Pl
Tejater 80 met «Ververs» waardige start nieuwe seizoen
Kwistornooi hervat
Help Polen
Karnaval en jazz
hand in hand te Aalsf
«Boival»initiatief kent grote bijval
Postbode leest mee...
FIRMA DELDI
Aalsterse avond op komst
Matthijs Piet
Fabricatie voor zuiderse gerechten, kroketten en
delicatessen
Specialiteit van diverse lasagne
Import verse ansjovis
Artisanaal bereid
Levering gratis
Oude Gentbaan 40, 9300 Aalst - tel. 053/77.45.66
16 Nieuwe Gazet van Aalst 17 september 1982
«Ik heb de maatschappij enkele eenvoudige vragen gesteld in verband met de
wereld van de arbeiders». Beter dan met de eigen woorden van de auteur Hein-
rich Henkei kan het stuk «Ververs» niet samengevat worden. Inderdaad
gebruikt de schrijver het echt gebeurde arbeidsongeval niet als voorwendsel
om grote maatschappelijke teorieën te verkondigen of om moraliserende verwij
ten te spuwen. Neen, hij brengt het gebeuren als een «fait-divers» ten tonele en
laat de toeschouwers oordelen.
kritiekloos aanvaarden van zijn lot. Tot
de dag dat door gasuitwaseming bei
den vergiftigd worden.
Benoit De Coster is belast met het ver
ven van de buizen in de kelders van
een groot fabriek. Onderdanig en
gewetensvol kwijt hij zich sinds dertig
-jaar van zijn werk zonder zich enige
vragen te stellen omtrent de zin van
zijn inspanningen. De dwaze routine
heeft van hem de perfecte under-dog
gemaakt, onbewust van zijn afstom
ping, bijna gelukkig in zijn onwetend
heid. Op een dag krijgt hij een helper
toegewezen, een jonge kerel die niet
zo gelaten de rol van uitgebuitte aan
vaardt. Aanvankelijk althans, want
wordt er in het begin geruzied, gelei
delijk groeit er vriendschap. Langs
heen de dagelijkse onbetekende ge
sprekken over vrouw, loon en voetbal,
glijdt ook de helper Johnny naar een
Dit simpel, maar met tragiek geladen,
anekdotisch gebeuren is onder de ver
standige regie van Walter Boni uitge
groeid tot een sterke, boeiende schets
van een arbeidersleven. Door de «her
taling» van de oorspronkelijke tekst in
het sappig, onvervalst aalsters dialect
met verwijzingen naar aalsterse toe
standen krijgen de personages een
levensechte dimensie zonder dewelke
het stuk niet boven de middelmaat zou
uitsteken.
Maar meer nog dan de regie is het de
vertolking die dit werk de hoogste top
laat scheren. Paul Coppens als Benoit
is gewoon schitterend. Hij speelt niet
de verver, hij IS de verver. Echter dan
echt, zonder te vervallen in effektzoe-
ken belichaamt hij de tragi-komedie
van zijn rol. Vooral in de eindscène
waarin hij geleidelijk van euforie naar
totale bedwelming en tenslotte naar
de bewustloosheid (of is het dood
glijdt, geeft Paul een aangrijpend
stukje akteertalent weg.
Ook Dirk Klinck als Johnny verdient
alle lof. Misschien iets minder echt
dan zijn tegenspeler, bevestigt hij
eens te meer zijn kunnen. Rony Rom-
baut en Johan Uvin verdedigen met
brio de beide kleinere rollen.
Waarom een produktie van dit niveau,
gedragen door een prima-vertolking
zo weinig publieke belangstelling
oogst, blijft me een raadsel. Amper
een veertigtal toeschouwers...
Nochtans is de prestatie van tejater
80 meer waard liefhebbers van goed
toneel krijgen nog de gelegenheid op
18, 19 en 20 september om dit waar te
maken. (N.S.)
Het tornooi voor gespecialiseerde kwissers uit de streek van Aalst en
Dendermonde is aan zijn tweede helft toe. Geen enkele van de tien
ploegen liet het afweten. De einddatum van 15 oktober nadert, de
spanning stijgt.
De zesde avond uit de reeks van tien
haalde niet het peil van de voorgaande,
omdat de vragenstellende ploeg Stam
Tien uit Denderleeuw de moeilijke opga
ven eerder had gezocht in nevenaspek-
ten van haar nochtans originele vragen.
De negen braintrusts aan de tafels
scoorden dan ook een veel lager ge
middelde, waarbij vooral de mindere
prestatie van de favorieten Volgend Jaar
Beter opviel. De ploeg Opba bereikte
daardoor evenveel avondoverwinningen
als de voornoemden
De vragen
Schoolgeleerdheid bracht tijdens deze
zesde uitgave weinig punten op, tenzij
men .er de ware naam van Buffalo Bill
doceerde, of het jaartal waarin Boskamp
de gouden schoen kreeg, en Connors
zijn eerste Wimbledon Daarentegen
vielen Methusalem, Pygmalion, de lijk
wade van Turijn, Jan de Hartog, auteur
Cruyer, tekenaar Vermeulen, het epicu
risme en Hautekiet van Walschap wel in
het bereik van de medespelenden, maar
de ring van Möbius, de kuierdans, Fara
day en de palindromen kegelden heel
wat punten omver. Van het goede teveel
waren de vragen naar de naam van niet
minder dan drie Middelheim-beeld-
houwwerken. De Aalsterse ploeg Hoe
grijzer hoe Wijzer bleek de enige te zijn
om de drie indieners van de goedge
keurde wetsontwerpen op het alkohol-
verbruik te kennen. Honni soit qui mal y
pense
De beste aktualiteitsvraag bracht aan
het licht dat de jongste israëlische oor
log gevoerd werd onder het motto Vrede
in Galilea. Tal van flora-vragen smukten
eveneens de avond op. Zelfs het bridge-
en biljartspel kwamen kijken, en Brabo
bleek gewoon van romeinse afkomst te
zijn De andere vragen gingen over mu
ziek, godsdienst, scheikunde en ge
schiedenis
De toekomst
De volgende kwisavonden gaan door op
vrijdagen 10 en 24 september. 1 en 15
oktober, telkens te 20 uur met ingang
gratis voor het publiek in de zaal Net
werk. De Ridderstraat. 28. te Aalst. Er
wordt gefluisterd dat de typisch Aalster
se ploeg Hoe grijzer hoe Wijzer met
feestkomiteevoorzitter Frans Wauters er
op 24 september iets speciaals gaat van
maken Onze lezers gelieven dit niet
verder te vertellen want de zaal Netwerk
zal te klein zijn
Uitslag van de zesde avond
Opba 38 punten: Asdammen 37 p.: Vol
gend Jaar Beter 32 p.; Coclox-clan 29
p.; Hoe Grijzer hoe Wijzer 28 p.; Bende
van Jan De Lichte 25 p.; FN-club 23 p.;
De Rossers 21 p Palugama 18 p.
De Rosser: inrichtende ploeg van de kwissen bij Netwerk
In kulturele uitwisseling met de Aalsterse expressiegroep Vredon ver
blijven momenteel Polen van de dansgroep «Kortown» uit Lubin in Aalst.
Normaal zou de volledige groep (53 leden) op 5 september reeds naar
Polen teruggereisd zijn, maar 22 onder hen blijven nog wat, omdat zij de
situatie in hun thuisland onleefbaar vinden.
ververs, een knappe realisatie. OJ
Toen de karnavalgroep «Boival» besloot de traditie van de jaarlijkse The Dansant, een veelvuldig
toegepaste formule om zaad in het bakje te brengen, vaarwel te zeggen en het over een andere
boeg te gooien bleek dit een gelukkig initiatief te zijn. Toen zij besloten er een etentje met jazz van
te maken bleek dit een schot in de roos te zijn. Inderdaad, STOKSKES en DROIKES met JAZZ was
een sukses.
Acht zullen in België (voorlopig)
blijven, de overige veertien ver
trekken binnen veertien dagen
terug naar Polen.
Om deze mensen toch een
beetje te steunen, richt het
Hulp-, Advies-, Kontakt- en In
formatiecentrum (HAK dus) een
tombola in, met prijzen ge
schonken door talrijke Aalsterse
middenstanders. De loten zijn
aldaar (St.-Martensplein 2,
Aalst) te bekomen.
Wellicht gaat ook volgend week
end een informatie-avond door,
maar de kontakten met de groep
waren nog aan de gang, toen
deze regeltjes getijpt werden.
(PD.)
Wie uiteindelijk voor de muziek zou
gaan zorgen bleef door de grote
drukte van het beginnend jazz-
seizoen een beetje in het ongewisse,
doch met de medewerking van de aal
sterse jazzclub kwam alles op zijn
pootjes en zaterdag 28 augustus was
het zover.
Vanaf 11 u. 's morgens kon men
terecht in een sfeervolle tent opgericht
voor het lokaal van de groep Boival.
Op de tonen van stemmige oude stijl
jazzmuziek kon men genieten van een
lekker spaghetti of naar keus een sap
pige brochette. Die werden dan ook
alle eer aangedaan. De muziek wordt
een paar keren onderbroken voor een
gesmaakt optreden van drie engelse
boys die zeker niet onverdienstelijk
zongen en musiceerden. Dit trio be
staande uit een contra-bas en twee
gitaren brachten populaire jazznum
mers als: dokter jazz, shine, sweet
Georgia Brown e.a. De zang van de
twee gitaristen ging echter meer naar
de folkstijl dan naar blues of jazz,
doch was zeer wel te genieten.
Deze drie boys levend te St.-Martens-
Latem in de commune van Pol
Gevaert, een oude bekende in de bel-
gische jazzwereld, waren de ideale
introduktie voor de grote gasten van
die avond.
Deze gasten dan kwamen uit Neder
land, en waren het «Kick Wilsta Kwar
tet» voor de gelegenheid uitgebreid tot
een sextet dat oorspronkelijk een sep
tet zou geweest zijn. Het zevende lid,
een klarinetspeler kwam echter niet
opdagen. Het Kick Wilsta Kwartet dat
sedert twee jaar met de huidige
samenstelling optreedt geniet bij onze
noorderburen een goede bekendheid
en zij traden dan ook op doorheen
gans Nederland.
Zij spelen zowel bij deftige gelegenhe
den met vlinderdas als in de bruine
café s, als het maar «leuk» is. Zij bren
gen doorgaans een steengoede «Hot
club» muziek. Alhoewel nog jong druk
ken zij waardig de voetsporen van de
grondlegger van deze mooie muziek,
met name de Hot Club de France van
de beroemde Django Reinhardt en de
al even bekende violist Stephan Gra-
pelli die als eersten een jazzkwintet
vormden bestaande uit enkel snaarin
strumenten. üp de «KAT» was de
bezetting lichtjes gewijzigd daar het
kwartet versterkt werd met een solo
gitaar en de drums van Jean-Pierre
Geurts. Deze Aalsterse drummer valt
er echter niet uit de toon daar hij het
klaarspeelt de snaarinstrumenten
gewoon te steunen zonder zichzelf op
de voorgrond te dringen. Daar is zijn
«jammen» met zigeunerbands zeker
niet vreemd aan. Men hoort zo dat
deze stijl hem ligt. Misja Carbo, gitaar
en leider van het kwartet is een wit
blonde rasechte zigeuner die weet wat
gitaarspelen is doch die zich die avond
op de achtergrond hield om de gast in
het zonnetje te plaatsen.
Deze gast was sologitarist Rino Van
Hooiydonck, alhoewel nog zeer jong,
een der beste gitaristen van Neder
land, wat zeer goed te horen was in
«nuage» van Django Reinhardt en
diverse andere nummers. Hij nam gro
tendeels het solowerk voor zijn reke
ning, speels improviserend en toch
met nadrukkelijk vingerspel, op
zigeuner- en bekende jazznummers,
daarbij gesteund door een geïnspi
reerde Rob Nieuwenhuis aan de bas.
Deze gaf op een bepaald ogenblik een
solo weg die me letterlijk met verba
zing sloeg.
Wilco «Grapelli», sorry, Jordi was de
man die het publiek echter het meest
aansprak Deze begaafde violist weet
de mensen te boeien door zijn soms
hard spel, met plots afgebroken
akkoorden, swingend als een Admus-
sen of Venuti. Ik hoop dat Eric Weyer-
gang, eveneens sologitarist het me
niet kwalijk neemt dat ik wegens
plaatsgebrek en te lang uitwijden
beperk te zeggen dat hij gewoon
steengoed was, wat echter meer
opvalt met de gewone bezetting van
het kwartet. Blijft mij nog de mensen
van Boival te danken en te feliciteren
voor een prima georganiseerde dag.
Zij hebben menig jazzliefhebber laten
genieten, en ook vele anderen die tot
in de kleine uurtjes en dan op de tonen
van de juke-box de zo gul getapte gla
zen in hun lokaal alle eer hebben aan
gedaan. Met de tonen van «Sweet
Georgia Brown» nog in de oren zou ik
zeggeneen initiatief dat navolging
verdient. Proficiat (Phil.)
Postbodes zijn sympathieke snuiters, vooral als ze een karre-
vracht goed nieuws in de brievenbus glijden. Toch kunnen ze
verdraaid ook heimelijke sloebers zijn. Vernemen we daarnet
toch niet dat een van onze abonnees al een tijdje de Nieuwe
Gazet van Aalst één dag te laat in de bus krijgt... En dat dit komt
doordat de nieuwsgierigheid van de postbode in kwestie zó groot
was, dat hij ze toch eerst zelf wou lezen...
Het kan niet door de beugel, maar we zijn een en al begrip.
Dit blad vraagt om gelezen te worden. De handigste weg is
nochtans het bericht rechts onderaan blz. 2 ten uitvoer te bren
gen. Als je bovendien dit blad gegarandeerd op tijd wil, bedenk
dan (eventueel) ook je postbode... (pd)
Hoe grijzer hoe wijzerploeg met talrijke bekende figuren uit het Aalsterse.
