||9
Film
Van Gijsegem's
plaatjestentoonstelling
Gits in Belfortkelderkleurrijk
éÉP
A. VAN DURPE
Tel. 053/77 92 48
VAN DER WAERDEN
)EN BIEDT MEER
Liïlike
DE LEEUW
KUNSTPARADIJS
Twmm
12 Nieuwe Gazet van Aalst 3 februari 1984
Janus met Vincent Van Gogh
vakkundig herstellen verkoop antieke zetels
Pontstraat 37, AALST Tel. 77 14 25
WASAUTOMATEN - ELECTRO
Alle herstellingen
Alle wisselstukken
Zonnestraat 86, AALST
INTERIEURVERZORGING
Xjjjrfj/jli,
Gelukkig zijn
er nooduitgangen...
-
Wegens de allerindividueelste benadering van de teaterkunst door
René Van Gijsegem wordt ook de beoordeling van deze laatste
Janusgroep produktie een allerindividueelste expressie van gemengde
en soms ver uit elkaar lopende meningen en bedenkingen.
Bij het verlaten van de schaars gevulde
teaterzaal stelde ik me de vraag hoeveel
van de toeschouwers hebben hier wat van
gesnapt Hoeveel zouden er zijn die nu
wat meer inzicht hebben in dat complex-
gestoorde innerlijk van Vincent Van
Gogh Hoeveel zouden nu de kunste
naar Van Gogh waarderen Hoe
veel... Het antwoord volgde bijna
onmiddellijk op de vraagZoveel als er
waren die Van Gogh kenden, zoveel als
er waren die, niet alleen het werk maar
ook en vooral de mens Van Gogh gron
dig bestudeerden. Voor mij dus: op
de spits gedreven elitair gedoe waar
alleen de kenner en liefhebber wat aan
heeft. Voor wie dan wel wil breken met
het mottebollenteater en «telkens
opnieuw uitgewerkte vormen achter zich
wil laten» en daarmede overstapt naar
een zuiver-persoonlijke interpretatie van
vernieuwing zonder rekening te houden
met «herkenbaarheid», «communicatie
drang», «dialoog» of «openheid naar de
massa toe», mag niet verwonderd zijn
zich alleen te vinden, moge het dan nog
de eenzaamheid aan de top zijn. Kunst
gemaakt dóór en vóór de kunstenaar,
alleen verstaanbaar en dus ook alleen
waardeerbaar door hem, kan misschien
wel als sublieme, ten top gedreven, ego
centrische gevoelsexpressie gelden, maar
als mededelingskracht, als emotionele
impuls voor de buitenstaander onbereik
baar. En ofwel ben ik totaal misvormd
door het mottenbollenteater ofwel heb ik
gewoon het teater nooit begrepen, maar
zonder de, maximale betrokkenheid van
de toeschouwer is er voor mij geen
toneel; of is er toneel maar dan gewild
«elitair, voorbestemd voor een zeer
beperkte en nauwomlijnde topklasse,
voor de happy few, voor de kunst-bour-
geoisie».
A.ls dit de visie van René is, dan is zijn
Vincent Van Gogh-projekt wél geslaagd.
Zowel naar vorm als naar inhoud heb ik
alleen fotografische momentopnamen ge
zien, mooie plaatjes, picturaal verantwoor
de composities in de ruimte, doorspekt met
symboliek en verborgen (voor de niet-
zetelgarnierder
Op vrijdag 27 januari 1984 opende Roland Dua de eerste tentoonstel
ling van Jean-Pierre GITS.
Rudolf Maes verzorgde gevatte poëzie om en bij de werken van deze
Aalsterse jonge kunstenaar.
Jean-Pierre Gits werd te Aalst geboren in 1950 en verkreeg zijn eerste
kunstopleiding aan onze eigen Akademie voor Schone Kunsten.
het ware met elkaar wedijveren in kleur-
intensiteit en luminositeit.
Tussen 1966 en 1972 waren het vooral de
heren Singeleyn en Lemaitre die de jonge
Gits de eerste stappen leerden van ener
zijds dekoratie en anderzijds schilderen.
Een andere leraar, de heer Van den
Eynde, was medeverantwoordelijk voor
de fijnaanvoelende kleurharmonie die
Gits nu in zijn werk naar voor brengt.
Komposities op kleurtaal van Mondriaan
en Kadinsky zijn niet vreemd in het palet
van Gits.
Toch zou het overdreven zijn hem nu
reeds te katalogeren in één of andere
richting.
De dekoratieve en vooral fel ingekleurde
schilderijen vallen op door een speelse en
vooral bewegingsvolle struktuur.
Op het eerste gezicht lijkt het allemaal
abstrakt maar bij nader toekijken her
kent men bomen, marines, zonsonder
gangen en herfstimpressies.
In een zwierige lijntekstuur defigureert
Gits zijn onderwerpen tot enkele kontoe-
ren waarin de onderscheidene vlakken als
kenner) verwijzingen naar Van Gogh's
gestoorde psyche, allusies naar zijn werk,
seconden van zijn biografie; maar op één
uitzondering na heb ik nooit Van Gogh
beleefd, aangevoeld of met hem meege
leefd. Nergens heb ik het gevoel gehad
dat men mij iets wou duidelijk maken of
zelfs maar mededelen. Nergens heb ik de
tragiek (en de dynamiek in de kunst
ervan) aangevoeld. De passionele Van
Gogh werd herleid tot een niet-emotione-
le kijk-vitrine, tot een uitstalling van
tekeningen gezien door de ego-bril van
René.
Tentoonstelling die dan gestoord wordt
door het gesjouw met rekwisieten, door
het voortdurend onderbreken van de
reeds schaarse handelingen, door opstel
ling van de «tableau» en door de ont
manteling ervan. Misschien zou 10 x
Vincent in kijkkast wél de nodige draag
kracht gehad hebben als «uitbeeldende
kunst», maar in deze vorm is het alleen
gezochte vormgeving, onder teatermom
van zuivere individuele expressie zonder
overdrachtskracht. Het kan best zijn dat
René Van Gijsegem een nieuwe kunst
vorm aan het creëren is waarvan het sub
lieme en geniale aan ons ontsnapt, maar
als teaterkunst heeft dit in het licht van
alle gekende premissen, geen bestaans
noodzaak.
En nochtans... het ontbreekt René en
Janus zeker niet aan inzet, ook niet aan
talent. Jo Van Den Brulle en Luc De
Bloeck, Johan Uvin en andere Mireille
De SwaePs hebben met brio de zeer
schaarse échte spelmomenten met intens
beleven gebracht. Maar tevéél waren ze
decoratieve elementen zonder leven in de
opbouw van gekaderde schilderijen, om
werkelijk hun mogelijkheden aan te wen
den en het publiek te ontroeren.
In feite was dit produkt «af». Nauwkeu
rige regie. Verzorgde belichting en zin
voor detail. Homogene discipline in uit
voering. Tenslotte een goede produktie
als werkelement en vormingsterapie voor
toneelspelers, een voorbeeld van gron
dige aanpak en puike realisatie, maar
dan gezien door een te zeer naar binnen
gerichte analyse van een allerindividueel
ste emotie waarbij de wil om voor zich
zelf vernieuwde expressievormen te vin
den het haalt op de communicatiewet van
het teater.
Het is een waardige tentoonstelling, met
zeer mooie en soms ook verstaanbare
plaatjes over Van Gogh, en het is zeker
een Van Gijsegem produkt. (N.S.)
VAf
Steenweg op Nmove 6 B 9470 DENDERLEEUW - Tel 053 66 86 45
MEUBEL- KEUKEN- BADARCHITECTUUR
Internationale Wohneinnchtungen
Separatiewand met toren in essen bast.
Vrij in en uit elke weekdag van 10 tot 12 uur en van 14 tot 20 uur, zaterdag en zondag van 10 tot 12 en van 14 tot 18 uur maandag gesloten
In 1978 en 1981 kregen enkele van de ten
toongestelde werken eervolle vermeldin
gen in de «Prix de peinture Andre
Toetenel Brussel».
Persoonlijk vonden wij «Belgica 150» en
«Horizon» de twee kleurrijkste werken.
Sommige doeken lijken te dansen, ande
ren lichten op, bij nog anderen lijkt men
de zee en de wind te horen.
De boomfiguraties zijn iets te dekoratief
en een aantal doeken doen ons aan
(weliswaar fraaie) tapijten denken.
Geheel het tentoongestelde werk in de
Belfortkrypte getuigt wel van een vrij
homogeen niveau, fris, optimistisch,
technisch vrij goed uitgevoerd, enkele
manke lijnen niet te na gesproken.
Toch blijft alles nog te veel haperen in
het dekoratieve element waardoor de
echte diepgang meestal afwezig is.
Maar tussen de schrijnende rommel die
wij de laatste tijd in de Belfortkelder te
aanschouwen krijgen, is het werk van
deze Aalsterse debutant een verademing
en dus zeker een bezoek waard.
Adres en atelier: Jean-Pierre Gits,
Rozenweg 23, Aalst.
De tentoonstelling is nog te bezichtigen
tot zondag 5 februari.
N.D.W.
Brandend aktueel deze week...: «Brand in
Aalsterse bioskoop»Nu ja, 't is dan wel enkel
in een filmtitel, maar toch... «Brandende
liefde», om louter commerciële redenen ook
vlug «Turks Fruit 2» genoemd, blijkt verrassend
genoeg meer weg te hebben van een komedie
dan van een softsexfiim, zoals de titel én de
plaatjes buiten wel eens zouden kunnen sugge
reren...
Hoofd- (en soms wel ander lichaams-
deeDpersoon is Jan (een sublieme
Peter Jan Rens) een jongensachtige
schilder die perse die studiebeurs
naar Parijs wil halen, én Anna (Moni
que van de Ven Van het Vel wil
verleiden. Die Anna leert hij kennen
in het huis van Mademoiselle Bon-
nema, die hem gratis Franse les geeft
in ruil voor wat huishoudelijk werk. Op
de duur zal hij ook haar seniele vader
mogen verzorgen, en dus ook inwo
nen...
De vrij studentikoze en stuntelig-spon-
tane avonturen die Jan daar beleft,
zijn de kruiden van deze prent, veel
meer dan de stilaan routineportie bloot
uit de Hollandse film... Natuurlijk gaat
die ondeugd van de jonge held (met
brosje en Richard Gere-allure.soms
wel de platte toer op, en wordt de per-
fekte kennis van schuttingtaai (weldra
de unitaire taal van Vlaanderen en
Wallonië duchtig gedemonstreerd.
Maar meestal komen ook die quasi-de-
kadente scenes nog leuk over door de
toch wel spirituele manier waarop ze
gebracht worden. Jammer genoeg is
dat echter ook niet altijd het geval,
want soms zijn de naaktscènes (zon
der veel verder gefriemel) er gewoon
bij het verhaal gesleurd om «dat soort»
publiek toch nog wat te bevredigen...
Zowel strikt fijngevoelige kijkers als
sexmaniakken komen dus niet aan
hun trekken in dit typisch Nederlands
allegaartje. Stichtend zal het allemaal
wel niet zijn, maar echt schokkend is
toch ook heel wat anders.De schitte
rende vertolking van Peter Jan Rens
en het prachtige kamerawerk, plus de
soms ronduit ontroerende scenes (met
opa) en de humor hadden een betere
titel verdiend dan «Turks Fruit 2»...
Wat de erotiek betreft: die is haast
steeds zo komisch ingekleed (ont
kleed door de fratsen van Jan, dat
er van dat aspekt nog slechts een
parodie overblijft...
Intussen is het vooroordeel wel inge
burgerd, en misschien verwonderde
het jullie ook dat eerbare vrienden of
kennissen die «vieze film» durfden te
bekijken en nog niet eens slecht
vonden ook... Wei, misschien hadden
ze gelijk...
Filmprogrammatie
JH Leeuwerik: «Escape to victory»: ontv
luchtende voetbalploeg in W.O. II met
Sylvester Stallone, Paul Van Himst en
Pele. Op zo. 5 feb., om 20 u., Omme-
gangweg, Lede.
JH Ypsilon: «Jesus Christ Superstan»: de
popmusical van Rice Webber, op zo.
5 feb., om 20 u., Meuleschettestraat
32.
Antrakt: «De Bom» (Robbe de Hert,
1969) en «Dark Circle» (1982), i.v.m. dde
aktuele nucleaire waanzin. Beiden op
zo. 5 feb., om 20u.30, Vredeplein.
KFL: «Lola» (R.W. Fassbinder); nog een
schets van een vrouw in het naoorlog
se Duitsland, op do. 9 feb., om 20u.15,
Palace.
Palace
1. «Brandende liefde» (KNT)zie bespre
king.
2. «Californian girls» (KNT): onbenullige
show van stoerdoende grieten.
3. «The Outsiders» (KT): knock-Outsiders
eigenlijk, twee verschillende sociale
klassen rockers gekonfronteerd; van
Francis F. Coppola.
4. «Breathless» (KT): brefRichard Gere,
maar wij waren er niet zo geren bij...
Feestpaleis
1. «De Leeuw van Vlaanderen» (KT): Hugo
Claus' visie op Conscience, met mid
den het strijdgewoel een 12-tal Aal
sterse figuranten.
2. «Staying alive» (KT): jazzballetopvoe-
ring; doorsjassen als je niet van dan
sen houdt, stay liever in je bedstee.
3. «Le Marginal» (KT): politiefilm in de
marge, met Belmondo, wat het enige
pluspunt is...
Gentsestraat 155, Aalst Tel. 053/21 19 21
Mechelsestraat 52, Vilvoorde Tel. 02/251 81 66
3
iuiii mirnmtnmrm""^
De grootste keus in sehilderijen, etsen, litho, spiegels,
consoles, modern en klassiek.
R. Bekaert, N. Verheyden, J. Verulpen, M. Helebaul,
Demonseau, e.a.
Alle inlijstingen op maat, hout, alu, enz.
