Weekblad van Dender -
Dnrme - en
Scheldestreek
NONKEL JAN
VANDECATHRIENEN
VERTELT...
GILBERT RE SMET
ROUWT AAN EIREN
KUITUURCENTRUM
GIJZEGEMS NEERHOF' GEKLASSEERD
STADSCENTRUM OPGESCHRIKT
DOOR HEVIGE ONTPLOFFING
KLOK TERUG THUIS
VAN LIMBERGEN
TROUWT U WELDRA
PAS IN 1980
VERBRAN-
DINGSOVEN
VOOR
HUISVUIL
AALST
AALST
AALST
De Voorpost
VRIJDAG 12 OKTOBER 1973 - 1e JAARGANG - Nr. 6 - 10 F
EEN UITGAVE VAN
Drukkerij - Uitgeverij
A. De Cuyper-Robberecht pvba
052/240.60
Verantwoordelijke uitgever:
A. DECUYPER
PCR 115692 (De Cuyper)
MAAK HET UW FAMILIE GEMAKKELIJK
Leg een complete geschenkenlijst
klassiek of modern bij
L HOOGSTRAAT 28,
KATTESTRAAT 73
AALST
De gespecialiseerde
geschenkenzaak
met de beste merken.
445 F
Jaarabonnement
Halfjaar:
Trimester:
DEZE WEEK
IN DE VOORPOST
blz. 2
Arrondissementeel
CVP-kongres
Het is niet al
Europalia
blz. 3
Dokumenten van
het daensisme
blz. 4
Gilbos, een
Herdersems bedrijf
met wereldfaam
blz. 5
Gilbert De Smet
blz. 9
Jeugdpagina
blz. 10
T.V.
blz. 11
Streeknieuws
blz. 14
Sport
blz. 19
Lomme Driessens
blz. 20
Kuituur
Nonkel Jan is 73 jaar oud,
kerngezond en nog boordevol
levenslust. Voor hem is het nog
lang geen tijd om te rusten,
integendeel, er is nog zoveel te
doen. In zijn funktie van
hoofdkommissaris bij de
Cathrienisten en ere-bestuurs-
lid van het syndikaat van
Lees door blz. 6
Het geklasseerde neerhof van Gijzegem (jdl)
Als een slak trekt het projekt
voor het verwerken van het
huisvuil rond de stad Aalst.
Met een inplanting van een
breekwerf in de Wellemeersen
trok de Interkommunale «Het
Land van Aalst», geplaagd
door de protesten van milieu
beschermers, naar de grens
tussen Denderleeuw en Oke-
gem, waar de bewoners
reeds gepest door de kwalijke
geuren van een veeverwer-
kend bedrijf ook in het
verweer kwamen. Nu komt
Hofstade-Gijzegem aan bod.
Althans men praat erover. Op
vraag van de stad Aalst zelf,
werkte de toenmalige meer-
derheidskoalitie via de Inter-
ommunale aan een projekt
om tot een oplossing te
komen voor het verwerken
i van het huisvuil. De goede
verstandhouding tussen stad
en Interkommunale is na de
verkiezingen en de installatie
van de nieuwe meerderheids-
ploeg zoek geraakt. Het
projekt belandde onder het
bureaustof tot de voorzitter
van het direktiekomitee bij de
Interkommunale, oud
minister Moyersoen, het pro
bleem weer te berde bracht en
met de inplanting in de Wel
lemeersen uitpakte, met de
gekende gevolgen.
De Interkommunale heeft
momenteel één konkreet
plan, nl. op een vrijgekomen
fabrieksterrein te Voorde. Er
kan echter gezien de geringe
oppervlakte van het terrein,
voor dit beperkt gebied van
het Geraardsbergse, slechts
gedurende een vijftal jaren
gestort worden. Direkt gezien
is er geen perspektief voor de
Interkommunale om te Aalst
de huisvuilverwerking aan te
pakken.
De stad Aalst wil een systeem
van huisvuilverbranding kop
pelen aan het plan van de
minister voor Volksgezond
heid De Saeger om in het
arrondissement Aalst grote
waterzuiveringsstations op te
richten.
Bij een dergelijk systeem zou
het aktieve slib, afkomstig
van de waterzuivering, mede
door de verbrandingsoven
kunnen opgevangen worden.
Alles berust echter op loutere
beloften. Niets is definitief.
Daar is noch een terrein,
noch een ernstig plan. Alleen
een ministeriële belofte. Na
dat de provinciegoeverneur na
een apart onderhoud met
zowel de stad Aalst als de
Interkommunale, zich van de
zaak afgewend heeft en alles
verwezen werd naar het
ministerie van Volksgezond
heid, zijn alle partijen het
slechts over dat ene punt
eens, namelijk een verbrijzc-
lingsmetode wordt afgewezen.
Op het ogenblik dat 6f de
stad Aalst óf de Interkom
munale werkelijk over een
terrein zou beschikken kan
het projekt pas starten. De
installatie van een breekwerk-
systeem kan reeds na een jaar
funktionneren. Een verbran
dingsoven, het efficiëntste
systeem, pas na een paar jaar,
om/eggend 1980. Bovendien
berokkent een verbrandings
installatie geen schade aan
het leefmilieu.
Voor historische gebouwen en landschappen in eigen
streek, stad of gemeenten kunnen we toch niet onver
schillig staan. Waarom zouden we in ver afgelegen dorpen
en steden gaan zoeken naar historische bezienswaardig
heden, daar waar we die in onze eigen streek kunnen
weervinden. Dat er in Aalst en omgeving wel degelijk
prachtige stukken historie te bewonderen zijn, zien we
nogmaals bewaarheid in het antwoord van de Minister van
Nederlandse Kuituur en Vlaamse Aangelegenheden op
een parlementaire vraag van senator Claeys: te Aalst werd
het begijnhof en de kerk geklasseerd en tal van kastelen in
het arrondissement. In onderzoek was de boerderij te Gij
zegem beter gekend onder de naam «Het Neerhof». De
klassering ervan is ondertussen reeds gebeurd.
Bij dit heuglijk feit vinden
we het dan ook passend
een stukje geschiedenis te
brengen over het eeuwen
oude «Neerhof» te Gijze
gem.
Aan de zijkant van het
vroegere kasteel werd
afgebroken en vervangen
door een eerder moderne
villa ligt de hoeve,
gescheiden door een me-
terbrede slotgracht. In de
zestiende en zeventiende
eeuw was het de mode dat
bij elk kasteel een hoeve
hoorde. Te Gijzegem was
dat het Neerhof. Ze dateert
uit 1688 boven de
ingang gebeiteld maar
niettemin had de hoeve
heel waarschijnlijk een
voorganger. (Dit vernamen
we uit een bail toegestaan
door Frangois De Lummens
in 1656). Het huidige ge
bouw is Vlaams-gotisch
met kleine trapgeveltjes die
dienen tot de bekroning
van het dakvenster. De al
gemene schikking met ban
den, panelen en venster
omlijstingen uit witte steen
Lees door blz. 6
BR Jan Backaert voor iedereen Nonkel Jan op bezoek gaan is
een feest. In zijn stijlvol ingerichte living, kan hij honderduit
vertellen uit 47 jaar lidmaatschap van de toneelkring De
Catherinisten. Ook is hij een van die weinigen die nog écht
Aalsters Bargoens kunnen spreken.
Anderzijds beschikt Nonkel Jan ook over een uitstekende
wijnkelder met allerlei Ch&teaux. Menig kameraad is dan ook al
eens bij onze Nonkel blijven plakken. Het gaat soms zo ver dat
wanneer sommige vrouwtjes hun ventje missen, zij eerst bij Nonkel
Jan gaan kijken. Hijzelf bleef en blijft ook wel eens plakken. Hoe
gaat dat Links en rechts kom je wel eens een dorstige vriend
tegen die je een biertje trakteert. Uit pure beleefdheid moet je dan
natuurlijk eentje terugbetalen. Zo gaat dat dan.
Maandagnamiddag omstreeks kwart na twee richtte een
hevige ontploffing in het elektriciteitsmagazijn Magec,
Arbeidsstraat 1, heel wat schade aan in het gebouw aan
de tentoongestelde huishoudelijke apparaten. Woensdag
namiddag begonnen de eksperten hun ramingen naar de
schade. Tot op heden is de juiste oorzaak van de forse
klap niet gekend. Arbeiders zoeken reeds sedert maandag
namiddag naar een eventueel lek in de gasleiding, tot op
heden tevergeefs, hoewel een behoorlijk stuk van de
straat reeds opgebroken werd.
Op het ogenblik van de ont
ploffing werden de Vlaan-
derenstraat en de Arbeids
straat, aan het drukke
kruispunt van de Nieuw-
straat en het Keizerlijk
Plein, bedolven onder glas
scherven en folders van het
magazijn. Stofzuigers vlo
gen de straat op. De vloer
in de winkel werd omge
woeld en tal van diepvrie
zers en kachels kregen een
verhakkeld uitzicht. Talrijke
TV-toestellen werden on
herstelbaar beschadigd.
De ontploffing deed zich
voor terwijl gerant de h.
Victor Lemmens, de kas-
inhoud aan het natellen
was en een tweetal bedien
den en een technicien in de
winkel aanwezig waren.
Slechts een van de bedien
den, Viviane Van Geyt uit
Aalst, liep lichte verwon
dingen op en kon na
verzorging in het hospitaal
dadelijk huiswaarts keren.
AARDGAS
Vanuit de kelder schoot
een felle vlam op, waarna
de ontploffing als een
windhoos de grote uitstal
ramen vernielde en de win-
kelinhoud door elkaar
schudde.
Nadat de politie de straten
voor het verkeer gesloten
had gingen de politie
en de eksperten over tot
een eerste vaststelling.
Daar in de kelder drie
tellers van aardgas zich be
vinden, werd eerst aan een
lek bij een van deze toe
stellen gedacht. In de
vooravond bleek reeds dui
delijk dat de leidingen niet
van de aardgasmaatschap
pij begonnen daarop de
straat op te breken naar
een mogelijk lek in de
straatleiding. Tot op heden
evenwel zonder resultaat.
Het mag een wonder heten
dat op deze drukke maan
dagnamiddag niemand van
de vele voorbijgangers door
de rondslingerende scher
ven werd verwond.
JV
Rond de klok verenigd schepen Van der Veken, burgemeester De Smet, Schepenen Van der
Vert en Lorie van Hofstade, burgemeester De Bisschop, burgemeester Ritsema van Bergen en
schepen Van den Eede (jdl)
Het begon allemaal toen de
Nederlandse joernalist Hofhuys
de opdracht kreeg voor de
Alkmaarse Courant een her-
denkinsstuk te schrijven over
de ruinekerk te Bergen. Hij
ontdekte dat net voor de plaat
sing van het nieuwe carillon
hier een vreemde luidklok in de
bijt zat. Zijn speurwerk voerde
naar een van god en alleman
vergeten loods en een bronzen
klok. «Het malle ding» droeg de
inscriptie «Senatus Populus -
que Alostanus me fecit Brugis
Anno 1750 Georgius Dumery»
en er was een ingegoten
wapenschild van Aalst aange
bracht. De nieuwsgierigheid
van de joernalist was nu
voorgoed geprikkeld: hij dui
kelde onder in archieven en
nam kontakt op met Aalst...
TERUG
Na heel wat over en weer
geloop en geschrijf werd don-
derdagnamiddag de bronzen
stem dan opnieuw naar de
keizerlijke stede gebracht.
Lees door blz. 6
