Volk van Vlaanderen
Het Marxisme heeft de Dictatuur voorbereid
Het betaald
verlof.
Zult gij U laten vertrappen door Hitleriaansche
Zwendelaars 1
Een strenge beoordeeling
De Jonge Arbeiders
moeten behoorlijke
loonen verdienen.
Ontbreekt het aan
geschoolde werkkracht
BU DIT BLAD BEHOORT EEN BIJVOEGSEL.
PRIJS PER NUMMER 50 CENTIEMEN
VRIJHEID
SOLIDARITEIT
VERANTWOORDELIJKHEID I
DE LIBERAAL
WEEKBLAD DER LIBERALE PART IJ VAN HET ARRONDISSEMENT AALST.
NEGENDE JAAR
21 FEBRUARI 1937
AANKONDIGINGEN 1.00 fr. per regel (voor kleine) voor groote aan
kondigingen, prijs volgens te vragen tarief. Aankondigingen en artikels
te weigeren is voorbehouden. ALLE toezendingen moeten onderteekend
zijn. RECHTERLIJKE AANKONDIGINGEN 3 frank de regel.
Verantwoordelijke Uitgever
EMIEL VAN LIL, Groote Markt, AALSjJF.
DRUKKERIJ Michel BRACKE-DUBOÏS
ST- GILLIS - DENDERMO NDE
Voor aankondigingen binnen het Arrondissement Aalst, wende men zich
rechtstreeks tot de Redactie «GRAAF EGMONT», Aalst, Tel. 370, Postch.
Rek. 41.11.44. Voor aankondigingen buiten het Arrondissement Aalst,
wende men zicih tot den DRUKKER.
WIJ HEBBEN ER GENOEG VAN
Het was lang geleden, dat wij ons
met de ploerten van Rex hadden bezig
gehouden, omdat er in het dagelijksche
ie ven, in de verhoudingen onder de
menschen, in het opbouwend werk,
waaraan een sociaal denkend' mensch
zijn steun verleent, groote en edele
waarden zijn te vinden aie de snuffe
laars in de politieke varkenspest uit de
herinnering verdrijven.
Enkele dagen geleden evenwel deed
zich in den Senaat een incident voor,
dat weer de aandacht en de veront
waardiging van alle rechtzinnige heden
heeft opgewekt.
Een zekere meneer de Grunne, dra
ger van een grafelijk blazoen, die op 25
Oktober 1936, liet melden dat hij door
de politie onthoofd was, heeft reeds
herhaaldelijk de rol van nar gespeeld
in de Hooge Kamer, waar hij nochtans,
te midden van dit weelderig dekor zich
zou moeten de waardigheid en de 'oe-
teekenis van zijn blazoen herinneren.
Hij heeft zich evenwel op de knieën
gelegd voor Leon Degrelle, leider van
Rex, tooneelschikker van het verschij-
ningstooneel van Beauraing, zoon van
een genaturaliseerden Franschman,
gelduitzuiger uit de ziel van het kind,
handelaar in mirakelen, boezemvriend
van Mussolini en Hitier, vervolgd we
gens laster, vervolgd wegens valsche bi-
lans, zaaier van haat en nijd.
In den Senaat heeft de grafelijke de
Grunne, volgens de tooneeischikking
v-Ji zijn meester onzen liberalen Minis
ter Marcel-Henri Jaspar op beestachti
ge wijze beleedigd.
Waarom
Omdat Marcel-Henri Jaspar gewei
gerd heeft zich dioor Degrelle te laten
omkoopen.
Omdat de ajivokaten-orde van de
Balie te Brussel aan Degrelle een sner
pende kaakslag heeft gegeven.
Omdat het Brusselsche parket aan
Degrelle een striemende zweepslag
heeft toegekend.
Allen die den strijd, om hun overtui
ging om de overwinning -van hun gees
telijke strooming voeren op-het- terrein
van de politieke eerlijkheid en den hoo-
gen zedenadel, zijn niet allen in het
Parlement, maar ook in het land, ver
ontwaardigd opgerezen.
Het was dan ook een. ontroerend too-
neel toen pater Rutten. de geestelijke
en politieke leider van de kristene ar
beiders, naar den liberalen Minister
liep, om dezen de hand te drukken.
Het was eens te meer een diepe en
verdiende vernedering voor het grafe
lijk blazoen.
Dat was dan ook de reden waarom
■wij den volgenden Zondag ons bezig
hielden met het rexistisch gesjacher te
Erembodegem, waar wij stonden tegen
over een rexistisch Volksvertegenwoor
diger, die een toespraak hield, waaruit
de leegheid, de rotheid en de onrein
heid van het rexistisch fascisme bleek.
Een nieuw incident, in de Kamer dit
maal, heeft de maat doen overloopen.
DE BOKSPARTIJ IN DE KAMER
Dinsdag was het de beurt aan de Ka
mer van Volksvertegenwoordigers, om
het tooneel te worden van een spekta
kel dat alles, behalve appetijtelijk was.
Men weet hoe, naar aanleiding van
het feit dat Kamervoorzitter C. Huys-
mans weigerde zicïi door de fascisten
van Rex en van het V.N.V. de les te la
ten spellen, de bewonderaars van Hit-
Ier en Mussolini een rumoer hebben in
gezet dat tenslotte in een algemeene
vechtpartij is ontaard.
Men moge over de reis die den heer
Huysmans naar Spanje heeft gemaakt,
denken zooals men wil wij kunnen er
zelfs aan. toevoegen dat het misschien
vanwege den h. Huysmans eenigzins
onvoorzichtig is geweest, zonder voor
afgaande verklaring, bij de pers, naar
het vechtende Iberische schiereiland te
vertrekken, niettemin kan men niet
ontkennen dat hij, als burger, vrij is te
doen en te laten wat hij wil, zoolang
hij geen delikt pleegt. Men zal ons niet
verwijten eenige sympathie te voelen
voor het kommunisme, wel integendeel,
omdat het al even vernietigend en ze
deloos is als het fascisme Er is evenwel
geen mensch in het land te vinden die
op zijn paard springt, wanneer een of
ander Staatsman een bezoek brengt in
het buitenland, hetweze in Engeland of
in Frankrijk.
Welnu dan, waarom gebeurt het wel
wanneer iemand zich naar het roode
Spanje begeeft, waar het onbetwistbaar
de rooden zijn die, misschien niet de
machtigste, maar dan toch de WETTE
LIJKE Regeering vormen Daarenbo
ven is het toch begrijpelijk dat het hart
van een socialist -klopt in gelijken ader
slag met de harten van diegenen 'die in
Spanje dezelfde overtuiging als hij zelf
verdedigen
En dan vraagt men zien af waarom al
dat spektokelgedoe noodig is geweest.
Het zijn de rexisten en de Vlaamsche
nationalisten, samen met enkele kleri-
kalen van het kaliber van Sap die het
lawaai hebben ingezet.
Daarna is het handgemeen begonnen
op initiatief van een VLAAMSOH NA
TIONALIST, op bevel wellicht van de
rexistische franskiljonsche bazen.
Is dat Vlaamsche fierheid
Is dat Vlaamsche waardigheid
Is dat Vlaamsche persoonlijkheid
Is dat Vlaamsche zedenadel
Is dat Vlaamsche grootheid
ARM VLAANDEREN
Arm Vlaanderen, dat cle zoogezegde
verdedigers van zijn geestelijke waar
den moet zoeken bij dezen van over den
Rijn, die tijdens den oorlog blijken heb
ben gegeven van hun kennis van den
beenhouwersstiel.
Wij kunnen niet weerstaan aan de
verleiding eenige beschouwingen over
het wezen van den Pruissischen geest
en het marxisme onder de oogen onzer
lezers te brengen. Deze werden ont
leend aan een studie van den Duitschen
omwentelingsgezinden poëet Erich
Musham, welke door de «nazis» werd
«gezelfmoord» in de concentratiekam
pen.
Er werd al méér op gewezen dat het
edelmoedige, menschelijk socialisme der
Fransche theoretica heel wat noodlot
tige veranderingen heeft ondergaan
door de verbastering met de theorieën
van Karl Marx.
In Belgie is het vooral M. Van der
Velde, die de verantwoordelijkheid
draagt dezer teutonisatie van het socia
lisme. Voorzeker zouden de socialisten
als Royer, Hector Denis, Destrée hunne
partij op minder materialistische ba
nen geleid hebben, als M. Van der Vel
de, de dokter der heilige marxistische
wet, hen niet misleid en medegetrog-
geld had.
De overwegingen van den ongelukki-
gen Erich Musham zijn dus wel waara
in ons land gelezen te worden
In Duitschland, zegt hij, hebben
de geest van het Prussianisme der Ho-
henzollems en de invloed van Hegel
diepe indrukken gelaten, zelfs in de
rangen der verdrukten.
Het begrip «vrijheid» is vreemd ge
bleven bij het volk en het was een
Duitscher (de Jood Karl Marx) welke
de werklieden het historisch materia
lisme voorhield...
Bismarck wilde het beginsel van het
kapitalisme verzekeren door de volma
king van het raderwerk eens autoritai-
ren staat Marx predikte tot het prole
tariaat de noodzakelijkheid zich de ma
terialistische theorie eigen te maken
met het doel een socialistischen Staat
te scheppen, gegrondvest op een onbe
grensde centralisatie van het gezag.
Dit zijn, ten slotte, twee verschijnse
len van een zelfde ziekte en die speci
fiek Duitsch is. Ik noem ze «het Mis-
mandsme Dat het begrip «vrij
heid» voor de groote meerderheid van
het Duitsche volk onbekend gebleven is,
weten wij maar al te wel edoch het
eens te hooren zeggen door een Duitsch
demokraat, revolutionnair en... marxist,
is zeker interessant.
Erich Musham bewijst er ons de
groote vergissing van het socialisme
meie, bovendien het misprijzen der
vrijheid door het socialisme en dezes
misdaad jegens de menschheid door het
ontwikkelen der macht van het Duitsch
proletariaat, en van de gansche wereld,
buiten den vrijheidsgeest om.
Musham zegt verder
De modelstaat, door Hegel voor
gesteld en welke het verpruiist Reisch
der Hohenzollerns heeft getracht tot
stand te brengen, heeft geleid tot het
onvermijdelijk gevolg oorlog en in
storting.
Wat de Duitsche marxisten betreft,
zij zijn gestrand daar waar hun «cen
tralisme» en hun «etatische zotternij»
hen hebben geleid: tot een zuiver ma
terialistische opvatting der roeping van
het proletariaat, tot het failliet der
oude socialistische begrippen, tot de be
vestiging van den oorlog, en heden
tot het verlies der weinige machtsposi
ties, welke ze hadden kunnen bemach
tigen, ten koste van een totale verloo-
ning van den waren socialistischen
geest.
Dank aan deze «Bismarxistische»
gewoonten, denkt en voelt men alleen
lijk door hun het grofste materialisme,
en dat. is waar voor alle Rolitieke mid-
aens in Duitschland, of hel nalionaai-
socialisten betreft, welke de ergsten
zijn op dit gebied, of de communisten,
welke er hoog mede oploopen.
Maar de ziel der Duitschers, in het
materialisme verzonken, hunkert naar
het verfrisschende de: idealistische
phraseologie. Zij vraagt dat nut aan
brengende dingen voorgeschoteld wor
den onder een romantisch tooisel en
verrechtvaardigd doe miestieke rede
nen.
Van daar de bijna zieke neiging der
Duitschers voor het uniform van daar
ook de gewoonte hunne oversten te be
zingen in een taal, welke een poëtisch
enthousiasme ademt en hunne tegen
strevers te veroordeelen als helsche
trouweloozen.
Doch, wijl ze weten wat ze verplicht
zijn aan Hegel en Marx, aan Bismarck
en den «Staat», is dit romantisme hun
ner houding slechts «een saus, welke
het meest verachterlijk materialisme
verstopt...»
En wij voegen er bij van daar ook
dat het marxisme zijn aanhangers
voorbereidt tot het autoritair regiem,
tot de diktatuur, waaraan «hun» vrij
heidsgeest geen aanstoot ondervindt,
wijl deze hen onbekend is, althans hen
ontbreekt.
De eerste beste Cesar, die opdaagt, en
hen dezelfde stoffelijke voordeelen be
looft als het marxisme, maar er de on
middellijke verwezenlijking van voor
stelt door geweld, in plaats van te
wachten naar de evolutie, door Marx
als niet te ontwijken voorspeld, zal
deze massa's medeslepen. Het is Karl
Marx, welke het terrein voor Hitier
geëffend, heeft en het is het marxisme
dat overal de diktatuur heeft voorbe
reid.
zijn, men moet beginnen met geen
eist te noemen om het werkelijk te
zijn men moet beginnen met geen
marxist te zijn.
Zullen onze socialisten dat begrij
pen
DE WET ZOU MOETEN HERZIEN EN
VERALGEMEEND WORDEN.
De wet van 8 Juli 1936, betreffende
het betaald verlof moet heröen wor
den. De wet van 8 Juli kan willekeurig
toegepast worden. De laatste twéé
voorstellen van artikel één bepalen, dat
alle ondernemingen die ten minste 10
personen gebruiken buiten de toepas
sing van de wet vallen. Men heeft er
nochtans voor gezorgd, daaraan toe te
voegen, dat een Koninklijk Besluit aan
die wet een uitbreiding kan verleenen,
die zich uitstrekt tot de ondernemingen
die ten minste 5 personen in het werk
stellen. Die uitzonderingen, waardoor
werklieden van kleine ondernemingen
van de wet kunnen genieten, zijn om
zoo te zeggen uitgesloten door de twee
de alinea van artikel 4 van de wet, die
zegt dat, op voorstel van een minister
raad, de Koning, de overeenkomsten
gesloten in paritaire commissies betref
fende de wetsbepalingen op de verschil
lende nijverheden uit de productie en
betreffende een reeks ondernemingen
uit hoofde van artikel één, algemeen
verplichtend kan maken. Het volstaat,
de overeenkomsten gesloten in den
schoot der paritaire kommissies te over
lezen, om te constateeren, dat de uit
zonderingen, ten voordeeie der voor
noemde ondernemingen in het doods-
boek zullen blijven, en dat integendeel
een ordewoord werd gegeven, om de
wet op alle geïnteresseerde onderne
mingen uit te breiden, welke ook het
aantal werklieden is, die zij in het werk
stellen. Die verordeningen, die de toe
passing van de wet uitbreiden zijn niet
alleen voorzien in het Koninklijk Be
sluit, regelende de invoering der betaal
de verlofdagen in de bouw- en openbare
ondernemingen zij worden insgelijks
voorzien bij het regelen van de verlof
dagen in de volgende ondernemingen
de textielnijverheid der beide Vlaande
ren, de fabrieken van witgoed der twee
Vlaanderen, de borstelfabrieken van
Iseghem, de vlasnijverheid, -de klom-
penfabrieken van de streek tusschen
Samber en Maas, de meubelfabrieken,
de steenovens van de Brusselsche agglo
meratie, de mandenmakerijen van
Temsche en Bornhem, en de scheeps
herstellingen te Antwerpen. Van de
twaalf regelingen aangaande de toe
passing van de betaalde verlofdagen die
totnogtoe door koninklijk besluit wer
den goedgekeurd, zijn er reeds tien die
de toepassing van de wet aan alle be
trokken ondernemingen uitbreiden,
welke ook hun aantal opgenomen werk
lieden is. In de andere twee reglemen
teeringen betreffende de mijnen en de
mekanieke steenovens uit de streek van
Boom wordt daarvoor geen gewag ge
maakt om de goede reden, dat er in die
nijverheid geen inrichtingen bestaan
die min dan tien werklieden in het
werk houden.
Wij voorzien, dat naarmate paritaire
kommissies ontstaan in andere 'onder
nemingen en dat die kommissies op
hun beurt maatregelen treffen tot toe
passing der betaalde verlofdagen, zij
dezelfde regel zullen volgen en de wet
zullen uitbreiden tot alle ondernemin
gen zonder onderscheid, welke ook het
aantal betrokken werklieden is. In het
grootste gedeelte der bestaande pari
taire kommissies, worden er onderhan
delingen gehouden, ten einde de wet be
treffende het betaalde verlof in 1937 en
volgende jaren toe te passen.
Uit hoofde van de maatregelen ge
troffen voor het jaar 1936, mag men
voorzien, dat in 1937 de uitzonderin
gen ten voordeeie van de ondernemin
gen die min dan tien of min dan vijf
werklieden in het werk stellen, prak
tisch uitgeschakeld zullen worden, zoo
dat de wet zonder onderscheid op alle
ondernemingen zal toegepast worden,
uitgezonderd deze waarin slechts de
leden van éénzelfde familie werkzaam
zijn. Anderzijds dient men er op te wij
zen, dat in het meerendeel der paritaire
kommissies, een neiging bestaat om de
betaalde verlofdagen te doen betalen
bij middel van zegels, in de verhouding
van 2 t.h. van het loon. Wanneer de
werkman zijn verlof neemt, mag hij
zijn zegels tegen geld uitwisselen in het
postkantoor. Menige werkgevers zullen
ongetwijfeld van meening zijn, dat die
verlofzegels een nieuwe verwikkeling
bijbrengen in de loonsbetaling. Inder
daad, doch integendeel stipt men aan,
dat dit systeem menige oneenigheden
zal voorkomen omtrent het berekenen
der vacantie-toelage. Laten we hopen,
dat dit zegelstelsel tot gevolg zal heb
ben het afschaffen der wetsbepalingen
volgens dewelke de werkman geen
recht heeft op verlof, indien hij niet
tenminste één jaar in dienst is bij den
zelfden werkgever.
Wat er ook van is, dit alles bewijst
dat de weinige beperkende maatregelen
uit de wet nopens de betaalde verlof
dagen de ééne na de andere afgeschaft
werden, en dat men, willens of onwil
lens, gaat naar een veralgemeening der
wet voor alle ondernemingen en nijver
heden.
Totnogtoe heeft men geen voldoende
aandacht gegeven aan het lot der jon
ge arbeiders.
Te veel onder hen werken tegen hon-
gerloonen, volledig ontoereikend om
hun een min of meer behoorlijk be
staan te verzekeren.
Als een jongeling 15, 16 of 17 jaar oud
is, moet hij geen last meer ?ijn voor
zijn ouders. Deze hebben meestal al
hun «pluimen» noodig om te vliegen,
met andere woorden om hun familie te
onderhouden.
Het is ten andere een groote dwaling
de jongeren in de behoeftigheid te la
ten voortbestaan. Vooreerst kan de op
brengst van hun werk slechts minder
zijn. En indien de patroon er een wei
nig over nadacht, dan zou hij begrij
pen dat zijn rechtstreeks belang niet
bestaat in het betalen aan de jongeren
van loonen die slechts almoezen zijn en
niets anders
Het geldt hier een zaak van waardig
heid en van geweten. Men klaagt er
over in de industrieele middens dat
men geen goede werkkrachten meer
vormt, doch ligt de oorzaak daarvan
niet in het betalen van belachelijke
vergoedingen aan de jongeren. Hun
aanmoedigen is het zeker niet, nog
minder hun lust aanwakkeren tot het
volbrengen van degelijk werk, als men
ze niet behoorlijk bezoldigt.
Dus hier moet men met gezond ver
stand en volharding te werk gaan wil
men grootelij ks den huiaigen toestand
van zaken veranderen.
De jongeren moeten een vergoeding
bekomen die hun toelaat volledig in
hun behoeften te voorzien. Het moet
hun toegelaten zijn zich voor te berei
den tot het stichten van een huisgezin,
en daarom moeten de jongelieden van
19 en 20 jaar een loon ontvangen waar
van zij een kleine som kunnen sparen
in vooruitzicht van hun huwelijk. Om
zeker te zijn dat wel zoo zal gehandeld
worden, kan men zeer gemakkelijk het
spaarboekje verplichtend maken en een
minimum bedrag bepalen, in verhou
ding met de bezoldiging, dat elke
maand moet gestort worden. Men zou
zoodoende bij de jongeren de lust tot
sparen doen ontstaan, die voor de groo
te ramp van 1914 zoo eigen was aan
onze bevolking. Overal moet er gewerkt
worden om aan de jonge lieden van 14
tot 21 jaar behoorlijke loonen te verze
keren.
Het is een zaak van rechtvaardigheid
In verschillende nijverheden zou het
aan geschoolde werkkrachten ontbre
ken
Welnu, in de meeste nijverheden
blijft een aanzienlijk aantal werkloozen
beschikbaar.
Zijn dan al die werkloozen te oud,
ziek of gebrekkelijk Het vraagstuk
moet opgehelderd worden. Men mag
niet eeuwig op de werkloozenlijsten
mannen en vrouwen ingeschreven la
ten die, om reden van hun ouderdom
of van hun gezondheidstoestand, geen
kans meer zien ooit weer in vervanging
van anderen in den handel of de nij
verheid opgenomen te worden. Maar
het spreekt van zelf, dat men hun de
hulp niet mag ontzeggen waaraan elk
menschelijk wezen, dat van zijn werk
middelen beroofd is, recht heeft. Men
moet aan de oudsten het bekomen van
een redelijk pensioen vergemakkelij
ken, en voor de anderen een organisme
stichten, dat hun den noodigen steun
zal verzekeren.
De jongsten moet men trachten aan
te passen aan de telkens nieuwe
eischen die de industrieele techniek
stelt. Indien pas werkers, draaiers, sme-
ders of elektriekbewerkers van min
dan 40 of 45 jaar, bij voorbeeld, in hun
beroep geen werk meer vinden, zouden
zij zich dan niet kunnen aanpassen aan
een ander ambacht, dat er meer ver
want is. aan een nieuwe specialiteit die
werkkrachten vraagt en die hun een
loon zou kunnen verzekeren dat in ver
houding zou zijn met hun nooden en
bekwaamheden. Toch is het volledig
wegnemen van de werkloosheid niet al
leen een vraagstuk van aanpassing en
beroepsorientatie, maar ook een vraag
stuk van economische oriëntatie.
DE FAMILIEVERGOEDINGEN
Het is niet noodig onderscheid te
maken tusschen
1) Een basis van familievergoedingen
voor werklieden en bedienden uit priva
te ondernemingen
2) Een basis voor de agenten der
spoorwegmaatschappij
3) Een basis voor de magistraten.
Doch een eenige basis op grond van
gelijkheid en rechtvaardigheid tus
schen alle loon- of weddetrekkenden en
ambtenaren.
De familievergoedingen moeten ge"
lijk zijn voor allen,