Over methodes van
huis- en industrie-
vuilverwerking
ie
WELVAARTPROBLEMEN
Breekwerf «Meisse» met opzij gebroken vuil in fermentatiehopen.
HET directiecomité van de Inter
communale Land van Aalst opteert
nog steeds voor de verbrekingsme
thode, terwijl de stad Aalst de
voorkeur geeft aan de verbran
dingsmethode.
Algemeen wordt aanvaard dat
de verbranding duurder is dan de
verbreking. Het is een feit dat de
eerstgenoemde methode slechts
economisch verantwoord is wan
neer men ten minste 50.000 ton
afval kan verwerken per jaar, wat
practisch overeenkomt met het vuil
van een agglomeratie van 120.000
personen.
Anderdeels is de breekwerf een
zeer beperkte methode. ZIJ KAN
ALLEEN DIENEN VOOR HUIS
VUIL, ten minste als men het doel
wil verwezenlijken dat vooropge
steld wordt door de voorzitter van
het directiecomité van de Inter
communale Het realiseren van een
landschap van openbaar nut.
Een gezaghebbend deskundige
op het gebied van de afvalstoffen
is Ir. T. Teeuwen, auteur van de
bijdrage «Verwijdering vaste afval
stoffen »in de syllabus MILIEUBE
SCHERMING, een coöperatie-uit
gave B.R.T. TELEAC (Neder
landse omroep).
Deze Nederlandse ingenieur gaf
ettelijke voordrachten aan tal van
Europese Universiteiten o.m.
Utrecht, Delft, Leuven en München.
Tijdens tal van studiereizen in bij
na het ganse Westelijk halfrond
liet hij zich inlichten over de ver
schillende systemen van vuilverwer
king.
NIET VERANTWOORD
In zijn verslag aan het beheer
van de Nederlandse Stichting Ver
wijdering van Afvalstoffen dd. 1970
1971 wordt de breekwerfmetho-
de als niet verantwoord beschre
ven, alleen het systeem Van Maa-
nen, dat toegepast wordt in de
streek van Amersfoort (Wijster)
wordt aanvaard.
Het systeem van Maanen be
staat hierin dat het vuil, NADAT
HET ONTDAAN WERD VAN STO
RENDE STOFFEN, door een soort
raspen in kleine stukken gewreven
wordt en vervolgens via langzame
gisting tot KOMPOST verwerkt.
Deze methode onder analysti-
sche controle uitgevoerd resulteert
in een relatieve goed kompost wel
ke aan de tuinkwekers wordt gele
verd ten behoeve van de verbete
ring van de grond.
BREEKWERF VEREIST RUIME
STORTPLAATSEN
Wat nu met de breekwerf
In elk geval voor het gebruik
van een breekwerf behoeft men
ruime stortplaatsen zowel voor de
verteerbare en niet verteerbare
stoffen. Men kan natuurlijk hierbij
een kleine brandoven voorzien, voor
de brandbare stoffen die niet ver
teerbaar zijn.
Het directicomité Land v. Aalst
heeft practisch het systeem met
hamermolen gekozen. Dit betekent
dat men ten minste 2 molens zou
moeten installeren, vermits mini
mum om de maand de hamers
moeten veranderd of vervangen
worden.
Een ander incoveniént van de
breekwerf is de verplichting om
het verteringsproces te controle
ren, zoniet krijgt men een purifi
catie of verrotting in plaats van
een fermentatie of gisting.
Er is een princiep in de biolo
gische afbraak van vuil alleen
wat biologisch is opgebouwd,
kan ook biologisch afgebroken
worden. Volgens de huidige ge
gevens is dit een derde van het
huisvuil en vrijwel niets van het
grof vuil en industrievuil.
Verder dienen voor een snelle
aerobische vertering van vuil be
paalde onmstandigheden vervuld
een juiste verhouding tussen de
aanwezige koolstof en stikstof en
een zeer intense verluchting omwil
le van het verbruik van zuurstof
door de aardse microben, en hoog
vochtigheidsgehalte (te droge stof
verteerd niet), het bewaren gedu
rende geruime tijd van de verhoog
de gistingstemperatuur.
Daarom wordt het vuil verkleind
tot stukjes van ca. 5 mm. diameter
en op hopen geplaatst, waar ge
durende enkele weken de gisting
kan geschieden. Eventueel worden
de hopen gekeerd om de verluch
ting te verhogen.
Tengevolge van dit proces wordt
het volume tot 1/3 herleid en het
resultaat kan als kompost worden
aangewend.
Vermengen met aarde leidt tot
goede teelgrond en ongetwijfeld
kan men met dit produkt laag lig
gende weiden en gronden verhogen
en meteen valoriseren.
Zeker is dat voor deze methode
geschikte stortterreinen moeten
voorhanden zijn welke achteraf niet
meer geschikt zijn voor woning
bouw, industrievestiging en primai
re wegenaanleg.
Heel wat niet verteerbare stoffen
blijven voorhanden en de kans be
staat dat het gistingsproces over
slaat in een verrottingsproces wat
onaangename geuren meebrengt.
Een andere methode van verklei
ning is eenvoudig breken en uit
strooien over een grote oppervlak
te. Hierop wordt dan een laag
grond aangebracht als bedekking.
Na afloop van het verteringspro
ces dat wel enkele jaren kan duren,
is het mogelijk met bepaalde be
plantingen te beginnen. Bij voor
keur populieren met kleine hees
ters. Na verloop van een twintig
tal jaren zijn de bomen volgroeid
en is de losse grond stabiel ge
worden en kan men na rooien aan
vangen met definitieve beplantin
gen.
Het is ook noodzakelijk dat men
rond een dergelijk jong bos andere
bomen plant in funktie van bescher
ming tegen winden.
Gelet op het anaerobisch proces
dient in elk geval de bedekking
met aarde van het stort zorgvul
dig uitgevoerd te worden.
Het breken heeft een dubbel
voordeel vooreerst behoeft de
deklaag niet te hoog te zijn nl.
20 cm. Gezien de homogenisatie
heeft men minder inzakking na het
verteringsproces.
Nochtans, blijkens het verslag
van Ir. T. Teeuwen, blijft het eco
nomisch onverantwoord een breek
werf in te richten, bijaldien de rui
me stortplaatsen niet afgezonderd
zijn van woonwijken.
Ir. Teeuwen geeft de voorkeur
aan gecontroleerd storten dit be
staat erin het vuil te storten in
voorafgemaakte kuilen, deze via
een buldozer samen te drukken en
achteraf bedekken met aarde.
In beide gevallen moet men con
trole uitoefenen op het grondwater
dat onvoorwaardelijk besmet
wordt.
Zowel het aflopend water als het
percolatiewater (water dat door
het vuil dringt) voert met zich stof
fen mee, die een ideale voedings
bodem zijn voor het kweken van
microflora.
Onder deze microflora kunnen
ziektekiemen voorkomen o.a. sal
monella's die typhus of paratyphus
veroorzaken.
Waar veel microben zijn komt
totaal een kolonie amoeben. (Ook
amoeben kunnen pathogeen wor
den).
(Een arts signaleerde me on
langs dat de kans bestaat dat met
het gebruik van plastieken spuiten,
de virus hepatitis zou kunnen ver
spreid worden. Deze virus kan
slechts vernietigd worden op hoge
temperatuur.)
Men kan dit alles eenvoudig ne
geren, men kan opmerken dat de
Dender toch reeds een riool is ge
worden. Maar door zijn grote mas
sa water en zijn beweging is deze
rivier toch al aan zijn reinigings
proces begonnen, terwijl het huis
vuil met het stagnerend water wel
een buitengewone voedingsbodem
vormen voor ontwikkeling van mi
croben.
Blijft de vraag of de wetgeving
betreffende de besmetting van
wateroppervlakten hier niet toe
passelijk is.
VERBRANDINGSOVEN HEEFT
VOORKEUR
Waar het hier uiteindelijk om
gaat
Mogen wij vandaag nog grote
stortingsplaatsen aanleggen alleen
uit hoofde van het motief dat ver
branding te duur is
Persoonlijk ben ik van mening
dat de verwijdering van afvalstof
fen zowel huisvuil, industrievuil,
grof vuil en ook het slib uit water
zuivering technologisch en industri
eel dient aangepakt te worden.
Mogelijks is het meer een ver
voerprobleem dan een kwestie van
procédé-keuze.
In Nederland heeft men reeds
één installatie gerealizeerd voor
een oppervlakte die overeenstemt
met deze van een provincie.
Zo gaat de stad Delft en om
geving haar vuil verbranden in de
Rijnmonding ca. meer dan 20 km.
verwijderd.
Ik opteer voor verbrandingsovens
maar dan industrieel opgevat en
wel in die zin dat men rekening
houdt met de recuperatie van de
stookwarmte.
Volgens de rapporten van de
Rijksuniversiteit Gent heeft het
huisvuil van de stad Oostende een
stookwarmte van ca. 3.500 calo-
riën per kg; wat praktisch overeen
komt met de helft van de warmte-
energie van fossiele brandstof als
kolen.
De optie voor verbrandingsoven
steunt op volgende overwegingen
1 Deskundigen oordelen dat breek-
werven economisch onverant
woord zijn. (Zie rapporten
S.V.A. Stichting verwijdering af
valstoffen).
2 Het gevaar tot verspreiding van
ziektekiemen op de stortplaatsen
van huisvuil en de zekere be
smetting van wateroppervlakten.
3 De beperking van uitsluitend be
handeling van huisvuil in het gis
tingsproces, volgend op de bre
king.
4 De beperking in de tijd van het
gebruik van een breekwerf, ten
zij men ook het transport voor
ziet van het gegist vuil.
5 De evolutie in de samenstelling
van het vuil, waarvan de stook-
waarde steeds zal verhogen.
6 De veel mindere ruimte noodza
kelijk voor een verbrandings
oven; de residu wordt tot 7
herleid in volumen, en de asse
kan een dubbel gebruik krijgen
ofwel verwerken in de wegenis,
ofwel mengen met teelaarde om
microsporen van metalen aan de
grond te geven.
Hierbij dient opgemerkt dat de
metalen aanwezig zijn onder
vorm van langzaam oplosbare
oxyden, zodat niet gevreesd
moet worden voor een hoge con
centratie van metaalionen, welke
toxisch kan werken op alle plan
tengroei.
7 De mogelijkheid om de warmte
energie te gebruiken voor indus
triële doeleinden o.m. het ver
wekken van stoom, die kan om
gezet worden in electrische ener
gie, verwarming van lokalen
(systeem Intervapeur) mede het
bekomen van een hoog volume
aan zuiver gedistileerd water.
8 Te Ivres bij Parijs wordt water
tot temperatuur gebracht van
'50 C, met een druk van 80 bar,
dit in stoomketels verwarmd
door verbrandingsovens van af
valstoffen.
In dit geval dient de verbran
ding evenwel continu en ook
geautomatiseerd te-zijn. Dit ver
onderstelt een grote en regelma
tige aanvoer.
9 De slibprocedure uit de water
zuivering kan ook gedroogd en
verbrand worden. Op het jong
ste symposium van de Vlaamse
Ingenieursvereniging werd ver
klaard dat in Duitsland de te
behandelen slibproduktie drie
maal hoger was dan het vuil in
een verbrandingsinstallatie.
DESKUNDIGE MOTIEVEN
Als burgemeester van een mid
delmatig grote vlaamse stad, wil
ik me onthouden in het probleem
van de vuilverwerking een oordeel
te vellen en een besluit te treffen.
Maar als apotheker, scheikundi
ge en bioloog wil ik mijn voorkeur
op ernstige gegevens baseren.
Het oude vlaamse spreekwoord
Geen Sant in eigen land, wil ik wel
aanvaarden, doch dan voeg ik er
aan toe
Niemand heeft de waarheid in
pacht zelfs de grootste geleerde
dient scpetisch te staan in wat hij
voorhoudt.
Daarom zal hij steeds een dia
loog met anderen, bevoegd in de
materie aanvaarden en nooit staan
de houden dat hij 100 gelijk
dient te krijgen.
Gezagsargumenten zijn uit den
boze.
Geen enkele methode voor de be
handeling van afvalstoffen is ide
aal. Het komt erop aan die te
kiezen welke in onze omstandig
heden het meest aangewezen is.
Wellicht kunnen in de toekomst
onze burgers bereid zijn om
meer disciplinair te handelen.
Kan overgegaan worden tot se
lectief ophalen. Andere metho
den die een betere recyclage
van ons schaars wordende
grondstoffen verzekeren, kunnen
mogelijks toegepast worden.
Maar we hopen hartsgrondig dat
ook te Aalst de oplossing wordt
getroffen voor een realisatie, ge
baseerd op deskundige verslagen
en zonder enige beïnvloeding via
politieke druk.
Drs. M. De Bisschop.
