Wieze
TENTOONSTELLINGEN
ZO HOOG MOGELIJKE KWALITEI
JACQUELINE UYTTERSPROTSENSIBELE KUNSTENARES
WEEKPROGRAMMA
DIRK MARTENSJAAR
NATIONALS
VOOS
GRAFISCHE
OPEN DOEK
VOOR EEN BOEK
16-19.10.1973
't APOSTELKEN
Tentoonstelling landschappen, bloemstukken en portretten
van Jan Van Der Smissen. Van vrijdag 19 oktober tot
donderdag 1 november telkens van 10 tot 19.30 uur.
Gesloten op donderdag.
KULTUREEL CENTRUM AFFLIGEM
Tot zondag 21 oktober tentoonstelling over "Versteend
Leven" door de vorsersgroep Homo et Natura uit Leuven.
Zaterdag 20 oktober van 14.30 uur en op zondag 21
oktober van 11 tot 13 uur en van 14.30 uur tot 20 uur.
GALERIJ ELIAS
In Galerij Elias-Wieze, Royenstraat 1, stelt van zaterdag 6
oktober tot 21 oktober, Paul Van Gysegem tentoon. Alle
dagen open, uitgenomen op maandag.
MEESTERS HEDENDAAGSE KUNST
In Galerij Pieter Coecke, Molenstraat 4, Aalst, tot 28
oktober vijfentwintig meesters van de hedendaagse kunst
o.m. Dubois, Gilbert De Cock, o. Landuyt, Van Lint,
Mortier.
BELFORTKELDER
Tot eind oktober in de kelder van het Belfort, Grote Markt,
Toerisme in Oost-Vlaanderen. Alle dagen open van 10 tot
18 uur. Op maandag gesloten.
VLAAMSE WANDTAPIJTEN
In Galerij Valerius De Saedeleer, Keizerlijk Plein, Aalst
"Vlaamse Wandtapijten heden en verleden", in samenwer
king met de Koninklijke Ateliers voor wandtapijten en
Gaspar De Wit. Van 28 september tot 23 oktober dagelijks
van 14 tot 19 uur. 's Zondags van 10 tot 13 uur. Gesloten
op maandag.
VEILIGHEIDSDRUK
In de Kredietbank, Grote Markt, Aalst alle dagen van 9 tot
12 en van 14 tot 17 uur. Tot eind oktober.
DIRK MARTENS
In het Oud Hospitaal, Vismarkt, Aalst tot eind oktober
Dirk Martens en het eerste boek in de Nederlanden. Open
iedere dag van 10 tot 18 uur, behalve op maandag.
In de tentoonstellingszalen Museum "OUD HOSPITAAL"
en "BELFORT" zullen vanaf heden bundels postkaarten
met gekleurde afdrukken en houtsneden uit Dirk Martens-
drukken van 1512 te verkrijgen zijn aan 30 fr per bundel.
Deze bevat 6 prachtige kleurenafdrukken, alsmede één
afdruk op de omslag.
BELFORT
Tot eind oktober in het Belfort, Grote Markt, boektechni
sche tentoonstelling. Open alle dagen van 10 tot 18 uur, op
maandag gesloten. De drukpers is in werking om 10.30 uur
en om 15 uur.
Toen we vorige week in de galerij Elias de tentoonstelling
van Paul Van Gysegem bezochten, gingen we toch even
nadenken over het nut en het waarom van zo'n galerij. Het
is ons de laatste jaren al biezonder opgevallen hoeveel
galerijen er steeds maar uit de grond reizen. Te Aalst al
leen al zagen we het aantal op een paar jaar verdubbelen,
terwijl er ook in de onmiddellijke omgeving flink wat werk
gemaakt werd van dit soort verkoopzalen als we het zo
mogen noemen.
Nu is de galerij Elias wel bepaald opgevallen door haar
ligging. Voor de doorsnee wandelaar kon je haar moeilijk
gemakkelijk te bezoeken noemen. Primo ligt zij nogal af
gelegen in het landelijke Wieze en ten tweede ook niet om
en nabij wat we een toeristische attraktie zullen noemen.
De kunstliefhebber moet er dus werkelijk heen gaan.
Om het waarom van dit
alles eens grondig te verne
men hadden we een ge
sprekje met de h. Elias,
eigenaar van deze zeer
smaakvolle galerij met een
droom van een binnentuin.
De h. Elias: Ik heb het
vooral gedaan, omdat er in
de streek niet zoveel voor
handen was op dit gebied.
Je kan natuurlijk moeilijk
de streek hier vergelijken
met Gent of zo. Maar het
ligt hier dan toch in de on
middellijke nabijheid van
Dendermonde en Aalst. Nu
zijn er in Aalst ook wel bie
zonder interessante gale
rijen, maar in vergelijking
met Gent komen we nog
wat achteraan. En momen
teel bestaan we toch al
twee jaar.
Welke waren de hoogte
punten van de galerij?
Eén van de hoogtepunten
was natuurlijk de opening
met de drie kunstenaars
Roobjee, Burssens en Die-
rickx. Anderzijds is er
natuurlijk deze van Van
Gysegem en deze van Afri
kaanse kunst. Al krijg je
voor dit laatste soort ten
toonstelling toch een heel
ander publiek. Ik bedoel
dan, met een andere be
langstellingssfeer.
Het spreekt natuurlijk van
zelf dat elk projekt finan
cieel haalbaar moet zijn!
Daarom is het ook nodig
dat men steeds een groter
en ruimer publiek moet krij
gen. De mensen komen
meestal kijken naar iets of
iemand van wie ze al ge
hoord hebben. Wat dan
weer het element «publici
teit» belangrijk maakt.
Het is dan ook biezonder
ontmoedigend wanneer je
iemand brengt die totaal
nieuw is in het vak of am
bacht, dat je moet vast
stellen dat er weinig pu
bliek komt. Er zijn altijd
wel 'zijn' of 'haar' suppor
ters, maar dan is dat ook
al. En het publiek dat je
uiteindelijk zou willen be
reiken, komt natuurlijk
niet.
Het nogal afgelegen liggen
van de galerij is voor de h.
Elias een probleem. Vooral
omdat er geen toeristische
bezienswaardigheid in de
onmiddellijke omgeving
ligt. De mensen moeten
werkelijk speciaal voor de
galerij komen, terwijl men
op andere plaatsen toch
een typische herberg of
kroeg in de onmiddellijke
nabijheid heeft. Wanneer
dergelijke afspanning
moest in de buurt liggen,
zou het aantal bezoekers
zeker stijgen.
Het rustieke kader van Galerij Elias is reeds een uitnodiging op zichzelf.(jdl)
FINANCIEEL
De voornaamste onkosten
liggen vooral in het verstu
ren en het drukken van de
uitnodigingen. De postta-
rieven zijn nu ook niet van
die aard om tentoonstel
lingen aan te moedigen.
Anderzijds wordt het druk
ken van de uitnodigingen
biezonder duur wanneer
men met foto's of kleuren-
reprodukties gaat werken.
Per expositie, en dat ge
beurt maandelijks, worden
er 2.500 uitnodigingen ver
zonden.
Of er volk komt opdagen
naargelang van het aantal
uitnodigingen? Daar ant
woordt de h. Elias katego-
riek «neen» op. Wel zijn er
steeds nieuwe mensen,
waaronder ook sommigen
die niet op de lijst voorko
men, maar gewoon met
vrienden meegekomen zijn.
En soms komen die van
zeer ver.
Bievoorbeeld uit Limburg
en Luik. De lijst wordt dan
ook regelmatig aangepast.
Hoe worden de exposanten
geselekteerd?
In principe ga ik niet in op
kunstenaars die zich spon
taan komen aanbieden.
Meestal exposeer ik alleen
wat ik meen te kunnen ver
dedigen. Dingen en men
sen waar ik dus volledig
achter sta.
Iets dat natuurlijk altijd
voor diskussie vatbaar is.
Daarom maak ik er ook
geen veertiendaagse van.
Wat een financiële handi
cap is in zekere zin, want
elke kunstenaar, of wat er
ook voor doorgaat, heeft
natuurlijk zijn publiek.
Wanneer je selektief te
werk gaat, wordt het be
paald moeilijker, omdat
diegenen die werkelijk al
iets verwezenlijkt hebben
ook meer kansen hebben
bij andere galerijen. Maar
wanneer het werk me kwali
tatief niet voldoet, doe ik
het niet, nee.
Wordt er tijdens zo'n expo
veel verkocht? Of gebeurt
het dat een kunstenaar^
de tentoonstelling plot
ling meer belangstell!
gaat krijgen? V
Of ze achteraf nog verl
pen weet ik zo direkt nj p
Het zal altijd wel zo zijn j
een artiest na een tentojBun
stelling wel wat naam |we
gemaakt hebben. |LS(
meeste wordt natuunbee|
verkocht tijdens de exp<jrea||
tie vroe
Of de tentoonstelling j
werken van een kunsten!*itt(
in de galerij Elias momfbrer
teel al een referentie Le v
blijft natuurlijk een opvoor
vraag. Wel is duidelijk tDiar
Hot Ho h Cliae
wen
ondi
bleken dat de h. Elias
biezonder veel aanda|ui>o
aan schenkt de kwalitar'bj
van het tentoongestelde
hoog mogelijk te houd
Om werkelijk als referer
te gelden vindt hij
galerij nog wat jong. Tv
jaar is inderdaad nog
zo'n hele tijd! Het wo
nog een bepaald drul
toekomst.
Nog veel sukses!
RONY BOON
wetc
plei<
opci
drul
De Aalsterse kunstenares Jacqueline Uyttersprot, stelt momen
teel tentoon in de galerij Kaleidoskoop, te Gent. Ook in de eigen
stad is de kunstenares geen onbekende. Van 1949 tot 1952
volgde zij avond- en zondaglessen in natuur- en siertekenen aan
de Akademie te Aalst. Drie jaar, tot 1960 volgde Jacqueline
Uyttersprot keramiek aan dezelfde Akademie bij Vindevogel. Zij
bekwam bovendien de prijs Meganck voor keramiek. In het
Kursaal te Oostende, de Tinnen Pot te Brussel en de Sint-Pieters
abdij te Gent was er tijdens groepstentoonstellingen werk van de
Aalsterse kunstenares te zien. Individueel stelde zij in 1967
tentoon in de Bank van Brussel te Aalst, in 1970 in de
Belfortkelder en in 1972 in het Kultureel Centrum van
Affligem. Haar ekspositie te Gent biedt de bezoeker werk met
een diepere inspiratie.
Jacqueline Uyttersprot is een
sensibele kunstenares die zich
zeer duidelijk bewust is van
de tragiek die het wezen zelf
uitmaakt van het verschijnsel
mens.
De mens is stof en geest, en in
het teken van die dualiteit
moet hij leven. Er zijn geeste
lijke aspiraties in hem, maar
er is ook een dierlijk element
in hem, goed en kwaad voe
ren een harde strijd in zijn
bewustzijn. Graag zou hij zich
als een vogel verheffen en
leven in de wereld van de idee
en van de vrijheid, maar zijn
vleugels zijn onvolmaakt.
Deze situatie van de mens
wiens vleugels te kort schie
ten, waardoor hij gedoemd
schijnt om op aarde voort te
kruipen heeft Jacqueline op
beklemmende wijze gestalte
gegeven in het beeld "De Al
batros".
De mens wenst net zoals in
Sartres "Le diable et le bon
dieu" iets goeds op te bou
wen, maar het goede bedoe
lend bereikt hij het kwade, en
worden de maatschappijvor-
men die hij kreëert geperver
teerd.
Tal van frustraties, angst en
gevoelens van ingeslotenheid
beheksen het individu en
slaan hem uiteindelijk neer in
doffe berusting.
Tegen een dergelijke berus
ting komt Jacqueline juist in
opstand. De leegheid, de be
grensdheid, de animaliteit, de
eenzaamheid van het bestaan
wil ze kritisch aanschouwelijk
maken in haar werk.
Aan deze ideeën en gevoelens
geeft zij nu gestalte in een
Het ventje dat de weg wijst.
BEIAARDKONCERTEN
Zaterdag 20 oktober van 11 tot 12 uur, door Kristiaan Van
Ingelgem. Eveneens op zaterdag 20 oktober, van 16 tot
16.45 uur door Robert De Mette. Zondag 21 oktober van
11.30 uur tot 12.15 uur door Kristiaan Van Ingelgem.
ZATERDAG 20 CKTOBER tot zondag 28 oktober van 14
tot 19 uur, op woensdag en vrijdag tot 21 uur in de
Keizershallen eerste Nationale vakbeurs der grafische
nijverheid, georganiseerd door de vereniging van Aalsterse
drukkers, met medewerking van de Nationale Federatie der
Grafische bedrijven "Fegrab".
ZATERDAG 20 OKTOBER om 15 uur, in de Feestzaal
van het Stadhuis Provinciaal Kongres van de gemeente-
sekretarissen.
ZONDAG 21 OKTOBER van 10 tot 12 uur in de
Feestzaal van het Stadhuis, Lustrumviering van de Marnix-
kring.
MAANDAG 22 OKTOBER om 20 uur in de Begijnhof
kerk, Koncert van eigentijdse muziek door Kristiaan Van
Ingelgem, Huub ten Hacken, Klaas Hoek en Paul Keysers.
ZONDAG 28 OKTOBER om 9.30 uur in de Feestzaal van
het Stadhuis, Nationaal Kongres van "Fegrab".
hoogst originele stijl die men
tragi-komisch en zelfs grotesk
zou kunnen noemen. De gro
teske stijl wordt gekenmerkt
door een vreemde, onver
wachte kombinatie van
elementen die op het eerste
zich niet bij elkaar horen. In
de groteske stijl wordt de
grens tussen de wereld van
het dier en die van de mens
opgeheven. Zo ontstaan fan
tastische karikaturale figuren
waarin dieren, planten en
mensengedaanten zijn ver
werkt. Het groteske laat een
indruk van absurditeit, on
werkelijkheid, ja zelfs van
k wadaardigheid na, wat
echter dan weer verzacht
wordt door een komisch
element dat het geheel aan
vaardbaar maakt.
BEELDEN
De voorbeelden van deze uit
werking, zijn legio. "Flensjes
vrouw en dito kind". De
wereld van die vrouw reikt
niet verder dan haar keuken.
Zittend op een stapel panne
koeken is ze tenslotte zelf
pannekoek geworden. Ook
het van haar afhankelijke
kindje ondergaat hetzelfde ge
beuren.
De tegenstelling tussen intel-
lekt en de potsierlijke hou
ding van de vrouw in "Staat
sieportret" is treffend uitge
werkt.
In "Het jonge meisje en de
pseudo-poes" wordt het meis
je voor het eerst gekonfron-
teerd met de realiteit van het
leven. Nog niet volledig los
gemaakt van de sprookjes
wereld deinst het meisje terug
voor de werkelijkheid.
Wanneer men kijkt naar de
kopjes van de figuurtjes, ziet
men dat ze iets popperigs
hebben, met hun ronde kop
jes en hun ronde oogjes. Het
thema van het popvrouwtje
komt veel voor bij Jacqueline.
Voor haar is dit precies het
vrouwtje dat berust, dat zich
laat leven en dat dus eigenlijk
niets meer is dan een pop, een
speeltuig voor het genot van
anderen.
Kenmerkend voor de tragi-ko-
mische stijl is dat achter de
komische, karikaturale ele
menten een echte tragiek
schuilgaat, die ons aangrijpt.
Tragische aksenten vinden wij
in de vaak ontroerende ge
laatstrekken van de kleine
kopjes, in de scheuren en
barsten in het lichaam der
personages, in de gebroken
ellebogen en knieën. Zo bv.
Het ventje dat de weg wijst.
Als we nader toekijken wijst
het helemaal naar niets, het
heeft maar één arm en gaten
in het dikke, ronde buikje.
Het doet belachelijk aan,
maar met zijn kromme been
tjes en dik buikje is het intens
tragisch. Komische detail
daarentegen liggen in de rare
hoofddeksels van de persona
ges, de strikken, allerlei bloe
men enz.
Jacqueline weerstaat aan de
verleiding om met hevige
kleuren te werken, wat steeds
-een zeer dankbaar effekt
geeft in keramiek, maar wat
het gevaar oplevert dat de
inhoud zou overschaduwd
worden of vervlakken. De
kleur moet integendeel de in
houd releveren. Daarom
houdt de kunstenaar het
beeld meestal in een bepaa
grond kleur, maar met
grote variëteit aan nuances.
Anderzijds bouwt Jacquel
haar beelden kloek op in
gesloten vorm met een c
wicht van ronde, bolle
men, terwijl ze de mate
tamelijk ruw Iaat, zont
gladde afwerking, waard<
het beeld hoe klein ook
sterk presence krijgt en
monumentaal aandoet. E
dergelijke vormgeving ge
intense kracht aan het we
terwijl het tevens estetis
verantwoord is.
IS DE KUNST ZIEK
Is de kunst ziek Een boek
dat dergelijke vragende titel
voert, brengt ons natuurlijk
een eind weg van de klassieke
verhaal- en probleemstof van
de literatuur. In het literaire
boek leren wij de mens ken
nen "uit de eerste hand",
want wij houden als het ware
samen met de schrijver de pen
vast, wij brengen samen erva
ringen naar voren, ontleden
die, herbouwen ze tot een
nieuwe werkelijkheid en een
nieuw levensverhaal, waarin
wij samen overwinnen of ten
onder gaan.
Met Is de kunst ziek van
Albert Smeets (Uitgave van
het Davidsfonds) belanden
wij bij een andere herdenking
van de werkelijkhieid de
beeldende kunst. Zij maakt
gebruik van een heel andere
"taal", die van het plastisch
materiaal.
Beeldhouwkunst, schilder
kunst en bouwkunst zijn zeer
directe uitbeeldingen van de
menselijke kreativiteit, die op
haar beurt kadert in een alge
mene kuituur, in een geeste
lijk tijdsbeeld. Beeldende
kunstenaars reageren steeds
vlugger op een tijdsbeeld. En
meer dan ooit maken zij ge
bruik van de materialen die
de technologische vooruit
gang hen in een ware stroom
versnelling ter beschikking
stelt. Vandaag zijn dat plastic,
plexi, polyester en andere
stoffen meer. Wij ervaren
daarbij onwillekeurig dat de
verbruiker van de plastische
kunst zich steeds verder ver
vreemd weet van de inhoud
van die kunst.
Velen zijn zeer pessimistisch
gestemd tegenover de hierbo
ven geschetste evolutie van de
beeldende kunst, Albert
neei
fina
zorg
Gro
Ren
suk<
noei
besi
noo
"P
noo
blai
ééni
de
geel
enk
erbi
de
op I
snel
stac
niet
De
bet
gun
VOO!
star
stat
poli
«fgi
en
dra
wor
'ij
vlu,
vim
Smeets haakt in op dit p«
misme. Hij erkent dat
kunst ziek is, maar merkt
dat het tema van een
kunst immer aktueel gew«
is. Reeds in de oudheid 1
dit probleem aan de orde,
bleef gesteld in de renaiss
ce, terwijl in onze eeuw
voorbeeld Hitier-Du itsh
sommige uitingen van ku
naar "das Narrenhaus"
wees. Maar ook tegen
toen in de plaats kwam
gereageerd
En vandaag Vandaag is
algemene verspreide opi
ting de kunst is zieker
ooit. Albert Smeets deelt
opvatting. En wij kunnen
makkelijk in zijn krit
komen. Want Minderbegi
den zagen zich in deze c
standigheden verplicht,
gemis aan persoonlijkheid
vindingrijkheid, op alle
kunstgrepen beroep te dl
of in het vaarwater te lol
van anderen, waarvan zij
eigenheden als modieuze p
cédés overnamen. De beha
te origineel te zijn en 't spei
eigen stijl te hebben, wer
als een obsessie. Het te
nisch-ambachtelijke kr
minder en minder aandac
zelfs in het kunstonderw
Albert Smeets komt uitein
lijk toch tot de geruststell
de konklusie er is geen a!
groot pessismisme nodig,
zou daarbij voegen n
meer nodig. Want de tijd I
gelukkig achter ons toen
tentoonstellingen van mod
ne kunst hoofdzakelijk sp« doo
se of zelfs brutale kern jdec
wag
ge*
bod
haa
mai
Aai
het
gee
wer
opt
bes
gro
De
socii
1961
tot
ficbi
Er
lusti
dooi
bez»
wer»
hedi
vooi
>001
Bou
stad
VAt
TO'
Mai
Het
attrakties te zien gaven
sen stuk gooien, dansen
reusachtige luchtma trass
wentelende spiralen en slei
gefitte buizenstellen.
FRANS-JOS VERDOOI
iigl,
de 1
Sint
30
