U
v.u.
Korrespondenten,
VRIJE TRIBUNE
K.P.
P.V.V.
B.S.P.
ZEBRAPADEN
LAPMIDDELEN
in de week van 1 november
worden de teksten
uiterlijk tegen dinsdagmorgen
op de redaktie verwacht
REGIONAAL KOMITEE DOKTERT AAN WERKLOOSHEID IN ARR. AALST
2 - 26-10-1973
De redaktie heeft het recht deze teksten in te korten
CHILI: PROGRESSISTISCHE
EENHEID
De gemeenschappelijke Chili-
protestnieeting van vorige vrij
dag in de zaal Madeion op de
Grote Markt te Aalst bracht
ongeveer 500 toehoorders bij
mekaar van verschillende orga
nisaties en gezindheden. Ze zijn
er gekomen om aldus hun
verontwaardiging, hun afkeer
en hun veroordeling uit te
spreken over een misdaad en
een georganiseerde volkeren
moord door een kliek militai
ren met de hulp van het
internationaal grootkapitaal.
Alle sprekers legden vooral
daar de nadruk op en vonden
mekaar verder in een gemeen
schappelijke oproep tot onze
eigen regering om de Chileense
militaire moordenaars niet te
erkennen, de Belgische hulp
aan Chili te herzien en die
eventueel aan de Chileense
vrijheidsstrijders toe te kennen.
Tevens werd ook de aandacht
meer dan eens gevestigd op het
gevaar van eender welke vorm
van beroepsleger voor ons eigen
land. De minuut stilte ter
nagedachtenis van de vermoor
de president Allende was een
indrukwekkend en ontroerend
moment van opgekropte woede,
en van de eensgezinde wil die
misdaad nooit te erkennen,
daadwerkelijk te steunen tot de
demokratie in Chili is hersteld
en de moordenaarsbende weer
de laan is uitgestuurd.
De verschillende oproepen gin
gen verder in de richting van de
uitbouw van een progressief
front om de grote multinatio
nale ondernemingen die o.ni.
aan de basis liggn van de Chili-
putsch een krachtig halt toe te
roepen. Het fascisme loert ook
om de hoek bij ons. verklaar
den meerdere sprekers, het is
immers zoals een Franse
minister onlangs nog zegde,
«het leger zal onze laatste
burcht zijn tegen het linkse
front». Om een tweede, derde
en meer Chili's te vermijden is
een sterk progressief front
absoluut nodig. Laten wij er
aan bouwen, zo zei ACV-sekre-
taris Willy De Turck, en laten
wij ons daarbij leiden door
datgene wat ons bindt en niet
door wat ons scheidt. Dat
dergelijk front moet gebaseerd
zijn op eerbied en waardering
voor ieders overtuiging is
vanzelfsprekend en de «condi
tio» zonder dewelke het realise
ren van deze frontvorming
onmogelijk is. Dergelijke taal
en de eensgezinde uitdrukking
van de wens alle vooruitstreven-
den verder te zien samenwer
ken stemt ons blij. De
klassenstrijd is een werkelijk
heid en zal blijven bestaan
zolang er klassen zijn, zolang
het internationaal grootkapi
taal de plak blijft zwaaien over
de arbeidersmassa's. Het is
onze dwingende plicht als
kleine mensen onder
mekaar de handen in elkaar te
slaan. Wij zijn volledig bereid
ons van die inderdaad dwin
gende plicht te kwijten. De
gemeenschappelijke Chili-pro-
testmeeting heeft naast de
betoonde solidariteit o.m. ook
bewezen dat deze samenwer
king mogelijk is. Waar een wil
is is een weg. Wellicht kan deze
gezamenlijke Chili-avond de
start betekenen van een Aals-
ters progressief front. De
solidaire strijd voor de redding
van onze Chileense kameraden
is ook onze strijd. Met het
voorbeeld van Allende en zijn
vrienden voor ogen zeggen wij
«vooruit voor het front der
progressisten».
Jos DE GEYTER
KP DENDER
B.S.P.-DEMOKRATIE
In de Voorpost-uitgave 19 ok
tober 1973 verwijt een B.S.P.-
senator de P.V.V. van machts
honger. Maar wie heeft in dit
land eigenlijk de grootste
machtshonger
Sinds lang streeft de B.S.P.
naar alle monopolies en huldigt
deze partij de leuze «Rood of
geen Brood». Daarbij sluiten de
socialisten alles en iedereen uit.
Het doel wettigt de middelen
voor de B.S.P. en niets of
niemand sparen ze. Op dat
ogenblik telt voor deze partij de
demokratie niet meer.
Het is juist de P.V.V.-eis die de
socialisten dwars zit. Inder
daad. de P.V.V. vraagt, als
partij die een groot deel van de
bevolking vertegenwoordigt, (de
P.V.V. is in het arrondissement
Aalst de tweede sterkste partij
na de C.V.P.) ook deelname in
de beslissing van de G.O.M. en
vraagt de erkenning van de
liberale vakbond in de openba
re diensten.
Wat is aan een dergelijke eis
verkeerd, tenzij dat men alleen
demokratisch kan eisen dat de
G.O.M. rechtstreeks zou wor
den verkozen.
Ook voor de vertegenwoordi
ging van de vakbonden in de
Openbare Diensten is en blijft
er één maatstaf: syndikale
verkiezingen.
Dat weet de B.S.P. echter. Het
kan ook niet anders wanneer
men ziet van waar de B.S.P.
komt en wat ze als partij nu
nog vertegenwoordigt bij ver
kiezingen. Bij de samenstelling
van de regering had de B.S.P.
kennis van de P.V.V.-eis.
Reeds bij de wijziging van de
grondwet wist men dat voor de
uitvoering de P.V.V. in de
regering moest aanwezig zijn
indien men twee-derde meer
derheid wilde bereiken. Houdt
de B.S.P. senator de andere
partijen voor naief of dom
Dacht de B.S.P. de macht in de
organen te kunnen delen met
de C.V.P. en droomde men
zodoende met een kleine groep
een ganse bevolking te kunnen
maneuvreren? Zou dat geen
machtshonger zijn, ten koste
van demokratie
Het is aan de B.S.P. zelf te
antwoorden op de vraag: «of ze
de regering nog verder willen
steunen». Indien de huidige
regering overbodig is voor de
B.S.P. dan moet ze aan de heer
eerste minister dit onomwon
den zeggen.
Hij kan dan het ontslag van
zijn ploeg aanbieden en nieuwe
verkiezingen vragen. De uitslag
zou verrassend kunnen zijn
voor de socialisten. Want
indien de B.S.P.-senator meent
dat de kleine man van de
P.V.V. niets heeft te verwach
ten, dan kaatst hij de bal mis.
De kleine man is groot
geworden, hij kan zelf oordelen
en slikt niet meer wat Van
Eynde en konsoorten zeggen,
roepen of schrijven. De kiezer
ziet de realiteiten: R.T.T.-pro-
bleem. Ibramco, zijn daarbij
geen hoge socialistische bonzen
rechtstreeks betrokken Zijn
dat zaken waarmee de gewone
man gediend is, of walgt hij
van dergelijke machtshonger
van B.S.P. vooraanstaanden
Nochtans dat kreeg de gewone
man van de socialisten in
plaats van een demokratisch
beleid
En is het deze regering niet
waaraan de P.V.V. deelneemt
die een aantal sociale maatre
gelen heeft getroffen in tegen
strijd met vorige regeringen van
C.V.P. en B.S.P., zonder de
P.V.V. Wie is dan de motor
geweest, de inbrenger en de
aanstuurder op een aantal
maatregelen als:
verhoging van pensioenen
met 7,36%
automatische herwaarde
ring van alle pensioenen
verhoging verlofgeld gepen
sioneerden
pensioenverhoging zelfstan
digen
verhoging vergoeding ge
handicapten
aanpassing door indexering
van fiskale barema's en
zoveel andere die Leburton
fier opsomde op het BSP-
kongres.
De P.V.V. is zeker in dit land
niet deze partij waarvoor de
B.S.P. haar zo graag afschil-'
dert.
Is het veeleer niet de B.S.P. die
sinds lang stilstaat en eens zou
moeten nadenken wat ze
vertegenwoordigt, wie ze verde
digt en of alles zo logisch lijkt!
Denken we maar aan het
optreden van Major toen hij
minister was. aan de scheldpar
tijen van Van Eynde en aan de
artikelen van «Links» die in
eigen socialistische middens het
beleid van de B.S.P. in vraag
stellen.
P.V.V.-AALST
HET MIDDEN-OOSTEN
DE PETROLEUM
EN WU
Het gaat niet zo bijzonder goed
in de wereld. Nauwelijks kwam
een einde aan de jarenlange
oorlog in Vietnam of er is een
nieuwe uitgebroken in het
Midden-Oosten. De Verenigde
Staten maken een zware poli
tieke krisis door. In Chili heerst
het fascisme en in een groot
deel van de wereld is het steeds
de honger die om zich heen
grijpt. Tegenover dit en nog
zoveel anders gebiedt het
nuchter verstand de moeilijk
heden en de kommunautaire
spanningen in Belgie te relati
veren. Men heeft ongelijk ze op
te schroeven. Bepaalde natio
nalistische passies en laag bij
de grondse partijspelletjes be
letten meestal het hoofdzake
lijke van het bijkomstige te
onderscheiden. Om maar één
essentieel probleem te vernoe
men: dit van de brandstofbe
voorrading, de petroleum. De
oorlog in het Midden-Oosten
heeft dit probleem geaksen-
tueerd. Waarom Omdat 60%
van de energie die in West-
Europa wordt benut afkomstig
is van petroleum. Europa en de
wereld hebben belang bij het
herstel van de vrede tussen
Israël en de Arabische landen.
De veiligste grenzen voor Israël
zijn bovendien deze van de
vrede. Maar bij ons kan het zo
niet voortgaan met de petro-
leummaatschappijen die alle
vreemde en dikwijls multina
tionale ondernemingen zijn. Zij
hebben enorme fortuinen ver
diend. Nu staan wij voor twee
feiten: de onzekerheid van een
voldoende bevoorrading van
petroleum voor ons land en
nieuwe prijsstjgingen die te
verwachten zijn. Er js geen
kontrole op deze prijzen die
niet worden bepaald door de
kostprijs maar door de gangba
re koersen op de wereldmarkt.
Er is geen zekerheid meer voor
de bevoorrading vermits de
petroleum afhangt van buiten
landse maatschappijen. Zij die
het privé-initiatief terzake en
dus het kapitalistisch monopo-
lisme verdedigen wijzigen niets
aan de gewraakte toestand. Het
zijn dezelfden die het Ibram-
coprojekt van meet af aan
hebben bekampt en juist
daarom in een slecht daglicht
hebben gesteld. Maar wie ons
nationaal belang en de demo
kratie wil verdedigen moet zich
verzetten tegen de huidige toe
stand die ons met handen en
voeten gebonden overlevert
inzake de brandstofbevoorra
ding en de geldende prijsvor
ming. En deze laatste kunnen
dan slechts, boven mogelijke
onhandigheden heen. niet an
ders dan het principe bijtreden
dat door de socialisten werd
vooropgezet: de oprichting van
een openbaar bedrijf voor ruwe
olie-invoer uit Iran en de
verwerking ervan om het
buitenlands en kapitalistisch
monopolie te doorbreken. Dat
is de bedoeling met Ibramco.
Wat de gewone man hieover
weet is enkel dat Ibramco iets
is waarmede de socialisten
eerder op een vieze manier wat
hebben te maken. Ziedaar hoe
in België en speciaal in
Vlaanderen de voorlichting
door pers en radio-televisie
gebeurt. Maar hier en elders
gaan achter vele facades belan
gen schuil die niet deze zijn van
het volk maar van de grote
financiën. Per slot van rekening
zijn het steeds en in alles de
klassentegenstellingen die de
politiek bepalen. Als Jan met
de pet zich daar maar
rekenschap van gaf.
Bert VAN HOORICK
V olksvertegen woord iger
AMNESTIE
In het jongste nummer van
«Wij», het weekblad van de
Volksunie, staat een artikel van
de publicist Jos Dierickx naar
aanleiding van de tiende
verjaardag van het overlijden
van dr. Jef Goossenaerts.
In dat artikel vertelt de auteur
hoe dr. Goossenaerts. alhoewel
tijdens de tweede wereldoorlog
totaal buiten de kollaboratie
gebleven, in 1944 aangehouden
werd en zonder bewijzen
opgesloten in het kamp van
Lokeren. Hij werd nadien
zonder veroordeling vrijgelaten
en hij kreeg zelfs het ridder
schap in de Leopoldsorde en de
burgerlijke medaille eerste klas
voor zijn gedrag tijdens de
jaren 40-45
Deze anekdote van de man die
niet kollaboreerde, maar toch
aangehouden werd. deed ons
terugdenken aan een andere
oorlogsfiguur, nl. een zekere
Edouard Anseele. «'t Pallieter-
ke» publiceerde onlangs een
merkwaardige foto van deze
Edouard Anseele. een foto uit
de tijd toen hij nog schepen
was van de stad Gent, in 1940,
om precies te zijn. Een
merkwaardige foto inderdaad,
want de schepen Anseele zit er
tussen de eregenodigden van
een tuirfeest. samen met een
hele reeks hogere officieren van
de Duitse Wehrmacht. Hij
werd daarvoor na de oorlog
echter niet in het kamp van
Lokeren opgesloten en hij is
later zelfs Belgisch minister
geworden, wat iedereen wel
weet die de huidige RTT-
schandalen een beetje volgt.
Dat er niet alleen in de
Volksunie, niet alleen in de
CVP over de PVV en de
ekonomische kollaborateurs
zwijgen we welvoeglijkheids-
halve maar ook in de BSP
plaats was en nog is voor
kollaborateurs en kandidaat-
kollaborateurs. weet iedereen.
We hebben bovenstaande te
genstelling Goossenaerts-
Anseele aangehaald om nog
maals aan te tonen hoe
onzinnig en onrechtvaardig de
repressie in 1945 en later wel
geweest is. En hoe gerechtvaar
digd een algemene maatrege
zou zijn om aan de gevolgen
van die repressie een einde te
maken.
Met andere woorden: we
hebben nog maar eens een
illustratie willen brengen om de
pleiten voor algehele en onvoor
waardelijke amnestie! Inder
daad, onvoorwaardelijke am
nestie! Dat, en alleen dat. kan
een einde maken aan de
hypotheek die op de toekomst
van dit land zwaar drukt.
Amnestie, niet om te zeggen
wie gelijk had en wie ongelijk,
niet om een oordeel uit te
spreken over wat gebeurd is
tijdens de jaren 1940-45. Maar
wel amnestie om een einde te
maken aan de tweedracht die
nog steeds blijft, om minstens
voor de toekomst gedaan te
maken met de onrechtvaardig
heden van een onmenselijke en
in wezen anti-Vlaamse repres
sie.
Dr. R. VAN LEEMPUTTEN
V ol ksver tegen woord iger
&W\
15. D
Vandaag wordt wandelen door zowat iedereen en over^^^
gepropageerd. Niet ten onrechte. Stoeltjeszitten, autorijdei^aens
teeveekijken en weet ik veel, hebben van ons vadsige koninge^en(ji,
en koninginnen gemaakt. Uit de homo sapiens hebbe^as
ontelbare eeuwen een wezen gedistilleerd, dat in bouwdozepianc,
woont, bij het rinkelen van de wekkerbei uit bed komt om zic^fkoi
achteraf op te sluiten in een kantoor of fabriek, en tijdens dr- in
week-ends naar zee of ergens een houten chaletje tuft. Oude;
Eindelijk heeft men ontdekt dat er wat moet gebeuren. Din 18
mens moet bewegen. De minst luien zijn niet eens meer ban^isch
van een voettochtje over liefst verkeersvrije wegen en vergeters36
paden. Diezelfde wandelaars, en een massa anderen, zijn nie^e a®
altijd zo gelukkig op door henzelf uitgestippelde veilig?"®^
«routes» te kunnen marcheren: tijdens de doordeweekse dageP° 1 1
staan ze letterlijk en figuurlijk in de eigentijdse verkeerschaos
Als voetganger moeten ze van de stoep af uitkijken naar dr*
loerende gevaren. Zich naar de overkant van de straat hegeveiQutei
is zelfs buiten de spitsuren niet steeds een lol. Men kan imme^ee(j
niet op alle hoeken of om de honderd meter lichtsignalisatie£)e p
plaatsen. In ons landje heeft men een schijnbaar goednectc
oplossing gevonden om de voetganger te beschermen tegen dgem
pletwalsen: de gele zebrapaden. Als u het ons vraag3-6.L
allesbehalve onfeilbare tovermiddeltjes om de veiligheid fe*en n
garanderen. Er ontbreekt wat aan: naar buitenlands voorbeel$an*
zou ieder «pad» moeten aangekondigd worden door etree
waarschuwingsbordje, met de vermelding op welke afstand vaj^gtW(
die «oversteek» de weggebruiker zich op dat ogenblik bevindt. _ave
Het is wel zo dat links of rechts een driehoekig bordje hang^- w
waarop een voetganger afgebeeld is, doch opvallend is he_ en
tekeningetje in veel gevallen niet: het hangt gewoon «ergensi^
De autobestuurder en motorrijder moet «gedwongen» wordetj-j
ernaar te kijken. Zoals in de Duitse Bondsrepublieken^
bijvoorbeeld. In de huidige situatie wordt de man aan het stuuneerd
veelal verrast door een her of der op het wegdek geschilderdeen
«overstap». Vooraleer de remmen van het voertuig hu&owe
degelijkheid kunnen bewijzen is het nogal dikwijls te laat. ZelQistiel
als hij toevallig (wat helaas meestal zo is) of uit principe dwas
opgelegde snelheidsbeperking respekteert. een
Dan spreken we nog niet eens over wat in de winter allemaj8cher
mogelijk is. Als sneeuw, modder en ijs de gele veiver v
kamoefieren. tuig,
Laat het een heleboel centen kosten, laat het een poosje dureij
vooraleer overal de waarschuwingsbordjes geplaatst zijn: dw
in godsnaam: laat ons wat doen. De tijd van de over i
kasseiwegen dobberende boerenkarren en de op straat spelend,
kinderen is voorgoed voorbij: op onze wegen loert de doocj
Statistieken bewijzen dat er veel te veel onschuldige slachtoffei^^
vallen. Omdat een mensenleven niet met geld kan betaai^rouv
worden, moeten we datzelfde geld durven spenderen aalpianc
onmisbare voorzieningen die niet precies alles zullen oplosseien d
doch een middel kunnen worden om de minst beschermdeBverze
het kind dat naar de school loopt, de bejaarde die gaiAdol
winkelen, de man die een paar straten verder naar zijn weridiens
moet, te helpen overleven. van
M. VAN HAUWERMEIREt*ml
lier di
"herb*
'lan<
leel
Begin 1973 besliste minister van Tewerkstelling en Arbeid
E. Glinne en de Nationale Kommissie voor Tewerkstelling tot de
oprichting over te gaan van «gewestelijke permanente subkomitees
voor Tewerkstelling». Bij de installatie van deze gewestelijke
komitees ging men er van uit dat via de regio's een diepgaande en
permanente studie dient te worden op touw gezet, dit alles met het
oog op een aktievere arbeidsvoorzieningspolitiek.
In het ministeriële rondschrijven, na de installatie van deze
gewestelijke organen in april jl-, wordt de nadruk gelegd op de
toekomstgerichtheid van de verlangende analyse van de huidige
werkloosheid. De vraag werd duidelijk voorop gesteld: hoe ziet de
toekomst van het gewest eruit wat de tewerkstelling betreft en
welke maatregelen zijn noodzakelijk om hieraan tegemoet te
komen
In het rondschrijven werd verder gevraahd om vlug en op een
dynamische wijze konkrete voorstllen uit te werken.
Achttien regionale komitees
werden opgericht. Voor Oost-
Vlaanderen stippen we aan de
gewestelijke bureau's te Gent.
Sint-Niklaas. Dendermondc en
Aalst-Oudenaarde.
Voorzitter van het Regionaal
Subkomitee voor de Tewerk
stelling Aalst-Oudenaarde is
gewestelijk ACV-sekretaris
Willy De Turck. Het komitee is
samengesteld uit vertegen
woordigers van de werkncniers-
en werkgeversorganisaties en
de R.V.A.-diensten.
Dat het nieuwe komitee niet bij
de pakken bleef zitten, bewijst
het feit dat het verlangde
eindrapport reeds klaar kwam.
Het is een lijvig geval gewor
den. waarin tal van syntesege-
gevens en in het bijzonder tal
van konklusies werkelijk releve
rend zijn. Uit deze zeer recente
gegevens lichten we volgend
ciifermateriaal. Bondig kunnen
we resumeren dat de totale
bevolking van 265.117 voor het
arr. Aalst nog steeds een
'dalende trend vertoont. 40%
hiervan wordt tot de aktieve
bevolking gerekend. Een van
de oorzaken v^n de kontinuë
daling is de voortdurende
emigratie in de minder gunstig
gelegen gebieden in het zuiden
van het arrondissement.
Aalst heeft nog steeds 12.500
pendelaars met een gemiddelde
verplaatsingstijd van anderhalf
uur.
Bovendien vertoont dè aktieve
bevoelking een verouderings
verschijnsel. Ten opzichte van
het Rijk betekent dit 2.09%
meer. Bij de opstelling van de
arbeidsbalans. berekend tot
1975. waarbij reeds een even
tuele rekupcratie uit vrouwelij
ke arbeidskrachten, pendel en
werkloosheid is inbegrepen,
heeft het arr. Aalst een tekort
van 14.000 arbeidsplaatsen.
Waar voor het Rijk 3,9% van
de RMZ bevolking werkzoe
kende is. wordt dit voor Aalst
5.1%.
KONKLUSIES
Het Tewerkstellingskomitee
stelde een aantal belangrijke
voorstellen en konklusies voor
op.
Eerst en vooral wil het komitee
streven naar een betere kennis
van de werkgelegenheid. Mits
in achtneming van de integrale
vrijheid van de werkgever wart
de aanwerving betreft, zou men
er willen toe komen elke
vacature bekend te maken. De
R.V.A. zou niet het monopolie
op de arbeidsmarkt te beko
men. maar zou wel het aanbod
van de werkgelegenheid volle
dig kennen. Dit is belangrijk,
gezien van de 200.000 werkge
vers in Belgie er bijna 180.000
zijn met minder dan twintig
werknemers.
De prospektie door- bemidde
laars is van bijzonder groot
belang. De struktuur van de
Rijksdienst voor Arbeidsvoor
ziening van het gebied Aalst is
onvoldoende om deze prospek
tie te verzekeren van de 2.132
werkgevers met 27.847 tewerk-
gestelden.
De uitbreiding van de subsidië
ring van de tewerkstelling van
personen met verminderde ar-
beidskapaciteit. die als defini
tief vastgesteld is. dient onder
zocht tc worden.
Volgens het rapport dient men
over te gaan tot de vaststelling
van de tewerkstellingskapaci-
teit van die bedrijven die
gedeeltelijke werkloosheid in
voeren en de aanpassing van de
reglementering terzake aan die
kapaciteit. Dit probleem is
bijzonder scherp in het arron
dissement. in het ambtsgebied
Aalst rekening gehouden
met het feit dat slechts dertig
procent van de ingeschreven
werkzoekenden volledig werk-
bekwaam zijn neemt de
gedeeltelijke werkloosheid
74.3% van de verloren arbeids
dagen in dec. 72 en 53,4% in
maart 73 voor haar rekening.
Belangrijk is dat het komitee
aandringt op de institutionali
sering van het part-timewerk.
Immers, de werknemers met
het systeem van de gedeeltelijke
werkloosheid, genieten van een
wettelijk regime dat hen sterk
bevoordeligt t.o.v. diegenen die.
door onvolledige arbeidsge-
schiktheid. geen volle prestaties
kunnen leveren. Wanneer deze
laatsten een onvolledige dienst
betrekking aanvaarden, worden
zij getroffen door zware restrik-
ties inzake de toekenning van
werkloosheidsuitkeringen.
Het kriterium van de werkbe-
kwaamheid dient herzien te
worden. Belangrijk is de kon-
klusie over de opleiding en
plaatsing van meertalige stcno-
en/of dactylografen. Een op
richting voor een centrum voor
tweetalige dactylografen is ge
wenst te- Aalst.' van waaruit
Brussel, dat dergelijke werk
krachten het meest- opslorpt,
gemakkelijk bereikbaar is. Ook
gezien de gerichtheid van de
plaatselijke industrie op het
buitenland is de behoefte aan
meertalige dactylografen ge
groeid.
ONDERWIJS
Het blijkt in alles overduidelijk
dat de industrie een richting is
uitgegaan die zeer ver afwijkt
van de industriële aktiviteiten
dewelke traditioneel, maar dan
meerdere jaren terug, tamelijk
goed aansloten op de tech
nische - en beroepsvorming die
de arbeidskracht in het onder
wijs had meegekregen. Het is
nodig in de optiek, van de
ekonomische mobiliteit, aldus
de konklusies. een gedeelte van
het lessenprogramma te reser
veren voor regionale noodwen
digheden. Anderzijds dient de
technische- en beroepsoplei
ding voor een deel buiten de
school, in de industrie zelf. te
verlopen.
De werkloosheid van de afge
studeerden voor hun leger
dienst. vormt tevens een pro
bleem dat het komitee onder
ogen zag. Het verworven recht
dat de werknemer weder in
dienst wordt genomen na
vervulling van de legerdienst, is
dikwijls mede oorzjrak van een
werkloosheid.
Om genoemd recht niet aan te
tasten en om maandenlang
nietsdoen van de afgestudeer
den te voorkomen, stelde het
komitee enkele mogelijkheden
voorop: intensifiëren van de
informatie reeds van in de
school, invoeren van stage- en/
of promotiekontrakten. inrich
ten van centra voor verkorte
opleidingen, en ten slotte alle
maatregelen onderzoeken om
het tijdsverloop tussen beëindi
ging van de studies en de
legerdienst in te korten.
DECENTRALISATIE
Een degelijke decentralisatie
van overheidsdiensten, zou de
dagelijkse verplaatsing van tal
van inwoners van ons arrondis
sement doen wegvallen. Een
ander gunstig gevolg zou zijn.
dat degenen die toch dienen te
pendelen op een komfortabeler
wijze zouden kunnen reizen,
door de ontlasting van de
overbezette treinen.
Wat het openbaar vervoer
betreft dringt de nood aan
normen voor wat de werkuren
aanvang en beëindiging
betreft zich op. Het openbaar
vervoer kan zich slechts aan
passen wanneer een eenvormig
heid van arbeidsduur en uur
stelsel in dezelfde industriezone
is bereikt. Dit zal eveneens een
inbreng betekenen in de bevei
liging vaji het in dienst blijven
en vooral voor de wederte-
werkstelling van werknemers
op gevorderde leeftijd.
Door een verbeterde en toe
komstgerichte infrastructuur-
uitwerking dienen de industrie
zones. zoals deze van nationaal
belang tc Schendelbeke. lölaal
ontsloten te worden. De Ni-
noofse industriezone zou drin
gend aan aantrekkingskracht
moeten winnen door de verwe
zenlijking van rijksweg nr. 731
die de bestaande weg tussen
Aalst en Ninove zou ontdubbi
len. De industriezone
Erembodegem is volzet. Hl
komitee betreurt dat de bijlil
gende zone te Denderleeuw ncf
slechts «voorzien» is. Aan
uitbreiding van het industril
terrein Wijngaardveld te Aal®
dient gewerkt te worden,
tewerkstelling op het Wijtl
gaard veld zou begunstigd wol
den door de mogelijke verkol
ting van de afstand statiol
industrieterrein. Dit laatste
te verwezenlijken door
installatie van een tweedl
uitgang van het station en dbd
de bouw van een verhevd
voetgangersbrug ter hoogte val
de Zwarte Hoek.
Het rapport dat door hl
plaatselijk bureau ingedieni
werd bij de Nationale Komnuilecb
sie voor Tewerkstelling, bronnet I
haalbare konklusies en vooi
stellen op tafel. Het probleet
van de tewerkstelling stelt zie
scherp te Aalst wc denke
aan de cijlers van 5.1% werkli
zenv tegenover 3.9% voor h(
Rijk. Het gewestelijk Komitc
kan slechts werken aan h<
alternatief zo men los komt va
gebruikelijke bureaukratiscl
metodes.'zoals in het verlede 1
bij tal van instanties, die er da
ook in""verstikt zijn gewordet
Deze duidelijke analyse van h<
Regiouaal Koiuitee. op kort
termijn uitgewerkt, is ee
eerste stap in de goede richtin
van de directe aanpak van d
problematiek. Piani
J. VELGH ten
