agisters
Kroniek van een aangekondigde spreker
Bk
Eén krisis,
verschillende oplossingen
Scheepsrecht voor
Wereldwinkel...
Bocqué heeft dan toch zijn straat
flljjS
Bocquéstraat
Nieuwe Gazet van Aalst 24 december 1982
5
We konstateerden in het verleden vaak dat in het Aalsterse weinig
belangstelling voor Zuid-Amerika leeft. Ook interesseren slechts enke
len in deze stad zich echt aan literatuur. Dit in aanmerking genomen
viel dan ook te vrezen dat de uiteenzetting door Stefaan Van den Bremt,
zondagnamiddag in Netwerk, over het werk en de betekenis van Gabriel
Garcia Marquez weinig sukses zou kennen.
G.G. Marquez (1928) is de Columbi- uraag-en-antwoorduurtje groeide uit tot
aanse schrijver en journalist die in okto
ber II. de nobelprijs voor literatuur kreeg
Dit vanwege de manier waarop hij in zijn
romans en verhalen verbeelding en
werkelijkheid samenvoegt.
Saai voorgelezen, toch boeiend
Stefaan Van den Bremt (geboren Aal-
stenaar; dichter; vertaler; kenner van
Latijns-Amerikaanse literatuur) gaf een
korte biografische schets van Mérquez
en situeerde de schrijver in het geheel
van de hedendaagse literaire werkelijk
heid in Zuid-Amerika. Daarna nam hij de
toeschouwers mee op een zwerftocht
door het werk van Marquez. Hij wijdde
uit over de geestelijke vaders van de au
teur, als daar zijn Rabelais, Cervantes,
Kafka..., las af en toe een paar pagina's
voor uit "Honderd jaar eenzaamheid" en
"De kolonel krijgt nooit post" en had het
uitgebreid over de stijl van Marquez.
Deze schrijft immers in een voor ons on
gebruikelijke taal, doordrenkt met een
overvloed aan stijlfiguren.
Dit deel van de namiddag vonden we
persoonlijk niet zo interessant. In de
eerste plaats omdat Van den Bremt zijn
tekst letterlijk aflas, hetgeen gemaakt
overkwam. Ten tweede omdat we het
geen hij vertelde niet zo lang geleden -
zij het in gekondenseerde vorm - in een
weekbladartikel van zijn hand gelezen
hadden.
Help, een kenner in de zaal
We hadden ook meer aan het tweede
deel van de namiddag, waarin Van den
Bremt met het publiek dialogeerde. Dit
een diepgaand gesprek over de meest
uiteenlopende aspekten van de Latijns-
Amerikaanse literatuur. Diepgaand,
schreven we, en dat was mede te dan
ken aan het feit dat er een erg deskun
dige Aalstenaar in de zaal aanwezig was
Wordt vervolgd
Een kritisch publiek twee uur lang boeien
is een kunst. Stefaan Van den Bremt
slaagde er in. Niet omdat hij een geboren
verteller zou zijn, maar wel omdat hij in
houdelijk heel veel te zeggen heeft We
twijfelen er dan ook niet aan dat Van der
Bremt bij velen de liefde voor Mérquez
versterkt of zelfs opgewekt heeft.
Zoals we in onze inleiding stelden, na
men de inrichters een risiko door deze
literaire namiddag te organiseren. Het
feit dat zowel opkomst als belangstelling
meevielen, spoort hopelijk andere orga-
.SU"!®
BBb».
Bert Van Hoorick signeert zijn werk.
nisatoren aan om gelijkaardige initiatie
ven te nemen. Aalst kan er maar wel bij
varen (VDB)
De afscheidsgemeenteraadwas voorwaar
een kluchtige geschiedenis
Eén van de toeschouwers zei het klaar
Als dat nu geen comedie is
Twee schepenen bleken slecht bij kas:
ze wilden niet op de nieuwe installatie wachten.
Want nemen ze hun ontslag op die datum pas,
dan verliezen ze een maand van 't pensioengeld dat ze verwachten.
Noch VD Eede, noch De Bisschop wilden dit geld verliezen,
ze kunnen immers geen van beide terecht bij 't OCMW
De PVV verschafte dus twee nieuwe namen om te verkiezen
En de CVP stemde met de toekomstige partner nu al braafjes mee.
Etienne Bogaert echter, keek toch wat zuur:
de citroenprijs werd hem immers uitgereikt.
Misschien wordt dit een goede kuur
en houdt hij zijn arrogant sarcasme nu wat ingedijkt.
Tot slot kregen de «oude» raadsleden een afscheidscadeau
een aquarel en elk wat bloemen.
Hun mooiste geschenk kwam echter van Willy Alloo
door diens kiesuitslagmisnoegdheid kan men de nieuwepas later benoe
men perversje
Een algemeen zicht op de Boeken- en geschenkenbeurs in Netwerk. OJ
De boekenbeurs die vorig weekend in Netwerk doorging, (zie elders in
dit blad) werd vrijdagavond geopend met een debat over "uitwegen voor
de krisis". Het panel bestond uit vertegenwoordigers van de twee vak
bonden en een Polekar-ekonoom. Rolekar is een groep kritische eko-
nomen en sociologen die al heel wat denk- en publiceerwerk over de
krisis verrichtte.
We houden niet van heren die vertellen
hoe zij de krisis zouden oplossen, als...
Meestal spuien dergelijke figuren alleen
maar een hoop onzin en zijn ze niet be
reid naar andermans mening te luiste
ren. Laat staan er rekening mee te hou
den. Het was dan ook gemengde gevoe
lens dat we vrijdagavond toekeken
hoe Piet Van Tittelboom (ACV). Johan
Maes (ABVV), en Frank Moulaert (Pole-
kar) samen met moderator Willy Cool-
saet (weekblad "De Nieuwe") aan tafel
gingen zitten om over de krisis te deba
teren. We werden aangenaam verrast.
Elk zijn gedacht.
In het eerste deel van het debat kreeg
elke spreker zowat twintig minuten om te
vertellen hoe zijn organisatie de ekono-
mische krisis te lijf wil gaan. De heren
veroordeel-unaniem het neo-liberale
beleid van de huidige regering dat vol
gens hen de krisis alleen maar verer
gert. Polekar en het ABVV stelden een
vrijradikaal alternatief voorop. Het ACV
toonde zich meer gematigd.
Graafwerk.
In het eerste deel van de diskussie was
al gebleken dat de sprekers het op een
...want het was de derde editie «boeken- en geschenkenbeurs» vorig weekend.
Een massa boeken (grotendeels aan de «krisis» gewijd dit keer), maar in de
marge ook een fototentoonstelling over verwerpelijke praktijken van nazi-Duits-
land (hier zorgde de Culturele Centrale voor; die was dit keer mede-inrichter), en
infostand van het ABVV, het maandblad Komma en het weekblad waar je nu in
leest.
Veel belangstelling dus; hierbij vind je verslag van aktiviteiten die er plaatsvon
den. Volledigheidshalve ook de kindernamiddag (geanimeerd door de Gast
arbeiderswerking) met diverse volksspelen oogstte sukses. bij zo'n veertig kin
deren. Kritiek van dierenminnaars was er ook want behalve sjoelbak en bak-
schieten werd ook met levende muizen gespeeld... Tsja, er was eens een muis
die een olifant baarde. Daar zijn boeken over geschreven (P.D.ï
aantal punten met elkaar oneens waren
(herstel van de index; wie moet inle
veren en op welke manier; arbeidsduur
vermindering; Na de pauze ging de
moderator aan de hand van de talrijke
vragen uit de zaal dieper in op deze ver
schillen. Naargelang het debat vorderde
werd duidelijk dat Polekar en ABW
enerzijds en ACV anderzijds een fun
damenteel verschillende visie op de
ekonomische realiteit hebben. Ondanks
onderlinge verschillen streven zowel
Polekar als het ABVV naar een socialis
tische maatschappij Zij menen immers
dat de huidige krisis niet binnen het
kapitalisme kan opgelost worden. Het
ACV heeft ernstige bezwaren tegen het
huidige kapitalisme, maar wil toch het vrij
initiatief niet zien verloren gaan. De twee
vakbonden gaven dus toe in feite een
verschillend einddoel te hebben. Hieruit
vloeit dus vaak een andere aanpak van
praktische problemen voort.
Naast deze hoofddiskussie stelde de
zaal herhaaldelijk de vraag of de vakbon
den zich wel realiseren dat er zoiets als
de Derde Wereld bestaat, en of ze hier
rekening mee houden bij het zoeken
naar een oplossing voor de krisis. Op die
manier werd het debat fundamenteel.
Het panel was verplicht zich uit te spre
ken over het doel van de ekonomie vol
staat het te streven naar werkgelegen
heid. of moet men zich ook afvragen wat
men in feite produceert en in wiens voor
deel dit is
Al bij al een interessant debat, dat traag
op gang kwam door toedoen van de der-
alerte zaal en de deskundige moderator,
toch naar de kern van de zaak doorstoot
te.
Eén kritische bemerking waarom kun
nen zij die beweren de kleine man te ver
tegenwoordigen geen mensentaal spre
ken Bijna drie uur op vakjargon zitten
luisteren is zooo vermoeiend. (VDB)
De CVP stemde tijdens dezelfde gemeenteraadszitting vóór de amnestiemo
tie maar tégen de Victor Bocquéstraat. De wegen der pol'tiek zijn dus
ondoorgrondelijk, want ik dacht dat christelijke politiekers ook christelijk
zouden gestemd hebben.
Etienne Bogaert had weliswaar gelijk toen hij beweerde dat de CVP in het
ootje genomen was met de straatnaamaffaire. Door de Joseph Borreman-
straat voor te stellen had zijn partij echter roet in het eten van de besturende
meerderheid willen gooien, want welke speciale verdiensten kan men nu toe
schrijven aan Joseph Borreman Dat hij braaf was, en wijs, en voorzichtig
en een goed frankofoon huisvader. Meer niet. Vooral was hij het laatste poli
tieke produkt van de overheersende kaste uit de katolieke konservatieve
periode. Maar ongeveer niemand van zijn late supporters heeft hem echt
gekend. Nog minder kenden zij de plots omstreden Victor Boqué, aan wie
de meeste CVP-ers niet eens een straat zonder huizen hebben gegund.
Mochten die CVP-ers wel een politiek spelletje spelen rond de figuur van een
moedig burgemeester, vooral na het verheven pleidooi van de socialistische
schepen Hooghuys Deze gaf toe dat hij Bocqué nooit gekend had, maar hij
raadpleegde ten minste de werken van twee onverdachte plaatselijke histo
rici. Ter aanvulling geef ik hier een uittreksel uit dagblad De Standaard van
14 oktober 1953
In de Aalsterse gmeenteraad verkozen zou hij er meer dan 25 jaar blijven
zetelen. Bij de afzetting van burgemeester Nichels (die zijn stad in mei 1940
in de steek liet, n.v.d.r.) werd beroep op hem gedaan. Het College van
Sekretarissen-generaal was met zijn aanstelling akkoord. Als burgemeester
heeft Victor Bocqué zich voorbeeldig van zijn zware taak gekweten. De
ganse oorlog lang. Geen mens denkt eraan te Aalst zulks te betwisten, ook
zijn traditionele tegenstrevers niet. Zijn bestuurlijke verdiensten waren van
dien aard dat hij na de bevrijding in eerste aanleg slechts tot één jaar gevan
genis werd veroordeeld, doch in beroep vrijgesproken. Geen enkele tegen
strever heeft ooit deze vrijspraak betwist. Hij stierf op 8 oktober 1953 aan
een hartkwaal bij de bevrijding opgedaan. Onder grote publieke belang
stelling had de begrafenis plaats. Het socialistisch-liberaal college had een
rouwkrans in de wit-rode kleuren der stad gestuurd met een rouwband waar
op stond «De Stad Aalst». Evenals van het stadspersoneel. Baron Moyer-
soen en senator De Stobbeleer gingen het lijk in het sterfhuis begroeten.
Deze begrafenis heeft bewezen dat men in Vlaanderen weerom christelijk
genoeg is, en vrijheidslievend genoeg om iemand te eerbiedigen, ook wan
neer men niet akkoord gaat met de politieke opvattingen van die persoon».
Aldus een dagblad, haast dertig jaar geleden. Het wordt tijd dat onze Aal
sterse CVP zich christelijk gaat gedragen en haar oppositie-mentaliteit aflegt.
Ze kan dan in januari een geloofwaardiger periode aanvangen door te begin
nen met te zeggen «In verband met de Victor Bocquéstraat hebben wij ons
op 15 december vergist». pe Panoramist
Zowat drie 0 vier gemeenteraden lang werd er in Aalst gediskutieerd
over het geven van een straatnaam aan Victor Bocqué, oud-burgemees-
ter van de stad tijdens de oorlogsjaren 1940-1945. Maar einde goed
alles goed, zodat meteen de nieuwe verbindingsweg tussen de Pierre
Corneliskaai en het Wijngaardveid omgedoopt werd in Victor Bocqué
straat.
Met een nooit voorheen geziene inzet
verdedigde de schepen van Burgerlijke
Stand Edgard Hooghuys (SP) het voor
stel van het stadsbestuur. Hij wees er
vooreerst op dat de verdaging gestemd
in de vorige zitting van eind november
eigenaardig was, gezien er geen enkel
geldig argument voorhanden was voor
deze verdaging. Het argument van
CVP'er Etienne Bogaert, die volgens de
schepen «er met zijn muts naar sloeg of
citroenen perste», dat het dossier over
de straatnaamgeving niet volledig zou
afgeweest zijn, getuigde volgens Hoog
huys van kwade trouw. Volgens hem
vormden de voorstellen voor het geven
van straatnamen aan wijlen burgemees
ter Bocqué en Borreman niet één ge
heel In het eerste dossier was de ge
meenteraad immers bevoegd, terwijl in
het tweede dossier uiteindelijk de pro
vinciale advieskommissie het laatste
woord had. Hier betrof het immers een
voorstel tot wijziging van een deel van
de Vooruitzichtstraat (over de Boude-
wijnlaan) in Borremanstraat.
Bij het openbaar onderzoek commodo et
incommodo protesteerden alle 60 in
woners, zodat het schepenkollege en de
gemeenteraad met deze reaktie reke
ning dienden te houden.
Terloops wees schepen Hooghuys nog
op een voorstel van de vrienden van de
VUB waarbij aangedrongen werd op het
geven van straatnamen naar Aalsterse
Humanisten.
Dit alles waren volgens hem geen reden
om de zaak te verdragen. Hierna herin
nerde hij aan de figuur van Bocqué zelf,
die eerst Daensist was en nadien over
stapte naar het VNV en De Vlag. Deze
oud-burgemeester, die stierf op 8.10.
1953, was volgens alle geraadpleegde
bronnen een vaderfiguur, die deed wat
van een man in die omstandigheden
mocht verwacht worden. Bocqué bleek
trouwens een goed mens geweest te
zijn, die heel wat Aalstenaars geholpen
had in de oorlogsjaren. Tot slot was de
schepen van Burgerlijke Stand van oor
deel dat niemand het recht had om
iemand om zijn politieke overtuiging te
veroordelen of te bekritiseren, ook al is
men het met deze mening niet eens.
Hij pleitte meteen voor het behoud in de
demokratie van de vrijheid van iedereen
voor een eigen politieke overtuiging. «Ik
pleit voor de verdraagzaamheid en voor
respekt voor de mens» aldus Edgard
Hooghuys met verheven stem.
Deze tussenkomst werd meteen ge
volgd door een even luid «Bravo» van
wege Dr. Van der Beken, die zelf zijn
voorstel op dergelijke manier niet kun
nen verdedigen had
Leopoldstraat
CVP-fraktieleider Ghis Willems repli
ceerde hierop dat Schepen Hooghuys in
zijn uiteenzetting eerst op zakelijke toon
gesproken had, maar nadien een waar
pleidooi gehouden had voor wijlen Victor
Bocqué. Nochtans, aldus Willems, was
de gemeenteraad reeds vroeger ak
koord om na een «indrukwekkend in me-
moriam» ook een straat te wijden aan
oud-CVP-burgemeester Jozef Borre
man Slechts achteraf zou het voorstel
geformuleerd geweest zijn voor de
Bocquéstraat. die hijzelf ook een ver
dienstelijk man noemde. Willems vond
de procedure, die gevolgd was gewor
den voor het geven van de twee straten,
ongelijk. De naam van Borreman wil
men immers aan een bestaande straat
met veel huizen geven, terwijl er op de
nieuwe weg naar het Wijngaardveid
geen enkel huis staat. Reeds vroeger
had de Aalsterse gemeenteraad echter
■beslist om tot geen straatnaamwij
zigingen over te gaan.
Ghis Willems bleef erbij aat Deide over
leden burgemeesters een straat ver
dienden, maar nam het niet dat de ene
nu wel een straatnaam kreeg en de an
dere niet. Hij vond het tenslotte niet
fair dat Hooghuys niet gesproken had
over de verdiensten van Burgemeester
Borreman.
«De beslissing die ik hier verdedig werd
getroffen door het ganse schepenkol
lege» aldus Hooghuys op zijn beurt, die
eraan toevoegde dat hij ook Borreman
even veel zou verdedigd hebben indien
dit nodig was geweest, want aldus de
schepen; «Ik kende de ene noch de an
dere»
Hierop zie Dr Van der Beken (VU); dat
Willems blijkbaar een kort geheugen
had vermits hij vroeger wel een aanval
deed op de aktiviteiten van de heer
Bocqué
CVP'er Etienne Bogaert was duidelijk in
zijn wiek geschoten door de verklarin
gen van schepen Hooghuys «Ge nam
ons in het ootje» aldus Bogaert, die van
oordeel was dat de schepen van de
twee dossiers een lachdingetje gemaakt
had. «Als U morgen voorstelt de Kwale
straat te wijzigen in Hooghuysstraat, zul
len de inwoners van deze straat ook
protesteren».
