VRIJE TRIBUNE
H€R€K
JOURNALISTIEK EN POLITIEK
ZIJN GRAMMOFOONPLATEN
TE DUUR
TAPIJTEN
PEUGEOT
SERGANTSPORT
^oo^s 05 -
De grootste speciaalzaak
van tapijten en tapis-plain
1000 m2 toonzalen
7-9 1973 - 2
HET WEZEN VAN DE JOURNALISTIEK IS EEN BETROUW
BAAR VERBINDINGSMIDDEL TE ZIJN TUSSEN HET
FEITELIJKE GEBEUREN IN DE MAATSCHAPPIJ EN DE
INDIVIDUELE BURGERS.
Zo formuleerde Meester M. Rooij onze taak en zo willen wij haar
ook beleven.
Eén der voornaamste elementen van het feitelijk gebeuren in de
maatschappij is het politieke leven. Daarom wil deze nieuwskrant
zich bewust opstellen als bindmiddel tussen de politiek,
vertegenwoordigd door alle politieke partijen, en de lezers als
individuele burgers.
Wij zijn ons ervan bewust dat onze objektiviteit in deze nooit
groter kan zijn dan menselijk mogelijk is. Daarom willen wij enkel
dienen als kanaal waarlangs de politieke partijen zelf tot de
burgers spreken.
Vandaag openen wij het gesprek door de politieke partijen voor te
stellen. Vanaf volgende week af komen zij op deze plaats zelf aan
het woord.
VIJF NATIONALE PARTIJEN
Het Vlaams landsgedeelte van
België heet naar luid van art.
3ter van de Grondwet «Neder
landse Kuituurgemeenschap».
De Nederlandse Kuituurge
meenschap is in de Belgische
wetgevende kamers vertegen
woordigd door 213 kamerleden
(117 volksvertegenwoordigers
en 96 senatoren) die behoren
tot vijf nationale partijen: CVP,
BSP, VU, PVV en KP. Die
partijen zijn op hun beurt als
volgt vertegenwoordigd in de
groep van 213 Nederlands
sprekende kamerleden:
89 CVP, 51 BSP, 40 VU, 32
PW en 1 KP. Het arrondis
sement Aalst alleen levert 11
kamerleden, per partij verdeeld
als volgt: Roger OTTE, Ghis-
leen WILLEMS en Wim VER-
LEYSEN voor de CVP;
DieudonnéVAN DER BRUG
GEN, Bert VAN HOORICK en
Willy VERNIMMEN voor de
BSP; Renaat DIEPENDAELE
en Richard VAN LEEMPUT
TEN voor de VU; Emiel
CUVELIER, Louis D'HAESE-
LEER en Louis WALTNIEL
voor de PVV. De KP heeft
sinds 1949 in het arrondisse
ment Aalst geen kamerlid meer
gehad.
Behalve in de wetgevende
kamers en in de Kultuurraad
voor de Nederlandse Kuituur
gemeenschap, heeft het arron
dissement Aalst 16 van de 90
verkozenen in de Provinciale
Raad te Gent. Daar zetelen
Frans DUBOIS, Elie DE MOL,
Gustaaf DE BACKER, Ray
mond UYTTERSPROT, Geor
ges DE LEENHEER, Etienne
BOGAERT en Emiel OTTE
voor de CVP; Jules VAN
DROOGENBROECK, Maurice
MINNEBO, mevr. DE PELS-
MAECKER-SONCK Agnes
voor de BSP; Jan CAUDRON,
Bert DE CREMER en Urbain
DE GRAVE voor de VU; Firmin
BOTERBERGH, mevr. ael-
BRECHT, Cyriel NOEL voor de
PVV.
Hiermee is het .politieke aan
deel (in numerieke vertegen
woordiging) van het arrondis
sement in de nationale en
provinciale raden geschetst.
Ruw geschetst weliswaar,
doch alleszins toereikend om
een idee te kunnen verwerven
van het partijpolitieke aspëkt
van het arrondissement Aalst.
Om de verhoudingen en
verschuivingen naar binnen te
kunnen begrijpen is ruimere
verklaring vereist.wij menen
dat die verklaring besloten ligt
in de hiernavolgende vergelij
king van de verkiezingsuitsla
gen van 1949 (de eerste met
stemrecht voor vrouwen) en
1971 (de meest recente verkie
zing). Wij nemen alleen de
uitslagen van de verkiezing
voor de Kamer van Volksver
tegenwoordigers op, voor de
Senaatsverkiezingen gaat
Aalst immers samen met het
arrondissement Oudenaarde,
zodat die uitslagen minder
representatief zijn voor het
arrondissement Aalst.
CVP
BSP
PVV
VU
KP
1949
67.325
29.797
25.577
7.783
13.351
1950
73.154
33.245
23.202
10.299
1954
60.163
35.691
37.150
9.420
7.441
1958
68.843
42.918
34.383
8.394
1961
60.279
42.891
32.362
14.635
3.777
1965
51.092
36.903
41.013
21.231
3.936
1968
47.429
40.095
36.074
26.698
3.064
1971
47.270
39.020
41.609
26.648
3.957
OOK VEDETTEN ALS
ANN MICHEL EN
TRUUS VERKIEZEN
FIETSEN, BROMFIET
SEN
Steeds keus uit:
200 fietsen en
100 bromfietsen!!
MOLENSTRAAT 28A AALST
TEL.: 719.03
Alle nationale partijen hebben
een arrondissementeel bestuur
en een arrondissementele or
ganisatie voor Aalst. Bij de
BSP heet dit eigenlijk Federa
tie Aalst, terwijl bij de KP de
nuance nog belangrijker is:
Aalst vormt daar samen met
Dendermonde de Federatie
KP-Dender.
HET DOEL VAN ELKE PARTIJ
Geen enkele partij in het
arrondissement streeft een
doel na dat afwijkt van de
nationale doelstellingen van
die partij. Wij laten hier de
partijleidingen zelf aan het
woord om die doelstellngen te
verwoorden.
De CVP benadrukt het volkse
en het kristelijke: «VOLKS in
de zin dat zij haar rangen
openstelt voor alle lagen van
de bevolking, wat meteen
inhoudt dat zij de kristelijke
solidariteit in het maatschap
pelijk en politiek leven tot een
van haar grondstellingen
maakt; KRISTELIJK, omdat
haar doctrine is ingegeven
door zekere essentieel kriste
lijke begrippen en regels, zoals
de waarde van de menselijke
persoonlijkheid, de erkenning
van het gezin, het profes
sioneel plichtsbesef enz.»
De BSP beklemtoont de
ontvoogding van de arbeiders
en het veroveren van de
demokratische macht: «voor
de verwezenlijking van een
nieuwe en rechtvaardiger ge
meenschap door het socialis
me. De BSP groepeert allen
die met haar hetzelfde doel
willen bereiken, dit zonder
onderscheid van ras, geslacht,
taal, godsdienst of filosofische
opvatting».
In de VU is het volksnationaal
beginsel met zijn politiek,
sociaal en internationaal as
pëkt het uitgangspunt: «Baas
in eigen huis of de zelfbeschik
king van de meest natuurlijk
georganiseerde gemeenschap,
de volksgemeenschap, via het
federalisme. Voorrang voor
welzijn van die gemeenschap
op individuele of buiten-natio
nale belangen. Samenwerking
met andere volkeren. Alle
politieke of ideologische min
derheden moeten gerespek-
teerd worden in hun rechten.
De welvaart moet demokra-
tisch en rechtvaardig verdeeld
worden......
De PVV is een «standen- en
klassenloze partij, gegroeid uit
de vroegere Liberale Partij. Zij
groepeert arbeiders, bedien
den, zelfstandigen en midden
standers. De PVV steunt
meer dan in andere landstre
ken op de sociale bewe
ging»'.
Het doel van de KP is:
«uiteindelijk de kapitalistische
maatschappij te vervangen of
te helpen vervangen door een
socialistishe, waarin de pro-
duktiemiddelen eigendom zul
len zijn van de gemeenschap.
De KP staat een politiek voor
die gegrondvest is op de
klassenstrijd, die trouwens
door niemand kan weggepraat
worden. In de strijd tegen het
Mede dank zij de steeds stijgende levensstandaard en de toename
de vrije tijd, heeft de Belgische grammofoonplatenmarkt de
jongpte jaren een buitengewone bloei gekend. Deze sektor
mocht niet alleen een jaarlijkse groei van de platenverkoop
noteren van ongeveer 10 procent maar bovendien zijn er de
cassette en de cartridge die eveneens de markt veroveren. Platen-
en muziekindustrie zijn trouwens alomtegenwoordig in onze
konsumptiemaatschappij. De zangvedetten hebben de laatste
jaren de vedetten van het witte doek van hun troon gestoten.
Men mag dan ook wel stellen dat de grammofoonplaat een
belangrijk sociaal nevenverschijnsel is.
Een tiental jaren geleden bestond het koperspubliek voor het
grootste deel uit tieners, thans echter is de groep belangstellen
den veel ruimer. Marktstudies hebben uitgewezen dat
40 procent van de Belgische gezinnen over een platenspeler
beschikte, wat neerkomt op ruim geschat een 3 miljoen
potientiele kopers. Geen wonder dat de platenfirma's reuze
zaken doen.
Opmerkelijk is echter wel het enorme verschil in prijs tussen de
langspelers. Men kan een LP kopen in een prettige hoes voor
hooguit lOOfr, maar enkele meters verder staan er andere LP's
die 335 fr kosten, meer dan het driedubbele. Hoe is zoiets te
verklaren Kosten de platen niet teveel De bijdrage die u
hieronder leest beoogt een ietwat duidelijker beeld te scheppen
in die toestand.
Het ingenomen standpunt is geen afrekening met de
platenbusinness of met een onderdeel ervan. De bedoeling van
dit artikel is enkel een zo duidelijk en zo objektief mogelijk
beeld te brengen van de omstandigheden die de prijszetting van
grammofoonplaten onringen. Indien nodig zullen wij echter een
aanklacht tegen bepaalde wantoestanden niet uit de weg gaan.
UITGANSPUNT
Het uitgangspunt van de benadering die volgt is de aanvaarding
van het principe van een redelijke winst. Niet omdat dat
principe heilig is, wel omdat het in onze maatschappij bijna
algemeen aanvaard wordt.
MENTALITEIT IN DE PLATENSECTOR
De volgende uitspraken van mensen uit de platenbusiness
hebben alleen maar tot doel de mentaliteit te schetsen die heerst
in sommige suksesvolle platenfirma's. Een bloemlezing uit die
uitspraken plaatst dit artikel tegen zijn juiste achtergrond.
—"Een grammofoonplaat of een schoenveter stellen juist
hetzelfde probleem, ze moeten verkocht worden. De fout die
gemaakt wordt in dit vak is dat men te artistiek denkt. Er moet
natuurlijk wel een beetje artisticiteit inzitten, maar het
evenwicht met kommercialiteit is moeilijk te vinden".
"Wij zijn gewoon kommerciele maatschappijen en men
vergeet dat wel eens. Men wil ons betrekken bij de cultuur. Het
is leuk als je een fijne plaat hebt gemaakt, maar voor ons telt
alleen dat ze commercieel is."
"We moeten maar eens gaan vergeten dat een plaat een
kultuurartikel is. Ik vind het meer entertainment". Tot daar de
uitspraken.
Twee aspekten willen wij zelf extra in het licht stellen
De platenmarkt is oligopolisch enkele firma's (bijna allen
behorend tot grote trusts) maken er het mooie weer.
Aangezien de prijzen weinig speling laten, is de konkurrentie
overwegend op kwaliteit gericht. Lees op de smaak van een zo
ruim mogelijk publiek.
PRIJSVERLAGING
Bovenstaande citaten ontnemen ons enkele eventueel overgeble
ven illusies. Een mogelijkheid blijft er nog indien kan
aangetoond worden dat een prijsverlaging gunstig kan zijn voor
de platenbonzen
Heel wat studies daaraan gewijd brachten trouwens de
wenselijkheid van een prijsverlaging voor platen aan het licht. In
de meeste ons omringende landen zijn de platen soms heel wat
goedkoper.
Theoretisch kan wel even twijfel rijzen als men weet dat de
omzet van platen tegen 149fr ongeveer het dubbele moet
bedragen van deze aan 199 fr om dezelfde winst te bekomen.
Recente voorbeelden uit de praktijk bewijzen nochtans dat het
mogelijk is. De Duitse exportprijzen daalden en België voerde
bijna driemaal zoveel Duitse platen in. Er is ook het fenomeen
MfP. De platenfirma die op niet traditionele verkooppunten
goedkope langspelers aanbood en op één jaar tijd 20 procent van
de Belgische LP-markt voor zijn rekening nam.
Tegen deze positieve punten in, moet toch ook gewezen worden
op het psychologisch aspekt van de prijs. Net als een hoger
inkomen al vlug weer ontoereikend is, went men zeer vlug aan
hogere prijzen. Het is mogelijk dat men een vroeger goedkoop
beschouwde plaat na verloop van tijd als duur gaat beschouwen,
indien ondertussen verschillende platen nog goedkopen worden
aangeboden. Op die manier wordt het prijsbeeld in zekere zin
vervormd.
RIJKE FIRMA'S
Is het platenfirma's mogelijk hun prijzen te verlagen door
genoegen te nemen met een kleinere winstmarge De nu
gemaakte winsten zijn enorm. Hoewel de toestand niet altijd
even duidelijk is baseren we deze uitspraak op volgende
vaststellingen
Colombia zag zijn winst in één jaar tijd verdubbelen. In 1970
sprak Decca van een winststijging van 77 procent Dergelijke
cijfers spreken voor zichzelf.
De ongelooflijke verspillingen in de platenbranche. Dat is
trouwens het klassieke ekskuus voor deze wantoestanden (de
lancering van een langspeler met een receptie die anderhalf
miljoen kost is beslist niet uit de lucht gegrepen) het is waar dat
een erg groot deel van deze erg hoge winsten naar de fiscus gaat,
maar dat je deze toestand gezond kan opvangen door geen erg
hoge winsten te maken schijnt in geen enkel brein op te komen.
In de USA werd een nieuwe marketing strategie uitgetest, op
initiatief van CBS. Vertrokken wordt van het principe er zijn
voldoende fanatici die de laatste plaat van de topsterren willen
hebben.
De albums waarvan we verwachten dat ze het goed zullen doen,
maken we dus duurder. Of hoe de logika op zijn kop wordt
gezet om het gouden kalf op zijn poten te krijgen.
PRIJSVERLAGING VIA DE DISTRIBUTIE
Zijn het dan de platenverkopers die door te grote winstmarges
de prijzen te hoog houden In vele gevallen is het antwoord
hierop positief. Enkele details in dat verband. Bepaalde
handelaars lachen een vertegenwoordiger uit die nog een
winstmarge van 33 procent durft voorstellen. De Duitse
rack-robber Warken geeft tot 42 procent. In het R.J. systeem
heeft de winkelier geen investering (hij betaald enkel de
verkochte platen) geen risico, er wordt van hem geen speciale
kennis verwacht, in zijn zaak worden de platen meestal niet
voorgespeeld. Hoe kan hij die enorme marge verantwoorden
Uit Vivec juli-augustus 1966 lichten wij het volgende op 1/4
schrijft Barclay een brief aan de platenverkopers om hen te
verwittigen dat vanaf 1/5 de singles nog slechts 55 fr zullen
kosten, voor een nieuwe inkoopprijs van 37 fr. Op 28/4 onder
druk van bezweringen en bedreigingen komt er een nieuwe
brief de prijs van 66 fr blijft voor onbepaalde tijd behouden.
EN HET PUBLIEK
De houding van de koper zelf is echter ook niet vlekkeloos. Het
is immers een feit dat alleen die platen gekozen worden die een
enorme promotie krijgen. Verschillende artiesten danken
hun sukses enkel aan een barnumreklame rond hun persoontje.
Wij zijn het ermee eens zonder talent zouden die mensen het
niet maken (ondanks een behoorlijke investering geraakte
Heintje toch "niet in de Amerikaanse top-honderd) maar met
talent en zonder geld heeft men zo mogelijk nog minder kansen
Ook de hoes van een plaat is nog een controversieel element.
Maar daar komen we in een andere bijdrage nog wel op terug.
DE VOORLOPIGE KONKLUSIES
De platenfirma's zijn allen op winst uit. Dat is normaal in het
huidig bestel. Dat ze enkel die winst zien en zich geen grenzen
kunnen opleggen is niet meer normaal en maakt de plaat
duurder dan nodig.
De detailhandel is een belangrijke hinderpaal bij alle pogingen
om de plaat goedkoper te maken.
Er zijn platenfirma's die goedkope langspelers op de markt
brengen met bovendien een behoorlijke technische kwaliteit,
maar men houdt in die firma's wel veel rekening met de smaak
van het publiek. De toestand kan vergeleken worden met de
markt van de meubelen. Je kan een stoel kopen die stevig is
tegen een schappelijke prijs maar wil je de naam van een bekend
ontwerper erbij, dan betaal je veel meer.
Het alles kopend publiek staat een goed repertoire in de
budgetreeksen in de weg.
H. HEYMANS
vaderlandsloze grootkapitaal,
de monopolies die ook andere
lagen van de bevolking dan de
arbeiders het leven met de dag
moeilijker maken, streeft zij
naar de frontvorming van alle
progressisten».
ARRONDISSEMENTELE
STRUKTUUR
Organizatorisch werkt de CVP
in het arrondissement Aalst op
twee niveaus: arrondissemen- I
teel en plaatselijk. Op ieder j
niveau zijn er drie geledingen:
het Kongres, het partijbestuur
en het bureau. Arrondissemen- I
teel is het Kongres samenge
steld uit de afgevaardigden,
door de plaatselijke afdelingen
aangeduid op basis van hun
ledenaantal. Die afgevaardig- I
den kiezen het partijbestuur
volgens een bepaalde verdeel
sleutel. Hierbij geldt dat elk
kanton maximaal vertegen
woordigd moet zijn en dat een
gedeelte van het bestuur een
bepaalde leeftijdsgrens niet
mag overschrijden. Er is ook
nog een niet-statutaire kan
tonnale schakel.
De BS P-federatie Aalst wordt
geleid door een arrondisse
menteel bestuur, samengesteld
uit 53 personen die verkozen
zijn door het arrondissemen
teel kongres. Naast een voor
zitter fungeert een dagelijks
bestuur dat samengesteld is uit
een ondervoorzitter, een fede
raal sekretaris, een penning
meester en verder de BSP-
kamerleden, naast enkele re-
presentatiëve verkozenen in
provincieraad en gemeentera
den, COO's. De gewestelijke
sekretaris van het ABVV hoort
eveneens tot dit dagelijks
bestuur.
Bij de VU is de arrondisse
mentele struktuur als volgt:
Het arrondissement wordt ge
leid door een bestuur van 7
personen en een afgevaar
digde van de jongeren. Dit
bestuur wordt verkozen door
de arrondissementsraad, sa
mengesteld uit afgevaardigden
van alle afdelingen. De kan- j
tonnale gevolmachtigden vor
men een schakel tussen het
arrondissementsbestuur en de
afdelingen.
Bij de PW wordt de nationale
politieke aktie eerder gevoerd
door de kantonnale besturen
die hun werking coördineren
via een arrondissementsbe
stuur. Die struktuur brengt
uiteraard mee dat de kanton
nale besturen bij de PVV voor
hun werking over de grootst
mogelijke autonomie beschik
ken.
De KP is als volgt gestruk-
tureerd: cellen (dit zijn de
basisorganisaties in de wijken
of in de bedrijven), afdelingen
die de cellen groeperen, fede
raties die de afdelingen groe
peren. De federatie wordt
geleid door een Federaal
Komitee van 21 leden en een
bureau van 5 leden.
LEDEN, NEVEN- EN
BIJORGANISATIES
Wij vroegen de partijbesturen
naar hun aantal leden. Een
delikate vraag uiteraard. Zo
werd door de besturen ofwel
niet ofwel ontwijkend geant
woord. Alleen de VU geeft een
cijfer vrij: «wij zijn goed op
weg om 20 van onze kiezers
als lid te hebben».... Ook weer I
een delikate vraag gold de
neven- en bijorganisaties. De
ene partij gaat prat op haar
mantelorganisaties omdat het
een bewijs is van haar
organisatorische kracht. Maar
andere partijen zwijgen daar
over liefst in alle talen opdat I
men hen geen «gebonden-
heud» zou kunnen verwijten.
SEKRETARIATEN VAN DE
PARTIJEN
CVPVijverstraat 96, Lede
BSP: Molenstraat 52, Aalst
VU: Het Gulden Vlies, Sta- i
tionsstraat 13, Aalst
PVV: Korte Zandstraat 16,
Aalst
KP: Keizerlijk Plein 10, Aalst.
EEN VRIJE TRIBUNE
Wij zijn erin geslaagd alle
nationale partijen uit het
arrondissement te verzamelen
rond deze Vrije Tribune. Alle
beschikken ze over dezelfde
ruimte en een vaste plaats in
de bladspiegel. Die plaats is
hen door het lot aangewezen.
Indien zij een week geen artikel
insturen, wordt de hen toege
wezen plaatsruimte blank ge
houden.
Het zal wel een beroepsgeheim
van onze redaktie blijven wie
het eerst en wie het laatst
inpikte op dit voorstel. Maar
van nu af aan staan de partijen
tegenover U, de lezers van dit
blad.
DE VOORPOST
