rZO ZIE JE DMh
MAAR WEER
HOGE VESTEN-KERMIS:
ODE AAN HET BUURTLEVEN
Inhuldiging ambulancewagen
Het Vlaamse Kruis
OPEN DEUR BIJ
EREMBODEGEMSE BRANDWEER
Kunstglazenier
Theo Meersman
VII
«DOLLE WAGEN» ZAAIT
VERNIELING TE GDZEGEM
6 - 28.9.1973
Gedurende de ganse zondag volgde een talrijk opgekomen publiek de
Zaterdagavond heeft een personenwagen op de Steenweg naar
Aalst te Gijzegem wel voor enige sensatie gezorgd, door er aan
een echte auto-rodeo te doen. Niet alleen moest de wagen er
aan geloven, maar bovendien werd een ware ravage aangericht
in de straat.
Nadat de personenwagen, bestuurd door de Aalstenaar Luc
Ringoir, uit de bocht was gegaan, reed de wagen al slingerend
verder en richtte er een enorme vernieling aan. Vooreerst reed
de «dolle wagen» een fiets en bromfiets stuk om vervolgens
tegen de gevel van de herberg «Tom Dooley» terecht te komen.
Aan de gevel en binnenin de herberg werd veel schade
aangericht. De wagen zette zijn tocht verder en verscheidene
verkeerspaaltjes moesten er eveneens aan geloven. Ten slotte
kwam de auto tot stilstand via de muur van het Gijzegemse
klooster, in het midden van de rijweg.
Op het ogenblik van het ongeval kwam juist de burgerlijke
bescherming van Hamme voorbij en de leden van het korps
maakten onmiddellijk werk van het opruimen van de
aangerichte ravage. De wagen van Luc Ringoir werd tot een
wTak herleid, terwijl hijzelf kwetsuren opliep.
J.D.L.
STEUN HET PRIESTER DAENSFONDS
Stort uw bijdrage op postrekening nr. 5996.17 van het
Priester Daensfonds, Asserendries 2, te Aalst.
Luitenant R. Van Vaerenberg
toonde zich ronduit tevreden
over het sukses van de open
deurdag zondag jl. op het
dorpsplein te Erembodegem.
Waar het nukkige weekend-
weer ervoor zorgde dat de
brandweer nog 's zaterdags
enkele omvergewaaide bomen
van de weg en uit hoogspan
ningskabels mochten halen,
lieten windvlagen en regen
buien de Erembodegemse
brandmannen zondag met
rust. Zowel in de voormiddag
als tijdens de namiddag was er
voortdurend een ruime be
langstelling te noteren, zowel
van volwassenen als de jeugd,
die van dichtbij en het mate
rieel én de somtijds spektaku-
laire demonstratie volgden.
Via de kundige kommentaar
van luitenant Van Vaerenberg
maakten de toeschouwers
kennis met de moderne uit
rusting van het Erembode
gemse vrijwilligerkorps. Ra
diofonische verbindingen dra
gen er zorg voor dat op om
het even welk ogenblik al de
manschappen bereikt kunnen
worden. Allerlei demonstra
ties zowel met kleiner toestel
len, spuiten, pompen, asbest-
kostuum, pullmotor voor
kunstmatige ademhaling, als
reddingsoperaties via brand
ladders gaven het publiek een
kijk op de talloze mogelijke
tussenkomsten die een brand
weerkorps dient uit te voeren.
Het Erembodegemse korps
kan er zich op bogen geen
tekort aan kandidaat-brand
weermannen te hebben. De
rekrutering verloopt biezon-
der vlot; nochtans dient men
zeker niet uit winstbejag bij
het korps aan te sluiten, de
oefeningen worden in het ge
heel niet vergoed. Het veertig
tal leden tellend korps nam
reeds 65 tussenkomsten op
Erembodegems grondgebied
waar tijdens het lopende jaar.
LIVINA GEERTS
AA|CT
verwonderlijk dat tijdens de
kermis iedereen, jong als
oud, meedoet, want inder
daad, het bestaat nog,
midden het stadscentrum,
leeft in deze straat nog een
hechte buurtsamenhorig-
heid. Tijdens de mis die
zaterdagmorgen middenin
de straat opgevoerd werd
haalde de h. Deken De Vos
hiervan sprekende voor
beelden aan. De buurt
haalde in enkele uren een
heel meubilair op voor een
gastarbeider die in de Hoge
Vesten wonen kwam, en
tijdens een bijzondere
strenge winter haalde een
buur zomaar alle sneeuw
van de stoep voor gans de
straat, want zo zei hij:
«d'er wonen nogal wat
oude mensen, en die
dienen dat toch niet te
doen».
Een bonte wemeling van
aktiviteiten volgde elkaar
op gedurende vier dagen.
Onvervangbaar in al die
drukte, zowel op straat als
in zijn herberg is Albert
Verbestel, «president» van
de maatschappij «Hoe lan
ger, hoe beter», die de ker
mis organiseert, én even
eens sedert 28 jaar: ajuin-
boer van Aalst.
Vervolg van blz. 1
Vader en zoon werken in
alle opzichten samen. Enig
verschil: Theo houdt het
meer bij het klassiek,
figuratieve, terwijl de zoon,
na 7 jaar studie aan St.-Lu
cas het vooral op de mo
derne toer wil gooien.
Momenteel hebben'ze voor
al de handen vol met het
restaureren van oude
kunstglasramen in kerken
en historische gebouwen.
Bievoorbeeld in de St.-Ja-
cobskerk te Antwerpen en
de O.-L.-V. Ter Druivenkerk
te Mechelen. In eigen stad
zijn ze vooral bedrijvig in
de St.-Martinuskerk en het
Oud-Hospitaal.
Maar buiten het opknappen
van restauratiekarweitjes,
zijn zij vooral druk doende
voor allerhande opdrachten
van partikulieren. Pareltjes
als het ware! In de reeks
dia's over diverse werken,
kregen we een uniek stuk
te zien: een komplete
kruisweg en openbaring
van het geloof, bestaande
uit verschillende panelen,
dat te bekijken valt in de
Don Boscokerk te Hobo
ken. Ongelooflijk, wat deze
stille man daar gepresteerd
heeft.
Op zijn 59ste heeft Theo
het brandweerman-zijn wat
rustiger opgenomen. Al
gebeurde dit na een intra-
gisch, kleinmenselijk kon-
fliktje, met een «hoger ge
plaatste». Maar kom, zand
hierover, zouden we zeg
gen! Het is alleen spijtig
dat zo'n waardevol iemand
na 38 jaar aktieve dienst,
en net voor het einde van
zijn karrière (in februari
wordt hij 60!) het spuiten
moet laten varen.
MISKEND TALENT
Des te meer, zouden we
zeggen, kan Theo Meers
man, die zijn atelier heeft
in de Steenstraat nr. 11 te
Aalst, zich nu gaan wijden
•aan zijn kunst: het schep
pen van kunstglas. Want
we zijn er rotsvast van over
tuigd dat deze man vele ja
ren té stil is geweest. Hij
moest meer naar buiten ge
treden zijn met zijn werken
en méér tentoonstellingen
opgezet hebben. Niet al
leen in ónze stad, maar ook
overal elders! In zijn vak is
hij immers één der meest
perfekte kunstenaars. Spij
tig ook dat de stad Aalst
hem ook nog moet erken
nen. Want zoals het dik
wijls gaat is ook Theo geen
sant in eigen stad. Men
komt hem wel opzoeken uit
het Antwerpse, West-
Vlaanderen, Limburg, Ne
derland en zelfs één keertje
uit de Verenigde Staten,
maar in eigen stad loopt
men nog achteloos aan
hem voorbij.
Misschien komt hier nu al
lemaal wel verandering in.
Theo is immers nog vitaal
en jeugdig genoeg om de
boel even omver te ram
men. Nu heeft hij er ten
minste nog de tijd voor.
BOB
Inderdaad, zo zie je dan maar! Wij konden zelf onze eigen oren
en ogen niet geloven toen we zondag kennismaakten met
HOGE VESTEN KERMIS. Zo'n gloeiend wijkfeest achtten wij
in deze hypermoderne, chaotische tijd kompleet ondenkbaar.
Vier dagen en drie nachten rollen, zwalpen en pinten naar
binnen lappen scheen ons alleen met karnaval mogelijk. Maar
op de Hoge Vesten doen ze het nu al 28 jaar lang, nog eens 3
dagen extra. En naar ons gevoelen zijn ze nog lang niet aan
hun zwanenzang toe.
Gewoon onvoorstelbaar wat in die wijk afgefeest wordt!
Trouwens je vind op deze bladzijde wel de nodige informatie en
foto's over het ganse gebeuren. Maar waar wij ons het meest
over verwonderen, is de manier waarop deze unieke traditie
hier is blijven voortbestaan.
In alle wijken van onze Ajoinenstad zijn de lokale kermissen de
laatste jaren stelselmatig verloren gegaan. Hier en daar rest
nog wel een vonkje aan de Watertoren bievoorbeeld en
links en rechts wordt al eens een ernstige poging gedaan om er
opnieuw het vuur in te blazen. Maar toch, het spontane is er
uit.
Op de Hoge Vesten integendeel loopt het allemaal prima
gesmeerd. De bewoners van de Hoge Vesten (én alleen z(j)
werken dan ook een gans jaar aan hün kermis. En dat het nu
al 28 jaar steeds maar berg op gaat, is zeker te danken aan het
wijkkomitee «Hoe langer hoe beter», waarvan Bert Verbestel,
den Aalsterse Ajoinboer en den baas uit 't Katsjoeken, de
voorzitter is. Samen met zijn ondervoorzitter Frans De Smet en
sekretaris Richard Amant, zorgt den Ajoinboer ieder jaar
opnieuw voor een uitstekend volksprogramma, waarbij de
mensen van de Hoge Vesten een boel jolijt hebben.
Merkwaardig is dat oud én jong van deze volksleute niets
willen missen. En van missen gesproken, de Hoge Vesten, die
voor de Aalstenaar bekend staan als de «rooie buurt», begint
elk jaar zijn feest met een open-luchtmis. Dit jaar wordt deze
opgedragen door E.H. Deken De Vos en zijn mede-pastoors,
die stuk voor stuk, door de buurt op de handen gedragen
worden. Hier kwam de kerk dus werkel(jk naar het volk.
Ook de saamhorigheid van de buren is b(jna ontroerend.
Tijdens de mis kregen niet de stadsnotabclen voorrang, maar
wél de oudjes uit de straat. Tijdens de wintermaanden strooien
de jongeren extra asse en zout, als het glad is, voor de deur van
vele oudjes die in de buurt wonen. Toen er zich onlangs een
gastarbeider vestigde, die pas aangekomen, om zo te zeggen
enkel de klederen om het vege, koude lijf had, werd door de
buurtschap prompt een kollekte opgezet en 's avonds had de
brave man al de meest noodzakelijke meubeltjes. Van
solidariteit en vriendschap gesproken.
Een gans jaar dus wordt door de bewoners van de Hoge Vesten
(tenslotte maar cén straat) gespaard om hun reuze boemel. Als
wc het goed voor hebben, bedraagt de tussenkomst 20 fr. per
maand en 10 fr. voor de oudjes. Een paar oppotten dus voor
het grote feest dat al op zaterdagmorgen begint met een
open-luchtmis, ontvangst van burgemeester en schepenen,
receptie voor de inwoners en 's avonds een jolige optocht in
oude klederdracht en mét fanfare.
's Zondags worden alle huisjes prachtig opgetut, terwijl de
kinderen reuzegrote tapijten tekenen op het asfalt. De mannen
van de straat organiseren dan fluks een knotsgekke modeshow
en een keiharde wielerkoers, 's Maandags komen dan de
vrouwtjes aan de beurt. Er is dan ook een grote dierenmarkt,
een patattenkoers en bloemenkorso, terwijl 's avonds iedereen
in nachthemd, lange kalson en gewapend met pispot en
boezjic, deelneemt aan de boezjiekeskoers. Om te gléiéren!
Dnsdag eindigt het dan allemaal met belotterswedstrijden in de
twee herbergen in de straat, maar om vijf uur wordt er een
groots banket gehouden, waarop burgemeester, schepenen en
diverse prominenten aanwezig zijn. Op het menu: 200 kg.
pellepatatten met 500 droge haringen, 50 kg. varkenskop en
50 bakken bier. Plaats: op één grote tafel midden van de
straat. En of er gesmikkeld en gesmakkeld wordt.
Spreekt vanzelf dat gedurende deze dolle dagen het bier bij
beken vloeit en er geen sprake is van werken. Wie dit laatste
toch doet, kan niet hard genoeg afzien, zeggen ze ginder.
Toen we dinsdag de laatste geuren van bradende haringen en
liters bier uit onze jas klopten, dachten we nog aan die spreuk
die wc in 't Katjockcn zagen hangen: «Vrienden mogen kijven,
MAAR moeten vrienden blijven». Hier zouden wc zeggen:
buren mogen kijven, maar moeten buren blijven, dan zal de
Hoge Vesten-kermis nooit vergaan. Ajoinboer, tot volgend jaar!
Dinsdagavond zaten ze met zijn allen aan lange schragen
zomaar midden op straat hun goesting te eten van het
rijke breugheliaanse menu: tweehonderd kilo aardappelen
met de pel, vijfhonderd droge haringen, vijftig kilo var
kenskop, dit alles rijkelijk overgoten met het nodige bier.
De kermis zat er weer op. Vier volle dagen van volks ple
zier, maar vooral van goede verstandhouding op de Hoge
Vesten te Aalst.
Het gaat er uitbundig aan
toe wanneer alle buren in
oude klederdracht achter
de fanfare aanstappen, net
als bij de wedstrijd voor de
kinderen in het tapijtteke
nen. Want inderdaad ieder
een hoort er bij en is er bij.
Albert Verbestel is reeds 28
jaar de stuwende kracht
van Hoge Vestenkermis.(dl)
Tussen het Stadsmagazijn
en de Varkensmarkt te
Aalst, ligt in een boog de
sympatieke Hoge Vesten-
buurt. Tijdens het jaar is
het er rustig, want er
wonen in de arbeiderswo
ningen nogal wat oudere
mensen, weduwen en we
duwnaars. Het is niet zo
Jong en oud kwam de straat op voor de bougiekenskoers.(jdl)
demonstraties van de Erembodegemse brandweerlui.(Ib)
De mannen brengen hun
modeshow en hun wieler
koers onder de keurende
blik van de kritische vrou
wen. Wanneer maandag de
kermis verdergezet werd
kwamen de vrouwen aan
bod, in de patattenkoers en
de bloemenkorso. Over
alles waakt voorzitter Ver
bestel, alias «'t Katsjoe
ken».
's Maandagsavonds werd
het een dolle bedoening
met de aloude «bougie-
kenskoers». Man en vrouw
trok de straat op in «tab
baard» en slaapmuts om
zich met een brandende
kaars in de hand met spoed
van de kant van de Var
kensmarkt naar de «konker»
te haasten.
't Bestuur met Frans De
Smet en Richard Amant is
fier als een gieter wanneer
dinsdagavond de genodig
den komen opdagen. En
ergens wel benijden de pro
minenten de kermisvierders
om hun opene mentaliteit,
want zonder dralen scho
ven zij de voeten onder
tafel en het hoeft geen be
toog dat meerdere pelpa-
tatten en haringen in hun
verwende monden verdwe
nen.
(JOHAN VELGHE)
D'er is geen twijfel aan, ook volksvertegenwoordiger Bert Van Hoorick, schepen Van dei
Veken, keizer-karnaval Kamiel Sergeant, prins karnaval Michel en de bloemenfee laten
zich de pellepatatten smaken.(jdl)
Zondagmorgen werd in het teken van de veertiendaagse van Het
Vlaamse Kruis de eerste ambulance-wagen van de plaatselijke
afdeling ingehuldigd. Hoewel de wagen reeds begin dit jaar in
gebruik werd genomen, hield men eraan de plechtigheid tijdens
deze veertiendaagse te laten doorgaan.
Bij de wagen, die in het voor
tuintje van Het Apostelken
geparkeerd stond, zette de
sekretaris Paul Talloen uiteen
hoe en waarom de afdeling de
wagen aankocht. "Het was
voor ons", zo zei hij "een
noodzakelijkheid over een
eigen ambulance-wagen te be
schikken gezien het grote aan
tal diensten die we te vervul
len hebben waarop de aanwe
zigheid van een volledig uitge
ruste ambulance-wagen ver
eist is. Daarom besloten we
dit jaar er een te kopen.
Gelukkig konden we rekenen
op de steun van behoorlijk
wat schenkers die zorgden
voor het nodige geld, zodat
momenteel én wagen én uit
rusting volledig betaald zijn."
Vervolgens verleende hij het
woord aan de provinciaal af
gevaardigde Dhr. De Kee die
de evolutie schetste van het
Vlaamse Kruis sinds de herop
richting ervan. Hij wees erop
dat de provincie Oost-Vlaan-
deren die lange tijd het zwak*
ke broertje was de laatste tijd
door de inzet van nieuwe,
vaak jonge, mensen werkelijk
snel groeit. Hij feliciteerde de
50 medewerkers van de
Aalsters EHBO-Kring voor
hun belangloze inzet bij de
opbouw van Het Vlaamse
Kruis. Tevens benadrukte hij
het belang van deze ambulan
ce-dienst in het teken van
"De bescherming van het
slachtoffer". "Het gebeurt
maar al te vaak" aldus Dhr.
De Kee," dat mensen voor
het ijlvervoer naar het hospi
taal aan privé-instellingen tot
40 en 50 Fr/km moeten beta
len. Het Vlaamse Kruis doet
dit voor 12 tot 14 fr. per
kilometer en verzekert boven
dien een perfekte eerste-hulp-
verlening door haar gediplo
meerde EHBO-ers."
Tenslotte bracht hij hulde aan
Jozef Jansegers, die ondanks
zijn leeftijd, toch nog de ver
antwoordelijkheid voor de
Aalsters ambulance-dienst wil
op zich nemen.
Door de meter, Mevr. Janse
gers-Van Isterdael en de
peter, apoteker Herman Roels
werd dan het zwart-gele lint
rond. "Natalie's" deur doorge
knipt.
Hierop volgde een demonstra
tie waarna in het bovenzaaltje
van Het Apostelken een drink
werd aangeboden.
Onder de aanwezige persona
liteiten bemerkten we sche
pen van openbare werken Jan
De Neve, provincieraadslid
Jan Caudron, gemeenteraads
lid An toon Blommaert.
Natuurlijk mocht de ere-voor-
zitter Dr.Hilaire Gravez niet
ontbreken, het is deze man
die destijds samen met profes
sor Daels het Vlaamse Kruis
hielp oprichten.
"Het Vlaamse Kruis, waarvan
de statuten 45 jaar geleden
erkend werden," vertelde Dr.
Gravez" is eigenlijk ontstaan
uit de Frontbeweging in
1914-1918. Onze vlaamse
frontsoldaten werden miskent
door de toenmalige hulporga-
nizaties en konden hun noden
niet in hun eigen taal aankla
gen. Wij vonden dat daar iets
moest voor gedaan worden,
en samen met nog anderen
waarvan ik namen vergat,
hebben wij toen Het Vlaamse
Kruis opgerricht. Een van
onze eerste initiatieven was
het geven van lessen in "eer
ste hulp bij ongevallen" in de
eigen volkstaal.
Rond de middag reed Jozef
Jansegers met de ambulance
wagen weg naar een autocross
te Borchtlembeek dit was de
121ste dienst die dit jaar door
de EHBO-Kring verzorgd
werd.
(L.M.)
