PARIS
CINQ
CHEVAUX
10 Nieuwe Gazet van Aaist 30 december 1983
P.A.Acoustic
Design
Leuven
016/46 30 08
zang
Silaar-
S'faai-r
'nesizer
■stt<*e0
drut«sen
Luc De Waen gitaar
Werner Cleerbaut toetsenman-zanger
Piet Triest drum
Chris Zerr bas
zang en gitaar
bas
toetsen
gitaar
drums
-Nicolas l.ateste
-Jan Moens
Phil Coen
"Peter Van Mulders
Dirk Van Hoorde
De huidige bezetting van Tube Screamer
is een samensmelting van twee groepen
die lussen 1975-1979 in Aalst aktief
waren.
Sinds jvoi neen de banu teeus drie
demo's opgenomen, waarvan de opna
men van 1982 er voor zorgden dat FM-
öruxei Tube Scre&mci uimep tot ama-
teurgroep van het jaar.
De opnamen werden toen op 500 exem
plaren gekopieerd en uitgebracht met op
de keerzijde Kloot Per W (ex-Misters).
Hel streefdoel van de groep momenteel is
een platenkontrakt te verwerven en nog
steeds beter te worden.
Tube Screamer speelde reeds in het voor
programma van TC-Matic in Liede-
kerke. met Tears for Tears in Antwer
pen, met The Employees it; Welle en op
verscheidene kleinere festivals (o.a. Pal-
lieterpop).
De wortels \an White Light liggen in de
Rock and Roll-songs \an de Velvet
Underground die zij eind de jaren zeven-
•;2 c '.erden in een nogal bizarre akt.
N aar !a*er. is da" nog "e horen in
eer/- ud.é gevruk'ureerde songs, toe
gankelijke rr.el dieen en herhaling als
De gr ep kende diverse bezettingen, tot
;n 1982 een eerste naamloze LP werd uit
gebracht in eigen beheer.
Kort daarop verliet bassist Jo Bogaert de
groep om zich op eigen werk toe te leggen
(solo L.P None of them are green). Toen
ook pianiste Helene Corthals uit White
Light stapte, werd helemaal opnieuw
begonnen met drummer van het eerste
uur, Luc De Rouck.
In augustus '83 trok de tot trio herleide
groep met producer ei) gelegenheidspia
nist Raymond Van het Groenewoud de
studio in, wat resulteerde in een tweede
LP: "Playing in a band». De meeste
songs hierop gaan over het muziek spelen
zelf en wat daarbij hoort.
Intussen versterkte White Light zich met
gitarist Peter Bronder en diens broer
Johan als bassist, dit met het oog op een
stevige live act.
gesteld.
Ze werden geselekteerd op o.a. het Tear-
dropfestival, het Meeuwenfestival, Rock
'83 (finale Oost-Vlaanderen) en Lof '83.
Voor '84 staat een mini-LP op stapel en
tevens een uitgebreide tournee doorheen
Vlaanderen, samen met White Light.
Sinds mei '83 had Aalst er bij monde van
Paris een nieuwe hand bij.
Een jonge groep met een eigen moderne
popgerichte sound.
Ais süpport-act van de Kreuners ontvin
gen zij hun eerste boeiende kritieken. De
kracht van Paris zit hem in de muzikale
overtuigingmet eenvoudige en sterke
pop trekken zij een klankmuur op waar
door je wel even gegrepen wordt.
Momenteel heeft Paris een platenkon
trakt getekend bij Star-Records (West-
Duitsland) en een eerste single, geprodu-
ced door George Taylor mag in de eerste
maanden van 1984 verwacht worden.
Ongeveer drie jaar geleden werd een
begin gemaakt met een groep die later be
kendheid zou verwerven als 5CV.
Begin '82 stapten de jongens de studio in
en namen een eerste single op. «Running
through the night»/«Brixton Children»
was meteen plugplaat bij zovele vrije zen
ders.
Kort nadien stond 5CV totaal onver
wacht, volledig in de nationale belang
stelling toen deze Aalsterse groep in
Brussel derde werd op de Rock Rally
'82.
Zonder zich hals over kop in het avon
tuur te storten, koos 5CV voor een lang
zame en beredeneerde evolutie.
In april '83 verscheen een tweede single
«Problems ?»/«Worth to live» en de
groep ging een uitgebreide tournee met
Kuruki aan.
Voor februari-maart '84 wordt geopteerd
voor een mini-LP en/of maxi-single.
Mei een eerste uitgave van «Buffel Froid Dinatoire» willen we, bij de
aanvang van 1984 de publieke belangstelling opwekken voor de Aal
sterse Muzieksceen.
«Buffet Froid Dinatoire» is de algemene
noemer waaronder op 7 januari 1984, in
zaal «De Nieuwe Madeion», Grote
Markt te Aalst, vanaf 19 u., een voorstel
ling plaatsvindt van zes Aalsterse groe
pen die de mogelijkheden in zich hebben
om een ruimer publiek aan te spreken.
De groepen spelen benefiet en de totale
uitwerking van het geheel gebeurt i.s.m.
de 'Nieuwe Gazet van Aalst'.
Nightcap brengt op dezelfde avond de
première van hun nieuwe single, «Song
for a girl named Christmas/Fa te».
Elke stad die zichzelf respekteert, be
schikt over een aantal bands die duistere
zolder- en kelderruimten, vochtige gara
ges of andere obskure plaatsen van de
nodige 'geluidsbeelden' voorzien.
Aalst vormt daarop zeker geen uitzonde
ring.
Integendeel, in de loop der jaren heeft
deze stad gerenommeerde groepen
gehuisvest die tot het grotere (Belgische)
publiek zijn weten door te dringen.
De oudere generatie herinnert zich zeker
nog Irish Coffee. Isopoda wist zich jaren
later een stevige reputatie op te bouwen
in het genre van de symfonische rock.
Recenter hebben Lavvi Ebbel (ondertus
sen reeds gesplit) en Cinq Chevaux
(derde laureaat op Rock Rally '82) de
aandacht van de muziekwereld op Aalst
weten te richten.
Een bijkomende 'lichting' staat onder
tussen te trappelen om gemotiveerd voor
het voetlicht te treden op 7 januari e.k.
en hun kunnen ten gehore te brengen.
White Light, Nightcap, Mensen Blaffen,
Cinq Chevaux, Paris en Tube Screamer
zijn een greep uit het ruime Aalsterse
aanbod
Mensen Blaffen, een eigen geluid in de
Aalsterse sceen. De muziek is vooral
opgebouwd rond gitaar en zang waarbij
synthesizer en eventueel sax zorgen voor
aanvulling van het geluid, drum en bas
voor de stuwende en soms lot dansen
aanzettende ritmes.
De nummers kan men moeilijk plaatsen
onder één noemer, maar er is een zekere
vergelijking mogelijk met Pere Ubu,
Birthday Party, Delta 5 en andere punky,
funky en jazzy gerichte muziek.
De teksten zijn opgebouwd uit beelden
en observaties die leiden tot een kritische
kijk op de maatschappij zonder daarom
geëngageerd te zijn.
Een hoogtepunt voor de groep was zeker
het voorprogramma te kunnen verzorgen
van de Virgin Prunes in Hof ter Lo in
Antwerpen eind februari '83.
Voor januari-februari '84 zijn er opna
mes gepland voor een debuutsingle of
debuutmini-LP.
Nightcap is een 4-mansgroep met klas
sieke bezetting, waarbij een dissonante,
ritmische vitaliteit en emotionaliteit niet
uit de lucht gegrepen zijn.
No-Wave noemen ze zelf hun poëtisch-
muzikale brouwsels en deze werden reeds
in het vinyl gegroefd:
«Feel the pain/Uniceilular Wite»
(le single januari '83)
«My guestop de kompilatie-LP «No
Big Business» (november '83).
Een tweede single «Song for a girl named
Christmas/Fate», is net gereleased en
wordt op 7 januari aan het publiek voor-
