AALSTERSE KAR NAVALVULKAAN BARST LO
I
2 - 25-2-74 - Karnavaleditie
Maanden, weken, dagen een uur en dan eindelijk was het er het grandioze feest van Aalst,
de hoogdag van de "Mombakkes", karnaval.
De eerste die van de partij was en de meest graaggeziene gast was Laura, ze stond al van 's
morgens vroeg te blinken boven een stad die uit de vorst ontwaakte, en was zodoende de enige
beste reklame om mensen van heinde en verre naar Aalst te lonken. De auto's als trage slakken
kropen binnen en wriemelden om een plaats te bemachtigen.
Ja Laura, die pikante, ze prikte zowaar in onze ogen, en menige dikke Shetland werd thuis
gelaten. Ze moet toch ergens obligaties in karnaval Aalst hebben want dat is nu al jaren aan een
stuk dat zij op die dag de baas speelt over donkere wolken en flinke regenvlagen.
We stonden op de Grote Markt te wachten en te kijken. Eivolle tribunes, met gasten getooid in de
minst karnavaleske kledij wachtten met ons mee. En het duurde lang, maar de majoretten en de
Harmonie St. Martinus uit Oordegem en de muziek en showfanfare St-Cecilia uit Meldert
zorgden voor het vlotte verloop van de tijd. Ons speurend oog ging naar de personaliteitentribune
waar we minister Chabert ontdekten, de enige
De ajuinboer deed onze ogen wateren en menig mannenoog zagen we speurend van beneden naar
boven kijken waar ze eens op een fleurig groen rokje belandden en anders op een even fleurig
rood dingetje. Fotografen gingen er zelfs op de buik bij liggen. Je moet het maar weten aan te
pakken
Laura schoot achter de wolken en de reklamestoet bracht wind. Je kreeg er eerst dorst van, later
keek je naar je schoenen. Al met al maakten we ons de bedenking dat het fijn is niet op droge
auto's van elke dag te moeten staren, dat het fijn is dat gelijk met reklame die firma's ook een
karnavaibeen buitenzetten met karamellen, ballen, poppetjes en een hele rennersploeg die Ivierckx
niet kan nadoen.
Daarna een gat, een gat van
wel vijftien minuten, goed om
de spanning er in te houden.
Menige hand tastte al naar de
zak en begon lichtelijk blauw
uit te slaan.
En dan eindelijk, ja de enige
echte ware karnavalstoet
zoals er in Aalst maar één
bestaat. Na de politie, drie
paarden, prachtige raspaar
den, als de drievuldigheid,
eenzaam met zijn drieën,
meer zouden wellicht moei
lijk door onze smalle straten
kunnen. Het voorste paard
deed het, bleekbruin met aan
de linker voor- en achterpoot
een pracht van een witte sok.
De gebruikelijke vierkantjes
figuren op hun achterwerk
ontbraken, maar wie er wel
op zaten, statig als altijd,
waren in rijkswachter verkle
den. Alle drie droegen ze de
prestigesnor. Prachtig was dat
en wij maar hopen op de
vijgen voor één of andere
tribune, gedresseerd als ze
zijn gebeurde dat natuurlijk
niet
.De stadsreuzen ontbraken,
waren er geen liefhebbers
minireuzedragers of wat
Iwein van Aalst, Lauretta en
Baba verkozen de stoet in
ogenschouw te nemen.
Dan kwam het Ros, het dure
of minder dure Ros Balatum
met een open hals en dik aan
vernieuwing toe. Op de rug de
kinderen, waarvan er al twee
dik volwassen aan 't worden
zijn. De kat liet haar geel en
groen oog schitteren, ze
lonkte erg, 't is daarom ook
kattentijd hé De brandweer
was zoals altijd op post en
dacht daarbij nog aan de
gehandicapten. Pol Eeckhout
zoals elk jaar trouw van de
partij trommelde er lustig op
los.
En majoretten, de ene al
groener dan de anderen, on
vermoeibare benen dansten
en marcheerden de Prins
vooraf. Prins Antoine I, in
volle ornaat, groette heel
deftig, groette nog eens, zoals
het een prins past en stapte
dan uit zijn rode met gele
mimosa, anjers en paarse
irissen versierde wagen, op de
eretribune toe om, na de
minister, de burgemeester en
andere eerwaarden de eer
betoopd te hebben zelf, ein
delijk te gaan zitten en de
kavalkade te bekijken. Kandi
daat prins Rudi gooide onder
tussen kwistig snoepjes rond.
Het feestkomi"tet" vier
vrouw-mannen en één vrouw
vrouw, of omgekeerd liepen
gearmd voorbij.
In de verte hoorden we al het
ons zo bekende en geliefde
gerinkel van ons aller Aalster-
se Gilles. Superlatieven om de
voorname schoonheid van die
groep te beschrijven moeten
nog gemaakt worden. En
weet je wat er eigenlijk aan
die Gilles is Ze maken het,
weet je, ze hebben onmiddel
lijk het kontakt met het
publiek, je voelt ze en je
stampt mee, er komt zowaar
een beetje emotie aan te pas,
je krijgt hier en daar een
verraderlijk stukje kippevlees.
Hun dans was perfekt, him
opstelling rond het plein was
enig. Hun kostumes zoals
altijd spiksplinternieuw. Ze
mogen er zijn onze Gilles.
Hoeveel kg. sinaasappelen ze
op die plaats uitwierpen kan
je niet raden, het waren er
veel. En maar grabbelen dat
de kinderen deden, een appel
sien van een Gille smaakt ook
veel lekkerder en het is je zo
gegund.
De St.-Jorisklub nam ons mee
naar het cirkus. Ze noemen
het "Sirk" Hun kostumes
waren
De Bloemenfee zat van boven
tot onder in het fluweel,
bruinachtig van kleur, met
turkoise bont afgeboord. Ze
was oh zo lief die blonde
bloemendame, met haar kleu
rige anjers.
De St. Jorisklub nam ons mee
naar het cirkus. Ze noemen
het "Sirk" Hun kostumes
waren met stukken en lappen
bezet, en hun klown op een
wagen gemonteerd was een
klown met echt haar van
touw nog wel, zijn neus was
oh zo rood. Bewonderens
waardig dat een jonge klub,
een jeugdklub, ook al zoiets
presteert. De cirkussfeer was
wel zoek, die komt later nog
wel.
*"t Vliegend Tapoit" nam ons
mee op zoek naar olie, met
autopeds, afgedankte kinder
wagens, en vanwaar halen ze
het, toch nog een met olie
aangedreven wagentje. De
mensen van "De Ui" waren
voor de gelegenheid in streep-
jeskledij.
"En zij zijn groot en ik ben
klein, en dat zou niet mogen
zijn". We hoorden hetprutsje
Kalimero janken. Maar onze
kalimero's zijn groot. Alle 28
als ik goed geteld heb waren
ze groot, alleen de kwabbe-
rige gele pootjes waren bij de
één al wat groter dan bij de
andere. Het (paas)ei met
blauwe strik rolde voort.
De Tierekatasjers met gele
bek, reuzachtige ogen, komie
ke halve eierschaal stapten zo
in de rij al waren ze pas
geboren
De kapstokken hielden
rally en Lodewijk de XIV
zat in een go-kart. Hun
vergrijsde koppen blonken
van inspanning, zo zullen ze
de Rally van Monte Carlo nog
eens winnen.
Wie had er schrik van de
beesten in bruin vuile pelsen
en met reuze vieze tanden
Ze kwamen op ons af, de één
al lelijker dan de andere.
Aktievol waren "De Slep-
schieters". Hiin wagen, een
insekt van het spinachtige
soort, stak kleurrijk af, maar
liet een waar rookgordijn
achter.
Sneeuwwitje lag zo ijskoud
bij de "Protters". Het was
nochtans een mooie prins die
voor de sparreb oompjes
stond. De jager met een
geweer kwam er ook nog
achterna gelopen. Zou ze nu
al gewekt zijn Ze had toch
al zeker haar zwarte lederen
schoenen aan En voor een
zo lieve prins is het maar een
koud kunstje om van steen
mens te maken.
Moest de bonte koe en de
melkschoel beslissen of Oiljst
groeit of Erpe dat doet
Daarvoor moet je eerst ver
voegingen leren Ik melk, gij
melkt, zeer melken. Wie
melkt Die boeren trokken
er lustig aan los. Wat wordt
het met die fusie vroegen de
groene lanteerekes Wie
melkt
De eerste konfettiregen kwam
van de "Geleiboekes". Een
nieuwe praalgroep naar we
lazen. Het was een veelkleurig
festijn, een harmonie van
bleek blauw naar groen. De
koppen van de zeer beweeg
lijke vissen waren van karton
en papier met de nodige
"zjieplanten" er tussen. Twee
zeepaardjes pronkten op hun
praalwagen die een konfetti
spuitende vis voorstelde. Ze
dansten op de muziek van een
Tropicana melodietje.
Wie heeft er al eens Nemnaft
gebruikt. We hebben nog wel
enkele bonnen teveel. Ze
werden zo kwistig uitgedeeld
en gestrooid door wie
Door Arabieren natuurlijk.
Machtige oliesjeiks, kompleet
met sigaar en buik, en zonne
bril in gestreepte (slaap)-
klederen dansten "Allah is
groot". Hun Nemna harem
vrouwen mochten, zij het dan
uitzonderlijk en dit alleen
voor Aalst, meedansen. Als
Picasso, de grootmeester, dit
toch ooit eens mocht aan
schouwd hebben hij zou
zijn ogen nog niet eens
geloofd hebben.
Op rode afgedankte lukse
Amerikaanse wagens waren
daar zowaar zijn eigen baksels
gemonteerd, en een draaiende
witte harlekijn. De rest liep er
op rolschaatsen bij, of zat te
paard. Alle "Krakkken" droe
gen zwarte Napoleonhoeden,
een kostuum in geel, paars,
rood, blauw en echte gouden
schoenen. Het gezelschap
blonk uit in originaliteit. Je
ziet ook niet alle dagen een
peperdure Picasso.
Voor de tweede maal al
werden we aan onze kinder
jaren herinnerd. Sneeuwwitje
had sukses in Aalst. De zeven
dwergen kompleet met werk
tuigen, dikbuikige dwergen
waren het nog wel voor deze
gelegenheid, hoewel we ze
altijd als eerder magere ka
boutertjes voorgesteld
hadden, moeten zich toch wel
erg te goed gedaan hebben
aan appels en snoepjes, ze
wierpen ze uit met een elan
zeg, wee diegene die zoiets op
zijn hoofd kreeg, hij hield er
een karnavalbuil van over
Een paddestoel, een reuze
rode vliegenzwam met witte
reuze stippen stond in
gezelschap van enkele
zonnebloemen op hun wag<
"De Matotten" hadden
ook het kasteel bijgelast.
Als gastgroep en enige folk
regroep zagen we de "Fallu
tjes" uit Baardegem met
"Kermis van Pie Klak".
was dan de enige groep i
nog dankbaar gebruik maal
van het echte dampende bi
repaard, een echte akkorde
was er ook bij, een grijze e
