UW WOORD
VEREREMERKTEN
TIJDENS "VIER GEKROONDEN FEEST
REMIEKEN
VAN DEN BROECK
LEDE HULDIGDE
PRIESTER-DICHTER GERY HELDERENBERG
Meldert
LAUREATEN FOTO- EN DIAWEDSTRIJD
Aalst
6 - 9-11-1973
De vereremerkten van de syndikale kamer der bouwnijverheid.
Brieven waarvan de afzender niet aan de redactie
bekend is komen niet voor plaatsing in aanmerking.
De redactie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publikatie betekent niet dat de redaktie
achter de inhoud staat.
De streekkommissie voor Ruim
telijke Ordening en de bouw
van nieuw ziekenhuis te Aalst.
Er is reeds heel wat inkt ge
vloeid rond het advies uitge
bracht door de streekkommissie
in verband niet bijzonder plan
van aanleg «Beekveld» waarin
de nodige ruimten worden voor
zien om het nieuwe ziekenhuis
in te planten. Tot ons groot spijt
wordt dit advies teruggebracht
tot een personen- en/of machts
strijd in de stad. Een dergelijke
voorstelling der zaken is mislei
dend en het wil ons voorkomen
dat een woordje uitleg hier veel
misverstanden kan ophelderen.
De eerste vraag die moet beant
woord worden is de volgende:
Wat voorzag het ontwerp ge
westplan voor dat deel van de
stad
Een gedeelte was voorzien voor
de bouw van het nieuwe zieken
huis en het overige gedeelte
(grootste deel) was voorzien voor
sociale huisvesting. Daar dit
stadsdeel aansluit bij de ge
meente Nieuwerkerken strekte
het gedeelte voor de bouw van
het ziekenhuis zich uit. deels op
het grondgebied van Aalst en
deels op dit van Nieuwerkerken.
Wat wenst de stad
Op het grondgebied van de stad
al de gronden te voorzien, die
ncxlig zijn om het nieuwe zie
kenhuis te kunnen inplanten in
een rustig park. Hiervoor wij
zigt het de bestemming van de
zone voor sociale huisvesting,
voor het gedeelte gelegen tussen
de Merestraat en Sint-Job, in
zone voor gezondheidszorg.
Het overige gedeelte van de
zone voor sociale woningbouw
(gelegen tussen de Merestraat,
de nieuwe Ringlaan en de Gent
sesteenweg) met een oppervlak
te van nog nier dan 3 ha., wij
zigt als volgt: een halve ha
«groene zone- en de rest «zone
voor koeren en hovingen».
Wat is de mening van de streek
kommissie over deze voorstellen
a. Het is verantwoord de zone
voor sociale huisvesting te ver
minderen ten voordele van de
zone voor openbaar nut. daar
om wordt dit deel van het stads
voorste! gunstig geadviseerd.
b. Er zijn geen redenen voor
handen om het overige deel van
de zone bestemd voor sociale
woningbouw van bestemming te
veranderen, daarom wordt voor
dat deel van het stadsvoorstel
ongunstig advies verleend.
Heeft het advies van de streek
kommissie een nadelige invloed
voor de spoedige oprichting van
het nieuwe ziekenhuis
Neen. omdat de KOO niet moet
wachten op de goedkeuring van
dit bijzonder plan van aanleg,
om tot de verwerving van de
noodzakelijke gronden over te
gaan. Zij kan dit doen, door de
toepassing te vragen van de wet
van 26 juli 1962. inzonder arti
kel 5. Indien zij dit niet doet
dan moet zij daartoe redenen
hebben, maar dat men dit niet
op de rug schuive van Aalste-
naars die toevallig lid zijn van
de streekkommissie. Laat ons
hopen dat zeer spoedig het ge
zond verstand en de dienstbaar
heid aan de bevolking het zullen
halen.
Wini VERLF.YSEN
senator
ondervoorz. streekkommissie
Tot dan toe had men
met lede ogen moeten toezien
hoe de jaarmarkt steeds verder
aftakelde. Daarom moest er
absoluut nieuw leven ingebla
zen worden. Dat jaar stichtte
men niet alleen de eerste
feestmarkt. maar ook de
Sint-Maartensjaarmarkt werd
gevormd rond de watertoren en
de aanpalende straten.
Dit alles gebeurde onder impuls
van de hh. Jef Huylebroeck
(voorzitter). Remi Van Den
Broeck (ondervoorzitter) en
marktinspekteur Hector Van
Hover. Zij kregen ook de
medewerking van het stadsbe
stuur en de voorzitter van de
marktkommissie G. De Stobbc-
leir.
Jef. Remi en Hector vormden
als het ware de drie musketiers
van de jaarmarkt. Zij lieten
niets onverlet om van hun
jaarmarkt een groot feest te
maken.
Om steeds meer mensen naar
de markt te krijgen werden
diverse attrakties opgezet.
Vooreerst was er het jaarlijks
bezoek van de grote kinder
vriend Sint-Maarten, er waren
ook loopkoersen en tentoonstel
lingen van bloemen, groenten
en fruit. Ten slotte kwamen er
ook de «advokaten van de
straat», die gewiekste kerels, die
alles en nog wat kunnen
verkopen.
En zo is het allemaal maar
blijven groeien en kreeg de Sint-
Maartensjaarmarkt steeds meer
en meer sukscs. Bij het 35-jarig
bestaan van de Aalsterse
Marktbond in 1957 werd
Remicken erevoorzitter van de
bond. Toen in I960 het
300-jarig bestaan van de
wekelijkse markt gevierd werd.
werd Remicken Van den
Broeck prompt tot ere-deken
gekozen, dekenin was wijlen
mevrouw Stcenhout. Deze
eervolle aanstelling gebeurde
door B Ringoir. schepen van de
stad.
Vervolg van blz. 1
HULDIGING
In 1964 werd Remi Van den
Broeck officieel gehuldigd door
de niarktkramersbond, het
stadsbestuur en de wijk
Watertoren, waar hij ook een
van de pioniers was van hun
kermis. Remieken was ook de
laatste «Gits» te Aalst. Tijdens
de eerste wereldoorlog was hij
ingedeeld bij de kavalerie en
was hij de laatste soldaat die de
stad verliet voor het binnenruk
ken van de Duitsers.
Op het stadhuis werd hij dan
ook officieel ontvangen door
burgemeester Blanckaert, sche
pen Ringoir. het bestuur van de
marktkramers en tal van andere
personaliteiten die niets dan log
voor hem over hadden. Hij werd
dan ook overladen niet bloemen
en geschenken en natuurlijk
werd ook zijn vrouwtje Palmier
in gans het feestgebeuren
betrokken.
Hopelijk wordt de gezondheid
van Remieken weer vlug beter
zodat hij nog dikwijls zijn
jaarmarkt zal kunnen mee
maken.
Rony BOON EN
«Wij wensen voor Remie
ken een standbeeld. Daar
zijn de watertorenaars mee
tevree.» uit gedicht 6/11/61
van Petrus Brulin.
vlug meeleefde met de Vlaamse
beweging, o.a. langs de studen-
tenbond (w aar ik mijn eerste ge
dichten voordroeg), en ik in die
tijd ook meewerkte aan «Jong
Dietsland» van Lodewijk Dosfel
ben ik later, behalve voor het
reeds vermelde «Fides Flan-
driae» geen expliciete tenia's
gaan putten in de Vlaamse be
weging. Mijn priesterschap
heeft wel een niet weg te denken
stempel gedrukt op gans mijn
werk. Ik geloof in wat ik schrijf,
en ik schrijf over wat ik geloof.
Denk maar aan mijn «Doxolo
gia pro Christo meo», dat ik
beschouw als een getuigenis,
hoe ik persoonlijk mijn pries
terschap bekijk en beleef».
Wat hij zelf het beste vindt
Moeilijk te zeggen, maar zijn
persoonlijke voorkeur gaat naar
«Doxologia». Van Wilderode
vindt «De Vijvers» het best. Een
ander kriterium vinden wij wel
licht in de bekroning van som
mige gedichten met de voor
noemde prijzen, of nog een an
dere aanduiding ligt misschien
hierin dat men sommige gedich
ten heeft opgenomen in een
paar bloemlezingen, zo o.m. de
reeds vermelde Vlaamse pocket
«Poëtisch erfdeel der Nederlan
den». of de bloemlezing door
Piet Thomas uitgegeven bij Col-
librandt.
Maar de dichter is nog niet uit
geschreven.
Huize Ronkenburg
is de uitgelezen plaats om steeds
meer te schrijven over mensen
en dingen van alledag en me
neer de direkteur (zoals ieder
een hem noemt) is «amper»
82 jaar.
MARCOLE
/ervolg van blz. 1
ERETEKENS:
Ereteken van de arbeid,
klasse.
Werknemers:
In dienst bij de firma Geoi
De Rick, Vlierzele:
Lammens Alfons, Bambruj
Lammens Oktaaf. Vlierz
In dienst bij de firma
weerdt, Zottegem:
Van den Berghe Valere.
Maria-Oudenhove en Van
nendaele Frans. Sint-Liev
Esse.
In dienst bij de firma p.v
Schcerlinck, Haaltert:
Lievens Omer. Haaltert.
In dienst bij de firma p.v
Emile Rombaut, Hofstade:
Arijs Gustaaf. Bergemeers
straat 33, Aalst. Ballek
rené, Bergweg 30, Hofsti
Bruylandt Gaston, Korten
6. Hofstade. Corthals Lo
MoorSelbaan 271. Aalst.
Troye Remi, Pontweg lla, I
dersem. Lippevelde Hon
Wellekensstraat 29. A;
Wauters Pierre. Felix De H
straat 84. Aalst.
In dienst bij de firma etn. H
Vermcircn, Aalst:
Van Biesen Isidoor, Drievek
weg 19. Aalst. Van Kut Jo
Wilgstraat 14, Erembodeg
Ereteken van de arbeid,
klasse:
Werkgevers:
Collijns Albert. Viane-Moei
ke. De Blander José, Mecrbt
De Brucker Gustaaf. Erpe.
Leenheer Richard. Ninov
lens Marcel. Capucienenlaai
Aalst. De Vleeschauwer Fr
Geraardsbergen. Engclbert
mand. Sint-Lievens-Hout
Guldeniont Petrus. Deni Vr
leeuw. Pijck Evariste. Brus
scsteenweg 69. Aalst. Van
Eist Hendrik. Koolstraat
Aalst.
Werknemers:
In dienst bij de firma Geoi
De Riek, Vlierzele:
Buyens Jean, Vlierzele.
In dienst bij de firma De W«
te Zottegem:
Van Haesevelde Hektor, Zo
gem. Van Welden Marcel. I
kei.
In dienst van de firma
Henri Vermeiren, Aalst:
De Coninck Adolf. Van A
laan 30. Erembodegeni.
Gouden medaille Orde
Leopold II
Werknemers:
In dienst van de firma
Weerdt, Zottegem:
Van Haesevelde Hektor, Zo
gcm.
Tot
In dienst van de firma E jeu
Henri Vermeiren, Aalst:
Van den Steen Gaston. 1 bol
Bos. Erembodegeni.
Zilveren palmen der kroonori
Werkgever:
Leeman René. Geraardsberg
Bijzonder ereteken van de
rocpsvcrcniging Iste klasse:
Van der Vurst Alfons. Eront
gein.
Albert, die zorgde voor de mu
ziek. de muzikanten van de
Barbaristen van Aalst, de kleur-
regie van Jozef Clippeleer van
Sint-Niklaas. terwijl niemand
minder dan Jan Stalmans regis
seur was. Men had reeds de
principiële toezegging voor het
Paleis van Schone Kunsten,
maar dat kon dan uiteindelijk
niet doorgaan.
Voor wat zijn Leedse periode
betreft, denkt Gery Helderen-
berg vooral aan de bouw van de
Volkskring, die ingezegend
werd met Dreefkermis van 1929
maar vooral aan het boeiend
avontuur bij de ontdekking van
de gotische binnenarchitektuur
van de parochiekerk.
De kerk. op het einde van de
18e eeuw door Pastoor Grenier
in de stijl Louis XVI onder de
plaatser gestoken, diende nog
opgekuist te worden. Hiertoe
was kunstschilder Isabie ge-
kontrakteerd door pastoor De
Munck. Geobsedeerd door een
duidelijk zichtbare, later aan
geplakte ronde boog, stond pas
toor De Munck toe dat de schil
der aan de eerste linkerkolom
even mocht gaan zoeken naar
het kapiteel, dat geheel gaaf te
voorschijn kwam. Dit gaf hen
moed. en het werd van dag tot
dag een nieuw aandringen, dan
voor de voet. en later voor de
ganse kolom, waarop nog in
oud Vlaams te lezen stond «doet
hier uw caritate voor den aer-
men-. Kanunnik Van Der
Gheyn en architekt Vaeren-
wyck van de provincie, wiens
toestemming niet gevraagd was.
hadden toch lont geroken en
kwamen kijken. Ze konden na
tuurlijk moeilijk zeggen dat het
goed was, gezien het hier een
sluikrestauratie betrof, maar
afkeuren konden ze nog moei
lijker, en enkele tijd nadien zou
mgr. Coppieters zelf getuigen
dat het een katedraal waardig
was. Veel tijd voor dichten had
Gery Helderenberg in al die ja
ren niet gehad; dat veranderde
terug toen hij in 1937-38 tijde
lijk benoemd werd tot direkteur
pastoor van het gasthuis te Ge
raardsbergen. Hier was er ook
een duidelijke invloed van het
nieuw arbeidsveld in de dicht
bundels die in die jaren tot
stand kwamen, namelijk «Gast
huis» en «Dodendans». Volgde
dan de benoeming tot direkteur
van de O.L. Vrouwkliniek te
Mijlbeek-Aalst, van 1939 tot
1966. de tweede lange vrucht
bare periode in zijn leven. Het
werd ook een aktieve poëtische
periode. Dit nieuwe aposto-
laatsterrein bracht inspiratie en
liet tijd. Uit die jaren zijn er
o.m. «Tobias» (gedurende de
oorlog), verder ook «Emblemata
biblica». «omdat ik u bemin».
«Triomf van de dood» (dat be
kroond werd met de provinciale
prijs). «Zegeningen», en «Le
gende der Heiligen». Het geza
menlijk werk van deze laatste
jaren werd reeds in 1962 een
eerste maal gehonoreerd met de
Guido Gezelleprijs.
Tenslotte de avond van het le
ven. sinds 1966 op Ronkenburg.
een rustoord van dezelfde Zwar
te Zusters van Aalst. Men zou
het. naar analogie met Gezelles
tweede Brugse periode, zijn
tweede Leedse periode kunnen
noemen, ook zijn vruchtbaar
ste.) Daar kwamen tot stand:
Neerhof op Ronkenburg», «Bo
men op Ronkenburg». «De Vij
vers». «Doxologia pro Christo
meo» en dan het laatst bekroon
de en reeds vermelde «Penta-
phonium».
GEEN EINDE
Maar de pen is nog niet opge
borgen, Er ligt nog cén en ander
min of meer klaar in de lade.
o.m. «Nacht der Symbolen».
«Contrapuntische variaties», en
«Fragmenten uit Isaia». opgevat
als transposities in eigen tijd.
Als men het zo allemaal hoort
begrijpt men best dat er reeds
een provinciale prijs, de Justus
Harduijnprijs en tweemaal de
Guido Gezelleprijs aan ver
diend is.
naar stijl en inhoud vindt de
dichter dat er niet zo heel veel
evolutie steekt in zijn werk. Na
tuurlijk is de stijl met de jaren
rijker geworden, maar de le-
maa's zijn eigenlijk altijd de
zelfde gebleven, ofschoon met
de jaren ook meer bezonken.
Het zijn namelijk de tenia's die
zijn priesterleven en zijn aposto
laat vulden, en dfe VanWilde-
rode eens herleidde tot deze
vier: de liturgie, de heiligen,
ziekte en dood. en Maria.
Op de vraag in hoeverre zijn
priester- en zijn Vlaming-zijn.
een inspiratiebron waren voor
zijn dichten, zegt Gery Helde
renberg:
«Ofschoon is als jong student
Maar eigenlijk groeide
de lielde voor de poëzie in de
loop van zijn humaniorastudies
die hij. als Waaslander, in 1902
aanving bij de Jezuiëten te
Aalst. Zoals overal elders, was
alles er nog in het Frans. Maar
in 1905 belandde pater Emiel
Fleerackers er. die rasechte
Kempenaar, die vlug een groep
je Vlamingen rond zich verza
melde. Fleerackers had invloed
op hen. Ofschoon Gery Helde
renberg hem nooit als leraar
had. hij was in die jaren nog
surveillant, bleef hij toch in
kontakt met die volkse dichter.
Die Vlaamse geest zou in 1909
nog meer doorbreken op het
kollege met pater Stracke. die
vooral het Nederlands toneel
stimuleerde.
In die jaren geraakte zijn eerste
versje. «Christus eucharisti-
cus» in «Dietse Warande en Bel-
fort». Hij was in die tijd ook lid
van de Kunstkring van Waas.
Zijn seminarietijd zou een belo
ken tijd worden: dichten was
verboden bezigheid, maar het
vuur bleef smeulen onder de as.
Later zou trouwens kanunnik
Van Crombrugghe hem steeds
blijven volgen en aanmoedigen.
Langs Joris Eeckhout (die zelf
«Litteraire Profielen» schreef),
geraakte hij in kontakt met Ka-
rel Van Den Oever en met
Maria Viola, redaktrice van
«Onze Tijd». Zo verscheen dan
zijn eerste dichtbundel «Lente
hemel». een keuze uit zijn vroe
gere verzen, geselekteerd door
Karei Van de Woestijne. Hij
kreeg toen de eerste kritieken in
de «Nieuwe Rotterdamse Cou
rant».
Sindsdien is er heel wat uit zijn
pen gevloeid. Zijn laatste uitge
geven dichtbundel «Pentapho-
nium» is een werk met religieu
ze poëzie, bestaande uit vijf
lange gedichten, die hij ieder
vergelijkt met een symfonie van
Briikner of Mahler.
De eerste ideeën voor deze bun
del kwamen tot stand rond 1968
en de bundel werd geïllustreerd
met enkele sobere lijntekenin
gen van Pater A. Van Laere.
uitgegeven in 1971. gedrukt in
de Benediktijnerabdij van Den-
dermonde.
Schepen De Neve en E. Bogaert
sloten zich aan bij de woorden
van de h. P. Meganck. waarbij
het projekt van de Kattcstraat
toegelicht werd en de hoop uit
gedrukt werd dat ook het hotel
wezen er een plaats zou kunnen
innemen.
J. VELGHE
INVLOEDEN
E.H. Buyle heeft zowat op alle
apostolaatsterreinen gestaan,
zowel qua plaats als qua werk.
Gedurende de oorlog 14-18 was
hij als brankardier ingescha
keld achter het front. Hij werd
er in 1915. samen met zijn goe
de vriend Aloïs De Meyer, pries
ter gewijd in Boulogne. Nadien
was hij werkzaam in een mili
tair hospitaal, een oude fabriek,
te Calais. Daar. gedurende één
van die lange avonden van
wacht, maakte hij zijn eerste en
enige frontgedicht «Fides Flan-
driae» of «Trouw aan Vlaan
deren». Toen de wapenstilstand
kwam moest hij nog weken ach-
terbljven wegens de fameuze
Spaanse griep. Toen hij einde
lijk kon afzwaaien had hij nog
twee a drie maanden seminarie-
recyclagc (spottend ontsmet-
tingskursus genoemd). Tot mgr.
Seghers hem heel diplomatisch
benoemde in Zarlardinge. Hij
had het er niet gemakkelijk en
ook de ziekte was er nog niet
volledig uit. Na drie jaar werd
hij benoemd in Herdersem.
waar hij wat dichter bij huis.
drie rustige jaren mocht bele
ven. Toen de patronage, die er
onder zijn impuls gezet werd,
was ingezegend, waren ook daar
zijn dagen geteld en zo werd hij
in 1925 benoemd te Lede. waar
hij als onderpastoor twaalf ge
lukkigejaren beleefde.
Het was de tijd van de spreek
koren. Hij kende o.a. een gewel
dig sukses met «Mysterium Cru-
cis». w aarvan vijf opvoeringen te
Lede. en twee te Sint-Niklaas
werden gegeven. Heel wat Le
denaars. die hierbij betrokken
waren, zijn dit nog niet verge
ten. Zij kregen een niet te on
derschatten hulp vanwege Karei
Na een plechtige mis in de Sint-Jozefskerk, ging de akademische
zitting van de Syndikale Kamer der Verenigde Aannemers voor de
Bouwnijverheid in het Arrondissement Aalst, door in de feestzaal
van het stadhuis, zondag jl. tijdens deze feestzitting werden de
eretekens aan verdienstelijke werkgevers en werknemers uitgereikt.
Naast eerste schepen, de h. E. Bogaert en schepen J. De Neve,
hadden tal van personaliteiten uit de handels- en bouwsektor eraan
gehouden aanwezig te zijn.
Voorzitter Pierre Meganck dankte het stadsbestuur voor de
goede verstandhouding met de
beroepsvereniging. Hij stelde de
vereremerkten en hun verdien
sten in het daglicht. Hij deed
een oproep tot een nog betere
verstandhouding in het kader
van de sociale vrede. Alfons
Van der Vurst, met het bijzon
der ereteken van de beroepsver
eniging. kreeg woorden van lof
voor zijn ongeveer vijftig jaar
bcroepsaktiviteit en onafgebro
ken lidmaatschap van de vere
niging.
Tijdens het feestbanket, in de
salons Carlton gehouden, herin
nerde de h. Meganck aan de
vlotte onderhandelingen tussen
de Syndikale Kamer en het
stadsbestuur omtrent de aan
koop van het voormalig KOO-
gebouw in de Kattestraat door
de Imniobiliën van het Bouw
bedrijf, onderafdeling van de
Federale Verzekeringen. Het
bouwvallig rusthuis zal de
plaats ruimen voor een prachtig
winkelcentrum, dat niet alleen
het uitzicht van de Kattestraat
zal verbeteren maar ook meteen
het stadsmidden zal verfraaien.
Davidsfonds-voorzitter Mar
cel §onck onthult de ge
denkplaat. (Marcole)
