v.u.
C.V.P.
B.S.P.
P.V.V.
VRIJHEID KAN
KOSTEN
(TE) DUUR ZO DENKEN ZIJ OVER «DE VOORPOST»
WEGENS
PLAATSGEBREK
WERDEN
ONDERSTAANDE
BIJDRAGEN
UITGESTELD TOT
VOLGENDE WEEK
2 - 14.9.1973
Zoals beloofd geeft DE VOORPOST nu aan de vijf politieke
partijen van Aalst - de CVP, de BSP, de PVV, de VU en de
KP een eigen kolom waarin zij volledig vrij, en zonder
tussenkomst van de redaktie, hun opinies en stellingen naar voor
brengen, verdedigen of verspreiden. Aalst is altijd een stad
geweest die fel aan de politiek was geïnteresseerd. Ons weekblad
neemt zelf geen partijpolitieke stelling maar is van oordeel dat
de politieke partijen de kans moeten krijgen zoveel mogelijk
rechtstreeks kon takt te hebben met de lezer. Daarom deze
kolommen voor de politici.
Indien een of meer partijen niet reageren blijft de hen
voorbehouden plaats open zodat de lezer vrij kan oordelen of
sommige partijen inderdaad iets te zeggen hebben of integendeel
niet wensen dit media te gebruiken om bij de lezer te komen.
Moest na enkele tijd blijken dat een meerderheid der partijen
niet langer van de hen geboden kans gebruik wil maken zullen
wij de rubriek schorsen.
Wij leggen er de nadruk op dat de redaktie geen enkele
verantwoordelijkheid neemt voor de in deze rubriek gepubliceer
de teksten. Zij eerbiedigt eenieders mening maar wenst haar
eigen zelfstandigheid in alles en tegenover eenieder te behouden.
Zo is het bv. louter toeval dat deze eerste week de bijdrage van
de afgevaardigde van de VU handelt over de nieuwe posttarieven
en de redaktie in een andere rubriek - ZWART OP WIT - een
gelijkaardig probleem aanhaalt. De lezer zal opmerken dat het
probleem door ons anders wordt benaderd en gezien dan door
de VU, zodat het duidelijk is dat er "geen voorafgaandelijke
afspraak of kontakt was. Onzes inziens is het een van de
weldaden van de demokratie dat alle meningen aan -bod komen
en dat in eenzelfde krant vrij verschillende meningen tot uiting
kunnen komen. Het is een bewijs van kuituur, van beschaving,
van politieke volwassenheid en van eerbied voor de mens, waar
hij ook staat of wat hij ook denkt.
DE REDAKTIE
bevolking wordt goedge
keurd. Daarom zal de defini
tieve tekst eerst neergelegd
worden, nadat een ruime
raadpleging zal hebben plaats
gehad.
De CVP doet dan ook een
oproep tot de jeugd om, via
haar geëigende organen, haar
mening te laten kennen.
Maar niet alleen de jeugd,
ook de gezinsorganisaties die
nen hun visie te laten kennen,
want de last van het soldaat
zijn, wordt zowel door de
soldaat zelf als door zijn fami
lie gedragen. Een billijke ver
deling van deze lasten is van
zeer groot belang voor het
welslagen van deze zeer be
langrijke hervorming.
Deze legerhervorming maakt
een onderdeel uit van de her
oriëntering van onze buiten
landse politiek, waaraan de
CVP toekomende maand een
bijzonder kongres zal wijden.
In een volgende bijdrage
komen we daar nader op te
rug.
WIM VERLEYSEN
SENATOR
C.V.P.KRONIEK
DE LEGERHERVORMING
Sinds enkele weken zijpelden
berichten door over een groot
hervormingsplan van het
leger. Dit plan werd thans
bekend gemaakt. Het is inder
daad revolutionnair. Wat zelfs
de grootste optimisten niet
hadden durven verwachten
wordt door de regering aan
een publieke konsultatie on
derworpen. Hoe zal de jeugd
reageren op het voorstel om
geleidelijk de legerdienst
terug te brengen tot 6 maan
den Een eerste verminde
ring tot 11 maanden lijkt
reeds voor 1974 mogelijk te
wezen, zowel voor troepen in
Duitsland als in België. Het
klinkt nogal ongelooflijk,
vooral in de oren van deze
personen die beweren er wat
meer van te weten.
Wat zijn de grote wijzigingen,
in vergelijking met het vorige
hervormingsplan
Vooreerst dat het stelsel der
uitstellen ongewijzigd behou
den blijft, vervolgens dat ook
het stelsel van de vrijstellin
gen en vrijlatingen niet zou
gewijzigd worden, al bestaat
er nog mogelijkheid dat tij
dens de konsultaties hier be
paalde verbeteringen zouden
worden aangebracht; ten
slotte dat de solidariteitsbe-
lasting niet wordt weerhou
den. De C.V.P. wenst dat de
politiek van landsverdediging
gezamenlijk door een zo
groot mogelijk deel van de
HET BELANGRIJKSTE
OOGMERK NU DE KOOP
KRACHT VERDEDIGEN
Wie tijdens de voorbije vakan
tiemaanden in het buitenland
vertoefde weet bij zijn terug
keer in ons land te zeggen dat
het hier toch nog goed is. Dit
betekent niet dat alles opper
best gaat en stellig niet dat er
in België geen onrechtvaardig-
heid meer zou bestaan. Ook
bij ons hebben de minstbe
deelden te weinig en de rijk
sten teveel. Dit springt des te
meer in het oog in een perio
de van inflatie, wanneer de
prijzen op hol slaan en de
levensduurte zienderogen toe
neemt. Dan zijn het eens te
meer de ekonomische zwak-
sten-, de kleine loon- en wed-
detrekkenden, de gepensio
neerden en andere katego-
rieën die op sociale vergoedin
gen zijn aangewezen, die het
slachtoffer zijn van de dalen
de koopkracht.
Het voornaamste doel van de
socialistische beweging is
steeds geweest de uitgebuite-
nen te verdedigen tegen de
uitbuiters, de arbeidsklasse en
allen die met werken hun
brood verdienen een beter be
staan te verschaffen, hun
waardigheid van werknemers
in de maatschappij te verdedi
gen en deze maatschappij zelf
demokratisch en rechtvaardi
ger te maken.
Er is veel bereikt. En wat
sommigen over de B.S.P. ook
mogen zeggen, niemand kan
loochenen dat de socialisten
de belangrijkste bewerkers
zijn geweest van de betrekke
lijk goede sociale toestand die
in ons land heerst en dat zij
de belangrijkste kracht en
hefboom zijn in de strijd voor
een rechtvaardiger maatschap
pij-
Hoe stelt zich de toestand in
dit jaar 1973
Wanneer wij de eerste helft
van dit jaar overschouwen
dan stellen wij vast dat heel
wat sociale resultaten werden
geboekt. Wij vernoemen
slechts de verovering van het
gewaarborgd maandloon voor
de arbeiders; de progressieve
verwezenlijking van de vierde
week betaald verlof door de
twee bijkomende vakantie
dagen; de speciale vergoeding
voor de slachtoffers van kol-
lektief ontslag; de verhoging
van de pensioenen met 8 t.h.
en de wettelijke koppeling
van de pensioenen aan het
stijgend welvaartspeil; de in-
deksatie van de belastings-
schalen voor de gepensioneer
den, de kredieturen voor ar
beiders-studenten; de verbete
ring van sommige tegemoet
komingen aan minder-validen
en oorlogsslachtoffers; de bij
komende maand kinderver
goeding.
Hoe zien wij de toestand bij
het ingaan van de herfst
1973?
De ekonomische toestand is
zeer goed. Maar de snelle
prijsstijging, al is deze bij ons
geringer dan in de aanpalende
landen, stelt op scherpe wijze
het probleem van de koop
kracht. Weliswaar beschikken
wij over een instrument, de
indeksaanpassingen. Maar
deze automatische aanpassin
gen gebeuren dikwijls te
traag. Bovendien is het ook
duidelijk dat 2 t.h. indeksaan-
passing op een pensioen of
een klein loon heel wat min
der is dan een zelfde verho
ging op een groot inkomen.
De inflatie of de voortduren
de prijzenstijging betekent
dan ook dat de armen nog
armer en de rijken nog rijker
worden. Momenteel bedraagt
de prijsstijging ongeveer zeven
t.h. per jaar. Vermits een klei
ne spaarder heel wat minder
intrest van zijn spaargeld
krijgt, betekent de inflatie
ook een bestendig verlies
door feitelijke muntontwaar-
ding.
De eerste zorg nu moet zijn
de koopkracht te beschermen
en het nationaal inkomen op
een rechtvaardiger wijze te
verdelen ten gunste van de
zwaksten.
Daarom moeten de winstmar
ges en de kommercialisatie-
kosten, vooral de publiciteits-
uitgaven en de bedrieglijke
ristomo's, beter gekontro-
leerd worden.
Daarom moeten de belastings
schalen voor de personen
belasting aangepast worden
om te vermijden dat de men
sen met kleine inkomens door
de prijsstijging fiskaal worden
Daarom moeten een aantal
andere eisen van de socialisti
sche arbeidersbeweging wor
den verwezenlijkt, zoals de
instelling van het prepen
sioen, de herwaardering van
de oudste pensioenen, de her
vorming van de geneeskundi
ge verzorging, de verhoging
van de kinderbijslag voor
sommige kategorieën.
Daarom moet men de rijken
meer doen betalen door een
ekstrabelasting op de super
winsten om aan de armsten
meer te kunnen geven.
Maar de mens leeft niet van
brood alleen. De arbeider, de
bediende, de technicus
hebben ook hun waardigheid
als mens. In het kapitalistisch
bedrijf worden zij nog steeds
als een koopwaar beschouwd.
Zij hebben geen inspraak in
het arbeidsproces en geen
kontrole op het gebeuren. De
B.S.P. strijdt er voor opdat zij
hun zeg krijgen. Daarom
moet de ekonomie en moet
het bedrijfsleven worden ge-
demo kratiseerd. De tijd is dan
ook gekomen om een offen
sief in te zetten voor de ar-
beidskontrole in de onderne
mingen. Hierover zullen wij
het een volgende maal heb
ben.
Volksvertegenwoordiger B.SJP.
BERT VAN HOORICK
het sociaal statuut, de toe
gang tot het beroep, de be
roepsopleiding, de krediet-
uren, de financiële hulp
voor ekonomische expan
sie, de fiskaliteit en de
zogenaamde randproble-
men.
In de namiddag horen de
aanwezigen dan de reakties
van de vertegenwoordigers
van de middenstand. Alle
gezaghebbende organiza-
ties, ook van de andere
partijen, werden tot het
geven van hun standpunt
uitgenodigd. Zondag 25
september wordt tijdens
een plenaire vergadering
alles op punt gesteld.
Het spreekt vanzelf dat
deze organizatie openstaat
voor alle belangstellenden.
Wie geïnteresseerd is kan
zich steeds tot één van
onze organizaties wenden
of tot de partijafdelingen.
Graag zijn we bereid U te
woord te staan en ook uw
mening te laten weerklin
ken. Het middenstandspro
gramma moet van de mid
denstanders komen. Daar
om, neem aktief deel aan
de ontmoetingsdagen met
de middenstand. Gebruik
dit enig initiatief in de Bel
gische politiek. Hiermee
zal dan ook opnieuw wor
den bewezen dat de PVV
een moderne partij van en
voor de bevolking is, waar
in iedereen kan meebepa-
len waarheen hij met de
toekomst wil.
LOUIS D'HAESELEER
«ONTMOETING MET DE
MIDDENSTAND.»
De tweede helft van sep
tember zal de openbare be
langstelling getrokken wor
den op een PVV-manifesta-
tie te Leuven.
Deze gebeurtenis onder het
motto «ontmoeting met de
middenstand» heeft tot
doel een goed gebakend
middenstandsprogramma
tot stand te brengen. De
problemen van deze aktieve
bevolkingskategorie zijn
zeer complex en ze werden
tot heden nooit duidelijk
afgelijnd.
Voor de PVV is het hoofd
zaak tot een open samen
spraak te komen en in het
raam van de oprechte par
tijbetrachting de midden
standsvraagstukken te ak-
tualiseren. Op het ogenblik
bereidt een beperkte werk
groep dit belangrijk politiek
gebeuren voor.
De eigenlijke ontmoetings
dagen zijn nieuw in de Bel
gische politiek. Zaterdag
22 september zullen inder
daad van 10 uur af de
standpunten van de PVV ter
kennis gebracht worden.
Het gaat onder meer over;
POSTTARIEVEN
Tijdens de eerste vergade
ring van de uit vakantie te
rugkerende ministers werd
besloten de posttarieven
nog maar eens te verhogen.
Dat zal voor gevolg hebben
dat vanaf 1 oktober een
brief 5 fr. zal kosten. Wie in
Aalst een zichtkaart met
standbeeld van Dirk Mar
tens koopt en die naar
vrienden om het even waar
in België stuurt, zal daar na
1 oktober 4 fr. dienen op te
kleven en niet langer 3 fr.
Rekenkundig is dat een ver
hoging van zo maar direkt
33 Maar onze regering
staat voor niets. De sekre-
taris van de schaakklub «De
Gouden Toren», die de
leden van zijn achtbare
vereniging pleegt bijeen te
roepen bij middel van een
omzendbrief, waarop tot
vandaag «slechts» 2 fr.
diende te kleven, zal na 1
oktober heel wat dieper in
de klubkas moeten duiken.
Want vanaf die dag zal de
postbode de uitnodigingen
nog slechts ter bestem
ming dragen op voorwaarde
dat de omslag voorzien zal
zijn van een zegel van 3 fr.
Onze schoolrekenkunde
leert ons dat dit een verho
ging is van zo maar even
tjes 50
De zesendertig Ministers
en Staatssekretarissen zul
len van deze verhoging van
zelfsprekend niet te veel
merken, want hunne Excel
lenties plakken geen post-
zegels... De anderen zullen
van deze verhoging echter
des te meer merken. De
ondernemingen die veel
korrespondentie voeren,
zien hun portkosten weeral
eens de hoogte ingaan. Dé
toerist die veel zichtkaarten
pleegt te versturen aan de
vele vrienden en kennissen,
zal elke keer wat dieper in
zijn geldbeugel moeten
scharrelen. En vooral de
sekretarissen van de ontel
bare herenigingen die
Vlaanderen rijk is, zullen na
1 oktober aan postzegels
nog grotere bedragen uit
geven dan ze reeds deden.
Tot wanhoop van de pen
ningmeester, die maar
moet zorgen dat er op elk
ogenblik geld in het bakje
is om de administratiekos
ten de baas te kunnen...
Waarom zoveel misbaar
maken rond deze verhogin
gen van in feite slechts 50
centiemen en tweemaal 1
fr.? Doodeenvoudig omdat
deze kleine bedragen het
gevolg zijn van grote
schandalen!
Want het is de gemeen
schap die weeral moet
opdraaien voor het wanbe
heer en de korruptie die in
de hogere kaders van de
postdiensten schering en
inslag zijn. Het is inder
daad de gemeenschap die
hier reeds jaren schaamte
loos bedrogen en bestolen
wordt. Maar het is weeral
eens diezelfde weerloze ge
meenschap die de miljoe
nen en de miljarden mag
bijpassen die reeds jaren
langs allerlei duistere we
gen in het niet verdwijnen.
En hoe kan het ook anders?
Gebouwen die normaal
slechts 500 miljoen mogen
kosten, gaan uiteindelijk
het miljard voorbij! En in
de tuin van diezelfde ge
bouwen zet men dan boom
pjes van 55.000 fr. het
stuk!!!
De etterbuil is hier en daar
aan het openbreken. Inder
daad. Het was warempel
geen uur te vroeg! Want de
dieven stelen schaamteloos
verder. En de kleine man
betaalt maar altijd de reke
ning. Want na de verhoging
van de posttarieven komt er
een andere verhoging. De
staat heeft geld nodig.
Altijd maar meer geld... Al
tijd maar meer geld...
En waarom? Om er boom
pjes van 55.000 fr. mee te
planten, mijnheer Anseele?
VU arr. Aalst
ROND DE BROUWERIJ
DE BLIECK
Ons eerste artikel van deze
ons zo welwillend door de
redaktie van «De Voorpost»
ter beschikking gestelde
rubriek, zal gewijd zijn aan
een probleem dat ons,
Kommunisten van de Den
derstreek, sedert vele jaren
onophoudelijk bezighoudt.
We kwamen in 1954 pas
terug uit verlof, toen men
ons de aangekondigde slui
ting van de tekstielfabriek
Roos-Geerinckx en Denayer
kwam rhelden-. Dat was de
eerste likwidatie van een
voor ons gewest relatief
grote onderneming. In de
maand augubtus jlbijna
twintia jaar later, kwam bij
onze terugkeer uit vakantie
het onheilsbericht omtrent
de Brouwerij De Blieck.
Daartussenin, ligt de lange
keten van sluitingen aller
hande, die het arrondisse
ment Aalst industrieel ont
manteld hebben.
Deze maal gaat het om een
kommercieel akkoord tus
sen De Blieck en de Brou
werij La Marine van de
groep Wiels. Er is eerst
sprake geweest van een be
perkt akkoord. Men kon
zoals in vroegere gevallen
hopen dat de produktie zou
behouden blijven. Dit zal
echter niet zo eenvoudig
zijn, en zonder op de feiten
te willen vooruit lopen
mogen we wel zeggen dat
het ergste te vrezen is.
We staan hier voor een ver
schijnsel dat niemand moet
verwonderen. De kapitalis
tische koncentratie is niets
nieuws en doet zich voor in
alle bedrijfstakken. Al wie
of wat de grote financiële
groepen interesseert, al wie
of wat hen in de weg loopt
of hen winst kan opleveren,
moet er aan. Ook voor
dienstverleningen door de
Staat of de gemeenten ver
zorgd, maar die geld kun
nen opbrengen, geldt het
zelfde parool. Voor de ge
meenschap blijft dan wat
geld kost. Waarna een be
paalde pers dan nog maar
eens kan schelden op de
Staat als geldverkwister...
Niemand zal in de boeken
van De Blieck kunnen gaan
pluizen om uit te maken of
deze opslorping onvermij
delijk is. Want het kan wel
waar zijn dat een fusie in
bepaalde gevallen ekono-
misch gezien verantwoord
is, in vele gevallen gaat het
doodeenvoudig om een
operatie die de aandeelhou
ders grotere winsten moet
opleveren, zonder dat men
zich in het minst bekom
mert om de betrokken ar
beiders of om het getroffen
gewest.
Vijftien-twintig jaar geleden
kon men ons, Kommunis
ten, nog in de pers onder
schot nemen toen we op de
nefaste rol wezen van de
holdings en trusts en van
de multinationale masto
donten, met begrotingen
die deze van een land als
het onze overtreffen. Van
daag ontdekt men het
gevaar zowat ten allen kan
te. De vraag is of de vak
bonden en de partijen die
beweren de volkse belan
gen te verdedigen, zich nog
langer zullen houden aan
een politiek die neerkomt
op een plaaster op een
houten been.
De oplossing vereist méér;
een werkelijke demokra-
tische kontrole op het eko-
nomisch leven, arbeiders-
kontrole.
RAY DE SMET
Voorzitter KP-Dender
Het lef van onze regeerders is gelijk het overbekende TV-spel
duur en zonder grenzen. En de Belgen staan meestal aan de
verliezende kant. Onze koene regeerders deinzen voor niets
terug, vooral als het er op aankomt de burgers van dit land in de
zak te zitten, hfeem nu die affaire van de posttarieven. In een
periode dat eenieder wordt aangemaand tot zuinigheid,
besparingen en offers worden wij vriendelijk verzocht meer
briefport te betalen. Akkoord dat de levensduurte stijgt, dat
iedereen overal daarvan de gevolgen moet dragen, dat bijgevolg
de prijsverhoging onvermijdelijk is. Maar er zijn grenzen en er
zijn dingen die men niet mag doen. Zelfs als men in een
drieledige regering zit. Indien ons politieke leven een minimum
aan takt, aan waardigheid en eerbied voor de gemeenschap had
bewaard, dan zou men vandaag de posttarieven niet hebben
verhoogd. Men mocht meer geld vragen voor alles behalve
voor de diensten van de post. Want het volk werd zwaar
geschokt door het schandaal van de RTT waarbij is gebleken dat
miljoenen verbrast werden. De psychologische weerslag op de
bevolking heeft diepe sporen nagelaten en, of men het wil of
niet, te rechte of ten onrechte, heerst bij het volk de mening dat
de post ergens iets te maken heeft met de RTT. De gewone
burgers nemen het niet dat zij extra méér moeten betalen voor
hun brieven terwijl men miljoenen verbrast in de RTT. Zij
hebben de indruk dat zij worden gestraft om de misstappen van
anderen financieel goed te maken. Hoe durft men meer geld
eisen van de gewone man als hij een briefje moet schrijven,
wanneer het hele land weet dat, ondanks lasten en verhogingen,
zij die in de politiek van het land een belangrijke rol spelen ook
in dat verband van vrijstelling en gratis port genieten. Wie het
volk wil leiden moet het voorbeeld geven van offervaardigheid
en civisme. Als men van het land offers vraagt moeten zij die de
bezuiniging preken zelf uit hun zak durven betalen. Moesten al
degenen die gratis van de diensten van de post genieten op
dezelfde manier worden behandeld als de gewone man dan
zouden er al wat besparingen kunnen gedaan zijn, dan zou de
kleine man niet altijd de indruk hebben dat hij het is, en hij
alleen, die moet betalen. Maar een Belgisch politicus is blijkbaar
iemand die in de eerste plaats veel voor niets krijgt en minder
iets voor niets doet. Tenzij in de verkiezingsperiode.
De Belgische posterijen zijn zeer degelijk. Aan de basis althans.
Onze postboden, onze klerken, onze postmeesters bewijzen elke
dag dat zij gewetensvol een taak en een verantwoordelijkheid
aankunnen die alsmaar moeilijker worden. Zij hebben bij de
verhoging van de posttarieven geen enkel voordeel. Zij moeten
mee het odium dragen.
In de huidige situatie was de verhoging van de posttarieven een
politieke vergissing en een sociale fout. De geplande verhoging
inzake persbedeling is niet minder erg. In regeringskringen is
men het eens dat een deel van de nationale pers af te rekenen
heeft met zware zoniet onoverkomelijke moeilijkheden. Men
zoekt naar allerlei oplossingen maar in afwachting daarvan
heeft men alleen verhogingen op het oog. Als de perstarieven
worden verhoogd wordt de pers aan banden gelegd. Men zegt
dat teveel uitgevers en.uitgaven van faciliteiten en verminderin
gen genieten en misbruik maken, men wil een gevarieerd stel van
nieuwe tarieven uitknobbelen om in feite de ene voordeel en de
andere nadeel bij te brengen. Men wil vooral de bladen met veel
reklame extra doen betalen. Men vergeet daarbij dat ook die
bladen duizenden mensen een bestaan bezorgen, dat die bladen
in de reklame ook een belangrijke vorm van informatie
verzorgen. De regering en een aantal politieke partijen denken
de massa mee te krijgen in een hetze tegen al wie reklame
brengt. De reklame, die een enorm deel van de nationale
werkkracht verzorgt en beheert, moet als het ware gestraft
worden. Men mag hopen dat degenen die zo onbezonnen
spreken niet zullen aarzelen ook de ministers, de parlements
leden, de partijen en de vakbonden tot extra betaling te dwingen
wanneer die in radio, televisie en pers hun programma
verdedigen. Zij leggen beslag op uren zendtijd, op bladzijden
krantenteksten, om in feite niets anders te verdedigen dan hun
eigen visie en soms hun eigen persoon. Wie vandaag aan de
perstarieven raakt schaadt willens nillens de rechten, de vrijheid
en de levensmogelijkheden van de pers. De vrijheid van de pers
we moeten de waarheid onder ogen durven zien is
onmogelijk geworden zonder de reklame die, wat sommigen er
ook van denken, een grote service betekent voor de lezers. Wie
aan de pers raakt treft duizenden arbeiders en bedienden, want
zij zullen ten slotte de eersten zijn om het gelag te betalen als
een aantal persuitgaven moeten verdwijnen onder de druk van
nieuwe lasten.
Al is onze gemeen
te niet zo reusachtig groot,
toch wordt hier geleefd, toch
gebeurt er hier heel wat. Ik
hoop dat "De Voorpost" het
eigen leven van Herdersem
met al wat er roert en leeft in
geuren en kleuren zal ver
slaan. Wij staan dan ook zeer
positief tegenover "De Voor
post" wanneer het blad be
wijst dat het over Herdersem
een brede waaier van informa
tie brengen zal. In het eerste
nummer was het maar pover
tjes. Ik hoop dat daar heel
vlug verandering in komt. Uw
blad blijkt technisch op een
zeer hoog niveau te staan.
Wanneer de berichtgeving
over onze gemeente volledig
wordt, dan zal De Voorpost
voor alle Herdersemraenaren
heel vlug een begrip en een
huisvriend geworden zijn.
Ook de Moorselse burge
meester, de h.Uyttersprot R.
zag in De Voorpost een
welgekome gast. "Voor mij
persoonlijk is De Voorpost
geen onbekende", aldus de h.
Uyttersprot. Ik kreeg het blad
regelmatig van mjjn vriend
Robert De Pauw uit Baarde-
gem. Ik vind het persoonlijk
een zeer verzorgd blad, waar
in zowat iedereen en alles aan
zijn trekken komt. Ik ben
kontent dat het naar Moorsel
komt. Wij hadden hier im
mers niets waarin het leven
van onze gemeente bekend
gemaakt werd. Wanneer ik
iets jammer vind dan is het
wel het feit dat jullie er
Meldert niet bijgenomen heb
ben. Baardegem, Moorsel en
Meldert vormen uiteindelijk
toch de Faluintjesstreek. Wij
horen bij elkaar. Vele inwo
ners van Moorsel weten gaar
ne het nieuwe van Baardegem
en van Meldert. Ik veronder
stel dat dit ook én voor
Baardegem én voor Meldert
het geval is. Daarom zou ik U
durven verzoeken de moge
lijkheid te overwegen om ook
berichtgeving van en over
Meldert in uw blad op te
nemen. Uiteindelijk hoop ik
dat U in De Voorpost genoeg
ruimte voor Moorsel zult vrij
houden, terwijl ik anderzijds
eveneens de wens uitdruk dat
Uw blad zo'n volledig moge
lijke informatie over onze
gemeente brengen zal."
Tot daar de drie burgemees-
(vervolg van blz. 1)
ters. Wij hopen dat het
vertrouwen dat zij in ons blad
stellen in de toekomst niet zal
beschaamd worden. "De
Voorpost" zal zich inspannen
om een zo volledig mogelijke
berichtgeving te verzorgen,
om werkelijk zoals het een
burgemeester uitdrukte een
echte spiegel van het leven
der gemeente te'worden. Dat
is een taak, die niet zo licht is
om waar te maken. Wanneer
wij echter op de vele vereni
gingen, die deze drie gemeen
ten telt mogen rekenen, dan
zal die opdracht heel wat
lichter uitvallen, en zullen wij
onze lezers iedere week aan
genaam kunnen verrassen.
(KM)
HAK-centrum, één jaar
KABELTV-PERIKELEN TE EREMBODEGEM
Honderdentweejarige te Aalst
Kursiefje over Dirk Martensjaar
Aalst, slokop?
