KERSTDAG Blaffende Honden en SiiÊende Honden m Waarheid BIJ DIT BLAD BEHOORT EEN BIJVOEGSEL. BLADZIJDE BEN PRIJS PER NUMMER 50 CENTIEMEN DE LIBERAAL WEEKBLAD DER LIBERALE PART IJ VAN HET ARRONDISSEMENT AALST. NEGENDE JAAR - ZATERDAG 25 DEC. 1937 Nr 52 vv>a AT AANKONDIGINGEN 1.00 fr. per regel (voor kleine) voor groote aan- ejndigingen, prijs volgens te vragen tarief. Aankondigingen en artikels ^e weigeren is voorbehouden. ALLE toezendingen moeten onderteeksnd zijn. RECHTERLIJKE AANKONDIGINGEN 3 frank de regel. Voor aankondigingen binnen het Arrondissement Aalst, wende men zich rechtstreeks tot de Redactie «GRAAF EGMONT», Aalst, Tel. 370, Fostch. Rek. 41.11.44. Voor aankondigingen buiten het Arrondissement Aalst, wende men zich tot den DRUKKER. KIJK OP DE WIJDE WERELD. AMERIKA DITMAAL GEMAKKELIJK TEVREDEN TE STELLEN. Onverbeterlijke optimisten en we geneeren ons niet, om ons wel een beet je tot dè hunnen te rekenen gron den hun vertrouwen, dat het nog niet zoo gauw tot een grooten oorlog komen zal, op het feit, dat er zooveel van ge sproken wordt. Begin Juli van 1914 nog, werd door de publieke opinie over heel de wereld een oorlog nog niet zooveel naderbij ge acht als het uitdooven van de zon, en... drie weken later zaten we er middenin. En bij al de zoo hooge en dreigende golvingen van de internationale poli tiek en het voortdurend alarm, denken we thans nog al gemakkelijk aan de honden die des te minder bijten, naar mate zij harder blaffen. Voor de regeeringen, de diplomaten, zouden we 't in dezen tijd nog anders en misschien nog juister kunnen zeggen Dat zij des te luider schreeuwen over oorlog, naarmate zij zeiven er banger voor zijn. Indien Spanje al ruim een jaar lang een schotel kokende brij is, dan zien we de mogendheden ook al zoo lang gelijk voorzichtige katten eromheendraaien. Woorden zooveel ge maar wilt, doch geen daad, geen feitelijk ingrjpen dat tot een algemeenen oorlog zou kunnen leidien. Maar om te kunnen vechten, moet men altijd met z'n tweeën zijn, en nu wordt het gevaar voor een nieuwen oorlog op groote schaal wel hoofdzake lijk bezworen, minstens vertraagd, door het feit, dat men de vechtlustigen voor- loopig nog alleen laat staan. ...Met het gevolg, dat hun driestheid met den dag toeneemt. Zeer scherp kenteekenend hiervoor, is wel het verschil, tusschen de reac ties, die verwekt werden door aanvallen op neutralen in den Spaansch...Spaan- sehen, en in den nog altijd niet ver klaarde, maar vrijwel al uitgevochten Japansch-Chineeschen oorlog. Hier komt dan het klaarst het onder scheid, tusschen de bijtende en de blaf fende honden aan het licht. Toen op een Duitsch oorlogschip, dat in de Balearen-archipel voor anker lag, een bom was geworpen uit een vlieg tuig, dat maar verondersteld werd, aan de roode regeering te behooren, steven de het heele Duitsche smaldeel naar de kust, en schoot de stad Almeria vrijwel plat. En wat doet thans de groote Ameri- kaansche republiek, wier nationale eer door de Japanners een nog enorm bloe diger beleediging werd aangedaan Een harer oorlogschepen, op de Jang- tse-rivier gemeerd, wordt niet meer ge havend, doch tot zinken gebracht teza men met nog drie tankschepen die er omheen lagen en volgens de jongste telling, zullen hierbij zoo wat honderd menschenlevens verloren zijn gegaan. En als de regeering te Washington thans de eischen stelt, dat Japan een volledige schadeloosstelling betale aan de slachtoffers, de schuldigen in zijn eigen vliegdienst bestraffe, zijn veront schuldigingen aanbiede en waarborgen geve tegen een herhaling van dergelij ke feiten, dan heet het thans dat de ze regeering een kranige houding aan genomen heeft Toen in 1916 een Duitsche duikboot de «Lusitania» tot zinken had gebracht, die onder haar passagiers ook enkele Amerikaansche butgers telde, vroeg de regeering van Washington aan deze van Berlijn geen excuus geen schade loosstelling, geen bestraffing van de schuldigen, maar verklaarde Duitsch- land kort en goed den oorlog. Nochtans was de «Lusitania» niet eens een Amerikaansch, maar een En- gelsch schip en dan hebben de Duit- schers zich altijd kunnen exuseeren door het feit, dat zij, voor de afvaart ervan uit New-York, de passagiers ge waarschuwd hadden, voor liet gevaar van torpedeering, omdat, volgens hun overtuiging, de «Lusitania» oorlogstuig voor de geallieerden aan boord had. Nu kan men wel zeggen, dat het tot zinken brengen van dezen Cunarder de druppel geweest is, die de kom der Ame rikaansche grieven tegen Duitschland overloopen deed, maar het feit blijft er niet minder om, dat aan de wraakple- ging over een aanval tegen een Britsch schip, de Amerikanen honderdduizen den hunne soldaten en milliarden van hun dollars geofferd hebben. ...Terwijl zij thans, nu toch hun vlag op de meest bloedige wijze werd ge hoond, bereid zijn, om zich met geld en goede woorden tevreden te stellen. Zijn we er op vooruit of achteruit gegaan Het antwoord op deze vraag hangt af van het standpunt, waarop men zich wil stellen. Maar dan kan een «Ja» al zoo weinig afdoende zijn als een «Neen». Van pacifistisch dus hoog-men- scheLijk standpunt beschouwd, zou men van een vooruitgang kunnen spreken, indien een zoo sterke vermindering van de prikkelbaarheid der «nationale eer» een algemeen verschijnsel ware. ...Indien, bij ieder zoo gevaarlijk in cident in dezen aard. elke regeering al les liever deed dan het tot een oorlog laten komen, en zich met schadeloos stelling en verontschuldigingen afsche pen liet. Maar... ook van pacifistisch stand punt beschouwd, beteekent een lank moedigheid, als in dit geval door de Amerikaansche regeering aan den dag wordt gelegd, een achteruitgang, als we toch moeten zien, dat die gouverne menten, welke het behoud van den vre de, niet aan 't hoofd van hun bekom mernissen hebben geplaatst, er slechts driester door worden. Om het met den titel van dit artikel te zeggen dat de honden die bijten willen, des te stoutmoediger op oorlog aansturen, naarmate de blaffende hon den duidelijker te kennen geven, dat zij er bang voor zijn. Wij behoeven er niet aan te twijfe len. of Amerika zal zijn voldoening krijgen. Maar, laat voor de honderd dooden enkele millioenen yen worden uitbetaald, iaat den daders van dezen aanslag vanwege hun regeering een blaam treffen, die natuurlijk als een hooge onderscheiding bedoeld zal zijn, en laat de Japansche gezant te Was hington uit Tokio opdracht krijgen, om Pesident Roosevelt excuses te gaan aan bieden, met de belofte dat het nooit meer gebeuren zal de bloedige smet op de «stars-and-stripes» geworpen, zal er niet om uitgewischt zijn en als de Japansche regeering op die manier eens de nationale eer van Uncle Sam heeft kunnen peilen, eens heeft kun nen nameten, tot hoever zij wel gaan kan, zonder gevaar om uit Washington een oorlogsverklaring te ontvangen nu, dan zal zij deze proef met zulk een hoop geld en zulk een vloed van schoo- ne woorden, niet te duur betaald heb- ben- 1 RIP. VRIJHEID SOLIDARITEIT VERANTWOORDELIJKHEID VREDE OP AARDE AAN DE MENSCHEN VAN GOEDEN WIL KERSTAVOND In de Vlaamsche huizen worden wa fels of pannekoeken gebakken. Na een lekkere smulpartij vergaderen de huis- genooten rond het vuur en luisteren gretig naar de oude Kerstverhalen. Op het platteland gaat nu ook de sterreman rond, met een houten ster, welke door middel van een touwtje aan 't draaien wordt gebracht. De sterre man is steeds in gezelschap van nog een paar andere broers, die van deur tot deur gaan en volgend liedje zingen Wij komen van 't Oost en wij komen van ver Wij zijn de drie koningen met de ster Ze herinneren alsdan aan de aanbid ding der wijzen, welk onderwerp zoo menig meester van de oude Vlaamsche schilderschool heeft bezield. KERSTNACHT Heel stil en zacht zal de Kerstnacht over de witte wereld neerbuigen. En... al is het nu anders, denk dat zij wit ligt, zooals zij altijd wit heeft gelegen, in alle hoeken, op alle prenten en op alle doeken, waarop geschreven stond Kerstmis. Over de gebulte wegen, over de schra le hagen, over de nijdige greppels, over den gebulten haat, over de dorre bitter heid, over de greppelige jaloerschheid ligt de witte vrede, die alles effen maakt met fluweel voor alle voeten en voor alle gedachten. Tusschen de witte wereld en den he mel, en van mensch tot mensch, hangt nu Kerstmis. Met zilveren klanken trillen door de ijskilie lucht, de heldere slagen van het torenklokje. Voorzichtig staan de men- schen op en door de half-geopende deur over krakende sneeuw en hardbevroren grond, trekken allen als pelgrims ter kerstmisse. In de kerk, een wachtende menigte, gekuch en knetterend geflikker van waskaarsen. Buiten is het stil, 'n hei lige stilte... Daar bonzen twaalf zware slagen over het eenzame landschap. Middernacht het uur der spoken, het uur der misdaad, het uur der kwaden. Het slaat alle driehonderd vijf en zestig nachten op onzen toren en telkens wordt dan de duisternis dikker. Op dezen eenen nacht van Kerstmis zal de toren twaalfmaal slaan, het uur van het goede, van vrede, van licht en van liefde, De menschen gaan. Ze gaan naar het kind, waar ze allen elkander zullen ontmoeten, elkander zullen aankijken, en in elkander broe ders zullen erkennen broeders in el lende, in verdoofdheid, in zoeken, in zwakheid en in nood om elkanders steun. Bij het kind worden zij allen weer als het kind. Zij weten hoe het nu de tijd is voor allen die van goeden wil zijn... De witte maan kijkt toe. De wereld voelt zich weer klein, en eenvoudig als het kind. De wereld voelt zich weer arm, allen samen arm van wereldsch goed, maar in zich hebbende dien rijkdom, die de uitkomst is van alles, de krans voor goedheid en voor liefde Vrede. DE KERSTBOOM Volgens de geschiedenis is de Kerst boom afkomstig uit Duitschland. Onze buitenmenschen zagen verwonderd op, toen ze tijdens den oorlog Duitsche sol daten op hun manier met een Kerst boom «Weihnacht» zagen vieren. De Kerstboom zal komen uit het bosch, en er om heen zal nog hangen de frischheid van vele winden, en de stilte van vele nachten buiten. De Kerst boom. Gij zult er aan vastspijkeren een vergulde zon, het symbool van Frey, den ouden Zonnegoud, en een zilveren maan die het beeld is van Freya, de oude, wonderschoone godin der liefde. Gij zult er aan vastprikken vele sterre- kens en in alle kleur zijnde de teekens van de Elfen, die de meest poëtische wezens van fantazië zijn door de men schen van 't Noorden en van alle he melstreken ooit verzonnen. Gij zult er aanhangen, speelgoed, al lerhande en blinkende tooverslingers. Ge zult festoenen aken van hulst met schelbladen en korallijnen besjes, van gevorkte marentakken met groene le pelblaadjes en blanke matte parels. Laat dan uw kinderen komen, en zie naar hun oogjes De kinderen, door de deur der ver wachting, naar den boom waar de mensch in liefde voor hen heeft opge hangen de zon, de maan, de sterren, de geschenken der wereld, den zegen van licht en marentak. Van mensch tot mensch, van kind tot kind, tusschen hemel en wereld, drijft Kerstmis. OUDE LIEDEREN EN SPREUKEN De volksliederschat bezit veel Kerst liederen in naïeve taal gesteld, doch daarom niet minder schoon. Een zeer bekpnd liedje is het volgende Verantwoordelijke Uitgever EMIEL VAN LIL, Groote Markt, AALST. DRUKKERIJ Michel BRACKE-DUBOIS ST-GHJjIS-DENDERMONDE Herderkens van buiten, Met trommels en met fluiten, zoo spelen wij over de beem Zoo trekken wij naar Beddeleem Naar Beddeleem die schoone stad Waar Maria met haar kindje zat 't Kindje heeft zoo lang geleefd, Dat 't hemel en aarde geschapen heeft, Hemel en aarde en al te gaar 'k Wensch U ne zaligen Nieuwe jaar De boeren hebben ook talrijke spreu ken betrek hebbende op Kerstmis. De meest gebruikte zijn Ne warme Kerstmis is 'ne koude Paschen Geeft Kerstmis warmen zonneschijn, dan zal er te Paschen nog houtvuur zijn Vliegen op Kerstdag de mug gen rond, dan dekt op Paschen sneeuw den grond Is de Kerstdag vochtig en nat, ton en schuur dan niets bevat De boeren zorgen ook dat steeds vóór Kerstmis de rapen van 't veld zijn, want Is 't kindeken geboren, 't raap- ken zijn smaak verloren Vrede zij den menschen van goeden wil Met ontroering denken wij terug aan hen onder onze vaders en onze broeders die vier maal te reke dien nacht van Goedheid en Verbroedering, den Kerst nacht van het gansche aardrijk door brachten bij moordtuigen en in bloed- grachten. Vrede zij hen allen Zij streden en leden, en hoopten op een betere, zonniger toekomst, niet in de eerste plaats voor hen zelf, wier le vensdraad wel tienmaal daags brutaal kon afgesneden worden door een moor denden kogel, maar vooral voor hen al len die zij hadden moeten verlaten. Vrede zij hun allen die het offer van hun leven brachten voor hun duurbaar Vaierland. Pax hominibus bonse volumtatis Vrede zij den menschen van goeden wil Mare. D'HONDT, De Rexisten zijn erger dan moorde naars... zij hebben den armen Senator met het afgehouwen hoofd een tweede maal onthoofd...! Ja, beste vrienden, Degrelle in per soon heeft zelf een lijkrede geschreven. Groene pier, alias Senator de Grüne, werd met dien iaagsten dienst buiten- gep...loft Dat zal hem nu leeren om met «ar- mes et bagages» naar den uitersten linkervleugel van een Reixstische groep verhuisd te zijn De arme man had zooveel van kui- schen en schuren hooren spreken maar bemerkte eindelijk dat de stal van Rex waar al zijn strijdpaardekens stonden, nog vuiler stonk dan bij zijn concuren- ten. Hij volgde dus de vroegere ingevin gen van Degrelle Vrij en Vrank blij ven, daarom werd hij onafhankelijk, hij zou nog alleen luisteren naar zijn geweten om den wil zijner kiezers te kunnen vertolken Omdat hij dus te eerlijk werd zette men hem uit de partij Xavier de Grunne» zoo lezen we in deze met tranen geschreven necro logie van iemand die voor Rex dood is, is het toonbeeld van den zuivere En verder dan nog getuigenissen als Hij had de prachtige boodschap van REX op prachtige wijze begrepen voor alle Rexistische arbeiders is Xavier de Grunne een kameraad en een broeder en hij zal dat blijven. Hij streed bij REX zooals hij streed in den oorlog. Wanneer hij schoot, was het niet met los kruit. En wanneer hij storm liep, was het recht voor zich uit Hij heeft nederig en discreet gele den voor REX wanneer dit voor hem was weggelegd En dan ook nog dit Men mag gerust zeggen dat nie mand misschien Rex meer heeft liefge had dan Xavier de Grunne. Men vergaf hem dwaze dingen, buitensporige inci denten, omdat men van zijn recht schapenheid overtuigd was Arme Grunne-pier Hij deed dwa ze dingen, buitensporige inciden ten schrijft zijn in tranen badende jezuiet van 'n baas-Rexist Maar was het «Le Pays Réel» niet die hem een koddige beroemdheid gaf, met -een speciaal verslag over zijn helden moed en heldendood Het was in de dagen dat Rex, ondanks het regee- ringsverbod te Brussel zou betoogen. Degrelle, de nieuwe Christus, werd toen ook gesnapt in den hof van tusschen zijn dikkelijven... o... lijven,., waarom liet gij hem uit uw midden rukken Maar hij kreeg geen doornen kroon Groene pier was daar, en met zwarte blokletters las men dat de senator door een woesten sabelhouw was gewond. Ma..., de Burgemeester deed beter dan Poncius Pilatus, hij liet Degrelle in vrijheid stellen... Om hem te bedanken viel hij hem in Pays Réel aan en maakte van den senator, 'n man met het afgehouwen hoofd. Hij schreef dwaze dingen en nu leest men Hij deed wel e*ns «dwaze dingen», verwekte «buitensporige incidenten», die men hem «vergaf». Maar het laat ste «dwaze ding» door hem uitgehaald, het laatste «buitensporige incident» dat hij verwekte, heeft «men» dat wil zeggen de Fuhrer-zelf graaf de Grunne nu niet meer kunnen vergeven. Kop af De aanleiding voor den rexistischen 9den December zal men Vinden in een redevoering, die Graaf de Grunne Woensdag bij den Senaat heeft uitge sproken over het thema Er bestaat verwarring tusschen godsdienst en po litiek Verwarring die zou dienen ©jk

Digitaal krantenarchief - Stadsarchief Aalst

De Liberaal | 1937 | | pagina 1