MET TWEEDEHANDSWAGEN DOOR DE SAHARA
AAN TAFEL MET BERBERS
RENDERENDE
BIJVERDIENSTE
w^m"
10
Reizen en reizen is twee. Je kan morgen je reisagentschap
binnenwippen en het duurt amper een kwartiertje of je hebt geboekt
voor Wenen in een driesterrenhotel, ontbijt in bed, bad bij de hand,
volpcnsioen zonder zorgen en een Strauss-achtig strijkje en
kaarslicht bij het souper.
Je kan het ook anders aanpakken. Alle komfort overboord gooien
en in een tweedehandswagen Frankrijk en Spanje afhaspelen, de
Middellandse Zee oversteken, in Marokko belanden, het
Atlasgebergte overhotsen, kennis maken met de Sahara, midderwijl
Algerië en Tunesië doorkruisen, nog maar eens de Méditerranée
onder je heen voelen glijden, op Sicilië aan wal gaan, van de
vermoeienis bekomen aan het Lago Magiore en na een trip van
10.000 km. veilig en wel Dendermonde bereiken.
Voornoemde tocht ondernamen de h. en mevr. D'Hondt-Smekens
uit Dendermonde tijdens de voorbije augustus- en
septembermaanden. Zowat vijf weken lang waren ze onderweg,
sliepen onder een paar palmbomen, bezochten historische steden en
maakten kennis met de inlandse bevolking. «Een unieke belevenis,»
verklaarde ons Armand D'Hondt. Beelden van zijn bijna twee uur
durende film bewezen het in ruime mate.
veiligheid, in een oud-kazerne
van het Vreemdelingenlegioen
vroegen hun auto te mogen
parkeren, boden twee vriende
lijke douanebeambten hen zelfs
een kamer aan. 's Avonds bij
blikjes Belgisch bier en de
klassieke pepermuntthee, ont
hulde D'Hondt zijn bedoeling
het leven der nomaden te
filmen. Zijn voornemen werd
door beide Algerijnen vrij
sceptisch onthaald. vooral
omdat naar hun mening zijn
wagen allerminst geschikt bleek
voor de tocht. Hun voorstel hen
met de landrover tot bij de
Berbers te brengen, werd
natuurlijk hartelijk aanvaard.
Na een tocht door de brandende
hitte en langs een route die je
onmogelijk nog zou terugvin
den, bereikte het gezelschap het
nomadenkamp. «De begroe
tingsceremonie is het vertellen
waard.» verklaart D'Hondt. «De
landrover stopt op een 300 a
400 meter afstand van de
tenten. Een paar claxonstoten
kondigen ons bezoek aan.
Iedereen die zich tussen de
tenten bevindt, verdwijnt. Enkel
de chefzo bleek althans later
komt ons tegemoet en vraagt
om de reden van het bezoek.
Beide douanebeambten zetten
ons reisdoel uiteen. De chef
knikt, keert terug naar de
tenten, maar nog steeds mogen
we niet nader komen. Na een
kwartier blijkt alles O.K. De
oorzaak van het wachten werd
ons vlug duidelijk, want in
allerijl was een tent voor de
gasten klaargemaakt tapijten
en kussens incluis.
Van de vrouwen nog geen
spoor. Later mocht mijn
echtgenote hun tenten bezoe
ken, ik echter niet.
Het echtpaar werd er overigens
hartelijk ontvangen. Het weini
ge dat ze bezitten wordt met de
gasten gedeeld. Onmiddellijk
werd bevel gegeven een schaap
te slachten en na een tijdje deed
men zich tegoed aan heerlijk
geroosterd schapevlees, zo uit
de vuist. Het drinkwater viel
wat minder mee. Het smaakte
naar teer en bezat een bruine
een trip tot in het Libische
Tripoli deed een onverwacht
evenement hen van dit opzet
afzien.
Op die avond besloot men het er
op te wagen de nacht door te
brengen onder een paar
palmbomen. De tent werd
opgeslagen tegen de auto. men
waste zich en ging slapen. De
tentafsluiting werd opengelaten
om toch maar wat te profiteren
van de nachtelijke koelte.
Amper was men ingeslapen of
mevr. D'Hondt slaakte een
kreet van jewelste «D'Hondt er
zit iemand in ons tent
D'Hondt schoot wakker en zag
een jonge snaak over de
slaapzak van zijn echtgenote
gebogen. Mijn enige reaktie.
vertelt D'Hondt. bestond er in
te roepen in 't Vlaams dan
nog Zeg. godv.... wat
komde gij hier doen Achteraf
grabbelde ik een slagersmes en
ging de kerel achterna. Hij
vluchtte echter weg in de
duisternis. maar liet een
sandaal en een draagbaar
radiootje achter.
Bevreesd dat de kerel zou
terugkomen met een paar van
zijn kornuiten, werd het kamp
in allerijl opgebroken. Bij het
licht van een zaklamp werd
alles holderdebolder in de
wagen geladen en met alle
lichten die op de auto
voorkwamen, werd op maxi
mum kracht de 70 km. tot de
Tunesische grens afgeraasd.
Van een trip naar Tripoli werd
afgezien, vooral omdat mevr.
D'Hondt zich in Tunesië toch
een vleugje dichter bij huis
voelde. Men deed aangifte van
het voorval bij de politie, die
hen verzekerde de kerel vlug bij
de lurven te vatten. De politie
treedt er trouwens hardhandig
op. Geweld gebruiken schijnt er
voor bepaalde agenten de
gewoonste zaak van de wereld.
Misschien te begrijpen, verdui
delijkte D'Hondt. Stopt men de
booswichten in de gevangenis,
daar geven ze niet om, dan
hebben ze eten. Hen een boete
opleggen kan men evenmin,
want ze bezitten geen duit. Wat
Armand D'Hondt.(jo)
MAROKKO
Na een rit zonder geschiedenis
via Parijs, Dourdan. Madrid en
Granada werd Algeciras be
reikt. Zuidspaanse stad van
waaruit de veerboot het
echtpaar D'Hondt-Smekens
zo noemen ze trouwens mekaar
in de dagelijkse omgangstaal
op Noordafrikaans grondgebied
loodste.
«Om 4 uur 's morgens op een
parking inslapen is wel niet zo'n
pretje.» lacht D'Hondt, «en op
dat moment, het was ook het
enige van de ganse reis._ heb ik
bij mezelf gedacht D'Hondt
man, waaraan zijt ge nu
begonnen
De parkings in Marokko vielen
trouwens niet altijd mee. Er
bestaan ook campings die niet
mogen gebruikt worden door de
Marokkanen, er komt zelfs een
soort politie bij te pas die er
nauwlettend op toeziet, dat dit
reglement nageleefd wordt. Van
diskriminatie gesproken De
ene camping zag er netjes uit.
doch op de andere was vuil
troef.
ALGERIE
Via Mek nes en Fez werd na het
oversteken van het Atlas
gebergte de Pre-Sahara in
Algerië bereikt. Ook al spreekt
men slechts van «Pre-Sahara».
verklaart D'Hondt «Toch kan
je ook hier reeds 70. 80 km.
afleggen zonder één levende ziel
te ontmoeten. Het geeft soms
aanleiding tot eigenaardige
toestanden, situaties die ons
Europeanen erg vreemd toe
schijnen. doch voor de Noord
afrikanen dagelijkse kost zijn.
Zo ontmoetten we ruim 60 km.
voorbij een oase, een man die
gewoon langs de weg ingeslapen
was. Het gebeurt soms dat je
midden de eenzame vlakten op
de weg niemand ontmoet die
een vat van 200 liter voortrolt.
Niet te begrijpen en toch waar!»
De levensomstandigheden van
de Noordafrikanen verschillen
enorm naargelang het milieu
waarin ze wonen. In de dorpen
is armoe troef Kinderen
komen aangelopen, bedelen om
alles en nog wat en likken zelfs
lege sardienenblikjes droog. Het
«Rondombellesafari» bereikt.
De bloemen en schuimwijn
stonden klaar.
IK KEER TERUG...
«De Sahara heeft me gefasci
neerd...» getuigt D'Hondt. «die
eindeloos uitgestrekte vlakten,
die eenzaamheid maken je een
ander mens».
Zijn besluit staat trouwens vast.
Hij keert dit jaar nog terug naar
zijn Berbervrienden. Film en
projektietoestel gaan deze keer
mee en met behulp van beide
douanebeambten, die op een of
andere manier voor de stroom
moeten zorgen, is hij van plan
de filmbeelden die hij vorig jaar
schoot, voor de Berbers te
projekteren. «Als ze dat zien.»
lacht D'Hondt. «laten ze me
niet meer gaan
De Denderbellenaar verzekerde
bovendien, de reis deze keer
niet zo nerveus te zullen
aanpakken. Die eerste kennis
making heeft hem trouwens veel
geleerd. Meer sigaretten moet
hij meenemen. Zijn voorraad
was vorig jaar amper na een
paar weken reeds verzwonden.
En toen hij een leurder in
sigaretten om twee stangen
verzocht, kon de man zijn oren
niet geloven, want hij verkocht
altijd zijn sigaretten per stuk!
In Noord-Afrika reizen valt
financieel erg mee. Voor
10.000 fr. per man. is hij bereid
een koppel mee te nemen. «Dat
de kandidaten me maar
kontakteren.» lacht hij.
D'Hondt loopt trouwens nog
met andere plannen in het
hoofd vertrekken vanuit
Kaapstad in Zuid-Afrika en het
hele Afrikaanse kontinent
doorkruisen, met een landrover
dan natuurlijk. Het klinkt
misschien een weinig voortva
rend. maar wie D'Hondt kent.
weel beslist dat hij het doet.
Eerste objektief blijft echter zijn
tweede reis naar de Sahara. Dat
staat reeds vast. Hij wil zijn
vrienden terugzien. Misschien
ontmoet hij dan nog eens die
kleine Tunesiër, die hem al
bedelend bewijs leverde van zijn
snuggerheid, door hem in
gebroken Frans toe te fluiste
ren. zijn kleine medaillon in de
hand «Mesieu. moi pas
Moslem... Regarde nion Ma be:
donna...». iVc
PIERRE VAN ROSSENM;
M;
Mevr. D'Hondt.(jo)
door aanwerven van abonnementen voor
DE VOORPOST
Oude Vest 34 - 9330 Dendermonde
of telefoneren naar 052-240.60.
wit van de banaanschillen wordt
met de grootste nauwkeurigheid
weggekrabt en gulzig verorberd.
BU DE BERBERS
Enorm veel genoegen beleefde
het echtpaar aan hun bezoek
aan een Berbergemeenschap
kleur, net kwel m water. De
kroes, die van hand tot hand
gaat. laat men vooraf een paar
minuten staan, opdat het zand
zou bezinken.
's Avonds werd bij het schamele
licht van een olielamp gezellig
gepraat. De Berbers paften de
sigaren die D'Hondt hen had
aangeboden en stopten hun
neuzen vol snuif, ook een
hen dan nog overblijft is er
gew oonweg op kloppen.
In Nefta reed het echtpaar
Tunesië binnen en via Tozeur
werd Tunis bereikt. Het
avontuur was voorbij. Tunesië
viel trouwens minder mee dan
verwacht. Alles is er afgestemd
op toerisme. De oorspronke
lijkheid is er reeds voor een
groot deel verdwenen.
Met deze tweedehandswagen trok Armand D'Hondt door de Sahara.(jo)
de oorspronkelijke Algerijnse
bevolking die een nomaden
leven leiden. Ze leven in lage
tenten en eens het schrale gras
door hun kudden is wegge-
graasd. trekken ze verder, op
zoek naar nieuw «weiland» Het
is vrij moeilijk kontakt te leggen
met deze mensen. Het woord
toerist is hen onbekend. Ofwel
aanvaardt men je als vriend,
ofwel ben je hun vijand.
Hoewel het van te voren de
bedoeling was het leven der
nomaden van dichtbij te
bekijken, kreeg het echtpaar de
dankbare hulp van twee
Algerijnse douanebeambten.
Toen ze op een avond een dorp
bereikten en om reden van
geschenk van de Dendermon-
denaar. Eén zaak konden de
nomaden maar niet begrijpen:
Waarom had het echtpaar
dergelijke reuzeafstand afge
legd om hen te komen bekijken.
Toerisme kennen ze er niet.
MINDER AANGENAAM
AVONTUUR
Ook al viel het bezoek aan de
Berbers enorm mee. toch
moesten D'Hondt-Smekens ver
der. ze hadden immers nog een
2000km. Sahara voor de boeg
en bevonden zich op zowat
7000 km, van de thuishaven.
Toep ze zich op 70 km. van de
grens met Libië bevonden de
oorspronkelijke reisweg voorzag
Ze ontmoetten er twee Vlaamse
meisjes die er als verpleegster
werkzaam waren. Hun aanbod
in hun appartement te over
nachten. werd niet afgeslagen.
Gelukkig maar dat men hun
raad opvolgde, alles wat kon
losgeschroefd worden aan de
auto in veiligheid te brengen,
want 's anderendaags stelde
men vast dat aan de autosloten
geprutst werd.
Via Tunis ging de reis per boot
naar Palermo. Na een bezoek
aan de Etna trok men naar het
Italiaanse vasteland, waar aan
liet Lago Magiore bekomen
werd van de reis. Zonder
kleerscheuren werd dan Den
derbelle. het eindpunt van deze
:dr.
De heer en mevrouw D'Hondt voor het karretje dat wel in de Sahara zijn diensten bewees, maar iidr.
Dendermonde de strijd staakte.(jo) 'Ta
i 1st
