Une belle histoire toute
simple
Over wijn en FORD
Beaujolais
en SIERRA
S
Sieur Emile Desmarquet zal in 1798 bij het oprichten van
zijn befaamd wijnhuis er wellicht nooit aan gedacht heb
ben dat twee Aalstenaars in 1982 naar Macon (60 km. van
Lyon) zouden rijden. Dat er ooit zoiets als een Ford Sierra
zou bestaan en dat we die 750 km. met zo'n futuristisch rij
tuig zouden afleggen is zeker niet bij hem opgekomen. Dit
is begrijpelijk. Deze Sieur Desmarquet zal het wel te druk
hebben gehad met het creëren en proeven van zijn fameuze
Beaujolais. Het was dus geen man om in utopieën te gelo
ven. Wij ook niet trouwens. En toch...
lette
Teksten en foto's
Anton Cogen en
Roel Van de Plas
Nieuwe Gazet van Aalst 26 november 1982
9
Een Sierra tussen de wijnstokken. Anton Cogen en Roel Van de Plas gingen de Beaujolais Primeur er halen
Vrijdagnacht (12/11) om 3 u.,
terwijl ik druk bezig ben mijn
eigen wagen op te starten komt
Roel Van de Plas met een rode
FORD SIERRA aanrijden. Het
opvallend profiel was mij reeds
bekend van de publiciteit. Origi
neel gestroomlijnd, stevig, com
pact komt ie aanrijden. Bevallig
en robuust, hoe rijm je dat tesa-
men. Dit is liefde op het eerste
zicht. Ik vergeet meteen de
woede om mijn eigen defecte
wagen. Ga jij maar eens twee
dagen aan kant staan, denk ik.
Ik geef de «rode kobalt» (zo
noem ik hem in stilte) een ver
trouwelijke tik op zijn weetgie
rige neus. Macon en zijn lok
kende Beaujolais primeur verd
wijnen voorlopig uit onze
gedachten. Als verrukte kinde
ren zitten wij een tijdlang naar
het indrukwekkende dashbord te
staren, dat in deze duistere
novembernacht oplicht als een
sierlijk halfverheven beeldhouw
werk. Men zit knus in deze
wagen de airconditioning doet
het voortreffelijkzij maakt
mijn gedachten doezelig warm
en die van Roel helder en fris.
Dhr. Arnal geeft een deskundige uitleg hoe wijn wordt gebotteld.
Een koninklijke wagen de Ford Sierra met als achtergrond een adellijk kasteel.
daglicht de overhand en staan
wij goedkeurend rond de wagen,
glinsterend in het ochtendgloren.
Roel kan alleen maar prijzen
zuinig, baanvast tot en met, vin
nig, goed in de hand liggend en
heerlijk comfortabel en toch niet
overtollig.
De tweede helft van de reis lijkt
een peulschilletje.
De kletsnatte autostrades glijden
moeiteloos onder ons door. Het
eigenzinnig rijgedrag van
camionneurs met de vlam in de
pijp, wordt rotsvast en paniek
loos opgevangen.
Om 12 u. staan we in Macon.
Langs de boorden van een rus
tige Saöne, ligt voor ons Hötel
Frantel. Hypermodern en toch
binnen mensennormen. Onze
FORD SIERRA misstaat er niet.
Meer zelfs, tussen een Porssche
en een spiksplinternieuwe BMW
lijkt hij wel gunstig op te vallen.
De kamers zijn luxueus inge
richt. De nakomelingen van Des
marquet uit 1798 hebben aan
alles gedacht. Droomkamers
voor droomprijzen. Alleen de
exotische schone ontbreekt nog,
maar je kan niet alles willen. In
de namiddag kuieren we even
door de stadeen scherp gete
kende romaanse kerk, een nacht
asiel, een schat van een houten
huis, gesofistikeerde boetieken,
pastis en Pelforth in een gezellig
volkscafé.
Onze rode schone (de aandach
tige lezer zal doorhebben dat we
het hier over de FORD SIERRA
hebben) wordt meermaals
nageoogd, hetgeen onze ijdel-
heid streelt. Zij is jammer
genoeg niet van ons willen we
zeggen, maar daar hebben we
geen oor voor.
Na ons te hebben opgefrist wor
den we in de hall van het hotel
opgewacht door een gedistin
geerde heer, Mr. Arnal, de man,
ons aangewezen door dhr. J.
Defrijn, [commerciële afgevaar
digde van de N.V. Renglet
(importeurs wijnen en sterke
ons een prachtig uitzicht op de
wijnstreek, bij helder weer is
zelfs de Mont-Blanc zichtbaar.
Bij knetterend haardvuur vertelt
Mr. Arnal honderduit over zijn
boeiend beroep, aangevuld door
de spontane bemerkingen van
zijn echtgenote.
De Franse gastronomische
geneugten gaan we verorberen in
een typisch streekrestaurant,
waar we opgewacht worden door
de chef-kok die zijn gastronomi
sche blik bewonderend laat glij
den over onze FORD SIERRA.
Onze gastheer stelt ons voor om
een streekmenu te kiezen, waar
we eensluidend mee instemmen
saucisson Lyonnais, canard, een
verfrissend dessert 'Charlotte'
uiteraard dit alles met een lekker
flesje(s) Beaujolais Primeur.
Naarmate de Beaujolais vloeit
worden de gesprekken losser en
onbescheidener. Een prachtige
avond. Voor we goed en wel
beseffen liggen we op onze
Frantel-kamer, dromend van het
'leven als God in Frankrijk'...
Op aanraden van Mr. Arnal,
gaan we de volgende dag, na een
lekker croissant-ontbijt, een
tochtje maken in de patelains
rond Macon, waar we prachtige
domeinen, kastelen én indruk-
Hij geniet duidelijk achter het
stuur. Ik slaapdromen, doeze
lig en warm, dromen van rode
kobalten met glinsterende dia
manten die zuinig en zwijgzaam
Beaujolais (of is het benzine)
nippen en voor de rest aandach
tig de druilerige nacht in stoven.
Ik schrik wakker op een parking
boven Parijs. Het daglicht komt
voorzichtig loeren boven een
licht glooiiend landschap. Het
voorgebergte van de wijnheu
vels. Wij zijn dus flink opge
schoten, ongemerkt en toch snel,
denk ik. Roel staat buiten wat te
trimmen. Even later haalt het
'inJ fin J
De Duitse vrachtwagens wachten op het uur 00 van 15 november om de Beaujo
lais op te laden. Duitsland tekende het akkoord niet en dus kreeg het de Franse
wijn slechts op 15 november.
dranken)J, degene die het voor
het zeggen heeft bij Grandjean
Lamerijn Beaujolais. Een
sympathieke edoch correcte
heer; rechtlijnig als Beaujolais
doch even flexibel en gewapend.
Hij leidt ons doorheen het wijn-
bedrijf met gepaste commenta
ren en randbemerkingen.
Aan de transportband een kleur
rijk zootje personeeleen ruig-
besnorde Fransman, een ietwat
bedreigd kijkende zigeuner, een
oud-man netje-met-pet-in-de-
hand vergroeid met de Beaujo
lais. Het bedrijf met indrukwek
kende metalen vaten en houten
vaten als link met het verleden.
Bij het betreden van het labootje
komt de chemische geur ons
meteen tegemoet. Dit vormt
meteen het belangrijkste gedeelte
van de wijnindustrie. Mr. Arnal
proeft hier dagelijks, samen met
een trouwe specialist, een 300
stalen van diverse wijnvelden.
Een bijzonder fijngevoelig en
minutieus werk.
Buiten staan Duitse vrachtwa
gens volgeladen met Beaujolais
Primeur wachtend op het toege
laten vertrekuur. Met onze
FORD SIERRA volgen we Mr.
Arnal doorheen de invallende
Maconese avond, de wijnheuvels
tegemoet. Bij hem thuis zullen
we het aperitief gebruiken. Wij
betreden een smaakvol ingericht
huis, verwelkomt door Mevr.
Arnal van Joegoslavische
afkomst. Een ruim terras geeft
wekkende natuurpanorama's
bewonderen. We kiezen nog een
paar pittoreske plaatsen uit waar
de FORD SIERRA op de gevoe
lige plaat wordt gelegd.
Jammer, maar langer blijven
kan niet. We moeten ons zelf
geweld aandoen om dit prachtig
land te verlaten. Nog even een
verfijnd etentje te Tournus (een
10-tal km. van Macon) in Res
taurant La Paixom nooit te
vergeten, het Frans gastrono
misch chauvinisme komt hier
weer tot zijn recht.
Psychologisch en mentaal ge
sterkt kunnen we ons weer op het
asfalt storten toevertrouwd aan
de goede zorgen van onze 'rode
schone'. Ik zit aan het stuur en
midden in de schoksgewijze
embouteillages, binnen de veilige
beschutten van 'onze' SIERRA
slingeren we handig en makke
lijk door de périphérique van
Parijs. Een hel van beweging en
licht van vooruitschietende
auto's met in onze door wijn ver
zachte hersenen een gulle herin
nering aan Macon en Beaujolais
Primeur. Zo is het goed.
Is dit Aalst Ontegenspreke
lijk. Ineens in de kilte de straat
op. Mijn wagen start nog steeds
niet. Het kan me niet schelen nu
ik weet dat er FORD SIERRA
bestaat.
