DIRK BAERT:
"IN DE GEMEENTERAAD GEEN CINEMA SPELEN
VRIJE TRIBUNE
K.P.
B.S.P.
P.V.V.
V.U.
Belgische blauwhelmen naar hej
Midden-Oosten.
Interview
2 - 2-11-1973
De redakde heeft het recht deze teksten in te korten
De Brouwerij De Blieck ver
dwijnt. Er blijft een verde-
lingscentrurri, maar een
producerende onderne
ming, de zoveelste, is ge-
likwideerd, en dit maakt
voor ons een verschil uit
dat verder gaat dan alleen
het aantal tewerkgestelde
personen.
De tekstielververij Teinturia
loopt groot gevaar op
31/12/73 te sluiten. De Im-
mobiliëpmaatschappij
Aalst, die de vroegere gron
den van Fabelta kocht,
weigert de verdere aanvoer
en afvoer van water over
haar eigendom. De Teintu-
ria-direktie wist dit reeds
sedert 1971, maar wachtte
blijkbaar op een mirakel.
Het lijkt ons niet uitgeslo
ten, dat de Franse groep
«Textil», die in Teinturia
een en ander te zeggen
heeft, in deze Aalsterse
water-affaire een goede
gelegenheid ziet om ge
daan te maken met een der
zwakste van de acht of ne
gen ververij bed rijven waar
zij in ons land in de pap te
brokken heeft. Waarmee we
niets afdoen van het schan
daal dat «specialisten» in
grond- en immobiliënspek-
takulatie over leven en
dood van een bedrijf van
plusminus 300 man kunnen
beslissen. De CVP-burge-
meester van Buggenhout,
De Landtsheer grote man
van Immobiliën-Aalst, die
door de lankmoedigheid
van de opeenvolgende re
geringen ook aan een ge
bouw Willebroekkaai te
Brussel, en aan de gebou
wen Filature du Canal te
Aalst flink wat miljoenen
verdiende, bekommert zich
vast weinig om tewerkstel
ling in de Denderstreek.
Als klap op de vuurpijl
kwam nu ook het bericht
dat de Ninoofse allumette-
rie Merckx sluit. Het bedrijf
was niet langer leefbaar. Er
zou voor tientallen miljoe
nen geïnvesteerd moeten
worden. De aandeelhou
ders blijken daar niet toe
bereid. Er doen echter ook
geruchten de ronde, dat
een grote West-Duitse on
derneming, gekontroleerd
door Krupp, en die de
nieuwe machines had moe
ten leveren, stokken in de
wielen stak. Druk van het
multinationaal grootkapi
taal?
Alleen de laatste maanden
van 1973 kunnen dus voor
het Arr. Aalst een verlies
betekenen van zowat zes
honderd werkplaatsen, zon
der te spreken van de ratio
nalisatiemaatregelen in an
dere bedrijven. Hoeveel
nieuwe werkgelegenheid?
Aalst is een slaapgewest
en het wordt met de dag
erger.
Ontstellend is daarbij, dat
hoe meer wij daaromtrent
spreken met syndikale en
politieke verantwoordelij
ken, hoe meer we tot de
vaststelling komen dat wij,
KP, met onze wil tot be
kampen van deze politiek
van industriële dood van de
Denderstreek, alleen blijven
s^aan. Zij geloven er niet
meer in, de plannen van het
groot patronaat, aanvaard
door de regeringen, te kun
nen stoppen. Zij praten
over schone principes,
goochelen met statistie
ken, maar steken geen
vinger uit om tot de politie
ke aktie te komen.
Zijn wij te hard? Goed, dan
moeten ze ons het tegen
overgestelde bewijzen.
Voor Chili kwamen we tot
een breed front, al moet
nog bewezen worden wat
het verder wil, maar het
was een stap. Is onze
Denderstreek te dichtbij om
zich te verbinden? Vreest
men zich daar doorheen
politiek de vingers te ver
branden?
Vooral degenen die zich tot
de arbeidersbeweging reke
nen zouden we willen toe
schreeuwen: help door
passief ondergaan uw ei
gen sociale basis niet af
breken, ontgoochel de
jeugd niet, het is op haar
dat wij moeten rekenen om
morgen de progressis-
tische strijd zegevierend
verder te voeren!
RAY DE SMET
Voorzitter KP-Dender
Deze week is er heel wat
rumoer ontstaan door het
feit dat de nieuwe bewinds-
ploeg van de Heer LEBUR-
TON scheep gaat zonder
één enkele vertegenwoor
digster van het vrouwelijk
geslacht.
Ook wij vermenen wel dat
het op dit ogenblik...,
wanneer toch meer dan de
helft der kiezers uit vrou
wen bestaat het inderdaad
op zijn zachtst uitgedrukt
«een gebrek is aan feeling»
dat hier wordt tentoonge
spreid. Het is immers een
gekend feit dat vooral Mev.
PETRY met de ontwikke
lingshulp voor een nieuwe
en blijkbaar doeltreffende
aanpak heeft gezorgd.
Dit alles mag en moet ge
zegd worden, maar er zijn
bij deze wisseling ook
kommentaren naar voor ge
komen waarop wij de duur
zame plicht hebben even te
repliceren. De katolieke
bladen wensen immers de
indruk te vestigen dat het
verdwijnen van onze vrou
welijke ministers alleen
moet toegeschreven wor
den aan de Heer LEBUR-
TON. Niets is minder waar,
wanneer de C.V.P. vandaag
huilt om Mevr. VERLACKT,
dan moet zij haar mis
noegdheid kenbaar maken
aan hun eigen partijvoor
zitter, dhr. Wilfried MAR
TENS.
Hijzelf, en niemand anders,
is er voor verantwoordelijk,
de schuld werpen op de
socialist LEBURTON is een
gemakkelijke verontschul
diging en is op zijn minst
gezegd «een goedkope uit
vlucht».
hètzelfde kan gezegd wor
den van de V.U., immers de
heer JCRISSEN gaf ook
zijn kritiek bij deze aange
legenheid. Ik moet echter
vaststellen dat hij heel wat
minder spraakzaam werd
toen ik hem de vraag stelde
hoeveel vrouwen de V.U. in
de Senaat heeft afgevaar
digd of doen verkiezen. Het
antwoord bleef uit, de V.U.
die op alle vijvers vis ziet,
en die zich bij elke gele
genheid trouwens opwerpt
als een nieuwe partij, heeft
inderdaad het nog niet
nodig gevonden een vrouw
in de Senaat te brengen.
Voor een dergelijke hou
ding die alleen getuigt van
demamogie kunnen wij
zeker en vast geen begrip
opbrengen, wel integen
deel.
W. VERNIMMEN
Het politiek gebeuren zowel in
buitenland (Watergate, Midden-
Oosten, West-Duitsland) als in
eigen land (oorzaken van re
geringscrisis) heeft bij de
openbare opinie een walgelijk
gevoel doen groeien. De ge
beurtenissen in eigen land rond
het R.T.T.-schandaal hadden
diep het vertrouwen geschokt.
De maatregelen na de mini-
regeringskrisis de voorbije
week deden de deur dicht en
alle vertrouwen verliezen. In
derdaad samen met Anseele
wiens naam gebonden is aan
de R.T.T.-zaak, werden een
aantal goedmenende politici,
waaronder twee vrouwen, de
deur uitgestuurd. En opnieuw
worden nieuwe zaken als be
denkelijk naar voor gebracht.
Dergelijke politiek is een be
dreiging voor onze demokra-
tische instellingen en geeft
voeding aan de voorstanders
van andere regimes.
Het gekibbel, de besluiteloos
heid en het elkaar toesturen
van verwijten in verband met
diep menselijke problemen als
abortus treft evenzeer en diep
de bevolking. De houding van
bepaalde partijen bij proble
men als Ibramco komen voor
als monopolisering van be
paalde groepen of personen.
De verdeeldheid over de be
stuursvormen van de gewesten
en de hoop van bepaalde par
tijen om alleen te besturen ge
lijken op stille staatsgrepen en
ontwrichtingen van de demo-
kratie.
Het is tijd dat de partijen en
de regering hun twijfelende
houding wijzigen in klare en
oprechte houdingen. De P.V.V
verklaarde in dat verband als
partij een loyale regerings
partner te blijven, maar tevens
zal de partij voor vrijheid en
vooruitgang het kabinet blijven
beoordelen op daden en niet
op intenties.
De werkelijke problemen
Indien de regeringspartijen en
de politici het vertrouwen wil
len herstellen dan moeten zij
besturen. Dit is de problemen
aanpakken, oplossen instede
van ze af te zwakken. Op de
voorgrond treden daarbij niet
de grote politieke twistpunten
(abortus, Ibramco, gewestvor
ming) die vast en zeker ook
een oplossing moeten krijgen,
wel de moeilijkheden waarmee
elke dag de gewone man wor
stelt levensduurte, waardever
mindering van het geld. be
scherming leefmilieu.
De regering moet bij voorbaat
haar aandacht besteden aan
de levensduurte. B.S.P.-minis-
ler Claes mag dan nog bewe
ren dat bepaalde prijzen niet
hoger liggen ,dan zijn officië
le cijfers De huismoeder
weet wat zij betaalt. Dat zijn
de prijzen van de levensduur
te en de realiteiten. Men moet
de levensduurte ook niet ver
valsen, wel een oplossing zoe
ken in het belang van vooral
de zwakste groepen van onze
maatschappij.
P.V.V. - Aalst
Minister Anseele is weg.
De verantwoordelijke voör
alles wat sinds vele jaren in
de RTT gebeurd is, de mil
joenen-schandalen en de
stapels onwettelijkheden,
heeft ontslag genomen. In
feite is dit ontslag een
schandaal te meer in de
lange reeks die we reeds te
zien kregen. Want hoe het
anders noemen wanneer
een Minister heengaat,
zonder zich voor zijn beleid
te komen verantwoorden?
Het heengaan van Anseele
is gepaard gegaan met het
ontslag van de twee vrou
welijke leden die de ploeg
Leburton rijk was: mevr.
Verlackt en mevr. Pétry.
Waarmee nog eens bewe
zen is hoe weinig werkelijk
heid men moet zoeken
achter de ronkende verkla
ringen die door de woord
voerders van de zgn. tradi
tionele partijen worden af
gelegd, telkens als de
vrouwen gelijkberechtiging
eisen op het politiek vlak.
Het heengaan van de enige
vertegenwoordiger van de
duitstalige Oost-kantons
heeft nog een andere hel
kleurige ballon van de
jonste unitair-belgische po
litiek doorgeprikt: de grote
woorden en de schone
.beloften, telkens het er om
ging de duitstaligen in dit
land zoet te houden wan
neer deze mensen enige
vorm van autonomie vroe
gen.
Alsof dat alles nog niet
voldoende was, blijkt nu
ook nog iets anders: de
omni-valentie van enkele
super-mensen die de ploeg
Leburton rijk is. «De minis
ters veranderen van porte
feuille als van kleren, alsof
het beheer van een depar
tement geen enkele specia-
lizatie vergt», zoals het
jongerentijdschrift Nieuw
Vlaanderen het uitdrukte.
De nonchalante manier
waarop iemand vandaag in
België om het even welk
departement kan overne
men, bewijst zeer duidelijk
hoe de toestand in werke
lijkheid is: De meeste Mi
nisters houden zich nog
slechts met één zaak bezig,
nl. met de zorg op de kortst
mogelijke tijd zoveel moge
lijk rode, blauwe en gele
staatsambtenaren benoe
men.
Dat er ondertussen niet
echt geregeerd wordt, kan
iemand nauwelijks verwon
deren. Er zijn nochtans
problemen genoeg: de
staatsfinanciën, de rege
ling van de Waals-Vlaamse
verhoudingen, het inkomen
van ongeveer 1 miljoen
mensen in België die niet
eens het levensminimum
halen, de steeds groter en
groter wordende kloof tus
sen rijk en arm, de nationa
le en de multi-nationale
ondernemingen die hier de
wet dikteren, de milieu
vervuiling, enz., enz., enz.
En van dat alles is dit de
grootste schande: de slaaf
se onderdanigheid van al
die rode, blauwe en gele
Excellenties aan het inter
nationaal groot-kapitaal,
slaafse onderdanigheid,
ondanks al hun grote
woorden wanneer ze vor
een vergadering partij-mili
tanten staan.
Een wereld scheidt hen van
het woord van Wies
Moens: «Liever wolf in het
bos, dan vette hond, keten
aan de hals!» Deze karak
tervolle taal is nochtans de
enige taal die een echte
politieker kan spreken!
Dr. R. VAN LEEMPUTTEN,
Volksvertegenwoordiger
I b
Met enige fierheid in de stem heeft de h. Vanden Boeynants-d
minister van Landsverdediging, verklaard dat België tweehonder£nc
parakommando's klaar heeft om als UNO-blauwhelmen naar heg l
Midden-Oosten te sturen, waar deze Belgische jongens huuys
steentje zouden moeten bijdragen om het bestand dat daar tusseèrer
de strijdende partijen afgekondigd werd, te helpen handhaven, jsse
sn
Het is klassiek dat de UNO telkens wanneer er op bepaaldpys
plaatsen tussen oorlogvoerende naties een wapenbestand^
ondertekend wordt, zgn. blauwhelmen ter plaatse stuurt om tfur
gaan kontroleren of de overeenkomst van het staakt het vuren wer1"
degelijk onderhouden wordt, en wanneer dit niet het geval is e.1
desnoods met interventies voor te zorgen dat dit wel gebeurt. Hef
rekruteren van dergeljke blauwhelmen gebeurt vrijwel hoofdzakefj'
lijk in kleine landen, die als oorlogsmacht niet veel betekenen eL^
die dan ook uiteraard gemakkelijker geduld worden door de aa^ Q|
het bestand onderworpen partijen.
Het is echter steeds een moeilijke opdracht geweest de nodig£
blauwhelmen te ronselen. Noorwegen en Zweden hebben er all«
last van de wereld mee om het vereist aantal manschappen voor c
blauwe opdracht te rekruteren. Bij ons is dat blijkbaar zondejenw
moeite gedaan. Pas was de aanvraag van de UNObinnen of
minister van Landsverdediging had al tweehonderd para's kh
Voor de h. Vanden Boeynants is het blijkbaar een kwestie vi
prestige geweest. Onze minister van Landsverdediging h<
blijkbaar geoordeeld dat ons landje een reputatie op het gebit
van de blauwhelmerij hoog te houden heeft. Hij steunt zich hiert
wellicht op het feit dat ons land ooit eens manschappen
UNO-verband naar Korea gestuurd heeft en dat er ook Belgiscl
soldaten als UNO-waarnemers naar Kashmir getrokken zijn. HJ
is wellicht in dat licht gezien dat VdB er als de koppen bij gewei
is om tweehonderd rode mutsen voor de UNO op te trommelen.
temt
De rekordtijd waarin men onze tweehonderd para's gerekruteer^
heeft, wekt toch ergens een paar vraagjes op. Normaal gezien h
het zo dat de UNO vrijwilligers vraagt. Dit wil zeggen dat me^cia;
liever niet heeft dat dienstplichtige soldaten met als ordqent
Befehl is Befehl naar de bestandslijn gestuurd worden. Dfect<
betrokken soldaten dienen vrijwilligers te zijn. Die zaak is hed di
eenvoudig wanneer men weet dat de job hoegenaamd niet
gevaren ontbloot is. Aan de bestandslijn in het Midden-Oostc
werd immers reeds tijdens de voorbije dagen
UNO-blauwhelmen geschoten, en dat gebeurde lang niet met lo!
patronen.
Nu hadden wij altijd ergens gedacht dat onze para's h<P
krijgshaftig zij ook mogen zijn nu precies niet zaten te wippff:
en ongeduldig te springen om zich in de rand van de oorlog
gaan bewegen, al nemen wij grif aan dat men er steeds wel enkele
vindt die tuk op avontuur dergelijke buitenlandse uitsU
met beide armen aanvaarden. p
Het ware daarom wel enigszins verantwoord moest dit laity]0l
vernemen hoe de tweehonderd para's gerekruteerd werden. q ka
Onze Belgische para's zijn vijftien maanden onder de wapei
Daarvan zijn er twaalf maanden als gewone dienstplicht
beschouwen en kunnen de drie resterende maanden
beroepscarrière met korte termijn bestempeld worden.
In al de andere landen die Blauwe Helmen moet leveren loopt
aanwerving lang niet van een leien dakje. Bij ons heeft men dat
een handomdraai opgelost. Ofwel vormen onze para's
uitzondering op de algemene regel, ofwel loopt er ergens iets
met interpretatie van het begrip vrijwilliger. ha
ieft
Wij hebben hoegenaamd niets tegen het feit dat tweehonde ?de
Belgische para's hun steentje bijdragen om het vredesbestai ^ve
tussen strijdende volkeren te doen eerbiedigen, om een
menselijke ellende te helpen verzachten, om een onzinnige oorl
te helpen verbannen, doch ergens geloven wij mag dit lai Jj'
i
De
nhe
toch wel weten hoe en welke basis men die tweehonde
manschappen bij elkaar getrommeld heeft.
Kamicl MONSIEl
'aan
der
Praten met het jongste mannelijke Aalsters gemeenteraadslid Dirk
Baert, gaat zeer vlot. Zijn jeugd, of is het zijn innemende glimlach,
behoede hem voorlopig toch althans voor dit tikkeltje
konformisme, dat iedere politicus met zich meesleept.
Nochtans spijts zijn leeftijd, 26 jaar, wordt hem het drukke
politieke leven niet gespaard; vergaderingen, komiteezittingen,
dienstbetoon zijn ook zijn deel. Het is dan ook op een laat
avonduur dat het raadslid even vrij is voor een praatje. Het
gebeurt zeer informeel, met een niet te versmaden biertje en in
aanwezigheid van verloofde Jeannine Ringoir, basketbal-speelster
bij SIM-Aalst.
Vanwaar je politieke interesse?
Steeds was ik in allerlei
organisaties, reeds heel vroeg,
o.a. in de K.S.A., nadien als
student van de Rijkstechnische
school te Aalst.
preses en
inzonderheid vanaf mijn 15de
jaar als monitor van het
Nationaal Werk voor Hulp aan
de Jeugd.
waar gerekruteerd
werd op sociale basis.
Van
thuis uit katoliek en later lid
van de CVP had ik niet de
neiging bij de kontestatie-golf
enkele jaren terug om met
ekstreem links of bij de
Volksunie aan de weg te
timmeren.
Ik zie nu eenmaal niet de
Volksunie zich bestendigen.
Wel stel- ik mij progressistisch
op.
Vorige verkiezing was het een
beetje a la mode jongeren-
kandidaten op de lijst mee te
tronen
Inderdaad, iedere partij diende
tegemoet te komen aan die
zekere verwachting die bij
brede lagen van de bevolking
leefde om én vrouwelijke én
jongere kandidaten een kans te
geven. Ik kwam op de wip
terecht: een strijdplaats op de
CV P-lijst. Aan de verkiezingen
heb ik de beste herinneringen,
zeker aan de mensen die mij
steunden, de groep van veertig,
gegroeid uit een karnavals-
groep. met duivel-doet-het-al
Luc Van Bezien. Zonder hen
was ik er gewoon niet geraakt.
Anderzijds heeft men ook van
geen enkele zijde erbarmen met
een jonge kandidaat, en dat
hoeft ook niet. De moeilijkhe
den op school bleven ook niet
uit, want een 23-jarige student-
gemeenteraadslid werkte enke
le mensen wel op de zenuwen.
Wat betekent de dagelijkse
politiek voor U
Als mandataris ben je opge
slorpt door tal van instanties.
Naast mijn werk als technisch
ingenieur bij het Ministerie van
Openbare Werken, aan de
Grote Ring te Brussel, richt
mijn aktivitcit zich vooral naai
de CVP-jongeren. Onlangs
werd ik arrondissementeel
voorzitter. Het kontakt met de
zeventien ploegen van de CVP-
jongeren in het arrondissement
dient zeker nog verstevigd te
worden. De taak van de
jongeren in de CVP acht ik
bijzonder belangrijk, als ver
nieuwende faktor, spijts dat
men wel eens schouderopha
lend denkt «ze mogen zich nog
vergissen». Positief is zeker dat
de ideeën door de CVP-jonge
ren naar voor gebracht, niet
zomaar gelikwideerd worden.
De dagelijkse politiek zit hem
misschien al te veel in talloze
vergaderingen.
Traditionele vraag: uw hobby
Uw werk wordt zowat uw
hobby en omgekeerd. Als
verantwoordelijke voor studen-
tenaktie van de Nat. Vereni
ging voor Nederlandstalige Stu
denten Technisch Ingenieur, zit
ik wel even op een ander
terrein. Vakantiewerking
draagt echter al mijn vrije tijd
weg. Ik ben gegroeid en ver
groeid met de vakantiewerking
van «Chateau des Montys» bij
Francorchamps. Vooral in het
Aalsterse worden jongeren ge
rekruteerd voor een monitorop
leiding.
Komt men voldoende als
jongere aan bod in de gemeen
teraad
Ik ben vooral geen voorstander
van "showvertoningen in de
openbare zittingen. Met cine
ma te spelen wordt niet aan
politiek gedaan. Met realiteits
zin en wanneer het werkelijk
nodig is dient men slechts
tussen te komen. De partijtucht
is beslist noodzakelijk: men
kan door zijn inbreng deze
altijd wei beïnvloeden. Dit alles
sluit niet uit dat men zijn
persoonlijke kijk op een zaak
steeds dient weer te geven.
Het jeugdbeleid draagt uw
interesse weg
Na de falikante mislukking van
de vorige jeugdraad, moet een
nieuwe jeugdraad waar mo
menteel aan gedokterd wordt,
gedepolitiseerd zijn. Naast dit
uitgangspunt moet een kompe-
tente voorzitter, de raad, onder
kontrole. zelf over de materiële
en financiële middelen laten
beslissen. Het vertrekpunt voor
een degelijke jeugdwerking
dient gebaseerd te zijn op het
geven van de ruimte en de
middelen, waarbij het opvan
gen van de niet-georganiseerde
jeugd niet uit het oog mag
verloren worden. Er is te Aalst
voor deze laatsten een nood
aan een info-dienst. Op dat
terrein levert HAK nu reeds
heel wat werk.
'gin,
'ar
Iiet
)k a
les i
Welk is uw impakt bij
bevolking t
Het kontakt met de bevolkit
lit zich in mijn dienstbetoo
Zonder de routine, zonder h n e'
uitgebreid net van medewcor
kers is het bepaald lastig zi<
door bepaalde aanvragen he< r
te werken. Wanneer er aï c
gewerkt wordt, zijn er result
ten te halen.
Graag zou ik een dienstbetoi n
voor jonge mensen uitwerke r
w aar typische problemen zoa
legerdienst. werkaanvrage oen
stadsaangelegenheden, schot
problemen, door kompeten fiel
mensen op ieder gebied zoudt juat
kunnen aangepakt worden, hleid
ok
Een jongere dient men stee 0,
naar zijn toekomstperspekt 0rd<
ven te vragen
De politiek blijft mij boeie ichi
Het debuut is een harde schf d<
ling. Men leert met een ande eher
mentaliteit alles overwegen ^inst
de engheid in een diskussiopei
van zich afwerpen. De kome et t
de struktuurveranderinge
met de fusies, in het Aalster f°nc
openen brede, horizonten. D
beduidt niet d'at een fusie
over kop dient aangegaa
Eerst praten over beschikba
financies, dan over grenze
Voor alle politici bieden de
wijzigingen in de nabije t<
komst de mogelijkheid
intensiever te werken aan h
residentiekarakter van de
en het land van Aalst.
JOHAN VELG1 0Ort
'laar
oora
du I
Ön
eno\
bmi
"eren
fn.
en
'ffoen
looi
