EN
BLOEMENFEEËN OP EEN RU
jllieuwe vlag AALST
/oor V.SJ.
NONKEL JAN EN HET
TOURING KLUB KONGRESSEERDE
BARGOENS
Chili-meeting
KONGRES GEMEENTE-
SEKRETARISSEN
TE AALST
J
V
MINI-
BRADERIJ
MOLEN
STRAAT
AALST
NATIONAAL VERBOND DER
VOLKSTUINEN
AALST
19.10.1973 - 5
Zaterdag 20 oktober wordt
ter gelegenheid van het
Dirk Martensjaar, het
Oostvlaams Kongres van
de gemeentesekretarissen
te Aalst georganiseerd.
Om 14 u. worden de
kongressisten in de hal
van het stadhuis verwel
komd; om 14.30 u. gaat
de akademische zitting in
de feestzaal door. Stads
archivaris Karei Baert
spreekt over de «rol van
de gemeentelijke top
ambtenaar vanaf de tijd
van Dirk Martens tot de
Franse Revolutie», met
benadering van het tema
door personaliteiten die
in de streek aktief waren.
Om 16 u. brengen de
kongressisten een geleid
bezoek aan de tentoon
stellingen die in de stad
gehouden worden en om
17.30 u. gaat de ont
vangst door van de leden
door de stadsmagistraat.
Een feestmaal wordt 's
avonds aangeboden.
De dames brengen intus
sen een bezoek aan een
industriële bakkerij te Ni-
nove en aan de tentoon
stelling in het Oud Hospi
taal.
Op vrijdag 19 oktober om 20 uur, in de zaal "Madeion",
Grote Markt.
Sprekers L. Van Droogenbroeck A.B.V.V.; W. De Turck
A.C.V.; B. Van Hoorick B.S.P.; W. Verleysen C.V.P.;
R. De Smet K.P.; voorzitter Y. Van den Steen.
Met de medewerking van het Humanistisch Verbond, de
Jongsocialisten, de Kommunistische Jeugd en de B.U.V.V.
Met origineel initiatief van de
dekenij van de Molenstraat
heeft enige deining onder de
andere dekenijen veroorzaakt,
vooral omdat even verwarring
was ontstaan betreffende de
datum van de onverwacht
aangekondigde mini-braderij.
Het verbond der dekenijen zal
de zaak eens rustig bekijken,
omdat het een goede afspraak
met de kollega's nastreeft.
Intussen werd met belangstel
ling naar de mini-braderij
uitgekeken. Niet alleen door
de handelaars buiten de
Molenstraat die hun kollega's
eigenlijk wel een kompensatie
voor hun mislukte braderij
gunden, maar ook door het
kopend publiek dat de waar
de kent van een braderij.
Globaal genomen mag men
zeggen dat de twee dagen
mini voor sommige handels
zaken een zeer goede aanvul
ling werden, maar voor de
grote meerderheid niet het
peil bereikten om het verlies
goed te maken. Het blijkt nu
vooral een uiting van aktivi-
teit geweest te zijn, waarop
zelfstandigen toch zijn aange
wezen.
Het verjongd bestuur van de
Molenstraat had een folklo
ristische attraktie uitgekiend,
maar de heren Roelant,
Steenhout en Van Holsbeeck
kregen van de weermaker
helemaal geen kans om te
laten zien wat ze waard zijn.
Er wordt momenteel reeds
druk getimmerd aan de
tiende editie van «Raad het
juiste uur».
niet een glas schuimwijn in de
hand vertellen dat ze reeds
tweeentwintig keer als fee was
uitgenodigd, en... gegaan. Het
publiek beseft niet hoe warm
het hart van een Aalsterse
bloemen fee wel kloppen kan.
LUCRETIA
geen verschil tussen de oude
ren en de jongeren. Hij ziet
wel veel toneel-entoeziasten
komen, maar ook veel gaan.
Vooral omdat er allemaal
zoveel tijd in kruipt. Iedere
nieuweling wil als het ware
direkt een eerstrangsrol krij
gen, maar zo gaat dat niet.
|ke keer als ik aan bloemenfeeen denk, hoor ik in mijn
trbeelding weer die schetterende muziekinstrumenten en dat
:tra-versterkt lawaai dat in de luidsprekers spuit,
idert één september zie ik nu telkens ook het beeld van een
Isters orkestzanger, die met zijn mooie stem alleen maar lelijk
gels zingt.
lukkiglijk vervaagt dan mijn vizioen, en verschijnt een hele rij
isse bloemenfcetjes voor mijn geest. Op de duur zal ik nog gaan
loven dat Aalst wel degelijk een bloemenstad is, zoals men ons al
ren poogt wijs te maken. Er zit inderdaad vaart in die
rkiezingen, en gans de organisatie verraadt een stel pientere
enscn achter de schermen.
jls we eens samen terugblik-
en tol in l%l mogen we wel
er zijn op die reeks meisjes
die zoveel durf hadden om zich
kandidaat te stellen. Durf
inderdaad, want velen vertik-
p het eerste artikel werd aangetoond dat het bewerken van een
.of ook een middel tot ontspanning, een hobby kan zijn.
)at het niet altijd zo is geweest blijkt wel uit volgende historiek.
)nze afdeling werd geticht op 22 april 1931. Het was in die tijd en
plfs nog vroeger dat bijna elk gezin uit noodzakelijkheid en als
jyverdienste een perceel grond bewerkte en één of meer geiten of
ihapen hield. Deze gezinnen groepeerden zich plaatselijk om hun
felangen te vrijwaren. Ieder aangeslotene betaalde een kleine
keJjdrage en had op die manier de zekerheid dat bij een eventuele
I "podslachting, de andere leden bereid waren mits betaling, tegen
marktprijs, een gedeelte van het vlees over te nemen, op die
recrfan'er werc* ^et ver''es beperkt. Voor iemand die dit verlies moest
Qjidergaan, was het een zware klap. het was niet ten onrechte dat
toen zegde «de geit is de koe van de arme man». Zo
s fitstonden de plaatselijke groeperingen «Geitenbond», omdat er
Jeer geiten dan schapen gekweekt werden.
enJet het stijgen der Ionen en het verbeteren van de levensstandaard
Trminderde ook de belangstelling voor het kweken van geiten en
m!jhapen en werd het zwaartepunt van het bedrijf ook verlegd. Men
aal P*>on z'c*1 meer toe te 'e88en °P de teelt van «geldvruchten», t.t.z.
Selten waarvan men de opbrengst kon verkopen: vroege
Jrdappelen. ajuin, schorseneer, wortelen, vlas. Het was in die
de priode op het einde van de jaren '30. dat al deze plaatselijke
sch>nden, nationaal werden gegroepeerd en omgevormd werden
jn pder de benaming «Werk van den Akker».
zorBze groepering kende haar hoogtepunt gedurende de
!mpi>rlogsjaren. Men beweert dat er bij de afdeling Moorsel meer dan
S J0 (vierhonderd) aangeslotenen waren. Na de oorlog daalde dit
me^ntal met een snel tempo, het dieptepunt werd bereikt in 1955
te||||et 371eden-gezinnen.
schle steeds verdere stijging van wedden en lonen en de toenemende
plvaart bracht mee dat de belangstelling voor een perceel grond
irdween, ja zelfs dat de eigen tuin ook verwaarloosd werd. Bij
ze vaststelling werd door het Nationaal Bestuur de klemtoon
legd op het méér kweken van groenten, die zo onmisbaar zijn
or de gezondheid,
dert enkele jaren is de benaming «Werk van den Akker» in een
eer moderne vorm gegoten, niet alleen het doel maar ook de
naming veranderde, van dan af kreeg deze groepering de naam
ationaal Verbond der Volkstuinen». Dit bracht ook mee dat er
inieuw een andere richting werd aangewezen n.l. naast het
reken van groenten en fruit, die nog niet kunnen vervangen
irden ook een gedeelte van de tuin voor te behouden voor eigen
treatie met sierstruiken, coniferen, bloemen, grasplein, zitbank
z. een siertuin met een gezellig en rustig hoekje waar het gezin
h kan ontspannen en onbekommerd van de vrije natuur
nieten.
P. TIMMERMAN
(vervolgt)
a een plechtige H. Mis, opgedragen door deken De Vos en
"barbij als slotlied de Vlaamse Leeuw in de kerkruimte
sch|ericlonk, trok zondag jl. de optocht van de Vlaamse Oudstrij-
gitajrs, afdeling Aalst naar de monumenten ter herinnering aan
iAo. I en II, op de Graanmarkt en het Vredeplein, waar
chapemen neergelegd werden en provinciaal V.O.S.-voorzitter de
G. Rombaut in zijn korte toespraak opriep voor wereldvrede.
H».
)m
c uoorafgegaan door de mu-
■defckkapellen van de K.S.A.
iv arént—Maarten en het V.N.J.
i lok de optocht met de nieu-
,peef Aalsterse afdelingsvlag van
•nslf V.O.S.-vlaggen uit Merel-
8ke, Gent, Tielrode, St.-
.(()ümandsberg, Gentbrugge,
lre endermonde, Temse en
ulte naar het stadhuis.
'1 de raadszaal van het stad-
z<|is werden de V.O.S.-sen
1 'litvangen door schepen De
at «ve en B. Ringoir. De h. De
er/Ave haalde aan dat met deze
selaktvangst het stadsbestuur
rjn waardering wil uitspreken
>k i»or datgene wat V.Ó.S. in
ik.iét verleden reeds presteerde
san* om de medeverantwoorde-
i ingeheid voor de Vlaamse ont-
►ogding.
Afzijn wederwoord dankte de
Gaston Rombaut het stads-
jstuur voor de ontvangst en
netste hierbij de vroegere
iuatie waar V.O.S. wel op
iaat mocht komen, doch
•en officiële erkenning
.reeg.
ibk te Aalst was dit het
fval, nog tot in 1970, toen
i o.l gelegenheid van een pro-
ordficiaal kongres het stadsbe-
Mur niet officieel aanwezig
nitef8- Hierin is sedert kort een
n (||lukkige kentering gekomen,
pus spreker. Verder bena-
I «jukte de provinciale voorzit-
n |)(f van V.O.S. blijft ijveren
lor haar doelstellingen
Tinestie, zelfbestuur en vrij-
W1,1lid voor alle volkeren.
L .Afdelingsvoorzitter de H.
vvl.l4eenhaut gaf daarna lezing
111 Jui berichten van veront-
puldigde afwezigen, o.m.
'ie; pator Diependaele, de
[Jozef Van Overstraeten en
197irokaat R. Borgignon.
ijdens deze korte plechtig-
lid, in aanwezigheid van ere-
voorzitter dr. H. Gravez,
hoofdbestuurslid de h. Bob
De Gol, waarnemend alg.
voorzitter de h. Van de
Zande, provinciale raadsleden
de hh. Jan Caudron en O.
Van Ooteghem, gemeente
raadsleden A. Blommaert en
dr. Van der Beken, overhan
digde de heer schepen J. De
Neve aan de h. Steenhaut het
Aalsterse stadsplakket.
V.O.S.-Aalst nam de beslis
sing een nieuwe afdelingsvlag
te vervaardigen, nadat de
afdeling vorig jaar tijdens de
11-november plechtigheid te
Diksmuide, de oude vlag aan
het museum van het IJzer-
bedevaartkomitee schonk.
ken het om mee te doen. Er
zijn zelfs Aalsterse jonge dames
die in eigen stad nooit
deelnemen aan een verkiezing
voor bloemenfee, maar wel
naar andere oorden zoals
Overijse trekken, om daar op
het podium te gaan staan.
Den stijging van het intellek-
tuele peil was bij onze
bloemenfeeen eerder vast te
stellen dan bij onze prinsen
Karnaval. Prettige verschijnin
gen als Annie Van der Poorten.
Liiiane Boone en Anny De
V ijlder kregen immers Y\ette
De Prez en Ingrid Scherzer als
opvolgsters. Vanaf Hildegarde
Luyckx werd het dan ook een
zware erfenis. Anmk Paelstcr-
mans zou een begin maken met
massa's naar de feestzaal te
trekken, en geestdriftige sup
porters kampten van dan af
voor stemmen en... stembrief
jes.
Toen Marleen Van der Stock,
dochter van haar vader, in 1967
het kroontje op haar hoofd
kreeg, trilde plots een snaar
van vreugde en aandoening in
het hart der Aalstenaars,
datzelfde hart dat twee jaar
later even plots zou trillen van
verdriet toen Marleen afscheid
nam van deze wereld onder een
tuiltje mauve orchideeën.
Er waren wel eens feeën van
écu dag. maar wie nooit
gezondigd heeft, werpc de
eerste bloem. Marleen De Wolf
heeft het goed gedaan, en
Claire De Croock schitterde
zelfs feeëriek als een zon in de
winterse kavalkad^. Van toen
af werden onze feeën tot ver
buiten de stadsgrenzen ge
stuurd om Aalst te vertegen
woordigen. Martine Verbeeren
was reeds een prima-ambassa
drice en Sonja Fieremans
lanceerde de bloemenregen op
de verkiezingsavond, nog wel
met echte Sonja's.
Zo komen wij aan het einde
van de rij. Ook Nicole Ringoir
zal altijd in het geheugen
blijven: voornaam, verstandig,
minzaam en steeds bereid om
aanwezig te zijn op vieringen,
.hospitaal-bezoeken, inhuldigin
gen en plechtigheden allerhan
de. Van haar kan getuigd
worden dat ze niet minder dan
Jan Backaert Nonkel Jan van de Cathrienen vertelde ons
reeds vorige week zijn Aalsterse toneelervaringen, waarbij hij het
van hulpje tot hoofdkommissaris bij de Kamer der Catherinisten
bracht.
Zijn plezierige anekdotes zijn een levend stuk Aalst.
Vroeger kwamen allemaal de zogezegd een echte Rubens
stielemans van de stad,
maandags samen in een kaffee
en daar werd niets anders dan
bargoens gesproken. Die ken
den dat zo biezonder goed,
zodat een vreemde passant al
of niet Aalstenaar, er geen
woord van snapte. Dat ging
dan van "Span nor zen zjip",
"Kinne, smoest em es iet,
zollen slabberen Of ver
taald "Kijk eens naar zijn
gezicht, zou hij het door heb
ben, zeg hem nog eens iets,
zou hij drinken." Ten slotte
werd die vent dan altijd wel
het kind van de rekening. Tot
groot jolijt van de bende.
Zo sprak men toen nog van
Jan De Lichte, die zou gezegd
hebben voor hij geradbraakt
werd, tot zijn trawanten
"De poen muist in de kiete,
onder nen ertterik, in nen
aten travalterik, buist en bikt
me mekkes zenne poen". Of
"Het geld steekt in de kelder,
onder een steen, in een hou
ten blok. Eet en drinkt met
mijn geld".
Momenteel zjjn er nog wel
enkele Aalstenaars die bar
goens onder mekaar smoezen,
maar ja, alles gaat zo snel
vooruit dat zelfs het platste
Aalsterse afgerond wordt.
En zo kan Nonkel Jan nog
üüren doorgaan. Hoe hij als
kleine jongen gedoopt werd
in een spoelbak. Over het 't
Zavelken in Brussel en zijn
meter die rond ging met zand
en hoe hij eens joernalisten
bij de neus had, omdat hij
gevonden had. Ook hoe hij
altijd graag naar Antwerpen
had verhuisd, maar hier niet
weg kon omwille van de vele
goede vrienden.
Zijn gróótste hobby was en is
nog de schilderkunst, samen
met zijn broer die heel wat
prachtige dingen op zijn naam
heeft, bezocht hij de musea
van Parijs en ook het Vati-
kaan te Rome, Over Rome zit
hij nog vaak te peinzen omdat
het zo een enorme indruk van
grootse pracht op hem gela
ten heeft.
Er waren de goede en de
kwade dagen. Vooral toen
een goede vriend voor altijd
heen ging. En alhoewel. Na de
begrafenis dronken ze een
eerste pint uit verdriet, een
tweede, tevreden omdat ze
het zelf niet waren en een
derde smaakte dan al, zodat
ze dan van gans de dag niets
meer flikten. Zo ging dat en
zo gaat dat nu nog.
Over de oude schouwburg is
hij vol lof. Die stond toen op
de Hopmarkt, maar werd om
streeks de jaren dertig ge
sloopt. Het was een oude zaal
met een kachel in zodat het
publiek soms kompleet onder
de rook zat. Soms viel ook
wel eens het pleister uit de
zoldering, maar kom, het had
allemaal zoveel charme.
Net als de huidige generatie
vraagt Nonkel Jan zich te
recht af of hij de nieuwe
schouwburg nog wel zal kun
nen beleven. Ook merkt hjj
De Vlaamse sektie van de Koninklijke Touringklub van België
hield tijdens het afgelopen weekeinde in de stadslokalen aan de
Kapellestraat, zijn jaarlijks kongres. Tal van afgevaardigden
hadden er aan gehouden aanwezig te zijn op deze jaarvergade
ring van hun kulturele organisatie, gehouden in het kader van de
Dirk Martensherdenking.
Want inderdaad Touring Klub
is meer dan alleen maar pech-
verhelping. Touring Wegen
hulp is uit onze organisatie
gegroeid en is met zijn
650.000 leden een heel grote
broer, aldus onze Aalsterse
Touring-woordvoerder, de h.
A. De Wolf, toch is de Tou
ringklub essentieel een organi
satie die het toerisme in al
zijn facetten propageert.
Deze socio-kullurele werking
streeft ernaar de bevolking
oog te doen krijgen voor het
lokale patrimonium en be-
Dc Vereniging van Vlaamse Oudstrijders en Vlaamse oudsoldaten werd zondag jl. op het stadhuis
ontvangen.(lb)
wust van de waarde van eigen
streek, eveneens het buiten
land te verkennen.
De grondbeginselen kwamen
duidelijk tot uiting in het
jaarverslag van vice-voorzit-
ter de h. Coessens en tijdens
het daaropvolgend debat. Tal
loze lezingen en lessen over
kunst, toerisme, muziek
wandelingen, dokumentaire
bezoeken, uitstappen aller
hande konkretiseren de be
doelingen van de Touring
klub. Daarnaast verzorgt de
klub een prima toeristisch
maandblad "Auto-Touring",
dat in zijn septembernummer
de Dirk Martensfiguur be
licht.
Vorig jaar werd het Komitee
voor de Vlaamse afgevaardig
den van de Touring Klub offi
cieel opgericht zodat de regio
nalisatie een feit werd. De
Vlaamse afdeling van Tou
ringklub staat onder voorzit
terschap van oud-minister
Piers.
Tijdens het jaarkongres brach
ten de aanwezigen en het
schepenkollege van Aalst, bij
monde van de heer schepen
G. Van den Eede, hulde aan
de 83-jarige vice-voorzitter de
h. Coessens, om zijn meer dan
vijftig jaar aktieve inzet in de
Touringklub. Schepen Van
den Eede overhandigde de
h. Coussens de bronzen Dirk
Martensmedaille. Na het mid
dagmaal bezochten de kon
gressisten de diverse tentoon
stellingen in de stad, die naar
aanleiding van het Dirk Mar
tensjaar te Aalst gehouden
worden.
J.V
Nicole Ringoir. bloemenfee 1972-1973 huwde zaterdag jl.(l)
tweeënnegentig keer als bloe
menfee optrad. Het is een
rekord, en het wijst op de
enorme inzet van meisjes uit de
streek om een rol te vervullen
die toch door iemand dient
gespeeld.
Thans draagt Monique Buys
uit Hofstade het kroontje en
het lint. Alle goede gaven van
haar voorgansters lijken door
haar gekumuleerd. Ze was ook
op de bruiloft van ex-fee
Nicole. Daar kon zij op die
drieënveertigste dag van haar
cén-jaars-rijk met fierheid en
(Vervolg van vorige week)
Nonkel Jan redt zich ook in het bargoens.(lb)
Pas, nS veel jaren studie kan
dat. Dat is dan wel de groot
ste oorzaak dat er zoveel ver
dwijnen. Maar een generatie-
verschil Neen, dat is er niet.
Nog drie jaar en Nonkel Jan
viert zijn jubileum van 50 jaar
aktief lid van de Cathrienen
en dat wordt beslist een groot
feest. Wat zijn vrouw er alle
maal op te zeggen heeft
"Menier, zegt dat een brave
vrouw gehad heeft, die dat
allemaal heeft laten gebeu
ren". Met het grote feest, als
't God belieft, komen we
zeker terug.
RONY BOONEN
