the best one
uuillocx video club
Mummies en tapijten in het Belfort
1982: het jaar van de lotto
Videofilms 100 fr./2 dagen
De agente lei de
onderbroek...
TE VERWACHTEN OP DEZE KULTUUR-
BLADZIJDEN
De videoclub die weet wat video is
10 Nieïuwe Gazet van Aalst 7 januari 1983
Van vandaag vrijdag 7 tot 24 januari loopt in de Aalsterse belfortkelder een
merkwaardige tentoonstelling. Geknipt voor wie interesse voelt voor oorspron
kelijke Peruaanse weefkunst en terra-cottabeelden naar mummies uit een ver
Indio-verleden. Die dialoog tussen het werk van de Peruaan Gregorio Sulca-
Chavez en de Belgische Francine Urbin-Choffray kan je meemaken als je in 't
belfort de trapjes afdaalt. Open van 10 tot 12 u. en van 14 tot 20 u.
Gregorio Sulca
«De spin was heel lang geleden het
enige dier dat va.n God de vaardigheid
van het spinnen ten weven meekreeg.
De goden van zon en maan verander
den de spin op een dag in een krijger
van de WARI-stam Die trouwde dan in
de bergen met een WARI-meisje. en
uit hun kinderen ontstond toen de
(arme) kaste van de wevers». Zo wil
het de oude Peruaanse legende
Gregorio Sulca leerde het weven van
zijn vader Ambrosio, met tegenzin,
want zodra hij de kans kreeg ging hij
studerenantropologie, archeologie,
pedagogie en schone kunsten Het
weversambacht stond in Peru immers
niet in hoog aanzien. En toch, Grego
rio ontdekte juist via zijn studies de
waarde van de oude tradities van zijn
volk. Sindsdien legde hij zich weer toe
op de weefkunst van zijn streek, Aya-
cucho. Het resultaat is verbluffend,
als je weet dat de familie Sulca zonder
weefgetouw werkt, de voorouderlijke
arwi-steek gebruikt, en voor het kleu
ren van de draden enkel plantaardige
stoffen aanwendt. Het verzamelen van
de geschikte planten en bloemen om
die plantaardige kleuren te bekomen
neemt heel wat tijd in beslag. De kleu-
Op het gevaar af, dat U dit overzicht
als een logge opsomming beschouwt,
moeten we er ons toch doorheen
slaan. De sfeer het zout en het
aroma van een concertavond zal
U wellicht hierbij met inkleuren, maar
we wagen het er toch maar op...
Cantate Domino, dé Aalsterse
ambassadeurs keerden in januari
terug van waar de wijzen komen, en
zongen in mei een kerk vol heerlijke
Palestrina en Isaac.
I Fiamminghi, de omgevormde
solisten van het Belgisch Kamerorkest
speelden van Bach naar Britten een
typerend kamerorkest-programma bij
elkaar.
Professor Robijns zorgde voor het
theoretisch gedeelte: naar aanleiding
van het Bartokjaar sprak hij op ini
tiatief van Muze over deze, ook in
het Bartokjaar vergeten componist.
Pro Arte, wereldvreemd aan gla
mour, maar stille bezige bij, haalde het
Daphis-ensemble en Jean-Claude
Vanden Eynde in de stad
Service-clubs als sinterklaasBert
Lans stak de cheque als beste gitarist
op zak, de Kuyckens een met een iets
hoger bedrag in Baardegem.
De Stephan De Jonghe Wedstrijd
liet een hele schare piamst-virtuosen
defileren. De 15-jarige Jan Michiels
kreeg de top van de erelijst
De orgelcyclus met Kristiaan Van
Ingelgem vervolgde zijn september-
topprestaties. Hij blijft dé improvisator
van de stad
Uit dezelfde sfeer: nieuwkomer
Peter Thomas met een opgemerkt
maidenconcert.
En dan de stedelijke vlaggedrager
het Fest. van VI. Pianist Collard gooide
renspectrum dat ze eruit puren is zeer
rijk.
G. Sulca maakt geen kopieën van
tapijten uit de vroegste beschavingen
van Peru, ten behoeve van westerse
snob-toeristen. Hij zorgt bewust krea-
tief voor een verdere ontwikkeling in
de 1.300 jaar oude weeftraditie
nieuwe kleurkombinaties, eksperi-
menten met licht, schaduw en reliëf,
het herschikken van de oude symbo
len en figuren uit de WARI-kultuur.
«Zonder de komst van de Spanjaar
den, zou de WARI-weefkunst in mijn
richting geëvolueerd zijn», zegt G.
Sulca, niet zonder artistiek zelfbe
wustzijn De Sulca's reisden de
wereld door met hun tapijten, en stel
den in tal van universiteiten en gale
rijen tentoon. Dat wil wel iets zeggen.
Symbolen
Nog een woordje over de motieven op
die tapijten. Tussen de Grieks-aan
doende trapmotieven vind je dierenfi-
guurtjes, die verwijzen naar oeroude
thema's: strijd, de liefde, de vrouw,
de wil om te overleven. De meeste
symbolen komen uit Sulca's eigen
WARI-kultuur, maar hij integreerde
hoge ogen. Ton Koopmanjnusiceerde
schitterend (maar in de verkeerde
ruimte). Martin Egel wist de zieke
Mamari te vervangen, en de Tallis
Scholars, nu ja... daarover straks
meer...
De Koren zongen koren en kaf
Halleluia huldigde Deken De Vos, en
deed samen met Pro Musica De
Schepping in Aalst en Brussel over.
Laat Blijde Weergalmen trad op voor
het Willemfonds, en het Kamukoor van
de Academie fungeerde verder als
speerpunt voor deze instelling.
Belofte (of meest belofte-volle)
nieuwkomer, verplaatst van zonda
gnamiddag naar woensdagmiddag
de middagconcerten. Spotgoedkope
prijzen en steengoede uitvoeringen.
Voorbeeld van totaal gebrek aan
culturele afspraakArenbergkoor en
een ontroerend Capella Bydgotiensis
op dezelfde avond. De cultuur als con
currentie
En verder beiaardfestivals, nieuw
aan het firmament de Aperitiefconcer
ten van Netwerk, de Symfonische
Kring onder de veilige vleugels van
Octaaf Boone, een reeks ongespon-
serde muziekavonden, en zoveel klei-
ook andere pre-Columbiaanse motie
ven.
De betekenis van de spin verklaarden
we al; de mier staat voor sociale orde
ning, eenheid en samenwerking; de
condor werd beschouwd als een god
delijke boodschapper ('engel'), een
hemelse beschermer met onbe
grensde krachten. De cuculi-vogel
symboliseert (zoals de duif bij ons)
liefde, schoonheid, onschuld en
vrede. De rups gold als aankondiger
van de oogsttijd, de kat verbeeldde
macht en gerechtigheid, en het licht
van intelligentie en goddelijke wijsheid
werd weerspiegeld in de vuurvlieg.
Nog eentje: de wesp, die de Indio's
honing leverde, was het symbool voor
de agressieve, dominante, aantrekke
lijke vrouw... om haar liefde (honing)
te verwerven moest je heel wat pijn
lijke prikken kunnen doorstaan. Het
nere ehsembles en koren uit de rand
gemeenten een boeket vol beloften
en bijna rijpe rozen.
En dan, naar onze persoonlijke
waardeschaal de tophit nummer 1 In
de kerk van Baardegem zongen de
Tallis Scholars, en de hemel kleurde
blauw. Ze wezen ter eeuwige dagen
geprezen om hun volmaakte schoon
heid en eenvoud.
Na I Musici (een perfekt kamerensem
ble), Julian Bream (de perfekte solist),
kwam de perfekte vokale groep.
En als U bij het overlopen van
deze lijst ineens luidop zeggen
gaat. dat ik dié avond en dat concert
vergeten ben, nu ja. dan is dat mis
schien wel onze bedoeling. (F C.)
motief van de colibri (man) en de
bloem (vrouw) ligt trouwens in
dezelfde lijn.
Naast de kleurenpracht en de uitzon
derlijke weeftechniek valt in Sulca's
tapijten dus wel wat tijdeloze mense
lijke problematiek te herkennen.
Francine Urbin-Choffray
Vind je mummies griezelig Francine
Urbin-Choffray (geb. 1929, Houffa-
lize), wonend te St.-Lievens-Houtem,
denkt er anders over. Haar echtge
noot, Jo Verbruggen, legt uit: «Voor
haar hebben mummies niets aanja-
gends, veeleer iets vriendelijks en
goedaardig. In zekere zin zijn mum
mies nog vegetatief aanwezig, verte
genwoordigen ze een vorm van reïn-
karnatie».
De mummiefiguren die ze in terra
cotta maakt waren eigenlijk geïnspi
reerd op de Egyptische mummies,
De Aalsterse smaak slaat weer toe "De
agente leidt het onderzoek", met Edwige
Fenech in de hoofd-pardon-borstrol is
reeds aan zijn derde week toe. Het mag
geen gewoonte worden om dit soort nullen
te bespreken, maar voor wie nog oitt over
tuigd werd dat zoiets de betere films lan
ger uit Aalst weghoudt, moet het maar
eens gebeuren
Hoewel een film afbreken gemakkelijker
is dan er een maken, lijkt het toch een
noodzaak deze keer Erwige Fenech
mag dan wel mooie paren van (bijna)
alles bezitten: het hoeft nog geen reden
te zijn om er zo'n flutfilm rónd te bouwen.
Vooral niet als ook de minste inspiratie
ontbreekt
«De agente leidt het onderzoek» is een
ballonnëtje waar je zó doorheen prikt
Er zit dan ook mets in Het verhaal
«Edwige als agente rolt in een bordeel-
en nachtbarmilieu een blanke-slavin-
nenhandel op». En al klinkt dit veelbelo
vend voor de sexmaniakken onder ons,
we vrezen dat ook deze toeschouwers
samen met de andere van een kale reis
zullen thuiskomen. Wie 90 minuten zit te
wachten op blote borsten, wordt wellicht
gedurende 2 min daarvan beloond
Helaas lijke deze scenes dan nog zó
kunstmatig bij het verhaal gesleurd dat
ze eerder als pauzereklame voor bad-
schuim overkomen. Sorry, boys
We kunnen alleen vermoeden dat dit
meesterwerk-van-totaal-onbenul als
humoristische film bedoeld was Tenzij
de giecheltrut op de rij achter ons gekie
teld werd. natuurlijk. In Italië lijk je echter
al een komiek te zijn als je scheel kan
ki|ken De grapjes zijn bovendien oer-
In de belfortkeldertentoonstelling oude
Indio-weefkunst uit Ayacucho (Peru) van
7 tot 24 januari.
Aperitiefkoncert in Netwerk op zondag 9
januari (11 u.)toegang 60 fr., leden 50
fr.
Guido Lauwaert en Roland brengen «Lij
men» in Netwerk op vrijdag 7 januari om
20 u. (org. Jongkommunisten, 't Klub-
ke. Masereelfonds. Hum. Verbond)
Dinsdag 11 januari (20 u.) brengt Thea
ter Malpertuis (uit Tielt) «Richard III» ten
tonele in centrum Netwerk. Regie Jo
Gevers.
maar dan niet horizontaal uitgestrekt.
De foetus-houding waarin zij haar
figuren afbeeldde bleken wonderwel
overeen te stemmen met de pre-Co-
lumbiaanse mummies die men o.m. in
Peru ontdekte. Daar ligt dan ook de
band met het werk van G. Sulca: ze
ademen beide de sfeer van de oude,
Indio-kulturen uit Latijns-Amerika.
Louis-Paul Boon voelde zich sterk ver
want met haar werk. In juni '78
schreef hij na een atelierbezoek
«Veel kunst heb ik gezien en naar ver
mogen gewaardeerd, maar als ik het
werk van Francine Urbin-Choffray zie,
dan weet ik dat juist datgene wat ikzelf
te zeggen had door haar is gezegd...
En wie later ook zeggen mag, dat ik
invloed had van haar, zal ik dankbaar
wezen».
Bij de mummies schreef hij toen zeven
gedichten. Een fragment:
de schimmel neemt bezit
van wat eens uw huid was
en wat lieflijk aan te raken vlees is
geweest
moest verharden tot weer donker
bruine aarde
wij hebben te wenen om u
maar afgrijzen slaat ons in het bloed
want waar gij reeds eeuwen dood
nog wachtend zijt
plant ge in ons lichaam de angstwor
tels
der belofte die nooit tot bloem zal
boeien.
Deze gekombineerde tentoonstelling
trekt nadien naar andere plaatsen in
ons land, en kwam tot stand onder
impuls van Erich van der Eist. (kn)
euze niveau dat zelfs kleuters halen tij
dens een spelletje diefje-met-verlos...
Zelfs de BRT zou een gecensureerde
versie (hoewel van deze prulfilm met
aankopen, maar toch blijkt Aalst hier
weer storm (nu ja voor te lopen Wees
gerust, uw biosexploitant (één s ver
dient ook liever zijn brood met een dege
lijker produktie. maar de klant blijft ko
ning natuurlijk Als de Aalstenaar hierin
zijn «Aalsterse humor» herkent, houden
we ons hart vast voor karnaval... Maar
volgende week een filmbespreking
(B A H
FILMPROGRAMMA
Antrakt: «Chariots of fire», heroïsch epos
over Olympische atleten in de jaren
stillekes, met Vangelis-muziek. Aanra
der. zo. 9 jan., 20 u., Stadsschouw
burg. Vredeplein.
KFL«Le pull-over rouge» (Michel Drach);
do. 13 jan., 20u.15, Palace.
Feestpaleis
1. «1u.45 vóór Jezus Christus»: (KT),
helaas niet zo leuk als het eruit ziet.
2. «De boezemvriend» (KT), niet zo slech
te lachfilm met André Van Duin,
Vanessa. Leen Jongewaard, André
Hazes.. Valt echt mee.
3. «De agente leidt het onderzoek», (KNT)
zie bespreking.
Palace:
1«Evil Death», (KNT: spannende grie
zel. Ga er alleen heen, want hierna
vertrouw je je partner toch niet meer.
Smakelijk trucagewerk
2. «Le gendarme et les gendarmettes», (KT),
lachfilm met Louis de Funès, omringd
door funestettes. Goed, maar kon
beter.
3. «Four fri&nds (Georgia)», (KNT)veelge
prezen werk van Arthur Penn.
De verstilde romantiek van Romain John Van de
Maele
Video gratias een onderzoek naar het videoge-
bruik
Luc Meesens van het
stadspoppenteater
Jos Bikkems en Thessa
Goossens twee
juwelenmakers.
Toen we eind december 1981 een overzicht van het klassieke aanbod
bijeenschreven, viel na enige aarzeling de nogal lugubere titel: «1981, het jaar
van de valkuil».
Inderdaad, de krisis sloeg dat jaar nogal zwaar toe. Niet alleen verdwenen een
paar uitstekende Aalsterse ensembles, maar ook een serie organisatoren ver
toonden geen spoor van leven meer.
Dan ziet 1982 er nogal wat kleurrijker uitDe Grote Goden bleven, en de kleine
rezen gelouterd uit hun as. Het klassieke aanbod is daardoor niet alleen kleurrij
ker, boeiender geworden. Over klassiek schrijven, een mooi vak!
vervelend en twee filmrollen op voor
hand te voorspellen. Er wordt overvloe
dig gestruikeld, in een taart gevallen,
zwijmelend rond de benen van Edwige
gedraaid en tegen de auto van de com
missaris gebotst Ook worden agenten,
als vrouw verkleed, die de nachtclubs
komen bespioneren, natuurlijk niet her
kend aan hun stoppelbaard, en krijgen
ze zelfs aanbidders op de koop toe. Er
gerlijk Dit soort humor is van het dubi-
MOORSELBAAN 86 AALST OS3.21247S
