44LST
SNGLDRUK
CENTER
zeefdrukkerij ontwerpstudio
reklame...
geeft
méér mét
promotiedrukwerk
dend. stw. 27-31 053-7010 28
Een demonisch sprookje
OPENDEURDAGEN
6 Nieuwe Gazet van Aalst 24 augustus 1984
Je wenst een goede service
KOOP DAN IN GROOT-AALST
Zoveel beter
zaterdag 25 en
zondag 26 augustus 1984
Mildred spoedt zich door de menigte. Het luie weekendvolkje dat
rondslentert in de winkelstraten, de kinderen grienend aan en in de
kinderwagens. Aan een paar schamele straatbomen hangen de blade
ren verveeld te drogen in de julizon.
Mildred kijkt bij pozen achterom, als werd zij voortdurend gevolgd.
De mannen staren haar begerig na, hoe zij daar haastig over het voet
pad schippertde borstjes losjes in de blues, de slanke benen heen en
weer gaand tussen de kontreien van een jongemeisjes minirock. Het
haar langvloeiend over de schouders en haar handtasje achter haar
aan bengelend als had zij het liever verloren maar er niet was toe
gekomen om het minuskule draagriempje te ontsluiten.
Een paar maanden terug had zij Rob
leren kennen in een pub. Zij werkte daar
als dienster en betrok er het achterste
kamertje. Rob kwam dikwijls met zijn
vrienden in de pub en zij was prompt ver
liefd geworden. Tot hij op een nacht haar
kamertje binnenstrompelde met bre
kende ogen. Een kogel had hem midden
in de borst getroffen voor hij er erg in
had. (Rob keek ook nooit TV, dus wist
hij niet hoe helden als Magnum, James
Bond en konsoorten, steeds aan de dans
konden ontspringen
Hoe dan ook, met de riem van zijn
holster onder het hart, was hij toch
nog tot bij haar gesukkeld. Mildred
besefte toen nog niet dat haar geliefde
een weinig geliefd spion van de KGB
was, al vermoedde zij reeds lang iets van
die aard. Nu, vooraleer hij zijn laatste
snik gaf, voordat de laatste zucht aan
zijn mond ontsnapte, prevelde hij niet
Liefste, jij bent de énige van wie ik ooit
gehouden heb, hetgeen zij in die omstan
digheden had verwacht. Nee, hij drukte
haar met krachteloze hand op het hart
dat zij de mikrofilm uit zijn jaszak moest
doorspelen aan een zekere Johnny.
Nu kende Mildred wel de meeste van zijn
vrienden, maar lang niet allen bij naam
en een Johnny kwam haar niet bekend
voor. Het ogenblik leende er zich echter
niet toe om daarop verder in te gaan, dus
gaf zij zich maar prijs aan de gemengde
gevoelens van liefde en bezorgdheid, die
zij zo gewoon was te voelen voor Rob.
Die konden niet baten want hij had
ondertussen reeds haar tranendal verla
ten. Zo verliet ook zij, diezelfde nacht
nog, de pub en haar kamertje want een
lijk kon zij niet houden en ook wist zij er
geen raad mee.
De arm van de wet liet zij eveneens wijse
lijk met rust. Tijdens haar kortstondige
opvoeding had zij geleerd om die altijd
links te laten (links is nooit verkeerd
Want eens je die arm bij iets betrok, nam
hij jouw arm en nog veel meer. Deze raad
van haar mogelijke vader, stond haar
nog fris in het geheugen. Zij wou ook
niet de weg inslaan die haar moeder
steeds had bewandelddie was bezeten
geweest van elke man en Mildred was het
qu van geen enkele. Rob had haar wel
ooit getroost met de woorden je bent als
een ongelukje op de wereld gekomen,
maar het had slechter kunnen uitvallen
Mildred dacht daar zo hetzelfde over,
alhoewel in een andere zin. Maar nu was
Rob er niet meer en ook haar moeder
niet, die had zij al een jaar begraven.
Er stond haar dus niets anders te doen
dan de laatste woorden van Rob indach
tig te zijn en die Johnny te gaan opzoe
ken. Ook al omdat zij ooit in een roman
netje had gelezen dat de laatste woorden
van een stervende een heilige plicht
inhielden. Nu voelde zij niet zoveel voor
heiligheid en al dat gedonder, laat staan
voor de heilige maagd, die ook niet wist
wié de vader van haar zoon was Precies
of dergelijke toestanden waren zo nor
maal en heilig Maar als zij Johnny
vond, zou zij er misschien niet alleen
voor staan en alleen is maar alleen
De tweede dag reeds werd zij op het voet
pad staande gehouden door een man die
uit een wagen kwam gestapt. Zonder veel
omhaal gebood hij haar mee te rijden.
Op haar vraag of hij Johnny was, ant-
woorde hij niet maar zijn gelaatstrekken
hadden wel iets van een Johnny, meende
zij, en dus waagde zij het er maar op. Na
een dolle rit door de stad waarbij de
man geen woord sprak maar zich wel op
zijn onderlip beet reed hij de wagen
een steegje in.
Mildred had ondertussen al schoon
genoeg van die zwijgzame lippenbijter.
De bumper van de wagen raakte een vuil
nisemmer die klingeklangend over de ste
nen rolde en Mildred zuchtte voor zich
uit. Verder bleek de doodlopende steeg
doodstil en doodverlaten. De man greep
haar opeens brutaal beet bij de polsen en
wauwelde een onsamenhangend relaas.
Mildred begreep iets van CIA en van een
internationaal konflikt indien zij hem de
mikrofilm niet zou geven.
Sie-aai-ee, dacht zij, wat een gekke
naam, hij heet dus helemaal geen
Johnny Dat zij het voorwerp zou zijn
van een internationaal konflikt, zag zij
ook zo direkt niet zitten. In de pub waren
er soms ruzies of handgemeen geweest
omwille van haar, maar dat was tussen
twee dronken klanten en niet tussen twee
nuchtere staten. Nee, CIA's argumenten
vond zij minstens overdreven en vermits
hij toch Johnny niet was en hem al bij al
maar een lullig ventje vond, bleef zij
zwijgend voor zich uit staren.
De lippenbijter wou toen met geweld het
kleinood in handen krijgen maar ver
greep zich daarbij aan haar kleinoden en
in grote nood verweerde Mildred zich als
een leeuwin. Het wapen van de stakkerd
dat niet op veiligheid stond ging bij
de worsteling af en de kogel doorboorde
zijn keel. Ontzet vluchtte zij de wagen
uit, de steeg uit.
Na een paar straten ver gehold te hebben,
hield zij even halt om de op en neer
gaande boezem tot rust te laten komen en
stond toevallig voor een pastorie. Totaal
in de war en ten einde raad, belde zij aan.
Een halfjonge priester met halfzachte
stem en goedgeslaapmutste blik, opende
de deur. Kom erin, mijn dochter, nodige
hij haar vriendelijk uit.
Mildred herinnerde zich niet dat deze
«vader» ooit op bezoek was geweest bij
haar moeder. Maar ja, gods wegen zullen
wel ondoorgrondelijk zijn, dacht zij en
stapte binnen. De celibatair bood haar
een stoel en een sherry dry sack aan want
hij zag dadelijk dat zij daar behoefte aan
had. Na een adempauze stelde hij voor
dat zij haar problemen maar uit de doe
ken zou doen. Mildred legde hem heel de
toestand uit. De priester, verzonken in
zijn gemakkelijke zetel, aanhoorde haar
als een begrijpende biechtvader, al werd
zij van tijd tot tijd een steelse blik in haar
kruis gewaar.,Dat zal wel beroepsmisvor
ming zijn, dacht zij. Haar rokje was ook
zo kort dat het bij het zitten ook zo heel
weinig te verbergen had en zich verber
gen zou misschien de beste oplossing zijn
voor haar. Die CIA zou nog grote broers
kunnen hebben, BOB of zo Zij zouden
wel denken dat zij hem vermoord had.
Trouwens, als die Johnny hoogstnodig
die mikrofilm in handen wou krijgen,
waarom ging hij dan niet op zoek naar
haar
De priester stelde haar gerustbij hem,
in de pastorie, zou zij voorlopig veilig
zijn. Hij had nog een kamer vrij, die hij
nu als studeerkamer gebruikte. Het was
al lichtjes avondlijk aan het schemeren
en Mildred was moe van het geloop.
Daarbij had zij een loom gevoel van de
sherry, dus bracht de priester haar naar
haar tuin der nachtelijke lusten. Toen hij
de deur achter zich sloot, begon zij zich
geeuwend uit te kleden. Zij liet de blouse
op de grond vallen en had juist de rits
van haar rokje geopend, toen haar gast
heer opnieuw binnenkwam. Met een Eks-
kuzeer, ik heb mijn brevier hier laten lig
gen, stapte hij naar binnen. Mildred
bleef onbeweeglijk staan met haar rug
naar hem toe, omdat zij niet wist hoe in
dergelijke omstandigheden te reageren.
Maar de priester kwam op haar toe en
nam haar borstjes beet, alsof zijn brevier
aan haar boezem was te vinden.
Mildred hield haar adem in. Zij was zo
onervaren en zo weinig in kontakt geko
men met religie dat zij eerst niet goed
besefte wat er gaande was. Toch kon zij
moeilijk voorstellen dat hetgeen de pries
ter nu deed, iets met eredienst te maken
had. Het vlees is zwak, fluisterde hij haar
in het oor terwijl haar tepeltjes hard wer
den en hij kuste haar in de hals. Dit
ritueel was niet Mildreds genre en ook
maakten de kerkelijke geuren die uit hem
opstegen haar stilaan misselijk (dit zijn
een mengsel van wierook, kerkwijn en
relikwiegassen, een cocktail die voor een
leek als een harddrug overkomt
En zo, plotseling uit de ban van de kerk,
maakte zij zich los uit zijn omhelzing en
raadde hem aan maar best op-te-celibate-
ren Waar zij nog vlug aan toevoegde
dat zij nu wel zeker was dat hij haar
vader niet kon zijn De priester liep hoo
grood (een gevaarlijk syndroom, al die
rooie priesters aan en verliet vlug de
kamer, 's Nachts had Mildred vreemde
dromenzij werd uit het aards paradijs
verjaagd door de priester die zwaaide
met een vlammend engelenzwaard. In de
hel staarden de brekende ogen van Rob
haar aan en wanneer zij zich van hem
afwendde, keek zij recht in het van pijn
vertrokken gelaat van de lippenbijter. 's
Anderendaags wou Mildred niet langer
in de pastorie verblijven en de priester,
die net deed alsof zijn neus bloedde (een
welgekend hipokriet trekje bij katolie-
ken), liet haar zwijgend begaan. Zij zou
wel een andere schuilplaats vinden zon
der nog dienaren gods in bekoring te lei
den
De week die daarop volgde, bracht zij
door in kroegen en in hotels. Overal
vroeg zij zo onopvallend mogelijk naar
Johnny. Hoe eigenaardig het haar ook
voorkwam, de Johnnies bleken wel breed
gezaaid. Iedereen wou haar Johnny zijn
en meteen met haar naar bed Of dit een
algemeen verschijnsel was bij de John
nies, liet zij in het midden, en door hen in
haar midden toe te laten, was meteen
haar eten en verblijf betaald. Het doel
heiligt de middelen, dacht zij en Rob,
moest hij nog in leven zijn, zou dit wel
begrepen hebben. Overdag hield zij zich
meestal schuil wat haar niet moeilijk viel
vermits haar nachten meestal lang waren
en op straat probeerde zij zo weinig
mogelijk op te vallen wat haar wel heel
wat moeilijker viel. Maar de vrienden
van CIA lieten haar voorlopig met rust
en ook werd zij blijkbaar niet gezocht
door de politie. Het leek haar toe, dat
alles wat zij de laatste weken had meege
maakt, slechts een nare droom was
geweest. En op een dag had zij het gevoel
dat zij zich wat vrijer moest gaan bewe
gen.
En zo, twee weken later, spoedt zij zich
nog steeds voort op deze zaterdagnamid
dag. Nog steeds heeft ze de ware verlos
ser uit haar lijden niet gevonden (alhoe
wel het haar een troost mocht zijn dat
menig jood al duizenden jaren wacht op
de messias
Vermoeid als zij is door de lange wande
ling en de zomerse warmte, vallen haar
kinderlijk onschuldig kijkende ogen op
een leuk kroegje. Een niet te donker inte
rieur, maar toch ook niet kraakhelder,
Zij stapt binnen
en laat zich met een zucht neervallen
naast een ernstig uitziende man van niet
nader te bepalen leeftijd. De man staart
naar buiten en keek niet eens op naar
haar alsof hij deze ontmoeting reeds lang
verwachtte.
Mildred kijkt hem zijdelings aan en vindt
dat hij zachtaardige trekken heeft en heel
droevige ogen, alsof hij voortdurend aan
inwendige pijnen lijdt maar geleerd heeft
daarmee te leven. Terwijl zij op haar cola
wacht, tuurt zij rond: de vochtigheids
kringen op het plafond, de verkleurde
affiches op de eerder kale muren, maar
toch heeft het kroegje iets van en gezel
lige warmte en sfeer. Maar al vlug is zij
dit nietsen beu en werkt de stilte op haar
zenuwen. Omdat zij alleen is en toch
niets te zeggen heeft, vraagt zij aan de
manben jij Johnny De man draait
zich na een nadenkende stilte naar
haar toe en antwoordt haar met een inne
mende glimlach die haar een kleur doet
krijgenje mag mij gerust Johnny noe
men, als ik je daarmee een plezier kan
doen.
Ben jij de echte, de ware kirt Mildred
hoopvol uit. De man bestudeert haar
geamuseerd en vraagt glimlachendBen
jij ook nog steeds op zoek naar de enige
echte en ware De meeste mensen menen
alleszins niet dat ik dat ben. Maar, vertel
me eens, waarom ben je op zoek naar die
Johnny
vervolg volgende week
(van alle films 110, 126, 135 en Disc, alle merken)
VLUGGER: géén tussenpersonen, géén tijdverlies, dank zij
ons EIGEN FOTOLABO (een technisch hoogstandje).
VEILIGER: verlies «onderweg» uitgesloten. Diskrete behan
deling van AL uw foto's.
Het labo is beveiligd tegen stroomuitval.
MOOIER: de fotochemie en het papier dragen de naam
KODAK, en dat is uw garantie. U kiest zelf het formaat (9 x
13, 10 x 15, 13 x 18).
U kiest zelf de papiersoort (glanzend, mat, enz.)
U betaalt enkel voor de geslaagde opnamen.
Kom zelf een kijkje nemen (U krijgt uw foto gratis mee naar
huis een drankje) tijdens de
van 9 tot 18u.30
Geraardsbergsestraat 189 9300 AALST
Tel. 053/77 70 44
rntmm o h
