3ö
De kleiine Meg Merlin, leerlinge
aan de balletschool van de opera,
koestert een grote bewondering
voor Ariane Bochet, de eerste bal
lerina. Op zekere dag wordt de
beroemde' ballerina La Darina
door de opera aangeworven. Meg
is daar allesbehalve blij mee want
ze vreest dat Ariane's positie als
eerste ballerina nu in gevaar komt
Op de galavoorstelling van het
ballet waarin La Darina de hoofd
rol danst, staat Meg achter de
schermen. Zij heeft besloten het
succesnummer van La Darina te
kelderen. Op het geschikte mo
ment zal ze de hefboom van het
electrische schakelbord overhalen
en het licht uitschakelen. Zij haalt
echter een verkeerde schakelaar
over waardoor midden op het to-
neel een valluik opngaat. La Da
rina valt naar beneden en wordt
zeer zwaar gewond in het zieken
huis opgenomen. Zij zal nooit
meer kunnen dansen.
MANNIX
zaterdag 2 december te 03
De Jonge Alex Lach'an, die als
vermist werd opgegeven, keert on
verwacht terug uit Vietnam. Hij
lijdt aan geheugenverlies.
Een bende gangster, onder de
leiding van een zekere Thomson,
probeert hem in haar netten te
strikken. Alex is immers specia
list in radar en zijn technische
kennis zal de bende goed van pas
komen bij een geplande bankover
val.
Op dat ogenblik roepen Alex'
vader en echtgenote de hulp in
van privé-detective Joe Mannix.
PROJEKT Z
zondak 3 december te 15 u
Terwijl Knight, Colin en Alan
met hun jeep op weg waren naar
de graftombe van El Kabir, om
Ram ter hulp te snellen, zijn ze
in een zandstorm terecht gekomen
en heeft het voertuig het laten af
weten. Op het ogenblik dat hun
situatie door de verzengende hitte
er benard begon uit te zien, wer
den ze ontdekt door de Tauregs,
een in de woestijn levende stam.
DE VORSTINNEN VAN BRUGGE
zondag 3 december te 2Gu25
Adelin Van Waefelghem belooft
zijn leven te beteren en verlooft
zich met Marie-Louise. Nu is Theo
Van Waefelghem aan de beurt om
r;aar de hand van Ida te dingen.
Ontgoocheld over haar ervaring
met Quatremeire, die met een an
der trouwt, aarzelt ze niet langer
om hem haar jawoord te geven.
De stille professor Neys blijft
weer in de kou staan.
DE WOUDLOPERS
maandag 4 december te 18u05
Een jager, een zekere Fluyn,
wil in de buurt van Idian River
een prachtige eland neerschieten,
maar gelukkig kan Raoul Laroche
dat op het nippertje beletten. Het
dier is oom Raoul zo dankbaar
dat het hem blijft volgen v?.ar hij
ook gaat.
De eland blijft in de buurt van
het huis van oom Raoul rondhan
gen, ondanks de pogingen van de
Junior Rangers om het dier weer
het bos in te drijven. Oom Raoul
is daar allesbehalve gelukkig mee
want hij vreest dat als de eland
cp zijn land neergeschoten wordt,
men hem zal beschuldigen.
Fluyn is ondertussen opnieuw in
de buurt. Hij geeft zijn pogingen
om de eland neer teschieten nog
niet opgegeven....
HOUDT U VAN BRAHMS
dinsdag 5 december te 20u.33
Paula Tessier is'een succesvol
le decoratrice. Ze gaat echter
naar de veertig toe en haar beste
vriend Roger Dernarest gaat af
en toe liever met jonge meisjes
uit.
Die avond belt hij haar op om
een afspraak af te zeggen, omdat
hij een belangrijke vergadering
heeft, maar Paula weet beter...
Op een dag vraagd Teresa Van
der Besch, een rijke Amerikaanse,
haar een appartement in te rich
ten: Zo komt ze in contact met
Philip, de 25 jarige zoon van me
vrouw Van der Besch. Ze voelen
zich tot elkaar aangetrokken en
voor Paula begint de tweestrijd
trouw blijven aan Roger of begin
nen met Philip...
DE DUBBELDEKKERS
woensdag 6 december te 2öu.10
Er is in het busdepot een plaats
vrijgekomen van controleur, en de
directie is op het geweldige idee
gekomen die aan te bieden aan
Jack.
Jack neemt de nieuwe job na
tuurlijk aan. Stan, de conducteur,
krijgt nu een nieuwe collega. En
tot zijn grote voldoening is het
één van de vrouwelijke buschauf
feurs die de maatschappij onlangs
in dienst heeft de mooie en
jonge Christine...
DE KLEINE WAARHEID
donderdag 7 december te 20u.10
Voor ze het zelf weet, heeft
Marleen Spaargaren alweer een
betrekking gevonden, nadat ze bij
de familie Oudemahs haar be
trekking had opgezegd omdat de
zoon des huizes nogal handtaste
lijk was. Via een advertentie komt
ze in aanraking met de journalist
Jan Griffioen en zijn vrouw, die
iemand zoeken om de praktisch
onvoorstelbare chaos in hun huis
een beetje binnen de perken te
houden. Het milieu waar Marleen
nü is terechtgekomen, wijkt ge
heel af van het vcrigè, het is ar-
tiestiekerig en vrijgevochten. Ze
wordt er ook behandeld als een
gewoon mens. Met mijnheer Grif-
fjoen heeft ze onmiddelijk een uit
stekende verhouding, door zijn
vriendelijkheid weet hij haar van
af het eerste moment op haar ge
mak te stellen.
Hij greep haar bij de schouders
en rammelde haar dooreen.
«Begin daarover niet. Ik ver
bied het je!»
Zij schreeuwde.
«Je bent met haar naar bed ge
weest, ik weet het.»
Hij had zich alles laten zeggen,
maar deze leugen wekte zijn ver
bittering. De waarheden, diie zij
hem in het gezicht had geslingerd
hadden hem inwendig doen; trillen
van woede, maar deze valse be
schuldiging met betrekking tot het
meisje dat zijn vrouw zou worden
deed zijn handen jeuken om haar
af te ranselen.
Hij zei nog eens,
«Zwijg... pas op... zwijg» En
hij schudde haar heen en weer
alsof hij appels van een boom wil
de schudden. Zij krijste met ver
ward haar en wijd open mond en
laaiende blik,
«Je bent met haar naar bed ge
weest!»
Hij liet haar los en gaf haar zo
een zware klap in het gezicht, dat
zij tegen de wand viel. Maar zij
keerde zich om en zich op haar
handen oprichtend gilde zij nog
eens,
«Je bent met haar naar bed
geweest!»
Hij storie zich op haar, hield
haar tegen de vloer gedrukt en
ranselde haar af, alsof hij met een
man te maken had.
Zij werd opeens stil, kreunde
alleen onder de slagen. Zij ver
roerde niet meer. Zij hield haar
gezicht verborgen in de hoek tus
sen vloer en wand en klaagde
zacht van pijn.
Hij hield op mei slaan en kwam
overeind. Hij deed een paar stap
pen om zijn zelfbeheersing te her
vinden: daarna bedacht hij iets.
Hij ging naar de slaapkamer, vul
de de kom mét koud water en
stak er zijn hoofd in. Hij waste
ook zijn handen en ging naar
haar terug, zorgvuldig zijn vingers
afdrogend.
Zij had zich niet verroerd. Zij
lag nog op de vloer en schreide
gedempt. Hij vroeg,
«Ben je haast klaar met grie
nen?»
Zij antwoordde niet. Hij bleef
midden in de kamer staan, toch
gehinderd en enigzins beschaamd
bij de aanblik van dat lichaam op
de vloer.
Opeens nam hij een besluit,
greep zijn hoed van de schoor
steenmantel en snauwde,
«Ik groet je. Geef de sleutel
aan de concierge af als je klaar
bent. Mijn geduld is op.»
Hij verliet het huisje, sloot de
deur af, vervoegde zich bij de por
tier en zei,
«Mevrouw blijft nog even. Zij
zal gauw klaar zijn. Zegt u tegen
de eigenaar, dat ik tegen 1 okto
ber opzeg. We hebben nu 16 au
gustus, de termijn is dus voldoen
de.»
Met grote stappen beende hij
weg, want hij had nog enkele drin
gende inkopen te doen voor zijn
bruid.
Het huwelijk was vastgesteld
op 20 oktober, nadat de kamerzit
tingen begonnen zouden zijn. Het
zou in de kerk van de Madeieine
gesloten worden. Hierover was
druk geroddeld, zonder dat men
het rechte van de zaak begreep.
Er waren diverse lezingen in om
loop. Er werd gefluisterd, dat de
bruid geschaakt was geweest,
maar niemand kon het bevestigen.
Volgens het personeel was me
vrouw Walter, die geen mond
meer opendeed tegen haar aan
staande schoonzoon, razend van
woede geworden op de avond
waarop tot dit huwelijk werd be
sloten, nadat zij haar dochter in
het donker nog naar een klooster
had laten brengen. Zij hadden
haar voor dood opgeraapt. En zij
zou er zeker niet meer van boven
op komen; zij zag er nu werkelijk
69
uit als een oude vrouw, het haar
was volkomen grijs geworden. En
zij werd steeds vromer, zij ging
elke zondag naar de mis.
In het begin van september kon
digde La Vie Franpaise aan, dat
baron Du Roy de Cantel hoofdre
dacteur van het blad zou worden,
terwijl de heer Walter directeur
zou blijven.
Vervolgens werd er een klein
leger bekende kroniekschrijvers,
verslaggevers, politieke redacteu
ren, kunst- en toneelcritici aange
trokken, die men had weggekocht
van de grote bladen, de oude ge
vestigde kranten.
De ervaren journalisten, waar
dige aanzienlijke figuren, haalden
de schouders niet meer op als zij
over La Vie Frangaise spraken.
Het snelle en overrompelende suc
ces had de minachting van voor
aanstaande schrijvers uit de be
gintijd van het blad weggevaagd.
Het huwelijk van de hoofdre
dacteur beloofde een Parijse ge
beurtenis te worden. Georges Du
Roy en de familie Walter hadden
sedert enige tijd grote belangstel
ling gewekt. Allen die in Parijs
bekendheid genoten namen zich
voor, de huwelijksvoltrekking bij
te wonen.
Deze vond op een fraaie herfst
dag plaats.
Sedert acht uur 's ochtends al
bracht het voltallig personeel van
de Madeleine, dat ever de treden
van het hoge bordes van deze de
Rue Royale beheersende kerk een
brede rode loper uitlegde de voor
bijgangers tot staan door het de
Parijzenaars duidelijk te maken,
dat hier een belangrijke plechtig
heid ging plaats vinden.
Kantoorbedienden op weg naar
hun werk, ateliermeisjes en loop
jongens bleven staan toekijken en
dachten vluchtig na over mensen.-
die' zoveel gèld uitgaven om- ge
trouwd te raken.
Tegen tien uur zag het zwart
van nieuwsgierigen. Zij bleven een
paar minuten staan in de hoop,
dat de plechtigheid spoedig zou
beginnen, en maakten plaats voor
anderen.
Om elf uur verschenen er afde
lingen politie, die de mensen tot
doorlopen aanmaanden, want er
ontstonden telkens opstoppingen.
Niet veel later kwamen de eer
ste genodigden aan, degenen die
een goede plaats wilden hebben
om niets van het schouwspel te
missen. Zij bezetten de stoelen
langs de zijkanten van het mid
denschip.
Geleidelijk kwamen er meer,
vrouwen die zijden stoffen deden
ritselen, mannen van ernstig aan
zien, vrijwel allen kaal, zich met
aristocratische onberispelijkheid
bewegend en in dit gebouw nog
iets ernstigers dan gewoonlijk. De
kerk vulde zich meer en meer. Een
stroom zonlicht golfde door de
brede open ingang naar binnen en
zette de eerste rijen gasten in
gloed. In het schemering lijkende
koor zond het altaar met de was
kaarsen een geelachtig bleek en
pover schijnsel uit tegenover de
lichtsiuis van het hoordportaal.
Men ontdekte kennissen, wenkte,
schikte in groepjes bijeen. De
schrijvers, minder eerbiedig dan
politici en zakenmensen, zaten on
derling te mompelen. Zij keurden
de vrouwen.
Norbert de Varenne, op zoek
naar een vriend, ontdekte Jacques
Rival halverwege de rijen stoelen
en voegde zich bij hem.
«Wie slim is heeft de toekomst»
zei hij dadelijk. Rival, die niet af
gunstig was, antwoordde, «Des te
beter voor hem. Zijn kostje is ge
kocht.»
Zij begonnen elkaar bekenden
aan te wijzen.
Rival vroeg,
«Weet jij, wat zijn vrouw is
gaan doen?»
De dichter glimlachte.
«Ja en nee. Zij woont heel te
ruggetrokken ergens in Monmartre
heb ik me laten verteillen. Maar...
er is een maar... ik lees sedert
enige tijd in La Plume politieke ar
tikels, die verdacht veel doen den
ken aan wat Forestier en Du Roy
altijd geschreven hebben. Zij zijn
ondertekend door een zekere Jean
Le Dol, een knappe jonge man en
niet stom, van het type van onze
vriend Georges, die blijkbaar ken
nis heeft gemaakt met zijn ex-
echtgenote. Waaruit ik heb opge
maakt, dat zij van beginnelingen
hield en nog steeds houdt. Boven
dien is zij rijk. Vaudrec en Laro-
che-Mathieu hebben niet voor
niets haar deur platgelopen.»
Rival zei,
«Lang niet de eerste de beste,
die kleine Madeleine. Heel be
schaafd en bijzonder geslepen. Zij
moet aantrekkelijk 'zijn voor wie
haar beter leert kennen. Maar zeg
eens, hoe kan Du Roy eigenlijk in
de kerk trouwen nadat hij van zijn
eerste vrouw is gescheiden?»
Norbert de Varennen antwordde
«Hij kan in dë kerk trouwen
omdat hij voor de kerk de eerste
maal niet-getrouwd was.»
«Hoe bedoel je?»
«Onze Bel-ami had, of uit on
verschilligheid of uit zuinigheid,
het stadhuis toereikend geacht
toen nij met Madeleine Forestier
trouwde. Hij had zich dus ce ker
kelijke inzegening ontzegd, wat
meebracht dat hij voor onze Hei
lige Moederkerk domweg in con
cubinaat leefde. En dus verschijnt
hij vandaag als vrijgezel voer he af
stelt zij hem al haar praal ter be
schikking, wat pèpa Walter een
slordige duit zal kósten.
Het rumoer van de groter ge
worden menigte nam toe onder
het gewelf. Sommigen spraken-bij-
na hardop. Men wees elkaaf ^§r-
•maarde figuren aan die zicTTcraag
lieten bekijken en poseerden in de
eenmaal voor openbare gebeurte
nissen aangenomen houding waar
in zij zich cp alle belangr-.jke bij
eenkomsten vertoonden als de
naar hun eigen mening onmisbare
versieringen, de kunstvoorwerpen.
Rival vroeg nog.
«Zeg waarde vriend, jij komt zo
dikwijls bij de baas is het waar
dat mevrouw Waiter en Du Roy
niet meer tegen eikaar spreken?»
«En of. Zij wilde hem het meis
je niet geven. Maar hij had papa
in zijn greep door middel van een
paar lijken, die blijkbaar in Ma
rokko begraven waren. Hij moet
gedreigd hebben met opzienba
rende onthullingen omtrent het
verleden. Walter zal aan Laroche-
Mathieu gedacht hebben en is
ogenblikkelijk door de krcieën ge
gaan. Maar de moeder, koppig als
alle vrouwen, heeft zich vast voor
genomen niet meer tegen haar
schoonzoon te spreken. Erg grap
pig, hen samen te zien. Zij ge
draagt zich als een soort stand
beeld, het beeld van de Wraak, en
hij schaamt zich een beetje, al
laat hij het niet merken, want zelf
beheersing heeft hij.»
Collega's kwamen hun de hand
drukken. Zij vingen flarden van
politieke gesprekken op. En vaag
als het ruisen van een zee in de
verte drong het gemompel van het
voor de kerk te hoop gelopen pu
bliek met het zonlicht binnen,
steeg op onder het gewelf, boven
het geroezemoes van het in het
bedehuis bijeengekomen betere
publiek uit.
Plotseling tikte de koster drie
maal met de stok van zijn helle
baard op de vloer. Alle aanwezi
gen draaiden zich onder geritsel
van rokken en geschuifel van Stoe
len om. Aan de arm van haar va
der verscheen de jonge vrouw in
het felle licht van het hoofdpor
taal.
Vervolgt
Nadruk worbodsn
