PAJOTTENBOERKEN
ZIT IN DE RATS
AALST
K.W.B. WIL NAAR DE GROND VAN
DE ZAAK
DAVIDSFONDS LEDE
JUBILEERDE
MOORSELAAR
BEHAALDE BRONS TE MUNCHEN
ZO ZIE JE DAN
MAAR WEER
TREINKLAP
VEROORZAAKTE CHAOS
IN AALSTERSE
PENDELVERKEER
4-16-11-1973
De Leedse afdeling van het Davidsfonds vierde zijn 50-jarig
bestaan. In het kader van deze viering werd priester-dichter Gerv
Helderenberg, gewezen proost van de afdeling, reeds gevierd en
vorige week werden de feestelijkheden besloten met een boeken- en
platententoonstelling.
Aan het slot van de tentoonsteling werd de uitslag bekendgemaakt
van de opstelwedstrijd voor de Leedse schooljeugd.
In het Kultureel Centrum werd
de boeken- en platententoon
stelling geopend door DF-voor-
zitter Marcel Sonck. Hij pleitte
voor een betere en ruimere
behuizing voor de openbare
biblioteek. waarvoor de ge
meente reeds eerder toezeggin
gen deed. De toestand is echter
onhoudbaar geworden. De
boeken staan werkelijk opge
stapeld en er is noch plaats
noch geld om nieuwe werken bij
te kopen. Het Davidsfonds
ontvangt immers slechts 25.000
fr. van het gemeentebestuur
maar hiervan de bibliotecaris
betalen. Voor de zo noodzake
lijke aankoop van nieuwe
boeken blijft er dus niet veel
meer over.
.Voorzitter Sonck dankte het
gemeentebestuur voor de reeds
verkregen steun maar hoopte
toch dat men zou inzien dat er
dringend naar nieuwe lokalen
en een leeszaal zou uitgekeken
worden.
MEER DAN 50 JAAR
Hubert Grysouille schetste dan
de historiek van de afdeling,
vanaf de niet-officiële periode
tot heden.
In 1906 werd Adolf De Munter.
voorheen leraar te Aalst,
benoemd tot gemeenteontvan
ger te Lede. Van Aalst bracht
hij de ideeën van het Daensisme
mee naar Lede en was in 1908
medestichter van het Vlaams
Christelijk Verbond, samen met
burgemeester Moens. pastoor
De Muynck en Dr. Rubbens.
Uit deze «Volksontwikkeling»
zou in 1912 het Davidsfonds
groeien onder onderpastoor
Clem Van Asch. Na de eerste
wereldoorlog was er reeds een
zekere kernwerking rond een
bestaande biblioteek en in 1923
werd deze biblioteek doorge
speeld aan de Davidsfonds-
afdeling.
Dr. Karei De Smet werd de
eerste voorzitter en wijlen
Marcel De Munter zou
gedurende 40 jaar bibliotecaris
zijn.
In de dertiger jaren beleefde
Lede heel wat hoogtepunten
met de bouw van «het Vlaams
Huis» en de «Volkskring» en er
was een grote heropbloei van de
kulturele en politieke groepen
die een enorme bedrijvigheid
aan de dag legden.
Na de tweede wereldoorlog, in
1946 schaarde onderpastoor
Van Hoolandt enkele mensen
rond zich en Prof. Dr. Gustaaf
Keppens wordt voorzitter van
het Davidsfonds en zal dat
gedurende meer dan 25jaar
blijven, met sekretaris Marcel
Praet naast zich.
In de jaren 50 wordt prof. Dr.
Gustaaf Keppens optenomen in
het hoofdbestuur van het
Davidsfonds en in die jaren
zullen er weinig aktiviteiten te
noteren vallen, vooral mede
door de samenwerking met de
zustervereniging «Volksontwik
keling» o.l.v. Dr. Tony Rub
bens. Julien Meuleman en
Albert Schatteman.
In de jaren 60 komt er een
nieuwe bloeiperiode, mede door
de geboorte van het Jong-
Davidsfonds dat onder de
voorzitters Wilfried Roels.
Godfried Van den Abbeele en
Mare Corthals een enorme
bijval kent. Maar het Jong-
Davidsfonds leefde krachtig
maar kort.
Tijdens de laatste jaren valt er
in de Davidsfondsafdeling dan
een nieuwe bloei waar te nemen.
Er komen meer en meer
aktiviteiten. waarvan deze
viering nu de bekroning werd.
Hubert Grysouille drong op zijn
beurt nog eens aan bij het
gemeentebestuur om zo snel
mogelijk een einde te maken
aan de te enge behuizing en hij
dankte ten slotte allen die
vroeger en nu hadden meege
werkt om het Davidsfonds in
stand te houden.
MARCOLE
Paul Scheerlinck is een
eenvoudige jongen, pas 20
jaar en wonende in de Kat-
testraat 13 te Moorsel. Zes
jaar geleden begon Paul in
het bedrijf «Gilbos» te Her-
dersem met leerkontrakt.
Bij zijn eksamen behaalde
hij zulkdanig mooi resul
taat dat men, twee jaar na
het beëindigen van zijn
kontrakt, een afvaardiging
vanuit Brussel ontving te
Herdersem. Deze mensen
kwamen de toestemming
van de firma vragen om
Paul Scheerlinck te laten
deelnemen aan de 21e In
ternationale Beroepenwed-
strijden 1973 die doorgin
gen te München. Paul
kreeg de zegen van zijn ba
zen en reisde, samen met
19 andere Belgen, mee naar
Duitsland om ons landje te
verdedigen in de proef
«Frezen».
Onze Moorselaar moest het
opnemen tegen kandidaten
uit Duitsland, Spanje, Ne
derland, Ierland, Italië, Ja
pan, Portugal en Zwitser
land.
Gedurende 3 dagen dien
den de kandidaten te wer
ken aan stuk voor stuk
nieuwe machines. Wanneer
uiteindelijk de uitslagen
werden bekend gemaakt,
bleek dat België drie me
dailles had veroverd: stu
kadoor Roels uit Stekene
en meubelstoffeerder Nero-
ni uit La Bouverie, behaal
den zilver, terwijl onze Paul
Scheerlinck een bronzen
medaille meebracht naar
Moorsel.
Achteraf ontving Paul ook
een plakket met het wapen
schild der gemeente Moor
sel, uit de handen van bur
gemeester Uyttersprot. Wij
wensen Paul hartelijk profi-
Er dienden helemaal geen
ekonomische bezuinigings
maatregelen aan te pas te
komen toen we de gaspedaal
loslieten vip de voorvaderlijke
Terlindenbaan te Asse. Het
kronkelende straatstenen weg
je leidde naar het lage huisje
van Dominique Jansegers, of
beter gekend het Pajotten-
boerken. De toedracht is heel
kort: ter gelegenheid van dc
huldiging van wereldkam
pioene Nicole Van den Broeck
en dc ontvangst op het
Aalsterse stadhuis, zong ons
pajottenboerken in de raads
zaal zijn supportersverknocht
heid aan de snelrijdende
Nicole met een eigen gemaakt
liedje uit. Het was geen
ccndags-optreden, want Do
minique zingt reeds vijfen
twintig jaar op kermissen,
vriendcnfeesljes en folkloris
tische bijeenkomsten, waar hij
zijn verliefdheid op zijn mooi
Pajottenland, zonder begelei
ding, spontaan en entoesiast
uitzingt.
Dc huldedag te Aalst, voor
onze volkszanger zo mooi
begonnen, eindigde op een
treurige noot. Wij mochten
hel vernemen uit de brief die
op de rcdaktic van «De
Voorpost» toekwam, en waar
in Dominique onze hulp
inriep. De koffer met de
folkloristische kledij waarmee
hij al zijn optredens sedert
jaren doet, is zoek. Waar hij
zoveel van houdt, is spoorloos
verdwenen. Met dc handkof
fer, dc fluwelen broek, een
donkerblauw bocrenjacquet,
de zwarte Vlaamse boeren-
klak, dc toebaksblaas, de
ouderwetse pijp met het
onafscheidelijke konijnen
beentje, de rode zakdoek, de
doornwandelstok en de ge
schilderde klompen. De her
innering van de dag, het
supporterspetje van Nicole en
de dikke sigaar die hij van dc
burgemeester kreeg, zijn ook
foetsie.
Wie steekt 'jet pajottenboerken
een handje toe
«Ik snap er niets van,» zegt ons
Dominique, ergens tussen het
supporterslokaal aan de Den-
dermondsc steenweg en de
bushalte van de Sint-Anna-
brug is het euvel gesch'ed.
«Het heeft niks met zatte
toeren te maken,bevestigt
hij. Misschien zat hem het
entoesiasme om die schone
dag wat hoog. Niets mocht tot
op heden baten, eigen naspo-
ringen en aangifte bij de
politie brachten geen pajot-
tenkostuum terug.
Hoewel hij niet bij dc pakken
is blijven zitten en alle
attributen voor zijn optredens,
waarvoor hij nooit een frank
verlangt, weer samenzoekt, is
Dominique er nog verdrietig
om. Gezeten onder de
kersverse varkensblaas, geven
we een sprankeitje hoop, dooi
de belofte de oproep te
publiceren en dc vinder of dc
grapjas, die waarschijnlijk
zonder kwade bedoelingen de
koffer inpikte, te overreden
alles terug te bezorgen. Het
kan gebeuren in alle anonimi
teit op het redaktie-adres.
Een ouderwetse goede daad,
kan hier een klein leed helen,
zodat het pajottenboerken
niet langer treurig zijn nieuw
liedje op dit spijtig voorval
dient te zingen:
«Ik ging naar Aalst met veel
fatsoen
't Was feest voor onze
kampioen...
En alles was zo goed gegaan
Fn toen ik dan naar huis wou
gaan,
toen is 'l ergste dan gebeurd
Daar heb ik toch lang om
getreurd».
BAARDEGEM, HERDER
SEM, MELDERT EN MOOR
SEL VERZETTEN ZICH
EENPARIG TEGEN FUSIE
MET AALST
Geen van de gemeenten
Baardegem, Herdersem, Moor
sel of Meldert zijn entoesiast
met de naderende fusies in de
streek. Zij verzetten zich met
klem tegen elke mogelijkheid te
moeten fusioneren met Aalst.
Zij dringen echter aan op een
onderlinge fusionering. Tijdens
een speciale vergadering op ht
Baardegemse gemeentehuis
werd een motie opgesteld en
door burgemeesters en schepe
nen van bovengenoemde ge
meenten eenparig goedgekeurd
en ondertekend.
De vier gemeenten verwerpen
een fusionering met de stad
Aalst, gezien het feit dat zij
daaruit sociaal, ekonomisch en
kultureel geen enkel voordeel
kunnen halen.
Zij dringen echter aan dat een
fusie zou doorgevoerd worden
met de gemeenten Baardegem,
Herdersem, Moorsel en Meldert
daar zij geografisch één geheel
vormden en tevens kultureel
vele banden hebben. Daarenbo
ven vormen zij een agrarisch
geheel met eigen karakter dat
moet beschermd worden tegen
dc steeds voortschrijdende
verstedelijking en heeft deze
voorgestelde fusie in het
gewestplan een eigen opdracht
te vervullen. Deze nieuwe
gemeente zou een oppervlakte
krijgen van meer dan drie
duizend hektaren en ongeveer
twaalfduizend inWbners tellen
wat overeenkomt met de
terzake geldende streefcijfers.
Deze motie werd door de
vergadering overgemaakt aan
de minister van Binnenlandse
Zaken, de gouverneur van de
provincie Oost-Vlaanderen en
de Arrondissementskommissa-
ris van Aalst.
J. DE LOOSE
Even na middernacht, zijn in de nacht van woensdag op
donderdag, twee goederentreinen, net voor het station van
Denderleeuw komende van de richting Aalst in
elkaar gehaakt. Verschillende omgekantelde wagons ver
nielden de sporen en hinderden het overige treinverkeer,
's Morgens vroeg reeds werd het bericht langs de radio
omgeroepen en in de stations werd het een echte chaos.
Treinen met vertraging, mensen die niet meer wisten
waarheen...
ciat voor zijn prestatie en
nog veel sukses in de me
taalbewerking. Voor hem
staan alle poorten open om
verder op te klimmen in de
gekozen richting.
F.V.B.
De Moorselse Paul Scheerlinck
behaalde brons.
Het treinstel dat het trajekt
Geraardsbergen-Aalst af
legde, telde een stel lege
wagons. Het sein stond op
veilig voor de treinbestuur
der. De andere trein Jette-
Aalst reed echter eveneens
door en beide goederentrei
nen schuurden met een vre
selijk geraas tegen elkaar.
Wagens werden opengere
ten en uit de sporen ge
licht, wissels werden ver
nietigd en de sporen wer
den door de tegen elkaar
beukende treinstellen uit
elkaar gedrukt. Twee wa
gens geladen met onge-
blutste kalk, barsten kante
lend helemaal open zodat
het witte en gevaarlijke
goedje zich over de trein
reeds verspreidde. Nie
mand werd gewond, ook de
twee treinbestuurders kwa
men er met de schrik vanaf.
Dadelijk werd de stations
chef verwittigd, die de
hulpploegen alarmeerde.
Om de schroothoop op te
ruimen werd beroep gedaan
op de hulpdiensten van Me-
relbeke en de grote trein-
kraan van Schaarbeek, en
die van Antwerpen.
Het hele treinverkeer werd
via het station van Dender
leeuw afgesloten. De enige
spoorlijn die openbleef was
die van Aalst naar Dender
leeuw en verder naar Burst.
Het reizigersverkeer van
Aalst naar Brussel bleef
echter behouden. Reizigers
uit Aalst en Zottegem wer
den met extra-bussen naar
Denderleeuw vervoerd. Vrij
dagavond was alles weer in
orde.
Tijdens het onderzoek
bleek dat geen fout werd
begaan door de seingevers,
de bestuurder van de aan
rijdende trein verklaarde
dat de remmen van zijn
machine niet helemaal per-
fekt werkten.
J. DE LOOSE
We zijn een beetje in een trieste stemming vandaag. Het begint
alweer te winteren. Dc avonden worden lang en de dagen kort en
ons Dirk Martensjaar zit erop. We missen het verschrikkelijk.
Twee maanden lang heeft men ons joernalisten echt verwend.
Wij moesten gewoon van de ene persconferentie naar de andere
opening hollen. Wij hebben er dan ook leren met leven.
Nu is het allemaal voorbij en lummelen wij er zo maar doelloos
bij. Zo van WHAM Recht de kulturele woestijn in. Waar we
dan met z'n allen kunnen schreeuwen om een kultureel
centrum, maar ons toch niemand zal horen. Triestig is dat
mensen.
Maanden, zelfs jaaren op voorhand had men er over gesproken
en duchtig aangewerkt, aan ons D.M.-jaar. Twee maanden lang
gonsde onze stad van kulturele aktiviteiten. Zelfs in het
buitenland heeft men onze stad Ieren kennen en bij een bezoek
leren appreciëren. Alle Horeca-bedrijven zaten konstant
afgeladen. In het milde nazomer-zonnetje kon men rustig een
biertje drinken op een vrolijk terrasje, luisterend naar de
feestelijke klanken van de beiaard.
Je kon de Grote Markt niet over of de een of andere familievader
trachtte zijn kroost te vereeuwigen voor het standbeeld van onze
Dirk Martens of het Belfort. Prachtig was dat allemaal!
Naar het schijnt zouden 50.000 mensen onze stad bezocht
hebben. Stel je voor 50.000 mensen. En toch hebben wij de
indruk dat het allemaal te vlug voorbij is.
En nu staan we daar weer. Zonder koncerten. Zonder
konferenties. Zonder recepties (dat mag ook wel eens gezegd
worden), zonder voordrachten en zonder tentoonstellingen. Ook
zonder vakbeurs van de grafische nijverheid, waar wij een boel
mensen met een hoop posters, drukwerkjes, kaarten enzomeer
zagen sleuren. De mensen van Fegrab waren zo entoesiast dat ze
prompt besloten hun volgende vakbeurs opnieuw te Aalst te
houden. Hopelijk in een flink verbeterde feesthalle
Maar het zou Aalst niet zijn als er geen sjagrijnigaards zouden
rondlopen die het allemaal niet goed vonden. Mensen die
blijkbaar geboren zijn om steeds maar de vervelende kwast uit te
hangen. Zo bievoorbeeld enkele tiepen uit het horecabedrijf
(hotels, restaurants en cafés, weet-je-wel), die boos waren omdal
er bloemen, planten en banken voor het Belfort stonden. Zij
namen het niet dat hierdoor een beperking van parkeerplaatsen
op de markt ontstond. Sommigen spraken zelfs duidelijk van
een petitie naar het stadsbestuur te zenden om de banken te
verwijderen. Men heeft het dan maar gelaten omdat Dirk
Marlens toch maar eens om de 500 jaar zal gevierd worden.
Maar bij een volgende gelegenheid wenst men zoiets niet meer tc
dulden.
Anderzijds waren er dan een heleboel voorstanders tot he
behouden van deze rustplaatsen, waardoor men een prachti(
uitzicht kreeg op Belfort, Borse van Amsterdam en het beeld vai
onze Dirk. Zij spraken zelfs van een kompleet verkeersvrij»
markt, zoals men dat al in andere steden verwezenlijkt heeft
Hoe prachtig komen die oude gebouwen en monumenten
tot hun recht, zonder al die verschillende auto's ervoor. Zoiets
heeft men te Brugge allang ingezien! En het verbruik is er nie
minder op geworden, integendeel. Maar zover zijn we hiei
blijkbaar nog niet. Zo'n mentaliteitsverandering za! zeker nog
niet voor morgen zijn, laat staan voor overmorgen.
Kortom, het was een mooie en boeiende herdenking. Op ons
kinderzieltje kunnen wc bevestigen dat de toeristisch!
belangstelling voor onze mooie stad nog nooit, maar dan ooi
nog nooit, zo groot is geweest! Wanneer herdenken we Pietei
Coecke
BOtf
De trcinklap te Denderleeuw had nare gevolgen voor vele Aalsterse treinreizigers.
Het K.W.B.-verbond Aalst organiseert een aantal ge-
spreksavonden waarop de ruimtelijke ordening en het
grondbeleid aan een nauwkeurig onderzoek zullen worden
onderworpen. Dit in het kader van het jaartema «Naar de
grond van de zaak». Die eerste gespreksavonden zijn er
om de richting aan te duiden waarin konkrete oplossingen
kunnen gezocht. Via de aanbreng van haar honderden af
delingen wil de K.W.B. tot een georchestreerde aktie
komen: wettelijke maatregelen op het vlak van het grond
beleid blijven immers niet alleen achterwege maar men
maakt ook niet altijd gebruik van bestaande mogelijkhe
den om tot een adekwate ruimtelijke ordening en een
rechtvaardig grondbeleid te komen.
30.000 Belgische vierkante HOE ZE HET DOEN
ledereen wil graag prettig
wonen. Als het kan in een
eigen huisje met een tuin
tje. Niemand is verkikkerd
op pendel en niemand
ademt met genoegen de
zwaveldioxide van de fa
briek aan de overkant, le
dereen wenst speelpleinen
voor de kinderen want de
straten zijn onveilig. En we
lopen liefst niet te ver voor
onze inkopen. En ook het
ziekenhuis, de school en
het gemeentehuis wensen
we in ons onmiddellijk be
reik. Tijdens het weekend
willen we wel naar een
rustig plekje toe: een bos,
park of gewoon de velden.
Daar rijden we dan heen in
ons autootje, als het kan
langs brede wegen., we
zijn immers met velen.
We zijn inderdaad met bij
na tien miljoen die alles en
nog wat willen doen op die
kilometer. Dat is niet mo
gelijk: we moeten dus uit
maken welke wensen voor
rang krijgen. Zeggen wat
voorrang heeft is echter
niet voldoende, we moeten
er ook voor zorgen dat wat
het meest belang heeft
voor iedereen een werke
lijkheid wordt.
En daar
nijpt het schoentje. In onze
maatschappij zijn het niet
de samenleving en haar le
den die over de beschikba
re grond beslissen.
Grond
is hier koopwaar Grond
moet je betalen, heel duur
betalen. Wie dat kan, mag
er gebruik van maken. Dat
is zienswijze van de K.W.B
en daar willen ze wel wat
aan verhelpen.
Aan teoretische pleidooien
heeft een beweging als di
K.W.B. niet zoveel,
wordt over dit alles immei
al genoeg gehakketak!
Maar er met een mas:
werkelijk wat gaan
doen is een ander pa;
mouwen.
Precies daarom nodigt dei
beweging haar leden uit oi
op diepgaande wijze te oi
derzoeken waartoe
schaarse vierkante kilom
ters die hun gemeente ri
is zouden moeten dient
en waarvoor ze in werkelij
heid gebruikt worden
Daaruit moeten om te b
ginnen plaatselijke aktit
volgen en een massabew
ging als de K.W.B. kan o<
verder doordrukken.
ANDRE HEYVAEF
INI
De
uit
en
str
éér
sta
127
10J
Kla
Pu'
Par
f
BEI
LEI
aa:
AK
Doe
van
een
schi
deel
Nat
Gra
Het
mei
bed
