Ivlononkel Kwinten
De Volksgazet van het Arrondissement Aalst
2
HOFSTADE.
Een edel Meisje.
Het Land van Belofte.
Overboulaere.
Geeraardsbergen
VARIA.
Franschmans, in de kerk van Erwetegem,
gegeven door de eerwaardige pastoor X....,
Allen op post, dat er niemand ontbreekt.
Doch huu rijk is ten einde. Werkman en
burger zullen zich niet meer laten verleiden
door valsche beloften, met ons zullen zij strij
den naar een rechtvaardig stemrecht, een
man, een stem naar gelijken dienstplicht,
met ons, zullen alle menschen die het hart op
de goede plaats hebben, streven naar een
verlichtend en nuttig onderwas dat de red
ding zal zijn van den nederigen werkman en
een einde zal stellen aan de uitbuiting van
de kinderen door paters en nonnen.
Zondag laatst was het geitenkeuring
op Hofstade. Men heeft er eene politie
ke betooging van gemaakt.
Na den middag is onze eerste Sche-
pene met drij groote boerenwagens de
geiten gaan rondhalen.
Twee geestelijken zijn uit de pastorij
met muziek vergezeld, vertrokken om
de keuring te doen in dewijkEeckhout.
Daar zijn prijzen uitgedeeld, medaliën
gegeven, men heeft er gedanst, in al de
herbergen muziekstukken uitgevoerd
en het volk op glazen bier vergast.
Met het vallen van den avond zijn
de drij boerenwagens, volgestampt met
geiten en zat vrouwvolk op het dorp
komen aangereden. De twee geestelij
ken volgden de wagens omringd van
eene bende straatjongens die zongen
Vivat onzen bok en hij mag er wezen
vivat onzen bok en hij mag er zijn
Dit alles is heel zeker gebeurd tot
meerdere eer en glorie van God, tot
voortplanting van 't geloof bij de geiten
en tot meerdere uitbreiding der goede
zeden bij 't menschenras.
Rusland is op dit oogenblik het too-
neel van afschrikkende gruweldaden
de verdwijnende autocratie speelt er
hare laatste troeven het volk is tegen
haar en de macht der wapens is
nog het eenige middel waarop al de
aanhangers van dit schelmregiem zich
steunen om de gedachten van vrijheid
en onafhankelijkheid bij de massas te
dempen en te onderdrukken.
Duizende menschen worden er dage
lijks vermoord, vrouwen en meisjes
worden verkracht, ouderlingen en kin
deren worden er verwurgd, en aan het
hoofd van hen die al die onnoemlijke
daden straffeloos begaan zien we hoog
geplaatste personen, die tot verdede-
ging van dit laf en laaghartig regiem
oprukken, alleen om hunne voorrech
ten en verkregen voordeelen te verde
digen.
Een dier bloedgierige, dier onmee-
doogende beulen, met naam generaal
Minn, is onder het staal bezweken van
een jong meisje, juffer Konnopluniko,
edele en groote ziel, die de misdaden
niet langer dulden kon.
Gevangen genomen werd ze voor
den Krijgsraad gedaagd, en ziehier de
indrukwekkende woorden die ze de zoo
gezegde Russische gerechtsheeren naar
't hoofd slingerde Ge weet heel goed,
Heeren, dat ge als jakhalzen zult be
zwijken eens dat gij van uwe onmen-
schelijke voorrechten zult beroofd zijn.
Onder den drang van de vervolging is
de onwentelingsgeest in aantocht. Het
gouvernement, zooals gij het verstaat,
beteekend misdaad, plundering, brand
stichting en verwurging,
Uw gebouw van autocratie en bu-
reelratterij houdt zich alleen recht
door uwe misdaden. De lange verhalen
der Russische geschiedenis zijn met
bloed aangeteekend, maar hedendaags
kunnen noch vervolging, noch verdel
ging de nationale beweging tegenhou
den.
Mengelwerk van den 16 September 1906.
11
EENE KAROTTE
door
II. De Cock-Creten.
VI.
Hoe Mononkel Kwinten onder de soceteit
van den Lanbouw wordt aangenomen en
welken brief hij ontvangt.
Meent gij dat schoof Mononkel verwon
derd den stoel achteruittoe heer baron
drink dan poddorie de champagne zal ver
schalen.
Kan ik den heer Burgemeester van Rom-
broek spreken kwam een lijfknecht, den
hoed en de kleeren met zilveren galonnen af
gezet. het vertrek binnen. Ja wel, zei Mo
nonkel wat hebtgy mij te bestellen Eenen
brief van den gouverneur, en de lijfknecht
geeft hem het vierkantig papier. Ziet gy
wel, wreef zich de baron in ue handen, daar
is het spel al Mononkel leest
Heer burgemeester van Rombroek,
Ik dacht u nog te Hasselt te vinden bij
myne terugkomst ik was des nachts met
eenen expres trein naar Brussel vertrokken,
ten einde Uwe Gestrengheid bij Zijne Majes
teit den koning voor net Ridderkruis van
Ge zult mij terdood veroordeelen
ofwel om gehangen ofwel om door den
kop te worden geschoten ik heb slechts
eene gedachte namelijk dat mijne me
deburgers het mij vergeven dat ik zoo
weinig heb kunnen verrichten. Thans
kan ik hen nog alleen mijn leven geven;
doch ik sterf met de vaste overtuiging
dat de dag nabij is, waarop 's keizers
troon zal instorten, en dat de heerlijke
zon der vrijheid over heel het uitge
strekte Rusland zal gloren
Edel meisje, roepen we, groote ziel
tot welke daad heeft het schrikbewind
u, zoo jong nog gedreven
ii
Niettegenstaande de aanhangers van
het oud regiem hun uiterste best heb
ben gedaan in de laatste kiezingen is
geen enkele hunner kandidaten gelukt
in de kiezing voor de Wetgevende Ver
gadering. En geen wonder, in de alge-
meene onteigening waren ook de druk
kerijen begrepen en geen schrift wordt
nu nog uitgegeven, dat tegen het col
lectivism is gericht.
Maar al spoedig zijn er onder de col-
lectivisten twee partijen ontstaan de
rooden en de witten.
De rooden zijn degenen, die terug
deinzen voor het integraal collectivism
en in zekere mate den persoonlijken
eigendom willen gedoogen zoo b. v.
van gereedschap enz. en het gebruik
van het geld als ruilingsmiddel willen
behouden zij nemen ook aan, dat de
eene meer mag verdienen dan de an
deren en in hun programma staat ge
schreven geene jaarwedde van be
dienden zal meer dan 6ooo franken
mogen bedragen.
Woelige zittingen hebben in de Wet
gevende Vergadering plaats gehad en
weldra heeft men kunnen bestatigen,
dat de witten, 't is te zeggen de partij
gangers van het zuiver collectivism
meederheid zijn.
Utop, hun voornaamste leider, sprak
in de laatste zitting eene lange rede
voering uit, die veel bijval verwierf en
luidruchtig werd toegejuichtHoe
durft gij, riep hij ten slotte uit, toch
zeggen dat het collectivism uw ideaal
is dat gij er meer aan houdt, dan aan
uw bloed en uw leven, (2) Ge weet niet
eens wat collectivism is en werkt en
wroet om ons terug te brengen tot het
oud regiem, tot het verpletterd kapita-
lism
Gij wilt dat leden van den staat
hun eigen gereedschap mogen hebben,
weldra zult gij gedoogen, dat ze hun
eigen meubelen bezitten en waarom dan
ook niet hun eigen huis, hun eigen
plekje land.
Gij wilt, dat al degenen die in be
zit waren van een spaarboekje, genot
zouden hebben van het daarop inge
schreven spaargeld.
Er zijn er die door die schikking
alleen weer kapitalisten worden,
dan moet gij ook willen dat degenen,
die obligaties en rentetitels bezitten
ook de rente daarvan genieten dan
schept gij ineens weer armen en rij
ken, niet-bezitters en bezitters, arbei
ders en kapitalisten.
Gij wilt dat het geld als ruilmid
del behouden worde, en dat het eene
werk meer betaald worde dan het an
dere, weeral een middel om recht
streeks terug te keeren naar het hatelijk
kapitalism want met uw halfslachtig
stelsel der coöperatie, zult ge zien hoe
spoedig sommige kerels groote sommen
zullen weten bijeen te schrapen, hoe
er weer uitbuiters zullen zijn die zich
de hoogste loonen voor het gemakke
lijkste werk zullen aanleggen, en hoe
Leopoldsorde aan te bieden. Vandaag zal u
wellicht het kruis en deszelfs officieel te-
wijsstuk onverpoosd geworden. Zijne Majes
teit wil de wederzijdsche betrekking van
Holland en België rüet. dusdanige gunst be
krachtigen. De komplementen van de twee
prinsen, De Duchesse was slapen.
Uw dienaar, de gouverneur.
Heb ik het niet gezegd sprak de baron
dat kon niet missen. Op de gezondheid van
onzen aanstaande ridder, den burgemeester
van Rombroek Geheel de herberg klapte in
de handen en kwam by Mononkel klinken.
Poddorie zei Mononkel, wie zou dat ver
wacht hebben Wat zullen zy te Rombroek
en in Holland staan opzien De komplemen
ten van de prinsen 1 dat wil zeggen f en wa
re de duchesse niet slapen geweest
Hoe Mononkel Kwinten lidder van het
Leopoldsorde wordt geslagen.
De komplementen van de prinsen, begoten
met champagne, begonnen Mononkel zoo
zoo dapper in de krollen te werken, dat hy
eene streep aan kreeg en lastig werd. Als hij
te Rombroek met een stuk in zijnen kraag
aankwam, dan telde hij nooit aan de deur zy-
ner woning, maar bleef daar staan te roe
pen doe dan, poddorie, open tot dat Threes,
zijne zuster, hem binnen liet. De kat en de
hond moesten dan maar zien dat zy uit de
voeten waren, zoo niet pruggel ook kenden
zij den zatten poddorie van Mononkel zoo
schoon, dat zii meermalendoor de ruit henen-
vlogen. De glazenmaker is bij den burge
meester, wou te Rombroek zeggen Monon
kel heeft weer een ribot geslagen. Threes
moets dan maar zorgen dat er aadelyk eten
weer de eenvoudigen gedoemd zullen
zijn om het vuilste, walgelijkste en
slechtst betaalde werk te verrichten.
Ik houd aan mijn voorstel, wie er
tegen stemt verdient den naam collec
tivist nietAfschaffing van allen per
soonlijken eigendom hoe klein die ook
weze en als gevolg daarvan Afschaf
fing van het geld als ruilingswaarde,
nietigverklaring van alle spaarwaar
den boekjes, rentetitels, obligatien
gelijk loon voor al die arbeiden dat
wil zeggen het noodige voedsel, klee
ren, woning, recht op vermaak (con
certen, verteoningen enz).
Deze voorstellen zijn met groote
meerderheid aanvaard geworden.
Nochtans komen slechte tijdingen uit
het Walenland. Talrijke werklieden,
waren daar in bezit van spaarboekjes
en zelfs van obligatien door uitleggen
bij spaarmaatschappijen verkregen,
ook vele vrouwen bezaten zulke spaar
boekjes en't zijn nu alleen de boeren niet
meer die oproer maken, maar ook een
aanzienlijk deel der nijverheids-werk-
lieden. Ookspreekt men van moeilijkhe
den met naburige landen, waarvan
talrijke kooplieden en nijveraars, die
belangen hebben in ons land met
groote verliezen zijn bedreigd.
Men heeft het leger opnieuw moeten
versterken en men vreest voor wanor-
ners.
De opbrengst van landbouw en nij
verheid behoort den Staat, doch nu
verneemt men, dat de buitenlieden
groote voorraden granen en aardappe
len op geheime plaatsen verbergen,
men zou bij elk hunner een toezichter
moeten plaatsen. De opbrengst van
den oogst ten nutte van den Staat zal
een aanzienlijk te kort aanbieden, de
toestand wordt al moeilijker.
Gisteren ben ik mijn jongste zoontje
gaan bezoeken in het Staatsgesticht.
Hij weende bitter en ik ook toen ik
hem na een kwaart uurs moest verla
ten. Ja, ja, zegde hij ik heb hier eten
genoeg, maar 't is allemaal dwang, en
al was ik hier nog zoo goed, ik zou toch
liever bij moeder zijn en bij u en bij
grootvader
Ach ik wilde, dat ik weer mijn
gezin had als vroeger, 't is zoo doodsch
in de woning die ons bij het leten is te
beurt gevallen en die wij misschien
over een tiental dagen zullen moeten
verlaten. Het eten in de Staatskeuken
steekt me tegen, en aan de tafels waar
men zelden een vriendelijk wezen ont
moet hoor ik ook anderen morren.
't Is evenwel best niet openlijk zijne
ontevredenheid tc toonen, anders heeft
men kans aan vuil werkte worden gezet,
zonder uitzicht op iets beters.Mijne ar
me vrouw vergaat als sneeuw voor de
zon, van verdriet over hare verloren
meubelen, haar vernietigd spaarboekje,
hare kinderen die ze moet missen en
ook geloof ik, omdat de opzichters, van
de Staatswasscherij waar ze alle dagen
heen moet, met haar hard handelen,
al klaagt ze niet.
Toen de inrichting van het land tot
collectivistischen Staat werd uitgeroe
pen verzamelden vele rijken het land
met alles wat zij van hun vermogen in
waarde hadden kunnen medenemen.
Ondanks de pogingen van het nieuw
goevernement konden de uitwijkingen
niet verhinderd worden.
Nu echter, neemt de uitwijking, van
dag tot dag toe al worden de vluchte
lingen als wilde dieren opgespeurd en
zoo ze betrapt worden streng gestraft.
Goede werklieden zien hier thans niet
meer kans tot verbetering van hun lot
dan de slechtste, en wie nog jong is en
moed bezit verlaat een land waar alles
geregeld is en gepegeld erger dan in
eene kazerne en waar ieder werkt, en
op tafel stond want als hy dronk dan was
hij onverzaad baar.
Een der gasten ook al zwaargeestig en on
zeker van hand en beenen, komt met eenen
kapper faro bij om tegen Mononkel te klin
ken en stoot onvoorzichtig dezen zijnen
champagne-roomer om. Maar onvoorziens
krijgt hij van MononkeI's zware hand zul-
ken opstopper, dat hem het vuur uit de 00-
gen springtwat Jan Hagel van manieren
zijn dat vliegt Mononkel op gij meent ze
ker hier met mij den zot te houden wacht
een beetje, dat nietGij hebt gelijk, heer
burgemeester van Rombroek, schreeuwden
zy {dien, gij moet u van niemand laten af
fronteeren. Geen een Kwinten spreekt
Mononkel met fierheid, die zich ooit liet op de
teenen trappen in Holland, en in België pod
dorie, ook niet. verstaat ge't
Die de klets had ontvangen stak schertsend
de tong op Mononkel uit. Deze had zulks met
eenen wip gezien, grijpt hem by de keel,
werpt hem de straat op en zendt hem met
den voet eenen paxtegum na, dat hij er dry
weken naderhand nog niet kon van zitten,
Goed gedaan juichte de herberg toe. Stil
stilheer burgemeester van Rombroek, trok
baron Jelle hem bij de mouw van zynen jas,
laat dat zooIk zal hem anders leeren
muilen maken op eenen burgemeester sprak,
Mononkelis dat een lid van uwe akker-so-
citeit. Neen, neen antwoordde baron Jelle.
Anders wil ik maar zeggen, knikte Mo
nokei dreigend met het hoofd. Kom kom
sprak baron Jelle van iets anders, wy zullen
onze flesschen ledigen en dan gaan wij een
weinig rusten wij hebben dezen nanoen nog
gewichtige bezigheden,
Twee andere flesschen sloeg Mononkel
eet en wandelt en slapen gaat op com-
mande.
Oh ik was vroeger een.voorstaander
van 't collectivism, maar als ik nu denk
aan mijn verstrooid gezin, aan 't ver
driet mijner vrouw, aan mijn eigen
dwangjuk, aan de vrienden van voor
heen. Neen, 'k heb er genoeg van.
Ik verneem zoo even, dat mijn oudste
zoon er in gelukt is met zijne toeko
mende naar Amerika te vluchten
waar hij eene goede betrekking heeft
gevonden. Ho wat ben ik gelukkig
voor hem en zijne brave Nora.
(1) Art. 6 van het socialistische programma écono
mische inrichting, algemeene maatregelen
Geen bediende zal meer dan 6ÜÜ0 fr. jaarwedde kun
nen genieten.
(2) Woorden van Van der Velde, in de Kamer der
Vol ks ver tegen woord igers
De kermis Overboulaere is het traditioneel
slo t der Geeraardbergsche Kermisfeesten
geworden en zii verwierf dees jaar buiten
gewonen bijval en terwijl den tweeden
zondag der kermis Geeraardstergen geen
volk in deze stad was, verdrongen zich hon
derden personen in Overboulaere aange
trokken door de feestelijkheden door Burge
meester Paul Van Cleemputte en zijnen
Gemeenteraad ingericht. Sint Cecilia van
Nederbrakel voerde er een puik Concert uit
en de Bestuurder Van den Driessche en zijne
wakkere zonen behaalden er een schitterend
succès.
's Maandags was de toeloop er nog groo-
ter en het Fanfarengenootschap Orpheus
van Geeraardstergen behaalde er welver
dienden by val onder de leiding van Mijnheer
Jules Lemoine de befaamde Ouverture
Les Faucheurs van Baudonck, opgelegd
stuk in den wederlandschen prijskamp van
Genève is er op meesterlijke wijze uitge
voerd geworden nevens andere welgekozen
stukken, alle op onberispelijke wijze weer
gegeven met waar kunstgevoel. Het avond
feest door den Turnclub «La Grammontoise»
ingericht was allerprachtigst en getuigt
den gedurigen vooruitgang van dien lering,
de faam der Grammontoise is gewettigd
en de Voorzitter Bestuurder Raphaël Fischlo-
witz verdient het vertrouwen en den dank
der beschermers der Grammontoise en van
het altyd toegenegen publick.
Eén lief Vuurwerk voorafgegaan van het
mooi Concert derUnion sloot Dijnsdags
's avonds de feestelijkheden der Groote Ker
mis Overboulare waar meer volk naartoe is
geweest als naar de armzalige kermis Gee
raardstergen die zoovele duizenden aan de
lastenbetalers dier gelukkige en rustige stad
kost.
Moeders Vaders
Wederom nadert het einde der vacantien.
Wederom is het uur gekomen de school te
kiezen waar gij uwe Kinderen naartoe zult
zenden 1
Die keus is zeer gewichtig veel gewich
tiger voor de toekomst uwer lievelingen dan
de meesten denken en veel te licht stapt
men daarover heen ten onzen dage.
De strijd om het leven wordt in alle maa-£
schappelijke standen van dag tot dag heviger
en een stevige geleea-lieidTs ook
onmisbaar geworden voor alle menschen
om min of meer redelijk door de wereld te
geraken.
Gij ouders die zooveel doet voor het welzijn
uwer kinderen, zorgt vooral hun een goed
onderwijs te geven, een onderwijs gesteund
op de rede en de ware wetenschap, en niet
op leugenachtige grondbeginselen die dwa
zen beweren te moeten aannemen zonder
onderzoek of discussie.
Zendt uwe kinderen naar de wereldlijke
onderwijsgestichten onder het strenge toe
zicht van aen Staat geplaatst, waar het pro
gramma der kursussen (leervakken) in
dien zin is opgemaakt, om de kinderen een
gezond en nuttig onderrichtte verschaffen,
door bekwame en gediplomeerde onderwijze
ressen en leeraars, die als wetenschappelijke
bagagie zich niet mogen vergenoegen met
eenen zwarten rok, eene kruin of een non-
nenkap, maar ernstige bekwaamheids ge
tuigschriften bezitten die zy slechts na hevig
arbeiden verkregen hebben voor eene jury
van bevoegde geleerden.
En gij, Moeders, vertrouwt uwe lievelin
gen niet aan vrouwen die niets van het fami-
lielevenkennen, die bij hunne intrede in het
met de vuist op tafel en riep hij op liet buf
fetmeisje die Jan Hagel heeft, poddorie de
flesschen omgestooten hadde ik hem nog
onder de handen, ik sloeg hem de ribben in.
Wat mag hij wel meenen, de schobjak 1 mui
len maken op eenen burgemeester is dat de
wet eerbiedigen waar wij, sloeg zich Monon
kel met de vuist op de boezem, waar wij de
vertegenwoordiger van zijn
Baron Jelle pinkte een oog op het buffet-
meisie die bijkwam heer burgemeester van
Rombroeck, gij hebt zoo even ae laatste fles
schen van onzen kelder uitgedronken, tegen
avond zullen wij weer voorzien zijn. Zijn
dat. poddorie, herbergen 1 stond Mononkel
op en slaat zich met de linkerhand den drij-
toot tot over de oogen in den kop, kom heer
baron wij gaan elaers. Toen Mononkel buiten
in de lucht kwam, sloegen hem de onwillige
beenen machteloos overeen. Ik ben, pod
dorie, toch goed geladen, schertste hy, breng
mij maar ergens waar ik kan te bed geraken.
Nauwelijks te bed in een der voornaamste
hotels van de stad, of zoo valt hij in slaap
en begint hy te ronken gelijk de schouw van
eene Jokomief en luid op te droomen de
komplementen van de prinsen.... ik zal hem,
poddorie, wel leeren muilen maken.
Na twee drij uren slapens, werd hij wak
ker van honger en begon hij weer, zoo als te
Hasselt, op den vloer zijner kamer te stam
pen dat geheel het huis daverde. De waard
meenende dat er een ongeluk gebeurde, komt
in eenen adem opgeloopen wat is er wat
is er Mononkel, met de teenen van de bed
planken af, nog op de pluimen gezeten, roept
luidkeels tegen ik hel) honger, ik moet eten
hebbenis dat eene manier van doen zoo
iemand laten te bulderen en te roepen hoe
klooster, afstand doen van alle wereldsche
gevoelens, en die al te dikwijls het ouderlijke
huis ontvlucht zijn om een lui kloosterle
ven te leiden, in plaats van door hunne ar
beid vader en moeder te helpen in het groot
brengen van oen talrijk kroost. Welke ge
voelens kunnen die afgezonderden van het
maatschappelijk leven aan onze toekomstige
huismoeders inboezemen wat is er van zulke
hartelooze schepsels te verwachten.
Achteruit met dit onderwijs, waar, in
plaats van de liefde tot den evennaaste en de
verdraagzaamheid aan de kinderen aan te
leeren slechts haat en nijd voor andersden
kenden, waren het ook hunne ouders, inge
boezemd worden. Ziet rond u, in onze stad
zijn daar genoeg voorbeelden van. Reeds te
lang door 'eene overschoonbare zwakheid la
ten velen den geest hunner kinderen ver
stompen I
Kent en doet uw heiligen plicht, Ouders
die beseft hoe onontbeerlijk eene goede ge
leerdheid is, stuurt uwe kinderen naar die
scholen die ons volle vertrouwen genieten.
Wees verstandig en redelijk genoeg om u
niet te bekreunen om hetgeen uwe geburen
en kennissen doen en aapt bijzonderlijk Mijn
heer of Madame X niet na, die hunne kinae
ren naar dit of dat klooster sturen voor de i
chic, met de chic dier gestichten en een ach
teruitkruipend onderwijs komen uwe kinde
ren tot niets dan tot eene schuldige onwetend- 1
heid.
Hebben wij hier in Geeraardstergen bui
ten de Gemeentescholen en de Beroepscholen
der Gaffelstraat niet veel aan te bevelen, ver- I
geten wij niet, dat aan onze deur, de meis- j
jesmiddelbare school met pensionnaat van
Ath gelegen is, en dat dit gesticht een der be
ste van ons land is. Over tfe faam waarvan
het Atheneum van Ath en de jongens middel
bare scholen van Lessen,Ninove en Yloester-
gen genieten, vinden wij het overbodig uitte-
wijden, allen zijn hoogst aanbevelenswaar
dig.
Mocht gy reeds het ongelukkig gedacht
opgevat hebben uwe duurbare kinderen
naar denonnnen-of paterscholen te zenden
het is nog tijd van te veranderen, spiegelt u
naar de klaarziende katholieken die er hun- j
ne kinderen uittrekken en ze aan de boven- 1
genoemde gestichten toevertrouwen.
De opofferingen die gij U, Vaders en Moe-
ders zult getroosten, door uwe lievelingen j
naar bovengemelde gestichten te zenden .zul
len u rijkelijk vergoed worden door het ge
voel van den volbrachten plicht, van het edel
ste en nuttigste dat op aarde is, aan uwe
kinderen na te laten
Een goed en geredeneerd on
derwijs.
Het bestuur der Liberale Jonge Wacht
Zondag afgeluisterd van een goeden kris-
telijken mensch
Het is toch aardig, in den Catechismus
heb ik altyd geleerd dat men noch bij waar
zeggers, noch tooveraars mag te raden gaan,
en nu in de Vlaamsche Kermis der Patro
nage is het een onderpastoor die den waar
zegger speelt. Zou mijnheer de onderpastoor
nu ook geene doodzonde bedrijven die het
goed voorbeeld moet geven I
Wie Wie was er zaterdagavond den
boezemvriend van Bacchus Men zou op
recht gemeend hebben dat het de dry lustige
broeders waren. Welk effekt toch de opening
van eene Vlaamsche Kermis, op een geeste
lijk man kan teweeg brengen
Maandag namiddag is er alhier in den
Gemeenteraad bijna een schrikkelijk ongeluk
gebeurd. Het katje van 't Kommissariaat
was onbedacht de zittingszaal binnengeko
men en zag daar op eens eene groote water
rat zitten.
Seffens begon het te blazen en zou onver
mijdelijk naar de keel van de waterrat ge
vlogen zijn, zonder de koelbloedigheid van
een agent, die het bemerkt had, en het katje
uit de zaal gedreven heeft.
Gelukkige waterrat, nog een oogenblik en
ge waart naar 't pierenland ook vragen wij
eene decoratie voor den agent.
Langs de Zeekust. De meid van pastoor
piston komt zaterdag- namiddag hare ge-
buurvrouw tegen en half kwaad zegt ze
't zal gaan tijd zin, dat zi gedaan maken,
met al die bedelarien, want de beurze van
menere de pastoor wordt gansch plat, straks
hebben zi nog om zine klutten geweest veur
de Vlaamsche Kermis.
laat is het Het zal omtrent drij uren zijn.
Poddorie, al zoo laatwat hebt gy te bes
te Wat zal de heer verlangen Breng
maar op zei Mononkel, alles zal smaken, ik
heb verdoemden honger.
Twee tellooren bouillon, een zwaar beaf-
steck met patatten, een gansch kieken, de
helft van eenen hamelsbaut. twee patrijzen,
een vlaai, drij groote sneden hollandsche
kaas met boterhammen, een telloortje prui
men en abrikozen waren met den groorsten
eetlust der wereld op een twee drij binnen
gespeeld. Ik heb, Goddanknog al goede
tanden, wreef hij zich den mond met de ser
viette af, en goot hij eene flesch bordeaux
door den gordel, dat doet, poddorie goed nu
ben ik klaar. Baron Jelle komt opgegaan
toen hij het laatste glas uitlapte heer bur
gemeester van Rombroek, de goede tijding
is aangekomen. Het kruis van eer sprak
Mononkel zijne zware armen in de lucht,
zwaaiende het kruis van eer Ja maar, Ja
maar Ik heb de leden van de soceteit ver
zocht die u allen zitten te wachten, om de
plechtigheid waar u het kruis moet gegeven
worden, verheugd by te wonen. Poddorie
dan is het toch waar - - Waar gy twijfelt
er nog aan Ik heb zoo even eenen brief van
den koning ontvangen, baron Jelle liet hem
een papier zien.
Mynheer baron Jelle van St. Truiden.
Gelief in onzen naam het kruis van eere
den Gestrengen Heere Burgemeester van
Rombroek te over handigen, en hem de
verzekering van onze koninklijke hoogach
ting uit te drukken. Leopoldus I
P. S. Zeg hem dat hij my te Brussel ook
eens moet komen bezoeken
(Wordt voortgezet.)
