A.C. LEBBEKE
ONDANKS TEGENSLAG MET TERREIN
TOCH OP DE GOEDE WEG
ZANDER PUTTEMAN 2
DOPEERT ZDN DUIVEN.
O -O
20 - 15-2-74 - De Voorpost
Het is nu bijna 20 jaar geleden, om precies te zijn in februari 1955,
dat Miel De Schrijver, toen aangesloten loper bij KAV
Dendermonde, na een vermoeiende training nog evea binnenwipte
in café Atletico, rechtover de kapel van het H. Kruis te Lebbeke.
Dat hij daar stilletjes achter een ver uitgedoofde kachel kroop,
geloven wij zeker niet, daarvoor kennen wij hem te goed. Als hij het
woord neemt (niet vraagt) dan is men eraan voor minstens een half
uur, daarbij meent hij nog dat iedereen een beetje hardhorig is,
zwiert met zijn armen vervaarlijk om zich heen en weet met een
speciale gezichtsgjmnastiek een dergelijke overtuigingskracht uit te
spelen dat iedereen hem onmiddellijk gelijk geeft. Hij moet op die
avond zodanig tekeer zijn gegaan dat enkele buren bereid werden
gevonden om samen met hem scheep te gaan en een Lebbeekse
atletiekklub te stichten. Zijn eerste trawanten waren Frans
Verhulst, Robert Bosman, die onmiddellijk sekretaris werd, Jef
Vleminckx, Jef De Ridder en Jozef Verhaeve. De gebroeders Jean en
Maurits Van der Straeten waren bij de eerst aangesloten atleten.
Het was maar een schuchter
begin. Enkele jongeren oefen
den zich op de straatstenen om
een «lange asem» te kweken.
Stilaan kwamen er echter meer
belangstellenden en onze Miel
die van dichtbij de oefeningen
volgde, had ondertussen zijn
ontslag en overgang bij KAVD
verkregen om het sekretariaat
van de nieuwe klub over te
nemen. Hij begon Brussel plat
te lopen om toch maar alle
formaliteiten in orde te krijgen,
zodat de klub in regel kwam
met de bondsinstanties.
Ondertussen werden enkele
oefencrossen ingericht met het
oog op het vinden van goede
elementen en die bleven niet
lang uit. Enkelen begonnen zich
in de kijker te lopen zoals Pierre
Danset, Gust Dewilde en
Valerie De Meyst, die zich als
kadetten wisten te onderschei
den. Hun aantal groeide tot een
veertigtal aktieve elementen.
Gelukkig voor de klub vielen er
snel uitslagen te noteren zodat
na verloop van een tiental jaren
meer dan honderd leden waren
aangesloten. Een belangrijke
faktor die tot dit sukses heeft
bijgedragen was de inrichting
van verscheidene grootse mani
festaties waaraan o.a. Gaston
Roelants en meerdere andere
tópatleten deelnamen. Tot dan
toe bleef alles nog beperkt tot
loopnimmers. Toen men echter
ook aan andere disciplines
begon te denken moest eerst en
vooral aan een geschikt terrein
worden gedacht. Na onderhan
delingen met SK Lebbeke kon
getraind worden achter de
tribunes van het voetbalplein en
dan moest er gebouwd worden
standen voor schijfwerpen, ko
gelstoten, hoog- en verspringen.
Uit eigen atleten werden de
kandidaten geronseld en ook
daar kreeg men goede uitsla
gen. Vermeldenswaard is wel de
prestatie van Gilbert Van
Cauter die de speer 56 meter en
de kogel 13 meter ver kreeg.
Dergelijke uitslagen en presta
ties vonden veel weerklank in de
omliggende gemeenten en veel
kandidaten kwamen zich aan
bieden. zodat het noodzakelijk
werd ook een piste aan te
leggen. Maar daarvoor was veel
geld nodig en noch de
gemeente, noch SK Lebbeke
hadden zin om van hun eigen
kleine fondsen nog eens 200.000
fr. af te staan. Na eindeloze
diskussies besloten de atleten
het dan maar te wagen met
eigen middelen. Aan ir. Guido
Ravijts werd opdracht gegeven
een plan uit te werken, leder
een. zowel bestuur als atleten
werden beschouwd als effeklie
ve werkkracht en de ontwerper
himself kwam ook een handje
toesteken. Hij is trouwens niet
voor niets nationaal kampioen
hinkstap geworden. Na een
grootscheepse bijdrage-aktie
kon men met glunderende
gezichten in 1%6 de openings
meeting organiseren.
A.C. Lebbeke was nu een
nationale klub geworden die
zowel aan zomer- als winter
sporten kon doen. Onze inter
nationale kampioen Roger
Moens werd als eerste prof
trainer aangeworven. Reeds^
vlug onderscheidden zich en
kele jubiores in de 800 en de
s1500 meter zoals Gilbert Van
Nuffel en Ronny Persoons.
Georges Van Buggenhout deed
hetzelfde bij de scholieren. In
1967 verbeterde De Decker op
dit terrein het Belgisch rekord
kogelstoten met een worp van
,17.26m. Hoewel elke atleet voor
zijn eigen uitrusting moest
instaan, betekende het voor het
bestuur toch een zware opgave
om jaarlijks nog eens 50a
60.000 fr. samen te krijgen om
het gemeenschappelijk mate
riaal te bekostigen.
Het werden inderdaad vette
jaren voor A.C. Lebbeke. Maar
«schone liedjes duren meestal
'niet lang. en ook niet te
Lebbeke. Het gemeentebestuur
meende dat er ook eens iets
mocht gedaan worden voor de
andere sporten. Het zou een
groots opgezet complex uitbou
wen, waar zowel tennis, volley,
handbal als atletiek aan hun
trekken moesten komen. Daar
toe moest de oude piste verdwij
nen. een splinternieuwe werd in
het vooruitzicht gesteld. Maar
tot grote konsternatie van de
atleten duurden de aanvangs-
werken slechts enkele dagen en
werd er nadien geen schop meer
in de grond gezet. Het leek wel
of de klok tien jaar achteruit
stond. Op 16.6.1968 werd een
sluitingsmeeting georganiseerd
amper twee jaar na de opening.
De meesten van deze bestuurs
mensen zijn vader van een
atleet. De h. Renaat Biesemans
aanvaardde na lang aandringen
de belangrijke funktie van
voorzitter. De nieuwe president
had ook reeds zijn sporen
verdiend in de atletieksport.
Van jongsaf was hij aktief in
schoolverband, deed mee aan
de sportbiënnale en veroverde
tweemaal tereke goud in de
gezinskilometer. Een achtste
plaats in de finale van Oost-
Vlaanderen bekroonde zijn
prestaties. Ook zijn zuster
Lydia Biesemans (mevr. Dr.
Peeters) werd eens Belgisch
kampioene verspringen en werd
tweede in de 200 m. Het bestuur
werd dan nog aangevuld met de
hh. Luc Verhaevert, Jef Ver
doodt, Gilbert Tilburg, Pierre
Verhaeven en lokaalhouder
Maurits De Saert. Naast de
oefen- en jeugdcrossen op eigen
gemeente worden ook trainin
gen gegeven te Opwijk. Wieze,
Buggenhout, Sint-Amands en
Moerzeke. De bedoeling is
spreiding en rekrutering in de
hand te werken.
DE TRAINERS EN HET
KLUBLEVEN
Ward Goossens, de 48-jarige
AC-Lebbeke-sekretaris Maurits Van der Straeten (Jo)
Als klap op de vuurpijl kwam
dan nog het ontslag van sekre-
taris-schatbewaarder Miel De
Schrijver. Voor «De Kesse»
zoals hij in Lebbeke wordt
genoemd, was de klap te zwaar
geweest. Hij vond het zonde om
na dertien jaar werking te
moeten herbeginnen vanaf het
nulpunt bij het «straatje-lo
pen». Een episode werd afgeslo-
TOCH VERDER
Het waren ten slotte twee
mensen van het eerste uur, de
gebroeders Van Der Straeten,
die het roer zouden overnemen
en een nieuwe periode aanvan
gen. Hun eerste beslissingen
waren zeker niet populair, want
trainer Roger Moens. die alles
van zeer nabij had gevolgd,
moest noodgedwongen worden
ontslagen van zijn opdracht. Er
werd nog enkel aan crossen
gedaan en het zou durei) tot
1970 vooraleer de eerste grote
cross op de «Mot» zou plaats
hebben in samenwerking met
het ouderkomitee van VP-
Chiro. Dank zij de steun van
Jean De Visscher. heeft Maurits
Van Der Straeten. die ondertus
sen het sekretariaatschap van
broer Jean bad overgenomen,
dit kunnen verwezenlijken. De
cross-country werd een meeval
ler waarop een duizendtal
atleten present waren. Van dan
af wordt die manifestatie elk
jaar gehouden. Vorig jaar
schreef zich zelfs een Duitse
ploeg in. Het lokaal werd toen
ook overgeplaatst naar het
dorpsplein in café De Medts bij
Maurits De Saert. naast het
gemeentehuis. Een bestuur
werd samengesteld uit de heren
Louis De Smet, Denis Heu-
vinck, Louis Saerens en Jef
Mannaert uit Lebbeke, de
Opwijkenaren Kamiel De Bauw
en Kamiel Van de Voorde,
Gustaaf De Bock en zoon.
Karei Rottiers uit Buggenhout
en Jean Claessens uit Moerzeke.
Hamse Wuiten, is sinds *70 de
trainer van de seniores en
juniores; zijn 15-jarig lidmaat
schap bij een en dezelfde klub
als aktief atleet zal binnenkort
gevierd worden.
De Lebbekenaar Pierre De
Ridder traint de jeugd en
dames, of hij het goed doet
bewijzen ten volle de vele
suksessen die hij telkens met
zijn jonge mensen weet te
oogsten.
William Kevers, out-trainer van
Miel Puttemans, geeft afzon
derlijke supplementaire trai
ning aan dame-senior Miet
Vermeil".
Als «besten» uit de grote schare
atleten vermelden we graag
bij de seniores
Lucien Rottiers. Framjois "en
Julien Joos. André Philips en
Aimé Poppe (zelden buiten de
tien eersten)
bij de juniores
Pierre Vermeir die op 7 gelopen
crossen er liefst 3 won.
bij de scholieren
Jean-Marie Lelon. Framjois
Willems. Hans De Coster.
Framjois Van Dammc en
Etienne Van Den Eede. dit
vijftal zou momenteel het
sterkste Belgische team zijn.
bij de kadetten
Jozef Van Herreweghe. Eddy
Verhaeven, Wilfried Tilburg.
Herman.Boodts.
bij de miniemen
Freddy De Feyter (slechts een
paar maal verloren), Stefaan
Callebaut (steeds bij de eerste
drie). Hugo De Waegeneir,
Marc TilleyErik Van Der
Meerssche, Leon Jannsone.
Gert Keppens.
bij de pupillen
Gebroeders De Feyter Wim.
Van Der Meersch Mare, Tilley
Jan en Van Stappen Piet.
Bij de dames een zeer speciale
vermelding voor het 20-jarig
meisje uit de Rozenstraat, Miet
Vermeir, die werkelijk op
enkele maanden tijd uitge
groeid is tot een nationale
vedette. In januari 1973 werd zij
in de hoogste kategorie provin
ciaal kampioen en eindigde
onlangs 'te Vilvoorde voor het
nationaal kampioenschap op de
7de plaats. Van de amper 5
gelopen crossen wist ze 2 maal
als eerste en tweemaal als
tweede door de finish te lopen.
Iemand waar gans Lebbeke fiet
kan op zijn. Het vernoemen
waard is de pas aangesloten
mevrouw Angela Mertens, moe
der van 2 kinderen en hoofdver
pleegster van beroep. Een waar
voorbeeld van sportiviteit
Als veelbelovende jongeren bij
de dames opteren we in de
toekomst voor Linda Verhae
ven, Marina Willems, Danny
De Saedelaer, Marleen De
Ridder, Linda Saerens, Greta
Bosman, Krista De Valck, Vera
Saerens e.a.
Jaarlijks neemt de klub deel aan
ongeveer 20 crossen waaronder
de befaamde grote K.A.J.-cross
voor jongeren te Waregem. Wie
er steeds present is bij elke
soortgelijke aktiviteit is nie
mand minder dan de ex-kam-
pioen loper Frans Van Der
Steen die door zijn liefde voor
het vak werkelijk een morele
steun biedt aan zijn «kleinere
broertjes». Niet alleen te Lebbe
ke heeft deze veel bijgédragen
tot het sportpatrimonium van
de gemeente, maar ook daar
buiten. Met het vrijgeven van
atleten, wat uiteraard niet
bevorderlijk is voor eigen klub.
heeft ze het mogelijk gemaakt
dat niet minder dan 5 klubs in
de streek er hun ontstaan
hebben aan te danken. Zo
werden uit de moederschoot van
A.C. Lebbeke opgericht A.C.
Vaasrode in '65, A.C. Hamme
in '67, A.C. Denderland in '69
(in '57 werd KAVD overgeno
men door A.C. Lebbeke), A.C.
Wieze in '72 en A.C. Zele in '73.
VOORZITTER EN
SEKRETARIS
Op bezoek bij voorzitter Renaat
Biesemans vertelde deze ons dat
het zijn grootste bekommernis
is zo snel mogelijk te beschik
ken over de nodige akkomoda-
tie om aan zomeratletiek te
doen, vooral daar er enkele
bijzonder goede elementen in de
klub schuilen. Er is een
Francois Joos voor de 3500 en
10.000 meter, Dré Filips en Luc
Rottiers voor de 5000 en 10.000
meter, Emiel Van Hecke voor
800 en 1500 meter, Jean Pierre
Wuytack 200 en 400 meter, Piet
Vermeir 100 en 200 meter,
Gilbert Van Cauter speerwer
pen en kogelstoten, Jozef
Janssen speerwerpen en Willy
Verhulst hoogspringen. Elk
van deze atleten kan stuk voor
stuk kampioen worden...
«Meermaals heb ik me in
verbinding gesteld met me
vrouw Rosa Biesemans-Bosteels
die toevallig mijn schoonzuster
is en schepene van sport,»
vertelde hij, «en zij wist te
vertellen dat alles goedgekeurd
is en dat er nog enkel op
fondsen wordt gewacht. Het zou
volgens haar mogelijk zijn dat
bij de opening van het
sportkompleks (zwembad en
hall) in september ook de
nieuwe sintelbaan zou klaar
komen. Bij die inhuldiging
plannen wij grote demonstraties
met nationale en internationale
atleten. Van de gelegenheid wil
ik ook gebruik maken om al
diegenen^te danken die het
bestaan van een grote atletiek
klub in het kleine Lebbeke
mogelijk maken. De hele
bevolking werkt eraan mee door
haar waardering en milde
steun, het voltallige gemeente
bestuur, de leden van de klub
en last but not least de
bestuursleden die volkomen
belangloos een belangrijk deel
van hun vrije tijd opofferen voor
de sport. Voor sekretaris-
penningmccster Maurits Van
der Straeten is het niet altijd zo
eenvoudig. «Als sekretaris heb
ik veel te danken aan mijn
vrouw.» vertrouwt hij ons toe,
«zij helpt bij het vele geschrijf
en klasseerwerk. Als schatbe
waarder heb ik het nooit onder
de markt gehad,.Ge moogt mij
niet verkeerd verstaan. Ik had
wel tijd om het geld te tellen,
maar meestal was dat zo weinig
dat het niet lang duurde. Het is
telkens opnieuw maar zorgen
dat de eindjes aan mekaar
werden geknoopt. Ons huidig
budget schommelt zo tussen de
150 en 175.000 fr. per jaar.
Daarvoor moet heel wat gebe
deld worden. Wij geven ook een
tombola en een pensenkermis.
Op 10 maart wordt de Grote
Prijs der Gemeente Lebbeke
voor veldlopers gepland. Daar
voor komen zeker 1000 inschrij
vingen binnen, ledereen krijgt
er een prijs zodat die organisa
tie alleen ons reeds 75.000 fr.
kost. De grootste kosten gaan
echter naar de verplaatsingen
hoewel ikzelf met de bus mag
rijden. Ge rijdt nu al tien
jaar met mijn bussen en nog
nooit heb ik er een frank aan
verdiend, placht car-uitbater
Maurits De Hauwere steeds
opnieuw te zeggen. Toch zijn
die verplaatsingen nodig voor
het kontakt met de andere
atleten. Zo hebben wij voor
enkele weken uit het verre
Arlon, vijf van de acht te
winnen bekers meegebracht.
Totnogtoe hebben wij ons plan
kunnen trekken met de finan
cies, maar er valt heel wat voor
te doen...».
Gelukkig voor de klub denkt
Maurits er nog niet aan om er
het bijltje bij neer te leggen. Dat
zou voor de klub een ware ramp
zijn. Samen met iedereen die in
AC-Lebbeke-voorzitter René Biesemans (jo!
Lebbeke een beetje om de sport
bekommerd is. hopen wij voor
A.C. Lebbeke dat het weldra
over een terrein zal beschikken
en dat zijn atleten tijdens
zomer- en winterseizoen steed
even mooie resultaten
behalen.
ALFONS ABBELO
Van Zander Putteman wordt verteld dat hij zijn duiven dopeert.
Iedereen noemt hem «Zander», alhoewel op zijn uitslagen «Alex»
vermeld staat. Waar hij zijn weinig vleiende reputatie vandaan
haalde De «sjapper» van de Sint-Onolfsdijk heeft er zelf schuld
aan. Hij was toch de eerste, wanneer men naar de reden van zijn
prestaties vroeg, die vertelde «Met water en graan alleen gaat het
niet. Dat heb ik vooral te danken aan het toedienen van hormonen
die ik gekregen heb van een goeie vriend. Vroeger sprak men over
vitaminen of drogeermiddelen, nu is het om «hormonen» te doen».
Men weet met Zander nooit of hij het ernstig bedoelt of grapjes
maakt.-De meesten beten in de appel. Die Zander is een «speciale».
Er is te Dendermonde nog een «Filosoof» Gabriel Van Limbergen.
Zander is «de Profeet» van Dendermonde. In de lokalen en op de
tentoonstellingen wordt hij steeds druk omstoeid, en met radde tong
weet hij zijn omstaanders te boeken. Luimig en steeds verscholen
achter een glimlach geeft hij ieder zijn waarheid. Recht voor de
vuist.
Hij wacht er niet op om ook de
lokaalhouders op de korrel te
nemen. Zander mag veel
zeggen. Men weet dat hij een
«zwanzer» is. Dit alles neemt
niet weg dat hij een sterk
liefhebber is. Van hem zegde
Dominique Roeland «Een
liefhebber die Aalst reeds heeft
doen beven». Aalst is zijn
geliefd terrein, hij steekt het
niet weg dat hij liever op de
«voorkant» gaat spelen. «Ze
zeggen dat ik in een zetel speel.
Waarom komen ze het tegen
mij niet opnemen,» hoorden we
hem een paai; weken geleden
zeggen. Ondanks zijn «sterk»
spel is deze liefhebber geen
grootspreker wanneer het om
eigen prestaties gaat. Men zou
het hem niet aanzien dat hij als
koning van Aalst werd ge
kroond in 1973. Met zijn zwart
petje op en zijn geknoopte sjaal
onder de kin. steekt hij schril af
tegen de mannen met hoed en
witte boord, zoals hij zelf zegde.
Op het stuk van duivenkennis is
hij echter een crack. Op een
tentoonstelling mag hij zich niet
vertonen of er wordt hem een
duif in de handen gestopt om te
keuren. Zelden zal men hem
tegenspreken wanneer hij zich
radikaal in goede of slechte zin
uitspreekt. Van «titels» moet ge
Zander niet spreken «Er zijn
kampioenen genoeg die op het
einde van het seizoen geen
frank overhouden. Ik heb al
veel cracks in de pan gelegd».
Zo gaat de profeet Zander door
het leven. Innerlijk een goed
mens. iemand die aan de
duivensport nog echt plezier
beleeft en er met volle teugen
van geniet.
HOK EN DUIVEN
We brachten Zander een
bezoek. We stopten voor zijn
woning, gelegen langs de
boorden van de Schelde, in een
schilderachtige omgeving. We
zochten naar een grote til doch
zagen een klein duivenhokje.
Een, grote schepershond was
kennelijk de bewaker van het
heiligdom. Een gans andere
Zander stond voor ons. Een
ernstig man. Zander is 59 jaar
en speelt met de duiven sinds
1938. Hij is in de streek steeds
gekend geweest als een sterk
Quiévrain-speler en dit tot in
1970. In dat jaar startte hij op
Noyon, Op de grcnsvlucht
oogstte hij grootse suksessen. In
ieder lokaal van Dendermonde
kaapt hij een of andere titel
weg. Meer zelfs. In «De
Reisduif» in de Dijkstraat heeft
hij nog steeds een de gele
wimpel voor de duif die de
snelste vlucht op Quiévrain liet
afdrukken, nl. 47'3I" of in
meters 2398 m.
De rassen waarover hij beschikt
zijn Oscar Van Limbergen
(Dendermonde) en Marcel Ver-
helst (Denderbelle). Verder nog
Gabriël Van Limbergen en
Meylemans (Heist-op-den-
Berg). In Nederland schafte hij
zich een paar vogels aan bij
Bogers uit Eindhoven, die zelf
over de rassen van Jef Van Lint
beschikt. Uit die rassen heeft hij
zich een eigen stam gevormd.
Duiven die stuk voor stuk eerste
prijzen vliegen. De Dender-
mondse profeet
moet er steeds mee lachen
wanneer hij hoort spreken over
melkers die het maar steeds
hebben over de «soort» van die
of die grote liefhebber van een
eigen «stam» wordt niet gerept.
Het is steeds met het oog op een
verkoop van duiven dat grote
namen geciteerd worden. Wan
neer we voortgaan op zijn
aantal «beestjes» kunnen we
Zander bij de kleine melkers
rangschikken. Dit jaar speelde
hij met zeven weduwnaars en
zijn kweekhok is bevolkt met
acht kweekkoppels die voor de
aflossing moeten zorgen en het
ook doen. want ieder jaar geven
ze hem prima jongen. Ondanks
zijn klein getal duiven heeft hij
geen schrik van pe mannen met
«grote korven». Tijdens het
voorbije seizoen speelde hij weer
een 140-tal prijzen bij elkaar
«Al mijn uitslagen moet ge niet
opschrijven.» zegt Zander,
«want dan zou uw gazet te klein
zijn», leder weet echter genoeg
wat zijn vogels waard zijn en
zonder er veel publiciteit rond
te maken kwam men zijn
raskoppen uit Nederlands en
Duitsland. In eigen midden
heeft hij evenmin moeilijkheden
om zijn vogels aan de man te
brengen. Een «marchand» is
Zander echter niet. want ook
hier heeft hij weer zijn eigen
mening «Verkopen is goed en
wel. maar dan moet ook voor de
vervanging gezorgd worden en
dat is een ander paar mouwen.
Men kan verkopen dat men op
de blote stenen zit en dan boert
men achteruit. Men moet op
tijd iets goed kunnen bijhalen
en dat lukt niet altijd.
HET GEHEIM
Wanneer we deze woorden
uitspreken tintelen zijn ogen.
«U hebt zelf gezien hoe men
gretig naar verhaaltjes luistert.
Ik ben zeker dat er met duiven
geprutst wordt, want sommigen
geloven alles wat men vertelt. In
doping zie ik niets goeds. Wel in
een degelijke voeding en verzor
ging. Dat is mijn drogeermid-
del. Ik ben zeker dat men mij
niet zjtl geloven maar wat ik aan
mijn duiven geef en doe. zal ik u
nu verklappen. De voeding in
de winter bestaal uitsluitend uit
gerst, en altijd meng ik
gedroogde en gestampte eikel
onder de voeding. Ook in hi
vliegseizoen wordt er de eerst
dagen van de week gei
gevoederd. Bij tien kilo gei
wordt een halve kilograt
lijnzaad gevoegd. Medio
week wordt er voor de hel
gewone mengeling gegeven dTo-
de vrijdag enkel duivenboneS ral-
zoveel als ze willen. Dp°l
maandag krijgen de duiven a**'e
drank wortelsap. «Misschiei^.r
ligt mijn geheim in de eikels ej|or
het wortelsap.» lacht Zander. 2—
Tijdens de oorlog ondervonjhel
Zander dat zijn duiven aan évec
eikels pikten die op de hof lagain
en er niet van stierven, li na;
tegendeel. Sedertdien heeft hiPa
die altijd onder de voediraee'
gemengd. Drie a vier kilr"
wortelen worden wekelijks
perst en het vocht aan de duivefhjp
als drinken gegeven. Voor henget
waren er nog grote liefhebbecZie
die dit aan de duiven gavejOc
zoals Torrekens. Wanneer wjdri
dachten een of ander drugpreeei
paraat op de kop te kunner?'
tikken, hebben we de bal ni|sa(
geslagen, alleen een natuurlijn
voeding ligt aan de basis vajFL
grote suksessen. Verder slechf De
duiven overhouden die ietj®t€
bewezen hebben. Geen zusteijjje
of broers van «goeie», en blijvet ^er
verder zoeken. Dat is hfige
duivenspel. U zoekt toch naa!mc
een zekere lijn, bepaaldjge
voorwaarden wa.araan een dul Ha
moet voldoen om als .primjthe
bestempeld te worden, wilden ïd®
weten. «Zeker.» zegt Zandet)9e
«wat niet wil zeggen dat een
die niet over alle eigenschappei de
beschikt wordt weggedaan. B w.
zijn altijd uitzonderingen. Toef thi
ziet onze koning van Aalsf oft
graag duiven met een kortt bij
voorarm en een korte achterjsc
vleugel. Het verspringen van dj3^
zesde pen wordt evenmin uit hq®tf
oog verloren. Verder moeten a mf
een goede «rug» hebben en eeijva
goede keel. Over het voorbereil S(<
den van de beestjes voor eel se
bepaalde vlucht is zijn metodei
ze zo kalm mogelijk houden!
Velen doen hun duiven vechteij
zodat ze de kevie zoude»
afbreken van de drift. Zand»
daarentegen houdt ze zo kaïn
mogelijk. Met één van zijl
typische uitdrukkingen gaat hi
verder. «Ik zie ze liever met hut
poot aan hun voorhoofd in di
korf zitten, alsof ze aan he
nadenken zijn. hoe ze op dt
kortst mogelijke manier moetei
thuis geraken». Wat we nu ooi
weten is dat er twee Puttemans
zijn de Zander uit het caft
waar het allemaal met een lacl
verteld wordt, de echte nielke
zoals hij thuis is. Zijn duivel
mogen gezien worden stul
voor stuk echte modellen di
aan de voorwaarden die
vroeger in deze bijdrage opsom
den. ruimschoots voldoen. Zijn
groot geheim Hij beschikt
over kwaliteit. Men moet lid
niet gaan zoeken achter «pille
tjes». Kleppers als ijn «Flipper
(128), een oude van '70, en zijn
fameuze jaarling (158) die
beiden de prijs kregen van de
«Asduif», zijn vogels zoals
weinig gekweekt worden. Zant
tier beschikt thans over
stam die zonder tegenslagen hei
nog wel jaren zal doen in hel
gewest Dcndcrmonde-Aalsti
Duiven van dergelijke klasse
hebben geen «drugs» nodig. j
A.D.W,
