Betooging en Feestzitting
Toen Rex klein was
De nageboorte van het Rexisme
Heden Zondag, 2 Mei
Het Rusland van Stalin.
van het Gewest Aalst. - Alle Liberale Syndikalis*
ten en Liberale Strijders zullen deelnemen aan de
De Liberale Vrienden der Stad Aalst komen samen
in het Liberaal Huis, 1, Groote Marktvertrekken
om 2 ure 30 naar de Windmolenstraat, met de Libe>
rale Harmonie aan het hoofd.
De Liberale Syndikalisten vergaderen in 't Lokaal
Liberaal Volkshuis 12, Windmolenstraat, Aalst
Allen op post Niemand ontbreke
Legernieuws
LEVE BELGIE
Eendracht Solidariteit
TWEEDE BLADZIJDE
En de jonge onderwijzers staan er verstomd
van Voor een jaar ontnam men hen, als cri
sismaatregel en om 't vaderland te redden van
't failliet een opslag van 1000 fr. met terug
werkende kracht En van de ouderen peuter
de men aan de bestuursvergoeding enkele hon
derden franken van menschen die op 't punt
staan pensioen aan te vragen, iets wat heel
hun verder leven bijblijft
En nu nog eens om 't vaderland te red
den vindt men millioenen om te geven aan
de katholieke instellingen Wanneer zal die
millioenen-slikkerij even eindigen
Zeker, wij zouden veel doen om den school-
oorlog te doen verdwijnen, maar dat gaat
nooit of nooit. Alleen zij die niets kennen van
onderwijstoestanden op den buiten droomen
daarvan.
Minister Hoste is een braaf man zeggen de
tjeven, en ze hebben gelijk. Zou hij nu ook
ons afgetroggelde centen terug geven
FIETSBATALJON VAN DE GENIE
OPROEP TOT DE MILITIANEN VAN
DE JAARKLAS 1938
Het Pietsbataljon der Genie te Tervuren,
doet, voor de rekruteering zijner militianen,
een oproep tot de volgende specialisten.
Paswerker, motorpaswerker, paswerkerwerk-
tuigkundige, schipper, houthakker, timmer
man, timmerman-wagenmaker, ketelslager,
autovoerder, touwman, teekenaar, werkopzich-
ter, electricien, blikslager, smid, landmeter,
metser, motorwerktuigkundige, fietswerktuig-
kündige, schrijnwerker, mijnwerker, kasseiër,
schilder, looagieter-zinklegger, autogeen-las-
scher, grondwerker, kuiper, mandenmaker.
De militianen der lichting van 1938, die een
der bovenvermelde beroepen hebben uitgeoe
fend en die verlangen ingelijfd te worden bij
het Fietsbataljon der Genie, mogen hunne
vraag richten aan den bevelhebber dezer een
heid Leeuwenkazerne te Tervuren na hunne
verschijning voor het Wervingsbureel en voor
den 9 Juli 1937 deze vraag moet gefrankeerd
worden en moet de naam, voornamen, beroep
en juist adres (straat en nummer) van den
aanvrager behelzen.
Deze oproep geldt slechts de militianen, on
derworpen aan een diensttermijn van 12 maan
den, en die voor het Wervingsbureel den
wensch hebben uitgedrukt in de Pransche taal
onderricht te worden evenwel mogen de mi
litianen, onderworpen aan een diensttermijn
van 17 maanden, uitgenomen de eenige zonen,
insgelijks hunne aanvraag indienen, want, in
dien het getal militianen, onderworpen aan
een diensttijd van 17 maanden, het noodige
getal overschrijdt, zullen dezen die overschie
ten, slechts onderworpen worden aan een
diensttermijn van 12 maanden.
door V. DE LAVELEYE
Al diegenen die krachtdadig hebben gestre
den tegen de vergiftiging van de openbare
meening, door den woelmaker Degrelle, zullen
op 11 April 1.1., hun belooning hebben gevon
den.
ARIEL HEEFT CALIBAN OVERWONNEN
i De heer Degrelle werd verslagen, onherroe
pelijk verslagen.
Verslagen is hij, omdat na maandenlange
heftige propaganda, waarvoor millioenen wer
den verspild, hij achteruit is gegaan, in plaats
van voorwaarts op te rukken.
•Hij en zijn bondgenooten van het V.N.V.,
behalen 69.242 stemmen, dan wanneer beide
partijen op 24 Mei 1936, 73.721 stemmen be
kwamen.
Indien men zich herinnert, dat de Vlaam-
sche Nationalisten, die in de Brusselsche aglo-
meratie bijna van geen tel zijn, him sterkste
Rosities hebben in het Vlaamsche gedeelte van
het arrondissement en dat op de dertien kan
tons het enkel de Vlaamsche kantons Assche,
Vilvoorde en Wolverthem zijn, die enkele
stemmen meer hebben gegeven aan Leon De
grelle, dan op 24 Mei 1936, dan kan men zeg
gen, dat de Vlaamsche Nationalisten in blok
voor Degrelle hebben gestemd.
Redelijk is het dus, de 20.000 stemmen in
1936 door de Vlaamsche Nationalisten behaald,
af te trekken van de 69.000, Zondag 1.1. door
Degre'.le behaald, om te komen tot een getal
van 49.000 specifiek rexistische stemmen.
Vergeleken met het geld door de rexisten
verkwist tijdens de kiespropaganda, dan kost
aan Degrelle ieder verloren stem 10.000 fr.
Op die basis gerekend, kunnen de geldschie
ters van rex zich een denkbeeld vormen van
hetgeen hun de verovering van het land kos
ten zal.
Maar dit van kant gelaten, kan men niet
loochenen dat, zedelijk gesproken, de neder
laag van Degrelle nog gevoeliger is.
Na een geweldige overwinning te hebben
aangekondigd, moet een achteruitgang als een
totalen nederlaag worden aanzien.
Degrelle zelf heeft het gelegd, wanneer hij
zijn kieskampagne inzette dat, ter plaatse
trappelen, achteruitgaan was.
En dan heeft hij gezien, hoe, door zijn on
eerlijkheden en schandelijke aanvallen tegen
Eerlijke menschen al de intellectueele en ze
delijke krachten van het land zich tegen hem
hebben verzet.
Hij heeft het ongeluk gehad tegenover een
tegenstrever te staan, die in alles korrekt is
gebleven.
Indien wij, regeeringspartijen, de Barnum-
propaganda van Re:: hebben moeten beant
woorden, uiettejjiin staat het vast, dat de heer
Van Zeeland slechts enkele meetingen heeft
gegeven, alle in klare, kalme taal gehouden.
Zoo heeft waarheid en politieke rechtscha
penheid den leugen en de demagogie over
wonnen.
Arrië heeft Caliban overwonnen.
DE ZEDELIJKE VEROORDEELING
In feite heeft Degrelle als politieker gedaan,
want zijn methodes werden door de hoogste
zedelijke krachten veroordeeld.
Loensche traktaten heeft hij gesloten en nu
dat zijn geheime diplomatie in het licht is ko
men te staan en dat heel Belgie het schijn
heilig verdrag heeft gelezen, blijkt hij de
vuigsie politieker te zijn,, die ons land heeft
gekend.
Door de kerk werd hij als gevaarlijk ver
klaard én voor Kerk én Land.
Van zu'.k een veroordeeling staat geen enkel
op. Herinnert U Maurras en de «Action Fran-
gaise», politiek tot de onmacht gedoemd, vanaf
den dag der veroordeeling door Rome.
Steeds hebben wij Leon Degrelle als verder
felijk aangeklaagd. Wij wisten genoeg dat
zulk een man niet in de lijn der christene tra
ditie kon staan. Wij zijn gelukkig te bestati-
gen, dat de Kerkelijke Overheid hem onmee-
doogend verloochent.
Wij zijn eveneens gelukkig te zien dat de
Kerk onze grondwettelijke vrijheden verdedigt
en haar lot aan dat van het land en der de
mocratie knoopt.
HET GEVAL DER OPRECHTE REXISTEN
Wij zouden de arrivisten, die rond Degrelle
een generale staf hadden gevormd, kunnen
bespottelijk maken, nu ze bij de nederlaag
hem reeds verlaten.
Maar laten we dit kleine gespuis loopen.
Daarnaast staan nochtans een heel aantal
menschen, die misleid zijn geworden, en die
voor Rex, te goeder trouw hebben gestemd.
Met Degrelle, geen medelijden. Voorts
moet hij bekampt worden, tot dat hij heele-
maal uit de politieke wereld gebannen is
maar die oprechte rexisten moeten wij trach
ten te begrijpen.
Zeker kent ons politiek regime zekere gebre
ken. Begrijpen we, dat enkelen zich heb
ben laten betooveren, door iemand die zich
deed doorgaan als de zuiverste onder de zui
veren en die alles beweerde recht te zetten.
Laten we klaar zien. Zoo Van Zeeland ge-
plebisciteerd werd, dan is het, omdat hij een
onafhankelijk man is, die met ernst en be
voegdheid' de structuurhervormingen wil ver
wezenlijken om ons politiek regime te verbe
teren, zooals hij het deed met den ekonomi-
schen toestand.
AAN HET WERK
Laten we niet rusten op onze lauweren na
de nederlaag van Degrelle.
Onmiddellijk aan het werk voor de Staats
hervorming, voor de genezing van nog be
staande wonden, dit in alle domeinen.
In onze eeuw mag men niet blijven stil
staan om zegepralen te vieren.
Onmiddellijk aan het werk voor het land,
dat getrouw is gebleven aan zijn tradities, aan
zijn fierheid en aan zijn gezond verstand.
Eendracht en solidariteit, die kleefstoffen
bij uitmuntendheid welke al de stofdeeltjes
van alleen bewegende individuen tot één
machtig lichaam De Partij, verbindt, zijn
bij ons Liberalen van allereerste behoefte, wil
men het catastrofale einde de ontbinding,
voorkomen. Want, juist zooals in een men-
schenlichaam, treedt ontbinding in een partij,
wanneer de afzonderlijke cellen die een li
chaam construeeren, zich scheiden. Veel werd
reeds gedaan en wordt nog gedaan om de vol
ledigste «Eendracht en Solidariteit» in onze
partij te verwezenlijken. De jongererl alvast
geven hier stichtende voorbeelden van. En het
is dan ook niet verwonderlijk dat wij, jonge
ren, met leede oogen moeten toekijken hoe er
soms op andere spurten der partij ladder met
het begrip van solidariteit omgesprongen
wordt Het gaat hier om de menigvuldige
kleine twisten, het kleinzielig gekrakeel om
trent futiliteiten, meestal omtrent kleine zaak
jes van innerlijke orde der partij, waarrond,
in de verschillende fracties onzer partij gere
dekaveld wordt, als vischwijven rond een por
tie schelvisch. Dit krakeel, is bedroevend en
deerniswekkend, onder lieden eener partij wel
ke er steeds fier op is «De partij der intellec-
tueelen» genoemd te worden. Als intellectuee-
len, zooveel lawaai en gees ton teerend geruzie-
maak moeten ontwikkelen, dan mag van hen
gezegd worden dat hun verstand op een zeer
laag peil gezakt is, en de grens van verdorring
nabij is. Zulke teekenen van gemis aan goede
verstandhouding in de verschillende fracties
onzer partij, brengt absoluut niets bij om het
«prestige» onzer partij, te doen stijgen. Daar
om doen wij, jongeren, een beroep op alle
korpsen aangesloten bij de Vereenigde Libera
len, alsook op de Associatie en op de kringen
welke van deze fractie afhankelijk zijn om, op
waardiger wijze zich akkoord te stellen om
trent elke kwestie van innerlijken aard der
partij. En deze niet alleen op waardiger wijze
te bespreken doch tevens zich spoediger ak
koord weten te stellen, zooais het intellectuee-
len behoort. Kortom Wij doen een beroep op
meer verbroedering, op betere stichtende voor
beelden ten opzichte der jeugd, welke de res
tauratie van eendracht en solidariteit opgevat
heeft.
De geabonneerden van ons blad zullen zoo
goed willen zijn, dit bij hunne vrienden aan te
bevelen,
MILLIOENEN ARBEIDERS LEVEN ER IN
ELCÊNDE.
In een rede, welke de Heer Willy H. Ergo
dezer dagen over «Het Rusland van Stalin»
gehouden heeft, werd door spreker op kern
achtige wijze, den huidigen toestand van So-
viet-Rusland afgeschilderd.
De Heer Ergo deed voornamelijk uitschijnen,
dat het Russische volk ongenadig onderdrukt
wordt en niet een begin van geluk kent.
In zijn rede citeerde de Heer Willy H. Ergo,
eveneens enkele zinsneden uit een beschrijving
van Roland Dorgelès over Rusland.
Uitsluitend op de Theorie gebaseerd, zonder
hoegenaamd rekening te houden met wat in
den mensch zit, voert het sociaal systeem van
Soviet-Rusland onverbiddellijk naar den on
dergang.
Stalin zelf, de «geniale kameraad», de «ver
eerde leidsman», die om het regime te redden,
niet geaarzeld heeft, de geheiligste beginselen
den nek om te draaien, heeft dat begrepen.
Hij heeft een soort kleinen particulieren eigen
dom hersteld, erfrecht hersteld, erfrecht her
kend, het spaarwezen, de geldrente, hij heeft
de bedrijfsleiders hun gezag terug gegeven, de
officieren van het roode leger hun titels en
galons, kortom, hij heeft radicaal al wat Lenin
heeft beloofd, verloochend.
Men heeft sinds eenigen tijd de neiging, den
rooden dictator zijn zoogenaamde afvalligheid
te verwijten. Met dat koor wensch ik niet in
te stemmen, zegt M. Ergo, integendeel.
Ik ben bereid, alle maatregelen die hij geno
men heeft, te onderschrijven, mits hij erkent,
dat hij ze aan de burgerlijke samenleving
heeft ontleend en dat hij van lieverlede terug
keert naar hetgeen altijd is geweest.
Den dag waarop maarschalk Vorochilov, bij
de ontvangst van Fransche en Engelsche Ge
neraals, onder het opheffen van zijn glas, tot
hen zeide «Ik drink op uwe schoone legers»,
dien dag begreep ik dat de revolutie had afge
daan. Maar de warboel duurt nog steeds voort.
En ook de armoede. En ook de onderdrukking.
Om het nieuwe regiem goed te praten wordt
beweerd, dat er zulken geweldigen weg op
waarts moest worden afgelegd, als nooit te vo
ren. Dat is GELOGEN.
Het Rusland der tsaren was niet arm. Het
volk was arm. Toen de bolchewisten aan de
macht kwamen hebben zij zich dadelijk, niet
slechts het publiek vermogen, maar alle pri
vaatvermogens een ontelbaar aantal milliar-
den toegeëigend. En toch zijn ze er niet in
geslaagd, met het opdeelen van die schatten
het volk een begin van geluk te geven
Onder de tsaren zou men die verspilling heb
ben kunnen verklaren grootvorsten en hooge
ambtenaren het ging er om wie het meeste
stal.
Geen enkele commissaris heeft zijn zakken
gevuld, maar de Soviet-Unie wordt leeggezogen,
uitgeput door honderdduizenden pennelikkers,
meerendeels leden van de «partij», die tegen
woordig de nieuwe burgerij samenstellen.
Om hen te voeden zwaaien de anderen den
hamer en den sikkel. Ik kan zoeken zooveel ik
wil, op welke buitengewone voordeelen de So-
vietarbeider zich mag verhoovaardigen, ik vind
er maar eene, n.l. dat hij zijn hoofdingenieur
of zijn bureeloverste «kameraad» mag noemen.
De officieele toeristen vertellen graag bij hun
terugkeer uit Soviet-Rusland, dat ze buitenge
woon gesmpld hebben aan geroosterd scha-
penvleesch. Mogelijk, maar dat was dan
slechts voor HEN Zij wachten zich echter
wel een woord te reppen omtrent die taferee-
len, 's avonds in een van die soort konijnen
hokken, waar zes huisvrouwen, zij aan zij, voor
zes petro'.eumvuurtjes, al kijvende hun potje
koken. En dan heeft nog lang niet iedereen
de buitenkans, een plaatsje in een gemeen
schappelijke keuken te veroveren. Meermaals
moet de soep in de kamer -klaargemaakt wor
den, soms wel in den gang Zooals de eerste
de beste zich kan gaan overtuigen, als ge maar
slim genoeg zijt, de gidsen van de «Intourist»
kwijt te spelen. Men heeft mij ook de confor-
tabele huisvesting in de arbeiderssteden, met
waschtafel en centrale verwarming laten bekij
ken. Maar hebben de gasten ook eens gevraagd
naar het hoe en wat met de bewoners Heb
ben ze ook andere woningen gezien Die vuile,
smerige stinkende krotten, aan den buitenkant
van de stad, waar het krioelt van ongedierte,
waar heele families als haringen opeenhokken.
Nevens de eenige duizenden begunstigden, of
ze 't verdienen of niet, zijn er millioenen an
deren, die leven in ellende en hun buik niet
vol kunnen eten.
Soviet-Rusland houdt zich het meest op met
de jeugd kindertuinen, kinderschouwburgen,
kampen voor jonge pioniers, speelgoedmusea,
laboratoria, niets ontbreekt. Maar zoo de Staat
voor de jongsten veel doet, is het treffend, te
zien, hoe hij zich totaal desinteresseert van de
ouden van dagen.
In strijd met al wat men beweert, worden
de ouderen niet automatisch geholpen. De
Staat bemoeit zich alleen met zijn getrouwen,
zij die recht zullen hebben op een rooden doek
op hun doodskist Sommige oude arbeiders,
bij de sociale verzekering ingeschreven, heb
ben wel aanspraak op een pensioen, maar dit
bepaald zich op een derde van 't laatste ge
noten salaris. Zij kunnen daarmede niet leven,
maar probeeren evenwel niet te sterven met
de hen toegekende 40 a 50 roebels per maand.
Gelukkig vergemakkelijkt het sterftecijfer
zoo goed als het kan, de delicate taak van het
volkscommissariaat voor Sociale Voorzorg de
Soviet-Unie is het land in Europa waar men
vroegtijdig sterft.
Deze gedachten dienen luid en overal verkon
digd te worden, om de duizenden arbeiders, die
ge'ooven dat de Soviets hun het geluk zullen
brengen, den waren toestand bekend te maken,
die in het «Paradijs der Boosdoeners» heerscht.
STAD AALST.
(Vervolg:)
HANDELSFOOR.
Door het stedelijk Feestcomiteit wordt van
18 Juli tot 1 Augustus een Handelsfoor inge
richt. Vermoedelijk worden de lokalen van de
oud-Pupillenschool toegestaan.
In zijn echt krankzinnigen hoogmoed stijgt
Bluff's diepe vreugde ten top, wanneer men
voor hem op de knieën gaat liggen, alvorens
hem te bewierrooken. Maar Hubert d'Ydewalle.
die zich in allen eenvoud van zijn waarde be
wust is, heeft sinds lang Bluff naar zijn juiste
waarde geschat, en men is aan de waarheid
verschuldigd te zeggen, dat hij niet behept is
met wat enkele bejaarde jui'frouwen die door
het wentelen der jaren geplaagd worden, de
«Rexistische geest» noemen, dw.z. het afstand
doen van zijn eigen vrijen wil en het beoefe
nen der knechtschap (waarin de Denis', de
Steels's en andere inktkoelies uitblinken). Zijn
matelooze ijdelheid en zijn voorliefde voor
zwakzalversmethoden, hebben heden ten dage
reeds Bluff's zin voor het belachelijke vernie
tigd, en hij. voelt zich pas echt gelukkig, wan
neer hij zich bespottelijk kan aanstellen, ter
wijl d'Ydewalle verbazend veel zin voor hu
mor heeft, en de geringste komische kanten
van 'n zaak hem dadelijk opvallen. Hij is daa
renboven een goed journalist, ofschoon zijn
stijl soms wat zwaar is. Hij wist van het jon
ge blad Vlan een levendige, interessante en
geestige krant te maken. Ik zal slechts één ver
wijt tot hem richten hij was niet altijd
streng genoeg tegenover zekere medewerkers,
die een zwak hadden voor onzin en wat de
compositie van zijn betreft,- dat hij zich steeds
verliet op den vormopmaker. Ik meen dat hij
er ook behagen in schepte, in zekere gevallen
een rol van liefhebber te spelen, en hij is nooit
behept geweest met de mannie der komma's,
der keuzen van de passende letters, en van het
doen uitkomen van zekere titels en adverten
ties, welke manie bij sommigen tot het onzin
nige opgedreven wordt. Hij was een groot-for
maat journalist, en voor alles een «studieka-
mer-mensch». Hij is zeer beslagen en heeft
met profijt een groot aantal landen bereisd,
terwijl voor Bluff eert reis niets anders is dan
een kaleidoscoop van korte en oppervlakkige
visies.
De polyglot Guido Eeckels vertegenwoordigde
op de redactie schitterend de fantasie. Bluff
ontdekte dien vroóïijken broeder in de druk
kerij van Averbode, waar hij week aan week
waakte over de ontluiking van het Vlaamsche
tijdschrift Hooger Leven. Hij lijfde hem dade
lijk in, en stelde zich even dadelijk de vraag
«Welke karwei zullen wij hem belasten
Bah Bluff zal een orgaan te meer scheppen.
Want al beeldt men zich gewoonlijk in. dat de
functie het orgaan schept, bij Rex was het
Bluff, die de organen schiep, opdat nieuwe
functies zouden geboren worden. Er waren
reeds twee bladen voor volwassenen. Waarom
zich ook niet tot de jeugd gewend Later zou
het dan nog altijd tijd zijn om een blad voor
lamme grijsaards uit; te geven. Een, twee, een
twee en Foyer zag het licht, wiens program
ma zeer nederig beweert «heel het ontspan
ningsleven te omvatten». Eén roman, neen
twee romans. En nu men aan den gang is,
waarom zich niet terzelfdertijd én tot de
ouders en tot de kihders gericht Foyer zal
het blad van het geZin zijn. Dus twee ro
mans, en échos, kronieken over allerhande on
derwerpen, een bladzijde voor de vrouw, een
verhaaltje voor de kleuters, en weet ik al meer,
en illustraties, vooral veel illustraties. Men
moet de aandacht op zich vestigen, en photos
en actualiteiten geven. Ha Foyer is op de
hoogte (en hoe dan nog De photos vischte
men op goed geluk op in alles wat de persen
van Averbode in den loop der vorige maand
voortgebracht hadden... Een blad comme il
faut moet het zijn, het mag kosten wat het
wil. Trouwens, verklaarde Bluff, de Aumoniers
du Travail hebben voor zes duizend abonne
menten ingeteekend. Ik meen echter te weten
dat het er een dikke honderd waren...
Eeckels bereide glimlachend de saus voor die
zonderlinge poespas, zette reusachtige cliches
in elkaar, publiceerde huiveringswekkende de-
dektiveromans en onnoozele verhalen voor zui
gelingen. Luidkeels volksliedjes zingend en kui
tenflikkers slaand, kweet hij zich van zijn
taak. Dat belette hem echter niet, scherpzinni
ge kritieken te schrijven ik ben van meening
dat hij wel de meest kritische geest van ons
allen was, en ik schat hem hooger als essayist
dan als dichter. Middelmatig van gestalte,
sluw en lachend gezicht, een hoog voorhoofd,
bekroond met golvend dicht haar, en eeuwig
gekleed met een sportjas en eindelooze «knic-
kersbockers», verpersoonlijkte Eeckels, de jeug
dige uitgelatenheid van het leven. En ook de
kunst om zich ergens doorheen te slaan. En
kele beroepstegenvallers, konden hem niet in
verlegenheid brengen. Zoo b.v.b. zei Bluff hem
op zekeren dag «Wij worden te Averbode ge
drukt». «Val dood De reis per trein is lang
en moeilijk». «Onze diensten zullen den
hoofdredakteur van Foyer een motor te zijner
beschikking stellen». Hoewel Eeckels nog nooit
zoo 'n paard bereden had, vertrok hij en werd
ons dert anderen dag in erbarmelijken toe
stand teruggebracht...
Een letterkundig blad, een politiek blad,
een blad voor onspanning.Maar waar bleef
met dit alles de A.C. «Haha ze zullen eens
gaan zien of ik ze door de mand laat vallen...
ik sticht een apostolisch blad zei Bluff.
De jonggeborene die Crois gedoopt werd,
had een weekblad moeten zijn, doch verscheen
slechts om de drie weken ongeveer. Roger
Saussus, waakte over zijn bestaan, dat trou
wens van korten duur was.
Die kloeke Ardennees heeft zoowat alle gen
res beoefend, maar totnogtoe is hij het best ge
slaagd in de poësie. Ik houd minder van zijn
polemieken en zijn artikelen over geloofsverde-
diging. Maar indien ik bij Rex één groote, ede
le, tot in haar diepste vezels christelijke ziel
ontdekt heb, en een hart dat brande van echte
liefdadigheid, die liefde is in den verheven
zin het woord, dan waren het wel de ziel en
het hart van Roger Saussus. Niet dat het me
er om te doen is, een getuigschrift van held
haftigheid af te leveren aan Roger Saussus.
God beware me Ik wil enkel terloops de
waarheid aanstippen. Heldhaftigheid bestaat
niet hierin, gansche dagen te schreeuwen dat
men een held is. Men vindt helden onder de
genen. die in de schaduw goed doen, taai vol
hardend en met een zuiver hart, en die er voor
niets ter wereld in zouden toestemmen, hunne
goede daden over de daken te laten uit
schreeuwen, alsof het iets buitengewoons was,
dat ze die gedaan hebben. Er bestaat geen
groothfeid zonder nederigheid, en degenen die
beweren dat ze nederig zijn, zijn het al niet
ZOMERKONCERTEN.
De eerste reeks Zomerkoncerten worden op
volgende data gespeeld
1 Mei Fanfare «Hand in Hand».
6 Mei Fanfare «Kunst en Vermaak».
20 Mei Kon. Harm. «Al Groeiend Bloeiend».
3 Juni Kon. Harm. «Les Vrais Amis Con
stants».
17 Juni Fanfare «Tot Heil des Volks».
1 Juli Fanfare der Vrije Stedelijke Brand
weer.
AALST KERMIS.
Het Stedelijk Feestkomiteit verzoekt hiermee
de Maatschappijen die feesten op het Kermis-
programma willen vermeld zien, hun aanvraag
te sturen aan den Sekretaris M. Felix De
Looze, Brusselschestraat of den Feestbestuur-
der Mr. Alfred Kelders, Kattestraat, 23, t.s.,
voor 1 Mei a.s.
Na dien datum worden geen aanvragen meer
in aanmerking genome».
Uit de Duitsche brieven en documenten van
den bezettingstijd blijkt dat de bewindvoerders
geen hoogen dunk hadden van de Vlamingen.
De Duitsche Staatssekretaris von Lindequist,
die de politiek van von Bissing goedkeurde,
schreef onder meer het volgende in een zeer
vertrouwelijk verslag
De Vlamingen zijn kinderen in de politiek.
Zij zijn onbekwaam zich zelf te regeeren. Zij
weten het en voelen dat het patriarkaal re
giem het eenige is dat aan hunne rijpheid ge
durende tientallen jaren past
En verder
Hoewel de Vlamingen harde koppen zijn,
zijn zij gemakkelijk om te regeeren, want ner
gens is het gemakkelijker het Divide et impe-
ra toe te passen. Het Germaansch particula
risme schijnt bij hen tot het uiterste gedre
ven. Het is de ommezijde van den artistieken
en individueelen aard van de Vlamingen. De
vrijheid is voor hen het recht hun leven te
leiden, hunne taal te spreken en te schrijven,
toegelaten te worden tot de ambten van den
Staat. Het volk is gewoon te leven onder de
vreemde overheersching van eene sterkere mo
gendheid van af Keizer Karei. Wie meent dat
de Vlamingen tegen een toekomstig Duitsch
protectoraat zouden opstaan, kent den Vlaam-
schen aard niet. Als men de Vlamingen hunne
gewoonten laat, als men zooveel mogelijk po-
litievoorschriften daarlaat, dan zullen de Vla
mingen zich het best gevoelen onder een nood
zakelijk streng regiem maar dat verzacht wordt
door eene patriarkale gerechtigheid
Et voila
Dit oordeel der Duitsche overheden ten aan
zien van de Vlamingen is voorzeker niet ver
anderd.
De Duitsche bewindhebbers hebben dien
Raad van Vlaanderen aan het werk gezien en
die Raad was eene kinderschool zoodat zij ver
plicht waren hem te onbinden.
Ook moeten de politieke mannen van Belgie
en den vreemde zeggen dat de Vlaamsche ex
tremisten kinderen zijn als zij de activisten
thans aan het werk zien.
Vooreerst hebben wij de Frontpartij zien
ploeteren. Waar is de tijd toen de fronters te
Gent aan bolchevisme deden en bomaanslagen
pleegden zooals b.v. tegen het huis van Sche-
pene De Weert
Het romantisme, dat dood en versieten was,
vierde hoogtij. Het was de tijd van Roden-
bach's Vliegt de blauwvoet, storm op zee
Er was wat gebrul in de Kamer, waar op
den duur het groepje fronters zooveel clubs
vormden als er leden waren en elkander ban
bliksemden.
In West-Vlaanderen stichtte Van Severen
dan eene katholieke Vlaamsche partij, hij die
later de neutrale dinasos zou oprichten zooals
Degrelle die van Christus Rex vertrok om het
onzijdig rexisme tot stand te brengen.
Dan zag men nog de fronters veranderen in
Vlaamsche Nationalisten en later in Diet-
schers, die Vlaanderen en het woord Vlaamsch
verloochenden om groot-Nederlanders en Diet-
schers te worden, doch, zonder de Walen, ter
wijl VAN SEVEREN integendeel het
WALENLAND in zijn Dietschen staat
behoudt en in werkelijkheid Holland bij
het Zuiden wil annexeeren. Zou dit de weer
wraak zijn op het Congres van Weenen dat de
Belgen bij de Hollanders voegde
De schoen wringt echter wanneer men de
vraag stelt Zullen de onderdanen van Ko
ningin Wilhelmina en zullen de Belgen willen?
Wat gedaan met de koninklijke huizen van
Nederland en Belgie, en met de dynastie van
Luxemburg
Verkiest de heer Van Severen Leopold III
boven Wilhelmina, hij die als nationaal volks
lied van zijne Dietsche beweging den Wilhel
mus heeft verkoren net als Staf Declercq de
Fuhrer van Kester, hoofdstad van het Payot-
tenland De Clercq wil liever Vlaamsch Bel
gie met zijne vier millioen katholieken van ge
loof bij het in meerderheid protestantsch Hol
land voegen in de hoop dat zijn Dietschland
alsdan een katholiek land zou worden dank
aan de twee millioen Roomschen van Neder
land. waar de protestanten, die het geschapen
hebben, niet veel meer in de pap zouden te
brokkelen hebben.
Ook Degrelle wil een Dietschen Staat tot
stand brengen, met de versmelting van Belgie,
Noord Frankrijk, dat het Waalsch element zou
moeten versterken. Nederland, Friesland, dat
ook ten deele aan Duitscbland toebehoort, als
mede het Groot Hertogdom Luxemburg.
Zullen Frankrijk en Duitschland ja knik
ken
In den grond droomen er drie fracties van
een Boergondischen staat, die Holland, Belgie
en Luxemburg zou omvatten met deelen van
Frankrijk en Duitschland. Van Severen zegde
het nog gisteren op zijne meetings. Hij herin
nerde er ook dat hij, zooals we zelf hier ge
schreven hadden, niet t'akkoord gaat met Rex
en het Vlaamsch Nat. Verbond, welk te zielto
gen lag had de slimme Degrelle het niet her-
opgewekt met zijn verbond, welk ook door Van
Severen als onzin werd bestempeld of liever
eene wederzijdsche fopperij is, waarvan Pau-
wel Demont de makelaar is geweest, hij die
misschien beter thuis is in de «Ronde van
Frankrijk» en dergelijke sporttoeren.
Dank aan Degrelle is 't Vlaamsch Nationaal
Verbond opnieuw ontwaakt is Borms uit zijn
hol gekropen en is de verwarring nooit zoo
groot geweest als nu onder de Vlamingen, die
zoo streng door de von Lindequist werden be
oordeeld.
Van Severen, De Clercq en Degrelle zijn alle
drie fantasten en groote kinderen, die zelfs
geen benul hebben van politiek en van werke
lijkheid.
Het zijn ij dele agitors, wier werk onvrucht
baar is als een veld vol keien.
Zij weten zelfs niet waarheen. Zouden zij
dan een algemeenen oorlog willen zien ont
staan voor een droom waarvan de verwezen
lijking bovendien hoogst onzeker zou zijn.
Het spreekt immers van zelf dat wie den
oorlog zou winnen de hand op Nederland en
Belgie zou leggen, afgezien van een burger
kring in eigen land, waar de bevolking niet
gereed is een diktator te verdragen. Welnu,
zoowel Degrelle als Van Severen en De Clercq
zijn voorstaanders van de diktatuur en een
totalitalren Staat
Het vonnis van het Brusselsch kiezerskorps
is daarom van zoo een groot belang, want, ook
in de andere deelen van het land, zou de uit
spraak niets anders geweest zijn. Dit zal ook
in Holland, bij de naaste kiezingen blijken,
waar de nazis van Mussert, den strijd aanbin
den.
Geen Belgisch, noch Nederlandsch nazisme
onder welken vorm en onder welk uithangbord
ook. Vrije Belgen en vrije Hollanders zooals de
Gemeentenaren en de Geuzen van vroeger in
het Zuiden en in het Noorden en daarmede
uit. E.V.
WANNEER GE UW BLAD AANDACHTIG
GELEZEN HEBT, GEF.F HET DAN AAN UW
GEBUUR 1
MAAK PROPAGANDA EN BRENG ONS
NIEUWE LEZERS AAN j
