Verkeersplatenpraatje
SPOEDIGE OPLOSSING VOO
WONINGPROBLEEM TE
BUGGENHOUT
VEEL WERKEN WORDEN
AANGEVAT
GEEN
VERKIEZINGS -
AUTOKARAVANEN
DOOR AALST
DE WERELD IS ONS DORP
PALLIETERHOEKJE
Windkracht plusminus 110
Dendermonde
HONDERDJARIGE THEOFIEL LENAERTS
SMOREN EN SLAPEN
RETROSPEKTIEVE JULES DE SUTTER
IN GALERIJ VALERIUS DE SAEDELEER
6 - 15-2-74 - De Voorpost
Binnen de eerstvolgende veertien dagen worden te Aalst een
groot aantal werken aangevat. Vooreerst wordt een aanvang
gemaakt met de konstruktie van de viadukt over de Dender, tot
aan de H. Hartlaan, als verbinding met de reeds uitgevoerde
werken over de Dcndermondsesteenweg.
Verder worden steeds meer voetpaden vernieuwd, terwijl er met
de verschillende dienstenverlenende instanties overleg gepleegd
werd om te vermijden dat binnen afzienbare tijd deze opnieuw
zouden dienen opgebroken te worden.
Op 1 maart a.s. wordt het sanitair geïnstalleerd op het
Osbroekterrein, en beginnen de bestratingswerken aan de
Abeelstraat, Keienberg, doorsteek Kerrebroek, Fabriekstraat,
Rerum Novarumstraat en Kriekenlaan.
Nog voor karnaval zullen de werken beëindigd zijn aan het rond
pleintje op de Grote Markt, zodat Aalst met fierheid zijn naar
Brueghel geïnspireerde vlag, rood, wit, geel, zal kunnen planten
midden deze verhoging.
JV
Het akkoord om een politiek godsvredebestand tijdens de
komende karnavaldagen van zaterdag 23 februari 17 uur tot
dinsdag 26 februari middernacht, tussen de verschillende
politieke partijen te handhaven werd deze week door
vertegenwoordigers van de vijf deelnemende partijen
ondertekend.
Aan de partijen werden tevens een aantal maatregelen bekend
gemaakt in verband met de verkiezingspropaganda die mag
starten vandaag vrijdag 15 februari. Stippen wij hierbij aan dat
het stadsbestuur, in overleg met de partijen, besloot geen
verkiezingsautokaravanen toe te laten op het grondgebied van
de stad, om de verkcerscirculatie nog niet verder te
bemoeilijken. Verder staat het stadsbestuur er op dat de borden,
voorbehouden aan de stad, vrijgehouden worden van
propaganda-materiaal.
JV
Met dit ludieke opschrift reageerden Aalsterse jongeren op de
door de V.M.O. (Vlaamse Militanten Orde) ook te Aalst
geplakte affiches tegen de imigratie van vreemde arbeidskrach
ten.
De affiche is ontworpen in het teken van de oliekrisis, en viel
blijkbaar voor velen niet in de smaak, zeker voor onze
gastarbeiders zelf moet zulks hard aankomen.
Tenslotte bedenke men het liedje van Miek en Roel... als het hier
te moeilijk wordt voor een fabrikant dan kunnen de arbeiders
zich troosten want hun fabriek leeft verder in andere landen. De
vraag wordt dan ook terecht gesteld of een campagne tegen de
imigratie van vreemde arbeidskrachten de werkzekerheid
verzekert van de eigen bevolking.
Je kent de geschiedenis van die
wijsgeer die op klaarlichte dag,
niet een brandende lantaarn in
de hand, door de straten
wandelde, zeggend dat hij op
zoek was naar «een mens».
W^lnu. hier volgt het stiekem
ooggetuigeverslag van een mens
die in het pikkedonker op zoek
was naar iets dat hij verloren
had...
't Gebeurde die maandagavond
dat er zo'n geweldige stormwind
stond. Of het nu om redenen
van energiebesparing was. ofwel
omdat weer eens de straatver
lichting in de Kasteel-. Veer- en
Fr. Courtensstraat defekt was.
dat weet ik niet. Wel geef ik het
je zo op een blaadje dat het
verleden maandag in de omge
ving helledonker was. Toen
(schrik niet) ontwaarde ik een
slingerachtig-bewegend iets...
Eerst vreesde ik dat het een
ergens uitgebroken gorilla was.
maar bij nader toezien bleek
dat bewegend iets een man te
zijn die op handen en voeten
zich voortbewegend, iets scheen
te zoeken. Dat bleek overduide
lijk uit het «getast» naar links,
naar rechts, aldus voetje-voor
voetje vorderend, richting Bo-
gaerdsbrug.
Op dit ogenblik wilde er juist
een wagen starten in de duistere
Veerstraat. De «zoeker» richtte
zich in zijn volle lengte op (circa
1.80 m.) en stönd te molenwie
ken in 't midden van de straat,
roepend «Zeg makker, wilde
gij a fares niekier loate'
schaaine op de Fr. Courtens
straat. in de richting van de
Post. Allé. stelt aa veer. ik kom
dor oit ne café en roef. mijne
splinternieuwen hoed vliegt van
mijne kop... 'k Luep na al 10
minuten te zoeken, 'k Voel
maaine rig bekans niemier en 't
is hier overal zu donker as binst
den oorlog. Zijn da' toere...».
Ha. zei de chauffeur ('t was
iemand die zich met toneel
bezighoudt), ha. 't zit zo. uw
hoed is afgewaaid... Dan zal ik
zeker eens «schijnen» in die
richting... En die mens ging
weer aan 't zoeken in 't licht van
de autolanipen. «Lotj mor
makker, lotj» zei de mens na
een poosje, «lotj het mor. ge zijl
bedankt, 'k zal mijn plan wel
verder alleen trekken. Merci», 't
Schijnt dat die mens, worste-
Een stoutmoedig zonnetje had enkele dagen tevoren zijn uitbundig
kopje reeds opgestoken, maar was bij de bedenking dat de lente pas
op éénentwintig maart begon, weer ondergedoken. De natuurwetten
schrijven voor dat het in februari nog eens lekker moet regenen en
waaien en vies doen. Op de zaterdag dat we op ons flandriaatje de
spoorwegviadukt overstaken om in het zo zo verre Sint-Gillis de
honderdjarige Theofiel Lenaerts te gaan op zoeken, ging een
stormachtige wind zo hevig te keer dat het reeds eerder genoemd
brommertje van een aan te prijzen merk van de ene kant van de
baan naar de andere kant vloog en dit ondanks de verwoede
maneuvers van de bestuurder. De Kruisstraat, waar Theofiel woont
en leeft, is een straat die zo weggelegd is voor de boerenromans van
Claes en Walschap, een straat die geknipt is om als dekor voor een
tv-feuilleton van onze bloedeigen nationale zender te fungeren.
Kortom, het is pas in zulke rustieke, weelderige straten dat een
mens met wat goede wil honderd jaar kan worden.
DRINK MEER MELK
De velden en weiden daar doen
in hun kaalheid en soberheid de
voorbijganger eraan denken dat
het toch nog meer winter dan
lente is. In een open landschap
liggen enkele burgershuizen en
hier en daar een hoevetje. Op
een van die boerderijtjes woont
Theofiel Lenaerts. Als we de
binnenhof van de boerderij al
luchtvervuilend op pruttelen,
gaat een hond kwaadaardig
keffen. De binnenhof, gekalseid
met herfstkleurige «kinderkop
jes», vormt een vierkant, waar
rond de schuren, stallingen,
melkhuis, stapelplaatsen en
woonhuis gebouwd werden.
Van de vier rolluiken aan het
woonhuis zijn er twee omlaag en
rond, aan of op de deur valt
geen bel te bespeuren. Je klopt
kordaar op de deur, maar de
deur blijft gesloten. «Verder
blijven kloppen, jong» zegt de
aanhouder in ons op dezelfde
toon als de aanhouder in de
hond er op aandrong te blijven
blaffen. Inderdaad, na slechts
negen minuten en achtendertig
sekonden verschijnt uit een
donker zijgangetje een oud,
sjofel vrouwtje.
Ze vraagt wat ons naar haar
brengt. Dan leggen we driemaal
na elkaar, telkens wat uitvoeri
ger en met meer duidelijkma-
kende gebaren, uit dat we niet
om melk komen, maar dat we
de honderdjarige Theofiel Le
naerts willen zien. Dat wordt
ons toegestaan. Theofiel zit bij
een vreemdblauwe Leuvense
stoof en kijkt ons aan met de
gelaatsuitdrukking van iemand
die het allemaal al wel
meegemaakt heeft en nu nog
eens gaat uitleggen. Hij is ook
honderd jaar, En dan zegt hij,
terwijl hij met zijn kromme pijp
wijst naar onze haartooi, die
door de wind tot een groezelig
en hippie-achtig iets omgeto
verd werd r «Ja mout, ge zult
aan bos is moeten afdoen». Het
zijn de eerste woorden die hij
zegt. We voelen ons wat
ontredderd en hulpeloos. Terug
herhaalt zich dan de parabel
van de verslaggever die een
interviewtje van een honderdja
rige wou afnemen en steeds
moet antwoorden op de vraag of
hij om melk komt. «Theofiel
hoort niet goed meer,» legt het
kranige dametje uit dat het
eerst melk aan de man wou
brengen. «Ikzelf hoor ook niet
zo best meer», verontschuldigt
ze, al verkondigde ze daarmee
niets nieuws. Ze haalt de
zestigjarige zoon van Theofiel,
Jef, erbij.
EEN BIOGRAFIE
Voor Jef aangekomen is, zijn
Theofiel en ik alleen in de
kraaknette kamer. Het gegrom
van de hond buiten is opgehou
den. De kamer is eenvoudig
bemeubeld en met kleine,
wit-blauwe tegeltjes geplaveid.
Op de schouw boven de
Leuvense stoof staat Jezus met
gespreide armen zijn heilig hart
te laten zien. Hij wordt
aangevuld door twee eenvoudig-
niooie vazen. Jefke Lenaerts,
een blozende boerenmens, komt
binnen en vertelt dan over zijn
pa. Theofiel werd op 12 febru
ari 1874 geboren en is dus
vorige dinsdag precies honderd
jaar geworden. Het was te
Sint-Gillis-Dendermonde dat
hij geboren werd en hij is er
steeds blijven wonen, al verhuis
de hij wel enkele keren. Zijn
jeugd bracht hij door op het
ouderlijk bedrijf langs de
huidige Heirbaan. Nauwelijks
was Theofiel acht jaar of zijn
vader overleed. Tot zijn elf jaar
kon Theofiel nog schoollopen,
maar dan werd het menens.
Zoals dat in die tijd vaak ging,
moet hij gaan werken. Een
tijdlang was hij bakker, maar
hij kon met brood zijn
boterham niet verdienen, (voor
de taalmaniakken onder de
lezers let op de woordspeling
kon met brood z'n boterham
niet verdienen). Theofiel ging
daarom boeren. Intussen had
hij wel het geluk gehad dat hij
vrijgeloot werd van legerdienst.
Dit gebeurde in het gelukzalige
jaar 1895, toen Theofiel éénen
twintig jaar oud was. Het eerste
landbouwbedrijf dat hij uit
baatte, lag in het begin van de
Kruisstraat, niet ver van de
huidige supermarkt Delhaize.
In 1959 kocht hij de boerderij,
waar hij nog altijd woont, wat
dieper de Kruisstraat in. Vele
jaren vroeger huwde hij met
Maria De Pauw, die in 1952
overleed. Drie kinderen sproten
uit dit huwelijk voort Jozef,
Maria en Frans. Frans huwde
en bezorgde Theofiel twee
kleinkinderen. De twee oudsten
Jef (60 jaar) en Maria (58 jaar)
bleven «jong» en wonen op de
boerderij bij hun vader.
Wat Theofiel zo allemaal
gedaan heeft «A van alles, hé
man, van alles,» zegt Jef en er
ontspint zich een uitgebreid
verhaal over het harde labeur
van de boerenstiel. Hoe alles
vroeger met de hand moest
gedaan worden en nu machi
naal gebeurt. Hoe ze vroeger
ook varkens kweekten, maar
het nu houden bij zeven koeien,
drie muettes eh «ui pjeit». Hoe
de Fiel tijdens de oorlog eens
drie dagen verstoken geweest is
in een beerput en daarna
welriekend op de vlucht ging.
Hoe hij jarenlang lid was van de
Confrérie van het Heilig Kruis
en het zware vaandel van de
Congregatie tijdens de proeet
droeg.
NA EEN EEUW
Wat voert Theofiel nu een gi
dag uit «Smoren en sla
gelijk dat ge 't ziet hé», kl
het logische en nogal lakon
antwoord. En de gezondhe
Het gehoor is niet best ra
maar eten doet hij nog al
beste. Een borrelke slaat hij
af en vroeg opstaan en laat
slapen is de regel. Volgend
als Theofiel honderd en één
wordt, zal er iets speciaals
heni gedaan worden, oi
men dan ook het honderdjj
bestaan van het bijzi
kapelleke viert.
«Ja. nog een jaar.» zegt
hoofdschuddend, «één jas
rap voorbij, maar voor ien
die niet veel meer doet is 't
zitten».
Het is een bijna filosof
uitspraak. Als we wegri
voelen we een niet thui
brengen weemoedigheid. W
om hebben we geen liter
mee naar huis genomen
P. VAN DEN E
Dat Buggcnhout al verschillende jaren ernstige inspanningen doet
om uit te groeien tot een moderne leefkern waar het goed is om
leven, zal wellicht door weinigen worden tegengesproken. Alles
evolueert vandaag aan een ongelooflijk vlug tempo en van de
gemeentevaderen wordt dan ook een voortdurende aktiviteit
verwacht. Wie te Buggcnhout naar een gemeenteraad komt en
hoopt op vinnige en fanatieke diskussies tussen verschillende
strekkingen, komt wel erg bedrogen uit.
Inderdaad, meerderheid en
oppositie laten zich in de eerste
plaats samen leiden door het
algemeen belang. Uiteraard is
men het niet altijd onderling
eens maar dat lijkt ons
overigens enkel een ppsitief
verschijnsel te zijn. De voorbije
jaren heeft Buggenhout grote
inspanningen gedaan om werk-
lend tegen de wind in, nog een
tijd naar zijn hoed heeft
gezocht. Bijna tot op de Grote
Markt en hij geraakte bijna niet
vooruit omdat de wind tegen
hem aanbeukte met een kracht
van plusminus 110 km.
't Schijnt ook dat op het
ogenblik dat die «zoeker» zijn
papborstel, ik bedoel, zijn frank
viel. iemand in Vlassenbroek
het verloren voorwerp voor de
voeten rolde en het oprapend
zich afvroeg «Tiens, 'wiezenhoed
is dat. wiezenhoed mag dat wel
wezen!
En 'k heb met eigen ogen gezien
dat de bereidwillige «chauffeur»
van het daverend lachen alle
moeite van de wereld had om
zijn wagen in 't midden van de
baan te houden
Nee. nee. de «hoedzoeker» was
bloed nuchter, maar met zo'n
windkracht mag je alles ver
wachten Is het niet. Fr...
Scr.
Op Vlaanderens wegen komt men van alles tegen. Als we deze beide tegenstrijdige verkeersborden
mogen geloven dan is Wieze van de kaart geveegd. Wie van onze lezers kan ons dergelijke situaties
aanwijzen of zelfs een foto opsturen van onduidelijke of onjuiste signalisatieborden
Het is de tijdgenoot van de
grote vertegenwoordigers
van de Latemse school als
Gustave Van deWoestijne,
Permeke, Gust en Leon De
Smet, Fritz Van Den
Berghe. Met al deze kun
stenaars heeft hij iets ge
meen, hij leefde er samen
mee en werkte soms samen
in het beroemde Sint Mar
tens Latem.
Hij werd geboren te Gent
op 18 oktober 1895, stu
deerde er aan de Stedelijke
Akademie o.l.v. Jan Delvin.
Meisjes op 'C Land (1947), eigendom van de kunstenaar
Hij verbleef achtereenvol
gens te Waregem en te
Astene om zich in 1939
definitief aan de LEie te
Sint Martens Latem te ve
stigen, waar hij als een
eenzaat leefde, terugge
trokken, met de boeren
mee.
De Sutter is vergroeid met
het Vlaams expressionis
me. Hij schilderde de mens
die het land bewerkt, ge
bukt naar de grond die zijn
bestaan betekent. Hij ver
wrong zijn figuren tot hun
sterkste expressie. Hij leef
de heel sterk mee met het
leven op de boerderij, ook
met de dieren. Dit alles
wist hij met lijn en kleur te
vertellen. Hij schilderde
ook de landlieden terwijl zij
in de graskant rustten, met
daarrond de dreigende na
tuur die een geladen at
mosfeer schept.
Naast deze tableaus waar
op de personages voorrang
hebben, kwamen er ook
een reeks landschappen tot
stand, waarin mens en dier
met slechts schetsmatige
trekken worden aangeduid.
Afwisselend naar gelang cle
seizoenen bereikt hij als
koloriet hoogtepunten.
Het ganse oeuvre van De
Sutter geeft een indruk van
stevigheid en samenhang,
een harmonieus geheel,
een lust voor het oog.
Amsterdam, Den Haag, Pa
rijs, Menton, Budapest,
Stockholm, Venetië en vele
Belgische steden hadden
de eer de werken van Jules
De Sutter te kunnen ekspo-
seren.
Deze kunstenaar die in
1970 overleed heeft meer
dan 400 doeken van mid
delmatige grootte verwe
zenlijkt. We spreken dan
nog niet, van zijn reeksen
gouachen en schetsen,
landschappen, komposi
ties, portretten, naakten.
Alles heeft hij beproefd.
Deze tentoonstelling wordt
aanbevolen. Galerij Valeri
us De Saedeleer, van 15
februari tot en met 11
maart van 10 tot 12 en van
14 to 19 uur. Zondag van 10
tot 13 uur. Maandag geslo
ten.
R. Van De Plas
gelegenheid in eigen streek te
verzekeren. Ettelijke nieuwe
industrieën werden aangetrok
ken hoewel men zich te
Buggenhout lang niet altijd
gesteund zag bij die inspannin
gen door het centraal bestuur.
De positieve gevolgen bleven
niet uit. Het bevolkingsaantal
groeide in 1973 niet vele
tientallen aan. Dit positief
aspekt werd nochtans overscha
duwd door een gebrek aan
woongelegenheid te Buggen
hout. Jarenlang heeft de ge
meente aan het bos te kampen
gehad met een nijpend tekort
aan nieuwe woningen, vooral
dan sociale woningen.
Verschillende plannen werden-
gemaakt om ook aan dat
probleem te verhelpen, maar
toch scheen het allemaal vrij
lang te duren vooraleer er
praktische uitvoering kwam.
«Nu echter hebben wij wel reden
tot optimisme.» vertelde ons de
steeds aktieve burgemeester De
Landt sheer. Van wie wij ook
vernamen dat Buggenhout een
tweehonderd nieuwe woningen
wil bouwen. Dat zal gebeuren in
een urgentieprogramma dat
principieel vast ligt. De Zeelse
bouwmaatschappij is akkoord
om zo vlug mogelijk vijftig
nieuwe woningen te bouwen.
Die woningen zouden komen in
het Lentepark tussen de Bos
straat en de Kasteelstraat. Wij
voorzien die woningen volgens
de formule huurwoning in te
planten, want naar onze mening
is er te Buggenhout ook nog een
vrij groot tekort aan huurwo
ningen. Vooral jonge mensen,
pas gehuwd zien zich niet direkt
in staat een eigen huis te
bouwen of te kopen, ook aan
hen moeten wij denken en
daarom die huurwoningen.
Een andere reeks van vijftig
woningen zal in de nabije
toekomst opgericht worden te
Opstal. Hier is het de bouw
maatschappij van Sint-Gillis die
de woningen zal oprichten.
Voeg daar nog bij een twintigtal
nieuwe woningen te Opdorp
aansluitend bij de wijk van de
nationale landmaatschappij.
Ook daarvoor zijn reeds bepaal
de beloften gedaan aan onze
schepen.
LENTEFARK
Mei het Lentepark heeft
Buggenhout trouwens een erg
interessante bedoeling. Voor de
vijftig huurwoningen die dooi
de Zeelse bouwmaatschappij
gezet zullen worden, is er in
lëile geen probleem meer.
Daarvoor hebben wij reeds de
grond, maar wij willen meer.
Een vierde mogelijkheid ligt
immers bij de grond regie. Wij
zouden hiermee in het Lente
park een aantal verschillende
alleenstaande en andere wonin
gen willen bouwen. Dit dan
vooral ook om het eflëkt «wijk»
te verbreken. Wij beschikken
daar over een prachtige opper
vlakte grond, jammer genoeg
zijn er weeral een dl
eigenaars die niet akkoord
met de onteigeningsprocet
Ge kent het gevolg, een hel
administratieve en jurid
rompslomp met als onverm
lijk gevolg een enorme v<
ging van de werken.
De woningen van de genie
dienst zijn wel duurder
ook luxueuzer en groter,
het feit dat er- echter een v
verschillende types van wi
gen door mekaar zouden t
en daartussen dan nog ei
percelen bouwgrond om a
derlijke woningen te ze
hopen we echter een intere
te woonkern te verwezen 1
die niemand afschrikt.
Met die huizen van
grond regie komen we
eigenlijk die gezinnen tege
die niet premiegerechtigd
Je weet hoe dat gaat, ze
meer dan vijf jaar getrouw
gaan allebei uit werker
zitten bovendien met
verdiensten boven het
niufti. Ze kunnen dus van
enkele premie genieten, be
dens van hel feit dat zij vat
kollektieve organisatie zo
kunnen genieten en dat
precies wat wij bedoelen m
grondregie, In concreto
kent dat dus dat er
Buggenhout een 170 wonii
op plan staan. Het
natuurlijk erg gekomplicj
zaken waarin de adniinisj
erg veel tijd opeist.
TIMING
Het is natuurlijk altijd mot
en bijgevolg gevaarlijk om
echte timing op te geven,
hoop ik dat wc voor de
wei-ven dit jaar nog zulle
aanbesteding gaan. Daar
trouwens geen twijfel aan
moesten we geen probit
hebben met de grondaanko
KROTTEN
Eenmaal die serie ui
woningen opgericht, lijkt
Buggenhout het probleem
grotendeels opgelost: «Toch
helemaal.» replikecrt de bu
meester, «daarna moeten
absoluut beginnen met
saneren van de krotwonin
Ik geloof dat ik hier
Buggenhout onmiddellijk
tientallen woningen zou mo
sluiten indien ik de letter vf
wet moest toepassen,
krotwoning is niet altijd
woning die in slechte staa
Een krotwoning is ook
kleine woning, een niet void
de uitgeruste woning. En
zijn er jammerlijk genoeg
veel. Soms komen er at te
van dokters, waarin sta
familie X in het belang v
kind onmiddellijk een
huis moet hebben, maar er
geen huizen. Maar wee
eenmaal de huizen er zijn zi
de eerste zijn om die (best
aan te klagen, en te sa
straat per straat.
Anders gezegd. Buggcnl
maakt liet goed. dank
maar toch is er geen en)
reden om reeds op de If
te gaan rusten. Een mode
gemeenschap is voortdur
evolutie. In Buggenhout
zich daar uitstekend
bewust.
MARC HHYMA
