OMER DE NDRRE
BEKIJKT DE MENSEN
NIET ZR STRENG
HOE KAN MEN STEVEN NRG
REREIKEN
Barst in meerderheid
WONDERDOKTER» TRAINING VOOR DE LACHSPIEREN
|i
TUUR DE RIJBEL IN
'T APOSTELKEN
MOORSEL
De toneelgroep «Nieuw Leven» bracht de «Wonderdokter», een spel
in drie bedrijven door Jos Janssens, in de regie van de welbekende
K.V.S. akteur Vic Moeremans. Van dit gebeuren had iedereen al op
voorhand een denderend sukses verwacht, en terecht. Een bomvolle
zaal is een bewijs dat de mens graag lacht.
Dit oude volksstuk dat zich van de onschuldige
schoonheid van Mantens
dochter Thea, laat dokter
Steven zich in het bedrog
meeleiden, zij het dan wel
met tegenzin. Alles komt
aan het licht en Steven is
verplicht met open kaart te
spelen. Na sterke aarzeling
komen de zieken toch bij
hem terug, ondanks zijn di
ploma in de geneeskunde.
Ulrich D'Haese, in de titel
rol, gaf een voortreffelijke
weergave van de dokter.
Zijn mimiek was echter niet
helemaal wat het had moe
ten zijn. Stereotiep vertrok
ken zijn mondhoeken naar
beneden, om in een lach
tussen grijns en schater te
blijven hangen, wat een
zeer onnatuurlijk effekt tot
gevolg had.
Een degelijke prestatie le
verde Lut Van Cauter-Voet
(Thea). Gezien het feit dat
zij invalt voor de zieke Da
nielle Jacob en nogal on
voorbereid op de planken
staat, zien we haar beslist
een goede aktrice worden.
De vertolking van Roger De
Cock als boer Manten kan
alleen maar met superlatie
ven beschreven worden.
Zijn spel als amateur stond
op een zo hoog niveau dat
het professioneel was. Uit
eigenlijk afspeelt in West-
Vlaanderen, werd voor de
gelegenheid in een Aalsters
kleedje gestoken. Zowat
twee uur voeren de vertol
kers ons mee naar het plat
teland, dat bij de «Derde
leeftijd» nog welbekend is.
Het is de tijd waarin zwoe
gende boeren met onge
kunstelde liefde hun harde
dagtaak vervullen, in een
volkse geest, vertrouwend
in de taak van de kwakzal
vers, wantrouwend alles
wat getuigt van steedse be
schaving, wetenschappelij
ke geneeskunde.
Steven, een jonge pas afge
studeerde dokter, brengt
een bezoek aan zijn kozijn
Manten, die een koeboer
derijtje heeft, met het doel
in dit dorp een praktijk op
te zetten. Onmiddellijk
wordt hij gekonfronteerd
met het blinde vertrouwen
dat de plattelandsbewoners
in de kwakzalver stellen.
Een toevallige bezoeker ge
neest hij van maagpijn. Op
dat moment wordt Manten
zakenman. In de kortst mo
gelijke tijd weet heel het
dorp dat er bij hem een
wonderdokter logeert. De
zieken komen aange
stroomd. Onder de indruk
"De Wonderdokter" werd beslist een sukses voor Nieuw Leven
Vervolg van blz. 1
Het Davidsfonds,
waar hij eertijds bestuurs
lid van was en de Bond van
de Jonge en Grote Gezin
nen meer dan veertig
jaar lid liggen hem nauw
aan het hart. Na de oprust
stelling als onderwijzer,
kon hij zich zomaar niet in
zijn huis aan de Gentse
steenweg stilletjes terug
trekken. Hij moest iets om
handen hebben. Door een
samenloop van omstandig
heden werd het «sjwiesj».
«FEL VOLK»
«Dat je nu eenmaal niet als
Aalstenaar geboren bent,
dat is een gebrek waar je
weinig aan doen kunt.» Na
al die lange jaren te Aalst
voelt Omer De Norre zich
Aalstenaar dwarsdoor.
Meer dan een regiment Aal-
stenaars kregen van hem
van de lat en op hun vin
gers. Na franstalige onder
wijzersstudies in St.-Ni
klaas kwam hij midden in
de eerste wereldoorlog in
Gent als beginnend onder
wijzer terecht. Daarna Ge-
raardsbergen. Om wat
dichter bij het Gentse
meisje te kunnen zijn waar
mee hij kennis aange
knoopt had, en niet alle
dagen tussen Gent en Ge-
raardsbergen in de koude
en onverlichte trein, ver
trekkend rond vier uur 's
morgens en terug na tien 's
avonds, zocht hij een op
trek te Aalst. In 1924 werd
heel zijn schitterend optre
den sprak een volledige be
leving in zijn rol. Hij was
de echte boer, in hart en
ziel, in zijn kledij, in zijn
ruwe taal.
E. Wellekens was soms on
verstaanbaar, zijn dankbare
rol als burgemeester, deed
de zaal in schaterlachen
uitbarsten.
Een merkwaardige prestatie
bracht V. De Vriendt in zijn
dubbelrol als kwakzalver en
als heer.
Paul Coppens, eveneens
dubbelrol, was zeer goed
als de dove patiënt, als
onderzoeksrechter ontbrak
karakter.
Voor zijn vertolking als
koster kreeg J. Coessens
een open doekje.
Over alle andere akteurs en
figuranten kan gezegd wor
den dat zij zich volledig
ingezet hebben en hun deel
in het spel voortreffelijk af
werkten.
De regie van Vic Moere
mans met als assistent Jan
Deville, was tot in de klein
ste details verzorgd. Zeer
goede gags wekten bij het
publiek herhaaldelijk de
lachlust op.
Bloemen werpen we nog
naar P. Kieckens voor zijn
zeer reëel en funktioneel
dekor. Frangois De Koek en
Hugo Van de Voorde die
licht en klank verzorgden,
kunnen er ook van meege
nieten, hoewel zij een paar
steken lieten vallen.
Benevens enkele kleinighe
den: een te verlegen lief
desscène, halfvolle flessen
bier onmogelijk in zo'n kor
te pauze buiten het plateau
te ontstoppen, bij het bin
nenkomen moet het venster
gepasseerd worden, heb
ben we in dit stuk opge
merkt, dat onder de leiding
van een zo bekwaam regis
seur, amateurstoneel tot
het beroepsniveau kan op
geheven worden.
Laten we hopen dat «Nieuw
leven» dat veel begaafde ar
tiesten bezit, het in de toe
komst ook zal aandurven,
om stukken in het ernstige
genre te brengen.
ROEL VAN DE PLAS
Vrijdag 30 november had de vooropening plaats van de werken
kunstschilder Tuur De Rijbel. Het ijzige weer als spelbreker, zorgdt
voor een slechts matige belangstelling. De heer A. Vermeiren)
voorzitter van de Lebbcekse kunstkring «Als ich can» leidde d(
eksposanl in en typeerde hem als volgt: «Tuur De Rijbel is eet!
schilder-poëet van ons heerlijk schoon Scheldcland, waarvan hij di
onsterfelijkheid t.o.v. onze sterfelijkheid als mens, weet vast t<
leggen. In de oneindigheid van zijn landschappen symboliseert hi
onze menselijke vergankelijkheid en de relativiteit van cei
mensenleven.»
Vervolg van blz. 1
Met een paar weken verschil
werd aan ondernemer Scho-
ckaert de opdracht gegeven om
de wegen Lievevrouwstraat.
Spruithock. Terhagen, en Ei
kenstraat ook te vernieuwen en
verbreden tot 6.60 m. Dit alles
met liet gevolg dat nu ook die
richting geblokkeerd is.
Laten wij nu even de keerzijde
van de medaille bekijken, dan
weten wij dat einde '74 begin
'75 de wijk Steven gaat beschik
ken over het prachtigste wegen
net van de ganse streek. De Jon-
ghe beschikt over 150 werkende
dagen en Schockaert over 200
werkende dagen. Dus kunt u
zelfde berekening maken dat er
noodzakelijkerwijze een winter
periode moet inzitten. Indien
ondernemer De Jonghe ook een
tiental dagen kan werken (vóór
de winter), dan is de Herberg
straat over het ganse trajekt be
rijdbaar en hiermee is al een
groot probleem van de baan.
Dus mensen van Steven,
wanhoop niet. er wachten veel
betere tijden. Het gemeentebe
stuur levert een fantastische in
spanning die tenslotte zal ten
goede komen aan de ganse ge
meenschap. Volgend jaar zal
men overal spreken over het
prachtige Steven en dan is al de
miserie van het ploeteren en
schoenen afwassen vergeten!
F.V.B.
"V'-" A
De Herbergstraat, nu wat poëtischer onder de sneeuw, ligt er zo
al maanden bij (Ib)
alles definitief: een aan
stelling in de St.-Kamiel-
school, momenteel ver
anderd in Instituut voor Ge
handicapte Kinderen aan
de Watertoren. Het onder
wijzerschap was in die ja
ren niet altijd bepaald een
pretje. Karig loon, hard
werken, zaterdag en zon
dag toe, want dan was er
de zogenaamde zondags
school. De Osbroekwijk
was in tegenstelling tot de
dag van vandaag een ar
menwijk. Het draagt beslist
iedereens verwondering
weg, dat in een tijd van be
talende studies, er zovele
leerlingen van de toenma
lige St.-Kamielschool goed
hun weg gemaakt hebben.
Omer herinnert zich nog de
drie leerlingen, die door
zijn handen passeerden en
later geneesheer werden,
zoals dokter Vermeiren.
Talrijke bankbedienden en
vooral goede vakmannen,
kregen in de Sint-Kamiel-
straat de eerste aanporrin
gen om het goede pad te
kiezen.
Reeds in '24 tot in 1958
kwam daar de zondags
school bij. Nergens kan ik
komen, of ik ontmoet er
mijn zondagsschoolleerlin
gen.
Door alles heb ik wel een
Aalstenaar, en zeker in de
broekventjes die voor je op
de schoolbanken zaten, le
ren kennen, 't Is een dur
ver. Van zohaast ze hun
ABC kennen, zouden ze
zich aangeven als minister.
Dit doorzettingsvermogen
gaat samen met een leven
dige verbeelding.
«'t Is een schoon, fel volk,
maar schau jongens op
moreel gebied.»
HELPEN
Je komt dan aan je pen
sioen. Omer De Norre had
er blijkbaar niet de minste
zin in om, na meer dan
veertig jaar dienst nog
maals onder bazen te
staan. Van een bij-job wil
de hij helemaal niet weten,
en thuisblijven evenmin.
Geen bazen, geen orders,
geen verplichtingen meer.
En zo komt het dat wan
neer de vorige kerksjampet-
ter Louis, die «'n strengen
was», de funktie niet langer
kon vervullen, dat Omer
zonder verplichtingen Aal
sters dekanale kerkbewaar-
der werd. En in zestien jaar
dienst zijn er weinig zonda
gen geweest, behoudens
een ziekte of uitzonderlijk
slecht weer, dat Omer niet
present was om orde en
rust te handhaven. «Eer
bied in Gods Huis» staat er
in fraaie gouden letters ge
borduurd op het brede
schouderlint. Zo moet het
ook zijn, aldus Omer. Maar
den tijd van strengheid is
voorbij. Een mens moet
goed en gedienstig zijn,
dat is de juiste instelling
en dat toepassen op groot
en klein.
Het is veeleer een helpen
dan een sanktionerend op
treden. Ik zie de mensen
nog liever te laat komen,
dan dat ze niet komen.
Op zoveel jaren trouwe
dienst heeft hij om te zeg
gen geen enkele moeilijk
heid gekend. De mensen
zijn kalm en bezadigd als
ze ter kerke komen. Wan
neer je eens iemand een
opmerking geeft, dan moet
je maar weten hoe ze aan te
pakken, maar steeds kalm
en gemoedelijk blijven.
VRIJEN
Omers remedie wanneer
een koppeltje al te verlief
den, zich achter een of
andere pilaar wegduiken,
fluisterend en knuffelend,
is niet drastisch. Ook voor
de liefde is er plaats in
Gods huis. Alleen al eens
meer voorbij hen passeren,
helpt al, al krijgt Omer dan
wel eens een vranke blik
van de meisjes terug, die
blijkbaar de hellebaardier
naar andere oorden wen
sen.
Aan het nummer 211 van de
Gentsesteenweg, maakt
Omer zich wel wat zorgen,
want zopas verbood de
dokter hem nog verder met
zijn oude «velo» het hele
eind naar de kerk te rijden.
Het mag wel een uitzonde
ring genoemd worden dat
de kerksjampetter van
St.-Martinus een St.-Anna-
parochiaan is, maar dan
een heel ontrouwe, want in
al die jaren is hij niet eens
tienmaal in de St.-Anna-
kerk binnengeweest.
Het wordt wat moeilijker
om steeds op post te zijn.
«D'r zit van binnen sleet
op» zegt hijzelf met een tik
keltje spijt om alles.
In de zomer gaat alles nog
wel, maar in de winter, ja
dan moeten ze me al begin
nen voeren naar de kerk.
Alles loopt nog niet zo'n
vaart. Zondag is «De Norre»
uitkijkend over de groep
kerkgangers, langzaam,
plechtig, stappend door de
kerkgangen er weer bij. Is
het een traditie, een stukje
folklore bijna... het ver
trouwde beeld, de strenge
blik neemt men erbij, wilt
niemand zomaar weg. Met
het verdwijnen van tradities
en gewoonten sterft ieder
een een beetje mee.
JOHAN VELGHE
186ste CECILIAFEEST VAN
"OUDE GARDE"
De Koninklijke harmonie "De
Oude Garde" huldigde drie
verdienstelijke leden.
Na een bijeenkomst in het
lokaal en een feestelijke op
tocht door de stad, verbroe
derden leden en belangstellen
den aan de feestdis. Voorzit
ter Schepen G. Van den Eede,
heette alle aanwezigen, onder
wie Burgemeester De Bis
schop, Ere-voorzitter Stele
man, Volksvertegenwoordiger
D'Haezeleer en andere promi
nenten, hartelijk welkom. In
zijn gelegenheidstoespraak
dankte hij vooreerst alle leden
en sympathisanten voor hun
zo talrijke opkomst.
Na de voorstelling van de
jaarverslagen werden naar
goede traditie enkele verdien
stelijke leden gehuldigd.
Adolf Callebout is reeds meer
dan 50 jaar muzikant, wat
hem toelaat de titel van
"Veteran Honorem" te dra
gen. Het diploma van het
"Muziekverbond van België"
werd hem overhandigd.
Willy Ruyssinck uit Erembo-
degem, 40 jaar verdienstelijk
lid en Adolf Breynaert, 25
jaar lid, kregen een geschenk
en "Het gouden ereteken"
aangeboden.
Hun dames werden met een
prachtig bloemstuk bedacht.
De drie gehuldigden brachten
elk hun zoon in de vereniging.
Zo, aldus Schepen Van Den
Eede, blijft de leefbaarheid
van de "Oude Garde" verze
kerd. De heer Hector Madou
en Raoul Ladeuze werden om
hun stille medewerking in de
huldiging betrokken.
Koel Van de Plas
Tuur De Rijbel, 47 jaar,
kunstschilder, graficus,
poëet, woont te Buggen-
hout. Hij is oud-leerling
van de Akademie voor
Schone Kunsten te Gent,
waar hij grafische kunsten
volgde, en van die van
Aalst en Dendermonde,
waar hij zich vervolmaakte
in de richting Plastische
Kunsten.
Hij, de landschapsschilder
bij uitstek, zoekt zijn inspi
ratie in de Polders en de
Scheldestreek. Door de
steeds verdere industriali
satie van de Scheldeboor-
den zijn de schilderijen van
De Rijbel eeuwige getuigen
van de eens zo mooie hoek
jes.
Hij beheerst volledig het
métier. Hij schetst in de
natuur en werkt af in zijn
atelier.
Zijn olieverfdoeken verto
nen overwegend zijn lieve
lingskleuren geel en oker
(Goud over Vlaanderen). In
zijn werken begint echter
variatie te komen, inder
daad sinds geruime tijd
wijdt De Rijbel een studie
aan de personnages, vooral
zij van het platteland. Zijn
kleurrijk doek «Oogst» is
het resultaat van.
De ekspressionist De Rijbe
is een persoonlijkheid di<
weigert «in» te zijn, vandaa
zijn trouw gekozen rich
ting: ongekunstelde plas
tische taal.
A. Vermeiren omschrijft D(
Rijbels' werk als volgt
«Zijn hoog en wijds ge
spannen luchten, gesteun*
op een verre wazige hori
zon, vanwaar de werel*
naar ons zijn mildheid reik
is een steeds weerkeren*
beeld; met in zich de me
lancholie naar een lever
dat we gekend hebber
maar dat ver van ons i
weggegleden, en dat ziel
meedogenloos van ons ver
wijdert, voor altijd.»
Voor allen die op zoek zijn
naar onvergankelijk*
schoonheid, die de illuzic
willen beleven van een we
reld zonder milieuvervui-
ling is deze ekspositie zeer)
toegankelijk.
De tentoonstelling blijft ge
opend tot 12 decembei
1973. Donderdag gesloten
Bezoek aan echte liefheb
bers zeer aanbevolen.
ROEL VAN DE PLAS
Vervolg van blz. 1
Ruimte is er nodig voor een
centrale biblioteek en een
polyvalent centraal gelegen
auditorium. Een kultureel
centrum stimuleert bovendien
aktiviteiten op een intense
wijze. Hij wilde een einde aan
de verwarring zien en het
stadsbestuur een duidelijke
optie voor een spoedige af
werking zien nemen.
In zijn antwoord gaf schepen
De Neve de globale raming op
dit ogenblik van 263 miljoen,
zo de totale afwerking binnen
de 3 a 4 jaar gebeurt, zoniet
loopt de kostprijs boven de
300 miljoen uit. Het huidige
kollege, aldus de schepen, kan
niets verweten worden, de
dossiers worden steeds zo
vlug mogelijk overgemaakt.
In de daaropvolgende uitge
breide diskussie drong de h.
Van Hoorick aan geen aarze
lende stem momenteel te
laten horen, alleen een kate-
goriek, eensgezind geluid, kan
gehoor vinden op de ministe
ries.
Hierbij werd hij gesteund
door raadslid G. Willems,
burgemeester De Bisschop,
geld speelt geen rol
schepen Van den Eede.
PVV-raadslid De Gols stelde
zich hierbij eerder skeplisch
op, zo zou blijken dat het
kultureel centrum uiteindelijk
schromelijk meer zou kosten.
GROOTWARENHUIZEN
Raadslid Jan De Bruecker
laakte de indirekte reklame
en dienstverlening die de
stedelijke politie, de groot
warenhuizen in hun strijd
tegen diefstallen, verleende,
temeer daar de politie reeds
overbelast is. In zijn ant
woord stelde burgemeester
De Bisschop voorop dat hij
slechts over administratieve
bevoegdheden beschikt, en
dat de grootwarenhuizen een
eerder misplaatst bericht in
de regionale pers lieten af
drukken.
ONWETTIGE EKSPLOITA-
TIE KANTINE
Raadslid Vernimmen wees
erop dat de eksploitatie van
de kantine van het slachthuis,
onwettelijk is, daar er geen
kontrakt, noch aanbesteding
gebeurd is, bovendien word»
er geen vergoedingen uitb
taald voor verbruik van wate
elektriciteit en verwarmin
Schepen Ringoir antwoord*
dat deze schikking ten voorla
pigen titel uitgevoerd wen
doch dat er eerlang ee
aanbesteding zal gebeurei
Over de getroffen beslissii
verzocht de h. Van Hoori*
opname in het verslag.
COTE D'OR
Over de niet inplanting va
Cöte d'Or te Aalst stelde c
h. Vernimmen volgend
vragen. Vooreerst is het wai
dat de pers ingelicht werd
Waarom werden de raad
leden niet op de hoogt
gebracht Waarom diend
schepen Bogaert aan de firm
een negatief antwoord ti
geven, en waarom werden d
kontakten niet uitgebreid to
de Interkommunale Het Lani
van Aalst, waarbij Aalst even
tueel geen schuld draagt aar
de niet-inplanting te Ni
nove
Schepen Bogaert gaf daaro]
een overzicht van de onder
handelingen die in juni 197!
begonnen zijn. Aalst kon ir
zoverre meegaan met di
wensen van de firma, die haai
konfiserie-afdeling te Aals
wilde inplanten zolang he
over 10 ha industrieterreil
ging. Het bedrijf zelf vroeg de
grootste diskretie. Nadat alle^
door geargumenteerd was,
kreeg de stad het voorstel van
het bedrijf 20 ha te voorziei
De firma zelf zwichtte ter
slotte voor de hogere lonei
die een inplanting op h<
Wijngaardveld met zich had
den gebracht.
Diverse raadsleden betreurdei
dan ook de houding vai
Ninove, daar waar Aak
steeds in de bres is gespronj
gen voor betere tewerkstellii
in de Denderstreek.
Raadslid Van Hoorick dei
beroep op een eenheidsakti»
om niet steeds wanneer hi
lelaat is bij staatssekretari
D'Hoore aan te kloppei
doch met een eensgezind»
aktie de prioriteit van di
Denderstreek voorop te
len.
J. VELG Hl
