ZO ZIE JE
DAN MAAR WEER
Dachten ze zo
BIJ DE CATHARINISTEN
WAREN ALLE KARNAVALISTEN
Oude Garde en drie kussen
van Anita npenen karnaval
V_L_
J
r
4- 25-2-74- Kamavaleditie
Als in de nu volgende lijnen tikfouten of andere vervelende
ongemakken zijn geslopen die het de dierbare lezer en lieve
lezeres erg lastig maken - wees ervan overtuigd dat wij
sommige kanten van het karnavalistenleven ook kennen -
schiet dan niet op Uw dienaar. De schuld op de rug van
bepaalde bierverkopende bierslijters schuiven is de bal
misslaan. Als een plichtsbewuste penneridder stond ik een
godganse namiddag met mijn opschrijfblok klaar. Door de
bittere kou van wat ik een uitgelezen lenteweertje hoorde
noemen is mijn hand eraan vastgevroren. Moedige pogingen
konden haar totnutoe niet helemaal ontdooien. Nu is mijn
vrouw een braaf kind, zonder fouten typen kan ze niet.
Waarvan akte asjeblief. Onverwachte wendingen zullen
worden meegedeeld. Bijna werden mijn eerste karnaval-
stappen '74 me fataal. Worstel ik me rond 13 uur (sic) door
de menigte (volgens een kamavalist van de Nieuwstraat
tientallen, de rijkswacht schatte honderden, Katsjoeken
duizenden) die het middagmaal op de voetpaden van de
Koolstraat hadden gebruikt. Hoor je daar plots iemand
luidkeels verkondigen dat hij liever lekker bij de kachel was
gebleven. 'Dagen heb ik achter de kolenhandelaar aan
moeten zitten om een zakje 20/30 los te peuteren en nu
ben ik mans genoeg om hier zonder kachel te hangen
wachten". Helemaal ongelijk kon ik hem niet geven. Als ik
aan mijn neef dacht die sinds vrijdagnavond op de markt
zijn tentje had opgeslagen om toch maar niks te missen had
hij zelfs helemaal gelijk.
Gelukkig, en ik ben er hem duizendvoudig dank voor
verschuldigd maar kan wegens de nakende verkiezingen zijn
naam niet vernoemen - met karnaval wordt er trouwens
niet aan politiek gedaan - gelukkig redde hij me toen. Mijn
hand krijgt stilaan haar vroegere kleur terug. Het voordeel
van mijn redder kwam hierop neer. Als hij mocht verkozen
worden zou hij eventueel een wetsvoorstel kunnen
indienenom de twee dagen karnavalzondag en 's
maandags niet werken. Ik trakteerde hem op een broodje
met krab sla. Meteen was ik weer in de sferen die meerdere
Aalstenaars sinds zaterdagmiddag bewoonden. Om mijn
zenuwen een klein beetje onder kontrole te houden ging ik
toen mee winkelen (daar word ik stik nerveus vanDe dame
vóór ons verlangde kampernoelies. Daar kon geen gunstig
gevolg worden aan gegeven. "Geef me dan maar een krop
sla, met friet en biefstuk is dat ook kamavaleten". En het
was niet alleen in Aalst dat de verwachtingen hoog gestemd
waren. Ergens in het omliggende lazen we op het
uithangbord van de voetbalklub 'De spelers die voor deze
match opgesteld werden zullen door het bestuur achteraf
naar Aalst worden weggebracht'. Na een paar omzwervingen
die me leerden dat de cafés afgeladen waren en dat de
karnavalpree van het feestkomitee of tenminste van een
gedeelte ervan in een prachtige 'pit' moest steken kwam ik
om twee uur aan het Keizelijk Plein. Iedereen wist 'het', dat
zag je zo. Er kon niet de minste twijfel bestaan, ze waren op
de hoogte. Hoe weet ik niet maar iemand moet het verklapt
hebben. Dat kon je op ieder aangezicht merken, het lag er
vingerdik op. Zelfs door een laag smeerprodukten of een
mombakkes heen was het duidelijk waar te nemen.
Misschien, dacht ik, misschien, maar ik waagde het niet de
l'catastrofale gevolgen van een doordenkertje in de richting
'lezen ze dan toch de Voorpost' onder ogen te zien. In elk
geval, de menigte wist dat ze met het voornaamste
onderdeel van de stoet waren begonnen. Ze wachtten. Van
mij zul je niet te horen krijgen dat die wachttijd niet nuttig
werd gebruikt. Waarschijnlijk, weinig redenen zijn er om
daaraan te twijfelen, waren dat 'de' ogenblikken van die
namiddag. Als wij Belgen, wij Vlamingen, wij Aalstenaars
willen dan kunnen we ook Neem nu bijvoorbeeld die
folklore waar zoveel over wordt gepraatbarakt. Mensen
toch, met zakken, met kilos en lepels er bovenop
beoefenden wij onze nationale folklore sport. Zomaar doen
wij dat, voor niks. Mijn rechterhand heeft zich weer
helemaal in de plooi gezet. Net op tijd want we zijn aan de
kavalkade toe. Het allereerste gedeelte van de stoet was nog
voor geen driekwart voorbij of mijn buurman wiens tongval
zonder de minste twijfel een Antwerpse invloed liet
onderstellen begon geestdriftig in de handen te klappen.
Toen die eerste karavaan helemaal was gepasseerd kon hij
het niet langer voor zichzelf houden. Mijnheer bulderde hij,
in Aalst hebben ze een magnifieke stoet. Rechtuit,
de-met-spekken-en-luciferdoosjes-op-het - leven-aan-
slagplegende-reklamestoet was niet mis.
Tweemaal hebben we de stoet helemaal uitgekeken en
tweemaal gebeurden er kleine drama 's. De eerste keer, ik zal
dat gezicht nooit vergeten, waren de sinaasappels van de
Gilles er de oorzaak van. Mevrouw stond slechts een paar
meter van me verwijderd. Op het geschikte moment klonk
het fluitsignaal, ze stond uiterst gunstig geplaatst. Niets
maar dan ook niets kreeg ze de arme sloot. 'Hebt ge van uw
leven' kreet ze verbolgen, 'nu kent hij me niet'. De tweede
keer waren de agenten op de grote markt de dupe van de
historie. Steekt een fijne mijnheer het in zijn bol een extra
ritje te gaan maken op ons grote plaats. Precies of het is
allemaal nog niet moeilijk genoeg was. Weet ge, 't is daar
niet om uit te houden als er niet van 'Est veir een geborte'
wordt gekwaakt. Wat ik na de stoet gezien heb was
verdomd schandalig. Zoals iedereen spoedde ik me naar de
plaats waar het hoogstnodige na zo'n emoties kan verwerkt
worden. Na minder dan een uur kon de kelner van dienst
met de brede toestemming van de eigenaars pinten van tafel
halen die nog voor de helft boordevol waren. Zo zie je dan
maar weer dat het niet alle dagen karnaval is. Gelukkig
kwam ik even later nog maar eens de klap op de vuurpijl
tegen, de bloemenfee. Waarmee ik Boontjes gezegde wil
herhalen en beamen dat deze hele wereld zich wijzigt maar
dat een mooi kindje er nog steeds het voornaamste van is.
Zo zie je dan maar weerwaarmee ik besluiten wil dat
alles eigenlijk mogelijk is óp dit ogenblik. Aalst doet wat
het wil, ik schrijf wat ik wil.
Vergeten dat het vandaag en morgen karnaval is doen we
toch niet. Dat we de eerste karnavalstad van België zijn daar
twijfelt geen ziel aan. Straks ga ik een kalender kopen
- zou je dat nu kunnen krijgen - en uitrekenen wanneer
het spel volgend jaar begint.
ANDRE HEYVAERT
sleuren Het madanir..;
waarmee we een praatje ha» mi
aangeknoopt bleek vroeger fè'
in de stoet te hebben m<
stapt. «Een ding moet ik
zeggen», terwijl ze gretig
detail van de wagen
voorbijtrekt in zich opne
«als het volgend jaar weer 2
is kan ik in mijn kot niet bi i
want ik ben van Aa
Waarmee we dit willen zeg
als de kavalkade langs
gaat het niet om pro of kot
om schoon tegen lelijk maa
het vastenavondsamenh 1
hetdsgevoel van vreugde
vertier. Wij hoorden de op
king dat er teveel ruimte w
gelaten tussen de verschill
reeksen praalwagens. Wij 1
den fezelen ze mochten
eens horen en volgend jaar
meer komen dat al
majoretten en muziekveren "j
gen de optocht al te
maakten. Niemand die er
ogenblik aan dacht zijn p
dan maar af te staan aan w
het volgende rijtje stonc
reikhalzen. Een Nederla 1
die we een poosje haddei
sleeptouw genomen 1
zonder enige fierheid verk
den we hem de spot die
plaatselijke toestanden
gedreven had na afloo|
kommentaar: Jullie kaval
is het aankijken waard en
van Aalst of beter nog. va
Aalstenaars. Iemand van
echte, hij was helemaal op
eentje in de optocht, vond
erg jammer dat zo wi
Aalstenaars er verkleed b
pen. Iedereen met wie
zondagnamiddag praatten
het over één zaak roerend t
al die komische groepen
ben, zonder naar de result
van de jury te luist»
prachtig werk gepresteerd,
dat punt sluit niemand ien
uit. Oilsjt es toch gi 1
schoeen.
ANDREHEYVA
Oilsjteneers, jong en oud, van
de Kastonje Vesten tot de
Hoge Vesten, iedereen was op
het Catharinistenbal. Wie
maar benen had om nog te
defileren en te dansen was er.
Met zijn meer dan tweedui
zend kon men zich er be
zwaarlijk vervelen, en meer
dan driehonderdvijftig defilé-
deelnemers na het midder
nachtelijk uur zorgden ervoor
dat de verkleedpartij van jaar
tot jaar een steeds groter
sukses kent. We gaan de
ontelbare oliesjeiks niet optel
len, doch zelfs met onze
middernachtelijke lodderige
blik hebben we de grootste
lof voor alle defileerders,
maar ons hart hadden dan
toch de "Leste van de
Vesten" gestolen, samen met
de Kopstikken. Trouwens
allen hadden ons hart ge
stolen want de sfeer was er.
Waar de jury de nodige moed
vandaan haalde om rond drie
uur in de morgen de bekroon
den te feliciteren mag joost
weten, doch daarom waren ze
niet minder gelukkig.
Bij de dames haalde een
romeinse het voor harlekijn,
Pipi Langkous derde, waarna
French Cancan en Prinses van
Atlantis.
Bij de only en lonely haalde
Obelisk het op Kabaret en de
Prins van Atlantis, de Water
gate Tourist vierde voor
Pitjou en de Alpenboer.
De koppels zagen de zee
paardjes winnen, Meksiko
tweede voor de Krekel en de
Mier en Cli Cla Clownery.
Vijf ex aequo Edissen en
Mister Clondine en Mark ie-
zen. Zesde gelijk Micky en
Snoepy en Belotte van Schop
penheer. Verder nog de
Vogels en Paris bv Night.
zwieren en drinken en alei toe.
karnaval vieren hein. Misschien
wijk ik al te ver van het
onderwerp af, het is immers
geen algemeen sfeerbeeld dat ik
hier zou neerschrijven maar de
mening van de man uit de straat
over de stoet, «'t Is de laatste
keer dat ik naar de stoet kom
kijken, mijnheer, de prutsen die
ze daar tegenwoordig in mee-
Kregen verdiend de eerste
prijs buiten wedstrijd met
gelukwensen van de jury om
de beste presentatie en uit
voering De Woopsy Toopsy
Girls we zijn er, nou ja, nog
lekker van de prijs voor
originaliteit en karnavaleske
kleur naar "De Kopstukken".
In de mini-gezelschappen van
vijf man kregen "De Leste
van de Vesten" het beste voor
Blommekee en Juanita
Banana en Cariocas.
Tot tien elementen, de ee
prijs naar Aalsterse Zaire v
Lords en Ladies, verder
Kerieuzeneuzen, Lenteb
mekens en Jacht op
diploma.
Bij de serieus grote groep
eerste Arabieren met de gr
Nemma. De Karok
tweede, verder de Verke
lichten, de Waterkiekens
de Aalsterse Zienners. (jv).
Wat hier volgt wordt waar
schijnlijk een van de onvolledig
ste stukjes die we ooit penden.
Onder het wapperen van de wit-geel-rode meterslan»
wimpel op het stadhuis, de zachte tonen van de "Ou»
Garde" met vrolijke marsliederen van vroeger en toen, en
karnavaleske blik van ieder die met het grote Aalster
vierdaagse boemeifeest iets te maken heeft, was karnav
zaterdag weer in de stad.
ledereen weet het, karnaval is nooit weg uit Aalst, no»
geen dag in het hele jaar, doch van zaterdagavond t»
dinsdagnacht, nou ja, beschrijven hoeven we het niet, vi
zitten er midden in, is alles beter, mooier, leder wor»
enkele dagen zichzelf.
En midden laatste winkelende wandelaars, paardemolens e
de autoskooter ging het zaterdagavond met de Oude Gar(
van café naar café in het centrum. In een van
karnaval-pleisterplaatsen wachten ons de eerste dr
karnavalkussen kantinière Anita nam er heel wat vo<
haar rekening in evenredigheid met het verminderen v<
het vaatje whisky en karnaval begon vol beloften.
Weet iemand hoeveel mensen er
gisteren op straat waren? Ik
niet. maar wat ik met zekerheid
weet is dat: in Aalst was het
gisteren karnaval en karnaval
betekent de beestjes loslaten, er
samen een feest van maken en
