i
ÜW WOORD
MARC DE BIE DEBUTEERT MET
«SPORT EN BONDIG»
ZO ZIE JE DA\
MAAR WEER
BAARDEGEM
BRANDWEER MOORSEL
BETER UITGERUST!
HOE AUTOLOOS WAS
MIJN ZONDAG?
AALST
DERTIENJARIGE OP STAP
MET DERTIGDUIZEND FRANK
21-12-1973-5
Mare De Bie is een zoon uit een groot (allen om en bij de
twee meter) gezin. Tevens een zeer sportieve familie. Wij
herinneren ons dat enkele jaren terug een Baardegemse
kaatsploeg «De Bie» bestond. Het waren de gebroeders
Emiel, Jaak, Mare, Herman en Erik. Vader Jozef De Bie
was kunstschilder, broer Herman is priester en Mare werd
«onlangs» auteur. Wij plaatsen «onlangs» tussen aanha
lingstekens omdat wij straks zullen bewijzen dat het
schrijversbloed hem reeds van kindsbeen af door de ade
ren stroomde.
Inderdaad werd einde okto
ber het boekje «Sport en
bondig» van Mare De Bie
uitgegeven bij de uitgeverij
Heideland. In de reeks inte
graalbandjes staat hij nu
tussen Piet Theys, Jos
Ghysen, Louis Verbeeck en
Gaston Durnez.
I EENAKTERS EN
1SKETCHEN
lOp 13-jarige leeftijd reeds
schreef Mare een eerste to-
Ineelstukje in een «Cahier
I de brouillon». Regelmatig
1 zijn van hem eenakters en
korte schetsen op papier
I gekomen. Onlangs werd
i zijn «De Frangaise van Wal-
I schap of de triomf van
I het administratieve misver-
I stand» bekroond in de kort-
I spelwedstrijd van de to-
I neel- en expressiegroep
I Skêne uit Aalst. Dit werk
I wordt eerlang opgevoerd
I naar aanleiding van de her-
I opening van jeugdklub
«Terlinden».
i De volle avondwerken van
Mare De Bie worden be
heerd door het Almo-fonds
1 te Antwerpen.
OP DE RADIO OM KWART
VOOR ZEVEN
In 1968 nodigde Piet Theys,
in Sportmagazine, de luis
teraars uit om verhaaltjes
over hun dorp in te sturen
en dit omtrent het sportge
beuren op de gemeente.
Luisteraar Mare De Bie
stuurde een verhaal in met
als inhoud: «Baardegem
heeft niets op sportge
bied».
Een jaar later stichtten en
kele jonge mensen van
Baardegem een voetbalklub
«Vlugge Jongeren». Mare
De Bie voelt zich verplicht
een rechtzetting te doen bij
de B.R.T. en zodoende
volgt het tweede verhaal
dat eveneens wordt uitge
zonden.
Het geheel moet in de
smaak gevallen zijn van
Piet Theys en Co., want
een maand later krijgt Mare
een uitnodiging om aanwe
zig te zijn op een vergade
ring met de redaktie. Bij
deze vergadering worden
de grondslagen gelegd van
«Sportbiënnale».
Sindsdien onderhield Mare
wijselijk nauwe kon
takten met de sportredak-
tie.
Twee jaar lang kregen de
Sportmagazine-luisteraars
regelmatig verhaaltjes te
horen van Mare De Bie.
KONTAKT MET
HEIDELAND
In februari 1971 vertelde
Piet Theys dat hij Mare De
Bie had aanbevolen bij de
uitgeverij Heideland te
Hasselt. Deze prachtige ge
legenheid, om zijn verhaal
tjes te bundelen en op de
markt te brengen, werd
door Mare natuurlijk te baat
genomen.
Onmiddellijk begon hij te
werken aan het manuskript.
De stukjes die pasten in
het kader van «Sport en
bondig» werden bijeenge
bracht. Enkele andere tek
sten die de trouwe
Sportmagazine-luisteraars
niet bereikten werden
eraan toegevoegd. Samen
met grafschriften, spreek
woorden en Poëtische
stukken vormden zij het
manuskript voor «Sport en
bondig».
In februari 1972 stuurde
Mare het geheel naar de
uitgeverij en toen begon
voor hem de lijdensweg die
iedere debutant dient af te
leggen. Het is een periode
van onzeker wachten en
blijven wachten. Zal het ge
presteerde werk allemaal
Wie dacht dat de Moorselse brandweerlieden zo maar een
groepje pretmakers is, heeft het volledig verkeerd voor!
EDat ze pret kunnen maken, hebben zij bewezen tijdens het
voorbije weekeinde bij het jaarlijks Sint-Barbarafeest,
maar dat zij hun taak als brandweerman ernstig opvatten
is een vaststaand feit.
Men heeft voor het jaar 1974 een grootse materiële uitbrei
ding in het vooruitzicht. De nodige kredieten werden op
de begroting '74 ingeschreven, men wacht nu op de be
grotingsgoedkeuring door de Bestendige Deputatie, waar-
Ena zal worden overgegaan tot de aankoop van een hele
reeks nieuw materiaal.
SAMENSTELLING EN
WERKING
De Moorselse brandweer
telt voor het ogenblik 41 le
den, waaronder 35 aktie-
ven, 2 veteranen (om ge
zondheidsredenen niet
meer aktief) en 4 ereleden
(gepensioneerd). De over
heid bestaat uit dienstchef
luitenant Carlé Benoni, lui
tenant-geneesheer Podevijn
Roger en tweede-in-bevel
onderluitenant De Vis Hugo
(sekretaris-penningmees-
ter). Verder omvat de dienst
4 sekties van elk 6 brand
weermannen. 1 korporaal
en een sektieleider-onder-
officier. De 4 sekties wor
den geleid door sergeant
majoor Rubbrecht Maurits,
eerste sergeant Baeten,
sergeant Van Biesen Henri
en sergeant Vermoesen Jo
zef.
Jaarlijks worden 12 oefe
ningen gehouden, verder
het bijwonen van kongres-
sen, begrafenisplechtighe
den, het Sint-Barbarafeest
en het groots bal «Nacht
der Brandweer». Tijdens
het voorbije jaar werden 43
bijeenkomsten gehouden
(bestuursvergaderingen in
begrepen). Wie zou dan
nog durven beweren dat
onze dienst niet aktief ge
noeg is?
SINT-BARBARAFEEST
Het jaarlijks Sint-Barbara
feest is sedert verleden jaar
uitgebreid tot een twee
daagse. Verleden zaterdag
werden de feestelijkheden
ingezet met een plechtige
eucharistieviering in de pa
rochiekerk. Hierbij werden
de tijdens het voorbije jaar
overleden leden: De Block
Louis, Moens Oscar, Carlé
Louis en De Wolf Willy
speciaal in herinnering ge
bracht.
Na de mis begaf de stoet
(leden in paradekledij
echtgenoten en verloofden)
zich naar de feesttafel.
Vooraleer het feestmaal te
beginnen werden door bur
gemeester Uyttersprot ere
tekens overhandigd: Ser
geant-majoor Rubbrecht
Maurits ontving de «Bur
gerlijke medaille eerste
klas» (25 jaar dienst) en
sergeant Van Biesen Henri
kreeg de «Bronzen medaille
in de orde van Leopold II»
(30 jaar dienst).
Hierna volgde het prachtig
tot niets hebben gediend?
Zal ik voor mijn moeite
uiteindelijk toch worden
beloond? De eerste weken
stormt men dagelijks naar
de brievenbus, maar er
komt natuurlijk geen ant
woord. Na een maand be
gint men zich bij de neder
laag neer te leggen. Na
acht maanden denkt men
nog slechts sporadisch aan
het ingestuurde manus
kript, alhoewel er in het
binnenste van de auteur
toch nog een vleugje hoop
wordt gekoesterd, maar hij
durft er met niemand meer
over spreken. En plotse
ling, op een oktobermorgen
valt er een omvangrijke
bundel paperassen in de
bus, bij nader toezicht gaat
het om een officieel kon-
trakt tussen schrijver en
uitgever wat natuurlijk
wordt ondertekend.
EINDELIJK VERSCHENEN
Een jaar later (eind oktober
1973) kwam «Sport en bon
dig» op de markt en naar
onze mening misstaat het
helemaal niet tussen de an
dere integraalbandjes van
Jos Ghysen, Louis Ver
beeck, Piet Theys, Gaston
Durnez, Pat Hildo e.a.
Verleden week kreeg het
werkje een gunstige kritiek
bij de Gewestelijke Omroep
Limburg. Dit werkje is
uniek en het komt goed tot
Auteur Mare De Bie heeft nog
heel wat in zijn mars
zijn recht als tegenhanger
van alle andere sportboe
ken die de prachtprestaties
van de sportgoden be
schrijven.
Hiertegenover beschrijft
Mare De Bie de anonieme
anti-held, de figurant van
wielerkermissen, voetbal
pleintjes en duivencafé's.
Het loont echt de moeite
het werkje eens door te ne
men en het leest heel vlot,
zoals trouwens alle boekjes
uit deze serie van Heide
land.
Verdere kritische beschou
wingen omtrent dit werk
laten wij over aan specialis
ten opfdat terrein.
F.V.B.
feestmaal gevolgd door een
film, handelend over de
dienstaktiviteiten 1972-73.
Het gezellig samenzijn ein
digde vroeg in de morgen.
Desondanks waren alle le
den paraat om zondag te 14
uur een optocht te houden
met herbergbezoek. Het
Sint-Barbarafeest werd be
sloten met een gratis
avondmaal in het lokaal...
MODERNISERING
Zoals hoger vermeld wordt
de Moorselse Brandweer
dienst binnenkort materieel
versterkt.
Zullen worden aangekocht:
Een tweede wagen voor
materiaal en manschappen,
een lichtagregaat met twee
zware schijnwerpers, 3 iso
leermaskers, met geperste
lucht, een lichte draagbare
pomp, een toestel voor le
vensopwekking, 5 snelblus-
sers van 5 kg (met poeder),
2 haakladders en 500 m
slangen. Verder zal het
équipement der manschap
pen worden vervolledigd
met laarzen, broek, veilig
heidsgordel en reddings-
touw.
Tot nog toe hoorde men bij
brandalarm een sirene
loeien in het gemeente
huis, doch dit is onvol
doende om de ganse ge
meente te verwittigen bij
brand. Daarom is men be
zig een tweede sirene te
plaatsen in de toren van
Steven kapel. Deze zal wor
den bediend vanuit de wo
ning van brandweerman
Beulens Frans.
U ziet, beste lezer, dat wei
nig gemeenten uit onze
streek van dergelijke dienst
kunnen gebruik maken. Wij
wensen echter dat onze
dienst zo weinig mogelijk
moet uitrukken...
F.V.B.
Brieven waarvan de afzender niet aan de redactie
bekend is komen niet voor plaatsing in aanmerking.
De redactie behoudt zich het recht voor de tekst te
bekorten. Publikatie betekent niet dat de redaktie
achter de inhoud staat.
Op de foto burgemeester R. Uytersprot, sergeant-majoor Maurice Rubbrecht, kommandant
Benoni Carlé en eerste sergeant Henri Van Diesen (Ib)
Geachte Redaktie,
Als lezer, volgende beden
kingen over Uw blad:
Als streekblad is het
toch niet nodig dat U soms
een ganse blz. geeft over
een nationale sportgebeur
tenis of figuur zoals de 6
dagen van Gent of Lomme
Driessens e.a. Er zijn in het
land van Aalst nog genoeg
sportfiguren om eens in de
kijker te zetten. Trouwens
de sportblz. zijn reeds tal
rijk genoeg in uw blad.
Waarom geen volle blz.
met streekreportages. Hier
enige tips: Aalst is behalve
Verviers, de enige stad in
ons land die over een
stoomverdelingsnet be
schikt (Intervapeur). Met de
hedendaagse verwarmings
moeilijkheden is een repor
tage over dit bedrijf zeker
aktueel.
In Aalst bevindt zich het
winterkwartier van één der
weinige Belgische cirkus-
sen: nl. Cirkus Johny
(Aug. Marcelstraat). Andere
onderwerpenBloemenvei
ling, hopteelt, ontstaan
kaatssport, Karnaval en al
les wat daarmee komt kij
ken.
n r. 7, blz. 11Foto en
artikel huldiging voorzitter
Turnkring: Waarom wordt
door uw medewerker Guy
Van Leuven de aanwezig
heid niet vermeld van sena
tor W. Vernimmen en
volksvertegenwoordiger
Bert Van Hoorick? (Beiden
op foto.) Het artikel bevatte
nochtans heel wat namen
maar deze van de 2 BSP-
parlementairen toevallig
niet. Waar blijft dan de ob-
jektiviteit?
Ook het wekelijks inter
view op blz. 2 met politieke
figuren blijken steeds per
sonen van dezelfde politie
ke partijen te zijn. Er zijn
ook interessante mensen
van andere kleuren.
Verschillende hande
laars in Aalst hebben pro
ces-verbaal gekregen we
gens het niet doven van
verlichting na 22 uur. Som
migen dachten dat het ver
bod alleen gold voor neon-
reklame, en gevelreklame,
en niet voor de eigenlijke
étalageverlichting, anderen
wisten niet dat zelfs in de
winkel geen licht mag bran
den. De informatie hierover
was erbarmelijk. In Uw blad
kregen wij wel léuke foto's
van de autoloze zondagen,
maar geen uitgebreide be
richten over de lichtdem-
ping. Waarom deze niet
aangekondigd in groot ka
der op eerste blz. dan had
den sommige uwer lezers
een grote geldboete verme
den!
Nr. 7, blz. 14: cinema
programma's: alle vreemde
films worden vermeld met
Nederlandse titels, behalve
de enige Vlaamse film die
wordt aangekondigd in het
Frans: «La gueule de bois»
i.p.v. zijn specifieke Vlaam
se titel«Verloren Maan
dag».
En om met geen kritiek
te moeten eindigenHarte
lijk proficiat voor Uw merk
waardige reportagereeks
over het Daensisme.
Graag had ik dat U bijgaan
de tekst zou afdrukken in
Uw rubriek «UW WOORD»
(brieven van lezers).
Het is altijd interessant zo
een rubriek te hebben in
een blad en lezers te laten
bekvechten, in het geval
van DE VOORPOST dan
alleen over plaatselijke pro
blemen.
Ik denk dat deze brieven
gretig worden gelezen zelfs
als ze worden afgedrukt in
een kleiner lettertype dan
het gebruikelijke.
Alhoewel mijn brief hoofd
zakelijk bestaat uit kritiek
op Uw blad, hoop ik dat U
hem afdrukt, al of niet,
maar liefst met Uw kom-
mentaar.
Intussen teken ik met de
meeste hoogachting,
JAN LOUIS
JAN LOUIES
Nieuwstraat 24
9300 AALST
Hoe autoloos of autovrij mijn zondag ook mocht zijn, met een
roos formulier in de hand rijd ik door gans het land. Vroeger
was er iets als een hoed in de hand nodig om doorheen het land
te komen, vandaag volstaat hiervoor het roos formulier
F.1.191173.Fr.l084.2. Alleen het nummer reeds maakt zo'n
formulier gewichtig en kostbaar.
Hoe autoloos was mijn zondag
Om dit te kunnen gaan zien, kreeg ik vanwege de minister van
Ekonomische Zaken en Energie mijn F.l.191173.Fr.l084.2. De
operatie hield natuurlijk een hele uitdaging in een opheffing
vragen \an een verbod, speciaal om te kunnen vaststellen hoe
trouw en stipt anderen dat verbod naleven. Maar achteraf
bekeken is het een nuttige uitdaging geweest. Want dank zij één
formulier weten tienduizenden nu men vertelle het verder,
dan kunnen het er misschien honderdduizend worden over
zichzelf hoe ze zich gedragen op een autoloze zondag.
Zo'n autoloze zondag is vanzelfsprekend een westerse gril eerst
stop je alle wegen en pleinen vol auto's en nadien laat je die
auto's binnenblijven, opdat je eens even zoudt kunnen kijken
naar een wereld zonder auto's. Het is iets naar de trant van
Michelangelo, die op een plein een grote basiliek liet bouwen en
achteraf wou weten hoe het plein zou zijn zonder basiliek.
Eigenlijk heeft mijn roze formulier tot niets gediend. Geen mens
heeft me gevraagd of ik er wel een had. Toen ik nabij het
kruispunt van De Vijf Huizen werd ingehaald door een
kreemgele BMW met een oranje streep op het dak en
rood-blauw schelpembleem op de portieren, dacht ik nu begint
het. Maar die heren in de BMW keken me vriendelijk aan,
glimlachten berekend en gaven toen vol gas. Misschien lag op
mijn gelaat zo'n bezorgde blik, dat ik wel een dokter leek. Of
misschien blijkt het soort rijkswachters dat in BMW rijdt te
broos voor de zure wind en de striemende regen die de
winterdagen zo ondraaglijk maakt. Het was ook bar koud. De
mensen liepen schuin voorover gebogen om beter vooruit te
kunnen komen, onzeker rijdende fietsers zochten beschutting
achter eikaars rug. Niemand wilde langer dan nodig door de
straten lopen. In Wichelen kwam net een troep mensen uit de
kerk gehaast, zonder zijdelings te kijken holden zij de steenweg
over. Een corpulente dame met bleke beige hoed sloot de rij.
Met de rechterhand hield zij de ouderwetse hoed op het hoofd
gedrukt, met de linkerhand maakte zij een wanhopig gebaar in
mijn richting, net alsof nog nooit eerder auto's voorbij de kerk
van Wichelen waren gereden. Even voorbij de kom van het dorp
werd ik ingehaald door een agent of was het een veldwachter
zonder kepi zijn kleine Peugeot slingerde gulpen water en
een dikke straal modder tegen mijn voorruit. In Schoonaarde
draafde een glimmend boerenpaard over de kalseidestraat en
sleurde zonder trekkebenen een aftandse en kleurloze huifkar.
Bovenop de kar klepperde een zwart-rode vlag. Het was een
tegelijk groots en huiveringwekkend beeld, recht uit een
Amerikaanse spektakelfilm. Ik dacht dat de tijd hier meteen een
paar eeuwen was teruggedraaid, honderdvijfenzeventig jaar
geleden barstte hier vlakbij, in Overmere, de Boerenkrijg los, hij
deinde langs de scheldedijken over heel Vlaanderen uit. De
gelijkenis was treffend, in mijn verbeelding volgde ik die
geïmproviseerde stormloop. Op de binnendijk in een bocht van
de Schelde, sloop een man in duffelcoat, de loop van zijn geweer
wees over de diepgelegen weiden, waar hier en daar groepjes
meeuwen in de sompigheid neerstreken, de roze pootjes als in
een rem- en duwbeweging voor zich uitstrekkend. In een
tegendraadse bocht van de weg stond de veldwachter naast zijn
Peugeot. Hij groette breedvoerig, alsof mijn komst al uren
tevoren was gemeld.. Nadien werd de tijd opnieuw
teruggedraaid. Alleen hier en daar een auto op een stoep, de
nieuwe huizen in glas en aluminium en de schreeuwerige
reklameborden verrieden plompweg de ware tijdsgeest waarin ik
mij bevond.
Op de kruispunten schakelden de verkeerslichten traag en
nodeloos over van groen naar rood, voorrang bieden is een
overbodige beweging in een landschap zonder auto's. Na het
laatste kruispunt reed ik Dendermonde binnen. Daar stalden
marktkramers kerstboompjes uit, die dadelijk omver werden
geworpen door de beukende wind. De verkopers keken bitter
voor zich uit, een agent stapte meer nors dan onverschillig
omheen de hoopjes stekelig groen. Niemand had zin in een
glimlach, een vriendelijke groet, december maakt de mensen
grimmig en gesloten. Voorbij de boompjes stonden ook
fonkelnieuwe auto's tentoongesteld. Die zijn nu onverkoopbaar,
ze dagen eigenlijk uit op zo'n dag.
Ik keek op mijn kilometerteller eenenvijftig. Ik kruiste een
taxi, de zesde rijdende auto die ik ontmoette. Buiten de stad
verwachtte ik opnieuw het landschap, de tijd die stilhangt boven
het veld. Maar er was geen landschap meer. Bewonen wij dan
toch het lelijkste land ter wereld De ontgoocheling werd
ontreddering, ze beklemde mij. Vroeger had ik het nog niet zo
indringend ervaren, ik was een speeltuig op de carrousel en ik
draaide mee, heel het landschap draaide mee, schreeuwerig en
lelijk. En nu stond ik daar plots buiten. Als een eenzame
toeschouwer.
Toen ik thuiskwam, bekeek ik nog even mijn formulier
F.1.191173.Fr.l084.2. Ik dachtwat is het banaal, autorijden in
een land zonder auto's
FRANS-JOS VERDOODT
Wcst-buropa i-v afhankelijk van gtccJ-i investeringen in hes transport apparaat
Du- gromlMuf moet vrijwel gètfivl activiteiten maken <lc oüc-mvltKfric
vin overate worden aangevoerd. betekend voor haar laul,
Dit maakt Je bevoorrading Dat heeft /it in het verleden
De olie indtotrie heeft evenwel I n lang voordat de i .at-te druppet
kritieke ntuat'ov Allien andere bronnen /ijr. x-.neeboord
voortca espktmtk - toals t tan* k,'-> endc gene rat
r Je 11 Qf")
Pctrolcum-reklame in 1971 een bijna profetische boodschap.
Maandagavond verdween
een dertienjarige knaap
uit de ouderlijke woning,
doch niet zonder provisie.
Hij had zo maar eventjes
dertigduizend frank mee-
gegraaid en was zich daar
een fonkelnieuwe fiets
mee gaan kopen.
De Rijkswacht van Haal-
tert, die ondertussen het
signalement had doorge
kregen, kon de jonge niet-
deug inrekenen. Hij had
de resterende som nog op
zak. Hij werd ter beschik
king gesteld van de
jeugdrechter.
