EEN REUS DIE BLUES ZINGT
MYSTERIE EN ERNST
ZIJN LESLIE RAUWS STERKSTE KANTEN
JAZZ IS
OPEN DOEK
VOOR EEI^
TENTOONSTELLINGEN
16- 16-11-1973
Vooralsnog honderd procent amateur kan streekgenoot Leslie
"Dauw uit Denderleeuw en welgekend in Aalsterse middens, toch
reeds bogen op een reeks tentoonstellingen. Vrijdag a.s. leidt
Etienne Wijnants, in het Centraal Kompleks van het Station te
Denderleeuw, de volgende tentoonstelling in. Het tema is het naakt
op het strand. De foto's geven het kontrast tussen het naakt en de
horizon, de oneindigheid weer.
In Denderleeuw geboren
1945. behaalde Leslie Dauw
naast zelfstudie het diploma
van fotograaf aan het Rijks
instituut voor Technisch Onder
wijs (RITO) te Aalst. Hij
maakte deel uit van de «First
Photographic Bain» te Erem-
bodegem en behaalde de grote
prijs BRT/RTB voor fotografie
in 1970. De Denderleeuwse
fotoklub neemt hij onder zijn
hoede.
Niet minder dan negen tentoon
stellingen werden in de loop van
een tweetal jaar georganiseerd.
Leslie Dauw steekt zijn mening
niet onder stoelen of banken.
dat hij graag met het publiek in
kontakt komt. Een eenmalige
tentoonstelling kan een al te
lokaal tintje krjgen. zodat hij
ernaar streeft zijn fotografisch
werk permanent te laten
ophangen. De reeks exposities
opende in 1971 in de
Belfortkelder te Aalst, daarna
ging hel naar Berlare in de
Papadoc. de BRT/RTB in
Brussel in april 72 de Akademie
te Wetteren. hetzelfde jaar nog
in de Zilverreiger te Weert,
terwijl voor 73 de Galerie
Stieglitz en Focinac Photogal-
lery te Brussel en De Mussepot
te Rijmenam, aangedaan wer
den.
Naast de tentoonstelling te
Denderleeuw die loopt van
vrijdag a.s. 16 november tot
zondag 25november, staat ook
nog Knokke in de Kobbe
op het lijstje van december.
Intussen werd naast een
uitzending in «Zoeklicht» een
publicatie over Leslie Dauw in
het maartnummer 73 van het
gespecialiseerde Nederlandse
tijdschrift Foto, gegeven. In
april van dit jaar werd een werk
opgenomen in het fotomuseum
Sterckshof te Deurne.
KNEDEN
Leslie Dauw. van wie het
Winkler Prins Jaarboek '72
schrijft «al bleek het vooralsnog
bij de meesten een zoeken naar
eigen zeggingskracht, toch wees
het werk van Leslie Dauw op
een bewuster eigentijds gebruik
van het medium Fotografie»,
keert zich af van de ogenbliks-
fotografie. Hij wenst niet aan
observatiefotografie te doen.
Zijn fotografische kreativiteit
wenst hij niet te relativeren tot o
«het knopje te drukken». Het
weinig geziene genré dat hij
beoefent, omschrijft hijzelf als
een boetseren, het kneden van
vormen, het brengen van een
zuiver lijnenspel. Eenmaal dit
«beeldhouwwerk» af, volgt dan
de eerder technische fotogra
fische operatie.
Zijn werk draagt geen bood
schap uit. is niet geëngageerd,
daar hij fotografie niet direkt
als kommunikatiemedium ziet.
Zo schreef de Brussels Times
over zijn jongste tentoonstel
ling: «toegegeven dit is een vrij
banaal fotografisch onderwerp,
maar in tegenstelling tot wat
men meestal in dit genre te zien
Memphis Slim houdt van jonge mensen. En vele jonge mensen
houden van Memphis Slim. Van zijn onvergelijkelijke stem. Zijn
muziek. Zijn blues.
Maar je hebt nog hopen mensen die Memphis Slim niet kennen.
Och ja, wel van horen zeggen. Ze kennen zijn karakteristieke kop
met de witte vlek in het kroezelhaar. Maar de blues van Memphis
Slim Doe er wat aan.
Lees eerst dit interview en sluit je dan op met een plaat en je
grammofoon. Je zal ervan opkijken.
Memphis Slim werd als Peter
Chatman op 3 september 1915
in de armenwijk van Memphis
Tennessee geboren. Zijn vader
speelde in kleine jazzbands en
hield een barrelhouse open. een
soort speelhol. Zijn moeder
stierf toen hij twee was en een
tante nam de opvoeding van de
kleine jongen over. Tante had
een piano en algauw probeerde
Peter de liedjes die hij in het-
Barrelhouse en zondags in de
kerk hoorde na te spelen. Net
als alle kinderen uit de buurt
zong hij de Gospelsongs mee
tijdens de dienst.
CHICAGO
Op zijn zestiende trekt hij voor
het eerst naar Chicago. Dat
gebeurt als blinde passagier met
de zogenaamde Freedom-train.
Chicago valt erg tegen. Het was
immers de tijd van de
georganiseerde gangsterbenden
die flink profiteerden van de
prohibitiewetten, de zogenaam
de drooglegging. De tijd van Al
Capone en Co en de
onvoorstelbare korruptie in
overheidskringen. Misschien
stukken minder monotoon dan
Memphis maar toch niet de
ideale verblijfplaats voor Peter
Chatham die heel vlug naar zijn
eigen stad terugkeert.
In 1933 speelt pianist Roosevelt
Sykes in de Midway Club van
Beale Street, centrum van het
nachtleven te Memphis. In die
tijd is de stad trouwens
uitgegroeid tot een centrum van
de nieuwe muziek. Dag en
nacht kan men er naar de blues
luisteren of naar de talrijke
ouwe stijl jazzformaties, be
staande uit vijf tot tien
muzikanten.
Dat jaar besluit Sykes een plaat
op te nemen. Dit is een eerste
kans voor Memphis Slim. Op
aandringen van Sykes zelf mag
Slim hem opvolgen. Zijn
repertorium bestaat praktisch
alleen uit het naspelen van
Sykes-nummers. Hij verdient I
dollar 25 cent per nacht. Maar
na dit debuut wordt hij snel
populair, treedt op in diverse
klubs en trekt door de
omliggende staten Arkansas en
Missouri. Uiteraard werkt hij
vooral 's nachts. In die tijd was
de klaarlichte dag voor de
meeste negers niet zo veilig.
Meestal werden ze dan door de
blanken opgepikt 'om op de
katoenvelden te gaan slaven.
BIG BILL BROONZY
Op zijn 24ste trekt hij opnieuw
met The Mayflower, de
vrijheidstrein naar Chicago,
waar hij de grootmeester van de
blues. Big Bill Broonzy leert
kennen. Aanvankelijk treedt
Memphis Slim nog op als «Peter
Chatman and his Washboard
Band» samen met de halfbroer
van Big Bill. Washboard Sam.
Wanneer in 1940 Big Bill's
pianist sterft, werd hij vervan
gen door Peter Chatman. die
toen al Memphis Slim geworden
was. en een eerste hit
geschreven had: «Beer drinking
woman». Samen met Sonny Boy
Williamson vormen ze een trio.
Voor echte blues-fans zijn
platen met Big Bill Broonzy
(gitaar), en Memphis Slim
(piano) een rariteit geworden,
waarvoor ze heel wat geld
overhebben. Het was ten slotte
op aandringen van Big Bill
Broonzy dat Memphis Slim een
groep vormde en zijn eigen weg
in de jazzwereld opging.
Van dat ogenblik af begint voor
Memphis Slim en zijn «House-
rockers» een nieuwe carrière. Zij
treden zowat overal op in de
States en verschijnen op alle
mogelijke ièstivals. In 1950 lukt
hij drie nieuwe hits met «Every
day I have the blues». «Mother
Earth» en «Wish me well». Ook
Pete Seeger nodigt hem uit naar
Los Angeles.
In 1959 neemt hij deel aan het
Newport Festival en komt
nadien voorde eerste maal naar
Europa. In 1962 besluit
Memphis zich te Parijs te
vestigen en zet er een jaar later
Memphis Slim, erg gegeerd in Belgische jazzmiddens.
het American Folk Blues
Festival op.
EN NU HET INTERVIEW...
Een imposante figuur om en
bij de twee meter. We wisten
natuurlijk reeds van zijn platen
dat hij ook op muzikaal gebied
imposant is maar je moet
Memphis Slim live meemaken
om te beseffen hoe groot hij is.
We zagen hem bezig op een
Belgisch Jazzfestival waar hij
het publiek in vervoering bracht
met zijn forse, door merg en
been dringende stem en zijn
meesterlijke keiharde boogie-
woogie. Een publiek dat stil
werd als hij een blues begon.
Memphis Slim: Ik heb hier een
biezonder goed publiek gevon
den. Meevoelend, begrijpend.
En de mensen zijn nog echt
gastvrij. We worden in België
altijd goed ontvangen en naar
mijn mening is dat omdat de
mensen nog religieus zijn in
deze streken. Dat helpt een heel
stuk in de omgang.
Wat betekent Big Bill Broonzy
voor U
Ik ben altijd blij als ik over Bill
kan praten. Hij was mijn goede
vriend en mijn leraar. Niet mijn
leraar op het gebied van blues.
Dat kan niemand je ooit
aanleren, dat heb je of dat heb
je niet; dat allesoverheersende
gevoel van ellende...
Big Bill leerde me omspringen
met het publiek, leerde me hoe
ik me op de scène moest
gedragen. leerde me mijn eigen
stijl vinden. Hij was een
fantastische persoonlijkheid en
een buitengewoon muzikant. In
de moderne muziekgeschiede
nis een man in hoofdletters.
U trad op in de V.S., in Europa,
het Oostblok, Afrika, en U
verklaarde ook eens: «De hele
wereld is mijn podium», is dat
omwille van de blues
Ja. ik voel me een soort
prediker, ik wil de blues
verkondigen. Iedereen moet de
blues leren kennen zoals wij die
vroeger meemaakten en zoals
de herinnering nu nog bij ons
opkomt. De ellende die wij
hebben meegemaakt, iedereen
moet dat voelen.
Is blues internationaal
Blues is van iedereen, blues is
een deel van je leven. Iedereen
heeft periodes waarin je
wegzinkt in de miserie en
iedereen kan aanvoelen wat
blues is.
Wat denk jc van blanke
blueszangers, mensen als Joc
Cocker die blues naar de
popwereld brachten
Ja. popmuziek. Ik hou er wel
van. maar ik wil niet dat ze mijn
eigen muziek beïnvloedt. Ik
luister er ook niet veel naar. Ik
wil Memphis Slim blijven. Ik
ken trouwens niemand van al
die mensen, ook niet die Joe
Cocker. Als blanke kan je
trouwens geen echte blues
brengen omdat je dan in
vrijheid geboren bent. Wij
waren slaven, wij hebben ons
leven lang gestreden voor onze
rechten. Een blanke kan alleen
maar imiteren.
Wat denkt U over de
hedendaagse muziek, de festi
vals
Wel een beetje te commercieel
voor mij. Alles wordt gekontro-
leerd door platenmaatschap
pijen. persmensen en handige
disc-jockeys. Die hebben veel te
veel macht. Ze dringen
bepaalde platen aan het publick
op en laten het geen keuze
meer. Ik stel wel vast dat de
mensen het allemaal niet meer
nemen. Ze gaan terug naar de
originele muziek. En daar ben
ik natuurlijk heel gelukkig mee,
want dat is mijn muziek. Och,
je kan het vergelijken met onze
goeie moeder aarde: de wereld
is rond. waar je ook vertrekt en
waar je ook verdwaalt, je moet
steeds terug naar de basis. Het
is een grote kringloop.
FESTIVALS
Hoe staat U tegenover politiek
engagement in de muziek
Dat doen wij, blueszangers,
immers al jaren! Alleen waren
er maar bitter weinig mensen
die luisterden. Wij drukten ons
leed uit in onze muziek, wij
kloegen de sociale wantoestan
den aan. we schreeuwden om
vergelding. Net zoals al die
jonge mensen nu de oorlog
aanklagen. Ik vind dat prach
tig. Iedere artiest moet sociaal
geëngageerd zijn.
Komt U naar festivals
Niet als ze opgevat zijn als een
grote kermis. De meeste
mensen komen voor het plezier
en voor het drinken zonder echt
te weten wie of wat er op het
podium staat. Maar de echte
jazzfestivals, zoals in Dender-
monde. waar iedereen puur
voor de muziek komt en rustig
zit te luisteren en te genieten,
daar kom ik graag. Andere
festivals zijn «a waste of music»,
verspilling van goeie muziek.
In 1961 bent U naar Parijs
gegaan en U bent er gebleven.
Ja. mijn toernee in Europa was
het grote keerpunt in mijn
leven. Hier te leven is fijn,
oihdat je overal jongeren
tegenkomt die meer willen
leren. Niet alleen over jazz en
blues, ook over het leven in het
algemeen. Overal ontmoet ik
mensen die vriendelijk zijn en
bewijzen dat iedereen per slot
van rekening gelijk is. En wat ik
het meest apprecieer bij
Europeanen is. dat ze onze
muziek ondergaan als een echte
kunst.
Gaat U nog terug naai Amerika
Het is sinds 1970 geleden dat ik
er nog geweest ben. Vroeger
ging ik ieder jaar even kijken,
maar nu kwam het er niet van.
Ik blijf kontakt houden,
natuurlijk.
Vertel eens wat over de
moderne jeugd.
Waar ik ook kom. overal
ontmoet ik een jong publiek.
Het zijn de mensen waarvoor ik
leef. Waarvoor ik schrijf. Zoals
op het album «Blue Memphis
Suite», waar ik speciaal voor de
jongeren «You want to know»
schreef omdat ze zo moedig zijn
en alles willen weten. Omdat ze
de gevestigde waarden niet
klakkeloos aanvaarden. Omdat
ze doordenken.
Toen ik klein was vertelden de
ouderen me dat kraantjeswater
grijs was. Punt. En ik vond dat
voldoende. Ik vroeg niet verder.
Nu willen de jongeren weten
waarom kraantjeswater grijs is.
Dat ze alsjeblief blijven zoeken
en vragen en leren. Tenslotte
zijn ze de toekomstige leiders,
de werkers van morgen.
Het interview is gedaan.
Memphis Slim moet terug het
podium op. Hij zegt vriendelijk
goeiedag. Zegt nog: «Sorry, ik
heb nog zoveel te vertellen over
de blues. Het verhaal is nog niet
uit».
Als wc hem even later horen
zingen beseffen wc het maar al
te goed, het verhaal is nog niet
uit. Gelukkig niet.
RONYBOONEN
Kunstfotograaf Leslie Dauw.
krijgt is hier nergens sprake van
enige erotiek of sentmentaliteit.
Dc menselijke vorm wordt
gezien als een beeldhouwwerk,
verweerd door de wind en
bepaald door het licht. In
enkele studies is het model
omhangen met een net,
waardoor het als het ware een
silhouet wordt, dat oprijst
tussen zand en drijfhout.
Mysterie en ernst zijn Dauws
sterkste kanten».
PLANNEN
Leslie Dauw koestert reeds
plannen om een nieuw tema uit
te werken. Het gaat weliswaar
terug naar een kontrast tussen
model en oneindigheid, doch
met eén verwerking van model
tegen model of tegen een dood
voorwerp.
Voor alles wil hij zijn eigen visie
handhaven, ook in de optie van
de publiciteitsfotografie, waar
hij dé toekomst voor weggelegd
ziet.
De reeks tentoonstellingen is
wel niet vreemd aan de wil om
een naam te verwerven in de
publiciteits- en modefotografie.
Op de aankondiging van een
van zijn tentoonstellingen staat
overigens: «Hij wil grondig de
publiciteitsfotografie vernieu
wen; de eeuwig stereotiepe
glimlachjes, de handjes-in-zak
houding naar de verdomhoek
bannen. Kunst en publiciteits-
eisen verzoenen».
De kunstfotografie is echter nog
verre van gekommercialiseerd.
Slechts een gering publiek
schaft werken aan, daar men
fotografische werken nog niet
als een investering beschouwt.
Er is geen verzamelwoede. Men
acht nu eenmaal fotografie
gemakkelijk.
Steeds verder op zoek naar een
eigen weg. wil Leslie Dauw.
afwachtend. zelfvoldoening
vinden in het uitwerken van zijn
statische tenia's.
AKTIEF
Als promotor van de gemeente
lijke fotoklub, organiseert hij
tevens het fotografisch weekend
van 1 tot 3 februari 1974 in het
Kultureel Centrum te Affligem.
Dit weekend biedt alle geïnte
resseerden een diskussicpodium
en de mogelijkheid tot vrij
werken. De aktieve Dender
leeuwse fotoklub zal beslist
gestimuleerd zijn door de
tentoonstelling van haar pro-
ADVENTSKONCERT:
«WACHTEND OP DE
KOMST VAN DE HEER»
Op zondag 2 december a.s. zal
er een koncert plaatsvinden in
de parochiekerk van Sint-An-
tonius (paters Kapucicnen).
Het koncert wordt gehouden
onder het tema «Wachtend op
de komst van de Heer», in het
kader van de Advent. De
opbrengst zal volledig worden
overgedragen aan de advents-
aktic «Welzijnszorg».
Aan het koncert verlenen hun
medewerking: de organist
Jozef D'Hoir, en de Schola
Cantorum Cantate Domino.
Dit koor, onder leiding van
Michael Ghijs heeft in feite
geen introduktie meer nodig;
het trad reeds op over geheel
de wereld en geniet dan ook
een internationale faam.
Ook de organist Jozef D'Hoir
is hier in het Aalsterse zeker
geen onbekende meer, hoewel
hij daarbuiten nog niet dc
naam heeft, die hij eigenlijk
verdient. Op het programma
staan werken van Bach,
Buxtehudc, Schütz e.a. met
daarnaast nog adventsliederen
en Gregoriaanse muziek.
De organisatie is in handen
van de Sin'.-Antoniusparochie,
waar dan ook kaarten en alle
verdere inlichtingen kunnen
worden bekomen. Dc toegang
werd bepaald op 100 fr. voor
volwassenen en 50 fr. voor
jongeren. Het koncert vangt
aan om 16 uur stipt.
BANK VAN BRUSSEL
In de bank van Brussel, Nieuwstraat, Aalst van 5 november
tot eind november kunst in Aalsters Privébezit.
Werken van P. Alechinsky, J. Brusselmans, F. De Boeck,
Valerius De Saedeleer, Gustaaf De Smet, Hubert Malfait|
Albert Servaes, Rik Wouters
De tentoonstelling is iedere dag toegankelijk van 9 tot
12.30 uur en van 14 tot 16.30 uur.
KULTUREEL CENTRUM AFFLIGEM
Van vrijdag 9 november tot en met zondag 2 december
wordt in het Kultureel Centrum een groepstentoonstelling
gehouden, met volgende kunstenaars
FREDDY BAETEN, kunstschilder
FRANCE BOSELIER, kunstschilderes
ALFONS VAN DEN BOSSCHE, beeldhouwer
JAN VAN SAENE, graficus - tekenaar
BOB WILLEKENS, kunstschilder
Opening vrijdag 9 november te 20 uur.
Open zaterdag 17 en 24 november, 1 december van
14.30 uur tot 20 uur; zondag 18 en 25 november, 2
december van 14.30 uur tot 20 uur.
GALERIJ VALERIUS DE SAEDELEER XI
In Galerij De Saedeleer tot 23 november a.s. stelt Gaston
Bogaerts tentoon. Dagelijks van 14 tot 19 u, zondag van 10
tot 13 u. Maandag gesloten. I li
DON BOSCOfNSTITUUT
In de zaal van het Don Boscoihstituut, St.-Kamielstraat,
Aalst, stelt de Aalstenaar Daniël De Gusseme, onder het
tema "het landschap" zijn schilderwerken tentoon, van
vrijdag 16 november tot zondag 18 november. Vernissage
op vrijdag 16/11 om 20.30 uur. Open van 10 tot 12 en van
15 tot 20 uur.
GALERIJ ELIAS -WIEZE
Tentoonstelling van Verdegem. Van 18 november tot 2
december, op maandag gesloten. Vernissage zondag 18
november om 16 uur indien autovrije zondag op zaterdag
17 november spreker J.P. Ballegeer.
T APOSTELKEN
Van 17 tot en met 28 november in Apostelken, Mijlbeek.
Werk van kunstschilder Bourgeois uit Lebbeke; toegankelijk
alle dagen van 11 tot 20 uur. (donderdag gesloten).
olk
ert
5t
Een leidmotief doorheen Dauws werk is het kontrast tussen
.en de oneindigheid.
motor, waarna de klub kansen
geeft aan jonge elementen.
De tentoonstelling in het
Centraal Kompleks. Stations
plein te Denderleeuw, van 16 tot
25 november, is iedere werkdag
open van 17 tot 20.30 uur eP's*
zaterdag en zondag van 10 tcfraé
13 en van 15 tot 20.30 uur. DfrOC
opening op vrijdag a.s. gaain
door om 20.30 uur 74
JOHAN VELGHLjii
TERUGKEER NAAR
ATLANTIS
Haast zesduizend jaar geleden
legde de beroemde Griekse
wijsgeer Plato het verhaal vast
van een uiterst beschaafde
stad die na een aardbeving
werd verzwolgen door het
water. Die stad heette
ATLANTIS Zij zou de
oudste en rijkste kuituur uit
de wereldgeschiedenis verte
genwoordigd hebben.
Sindsdien heeft Atlantis dui
zenden geleerden en kunste
naars geboeid. Men trachtte
haar te beschrijven en men
trachtte haar vooral te situe
ren waarschijnlijk tegenover
het Zuidspaanse Cadiz, of
misschien wel tegenover de
delta van de mondingen van
Schelde, Maas en Rijn.
In zijn bijzonder sereen boek
Terugkeer naar Atlantis (uit
gegeven door Meulenhoff te
Amsterdam) laat Hubert
Lampo een man zijn vreemde
maar vooral innerlijke
zoektocht verhalen naar zijn
vader, die op mysterieuze
wijze is verdwenen. Hijzelf
was toen nog een kind.
Allerlei voorvallen, herinne
ringen en ervaringen en vooral
de vaststelling alles houdt
verband, laten de ik-figuur de
overtuiging na dat zijn vader
vertrokken is naar Atlantis.
Of teruggekeerd is naar Atlan
tis. Want vader was een
onstilbaar studax, een aan
klampend zoeken naar het
sublieme, dat blijkbaar alleen
in de mythologie te bereiken
is.
Terugkeer naar Atlantis is
Lampo op zijn best. Sober
heid in de natuurbeschrijvin
gen, in het oproepen van de
nachtelijke sfeer in en buiten
het huis, het wisselen der
seizoenen, de milde tekenii
der personages. En van
ik-figuur Ik klopte mijn pijl
leeg op de borstwering. Dl
kop was warm, als een kleim
vogel in mijn handpalm. Mijl
ogen hadden zich langzamer
hand aan het duister gewend
zodat ik de thans zo goed ai
bladerloze, dramatisch ge
wrongen takken der acacia'
tegen de nachtelijke hemt
onderscheiden kon.
Zoals het in Lampo's oude
werk wel meer voorkomt
de ik-figuur een dokter me
een stille praktijk in een
en desolate wijk aan de ram
van een grote stad Mijl
kliëntele was gering en
Die ik-figuur, een ongehuwd*i<|
dokter, herbeleeft in eei
koele herfstnacht de voor
naamste feiten uit zijn leven
Mijn jeugd is nu wel uoorgoei
voorbij. Het heeft niets
maken met wat ik als geneei
heer van de bloei en i
verval van het menselijk
chaam afweet. Veeleer met
geest houdt het verband ei
ook met de ziel. Hij her-be
leeft, her-denkt en tracht
begrijpen de dood van zijl
moeder, zijn studendentijd
zijn kinderjaren, het geheim
zinnig verdwijnen van zijt
vader. Dagen- en wekenlanj
blijft hij de waarheid omtren
zijn vader achternalopen
Soms worden brokstukkei
van die waarheid hem op
rauwe manier opgedrongen
Hoewel hij beseft dat alle
verband houdt, blijft he
mysterie van de verdwijnin)
onopgehelderd. Tot hij ziel
tenslotte gaat verdiepen in d'
bibliotheek van zijn vader
daar de werken over Atlantii
ontmoet en meteen de zeker
heid verkrijgt over de plaat]
waar zijn vader verblijft.
FRANS-JOS VERDOODl
dé
dfoeli
ied
nil
,bec
we
Ve
3pi
iet
ijk(
:ijn
'jde
me
noc
s.
De
pL
"jwoi
wel
kul
ï,Ker
■slger
fleer
''jooi
Dal
die
t.boi
tiei
ren
der
ge\
1 hot
me
slo
éér
