KUX/I
I Mi
Capella Bydgostiensis
met de muziek gaat het blijkbaar nog goed in Polen
Netwerk Teater Poëzien met prachtige 'Prévert'
Dialoog, bestaande uit
twee monologen
16 Nieuwe Gazet van Aalst 12 november 1982
Zondagavond in zaal Netwerk een gezellig avondje poëzie. Bij dat
laatste woordje gaan de wenkbrauwen van de lezers reeds de hoogte in
poëzie Gezellig Zijn gedichten dan geen dingen waar doodernstig
over gedaan moet worden omdat ze toch de Doodernstigheid van het
Bestaan symboliseren
Ach nee. sinds de zestiger jaren weten
wij dat je van gedichten best ook als van
een pintje gewoon genieten kan. Dat het
ook speels, ludiek én toch met een
serieuze ondertoon kan Deze idee heeft
met de nieuw-realisten zijn weg in onze
contreien gevonden en één van hun gro
te voorbeelden was in '77 een surealist,
een realist en een rare gast. symbool van
zijn tijd, meest gelezen Franse dichter
sinds Victor Hugo. 'Poëzie' hoeft met ver
velend te zijn, 'had één van zijn deviezen
kunnen zijn. en het brengen van niet ver
velend, nochtans sterk literatuurgericht
theater, is ook het devies van Teater
Poëzien. Een bijzonder enthousiast ge
zelschap, trouwens, dat nu zijn vierde
werkjaar binnengaat en zich vooral op de
jeugd richt. 'Prévert' dus. en als er zich al
gedichten tot theaterbewerking lenen, dn
zullen daar zeker deze van Jacques bij
zijn. Zo'n beetje de Franse Herman de
Coninck (of is het omgekeerd wist hij
de kwaliteit met populariteit te verenigen,
de barrière van de 'elitaire poëzie' te
doorbreken door zijn schijnbare simplici-
tiet. Prévert dat is een zingende giraffe
naast een ingetogen liefdesliedje, een
dolle tsee-tsee vlieg naast een snuifje
volks engagement, een schrijvend Gui-
nees biggetje naast een dartele maagd,
opera-zingende bultenaars, sprekende
dromedarissen en dodelijke ernst In een
waanzinnig tempo snellen de vertolkers
(Paul Codde, Carmen Jonckheere. Mar
leen Maes) door deze items, op die ma
nier een vlotte collage tot stand brengend
waarin woord en daad (literatuur en thea
ter) primeen. Het begrip 'spektakel (of
betertekstakel) is nooit ver weg.
Ik had deze voorstelling reeds eerder ge
zien, en wanneer je dan een tweede maal
toekijkt, word je natuurlijk nog wat kri
tischer, ontdek je al vlug zwakkere mo
menten. Nochtans bleef dit hallucinante
spektakel dat meer voor de democratise-
ping van de poëzie doet dan tien cultuur
ministers, van een zeldzame frisheid,
een show zonder noemenswaardige
zwakke momenten bizar, aangrijpend,
doorleefd, verrassend, waanzinnig,
absurd... Het is dus zeker passend in
onze hulde de regisseur Jacky Tummers,
de steengoede vertalingen van Son Ty-
berg en de prestaties van de drie prof
acteurs te betrekken. Dan mag je nog
niet veel op hebben met Coddige Paul.
het feit blijft toch dat dit een artistiek-
ontspannend avondje was zoals je er
jammer genoeg nog altijd zo weinig mee
maken kan. (pt>)
Poezien optreden met "Pervent". (O.J.)
Anekdote.
Ooit meegemaakt dat op het eindexamen van muziekgeschiedenis een leerling
die door iedereen als een soort wandelende computer oescnouwo wera
askleurde, toen hij de vraag kreeg: «bespreek kort de geschiedenis van de
Poolse muziek tot 1850. Is er dan in dat gezegend land geen muziek geweest
Natuurlijk, maar onze dagelijkse kennis beperkt zich tot 5-6 tal namen. Dat heb
je natuurlijk met het muurtjes bouwen rond landen en periodes, en het gebrek
aan materiaal.
Dat de muziek nog veel andere schatkames heeft dan de klassieke hitparade
die steeds opnieuw op- en afgehold wordt is de Capella Bydgostiensis komen
demonstreren.
Azymuth is dus teruggekeerd.
Het kan in deze stad niet op. Op
amper een paar maanden springen
dus Azymuth, de Middagconcerten,
en wellicht Jeugd en Muziek weer op
de klassieke paardemolen. Veel goede
wil dus, en veel enthousiasme, maar
er valt ook leergeld te betalen; zo kon
dig je de wijziging van een programma
liefst niet na, maar vóór een pro
gramma aan, zo jou je je liefst aan het
aanvangsuur (ze moeten me maar één
keer één ernstige reden geven om een
volle kerk en een hele schaar artiesten
te laten wachten), en zo hoop ik dat
deze organisatie zich niet aan het
F.V.VI. gaat spiegelen om de drukdoe
nerij van voorbehouden plaatsen en
het begeleiden van de plaatselijke
vedetten te gaan overnemne. Dat hele
circusgedoe van geef-me-een-hand
en hier-is-je-plaats (vergeet bij het af
scheid niet te buigen), wat heeft dat in
's hemelsnaam met een concert te
maken. Bovendien wordt er daardoor
vóór en tijdens het concert zo over en
Het Poiols kamerorkest 'Capella Bygostiensis (O.J.l
- Is er dan geen muzikaal overleg
- Pardon
- Is er dan geen muzikaal overleg
- Pardon
- Is er dan geen muzikaal overleg
Schrijvend collega W.D.B. raakte het vorige week ook weer aan. en wijzelf hebben
al jaren jeremiades aan de klaagmuur geplaktWanneer gaan die van Aalst hun
muzikale ogen eens openslaan
Vorige week op vrijdagavond was het dus weer zoverop één en dezelfde avond
kon je naar twee concerten. Dat is dan meteen weer een voorbeeld van het
grootste gebrek aan minimale coördinatie Het weze de organisatoren een troost
dat er in het verleden al krassere staaltjes- van soortgelijke "manifestaties" ge
beurd zijn
Laat ons de zaak dan nog maar eens oprakelen. Kan men in de muzikale wereld
geen voorbeeld nemen aan wat in de toneelwereld gebeurd is Daar bijten ze
elkaar ook de strot af. daar hebben ze voor elkaar ook geen goed woord over, daar
denkt ieder bij zichzelf ook dat zij de beste zijn, maar ze zijn tenminste tot het
samenstellen van een toneelkalender gekomen, die je overal raadplegen kan. en
die zelfs op affiche verschenen is.
In de muziekwereld blijkt zoiets onmogelijk, daar kloddert iedereen met immense
vreugde in zijn zaaltje, zijn kringetje, zijn kerkje. Bovendien straalt van een hoop
verenigingen een aureool en een élan alsof zij de West-Europese cultuur aan het
redden, en de ondergang van het Avondland aan het afwentelen zijn, maar ze zijn
wel compleet onwetend - waarschijnlijk verblind door hun eigen licht - over wat een
kerktoren verder aan het gebeuren is.
Als op een gegeven ogenblik het klassiek-minnend publiek (en dat loopt niet in de
duizenden) zich weer moet gaan vierendelen omdat het aanbod weer niet opkan,
er dus maar een kwart van de stoelen volzit. staat iedereen wel met de beschuldi
gende vinger naar de overkant te wijzen, maar vergeet men wel oog- en oorklep
pen af te nemen.
De stad. die in deze aangelegenheid altijd de politiek gevoerd heeft van - "maak
slapende honden niet wakker, want als die gaan" blaffen wordt de heer des huizes
misschien wakker en moet die desnoods uit bed - schitterde door het gebrek aan
initiatief, had het vooral over besparingen waarmee waarschijnlijk het werk be
doeld werd
Misschien komt er met het uitwisselen van dirigent en het wegblazen van de
stoflaaq onder de lessenaar een licht in de duisternis
FC.
weer gehold, dat het meer een start
plaats voor een marathon dan een
kerk lijkt. Zo n gedoe werkt alles in de
hand, behalve de sereniteit.
Goed zo, over ernstige dingen
gepraat.
De Capella biedt voor de pauze alleen
Poolse muziek. Onze Vlaamse koren
moeten er maar eens een voorbeeld
aan nemen om hun eigen muziek over
de grenzen te dragen. Je moet er
natuurlijk een minimum van fierheid
en chauvinisme voor hebben.
Het 10-koppig kamerkoor, solistisch
en technisch perfekt geschoold, ver
rast door een bijzonder evenwichte
klank, schitterende sopranen, verdo
ken alten, bijzonder gave tenoren (ze
verdwijnen wel af en toe in het orkest
beeld) en ronkende bassen. Alhoewel
het om vrijwel onbekende componis
ten gaat is de klank toch duidelijk her
kenbaar: bijna op elk ogenblik kan je
een vertrouwd componist aanwijzen,
Wiens kleur vergelijkbaar is. Zo blijkt
bijv. uit de prachtige psalmen van
Gomolka, met zijn eenvoudige melo
dieën (het lijken wel gestyleerde kora
len) dat Lessus' invloed heel ver
gegaan is. In de instrumentale tussen
spelen duikt er waarachtig een hele
brok Janequin op. Kortom deze
muziek blijkt een echte muzikale open
baring te zijn, en beslist het interes-
sanste gedeelte van de avond. Ook in
de solistische passages tonen de zan
gers zich op hun best. Zo overleeft de
tenor de briljante en aartsmoeilijke
koloratumpassages die zo van Monte
verdi gegapt zijn Dat de dirigent
bovendien zijn troepen duidelijk kent
is duidelijk te volgen in het dubbelko-
rig werkhet aangeefkoor zit tech
nisch en vokaal duidelijk boven
Na de pauze komt Corelli's Kerstcon-
- Kunstschilder Georges Teugels (gelau
werd op het Internationaal Kunstsalon
1982 van Blois, Frankrijk) stelt tentoon in
de gemeentelijke lagere school (Zijp
straat 49), Hofstade. Zaterdag 13 en zon
dag 14, zaterdag 20 en zondag 21
november van 15 tot 20 u. talkèns.
- Nog tot 5 december tentoonstelling in
het Oud Hospitaal "Monteyne retrospek-
tief".
- Tot en met maandag 15 november
stellen Aalstenaars van diverse pluimage
tentoon in het Netwerkcentrum (van 10
tot 20 u.).
- Op 12 november (20 u.) opent Minister
Galle de tentoonstelling van de jonge
beeldhouwer Tom Frantzen. Deze is ver
der toegankelijk van 13 tot en met 28
november (15-19 u.. zaterdag en zondag
10-13.30 u. en 15-19 u.).
- Maandag 15 november treedt het koor
Laat Blijde Weergalmen (o.l.v. Karei Van
Daele) aan in de feestzaal Generale
Bankmaatschappij. Nieuwstraat 20.-QTVI
20 u. Dit zangrecital wordt ingericht door
het Willemsfonds. WK 100 fr.. zaal 120
fr.
- Donderdag 18november (20u.-Grote
Markt) Sint-Ceciliaconcert door Kunst
en Vermaak, o.l.v. Albert Veldeman.
m.m.v. Godelieve De Geyseleer en Chris
Crombeen.
- Vrijdag 19 november (20 u. - Feestzaal
Stadhuis, Grote Markt)Ceciliaconcert
door harmonie Hand aan Hand.
certo. Dat het in de voorbije jaren door
alle bezoekende kamerorkesten ge
speeld werd mag een blijk zijn van zijn
populariteit en de schoonheid van het
werk. Misschien wordt het daarom wel
eens hoog tijd om eens een ander
concerto onder de vleugel te nemen.
Het hele dozijn (het opus 6) is een ver
zameling van parels, waarom blijven
ze allemaal het éne numme 8 spelen
De Capella houdt zich duidelijk aan
het oorspronkelijk partituurbeeld. Ze
spelen het bijv. gelukkig in sol klein en
niet in D groot zoals het programma
vermeldt. Het gebruik van een porta
tief orgel (zonder enige versiering) en
een klavecimbel benadert ook
Corelli's oorspronkelijke schrijfwijze.
Voorts spelen ze het in de Oosteuro-
pese Barokstijl: zwaar, zeer roman
tisch, vloeiend, met suikeren harmo
nieën, heel mooi, heel braaf, bijna
ontroerend, maar sedert men ontdekt
en bewezen heeft dat Corelli ook met
de zweepslag en los van alle marse
pein gespeeld kan worden biedt zoiets
alleen een verouderd klankbeeld.
De avond eir met Bachs motet
«Singet dem herren». Met dit gran
dioze granieten koorwerk schrijft het
ensemble zich meteen bij de beste
kooroptredens voor de laatste jaren.
Ondanks het feit dat ze gehandicapt
zijn door de ziekte van enkele sopra
nen (duidelijk merkbaar bij de
mezzo's) wordt dit een indrukwek
kende uitvoering. De 8 stemmen wor
den door de dirigent (mede door de
instrumentale verdubbeling van de
stemmen) met een zweepslag opge
jut, tot een fascinerend hoogtepunt.
Bach stak daarmee dan ook de hele
schitterende avond op zak. Maar dat
is en dat weet ook iedereen klas
siek. f.C.
MISSING
Charles Horman en zijn vrouw Beth,
beiden Amerikaanse onderdanen,
wonen reeds jaren in Santiago. Hij
schrijft kinderverhaalttjes en doet wat
aan journalistiek werk voor een links-
Amerikaans blad. Op 10 september
1973 zijn zij ooggetuigen van de mili
taire putch tegen Allende. Zij besluiten
zo snel mogelijk het land uit te komen,
maar wanneer Beth na een laatste
bezoek aan vrienden naar huis terug
keert is Charles spoorloos verdwenen
Intrigerend drama van de Frans-
Griekse regisseur Costa-Gravas die
op zoek gaat naar de ware identiteit
van de mens die geen onderscheid
kan maken tussen regeren en domine
ren met alle middelen die voorhanden
zijn.
De film werd bekroond met de Gouden
Palm op het laatste filmfestival te Can
nes.
THE THIRD MAN
Holly Martins, een Amerikaanse
schrijver van Wild West verhalen komt
op uitnodiging van zijn vriend Harry
Lime in het bezette Wenen aan, net op
tijd om diens begrafenis bij te wonen.
Behoorde CASABLANCA indertijd tot
de vrij pretentieloze suksesfilms,
waarop de pers vaak neerkeek, de
Engelse superproduktie THE THIRD
MAN werd onmiddellijk gerekend tot
de artistieke hoogtepunten. In 1949
kreeg deze film de gouden palm op het
festival te Cannes en werd tevens
bedacl ,'t met de beste film van het jaar.
Niet missen
Technisch regie: Carol Reed. Scena
rio Graham Green.
MAD MAX
Barbaars en genadeloos vervolg van
Georg Millers eerste Mad Max.
Een gigantische oorlog heeft alle olie
bronnen afgesneden. Voor de laatste
druppel olie wordt op leven en dood
gevochten.
TAPS
In de militaire akademie te Bunker Hill
raken jonge miliciens in de clinch met
immobiliënverkopers.
Koud geserveerde soep over patriot
tisme, en jeugdige opstandigheid.
PROGRAMMATIE
Feestpaleis
Missing XXXX
Giselle 00
Bubblegum 00
Palace
Taps X
Mad Max 0
Porkey s 0
The Third Man XXXX
In organisatie van de K.F.L. op don
derdag 18 november te 20 uur in zaal
Palace, Schoolstraat te Aalst, qan
