Buitenland
TWEEDE BLADZIJDE
Zooals we reeds in een vorige bijdra
ge gemeld hebben, worden de toestan
den in de Middelandsche Zee met den
dag ernstiger door de talrijke inciden
ten met handelsschepen en oorlogsbo
dems in en buiten ide Spaansche wa
ters. Vóór eenige dagen werd een En-
gelsche kruiser door een onbekende
duikboot aangevallen. De aanval werd
beantwoord, waarschijnlijk zonder uit
slag, en zonder dat het mogelijk was
iets meer te weten te komen over den
geheimzinnigen vijand. De Italiaansche
en Duitsche bladen beschuldigen open
lijk Moscou en Valencia de verwekkers
van deze incidenten te zijn. Zij ver
klaren dat Valencia er alle belang bij
heeft om internationale moeilijkheden
uit te lokken, nu de zaak van generaal
Franco zulke verheugende vorderingen
maakt. Er werd zelfs bericht, dat de
Engelsche regeering de bewijzen in
handen had omtrent de schuld van de
Spaansche regeering. Londen heeft dit
bericht formeel gelogenstraft. Men
denkt veeleer dat Italië in deze veront
rustende kwestie gemengd is en de
grootste Engelsche bladen hebben in
dien zin hun meening laten kennen. De
Engelsche opinie oefent op dit oogen-
blik drukking op de regeering en om te
trachten een einde te stellen aan die
wantoestanden, hebben de Engelsche
en Fransche regeeringen in samenwer
king een Middellansche Zee Conferen
tie in 't vooruitzicht gesteld.
Tot die vergadering werden al de
Middellandsche Zee landen uitgenoo-
digd, met uitzondering van de beide
Spaansche partijen, terwijl de Italiaan
sche bladen den wensch uitgedrukt
hadden generaal Franco te zien uitnoo-
digen. Ook Duitschland, Rusland, Roe
menië en Bulgarië kunnen hun verte
genwoordigers sturen. Waarschijnlijk
zal Genève niet als vergaderplaats ge
kozen worden, omdat in dat geval
Italië zich zou onthouden. Men hoopt
dat de landen het standpunt van Lon
den zullen bijtreden en dit bestaat in
het terugtrekken uit de Middellandsche
Zee van alle duikbooten en watervlieg
tuigen. Moesten er nog aangetroffen
worden na een bepaalden datum, dan
zouden ze aanzien en behandeld wor
den als gemeenschappelijke vijanden.
Ondertusschen zijn de verhoudingen
tusschen Rome en Londen de laatste
dagen weer niet verbeterd. De gebeur
tenissen in de Spaansche waters, de al
te vergaande publiciteit omtrent de
Italiaansche overwinning te Santander,
hebben in Engeland onrust en twijfel
doen ontstaan omtrent de mogelijkheid
van een gunstige bespreking met Rome.
Men vreest, dat het Mussolini er alleen
om te doen is Abessinië als onafhanke
lijke staat van de wereldkaart te doen
verdwijnen. Engeland is hierin natuur
lijk nog immer de grootste struikelblok,
en eenmaal de erkenning door Londen
is de droom van Mussolini «het Ita
liaansche Keizerrijk» een werkelijk
heid geworden.
Nu, een mogelijke toenadering tus
schen Rome en Londen, heeft dan weer
te Berlijn een weinig mistrouwen ver
wekt. Daarom gaat Mussolini einde
September een officieel bezoek bren
gen aan Duitschland en aan Hitier.
Reeds vertrokken talrijke personalitei
ten uit Rome naar Duitschland, om de
ontvangst te regelen. Naar het schijnt
zal die ontvangst in alles alle vroegere
bezoeken van Staatshoofden overtref
fen, dit met het doel de bevestiging te
leveren van de groote waarde welke
men in de beide autoritaire landen aan
de spil Rome-Berlijn geeft. Men
schrijft aan Hitier de bedoelingen toe
een blok te willen vormen met Enge
land, Italië en Duitschland tegen Pa
rijs en Moscou. Alzoo hoopt Hitier
langs een Italiaansch-Engelsche een
Engelsche-Duitsche toenadering tot
stand te brengen.
Men verwacht zich ook aan een
nieuw en krachtiger optreden van het
anticommunistisch blok tusschen
Duitschland en Japan, nu na de ge
beurtenissen in China en het Russisch-
Chineesch akkoord.
Dit akkoord heeft groote onrust in
Japan teweeg gebracht.
De Japanners beschouwen dit ak
koord als gericht tegen de belangen
van Tokio, en als een overwinning van
de kommunistische elementen in Chi
na.
Het kan ook aanleiding geven tot al
lerlei inmenging zooals dit wel reeds
geschiedt. De bladen hebben immers
gemeld, dat tal van Russische vliegers
met hun tuigen in de rangen der Chi-
neezen strijden tegen Japan, en het zal
daarbij misschien wel niet blijven. Het
zou ons dan ook niet moeten verwon
deren moesten Duitsche vliegers als
vrijwilligers naar China gezonden wor
den om de Russen aldaar te bevechten.
En alzoo komt het geschil tusschen Ja
pan en China in het teeken van den
strijd tegen het kommunisme. Het
wordt een tweede Spaansche kwestie
met rechtstreeksche inmenging van
Rusland en Duitschland. Het wordt
daarom meer dan tijd dat de Spaan
sche zaak uit den weg geruimd wordt,
dat de Middellandsche Zee weer vrij
wordt, dat de toenadering tusschen
Rome en Londen doorgevoerd wordt,
want de oorlog in het Oosten kan de
ernstigste verwikkelingen met zich me
de brengen tusschen Duitschland en
Rusland. In die omstandigheden is het
noodig, dat de Westersche mogendhe
den al hun aandacht aan de gebeurte
nissen in het Oosten kunnen wijden.
Het schijnt maar al te waar, dat de
Chineezen erin gelukken krachtigen
weerstand te bieden aan den invaller,
en dit is voor Tokio een onaangename
bevinding. Reeds meer dan vier weken
duurt de strijd rond Changhai en nog
hebben de Japanners hun doel niet be
reikt, niettegenstaande de hevigste ge
vechten en de grootste offers. Elke mo
gelijke verwikkeling met Rusland daar
gelaten verwacht Tokio zich aan een
langdurigen strijd. Het zijn niet meer
die ordelooze benden gewapende ban
dieten, maar wel een moderne strijd
macht welke de soldaten van Tokio op
hun weg ontmoeten.
De regeeringen van Frankrijk, Lon
den en New-York hebben eene nieuwe
nota aan China en Japan gestuurd,
waarin gevraagd wordt de rechten van
de onzijdige zone en de buitenlandsche
bedrijfsgebieden te eerbiedigen en
buiten de gevechtszone te houden.
KORTE BERICHTEN.
De regeering van de Vereenigde-Sta-
ten van N.-Amerika heeft de vraag van
Uruguay om generaal Franco te erken
nen afgewezen. Ook Bolivie heeft de
erkenning verworpen.
Een Engelsch blad meldt, dat de
Engelsche Vorsten komende jaar een
officieel bezoek zullen brengen aan
België.
De regeering van Valencia, heeft aan
het Sekretariaat van den Volkenbond
te Genève, een protestnota gezonden,
waarin de'Italiaansche regeering open
lijk beschuldigd wordt van aanvallen
in de Middellandsche Zee op Spaansche
regeeringsbooten door Italiaansche
oorlogsschepen.
De onrust in Palestina neemt steeds
toe. Joden en Arabieren kunnen het
met elkaar niet vinden en het verde-
digingsvoorstel van Engeland werd
door de beide partijen van de hand ge
wezen. Het bilan van vorige week be
droeg een twintigtal dooden en even
veel gekwetsten.
rMEBWii i umi mim
VOOR IEDEREEN
EEN GROOT GELEERDE
IS NIET MEER
BIJ DEN DOOD VAN
GUGLIELMO MARCONI
DiE UITVINDER DER DRAADLOOZE
TELEGRAFIE
EEN NAAM
DE WERELD DOOK BEKEND
Op 63-jarigen leeftijd overleed voor
enkele weken een der grootste uitvin
ders op natuurkundig gebied, een man
wiens naam onverbrekelijk verbonden
zal blijven met zijn werk, de draadloo-
ze telegrafie Guglielmo Marconi.
Uit het leven van dezen genialen
man, wien de wereld zoo veel verschul
digd is, verhaalt onderstaand artikel
enkele 'treffende bijzonderheden.
Wanneer een schip, een vliegtuig of
luchtschip in nood verkeert en red-
dings-expedities onderweg zijn, dan
wacht de wereld met spanning op de
eerste radio-telegrafische berichten, die
haar van den loop der gebeurtenissen
op de hoogte houden. En nu is het wel
treffend dat op een ©ogenblik als het
huidige, waarin met de nu juist ge
staakte reddingspogingen en speurtoch
ten naar de verdwenen vliegster Ame
lia Earhart, het enorme belang van de
draadlooze telegrafie weer eens duide
lijk wordt onderstreept, dat op zulk een
oogenblik het bericht komt van het
overlijden van den man, wiens naam
met deze radio-telegfafie voor altijd
verbonden blijft.
Voor de wetenschappelijke wereld,
maar niet minder voor millioenen lee-
ken, die in den loop der jaren zoo ver
trouwd. geraakt zijn met de toepassing
der draadlooze beteekent het heen
gaan van dezen pionier een groot ver
lies. Marconi's naam immers is in alle
hoeken der aarde bekend, zoo goed als
zijn uitvinding er een was voor de ge-
heele wereld.
KINDERDROOMEN
DIE WERKELIJKHEID WERDEN
En zoo de naam van de meeste hel
den der wetenschap voor de groote
massa dikwijls maar een begrip was,
terwijl men doorgaans slechts een vage
voorstelling heeft van hun werk, bij
Marconi is dat anders. Juist zijn naam
wekt bij iedereen die hem hoort uit
spreken de herinnering op aan zijn
voortlevende uitvinding de draadlooze
telegrafie.
Als zoon van een Italiaanschen vader
en een Iersche moeder, werd Gugliel
mo Marconi op 25 April 1874 te Grif-
fone, nabij Bologna, geboren. Reeds als
kind was de kleine Marconi een geest
driftig knutselaar, weinig vermoedend
idat de droomen van zijn Jeugd op rij
peren leeftijd nog eens werkelijkheid
zouden worden. Natuurkunde en vraag
stukken op elektrisch gebied hadden
zijn volle aandacht en het was in 1895
idiat Marconi zich, om het zoo maar te
zeggen, met den aether ging bemoeien.
In dien tijd was het Hertz die zijn
elektrische golven ontdekt had, maar
deze bescheiden Duitsche geleerde er-
kenjde de beteekenis van zijn uitvinding
zoo weinig dat hij de draagwijdte van
zijn golven op ten hoogste 100 meter
schatte
DE GEBOORTE VAN DE
DRAADLOOZE TELEGRAFIE
In een klein dorpje bij Bologna,
Pontecchio, had Marconi een beschei
den laboratorium ingericht en hier
werkte hij aan de praktische toepassing
van Kertz's ontdekking. Hier kwam hij
tot 'de overtuiging dat een telegrafie-
systeem praktisch bruikbaar gemaakt
zou kunnen worden door toepassing
van elektromagnetische golven. Hoe
primitief zijn apparaten ook waren, het
sukses bleef niet uit en reeds na enke
le maanden gelukte het hem een de-
tektor op een afstand van 2 kilometer
te doen reageeren. Dit sukses dankte
hij voor een groot deel aan zijn geniaal
idee hij had zoowel het zend- als het
ontvangstation van twee metalen pla
ten voorzien die in de lucht staken
dat waren de voorloopers der antenne
In 1896 vertrok hij naar Engeland en
hier werd zijn nieuwe vinding voor de
autoriteiten der Posterijen gedemon
streerd en hij slaagde erin de afstan
den tusschen de zendende en ontvan
gende stations steeds grooter te maken.
Een jaar later gelukte het hem om
zich vanuit de haven van Spezia draad
loos in verbinding te stellen met een
schip, op een afstand van een mijl en
hetzelfde jaar nog werd er te Londen
een maatschappij opgericht om de uit
vinding te exploiteeren.
EEN ZEGEN VOOR DE
MEN SCHHEID
Het duurde niet lang of de gelegen
heid deed zich voor, om >de enorme
beteekenis van Marconi's uitvinding in
de praktijk, bij een scheepsramp te be
wijzen. Het luchtschip van Goodwin
was met een gewoon schip in botsing
gekomen en het zou stellig op een dei-
gevaarlijkste banken te gronde zijn ge
gaan, ware het niet dat Marconi's
proefstation zich aan boord bevond,
met behulp van de «draadlooze» was er
nu snel een schip ter plaatse dat red
ding bracht. Sindsdien bedraagt het
aantal menschen- dat hun redding van
een zekeren dood te danken heeft aan
de draadlooze telegrafie, vele honderd
duizenden. Tegenwoordig immers heeft
welhaast elke visschersbark al een
zendstation aan boord. én voor het
overbrengen van berichten bestaan er
geen afstanden meer.
VERDERE PROEFNEMINGEN
Intusschen werkte Marconi onver
moeid verder. Het bescheiden laborato
rium in Pontecchio had hij al lang
verlaten en nagenoeg het heele jaar
door verbleef hij op zijn luxe-jacht
«Electra», waar hij zijn proeven verder
voortzette. In 1898 waren reeds draad
looze verbindingen tot stand gekomen
tusschen Engeland en Frankrijk en de
afstanden werdén steeds grooter. In
1901 slaagde Marconi er voor het eerst
in seinen over den Atlantischen Oce
aan over te brengen en daarmee was
eigenlijk het moeilijkste deel van het
werk achter den rug.
Wat Marconi van de meeste anti ere
uitvinders onderscheidde, was onge
twijfeld de omstandigheid dat de we
tenschappelijke weg van dit genie
steeds werd beschenen door de zon van
het geluk. Overal ondervond hij de
grootste waardeerinè vele staten ver
leenden hem de grootste onderschei
dingen.
De grootste erkenning van zijn werk
was voorzeker de toekenning van den
Nobelprijs voor de natuurkunde in 1909,
terwijl hij in hetzelfde jaar door den
Italiaanschen Koning tot lid van den
Senaat werd benoemd.
EEN NIMMER RUSTENDE
BEDRIJVIGHEID
Marconi verwezenlijkte de droomen
van zijn jeugdjaren en zooals hij het
zelf eens grappig uitdrukte
Het is beslist niet noodzakelijk dat
geniale uitvinders op zolderkamertjes
sterven en eerst de derde generatie een
steen op hun graf plaatst.
Nooit heeft Marconi zich tevreden
gesteld met wat hij had bereikt tot
aan zijn dood toe was hij doortrokken
met den waren uitvindershartstocht en
met de sensationeelste proeven ver
baasde hij de wereld steeds opnieuw. In
1930 nog schakelde hij van zijn schip
af in de Golf van Genua de verlichting
in van de elektrische tentoonstelling te
Sydney
Marconi's naam heeft aan de snel
voortschrijdende techniek grooten luis
ter bijgezet en wanneer wellicht in een
verre toekomst de draadlooze telegra
fie nog weer tot vervolmakingen zal
zijn uitgegroeid, dan nog zal de naam
van Marconi blijven voortleven en als
een der grootsten die de geschiedenis
der natuurkunde ooit kende...
VERLEDEN WEEK GELEZEN...
IN «STRIJD»
KUMUL.
De millioenen inkomsten van den
Bestuurder der Nationale Bank, hebben
bij zekere proletariërs reuzenappetijt
verwekt.
Burgemeester Huysmans, de tweede der
kraaiende hanen van de «Vlaamsche
Beweging», is blijkbaar jaloersch ge
worden.
Hij trekt tegenwoordig drie wedden
1) Als Voorzitter van de Kamer
100.000 fr.
2) Als Volksvertegenwoordiger
36.000 fr.
3) Als Burgemeester van Antwer
pen 90.000 fr.
Hij heeft nu opslag gevraagd als
Byrgeee$ter en geen kleintje 30.000
frank bij Dus 120.000 fr. per jaar
Maar hoeveel stort hij daarvan in
de partijkas Het plafond bepaald
door het Kongres is toch nog altijd
50.000 fr. zeker
ZUIVERING IN RUSLAND.
Er zullen weldra geen kQmmunisten
meer overblijven in Rusland.
Stalin, aangetast door vervolgings
waanzin, heeft eiken dag zijn rantsoen
rood bloed noodig.
Nu worden de oorlogsschepen «ge
zuiverd».
Reeds wenden 58 officieren in de
vloot der Baltische Zee veroordeeld.
Naar 't schijnt zijn veel matrozen
die met het slagschip «Murat» naar de
kroningsfeesten in Engeland gevaren
waren, gedeserteerd.
Het «paradijs» schijnt niet veel aan
trekkingskracht meer uit te oefenen op
de «gelukkige» bewoners
In onze B.W.P.-pers echter, vooral in
«Vooruit», weet men over den «bloed
hond Stalin» niets te melden.
IN VOOR ALLEN
DIKSMUIDE «ONTSPOORD».
De katholieke bedevaart naar den
IJzertoren krijgt een meer agressief
politiek karakter.
Het is niet meer die anti-militaristi
sche doodenhulde mannen als prof.
Daels meenen die nu te moeten leiden
op anti-Belgische wegen. Zijn rede was
in één klank met de kuiperijen van de
Sapisten die niet aarzelen aan 'de ge
meenste raad-draaierij te doen om hun
persoonlijken wrok te koelen. Eerlijk
heidshalve moeten wij zeggen dat de
kristen-demokratische p»rs zich niet
eens verklaard met de rede van prof.
Daels.
Het valt te zien of zij zullen er in
lukten de bedevaart verder te vrijwa
ren van deze weinig smakelijke politie
ke manoeuvers.
•Ons interesseert de nieuwe koers van
prof. Daels, die een anti-Belgische tu
niek aangetrokken heefb boven zijn
anti-militaristisch hemdeke.
Zijn oproep tot de koncentratie van
alle katholieken bewijst ons dat hij
heelemaal niet vies is van de fascisten
van het V.N.V., Dinaso -en konsoorten.
Wat dat allemaal te maken heeft
met een anti-militaristische dooden
hulde zien wij niet goed meer.
Diksmuide is «ontspoord», het is ver
worden tot een ellendig politiek gesol
met lijken
11 lllll IIHB—
Een Gewetenszaak
In den loop van de maand Augustus,
werd in al onze gewesten, door de zor
gen van den onderrichtsbond en als
propaganda voor de officieele scholen,
een plakbrief uitgehangen, die bijzon
der de aandacht moest trekken door
het zeer kunstig beeld, dat er op prijkt.
De school troont er in een indruk
wekkend gebouw, door den gouden zon
neglans omstraald en flinke, levenslus
tige kinderen spoeden er zich heen, om
zich hart en geest te laten ontwikkelen,
tot verzekering van hun eigen toekomst
en tot welvaart van het land. Het is als
de apotheose van intellectueele en
geestelijke volksverheffing, toever
trouwd aan degelijke en toegewijde op
voeders, onder het waakzaam toezicht
van den Staat.
Het initiatief is ten zeerste te loven.
Niet genoeg kan bij de ouders het
plichtbesef gewekt worden. Er dient
vooral op gewezen, dat ze niet zonder
rijp na te denken, de school mogen kie
zen, waar hun kinderen de noodige
kennis moeten verwerven, hun karak
ter sterken en zich tot «menschen» in
de ruimste beteekenis van het woord,
laten vormen.
Al te lichtzinnig wordt daarbij te
werk gegaan. Men laat zich dikwijls
door vooringenomenheid leiden, zonder
zich te bekommeren om den aanleg van
de kinderen, zonder zelf te vermoeden,
welke gewichtige rol de beroepsorien-
teering hier te vervullen heeft, noch te
gissen hoeveel hulp ter beschikking ge
steld wordt, om met de grootste zeker
heid, mogelijk de jeugd geleidelijk te
wapenen tot den zegevierenden strijdj
om het bestaan.
Jammer is het, dat de kwestie be
treffende het onderwijs, die alle andere
vraagstukken in de schaduw stelt, aan
leiding geeft tot twist en haat, tot ver
deeldheid en veel schade.
In een beschaafd land zou van een
schoolstrijd geen sprake mogen zijn. De
onverbreekbare eendracht hoefde dien
aangaande te heerschen, alle krachten
dienen ingespannen te worden, om de
inrichtingen voor volksopleiding het
best te doen beantwoorden aan het te
beoogen doel. Ongelukkig, zijn wij tot
die volmaaktheid nog niet gekomen
wij zien hoe de katholieken steeds alle
mogelijke middelen aanwenden, om de
ouders te bewegen hunne kinderen aan
katholieke zorgen over te laten wij
stellen daarbij vast, hoe daartegenover
voor de officieele school geijverd wordt,
om de belanghebbenden wel te overtui
gen, dat alleen hier de jeugd ruim ont
wikkeld kan worden. Zelfs als het vrij
onderwijs, even bevoegde leerkrachten
heeft, als het officieel onderwijs, en al
de inrichtingen beter zijn bij het eer
ste dan bij het laatste, de geest is an
ders, en daar komt het op aan In de
katholieke gestichten wordt alles ge
richt om de kerk ten nutte te zijn. In
de officieele onzijdige scholen worden,
naast de opleiding in den godsdienst en
de zedenleer, naar vrije keus, uitslui
tend geest en hart rijp gemaakt om,
volgens eigen oordeel een eigen overtui
ging en met de onontbeerlijke be
kwaamheid. den weg te volgen, -dien de
jeugd meent te moeten inslaan om de
taak te vervullen, die zij zich zelve aan
wijst tot eigen baat en tot nut der ge
meenschap. Steeds heeft de Liberale
Partij de officieele school voorgestaan,
niet alleen omdat zij door haar werd in
het leven geroepen, maar met het be
wustzijn, op die wijze het land best te
dienen.
Wij kunnen dat niet beter verduide
lijken dan door te herhalen, wat het
moedig liberaal weekblad «DE VRIJ
HEID», uit Kotrijk in zijn nummer van
22 Augustus 1.1. liet gelden
De Liberale Partij heeft de officieele
school gewild zooals zij werkelijk is
Een nationale, moderne, degelijk uitge
ruste school, welke bekwaam is een ze
delijk en lichamelijk sterke en terzelf-
dertijd intellectueel ontwikkelde jeugd
te vormen een school, welke de toe
komstige burgers voorbereidt tot 't vol
brengen van hun heilige plichten als
tot een beredeneerd gebruik hunner
maatschappelijke rechten een school,
bediend door een personeel dat van
Belgische nationaliteit is, verplicht den
eed van getrouwheid aan den Koning
en gehoorzaamheid aan de wetten van
het Belgische Volk af te leggen een
school waarin men de kinderen leert,
niet alleen eerbied te hebben voor
's lands instellingen, maar ook achting
voor .diegenen, die opgeleid werden vol
gens andere filosofische of godsdiensti
ge begrippen een school waa,r niet ge
duld wordt, dat men andermans over
tuiging aanvalt een school, waar men
tot goede burgers opleidt, welke aan
hun land gehecht zijn en elkander
achting leert toedragen een school,
waarlijk toegankelijk voor iedereen.
Dat is de officieele school zooals wij
die gewenscht en gewild hebben en
zooals zij is.
Dat te overwegen, daarnaar krachtig
te handelen, is een GEWETENSZAAK,
die de ouders bij den aanvang van het
nieuwe schooljaar dienen ter harte ne
men.
LAAT HET ONS GEMAKKELIJK
MAKEN
Wij zullen de besprekingen over de
40-urenweek niet dramatiseeren. Na de
diamantslijpers, hebben ook de dokwer
kers en nog veel andere vakken geoor
deeld, dat 40 uren per week genoeg is.
En het Ministerie vindt dit ook.
Het dokwerkersbedrijf is, volgens dit
Ministerie, een gevaarlijk, vermoeiënd
en pijnigend bedrijf.
Daarom de 40-uren week.
Waarom juist 40 uren Waarschijn
lijk omdat het een rond getal is. Nie
mand zal betwijfelen dat die 40 uren
maar een mijlpaal zijn. Hebben de
communisten niet reeds 30-uren week
in hun programma geschreven
Wij willen het ons al langer hoe -ge
makkelijker maken, dat is de les van
het geval Nog zoo weinig mogelijk
werken. Op 1 Mei defileeren zij wel in
den stoet ter eere van den arbeid (ik
bedoel natuurlijk de socialisten), de
stadsmuren plakken zij vol met plak
katen, die onze liefde tot denzelfden
arbeid moeten illustreeren, terwijl ze
ker geen mensch voor luiaard zal willen
versleten worden.
En toch werken wij nog zoo weinig
mogelijk. Iedere nieuwe eisch, is een
eisch tot minder werk. Natuurlijk voor
evenveel loon. Dat spreekt vanzelfs.
Arbeid, dat geen zegen, maar een vloek
is. Zoo tenminste zijn wij den toestand
gaan beschouwen. Het geluk ligt in de
kleinste mogelijke inspanning. Ik ge
loof dat wij verkeert aan 't loopen zijn.
Voor den oorlog zondigden wij in te
genovergestelde richting. De mensch
moest te veel presteeren, in zeer vele
gevallen was hij eenvoudig een last
dier. Dat moest veranderen en het is
veranderd Maar nu maken zij of, be
ter wij, aanstalten om de gezonde grens
te overschrijden.
Ben ik misschien reactionnair Mij
goed. Het woord schrikt mij niet af.
Maar ik geloof het niet, ik vraag mij
alleen af waar het menschelijk geluk
ligt. In werken of in niet werken, of
liever in weinig te werken.
Een dag telt 24 uren, dit moet ik
niet meer betoogen. Werken wij van die
24 uren nog 7, dan blijft er ons een sal
do van 17 uren per dag. Wat doen wij
daarmee Eenvoudig onzen kop vol
spinnenwebben steken, pezeweven en
tot de slotsom dat het nog beter kan,
dat wij nog niet alles hebben waarop
wij aanspraak kunnen maken.
Innerlijk ontevredenheid kweeken.
Ons zelve tot malcontente, eeuwig ver
ongelijkte menschen maken.
Was de mensch ooit ontevredener
dan nu, nu hij het beter heeft dan ooit
te voren
De openbare besturen hebben ge
tracht die leemte van 17 ongebruikte
daguren te vullen.
Het heete dat de mensch nu tijd zou
hebben om zich geestelijk te ontwikke
len. Dat -liedje, men zingt het nog te
gen beter weten in. Den vrijen tijd
voor den arbeider kwam zelfs tot stand.
Voordrachten werden ingericht, ook
museumsbezoeken. De vrijen tijd werd
een Staatszorg. In-plaats van in de mu
seums, liggen onze menschen in het
water, dan maar het water, hebben
onze openbare besturen gezegd. En het
menschdom heeft zijn water gekregen,
gansch het land door. Dat is de geeste
lijke ontwikkeling die een gemakkelijk:
bestaan ons brengen zou P.E.
(Vervol* toek. week.).
