K.F.L. met
"De tuin van Finzi Contini
HOFSTADE WORSTELT MET PARKEERPROBLEMEN
HUMOR IN BURGER EN IN UNIFORM
BEDROEVENDE LIEFDADIGHEID
film deze week
BURGEMEESTER DE BISSCHOP
NAAR ISRAEL MET
CANTATE DOMINO
ARTISTIEKE KARNAVALISTEN
AAN HET WERK IN
AKADEMIE
4 14-12-1973
Verkeers- of parkeerproblematiek is voor een stads- of
gemeentebestuur helemaal geen nieuwigheid meer. Bijna
dagelijks worden we gekonfronteerd met de moloch van
het moderne wegverkeer. De nood aan degelijke parkeer
terreinen blijft echter groot, zelfs in kleinere dorpskernen.
In steden worden huizen en percelen onteigend. In kleine
re dorpen doet men het heel wat rustiger.
Het gemeentebestuur denkt
nog wel eens aan zijn me
deburgers en kijkt eerst uit
naar een mogelijkheid die
niemand schaadt.
Tijdens de jongste raads
zitting bracht groep Nieuw
Hofstade een drietal inte
ressante projekten naar
voor, die parkeermogelijk-
heid zou bieden aan een
honderdtwintig tal voertui
gen in het dorpscentrum.
De nood is groot. Hofstade
ziet het niet zitten wanneer
op zondag de vroegere
autoloze dan of zaterdag
en beslist wanneer begrafe
nissen, huwelijken, voor
een grote toeloop voor de
kerk zorgen en de wagens
her en der dienen gepar
keerd te worden. Het is er
een je reinste ellende. Je
kan er je wagen gewoon
weg niet kwijt met als fi
naal resultaathet flagrant
negeren van alle mogelijke
verbodstekens in de te
smalle Kerk- en Leopold-
straat. Voor een automobi
list, die er toevallig door
heen moet, is het kunst, de
wagen er zonder schram
men of deuken doorheen te
loodsen.
Nu zijn er wel een aantal
mogelijkheden die wel naar
een gunstige oplossing
zouden leiden. Maar wan
neer de realisatie ervan?
Wellicht niet wanneer een
maal Hofstade deel zal uit
maken van de stad Aalst.
PROJEKTEN
Het plan «Zijpstraat» kwam
in juni '72 voor het eerst op
de dagorde op vraag van
raadslid De Ridder Alfons.
Uitgerekend werd dat het
hele projekt aan werken om
en bij de twee miljoen zou
bedragen.
Kosten voor aan
leg van het parkeerterrein
en overwelving van de To
rensbeek vanaf de brug
(Stwg. naar Aalst-Zijpstr.)
tot het eigendom van de
heer Reynier.
Kredieten
werden reeds voorzien in
de gemeentebegroting
maar de realisatie van het
projekt zal eerst mogelijk
zijn bij goedkeuring van het
Bijzonder Plan van Aanleg
«Dorpscentrum».
Mejuffrouw Lena Goeman
stelde voor de kerkhofmuur
in haar volledige omtrek,
een paar meters achteruit
te plaatsen, waardoor dan
natuurlijk heel wat nieuwe
parkeermogelijkheid zou
worden geschapen. Dit
plan bestaat reeds enkele
tientallen jaren en er was
vroeger zelfs sprake van
onteigening van de huizen
blok voor de kerk. Ook het
vervallen en verouderd do-
denhuisje zal plaats moe
ten ruimen. De mooie vrij
heidsboom voor de kerkin
gang blijft echter behou
den, wel zou hij enkele me
ters achteruit moeten. Blijft
dan de vraag om de mooie
boom de overplanting over
leven zal. De kerkhofmuur
die momenteel in een
onooglijke staat verkeerd
zou worden gerestau
reerd.
Wel een goede zaak,
maar zal het prachtige uit
zicht op onze kerk behou
den blijven met het verdwij
nen van de oude taxusspar
ren?
Willen we nog wel ter
loops mededelen dat mo
menteel een klasserings
procedure voor de kerk aan
de gang is, waardoor het
laatstgenoemde projekt
misschien onuitvoerbaar
wordt.
Blijft dan nog een derde
mogelijkheid.
Tussen de
rijksbaan en het nieuwe
kerkhof ligt een perceeltje
gemeentegrond, die men
De uiteindelijke klassering is er (Ib)
Het projekt "Zijpstraat" blijkt wel het interressantste. Kredieten
werden reeds voorzien, doch voor de realisatie dient eerst het
BPA "Dorpcentrum" te worden goedgekeurd, (jdl)
Eenmaal dit alles verwezen
lijkt zal heel wat parkeer-
ellende in en rond het
dorpscentrum uitgescha
keld zijn.
eveneens als parkeerterrein
zou kunnen aanwenden. Bij
realisering zou het parkeer
gelegenheid bieden aan
een tiental voertuigen.
Het was acht uur. In de ijskoude belfortzaal zaten een der
tigtal toehoorders de voordracht «Humor in burger en uni
form» af te wachten. Majoor Gulinck stak nog een sigaret
je op toen burgemeester De Bisschop onformeel het voor
spel inleidde. Hij besliste de voordracht in de warme
raadszaal van het stadhuis te laten doorgaan. Onkonven-
tioneel stapte de stoet, met de burgemeester op kop, naar
diezelfde raadszaal.
Na deze humorvolle inzet
kon Majoor Gulinck zijn
uiteenzetting beginnen.
Wie hier de strenge rijks
wachter verwacht had
kwam bedrogen uit. Voor
ons zat een glimlachende
joviale persoonlijkheid.
Een schoolbal is nu wel geen schokkende nieuwigheid.
En dat het in de bedoeling ligt van de organisatoren om
centen voor één of andere bestemming binnen te ruiven
ligt er zo bovenop. Iedere school heeft wel zo'n datum, zo
ook het Rijksinstituut voor Bijzonder Technisch Onderwijs
aan de Molendreef te Aalst.
Reeds uit het interview dat wij vorige week publiceerden
met de Denderleeuwse dichter Willie Verhegghe, kwam
naar voor dat het R.IB.T.O. dit jaar niet alleen met een bal
zou uitpakken om over meer geldelijke middelen te be
schikken, doch tevens ook de bundel «Van Mensen,
Dieren en Dingen» van Willie Verhegghe, met gedichten
bij tekeningen van een 18-jarig mentaal-gehandicapte
jongen Dirk Van der Spiegel, verspreiden.
Tijdens het bal van zater
dag jl. hadden wij even een
gesprek met Professor dr
Paul Ghijsbrecht, voorzitter
van het Beschermkomitee
van het R.IB.T.O., die het
voornamelijk bedroevend
vond dat er nog steeds be
roep dient gedaan te wor
den op liefdadigheid om te
voorzien in de nood aan
materiële uitrusting en ver
zorging van gehandicapten
in het algemeen, en niet in
het minst voor een bijzon
der onderwijs...
De bundel grafische wer
ken, waarnaar gedichten
geschreven werden, is als
publikatie toe te juichen,
aldus prof. Ghijsbrecht,
vooreerst omdat ze een gel
delijke ondersteuning bete
kent en nog meer boven
dien een morele steun is
voor alle gehandicapten,
want de bundel is een pu
blieke waardering van de
prestaties en de kunstuitin
gen van de gehandicapte.
De dichter heeft zich geas
socieerd met het opvoe
dend werk dat in een
school voor bijzonder on
derwijs gepresteerd wordt.
Hierbij verliet Willy Verheg
ghe de hyperintellektualis-
tische instelling en de
daaruit voortvloeiende su-
perioriteitspositie, die de
kunstenaarswereld ken
merkt. Door zich te verbin
den met het werk van een
gehandicapte, onderlijnt hij
de gelijkheid onder alle
mensen. Het is een aandui
ding dat het talent bij ieder
aanwezig is Op een of
ander domein overtreft de
een steeds de ander, welke
ook de algemene konstitu-
tie is.
SOLIDARITEIT
Het is niet alleen goed dat
voor een ruim publiek en
op een originele wijze, het
tot uiting komt dat een
mentaal-gehandicapte in
staat is tot prestaties met
een affektieve inhoud, het
moet een grote stimulans
betekenen voor de reeds
sterke solidariteit tussen
ouders en personeel. Tref
fend hiervoor is dat in het
beschermkomitee van de
school er veel gehandicap
ten blijvend aktief zijn. Een
soort associatief beheer
avant la lettre.
Meer nog, de dichtbundel
is een huldeblijk aan het
personeel van het
R.IB.T.O.
Personen die nadere inlich
tingen over deze unieke uit
gave kunnen verschaffen en
die over een voorraad
exemplaren beschikken
zijn: Willy Verhegghe, A
De Brabanderstraat 76,
9470 Denderleeuw; Felix
Everaert, Hoogstraat 72,
9472 Iddergem; Gerard De-
bolle, Kerkhoflaan 28, 9300
Aalst; Alfons Schorreel,
Biekorfstraat 919300
Aalst; Albert Van Cauter,
Jan De Windtstraat 55,
9300 Aalst; Jozef De Man,
Buisstraat 65, 9330 Dender-
monde.
JOHAN VELGHE
In een kort gesprek dat wij
met hem hadden, kwamen
volgende zaken naar voor.
Geboren in 1936 te Sint-
Niklaas, volgde hij de ka-
dettenschool vanaf 15 jaar.
De humor is hem als het
ware aangeboren. Overal in
het dagelijkse leven ont
waart hij ze, is er zeer ge
voelig voor. «Die humor ge
bruikte ik als wapen tegen
de hiërarchie en tegen de
militaire tucht», aldus de
majoor. De rijkswacht heeft
een preventieve en sociale
taak, dat wordt niet als
dusdanig aangezien. Op
een heel menselijke manier
kan dit euvel opgevangen
worden. Inderdaad, een op
merking van een rijkswach
ter met een smile, wordt
beter aanvaard.
In een korte inleiding ver
welkomde voorzitter Ma-
chiels de majoor, opmer
kend dat diezelfde persoon
de spil was, van de ver-
keersveertiendaagse, vorige
zomer in de stad Aalst.
Spreker had het vooreerst
over de filosofie van de be
roepsmilitair, die weinig
vergelijking vertoont met
de burgerlogika. Bij de bur
gers spreekt men van een
ruiter, in militaire termen is
dit een bereden rijkswach
ter. De normen in die zo
uiteenlopende wereld zijn
anders, de gevoels- en
denkwereld verschillen. De
burgerwereld stelt de rijks
wacht buiten de maat
schappij, misschien de
schuld van het korps zelf.
Overal in het land deed ma
joor Gulinck dienst en te
kende okkasioneel de
meest humoristische uit
spraken op. Zo: bijvoor
beeld te Oostende: Zoon
vraagt wijzend op een dame
aan het strand: «Waarvoor
is die madam zo bloot,
waarop vader: Gij voetbalt
toch ook niet met uwe par
dessus aan!».
Ook in de verstrooidheid
vindt men humoristische
uitspraken: «Mijnheer, ze
hebben mijn auto gestolen,
maar ik heb de nummer
plaat nog kunnen afschrij
ven.»
Ongewilde humor is deze
van het kind dat in een
opstel het volgende
schrijft: «Aan de vijver zit
een meid een koe te mel
ken, in het water was het
omgekeerd.»
Met het volgende fragment
van Louis Verbeeck «Eens
rook zij als een lelie, en hij
rook naar kaneel. Nu ruikt
zij naar peterselie en hij
rookt veel te veel», illus
treert Gulinck de fijne hu
mor die in boeken schuilt.
Op papier wint het leger
zeker alle veldslagen, aldus
Gulinck. Verder is België
de enige natie die nog geen
duikboot verloor.,. Een
bakteriologische oorlog
wordt o.a. met de Dender
gewonnen. De gebrekkige
verlichting aan onze kunst
nam hij humoristisch op de
korrel
Humor prikt en is tegelijk
verzoenend. Mag niet kwet
send zijn. Over lichaams
gebreken gesproken. Wat
denkt U van volgende uit
spraak: «Het voordeel van
iemand met een lange neus
is het feit dat hij zijn siga
ret onder de douche kan ro
ken
In de benaming die stakers
e.a. de rijkswacht geven,
schuilen fijnzinnige gees
tigheden. Ter illustratie:
Wallonië noemt ze o.a. fils
papa, imbecile, corni-
chon. In Brussel zijn het
hertefretters, en moules
parqué. In Vlaanderen heeft
men het over de kloefkap
pers, de klutsers, de koeke-
tiene. En het A.B.N. zegt
«Broeders van Liefde» ha,
ha, ha.
Humoristisch zijn de scha
keringen in de relatie on
dergeschikte-chef.
Ik slaap. Hij rust
Ik kom te laat. Hij is weer
houden.
Ik heb ongelijk. Hij kan zijn
mening herzien.
Humor heeft men nodig om
het alledaagse te doorbre
ken. Deze onscheidbare
twee-eenheid van fijnzinni
ge geestigheid en weemoe
dig levensbesef ligt drie
kwart bij de meesten van
ons onbenut te weten en
het overgebleven kwart
wordt dan nog soms ver
keerd gebruikt.
Majoor Gulinck gaf ons al
vast een volle lading. Van
deze prettige avond die wij
doorgemaakt hebben, zegt
majoor Gulinck: «Het was
zonder pretentie en zonder
publiciteit». «Veeg de lach-
tranen maar uit je ogen»,
zeggen wij. Eens te meer:
«Afwezigen hadden onge
lijk.»
ROEL VAN DE PLAS
"Het is ontmoedigend dat er nog steeds op liefdadigheid dient beroep gedaan te worden"
Professor Paul Ghijsbrecht in gesprek met dichter Willie Verhegghe, Mevrouw Verhegghe en onze
verslaggever (Ib)
Feestpaleis
donderdag
Rio KM «BLOEDIGE HEKSENJACHT», van
itiaandag.
Alla KNT. «DE NIEUWE DECAMERON 300»,
tot maandag.
«IN DE VARKENSSTAL», van dinsdag tot
donderdag.
Palace DE ZWARTE KRING», met Charles Bronson. van
vrijdag tot donderdag.
KNT. «FRANK EN EVA» van vrijdag tot
vrijdag tot
van vrijdag
Van 23 december tot zondag 30 december is het Aalsterse
koor Cantate Domino voor de tweede maal op toernee
doorheen Israël, waarbij naast optreden in kibboetzin ook
een voorstelling te Jeruzalem gepland is. Nbt zoals vorig jaar
vergezelt burgemeester Marcel De Bisschop het Aalsters
koor.
Er is een tijd geweest dat de jaarlijkse stoet in de
Karnavalstad Aalst, doodgewoon een optocht was van
groepen, verkleed in een seriekostuum.
Van praalwagens was geen sprake en de begeleidende
muziekkorpsen waren meestal in hun zondags pak. Ze
speelden alles behalve carnavalmuziek.
Met de jaren is de evolutie zichtbaarvreemde groepen
worden geweerd muziekkorpsen dienen in kleurrijke
uniformen te zijn er wordt ernstig geselekteerd betreffende
de muzikale uitvoering.
Enkel Aalsterse karnavalgroepen staan in voor het kleurrijk
en vrolijk vertoon.
Stilaan groeit het aantal die in hun uitbeelding gebruik
maken van een praalwagen.
Aan deze wagens wordt nu reeds duchtig gewerkt. Het
stadsbestuur verhuurde een leegstaande fabriek aan het
karnavalverbond en het is daar dat nu de echte Aalsterse
humorindustrie op volle toeren draait.
Het bleek alras dat het ontwerpen en uitbouwen van een
praalwagen een werk is waar de improvisatie moet
vermeden worden. Het is een noodzakelijkheid te
beschikken over de nodige techniekers.
Verleden jaar werd de eerste proef gedaan. Karnavalisten
konden zich aan de tekenakademie laten inschrijven voor
een weekendkursus.
De belangstelling bleek verrassend groot. Het resultaat was
dan ook reeds zichtbaar.
Dit jaar schijnt erop te wijzen dat de werkelijke doorbraak
een realiteit is.
Nu start men met het opmaken van een plan. Nadien maakt
men een schaalmodel. Figuren en koppen worden eerst
verkleind gemaakt om dan ter plaatse en onder de bevoegde
leiding, uitgevoerd te worden.
Moeilijkheden met het schilderen van de teksten bestaan
niet meer. Men kan daarvoor terecht fn het atelier voor
letterschilderen.
De kledij wordt nu eerst op tekening gezet en na de
kritische bespreking en de noodzakelijke aanpassing worden
de costuums uitgevoerd. Verrassend is wel dat het
lerarenkorps van de akademie voor Schone Kunsten begrip
heeft voor de noden van het karnavalisten en duchtig helpt
en medewerkt.
Men staat in bewondering voor diegenen die gedurende een
volledig jaar al hun vrije tijd hun energie en geld besteden
om gedurende drie dolle dagen de faam van Aalst als
karnavalstad te doen uitstralen tot buiten onze landsgren
zen.
Het is verheugend dat het stedelijk artistiek onderwijs
aangevoeld heeft dat deze karnavalisten dienen geholpen te
worden.
Moge nu ook de tijd komen dat onze industrie
daadwerkelijk zou steunen en medewerken.
Aalst zal nogmaals fier zijn over zijn karnaval wanneer we,
in 1974, de prachtige kavalkade zullen bewonderen en de
uitbundige feesten zullen meemaken.
Als laatste film voor 1973, vertoont de Katolieke Filmliga, op
donderdag 20 december a.s. om 20 uur, in de zaal van het
St.-Jozefskollege, ingang Hoogstraat of Pontstraat, de film "De
Tuin van Finzi Contini" een werk daterend van 1971
Vittorio de Sica.
Italië, 1938-1943. De vloed van het fascisme brengt het brakke
water aan van een langzaam opkomende jodenvervolging. De
aristokratische familie Finzi Contini leeft te Ferrara in haar villa
midden een grote ommuurde tuin een "splendid isolation"
een getto. Deze tuin vormt in essentiële mate het dekor
waartegen een zestal joodse jongeren worden geprojekteerd, met
hierin centraal de verhouding tussen Micol Finzi Contini en
Giorgio. Deze jongeren voelen intuïtief en konfuus de
fascistische agressie aan, maar berusten in een lijdzaam verzet
terwijl hun ouders hopen dat het Fescio hen alle Italianen met
rust zal laten. V.de Sioa tekent al deze mensen in hun
partikuliere, verziekte bourgeois-sfeer, in hun privéleven dat
schijnbaar in zijn beperkte dramatiek los staat van de tragedie
die zich zal afspelen. Maar doorheen deze persoonlijke
gebeurtenissen laat hij de boosaardigheid en de verwording van
een politiek systeem sijpelen giftig, pervers. Kleine persoon
lijke feitjes nemen zo in hun beperktheid plots tragische
afmetingen aan. De deportatie naar de uitroeiingskampen is dan
de tragedie in zijn volle omvang. r*h een lange periode van
broodfilmerij is dit een meesterlijke comeback van De Sica. Zijn
film is een gevoelig, zinderend protest tegen oorlog en
menselijke intolerantie. De Sica's stijl mist de grote ekspressie-
kracht. Zijn film bestaat echter bij de genade van zijn details,
subtiel en diskreet neergezet. Uitstekende intimistische sfeer
schepping en briljante vertolking.
