OPTIEK
DELENS
SP
EDDIE MONSIEUR
Gemeenteraadsverkiezingen...
Een eeuw geleden
Lijstduwer SP 1
Uyttersprot«Burgemeester
met allures van
Staatssecretaris»
NIEUWSTRAAT 60
AALST
31e kandidaat Lijst 1 D'Herde Jackie
8 - Nieuwe Gazet van Aalst - 24 september 1982
De gemeenteraadsverkiezingen hebben altijd aan de basis gelegen om goedge
lovige kiezers in verschillende kampen te verdelen. Honderd jaar terug was de
strijd echter bitsiger en de doelstellingen van heel andere aard. Trouwens, met
de invoering van het nieuw kiesstelsel werden de troeven door elkaar gegooid
en werd de strijd uitgeworsteld tussen de enige twee partijen, de liberalen en
katholieken.
oo
Van mijn ouders leerde ik dat, als de
arbeider het goed heeft, de midden
stand ook leeft. De huidige regering
meent de crisis op te lossen door
aan de inkomsten van de kleine man
te zitten en het resultaat is dat wij,
middenstanders, minder verkopen.
Daarom en om onze stad te dienen
ben ik kandidaat op de SP-lijst.
Tf iW| 1
JSBB
Éhli
82/13/19
Vroeger, meer dan nu, werden talloze
opstandige en hekelende teksten
verspreid. Deze pamfletten klaagden
feiten aan die anders nooit ter sprake
kwamen. Deze strijdliteratuur werd
niet alleen een verweermiddel maar
vooral gebruikt als propaganda om de
eigen doelstellingen te verdedigen. Op
het einde van de vorige eeuw was het
vooral de schoolstrijd en de oneven
wichtigheid tussen Vlamingen en
Walen die aan de kaak gesteld wer
den op het eerste gezicht is er dus
maar weinig veranderd. Ook andere
zaken werden aangepakt maar dan
toch in mindere mate.
Bovendien waren de verkiezingen zelf
zeer omslachtig. Enerzijds waren de
kiezers verplicht naar een soms ver
afgelegen plaats in hun district te
gaan en anderzijds was de wijze van
stemmen minder eenvoudig dan nu
want de kiezer moest wachten tot zijn
naam afgeroepen werd om in het wer
kelijke kiesbureel toegelaten te wor
den. Ongeldigheid van de kiesbrieven
kwam maar zelden voor. waarschijn
lijk door het volgend punt, voorzien in
de wetgeving «Indien de kiezer zijnen
stembrief kwam te bevlekken of bevui
len, ofwel, indien hij op voorhand be
vlekt of bevuilt is geweest, en indien
hij hem door een slecht geteekend
kruiske, een schrab, enz., kwam te
vernietigen, dan kan hij hem tegen
eenen tweeden, eenen derden of vier
den stembrief bij den voorzitter ver
wisselen.»
Er waren niet uitsluitend de politieke
pamfletten in de kiesstrijd want daar
naast had men de ontelbare liederen,
aangepast aan de noden en de toe
standen van de plaats waar ze gezon
gen werden. Ten allen tijde is de poli
tiek gehekeld geworden en het lied
was hierbij één der beste middelen.
Het was trouwens het enige verweer
middel voor het gewone volk, dat zich
geen ingewikkelde en lange pamflet
ten kon veroorloven of samenstellen
en ze, in vele gevallen, zelfs niet kon
den lezen. Het lied konden ze aanle
ren van de volkszanger, 's zondags na
de mis of ergens op een marktplein.
De liederteksten bevatten steeds een
zee van waarheid en moesten de sug
gesties enigermate door onze politie
kers gevolgd worden dan zou men
enigszins een ander beeld hebben van
ons huidige bestel. Dat men niet hoog
oploopt met politieke beloften is het
gevolg van leugenachtige uitspraken
en omgekeerde resultaten. Dat men
de politiekers als «huichelaars» be
schouwde kan onze kiezers van hon
derd jaar terug niet kwalijk genomen
worden
Het liedje van de huichelaars
Hoort, kiezers lief, er stijgt een kreet
Waarbij dat elk te klagen weet
Van kleine winst en zware lasten;
En dat het voor den kleinen man,
Gelijk 't nu gaat, niet anders kan
Dat is onz' meening, brave gasten.
Stemt ons dan voor de Kamer aan,
En alles zal veel beter gaan;
Want wij, wij kunnen dat doen keeren,
Wij die verstaan da grieven goed,
Waarover dat gij klagen moet,
En wat gij moogt voor recht begeeren.
Wij schaffen dan de wetten af,
Die 't oud bestuur tot heden gaf,
Zoover als zij u tegenspreken.
We maken die naar uwen zin,
En daar en zal voor 't brood gewin
Geen letterken noch puntje ontbreken.
Bij ons waar t lastbetalen uit,
Geen enkel man zou nog een duit
Aan een ontvanger moeten dragen;
Er zou geen hoegenaamde last
En dit en dat zijn toegepast,
Ten ware als 't volk het zelf zou vragen.
Voor ruim dan tiende van de prijs,
Zou 't volk naar Londen en Parijs,
Gaan werken lijk naar onze steden;
Het kreeg ook voor twee eens en half
Een pint goe bier - en met die zalf
Waar t kwelsteren al ver bestreden.
Wij zouden allen eigenaar
Voor honderd frank - 't hoogst - per hectaar
Zijn beste gronden doen verpachten
Zoo schoof men op de boerderij
Ook al wat spaarbriefkens op zij,
En 't ware gedaan met boerenklachten.
Iets dat wij ook nog zouden doen,
't Waar elk per dag een frank pensioen,
Op zetogjaargen leeftijd geven,
Kortom, elk zou op zijn gemak,
Met vreugd in 't hert, geld in den zak
Gelijk een visch in 't water leven.
Ge vraagt van waar het komen moet,
Maar voor die zaak is zoo geen spoed,
Om reeds van nu daarvan te spreken.
Dus, kouten wij daar liever van,
Daarbij, niet doen die niemand kan
Dat is toch geen beloften breken
Een eeuw geleden was vooral de
schoolwet het grote twistpunt en werd
door de katholieken, die van geen
verandering wilden weten, als een
«rouwwet» beschouwd. De geestelijk
heid in 't algemeen verzette zich heftig
en de bisschoppen in 't bijzonder,
verklaarden dat «dit stelsel uit zijne
natuur schadelijk is; dat de versprei
ding begunstigt van 't ongeloof en der
onverschilligheid; dat het een aanslag
is tegen het Geloof, tegen de gods
vrucht en tegen de godsdienstige
rechten des volks.»
De geestelijkheid, vooral dan de
dorpspastoors, spoorden het volk aan
om deze wet zoveel mogelijk te bestrij
den en hun kinderen weg te houden
uit de «openbare scholen», de ver
plichte lagere gemeentescholen nota
bene. Het was een ongekende strijd in
de tachtiger jaren met als inzet, de
keuze van de school voor het kind.
Ook de liederen stonden in het teken
van deze schoolstrijd en het waren
niet alleen de volkszangers die voor de
verspreiding ervan zorgden, want ook
dag- en weekbladen (politiek geënga
geerd) waren druk in de weer.
De ziel van 't kind
Refr.
Zij zullen haar niet hebben
De schone ziel van 't kind,
Zoolang men hier in Vlaandren
Een enkel Vlaming vindt
Zij zullen haar niet hebben
De schoone ziel van 't kind
Ondanks de helsche listen
Van 't geusche schrikbewind
Zoolang Gods lieve zonne
Op Vlaanderen nederblikt,
Zoolang er in onzgordel
Een kop 'ren penning blinkt.
De hel os losgebroken,
De school is 't worstelperk.
Zij wil de ziel der kleinen
Ontrukken aan Gods kerk
Wij, catholijke mannen,
Wij dulden nooit den roof
Wij zijn nog 't kroost der helden
Die stierven voor 't geloof.
Laat 't geusgebroed maar komen
Wij staan ten strijde gegord.
Wij willen niet dat Vlaanderen
Een nest van rovers wordt.
Wij willen dat ons kindren
Getrouw aan kerk en God,
Geen nagels van ons doodskist
Geen aas zijn van 't schavot.
Wij willen 't leven derven
Maar staan 't geloof niet,af,
Wij roepen nog bij 't sterven
En op den boord van 't graf.
Ons kind'ren in geen scholen
Waar 't kruis niet meer en blinkt.
Ons kind'ren is geen moordkuil
Waar Gods woord nooit en klinkt
De tegenpartij verdedigde echter haar
standpunt en sprak lovend over het
onderwijs in de gemeenten, waar het
kind nu eens echt «vrij» kon onderwe
zen worden. De aanhangers van de
«staatsscholen» lieten zich niet onbe
tuigd om hun doelstellingen uit te leg
gen en met klem te verdedigen en
daarbij het onderwijs vanuit een ander
gezichtspunt te bekijken. Voor hen
was de zgn. schoolinkwisitie, ondanks
het jaarlijks budget van openbaar
onderwijs met twee miljoen steeg,
maar veeleer oen verlossing,
leder kiezing, voor de gemeente of
voor het parlement, wordt gekenmerkt
door een propaganda die er op gericht
is het volk te overtuigen van de belan
grijkheid van een of ander gewichtig
voorval of verandering in ons bestel.
Hierbij komt vooral tot uiting hoe alle
partijen elkaar betichten van bedrieg
lijke praktijken, .misleiding en schel
merijen. [(juijen De Vuyst)
De heer Uyttersprot was voor de fusie burgemeester van Moorsel.
Onlangs werd hij als ambtenaar benoemd tot direkteur van de Vlaamse
Waterzuiverings Maatschappij die in Aalst gevestigd is. Als gemeente
raadslid was hij vooral aktief op gebied van het personeelsbeleid.
Op de CVP-lijst staat hij nummer één en hij wordt als één van de
voornaamste kandidaten voor het burgemeester genoemd. Met hem na
men we het beleid van Louis D'haeseleer onder de loupe.
De fusieproblematiek was de grootste uitdaging voor het vorig bestuur. Bent U te
vreden met de resultaten
De ideeën vooraf waren goed, de uitwerking heeft echter veel te wensen over
gelaten. Laat me beginnen met de dienstcentra in de deelgemeenten. Een hele
hoop diensten werden naar de centrale administratie in Aalst gezogen. Militie om
er maar één te noemen. Hoeveel duizenden mensen moeten zich nu niet naar de
stad begeven waar het vroeger om het hoekje kon. De diensten die er dan wel
nog zijn gebeuren dikwijls door een ambtenaar die onvoldoende op de hoogte is.
Op de dienstencentra moet je zowel een rijbewijs als-een slachtvergunning kun
nen afleveren. Iemand die voordien enkel op de burgerlijke stand werkte weet
van al die dingen niets af Men had die ambtenaren eerst moeten bijscholen.
De financiën zijn tijdens de fusie een katastrofe geworden De stad is gestart met
een rekeningoverschot van 18 miljoen en een schuld van 1 miljard 150 miljoen.
Daar kwam dan nog de speciale consolidatielening bij. Nu staan we met een
tekort van 520 miljoen op de begroting en een schuld van 2 miljard 200 mil
joen. Ze hebben ze goed doorgedraaid.
Het perèoneelsbeleid is een ramp geworden. Er is geen enkele objektiviteit meer
bij de aanwervingen. Wat daar gebeurd is onbeschrijflijk. Er wordt niet gewerkt,
er is geen leiding en geen organisatie. De burgemeester is binnengekomen met
de allures van een staatssecretaris. Vier auto's plus een privéwagen, een per-
soneelsstaf voor zijn kabinet, en dienst informatie en organisatie voor hem. Dat
was het begin van alles, want iedereen heeft dat gezien op het college en heeft
gegrepen wat ze konden krijgen. Als je zelf in fout bent kun je nadien natuur
lijk niet meer optreden tegen anderen.
Wat denkt U van de pogingen van de burgemeester om het ekonomisch leven in Aalst
met impulsen aan te wakkeren
Een ekonomisch beleid is natuurlijk niet gemakkelijk. De invloeden die daar
spelen strekken veel verder dan Aalst alleen. Er zijn toch een paar punten
die kunnen verbeterd worden. Aalst als winkelcentrum bijvoorbeeld. De ver
keerschaos die er nu heerst houdt de mensen buiten. De CVP stelt voor om een
nieuwe verkeersstudie te maken waarbij men van de grote ring vertrekt als ba
sisstructuur om het verkeer in goede banen te leiden.
Het initiatief om met de Aalsterse KMO's naar beurzen te trekken om er de eigen
produkten aan te prijzen was zeer goed en moet zeker herhaald worden. De
belastingen zouden kunnen herzien worden, zodat arbeidsintensieve bedrijven
minder in kapitaalintensieve bedrijven meer betalen. De stad kan zelf ook een
belangrijke rol spelen als werkverschaffer. Voor de vroegere BTK-projecten werd
al dat bureaumateriaal gekocht. De grote kosten zijn dus voorbij. Nu kan men pas
spreken van goedkope tewerkstelling en nu beginnen ze dat allemaal af te schaf
fen.
Wat denkt U over de werking van politie en brandweer
Daar is net als overal aan 't stad een slecht personeelsbeleid gevoerd. Als poli
tiekers zich inlaten met de verdeling van functies en bevoegdheden, met over
plaatsingen. allemaal zaken van interne aard. dan is niemand meer verantwoor
delijk voor de werking. De hoofdcommissaris moet zelf zijn diensten kunnen
organiseren en pas dan kan men hem verantwoordelijk stellen voor de gang van
zaken. Nu is dat niet meer mogelijk. Dat is zo bij de politie, bij de brandweer en bij
Ide administratie
Voor de brandweer is er dan nog het bijkomend probleem van de spanningen
tussen het vrijwillig en het beroepskorps. Dat zou ook veel verbeteren indien men
zou depolitizeren.
De burgemeester heeft een dienst «Organisatie en Informatie» opgericht. Hoe vindt U
dat
Ook hier geldt weer dat het idee goed was. In een grote stad, na een fusie, was er
veel nood aan informatie voor de bevolking. Wat we uiteindelijk te zien kregen
waren echter brochures die voor de helft vol stonden met publiciteit voor de
beleidsmensen. Men had zich moeten beperken tot informatie en zich niet laten
verleiden om propaganda te maken Idem voor de hoorzittingen in het begin van
de ambtsperiode. Die zijn mislukt omdat men er niet kwam om naar de mensen
te luisteren maar om het beleid te verdedigen Dat is een verkeerde instelling.
(VDM/MP)
