Vlaamsche Werklieden
M. Petfas hapt op de aoCMbMo
van Ninove omdat ze met de liberalen
doen die kleine daghuurkens betalen.
Maar in de regeering en in hoeveel
andere plaatsen (gemeenteraden,
provincieraden, banken, naamlooze
vennootschappen) loopen de kath.
saam met de liberalen, ook daar waar
de liberalen geen cent willen geven
voor het katholiek onderwijs.
En Meneer Van Schuylenbergh
vindt dat wel spijtig dat wij 't finan
cieel beheer na 1928 niet hebben in
handen genomen...
En dezen keer zijn we met hem ak
koord.
De VI. Nat. volks vertegen woordi-
ger Borginon zegde reeds in 1919 in
de Belgische Kamer:
«Ge geeft enorme sommen uit om
een sterk leger te hebben ten einde
Duitachieiod tot tfeteden te dwia^X».
Was ik in uw plaats ik begon met te
sparen op het leger. Dat geld zouden
we in elk geval op zak houden. Komt
et dan nog wat bij van Dutschland,
zooveel te beter, maar we zullen ons
dan niet geruïneerd hebben om
Duitschland te verplichten ons rijk
te maken.»
M. Petrus was wellicht in de Ka
mer'niet, want hij zou anders wel ge
antwoord hebben.
Een vriendenraad aan M. Van
Schuylenbergh: Als ge uw zaak nog
een kleine dienst wilt bewijzen zoo
lang ge nog volksvertegenwooordi-
ger zijt, kap dan om godswil op libe
ralen en socialisten en laat die
Vlaamsche nationalisten en geloovige
Demokraten met rust.
De katholieke demokraten en so
cialisten hebben in 1925 Amnestie op
hun programma gezet: AMNESTIE.
Toen zij de meerderheid waren
hebben soc. en Vlaamschgezinde de
mokraten onder leiding van den
Vlaamschgezinden Poullet aan
Dr. Borms de vrijheid aangeboden op
VOORWAARDE DAT HIJ AAN
DEN VLAAMSCHEN STRIJD ZOU
VERZAKEN.
Dit gebeurde den 24 September
1925.
Dr. Borms heeft toen geantwoord:
IK STERF NOG LIEVER IN DE
ZEN KERKER DAN MIJN
VLAAMSCH VADERLAND TE
VERLATEN IN ZIJN BANGEN
NOOD.
Dat is de Vlaamschgezindheid en
de demokratie van katholieke demo
kraten en socialisten.
bij u ligt de grootste taak weggelegd. Gij alleen hebt een arbeidsveld
zoo groot als geen enkele zaaier van het goede zaad. In uw inidden loo
pen de verdoolde schapen die zoo menigwerf in den kiesstrijd als het
stemvee worden gebruikt. Maakt tusschen die menschen propaganda. Zij
toch zijn de slachtoffers van de Vlaamsche wantoestanden, zij toch zijn
de parias, de verschopten, de miskenden, de slachtoffers van het veron
achtzamen der Belgische machthebbers, omdat zij hen hebben verstoken
gelaten van onderwijs en opleiding, hun vaderland zonder hulpe werd ge
laten ten bate van den vreemdeling!
Besluit: Werkgelegenheid is er! Troepen zijn er! Materiaal beetaat
er., de slag nadert... en na den slag is er victorie! I