De Iverlingen uit Denderbelle met «Het onstuimige hart»
Sukses voor «Tijl en Nele»
Hand aan Hand in konsert
Batik in 't Aposteiken
FIRMA DELDI
DF Mijlbeek en kabaret...
Matthijs Piet
Gentspstraat 99, Burst tel. 053/62 70 09
16 Nieuwe Gazet van Aalst 26 november 1982
Toneeltornooi «Renaat Ravyts», tweede opvoering
gegeven van John Patrick wat magertjes om groot toneel te zijn, anderzijds
was de vertolking ervan homogeen goed.
Het stuk speelt zich af in een leger-
hospitaal in Birma gedurende de
tweede wereldoorlog. In één kamer
liggen toevallig wat gezocht toeval
lig vijf onderdanen van het Britse
imperiumeen Brit, een Australiër,
een Nieuw-Zeelander, een Basuto-
neger (een vleugeltje racisme shoc
keert niemand) en een Amerikaan. Op
bepaalde dag doet de kolonel beroep
op deze kamer om een ten dode opge
schreven Schot in hun midden op te
nemen en hem het einde van deze in
de onwetendheid gelaten gewonde zo
aangenaam te maken als maar kan.
De in zichzelf gekeerde Schot die bij
niemand in het krijt wil staan weigert
aanvankelijk alle vriendschap. Gelei
delijk neemt het «onstuimig hart» dan
toch de overhand en aanvaardt hij de
ietwat geforceerde kameraadsband,
wordt verliefd op een mooie verpleeg
ster en smeedt onmogelijke toekomst
plannen. Tot de dag dat de waarheid
aan het licht komt en die kameraad
schap overkomt als doelbewuste
betutteling. Zijn haat tegenover wat hij
nooit gehad heeft haalt de bovenhand
en hij vervalt terug in norse eenzaam
heid. Gelukkig is er die andere een
zame in de kamer: de neger. Gezien
deze laatste geen weet kon hebben
van het hele gebeuren en toch ook blij
ken van vriendschap vertoont, breekt
het onstuimige schotse hart open en
verlost zich van de opgekropte frustra
tie en eenzaamheid. Einde goed alles
goed Applaus.
Niet de plot of de gestelde problema
tiek van dit stuk is zwak. Wel de inkle
ding. Nergens is er enige diepgang te
bemerken. Nergens een poging om
verklaring te geven of te suggeren.
Waarom het nu zes verschillende
nationaliteiten moesten zijn, als de
schrijver dit niet verder uitdiept in een
rake tekening van karakters. Waarom
de Schot zo onaanvaardbaar in zich
zelf gekeerd is, wordt nauwelijks dui
delijk gemaakt. Ook de houding van
de mede-patiènten en verpleegster
blijft dubbelzinnigis het werkelijk
vriendschap of is het betutteling Wat
een interessante studie kon geweest
zijn over de vriendschap of een die
pere analyse van het menselijk hart in
het licht van de naderende dood, is
een oppervlakkige presentatie
geweest van een oorlogs fait-divers.
Trage dramatische opbouw met wei
nig verrassingen, onduidelijke karak
tertekening en niet gebruikte specifi
catie maken van dit stuk wat het is
één uit de zovele.
Misschien had de regisseur, Nolle
Versyp, de traagheid in opbouw kun
nen vergoeden door een meer leven
dige en beweeglijke regie. Maar zes
bedden en zeven tot acht personna-
ges op een niet te grote speelruimte
schijnen voor wat moeilijkheden
gezorgd te hebben.
Naar mijn zin ietwat te statisch en
monotoon. Hierdoor viel die opper
vlakkigheid van het gegeven nog meer
op. Gelukkig kon Nolle beroep doen
op een uitstekende rolbezetting.
Ondanks het feit dat niet minder dan
drie beginnelingen op de scène ston
den is het de vertolking die het meest
voldoening schonk.
Dat de gevestigde waarden hun niet
altijd dankbaar getekend personnage
meer dan aanvaardbare gestalte
geven, viel in de lijn der verwachtin
gen. We noemen Jan Philips, als de
Schot, Etienne Van der Meeren als
Yank, Walter De Rop als Kiwi en
Suzanne De Bruyn als de verpleeg
ster. Alleen Jef Uyttersprot als de
kolonel viel iets zwakker uit. Speciaal
vermelden we Ward Uyttersprot die
insprong voor de onbeschikbare Carlo
Bocchi.
Dat ook de nieuwelingen bewezen
hebben uit het goede hout gesneden
te zijn was een aangename verras
sing. Vooral Dirk Blindeman als de
zwijgende neger kwam sterk over.
Dirk De Smedt en Johan Van Keer,
respectievelijk als Tommy en Digger,
beloven voor de toekomst. Een bijzon
der proficiat wensen we de groep en
de regisseur toe voor taal en zegging.
Verzorgd tot en met.
De Iverlingen hebben ons eens te
meer voldoening geschonken. Of dit
Zaterdag 27, zondag 28 en maan
dag 29 november (20 u.): toneel in
Stadsschouwburg «geen sex in Sussex»
(dolle komedie van A. Mariott en A.
Foot) in regie van Jef Bettens. Door:
Arbeid en Kunst. Toegang 100 fr,
Vrijdag 3 december (20u.30 in
turnzaal Brandweerkazerne, Vrij-
heidsstr. 35)Sint-Barbarakunstcon-
cert door Brandweermuziekkapel.
Prezentatie Chris De Naeyer, leiding
Mare De Cock.
Nog tot en met 5 december ten
toonstelling in het Oud Hospitaal «Mon-
teyne» retrospektief.
Nog tot en met 28 november stelt
de beeldhouwer Tom Frantzen tentoon in
de Belfortkelder.
Maandag 29 november in Feest
zaal Stadhuis: casinoconcert o.l.v.
Octaaf Boone. Solist Fr. Van den
Bergh in het Concerto voor hobo en
snaren (Cimarosa). Eveneens uitvoe
ring van Zampa-ouverture (Herold),
de tweede suite uit l'Arlésienne (Bizet)
en Slavische dansen van Dvorak,-Pre
sentator is Freddy Caudron.
Toegang vrij. Org.«Door Eendracht
Groot».
Toneelgilde HogerOp, Aalst, opent
zijn toneelseizoen met: «Veel geluk, pro
fessor», naar het gelijknamige boek van
Aster Berkhof, voor toneel bewerkt
door John H. Beydens, in een regie
van Frans Pauwels, op 27 en 28
november en 3, 4, 5 en 6 december
1982, telkens om 20 uur, in de zaal,
Moorselbaan (St.-Maartensinstituut).
nochtans zal volstaan om laureaat van
het tornooi te worden laten we wijselijk
over aan de jury. (N.S.)
Op 18 december trekken we naar
Geraardsbergen voor de derde kandi
daat en zullen er «Twee Maagden»
ontmoeten. Met succes hopen we.
In 'Kunstgalerij 't Apostelken Aalst' had de voorstelling plaats van Batik uit
Java». Deze Indonesische handgemaakte batikschilderijen zijn een verzameling
van de heer en mevrouw Van Baelen-Vangeel. Wat is nu eigenlijk BatikBatik is
een uitsparingstechniek, een bepaalde verfmethode, waarbij de kunstenaar
bepaalde delen van een weefsel afdekt, zodat zij niet gekleurd worden. Het
afdekmiddel is hete vloeibare bijenwas, die op de stof wordt aangebracht en
onmiddellijk daarna stolt. Het afgedekte gedeelte blijft zijn oorspronkelijke kleur
behouden, wanneer het weefsel wordt ondergedompeld in het verfbad. Deze
boeiende tentoonstelling is te bezichtigen tot zondag 28 nov. a.s. (OJ).
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiimiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimimiiiiiiiiiiiii
Dit weekend had het Davidsfonds Mijlbeek een kabaret op zijn agenda staan.
Het Gentse gezelschap bracht er «Klavertje Vier». (OJ1
82/24/19
Alhoewel deze produktie zeker niet als een hoogtepunt in de geschiedenis van
de Rederykerskamer tot Denderbelle zal opgenomen worden, mogen de Iverlin
gen toch terugblikken op een verdienstelijke opvoering. Enerzijds was het
In de feestzaal van het stadhuis richtte de Socialistische Harmonie Hand aan
Hand» een ceciliaconcert in. Diverse muzieknummers werden gespeeld, waarna
een huldiging werd gebracht aan twee jonge muzikantenLydie Rossignol (klari
net) en Nina Van der Vorst (trompetiste). Beide muzikanten beëindigden hun
studies aan de muziekakademie te Aalst. (OJ)
i lil lil mimi mui li ii iiiiiiiiiiiiiiiiii ii iiiiiiiiiiiiiiiiiii li in 1111111111111111111111111111111111111111111 ii ii in in ii hui ii ii
Een komeet bedreigt Erembodegem...
De toneelgroep «Tijl en Nele» van KWB-Erembodegem voerde verleden zaterdag
voor een volle zaal een blijspel op«Over 12 dagen... tegen middernachtvan
Gerard Nielen. Geen Groot Theater, geen Shakespeare, Brecht of Pirandello,
maar een vrolijk spel om het publiek aan het lachen te brengen. Daar is «Tijl en
Nele» goed in geslaagd, en wie er niet bij was heeft dit week end nog twee kan
sen om te gaan kijken.
Toneelgroep «Tijl en Nele» is een ama-
teursgroep van Erembodegemse
KWB-leden, met inbegrip van verwan
ten en sympathisanten voor de vrou
welijke en jongere-rollen. Rasecht lief
hebberstoneel dus, met één stuk per
jaar, waarbij de eigen ontspanning en
die van het publiek voorop staat. Van
daar de voorkeur voor blijspelen.
Het stuk van dit jaar, «Over 12 dagen
tegen middernacht», speelt zich af in
een Vlaams dorp, ten huize van de
heer Floris Fransen, een welstellende
makelaar in onroerende goederen. Als
weduwnaar zou zijn zoon Karei hem
nog wat levensvreugde kunnen bren
gen, maar het is niet zo: Karei
trouwde tegen vaders wil in en mag
het ouderlijk huis niet meer bezoeken.
Om zijn schuldgevoelens en eenzaam
heid te vergeten stelde Fransen sinds
dien zijn huis open voor allerlei familie
leden, die er op zijn kosten hun dagen
komen slijten en het vooral op zijn
centen gemunt hebben. Op een
bepaalde dag in maart verschijnt in de
plaatselijke krant een ontstellend
bericht: binnen twaalf dagen zal een
komeet de aarde vernietigen. Dan pas
komt de intrige goed op dreefde helft
van de personages trapt in het als
aprilgrap bedoelde persbericht, ande
ren maken van de verwarring bewust
gebruik om hun stille verlangens om te
zetten in realiteit. Het hele huishouden
loopt in het honderd, iedereen wil zijn
laatste twaalf levensdagen op een
eigen manier doorbrengen...
Een hele reeks misverstanden, kom-
plotten, onthullingen en komische
situaties is het gevolg. Hoe het happy
end er tenslotte komt moet u dit wee
kend zelf maar 's gaan kijken. En wie
er zaterdag bij was, weet het nog wel.
Rollen en vertolkers op een rij
Jan Van Den Heuvel leidde het stuk
zaterdag in, en herinnerde aan de
'figuur van Georges De Moor die de
toneelgroep dit jaar ontviel. Toen ging
het doek open. Het duurde een poos
vóór de spelers en de zaal «ontdooid»
waren. Wie liefhebberstoneel bekijkt
weet dat het moeilijk anders kan. Stil
aan echter verdween de krampachtig
heid en houterigheid, en het tweede
bedrijf vormde geen probleem meer.
Er kwam vaart in het stuk zelf en ook
in de speeltrantvlot en met zichtbaar
plezier. De zaal reageerde spontaan
en bij het begin van het tweede bedrijf
begaf zelfs een tafel onder het gewicht
van een lachende toeschouwerEddy
De Cock, de voorzitter zelve van KWB
Erembodegem.
De twaalf vertolkers verdienden het
applaus dat hen werd gegeven. We
zetten ze op een rijGeorges Van De
Wiele voor wie de rol van de pantoffel
held als op maat geknipt leek; Jozef
De Bruyne zonder aarzelingen in de
moeilijke rol van Floris Fransen; Hen
drik Van Cauwenbergh (tuinknecht
Theo; sober en degelijk); Jan Van Den
Heuvel (Jef Schrijver; zeer natuurlijk
en plankvast); Angèle Wijmeersch
(Martha; knap in het tweede bedrijf);
Suzanne D'Haese (Tante Zuur; een
pittige en geestige vertolking); Cle
mentine Pots (Sofie; een herkenbaar
personage, dat misschien nog sterker
als karikatuur uit de verf mocht
komen); Luc De Decker (Erik Koop
man; een positief debuut); Magda Kin
dermans (de schilderes; meer stemre-
liêf kon het personage sterker doen
uitkomen); Jos De Sloover (Leopold;
een wat vage bijrol die wel kleur kreeg
in de vertolking, soms moeilijk ver
staanbaar) en Mireille Van De Wiele
als Anniede juiste vrouw op de juiste
plaats. Guid< r'° Vos tenslotte, die als
Frits Schrijver een sleutelfiguur uit
beeldde, had minder moeite met de
tekst dan met de begeleidende geba
ren. Toch maakten de jongere spelers
een goede beurt.
Regisseur Philemon Eeckhaut zorgde
voor een soepel verloop en Gerard
Malin bouwde een eenvoudig en func
tioneel decor op. Achter de schermen
werkten ook nog Erik Merckx (grime),
Marianne Van Den Heuvel (toneel).
Professioneel theater is het niet, en er
zijn in Aalst toneelgroepen die meer
ervaring en betere akteurs hebben
en dat weet «Tijl en Nele» ook maar
voor de Erembodegemse groep pri
meert het plezier om samen iets te
repeteren en op te voeren, en de men
sen van de eigen gemeente een fijne
avond te bezorgen. Dat is hen gelukt,
en ze doen het dit weekend nog twee
keer over. Een groepsfoto van de spe
lers vindt u hier volgende week. (kn)
Toneelspelers en
speelsters van het
stuk «De Stilte er
Voor», opgevoerd in
Netwerk. (OJ)
Fabricatie voor zuiderse gerechten, kroketten en
delicatessen
Specialiteit van diverse lasagne
Import verse ansjovis
Artisanaal bereid
Levéring gratis
