Jubelconcert
Cantate Domino
«Israel in Egypt»
van Haendel
En dan is er de vrede nog...
Herdenking
Louis Paul Boon
op 10 mei
Lül)ke
rij DE SMET L.
Tejater 80 met «Het Atelier»
VAN DER WAERDEN
□B
De geschiedenis van het
standbeeld van
DIRK MARTENS
De Finse
Lapponia juwelen
zijn slechts 3 dagen
- y
bij Juwelier
MUYLAERT
4, 5 en 6 mei 1984
10 tot 19 uur
Nieuwstraat 36, Aalst
S 78 7112
i
053/21 05 60
16 Nieuwe Gazet van Aalst 4 mei 1984
Tejater 80 blijft met hoogstaande produkties uitpakken. Voor de
zoveelste keer slagen ze erin ver boven de middelmaat uit te schieten;
zowel de keuze van het werk als de vertolking ervan verdienen een
uitzonderlijk bravo. Degelijk werk dushet zien overwaard
Tejater 80 met "Het Atelier,, (j.c.)
Op een realistische wijze brengt Grum-
berg hier een schets van het naoorlogse
wel en wee van een confectie-atelier in
Parijs. Hierin werken onder de leiding
van een joods koppel vijf vrouwen en een
perser onder omstandigheden van na
oorlogse, zieke strukturen en individuele
problematiek. Doorheen alledaagse
gebeurtenissen tekent de schrijver ons de
strijd, inwendig en uitwendig, van die
mensen tegen de littekens van de pas
voorbije oorlog. Elk op zijn manier,
maar allen geconfronteerd met «het
jodenprobleem». Want zijn alle typerin
gen raak en levendig getekend, het is
vooral doorheen Léon, de aan uitroeiing
ontsnapte Joodse baas, dat de tematiek
benadrukt wordtna de ellende van de
oorlog moet ook de vrede opgebouwd
worden doorheen een proces van niet-
vergeten, van niet helende wonden, van
schuldgevoel en verwijten. Schrijnend
komt de tragiek aan bod van de overle
vende uit het concentratiekamp, van de
vrouw die vruchteloos wacht op haar
gedeporteerde man, van de man die het
gevaar ontsnapt is en daarover een
schuldgevoel kweektde oorlog moet
verwerkt worden, de vrede herwonnen
door het schapen van nieuwe levensom
standigheden en vooral door het aan
vaarden van eigen lot.
Nochtans is door een handige opbouw en
door de snelle wendingen, die het verloop
kennen, de pessimistische ondertoon
sterk gemilderd; juist door deze dosering
en het breken van de dramatische plot
heeft een zelden bereikte diepgang van de
dagelijkse tragiek nog meer teatrale
waarde. De tejater 80-cast heeft onder de
sterke regie van Chris Boni de kans niet
laten liggen om schitterend vertolkings-
werk te leveren. Stuk voor stuk hebben
de tien vertolkers een persoonlijke maar
zo juiste interpretatie weten te vinden,
waardoor de vertoning zeker tot het
allerbeste van het seizoen kan gerekend
worden. Moeten we echt namen noemen
dan kan het niet anders of het moet Dirk
Klinck zijn. In de rol van Léon slaagt hij
erin de gecomplexeerde «overblijvende»
te bezielen doorheen een subtiel spel van
geforceerde lichtvoetigheid en afstande
lijkheid gepaard aan schrijnende opstan
digheid tegen de nog verse wonden van
zijn jood-zijn. Dan moet het ook Mach-
teld De Rauw zijn die met ingetogen
gevoeligheid Simone speelt, de achterge
bleven joodse. Maar dan kan het ook
Myriame De Vleeschauwer zijn die uit
zonderlijk goed meevalt als de uiterlijk
frivole Mimi en uiteindelijk de gevoelig
ste «goede ziel». En dan is er ook Nadia
Morel als Gisèle, Gracienne Van Nieu-
wenborgh als Hélène, Annie Moortgat
als Laurence, Nellie De Hert als Marie.
In dit hoofdzakelijk vrouwelijk wereldje
vallen ook de mannelijke vertolkers op
Ulrich D'Haese, Luc Van Den Broeck en
Hugo Matthieu. Een bijzonder knip
oogje gaat naar Joris Klinck die ondanks
zijn zeer jeugdige leeftijd een zeer geloof
waardige prestatie weggeeft als het
zoontje van Simone. Al is het niet nodig,
we hebben toch de namen weggeven
omdat, in een stuk waar echt geen panne-
rollen te vinden zijn, de homogeen goede
vertolking te opvallend was om niet
belicht te worden. Een globale proficiat
gaat naar het geheel van de technische
ploeg die vooral met zin voor detail een
«atelier» uitbouwde zó uit de werkelijk
heid van de late 40-er jaren gegrepen.
Uiterst verzorge keuze van kostumering,
kapsels en andere rekwisieten... spijtig
toch dat «er zo van die dagen zijn» waar
op technische stoorduiveltjes de kop" op
steken alsof ze het niet kunnen kroppen
dat «iets» volmaakt gecreëerd wordt.
U houdt van toneel Wel... hier hebt U
de gelegenheid. (N.S.)
Nog te zien in zaal Netwerk op 4, 5, 6 en
7 mei.
Volgende week in dit blad
Cantate Domino is vijfentwintig jaar jong, Michael Ghijs viert zijn
jubileum als priester, een unieke gelegenheid om te feesten. En voor een
koor betekent feesten zingen. Wordt er gezongen, dan valt vaak de naam
Haendel en met hem zijn koororatorium bij uitstek "Israel in Egypt,,.
"Messiah,,God leidt als een herder zijn
schapen. Toch had Haendel het in zijn tijd
Wie bij Michael Ghijs binnenvalt wordt
dadelijk geconfronteerd met het begrip
muziek. Zijn kamer ademt herinneringen
aan reizen en concerten van Cantate
Domino, zijn koor, zijn levenswerk. Zelf
kreeg hij de liefde voor de muziek te
pakken in zijn geboorteplaats Gent. Sint-
Michiels, zijn parochiekerk, het klooster
van de Dominicanen en Sint-
Lievenscollege waren er bouwstenen van.
Men zou kunnen zeggen dat hij zich ooit
moet hebben gevoeld als een van zijn
sopranen nu, en dat wat hij ooit als knaap
heeft gezongen meespeelt in-zijn actuele
geestdrift tegenover de muziek en zijn
koorleden.
Waarom zijn voorkeur voor Haendel en
dit oratorium? Het werk is bijna een
koorsolo en dus bijzonder geschikt.
Bovendien weet Haendel zeer goed de
geest van de exodus en de verwachting van
het Beloofde Land te suggereren,
doorgetrokken naar het Nieuwe
Testament in de figuur van Jezus die redt
door de dood. De komst van de nieuwe
farao die onderdrukking symboliseert, de
Joodse koorzang, de tien plagen (met o.m.
het steekspel van de vliegen en de tastbare
duisternis) worden door Haendel levendig
en met veel zin voor het detail uitgete
kend. In het tweede deel gaat de toonaard
aanleunen bij het Alleluja uit de
Vijf jaar geleden, op 10 mei 1979, overleed Louis Paul Boon. Het Louis
Paul Boongenootschap brengt op 10 mei 1984 een hulde aan de overleden
auteur.
Alle sympatisanten worden uitgenodigd
deel te nemen aan een bloemenhulde aan
het graf van Louis Paul Boon op het
kerkhof te Aalst op 10 mei om 19 uur.
Daar zullen gelegenheidstoespraken
V,
A
worden gehouden door Bert Van
Hoorick, Ere-voorzitter en door Willem
M; Roggeman, huidig voorzitter van het
Genootschap. Het geheel wordt muzikaal
omlijst.
Na deze plechtigheid wordt er met alle
deelnemers een literair café gepland in de
Nieuwe Madeion, waar door de uitbater
een receptie wordt aangeboden. Vooreen
koud buffet "op zijn Vlaams,, wordt er
ook gezorgd.
Roland Van Opbroecke zal de figuur en
het werk van Louis Paul Boon belichten,
het Aalsters toneelgezelschap PACT,
onder leiding van Anton Cogen, brengt
een montage met liederen en kernscènes
uit het toneelstuk "Jan de Liche,, naar het
gelijknamige boek van de schrijver. Zij
brengen ook fragmenten uit "Mijn kleine
oorlog,,. Er wordt eveneens een optreden
voorzien van een Chileense groep.
(LI naar een tekst van het L.P.
Boongenootschap)
moeilijk met dit werk. Wat nu bijzonder
gewaardeerd wordt, de koorpartituur nl.,
werd toen minder hoog aangeslagen dan
de aria's. Zo komt het dat de componist
het oratorium voortdurend omwerkte en
beploegde.
Voor de uitvoering liet Michael Ghijs zich-
eerder inspireren door de uitvoering van
John Eliott Gardiner met het Monteverdi-
choir en orkest die hij expressief en
dynamisch vindt dan door die van St.-
Martin-in-the-Fields die hij perfect acht
maar te vlak.
Of er problemen zijn in verband met de
revolutie die Harnoncourt ooit
ontketende? Eigenlijk niet. Jonge mensen
passen zich probleemloos aan en de
instrumenten van de Musici Academi die
begeleiden zijn weliswaar niet authentiek
maar beweeglijk genoeg om zich te
integreren.
Waarom Haendel en niet Bach? Voor
Haendel ligt de drempel lager, zowel voor
het koor als voor de toehoorders. Bach is
diepzinniger, dus moeilijker, Haendel is
extraverter, zijn melodie klinkt
vertrouwder. De jongens van het koor zijn
nog niet rijp genoeg om Bach te
ontmoeten. Toch diens "Hohe Messe,,
voor Michael Ghijs een droombeeld dat
hij ooit zou willen verwezenlijkt zien.
Maar Haendel blijft een goudmijn waarin
men bij dieper graven elke dag iets nieuws
ontdekt.
Of het niet te zwaar wordt, de combinatie
tussen les geven en de dagelijkse
disciplines van het koorwerk Zwaar wel,
maar het loont de moeite. De kinderen
zijn veranderd, maar ze blijven vatbaar
voor het schone. Het komt erop aan hen
warm te maken, te motiveren. Dan loopt
alles van zelf.
Waar komt dan die permanente inspiratie
vandaan? Die komt van het koor zelf.
Hun inzet maakt de muziek tijdeloos en
brengt in contact met het mysterie.
Hoogtepunten, toekomstdromen? Elk
werk, elk concert is een hoogtepunt. Toch
steekt Montiverdi's "Mariavespers,, er
boven uit. Michael Ghijs hoorde ooit in de
wagen het Magnificat eruit en rustte niet
voor hij het werk te pakken kreeg. Het
resultaat was een grandioze uitvoering
met de mensen van Keulen onder leiding
van prof. Ludolf Lutzen.
Wat de onmiddellijke toekomst betreft is
er op Hemelvaartsdag vanuit de Sint-
Martinuskerk de radiomis (Palestina's
Missa Papae Marcelli). En in de verte
zweeft Bachs Hohe Messe.
Afspraak voor het jubileumconcert
vrijdag 4 mei te 20 u.
Sint-Martinusker
Haendel "Israel in Egypt,,
koor Cantate Domino o.l.v. Michael
Ghijs
orkest Musici Academi o.l.v. D. Mijajev
(F.C. en W.D.B.)
INTERIEURVERZORGING
VAIM
IEN BIEDT MEER
Steenweg op Nmove f. B 9470 DENDERLEEUW Tel 053 66 86 45
MEUBEL- KEUKEN BADARCHITECTUUR
Internationale Wohneinrichtungen
-f- 380 cm -+
n Miw kastanj*
;kj van 10 tot I2 uur en van 14 lot 20 uur. zaterdag en zondag van 10 lol 12 en van 14 lot 18 uur maandag gesloten
Bloemen landschappen stillevens
VRIJE TOEGANG
Alle dagen van 10 tot 20 uur.
Dinsdag en zondag op afspraak
Hoogstraat 11, AALST
