v.u.
«HET KOMT ER OP AAN
PROPER TE BLIJVEN IN DE POLITIEK.»
VRIJE TRIBUNE
K.P.
P.V.V.
B.S.P.
C.V.P.
FRAKTIELEIDER FRANS DE BRUL:
DE GROOTSTE AKTEUR
2-5.10.1973
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten
MISPLAATSTE STUNT VAN
BSP-MINISTER GLINNE
De voorbije week heeft BSP-
minister Glinne de aandacht op
zich getrokken door het de
kreet in verband met het
bedrijfsleven te interpreteren.
Hij besliste, zondr zijn kolle
ga's te raadplegen, geen werk
vergunningen meer te verlenen
aan gastarbeiders die in Vlaan
deren willen werken. Dit
verbaasde iedereen want die
bedoeling lag zeker niet in het
dekreet. De onmiddellijke en
hevige Vlaamse reaktie heeft de
socialist Glinne ertoe verplicht
na de kabinetsraad van vrijdag
zijn beslissing in te trekken.
Hoe kwam Glinne tot de
gedachte aan gastarbeiders een
vergunning te weigeren?
Het dekreet werd in juni 73
goedgekeurd nadat het meer
dan een jaar in de kommissie
van de kultuurraad werd
besproken. Niemand heeft op
merkingen gemaakt. Ook de
BSP'er Glinne niet, die het
dekreet ondertekende op 19
juli. Waarom ondertekende
Glinne een dergelijk dekreet,
indien het werkelijk tegen de
gastarbeiders was gericht?
Of zwichtte de BSP'er Glinne
voor de druk van de Waalse en
Brusselse extremisten die pas
nu het dekreet ontdekten en er
een politieke heibel van maken.
De redenen van deze fransdolle
hardschreeuwers hebben noch
tans andere bedoelingen. Voor
hen gaat het erom het dekreet
te kelderen, vermits het de
verplichting oplegt aan de
werkgevers hun berichten en
mededelingen en ook de mon
delinge mededelingen te stellen
in de taal van de werknemers.
De socialist Glinne diende hier
als minister van Arbeid, be
paalde werkgevers in stede van
de arbeiders. Hij heeft zich
opgeworpen als één van de
velen die het klimaat in dit
land zal verpesten met onnodig
geschreeuw.
De socialistische minister van
Arbeid die nochtans behoorlijk
Nederlands spreekt had beter
positief het dekreet benaderd
en opdracht gegeven de bedrij
ven over de nieuwe bepalingen
in te lichten.
Het is toch de plicht van een
minister in de eerste plaats de
wet te doen toepassen en als
minister van arbeid in het
voordeel van de arbeiders.
OVL
Een probleem dat voorrang
verdient:
DE N1ET-AKTIEVEN IN
ONZE MAATSCHAPPIJ
Bij de voorbereiding van het
nationaal BSP-kongres werden
in verschillende plaatsen van
ons arrondissement heel wat
vergaderingen gehouden
opvallend daarbij is dat de
sociale politiek nog steeds een
voorname plaats toebedeeld
krijgt. Vooral het probleem van
de niet-aktieven (d.w.z. de
gepensioneerden, de zieken, de
gehandicapten, de werklozen)
allen dus die niet meer
betrokken worden bij het
produktie-proces krijgen ruime
belangstelling in deze diskus-
sies.
Gelukkig worden in ons land
de sociale vergoedingen regel
matig aangepast aan de evolu
tie van het indexcijfer van de
konsumptieprijzen. En dit is
reeds een goede zaak.
Maar er is meer! Zij die de
sociale vergoedingen ontvangen
moeten ook het deel krijgen dat
hen toekomt van de grotere
koek (het hoger welvaartspeil).
De pensioenwet «Namèche» van
28 maart 1973 is een eerste
konkrete toepassing van een
systeem van aanpassing aan het
welvaartspeil. Deze wet bepaalt
inderdaad dat ieder jaar de
pensioenen met een steeds
opnieuw te bepalen percentage
verhoogd worden en dit gebeurt
in overleg van de sociale
gesprekspartners.
Voor 1974 werd een verho-
gingskoëfficiënt van 4% in de
wet zelf ingeschreven.
Met het oog op het verminde
ren van de achterstand opgelo
pen door de oud-gepensioneer
den, die een achteruitgang
kenden van hun pensioenen ten
overstaan van de loonevolutie,
heeft het ABVV voorgesteld
verhogingen van het pensioen
te voorzien welke verschillend
zouden zijn naar gelang het
jaar waarin het pensioen werd
genomen.
Aldus is het ABVV van mening
dat de gepensioneerden van
vóór 1968 een verhoging van
8,5% zouden moeten ontvan
gen. De gepensioneerden van
1968 tot 1970 dienen 7%
verhoging te krijgen, terwijl
voor 1971 en 1972 de verhoging
5% zou moeten zijn en ten
slotte 4% verhoging voor 1973.
Eenzelfde mechanisme zou
volgens de BSP moeten in
werking gebracht worden voor
de sociaal-gerechtigden die in
vergoedingen ontvangen sinds
meer dan één jaar (invaliden,
werklozen, slachtoffers van
arbeidsongevallen of beroeps
ziekten).
Weldra zal de regering zich
over deze kwestie moeten
beraden en haar verantwoorde
lijkheid moeten opnemen.
W. VERNIMMEN
Senator
DOKTEREN AAN SYMPTO
MEN
De strijd tegen de aftakeling
van de Denderstreek en voor de
weder-industrialisatie ervan, is
sedert twintig jaar een konstan
te in de politiek van de
KP-Dender. Wij betreuren dan
ook dat degenen die het sociaal
en politiek leven in ons gewest
inspireren en leiden een ge
beurtenis zoals de opslorping
van de brouwerij De Blieck niet
méér en beter aangrijpen, om
de bevolking over het algemeen
en de werkers in het bijzonder
duidelijker te maken welk
ekonomisch proces, met verre
gaande sociale, politieke en
andere gevolgen zich sedert
jaren afspeelt.
De Gheest gelooft in een zekere
uitbreiding. Zeeberg blijft een
vraagteken. De Blieck is voor
wat de produktie betreft opge
doekt. Wielemans onderzoekt
nog of er met de uitrusting niet
wat meer kan worden aange
pakt dan een verdelingscen
trum. De vakbondsleidingen
hebben rekening houdend met
de huidige regeringspolitiek,
sociaal uit de onderhandelin
gen gehaald wat ze konden.
Dertig werkers blijven voorlo
pig te Aalst, de anderen mogen
naar het Brusselse. Ze krijgen
vier jaar gewaarborgd werk.
Wie het bedrijf verlaat na 15
november krijgt de sluitings
premie. Opvallend is dat heel
wat werkers verkiezen voor zich
zelf te zorgen en hun sluitings
premie te krijgen.
In feite moet dit niemand
verwonderen. De werkers zijn
nooit bij een hogerstaande zorg
of strijd om de redding van ons
gewest betrokken geweest. Zij
hebben het geloof in die strijd
en in de toekomstmogelijkhe
den van eigen gewest verloren.
Dit zal de aktie niet gemakke
lijker maken.
Wij vragen ons af of men zich
wel van de nadelen van een
slaapgewest bewust is. Er zijn
niet alleen de moeilijkheden
van het op- en afrijden. Er is
ook het financieel verlies van
de steden, en dit op het
ogenblik waarop de lasten
doorheen de fusies nog zwaar
der zullen worden. Wie zal
betalen en méér betalen? De
strijd voor sociale en politieke
vooruitgang is in een gewest
zonder industriële kernen van
bewuste klassenstrijd moeilij
ker.
Hoe lang zal het nog duren
vooraleer ten minste degenen
die sociale en politieke verant
woordelijkheid dragen zullen
begrijpen, dat met de huidige
metode van staatshulp aan
bepaalde ondernemingen, zon
der arbeiderskontrole en zon
der dat de regeringen de
werkelijke macht hebben of
willen nemen om de geldmuur
tot een evenwichtige politiek
van gespreide industrialisatie te
dwingen, het dokteren is aan
symptomen? Men plakt hier en
daar een pleister maar de
kwaal van de winsthonger
zonder de minste bekommernis
om de mens, raakt men niet.
RAY DE SMET
Voorzitter KP-Dender
Deze kolom is voorbehouden
aan een woordvoerder van de
C.V.P. Een afgevaardigde van
de partij heeft ons schriftelijk
gewaarschuwd dat de C.V.P.
geen stukken meer zal insturen
zolang zij niet 17 gratis abon
nementen krijgt voor haar
mandatarissen. Daar een week
blad geen weldadigheidsinstel
ling is kunnen wij op die eis
niet ingaan, te meer dat de
andere partijen - dankbaar om
de kansen die wij hen geven -
spontaan hun abonnement
hebben betaald.
NEDERLANDS IN DE
VLAAMSE BEDRIJVEN
Een vriend zei mij onlangs:
«Indien de Vlaamse Kuituur-
raad nooit een ander dekreet
zou uitgevaardigd hebben en
uitvaardigen als dit op de
vernederlandsing van het
Vlaams bedrijfsleven, dan zou
de oprichting ervan nog de
moeite hebben geloond.» En
inderdaad! Dit dekreet is een
van de schoonste wetteksten die
ooit door een wetgevend orgaan
in dit land goedgekeurd is. Niet
enkel zal een einde gemaakt
worden aan de kolonialistische
wantoestanden die in menig
«Vlaams» bedrijf nog altijd
heersen. Daarenboven zal nu
op een doeltreffende manier
een «Halt!» kunnen toegeroe
pen worden aan de verengel
sing en verduitsing van onze
bedrijfswereld, een draak die
op verschillende plaatsen drei
gend zijn misvormde kop aan
het opsteken is.
Verheugend is daarbij dat het
bedoeld dekreet goedgekeurd is
door alle partijen in de
Kultuurraad. De Volksunie
heeft dit trouwens altijd be
weerd: geef aan Vlaanderen
eigen instellingen en de eensge
zindheid zal wondergroot blij
ken waar het er op aankomt
onze Vlaamse eigenheid te
verdedigen.
Het dekreet op de verneder
landsing van het Vlaams
bedrijfsleven is duidelijk een
Vlaams-Nationaal dekreet, niet
alleen omwille van het aandeel
dat VU-senator Vandezande
gehad heeft in de opstelling
ervan, maar gewoon omwille
van de inhoud en de strekking.
Dit dekreet is echter ook een
sociaal dekreet. Het maakt een
einde aan totaal onaanvaard
bare en onsociale wantoestan
den, aan toestanden die onze
Vlaamse werknemers als so
ciaal-minderwaardigen door
hun beroepsleven deed gaan.
De Vlaamse opinie heeft dan
ook terecht geprotesteerd tegen
het onaanvaardbaar optreden
van een BSP-minister die
meende zich aan het hoofd te
moeten plaatsen van alles wat
anti-Vlaams en reaktionair is
in dit land. Zijn afdreiging van
de Vlaamse Kultuurraad en de
publieke nederlaag die hij
nadien vanwege zijn kollega-
ministers opliep, volstaan om
hem moreel tot aftreden te
dwingen. De VU heeft trou
wens onmiddellijk zijn ontslag
geëist.
MIDDENSTAND
Om allerlei redenen heerst
ongenoegen in de kringen van
de kleinhandelaars en kleine en
middelgrote bedrijven. Deze
mensen voelen hun bestaan
bedreigd en door de huidige
regering zeker niet gesteund.
Gauw-gauw-gauw hebben CVP
en PVV zgn. Open Dagen
georganiseerd, waarin krachtig
werd opgekomen voor de kleine
bedrijven. Met vele midden
standers zeggen we alleen maar
dit: CVP en PVV zijn rege
ringspartijen. Waarom organi
seren ze hun «Open Dagen»
niet op dat niveau*
Dr. VAN LEEMPUTTEN
Volksvertegenwoordiger
De invloed van de Daensisten blijkt sporen nagelaten te
hebben. Want inderdaad, wanneer je bij Frans De Brul,
kleinzoon van aktieve Daensisten terecht komt voor een
gesprek, kan het moeilijk anders of er wordt gepraat over
de huidige sociale konstellatie te Aalst. In de Aalsterse
gemeenteraad dwingt Frans De Brul, fraktieleider van de
Volksunie omwille van zijn werkkracht en zijn openheid
respekt af bij al zijn kollega's. Als auteur van diverse
werkjes over de ekonomische toestand van het Aalsterse
kent hij de stand van zaken door-en-door. De Kommissie
van Openbare Onderstand is echter zijn stokpaardje en
zijn grootste bekommernis.
In Aalst is de Volksunie in
de meerderheidskoalitie.
Dit is een vrij uitzonderlijke
situatie voor de VU?
De grootste bekommernis
van een gemeenteraad zou
moeten zijn dat de stad be
ter ruimtelijk geordend
wordt. De stad zou moeten
opengegooid worden.
Groene ruimten dienen er
dringend in onze stenen
woestijn geschapen te wor
den. Op dit aspekt van het
beleid moet de Volksunie,
ook al maakt ze deel uit van
het bestuurskollege, blijven
hameren. In dit verband
denk ik aan een konkrete
verwezenlijking, nl. de par
king in de Pontstraat. Zon
der daarover uit te wijden
werden door het huidig be
stuur de slepende werken
voltooid, bv. h«»t slacht
huis. Een ernstig plan van
de Volksunie dat men
momenteel uitvoert, is het
onteigenen van gronden op
de Albrechtlaan voor het
aanleggen van een zwem
bad, omringd door een
park. Het wordt een geslo
ten zwembad in eerste in
stantie, maar met het idee
om naderhand in de rich
ting van de kerk van Mijl
beek, de vleugel van het
bad uit te breiden met een
verwarmd openluchtbad,
waarvoor een nieuw bad in
Moskou als model staat.
Men denkt aan warme
luchtsluizen en dies meer.
Welke verlangens wilt U
gerealiseerd zien?
Graag zou ik doen doordrij
ven dat de aanwerving van
het oersoneel totaal gede
politiseerd wordt. De
Volksunie poogt steeds zo
objektief mogelijk te oorde
len bij het uitschrijven van
eksamens. In verband met
de stadsfinancies is het
nodig eens ernstig te over
wegen de toelagen die de
Vlaamse gewesten en de
steden toebedeeld krijgen,
te herzien. De eeuwige
miserie van de miljoenen
schuld moet dringend op
gelost worden. Op gemeen
telijk vlak dienen de politie
ke partijen trouwens aan
hetzelfde touw te trekken.
De verkiezingsprogramma's
uiten reeds hoofdzakelijk
dezelfde verlangens. Na
tuurlijk, tussen droom en
daad staan wetten in de
weg, en praktische bezwa
ren, zoals Elsschot het
reeds voorhield.
De taak van de VU in de
koalitie?
De VU is te Aalst in het
bestuurskollege de wissel
partij. Van de beslissingen
van de vijf VU-raadsleden
hangt veel af. Bij benoe
mingen van K.O.O.-perso
neel is dit reeds duidelijk
gebleken, dat tegen een
zekere willekeur de VU zich
verzette.
Ons domein in de raad is
hoofdzakelijk Openbare
Werken. Bij de samenstel
ling van de koalitie wilde
de partij deze zaak op zich
nemen, weliswaar het
minst gemakkelijke aspekt,
maar ook het domein
waarin het minst gepres
teerd werd tijdens de laat
ste twintig jaar. Het komt
er voor de Volksunie op aan
proper te blijven, om zich
niet te laten verleiden. Het
gevaar is niet denkbeeldig.
Vanwaar uw belangstelling
voor het K.O.O.-werk?
Bijwijlen kan het werk dat
gepresteerd wordt in de
".O.O. eens ondankbaar
zijn, doch het is het meest
sociale werk dat in een
stad of gemeente open ligt.
Alles gebeurt achter de
schermen, doch men komt
in kontakt met alle randge
vallen van onze maatschap
pij.
De K.O.O. heeft gemiddeld
een honderdduizend ligda
gen per jaar, dit betekent
een vierhonderd patiënten
die kunnen opgenomen
worden.
Als Volksunie wordt vooral
getracht de bestaande tra
ditionele macht van een
kastegeneeskunde te bre
ken. Kost wat kost moeten
misbruiken van geneeshe
ren in K.O.O.'s tegenge
gaan worden. Zo werd het
voor de geneesheren ver
bonden aan de Aalsterse
K.O.O. verplichtend ge
maakt uitsluitend in deze
instelling te werken en
geen kumulatie te maken
met andere K.O.O.'s.
De gevoerde rustoorden-
politiek?
Voor het rustoord voor vali
de mensen St.-Job
staat de K.O.O. met onge
veer honderd aanvragen. In
de hoogste graad wordt er
gezocht om plaatsen bij te
maken. Wat verzorging be
treft werd iedereen gelijk
geschakeld. De betwiste
kwestie van het zakgeld
Er komt een langspeelfilm over Eddy Merckx. Nee, het i:
helemaal geen nieuws heet van de naald: men heeft al'
eerder ballonnetjes opgelaten over het meesterwerk dat)OC
Joël Santoni, een Fransman met een indrukwekkendeDAI
baard, over de meest tot de verbeelding sprekende wiel-lTR
renner aller tijden poogt te realiseren.
Men is nu aan de sekwenties uit het dagelijkse leven van
Eddy toe. Iets wat pas nu mogelijk is omdat Merckx, nam
een maandenlang seizoen, eindelijk weer thuis is. Om te?iet(
rusten? Absoluut niet. De kleurenprent over de man die in'um
de Larousse een plaatsje kreeg, moet af... rp
Het zal wel loslopen met het kommerciële sukses van het
«zaakje». Zelfs mensen die anders geen tijd of interesse^ y
hebben voor bioskoopbezoek, zullen voor één keertje in dedaer
rij gaan staan en een toegangskaartje kopen. Maar of men^c
daarom Merckx moet annonceren als «de grootste akteurven.
die hij ooit ontmoet heeft», zoals Santoni het doet, is eenpiet
ander paar mouwen... jarei
Het is heel goed mogelijk dat Eddy het allesbehalvemee
kwaad doet voor de lens, en dat de prent een aantalspar
onvermoede facetten van de wielersport en de supercrackwaa
onder de beoefenaars van deze keiharde discipline zalals 1
blootleggen. Doch we kunnen moeilijk geloven dat het erëesl<
Santoni alleen om te doen is, een dokument te brengen
De persmededeling waarmee die wereldschokkendi
gebeurtenis, in casu het «vereeuwigen van Eddy Merckx ii
familiekring», wordt onderstreept, leert ons een en ander.
Vooral dat gespekuleerd wordt op de populariteit van di
«levende God» om de film financieel te doen renderen.
Santoni, en vanzelfsprekend ook zijn opdrachtgevers,
hebben de psychologie van de passieve sportfan bestu
deerd. Luister maar naar wat ze er zelf over vertellen:]
«Het publiek schept de mythe, het schept de levende god
Indien de kampioen bestaat, dan verspreidt de echo vai
zijn roem zich enkel dankzij het publiek. Wat jagen zij na,
die zich komen verdringen in het stadion en aan de ram
van de weg om, slechts gedurende een onderdeel van eei
sekonde, de renner te zien voorbijflitsen? Komen ze kijkei
naar wat zij nooit zullen zijn ofwel zich vereenzelvigen mei
de kampioen? Worden ze opgehitst door het barbaars*
spel en het lijden, of zijn het wel degelijk liefhebbers dii
de sierlijkheid van de renner komen bewonderen? Of mis
schien komen ze voor de geweldige volkskermis die haai
tenten volgens het ritme van de wedstrijd verplaatst? Te
weinig mensen kennen deze sport. Weinigen waardererMaai
haar. De vedette verdringt in hun geest de grondgedachttfele
van sportieve mededinging. Men komt om een ievend£el£
godheid te zien en de traditionele gevolgen van deze®8",
aanbidding zijn legio: handtekeningjagers, foto's*81*1
handjes geven. Degene die Merckx aanraakt is gezegend^
hij die erin slaagt om zijn truitje te bemachtigen, bezit eertepu
reliek...» Santoni hoopt waarschijnlijk dat de lijn zal
doorgetrokken worden. Dat duizenden fans bij di
première zullen storm lopen. Tot heil en zegen van d>
maatschappij die «over de rechten en vergunningen be]
schikt tot het benutten van naam en algemene bekendheii o
van Eddy Merckx», zoals letterlijk in de persmededeling t£^Jr
lezen staat. Lang
We gunnen de onderneming het beoogde sukses. Dochtteei
zoals SEDI, de Société Européenne d'lnformation, dieper
voor de verspreide tekst verantwoordelijk is, zelf schrijftuig
is «de sport ontspoord: ze wordt uitgebuit. Nochtans zijnever
er die, in het bijzijn van de kampioen, dromen van d«er
fiets, van de wedstrijd die zij rijden, die zij winnen. Zij zijrteeft
sterker dan de kampioen». We vragen ons af of het dat i£ae"
wat Santoni beoogt: zijn dromen omzetten in filmbeel'e
den. En Merckx? Die man moet zich gelukkig voelen,*™1
Gelukkig omdat hij op twee wielen meer bereikte dart"
mensen die hun leven lang anoniem de wetenschap en dr~'
mensheid dienen, maar zelfs voor hun buurman vreemden
zijn. Merckx pijnigt zichzelf, wil de grootste en de
zijn. En omdat hij uitgerekend in de wielrennerij verzeildej
een discipline die voor de vedetten vandaag nog een ki|
met gouden eieren is, zal hij waarschijnlijk niet tot eei
van de onderbetaalde figuranten van een tot businesi
gedegradeerde sporttak behoren. Dat hij, met of zondeftete:
akteertalent, ook aan een film enkele franken verdienfcnta
kan, mag niemand hem verwijten, het is zijn goed rechtmme
Bovendien is hij de moderne afgod, die door zijn explotemede
de massa een uitlaatklep bezorgt: Jan Alleman kan ziclfij zc
eens afreageren, de sleur en slenter van de doordeweeks^ de
dag en het slopende levensritme even vergeten. Zijn hon»e«ft
ger naar brood en spelen stillen, terwijl de kampioen, d(fezat
superman, lijdt en waarschijnlijk niet eens de tijd heefF8an
om na te rekenen hoeveel hij verdient bij iederf®^
pedaaltoot.
M. VAN HAUWERMEIREI
die
'lanc
'ietei
werd opgelost en iedereen
ontvangt zowat 1.400 fr.
Anderzijds is de verzorging
ver uitgebreid. Het ver
noemde zakgeld is voor
louter fakultatief gebruik.
Naast de 170 mensen in
St.-Job, hebben we nog
een honderd minder-vali-
den in St.-Lieven. De situa
tie in dit rustoord is er niet
zo rooskleurig. Het gebouw
is krakend ouderwets. Er
werd reeds heel wat her
steld en aangepast. Het is
nog altijd tegen de borst
stuitend dat in 1973 men
sen sterven waar in dezelf
de kamer anderen hun
maaltijd nemen... Inder
daad een nieuwe infrastruk-
tuur kost enorm aan de ge
meenschap, doch het moet
wijzigen.
Wat reeds drastisch gewij
zigd is, dat is het dienst
betoon. Alle politieke steun
wordt genegeerd. Elke aan
vraag voor steun komt eerst
in een sociaal dossier, en
er wordt met meerderheid
en minderheid samen be
sproken wat er kan gedaan
worden. Verder bestaat er
ook nog kolensteun en de
zorg voor de geplaatste
kinderen die niet langer in
weeshuizen ondergebracht
zijn, doch in gezinnen die
door zusters of broeders
gesuperviseerd worden, en
waarin maksimum acht
kinderen in samen zijn,
zoals in Lebbeke en Gijze-
gem.
arlei
Wat de leveringen betrefC^-y
van materialen en voeding,^
gaan we naar openbar?
aanbestedingen.
Uw taak in de K.O.O.?
Om het enorm pak werk tJ
verdelen heeft het vasl
bureau van de K.O.O. da
taken opgesplitst in vijf
subkomitees. Van het subl
komitee van financies, per|
soneel en bestellingen bel
ik voorzitter, eveneens vail
de werkgroep voor de rust!
huizen. Deze komitees kol
men iedere maand sameff
en bij elkaar. DaarnaasT
dient men kwasi elke dad
in de K.O.O. te zijn, orC
alles van dichtbij te volgenf
Zo worden nu alle fakturel
stipt gekontroleerd om ooi
tot besparingen te komenf
Het is een zware taak.
Zijn er objektieven voor dl
onmiddellijke toekomst?
Het grootste objektief is dj
bouw van een nieuw zi<
kenhuis. De huidige akk<
modatie is totaal onvol
doende. Tot op heden
alles een administratief
lijdensweg.
In de zeer nabije toekom:
zal in alle kamers van hi
ziekenhuis een muziel
installatie aangebracl
worden. Bij dit alles diei
nochtans aangestipt
worden dat de verzorging ii
het K.O.O.-hospitaal uit'
stekend is.
JOHAN VELGHE
