Schooltoeiisme
van boeken Pn bladen
Lachen
IS
GEZOND
DE BENDE VAN
JAN DE LICHTE
LOUIS PAUL BOON
4
V.T.B. - V.A.B.
V.T.B. PRIJSKAMP
Voor kinderen vanaf drie jaar
de nieuwe reeks TIP EN TAP
Het vrolijke hondenduo TIP en
TAP vormen samen met hun oom
FIDO de hoofdpersonages van een
nieuwe reeks kinderboeken.
Tip en Tap in de rol van een
ietwat ondeugende hondentwee
ling die overal «kattekwaad» uit
halen. Gelukkig zonder stukken te
maken, want oom Fido komt tel
kens weer uit de lucht vallen als
de onmisbare redder in nood, klap
wiekend met zijn grote stevige o-
ren.
Tip en Tap werden als teken
filmpersonages ook al door onze
twee nationale tv-zenders (BRT en
RTB) geadopteerd, en komen met
hun gekke (maar leerrijke) frat
sen het jonge kijkbuisvolkje op
vrolijken tijdens de jeuguitzendin-
gen.
De eerste twee boekjes in deze
reeks zijn
1 TIP EN TAP EN HET BIGGETJE
~TIP EN TAP EN DE HAAN
En hij trekt het hoofd met de
slaapmuts terug naar binnen, om
met zijn fusiel te voorschijn te
komen. Jammer voor hem... want
deze, die men op de vlucht had
gejaagd, waren er van de groep
van Tineke geweest. Wat hier ech
ter aan zijn herbergdeur staat is
heel wat anders
«Ha ge zoudt durven schieten,
oude aap?» En zijn voet heffend
stampt Jan de Lichte met kracht
tegen het deurpaneel, dat krakend
bezwijkt. En de herbergdeur bin
nenstormend, de voutekamer op
vliegend, schiet hij met zijn pistool
Jan Dossche neer.
Jan de Lichte haalt het paasbes
te kostuum van de waard uit de
koffer, past het zich, en aanziet
het als zijn onvervreemdbaar ei
gendom. Meulenaer ontkleedt zich,
om in het nog warme bed van Jan
Dossche te kruipen, en er dade
lijk in een diepe gezonde slaap te
verzinken.
De volgende morgen verlaten ze
de grote baan om op te stappen
naar Scheldewindeke, naar de
kroeg waar Marianneke Smet is.
«Dat zullen daar twee vliegen in
één slag zijn!» lacht Vagenende.
Het is ver, en slechts rond de
avond, om een uur of acht, komen
zij ertoe. Maar de deur openwer
pend en haast alle drie gelijk naar-
binnenstappend, vinden ze er al
leen Jan de Vriese. Een Jan de
Vriese die dronken tegen de
schenkbank leunt en een niet te
zeggen verdriet heeft, want Mari
anneke Smet is het ouderlijk huis
al enkele dagen geleden ontvlucht.
De kleine afdeling soldaten, een
gevechtsgroep die te Scheldewin
deke ingekwartierd, is met haar
brigade hogerop moeten trekken.
Zij liggen nu aan de Leie inge-
TIP EN TAP zijn kinderen van
goeden huize, want hun geestelijke
vaders (Raoul Cauvin voor de
tekst en Ray Goossens voor de
illustratie - hebben hun degelijk
heid al ruimschoots bewezen. Van
hun hand zijn onder meer de Mus-
tibeeldverhalen, -albums en -teken
films. Deze Tip en Tap-reeks is
zo mogelijk nog eenvoudiger,
kleurrijker en aantrekkelijker dan
zijn illustere voorganger. Kinderen
vanaf drie jaar kunnen met deze
boekjes al flink overweg, omdat
de sober opgevatte illustraties bij
na voor zichzelf spreken. En begin
nende lezertjes zullen met het lo
gisch opgebouwde verhaaltje be
slist geen moeilijkheden hebben.
Kortom, deze pedagogisch verant
woorde reeks mag in geen enkele
jeugdbibliotheek ontbreken.
Reeks TIP EN TAP (naar een
gelijknamige televisiereeks).
Produktie Studio TV Dupuis, o.l.
v. Ray Goossens.
Scenarios Raoul Cauvin.
Formaat: 19 x 19 cm.
Verkrijgbaar in elke boekhandel
aan 39 F.
Uitgegeven bij DUPUIS.
kwartierd... en Marianneke Smet
is hen gevolgd.
En Jan de Vriese is meer met
zijn verdriet begaan, dan met heel
die kwestie rond Jan de Lichte.
Hij ziet wel dadelijk dat deze drie
mannen naar hém komen, maar
dronken zijnde vraagt hij om daar
nu een spelde aan te steken
«Tut tut... laat ons dat allemaal
vergeten en vergeven!» zegt hij.
Zo stompzinnig is hij. zo klein, zo
eng... Samen met alle anderen die
eng en klein en dwaas waren, heeft
hij het bewerkstelligd dat het gro
te niet in vervulling is gegaan. Het
wachtwoord is verraden geweest,
Marieke Bleecker vermoord, Mie
Gendarme op onzegbare wijze ont-
eerd. En nu - tut tut - laat ons dat
allemaal vergetenLaten zij het
vergeten dat een roemrijke blad
zijde aan de geschiedenis van
Vlaanderen en het land van Aelst
niet gaat toegevoegd worden...
want zijn eigen lief, een hoer, een
soldatenzak, heeft hem laten zit
ten
«Zeker,» zegt Jan de Lichte,
«ik vergeef en vergeet het. Kom
maak u klaar om het eveneens te
vergeten!» En uit het paasbeste
kostuum van Jan Dossche haalt hij
In 1972 beloonde de V.T.B. op
nieuw enkele scholen die zich bij
zonder verdienstelijk hebben ge
maakt in onze prijskamp «School-
toerisme».
Ook voor het schooljaar 1972-
1973 wordt deze prijskamp door
de V.T.B. ingericht. Dat wordt dan
de vijfde uigave en wij rekenen er
op dat ter gelegenheid van dit lus
trum de inzendingen zeer talrijk
zullen zijn.
Elke onderwijsinstelling kan
in aanmerking komen om aan
deze prijskamp deel te nemen in
dien o.a. volgende belangrijke pun
ten van het reglement in acht ge
nomen worden
deelneming leerlingen van het
hoger middelbaar en hoger tech
nisch onderwijs, zowel uit offici
ële als uit vrije instellingen.
onderwerp «Toerisme in Vlaan
deren», en dit in zijn ruimste
betekenis.
uitwerkingeen groepswerk
scheppen, dat bestaat uit een
verhandeling of technisch ver
slag illustratie en/of een ge-
zijn ponjaard.
Jan de Vriese ontnuchtert, en
wordt bleek.
«Kom, hij denkt slechts aan zijn
buik en dus moet het daar gebeu
ren!» zegt Meulenaere. En hij slaat
de reus met het rattehoofd tegen
de grond, snokt hem de broek van
rond de dijen, en nodigt Jan de
Lichte uit om de ponjaard diep in
de aangewezen plaats te ploffen.
Maar wij besparen u deze be
schrijving, waarde lezer. Het vol
staat eraan toe te voegen dat Meu
lenaere, de vermoorde Jan de Vrie
se voortslepend naar de poel gin
der achter de kroeg, en het dode
lichaam ontkleed hebbend, zich de
kleren van Jan de Vriese aanpaste.
En naar Vagenende opkijkend,
zei hij
«Zie Vagenende, nu pas heb ik
het gevoel dat ik tot de bende be
hoor. Wij met ons drie, wij zijn de
waarachtige bende van Jan de
Lichte!»
En nu naar de Leie, achter Ma
rianneke Smet!
Doch op hun weg erheen stapte
er een ander drietal een eind voor
hen uit, Ene onder hen, de mid-
densie, de kleinste van postuur,,
sleept zijn been een weinig aan,
dicht of gedichten, over het ge
kozen tema en/of eventueel pas
sende muziek, een lied en/of
dia's enz.
Het volledig reglement kan U
bekomen op het sekretariaat van
de V.T.B., Sint Jakobsstraat 45,
Antwerpen. Het instituut dat tot
laureaat wordt uitgeroepen mag
een 30-tal leerlingen aanduiden,
die, samen met leraar (s), lera
ressen), een volle dag de gasten
zullen zijn in een gemeente van
het Vlaamse land, door de win
naars zelf gekozen.
De volgende prijzen zullen
mooie en nuttige boeken zijn. Het
aantal zal afhangen van de ver
diensten die de jury aan de wer
ken toekende.
BELANGRIJK
De werken mogen ingeleverd
worden vanaf 31 maart, en moeten
uiterlijk vóór 31 mei 1973 op het
hoofdkantoor van de V.T.B., Sint
Jakobsmarkt 45, 2000 Antwerpen
aangekomen zijn, met de vermel
ding «Prijskamp Schooltoerisme».
gelijk iemand die nog niet lang ge
leden een ongeluk is tegengeko
men. En plots blijven Jan de Lich
te en de zijnen verrast staan, en
kijken ze elkander met een woeste
triomf aan
«Ziet ge hen daar?»
En met de brede grijns van wie
gevonden hebben waar ze nu zo
lang reeds achter zoeken, begin
nen ze gelijk gekken te rennen, om
dat drietal ginder in te halen. Jef
Ie Houcke is het, samen met Pier
Putte, en vergezeld van de nog
ietwat hinkende Tineke, die steeds
niet volkomen hersteld is van de
rammeling die hij heeft gekregen.
«Ha!» roept Jan de Lichte...
«Ik heb u, lafaards, ik heb u!»
En het is alleen zijn ongeduld
dat hem nu parten speelt. Veel te
lang reeds zwerft hij het ganse
Vlaamse land of, om hen ergens
te kunnen ontmoeten. Veel te diep
reeds heeft zijn haat wortel ge
schoten hij kan hen niet meer,
stilzwijgend, die honderdvijftig
passen in de rug naderen. Neen,
hij moet zijn wilde vreugde uit
schreeuwen, hij moet brullen ge
lijk het verscheurende dier, vooal-
eer het tot de aanval overgaat. En
gelijk de anderen die woeste kreet
Bij de oprit naar de autosnel
weg stond een lifter met een baard
en een vragende blik. Onder de
naam van de stad die hij zo graag
zou bereiken had hij op zijn bord
gescheven «Ik ken erg veel goeie
moppen».
XXX
Een kapper was zich een weg
aan het ploegen door de haardos
van een hippie die tot andere ge
dachten was gekomen.
Op een gegeven ogenblik vroeg
hij «Bent u vroeger bij de marine
geweest?»
«Ja», zei de klant.
«Dat dacht ik wel», zei de kap
per. «Ik geloof dat ik daar uw ma-
trozenpet al zie zitten».
horen, beginnen ze reeds dekking
te zoeken. Pier Putte rent bezijden
de baan een dieperliggende weide
in... en de hinkende Tineke, over
mand door plotse doodsangst, zijn
immer zo sluwwerkende hersenen
op slag niet meer wetend te ge
bruiken, pikkelt hen achterna. In
plaats van zich te verspreiden, en
het de achtervolgers daardoor veel
moeilijker te maken, begint hij te
doen gelijk de schapen zich dicht
tegen de andere schapen aan te
dringen.
En alleen Le Houcke maakt ge
bruik van de situatie. Merkend dat
de anderen aiover die weide een
bosje trachten te bereiken, rent hij
wat hij rennen kan, voorwaarts de
baan op. En zie, niemand weet hoe
hij, zo of zo handelend, zijn nood
lot ontkomt of het integendeel vlak
in de armen loopt. Jef Le Houcke
die in dees geval de enige goede
tactiek gebruikte, liep regelrecht
naar zijn dood... en redde daar
door de levens van Pier Putte en
Tineke.
De ranzende Jan de Lichte is te
haastig, te wild, te ondoordacht...
Hij begrijpt een ietsje te laat dat
hij veel te vroeg heeft gekeeld, en
wil hen, ondanks alles, toch allen
bij de schabbernak grijpen. Hij
tracht eerst Tineke en Pier Putte
onschadelijk te maken, rent even
eens de weide in. En vooraleer de
beide anderen het bos kunnen be
reiken schiet hij hen neer, elk een
bal in hun rug. Zij slaan omver, in
hun val tegen elkaar aanbotsend.
Maar alhoewel zij dat schot gelijk
een striemende zweepslag in de
rug hebben gevoeld, en tegen hun
wil neerzinken, steunen zij zich aan
elkaar en kruipen zij voort, hijgend
bloedend...
VERVOLGT 65 NADRUK VERBODEN
