Ligt voor Paris de weg De verbeten emotie van... He Bit Me...
naar Rome open
13e Orgelcyclusover
Van Ingelgem, Widor, Peeters
en weer Van Ingelgem.
Creola Memories Jazzband
talbot
10 Nieuwe Gazet van Aalst 30 september 1983
0 denneboom...
PEUGEOT 205
E.endrachVstra ST
v 77 34 00
176.000F
Platen uitbrengen én mensen bereiken is het streefdoel en de gezonde ambitie
van alle groepen die zichzelf, hun muziek en een publiek respekteren. Meestal
brengt dit echter danig veel komplikaties met zich mee, zodat er veel tijd over
gaat alvorens een afgewerkt produkt klaar voor konsumptie is.
Een uitzondering op deze algemene
stelregel is Paris. Deze nog relatief
jonge Aalsterse formatie heeft
momenteel de wind in de zeilen.
Onlangs werd met Star-Record, een
Duitse platenfirma, een kontrakt
afgesloten en van 23 tot 25 september
jl. trokken zij de studio in om een
eerste single op te nemen die in de
loop van de maand november gerelea-
sed zal worden in België, Nederland
en Duitsland. Als producer fungeert
de Brit George Taylor, die o.a. met
The Schmutz, de Amerikaanse broe
ders Cassidy, e.a. reeds de studio
ingetrokken is.
Paris speelt commerciële doch stevige
en ongekompliceerde pop. (PBB)
De zon en de stilte op het marmer.
Het fluisteren op zondagnamiddag.
De micro-stem van Gaston De Cock
De 1e tot 13e Orgelcyclus...
Tussen twee pilaren twee Titanics uit de
Orgelliteratuur zit het programma ge
spannen een technische loeier als intre
de (Peeters) schudt de laatste stilte uit de
kerk. en met de 6e Symfonie (Widor)
scheuren karren akkoorden uit de heng
sels.
Maar daar tussenin wemelt het van klei
noden, van kousevoetjuweeltjes, van
peperkoekzoete hartstrelers. De kerst-
liedvariaties van Peeters bijv. met de te
re. bijna verliefde kussennootjes, waar
de Vlaamse melodie onder de vingers
van Bach kruipt, zijn wondermooi in hun
eenvoud. De stemmen liggen als regen
booglapjes over elkaar, de kleinheid
wordt grootheid.
Met de beroemde improvisaties van Van
Ingelgem over een door het publiek op-
Het zal niet zo vlug gebeuren dat een produkt
van een Japans regisseur een groot Westers
publiek voor zich wint. En toch, Nagisa Oshima
wist nu door te dringen tot de Aalsterse zalen
met zijn «Furyo/Merry Christmas Mr. Law
rence». Een familiemusical met Bing Crosby
Nee, hoor, een vrij ernstige en zeer geslaagde
prent over konflikten tussen twee kuituren in
een Japans krijgsgevangenenkamp
Trekpleister in «Furyo» is ongetwijfeld
ene David Bowie, die recentelijk haast
tot mythe verheven werd en die er in
zijn rol aardig in slaagt om dezelfde
uitstraling te produceren Commer
cieel gezien dus zeker een schot in de
roos, temeer daar in een andere
hoofdrol de populairste Japanse
muziekheld schittert En wat meer is
popidolen of met, ze brengen het er
als akteertalent nog helemaal zo
slecht niet af
Het verhaal speelt zich af in Java,
1942. Britse soldaten worden in een
Japans krijgsgevangenkamp onder de
duim gehouden door sergeant Hara
(met te verwarren met Kamiel De
enige die een beetje bemiddelaar kan
spelen door zijn beheersing van het
Japans en zijn poging tot begrijpen
van die soms ongerijmde Oosterse
mentaliteit, is majoor Lawrence (Tom
Conti, een prachtakteur). Hij vormt
zelfs de brug naar de kampkomman-
dant capt. Yonoi (Ryuichi Sakamoto),
met wie hij in vrij goede verstandhou
ding leeft.
Met de komst van een nieuwe gevan
gene, Jack Celliers (David Bowie), een
oude dienstmaat van Lawrence, ont
staan er echter wrijvingen. Celliers is
een supersarkast. van de doodstraf
gered door een gefascineerde capt.
Yonoi. Zijn houding tegenover de
Japanse heerser (onverschillig, met
een superieur gevoel) ergert de
anders onverstoorbare kampoverste,
en zal hem uiteindelijk duur komen te
staan. Intussen is er ook nog de rela
tie Lawrence-Hara de toenadering
van de twee kuituren, in deze perso
nages geborgen, verloopt moeizaam,
maar zal toch voor een zeer ontroe
rend slot zorgen...
Hoewel Bowie eigenlijk dus niet de
hoofdrol speelt en reeds voor het
einde van de film wordt terechtge
steld, trekt hij met zijn magisch over
komende persoonlijkheid wel alle aan
dacht naar zich toe (de fans mogen
gerust zijn, al zegt Celliers op een
bepaald ogenblik«I wish I could
sing»). Tom Conti als Lawrecne echter
akteert subliem in een «diplomati
sche» en dus met zo spektakulaire rol.
Al zijn de uitspraken «niemand van
ons heeft gelijk» en «soms is het pijn
lijk de overwinnaar te zijn» gruwelijk
treffend met het oorlogswaanzinidee
in het achterhoofd.
«Merry Christmas, Mr. Lawrence»
mogen we gerust een zachte aanrader
noemen. En dan zeker niet alleen voor
de Bowie-freaks, want het is ongetwij
feld een film die «blijft hangen». On
dersteund door de prachtige sfeermu
ziek van Sakamoto zelf, is het mis
schien immers wel een film die een
stukje Japanse wijsheid naar Aalst
brengt En terwijl men op de gemeen
teraad Japans, Chinees en Latijn naar
elkaar broebelt, kan dat ogenblik (nu
ja, 122 minuten) van bezinning alleen
maar goed doen.. (LDC)
Programmatie:
JH Ypsilon: «Brubaker» prachtfilm over
gevangeniskorruptie. met Robert Red-
ford. zo. 2 oktober, 20 u., Meuleschette-
str.
KFL: «Voltati Eugenio» (Luigi Comencini,
1980), op do. 6 oktober, 20u.15, zaal
Palace
Feestpaleis
1. «Furyo/Merry Christmas, Mr. Lawrence»
(KT): zie bespreking.
2.« The trail of the pink panther» (KT): pos-
thume avonturen van Peter Sellers-ln-
spekteur Cluseau.
3. «Eminga» (KNT): hopelijk is het grieze
ligste moment niet wanneer je reeds
bijna 150 fr. moet neertellen voor je
kaartje
Palace:
1. «Porky's II, the next day» (KT): maar die
volgende dag zou je je wel kunnen
beklagen.
2. «The man from Snowy River» (KT): jaja,
nabij ons stadscentrum lijkt de Den
der ook wel een besneeuwde rivier,
maar dit is een film uit het westerngen
re. met Kirk Douglas.
3. «An officer and a gentleman» (KT):
knappe, romantische prent met een
vleugje aktie. Een must Met Richard
Gere en zwarte Oscarwinnaar, Lou
Gosset.
4. «Superman III» (KT): stripheld gomt
zichzelf uit in een zwakke spektakel
film. Voor kinderen
5 portieren, 5 zitplaatsen Een komfortabel nummer.
Kom gerust met z'n allen. Met pak en zak Er is plaats zat
voor 5 Brede en volkomen vlakke koffer (slim bedacht
achterophanging verzonken in de vloer), de achterbank
volledig of voor de helft neerklapbaar
Qua komfort, legt de 205 u n de watten.
170 topsnelheid. Een vinnig nummer.
80 DIN pk. 170 topsnelheid, van 0 tot 100km u in
11,6 sek. (205 GT) scherpe klauwen heeft de Peugeot 205.
En een geslepen techniek: motor in aluminium, boven
liggende nokkenas, 5-versnellingsbak, vloeiende lijnen
3,9 liter* per 100 km. Een uniek nummer.
Brussel-Nice zonder éèn keer te tarlken De 205 (50 iite'-
tank) heeft lak aan pomphouders. Hij kan -t zich ook perm t-
teren een CX van 0,35 en een uiterst gunstige gewicht
vermogensverhouding Idem voor de benzine versie die niet
meer slokt dan zo'n profijtige 4.3 liter per 100 bij 90km, u
(UTAC-normen).
Inspelend op de gegevens van deze tijd. hoeft de 205
slechts een onderhoudsbeurt om de 22 500km
Qua zuinigheid isde 205 fenomenaal
^esfaat m 7 u'tvoermgen Met 4 verschillende motoren van
954 tot 1768cc. Telkens 6 jaar gewaarborgd tegen doorroesten
Peugeot 205 diesel,
bij 90 km/u (UTAC-normen).
Het heeft enige tijd geduurd, maar hij is er, en wel onloochenbaarde eerste
single van He Bit Me, een formatie die zich duidelijk uitleeft in muzikale expres
sies. Van «Tomorrow/Friends» kan je enkel zeggen dat het een afgewerkt pro
dukt is dat op de Belgische platenmarkt gerust mag gehoord en gezien worden.
Ofschoon He Bit Me in zijn huidige
bezetting (Gino Smekens, zang en
gitaar, Jo Bogaert, leadgitaar, Wim
Van Hecke, bas, Hèrwig Bomon,
drum) nog maar een goed jaar voor
het voetlicht staat, heeft de groep toch
al wat podiumervaringen achter de
rug in de beginperiode werd hoofza-
kelijk het voorprogramma verzorgd
van Lavvi Ebbel en Luna Twist. Een
uitschieter was zeker wel de suppor
ting act bij The Undertones, toen die
in het voorjaar ons land aandeden.
Muzikaal bekeken maakt He Bit Me
zeker geen dansbare muziek, waar
door zij zich bewust distantiëren van
bestaande rages. Hun muziek is het
doorleefde gevoel van vier mensen.
De A-zijde «Tomorrow» is een wan
hoopskreet; ijle drumslagen nemen
een aanvang, waarna het geheel ver
der gestuurd wordt door stijlvolle
gitaarpatronen die een eigen sfeer oproepen
Voor een goede bezette zaal (naar Jazznormen dan) bracht de Creola Memories
Jazzband het eerste koncert in het nieuwe seizoen van «Crazy Bol».
De coverzijde «Friends» wordt geken
merkt door een sterk afgelijnd ritme,
evenwichtig uitgewerkt door bas en
drum die hiermee de emotionele zang
nog meer kracht bijzetten.
De band swingde de pan uit en vooral
Piet Mortier liet zien dat hij uit het
goede jazz-brandhout is gesneden.
Zonder de andere leden te vergeten.
Een stoere drummer, een swingende
klarinetist-saxofonist, een mijmerende
contrabas en een knappe gitarist en
banjospeler brachten jazz van de
bovenste plank.
Een hoopvolle start van de Crazy Bol,
die de verwachtingen voor dit seizoen
wel erg hoop legt. Jazz van dit niveau
verdient evenwel een propvolle zaal.
De afwezigen hadden ongelijk.
gegeven thema zijn we in het kamp der
verbijstering aangekomen. Een Gregori
aans thema «Veni veni Emmanuel»
wordt in de (moderne) Franse Symfoni
sche stijl ontwikkeld. De reeks variaties
hebben één ding gemeen de Fellini-
sfeer De angstige contouren de echo-
effekten als trechters waarin tijd en ritme
vervagen, de droom die tot nachtmerrie
uitgroeit, het magisch-realistisch ver
vloeien de geur van verloren gewaande
Middeleeuwse dagen, het voortkruipen
over vlakken grondakkoorden, die de be
koring en de duisternis van heksenkrin
gen hebben
Een hoogtepunt van de hele cyclus.
En dan is er een indrukwekkende tele-
foonboekdikke Widor
En dan hangt als bissertje het doksaal vol
kerstballen
En dan is er weer zon en stilte op het
marmer FC
Het zijn beide uptempo-nummers,
zorgvuldig geschreven songs met per
soonlijke teksten, die een verhaal ver
tellen waar ieder een përsoonlijk slot
kan bijpassen.
De produktie was in handen van Dirk
Blanchaert; Het Bit Me heeft een
eigen geluid gecreëerd dat weliswaar
origineel, toch nog Belgisch klinkt; de
single getuigt van niveau, maar over
schrijdt de bestaande top niet.
Het koncept van het hoesontwerp ver
dient navolging. In plaats van banale
groepsfoto's of het weinig succesvol
zoeken naar allerhande vernieuwin
gen, trekt het schilderwerk van Johan
De Wit dadelijk de aandacht.
Het Bit Me heeft al bij al een kwaliteits-
produkt afgeleverd, zowel technisch
als muzikaal. Eind november mag
waarschijnlijk een maxi verwacht wor
den.
Geloof het of niet, Aalst heeft momen
teel hoopvolle geluiden in petto...
PBB
Vanaf
25% btw).
