CARDON
Arenbergkoor zingt
requiem van de hoop
Aalsterse kinderen schrijven poëzie
Mogelijk wordt
voor U een droom
ook werkelijkheid
Kerkstraat 13 - 9300 AALST
Volgende week op de kuituurbladzijden
Strata's 4: Geen
als visitekaartje,
maar...
Aalsterse juwelier
scheerthogetoppen
Jos Bikkems
Waarom nog langer
slecht horen
Uw garantie voor kwaliteit
Tot uw dienst
9.00-12.00 12.30-19.00 u.
Tel. 053/21.53.29
Geen bijhuizen
direkte levering
batterijtjes voor alle hoorapparaten
alle herstellingen
8 Nieuwe Gazet van Aalst 12 november 1982
Men zou over het Requiem en zijn bewerkingen een lange verhandeling kunnen
schrijven. Sommigen vinden de oproepvan de trompet voor het laatste oordeel
na de verschrikkingen van de hel uit de gregoriaanse mis een angstbeeld dat ze
van in hun jeugd hun hele leven meedragen, anderen achten de schoot van
Abraham en de zachte begeleiding van de engelen een afspiegeling van Gods
mildheid.
Kinderen kunnen poëzie schrijven, meer zelfs je kan het hen leren. Die opvat
ting wordt in het basisonderwijs al een aantal jaren verspreid. Ook in Aalst is
men daar al een tijdje mee bezig, hoewel veel afhang! van het persoonlijke ini
tiatief van een geïnteresseerde leerkracht.
Maar ieder, ook de ongelovige, erkent
de muzikale waarde van het grego
riaanse Requiem. Intussen heeft een
hele troep componisten zich aan het
thema gewijd Het werd Mozarts
laatste werk, soms schrijnend, maar
toch met los te koppelen van de schit
ter van zijn vindingrijkheid. Brahms
legde er zijn sombere, authentieke
noordduitse ziel in. Voor Fauré is het
de bedding van een stroom van vreed
zaamheid. En men kan in de rijkge-
vulde bibliotheekkunst van de barok
nog jarenlang snuffelen om dodenmis
sen op te diepen. Lully en Charpentier
zijn er typische voorbeelden van, en ik
ken persoonlijk geen werk waar de
dood zo n vriendelijke leidsman is als
in het Requiem van Jean Gilles. Ook in
deze eeuw lijkt de religieuze bron van
de muziek nog lang niet opgedroogd
Britten schreef immers een aangrij
pend «War Requiem», een luid protest
tegen de zinloosheid van de oorlog en
de Pool Penderecki klaagt de waanzin
van de atoomwapens aan.
De organisatoren in Sint-Antoniuskerk
zijn in bange verwachting. Op een
paar stappen hiervandaan speelt en
zingt de Capella Bydgotiensis uit
Polen. Kan in Aalst geen ombudsman
worden gevonden voor de coördina
tie
Het Arenbergkoor uit Heverleer heeft
Duruflé's Requiem ingekaderd in een
aantal motetten en koraalvoorspelen
die dezelfde geest ademen. De direc
tie zegging van Schütz zorgt voor een
ideale sfeerschepping. Geen franjes
zoals bij Haendel, geen geschitter
zoals bij de Fransen, maar sobere,
directe kracht, kaal als een protes
tantse bidruimte en daardoor zo aan
grijpend. Het Arenbergkoor stalt zijn
kwaliteiten uit die het hele concert
aanwezig zijn een gave homogeniteit
geen stem wordt uitgevlakt, geen
stem eist de boventoon een intens
inlevingsvermogen in de stijl. Het
achtstemmige «Crucifixus etiam»
krijgt zijn briljante (niet altijd zuivere)
arabesken en dissonanten, en Bachs
koralen bewandelen de gulden mid
denweg tussen gevoel en rede, niet
egaal of vlak, niet te scherp van reliëf.
Een verrassing is «Der Gerechte» van
Johann-Christoph Bach. Bijna elk
tekstonderdeel krijgt zijn apart klank
beeld. Nabootsingen en programma
tische kanttekningen zijn met uit de
lucht: «Bosheit» en «falsche Lehre»
klinken wrang. «Hingerücket» en
«eilet er» springen weg. Boerenbarok,
zegt mijn vriend-kenner Van der Paal.
Het Arenbergkoor beleeft er plezier
aan. Mooie kleuren, fraaie lijnen, maar
geen bos.
Als een leidraad speelt Kristiaan Van
Ingelgem intimistisch, bijna
gedempt zoals het hoort drie voor
spelen van Brahms, gebaseerd op de
door het koor gezongen koralen van
Bach, even gewijd als de symfonieën
van Bruckner en even kloek van struc
tuur.
En daar komt de hoofdbrok. Maurice
Duruflé is een gelovig man. Zijn
dodenmis is daan een getuigenis van.
Hij schept er een ideale band tussen
het Gregoriaans en het eigentijdse (hij
werd o.m gevormd door Dukas en
hoort thuis in de grote Franse orgel-
school). Maar, wat meer is, hij bereikt
bijna doorlopend een intensiteit die je
niet alleen doet luisteren maar
ontroert. Ik ken het werk van een
plaatopname voor koor en orkest. We
horen vanavond zijn eigen versie voor
orgel en koor Deze orgelpartituur is
geen doordagelijks werk. Kristiaan
Van Ingelgem heeft lange uren
gezocht naar een ideale registratie.
Het resultaat is hoorbaarniet onder
de korenmaat, niet opdringerig, in vof-
Dat kinderen meer kunnen dan kara-
mellenverzen en rijmelarijtjes schrij
ven werd sterk bepleit door de Ameri
kaanse dichter Kenneth Koch. Zijn
eksperimenten werden in de Neder
landen vertaald en bewerkt door F.P.
Zwart en Rutting en anderen. In de
Vrije Basisschool in de St.-
Gudulastraat te Aalst werkt Rita Hey-
vaert in haar klas al een paar jaar met
die ideeën. Twee principes schragen
deze methode de kinderen worden
gestimuleerd om hun fantasie de vrije
loop te laten - ook al worden thema's
niet geschuwd (zich inleven in een
voorwerp of een dier bvb.). Anderzijds
als steun bepaalde vormregels
gebruikt, bijvoorbeeld een gedicht
maken met woorden uit vreemde talen
erin, met telkens eenzelfde beginre
gel, met overdrijvingen, vergelijkin
gen, leugens, zelfverzonnen
woorden... Geen verplicht rijm, want
dat gaat de taalbeheersing van kinde
ren meestal te boven. En rijmdwang
pleegt de verbeelding te verstikken.
komen harmonie met de mensenstem.
Er zitten in het koor een paar onzekere
inzetten maar belangrijker is dat de
interpretatie af is. Ik heb een paar
momenten in het hoofd het dooreen-
wemelen van de aandrang in het
Kyrie-Christe, de schrikwekkende dis
sonanten van het «de ore leonis», de
hemelbestorming van het «hosanna»
die het sanctus van Brittens oorlogs
requiem benadert, het «pie Jesu» van
de mezzosopraan, een elegie die
Bachs beste bladzijden evenaart, het
crescendo «per ;gnem», één brok
expressie, en vooral het repetitieve
van het «requiem aeternam», nu eens
aandringend, dan weer zacht uitster
vend als een symbool van hoop en
troost, de hoofdtonen van dit
Requiem, voor velen een openbaring.
(W.D.B.)
Het resultaat is verrassend 'vrije
verzen met een openhartige uiting van
gevoelens, dromen en gedachten.
Vorig jaar behaalde Katrien Smet uit
Aalst hiermee de eerste prijs van de
Prijs voor Poëzie van de Vlaamse Club
Brussel (in de reeks -12 jarigen). Drie
andere leerlingen uit deze Aalsterse
school werden ook in de jaarlijks in
boekvorm gepubliceerde bloemlezing
opgenomen Yves Dierick, Gul Yur-
dannur en Sandra Vereecken. We
laten de lezers van deze krant zelf oor
delen. (K.N.)
Ik ben een schrift.
Alle dagen schrijven de kinderen op
mij.
Dat vind ik leuk.
Soms. tekenen ze op me.
Soms schrijven ze.
Dat vind ik leuk.
Want telkens als ze op mij schrijven
komt Marietje op bezoek.
Marietje is de vulpen van een*kind.
Dat kind schrijft dan met Marietje op
mijn lijf.
Ik wil niets liever zijn dan een schrift.
(Katrien Smét)
Berboelriker
Ik reis met het baltjsringkklëktoestel
naar het eiland Berboelriker.
Daar woont mijn vriend tjingtjangtjong
en mijn vriendinnetje bimbabamboem.
Ze praten daar raar.
In de plaats van pen zeggen ze vipla-
boembol.
Ik keer met de rikerzolzip liever weer
naar Bolvitoeka.
(Els De Bruyn)
Mijn vriend...
Ik heb als vriend een kuikentje,
het is zo klein als een duimpje,
maar zijn vleugels zijn zo groot als ik.
Soms mag ik op zijn rug zitten,
dan vliegen we boven de straat.
Dan kijken de mensen lachend naar
mij.
Ik vind het prettig een vriendje te heb
ben.
(Gul Yurdanur)
In veel gevallen is het mogelijk weer goed te horen.
De nieuwste hoortoestellen bieden aanzienlijk meer mogelijkhe
den en vallen nauwelijks meer op bij het dragen.
«Achter het oor» model
«In het oor» model
Brilmodel
Zaterdagnamiddag gesloten.
Erkend door alle ziekenfondsen
Informeert U eens bij uw oogarts en/
of audicien hoe de huidige technologie
ook u kan helpen.
Zij zullen u graag van advies dienen en
u met uw persoonlijke hoorproblemen
helpen.
