«HEYVAERT NIMMEGEERS VANHEULE 73»
HEYVAERT
EN GRYSON
IN
GALERIJ 47
WOONT DE OPVOLGER VAN SERGE REDING TE BAASRODE p
4 1/2-JARIGE KLEUTER-KRACHTPATSER
GEERT VAN KEER
TILT EEN
HALTER VAN 20 KG
BOVEN HET HOOFD
Poëzie uit Dendermonde en Grembergen
10-1-3-74 - De Voorpost
Al te zelden gebeurt het dat streekgenoten in een geïnspireerde bui
op de literaire toer gaan en iets publiceren. De Dendermondenaren
Luk Heyvacrt en Guy Vanheule en de Grembergenaar Wim
Nimmegeers, voelen zich daarentegen wel geroepen om poëzie te
schrijven. Resultaat van hun jongste literaire ondernemingen is een
opgemerkt dichtbundeltje dat onder de titel «Heyvaert Nimmegeers
Vanheule 73» op het einde van vorige maand van de pers kwam.
Niet alleen de genoemde dichtbundel is hun werk, maar ook in het
vanuit Grembergen uitgegeven literaire tijdschrift «Hagelslag»
verschenen bijdragen van hun hand, al werken nog tal van andere
literair geïnteresseerde mensen mee aan deze uitgave.
DICHTEN IN
ONGEKENDHEID
De drieëntwintigjarige Wim
Nimmegeers is sedert enige tijd
redaktiesekretaris van «Hagel
slag». in wiens beheer de
dichtbundel werd uitgegeven.
Voor Nimmegeers is de recente
dichtbundel geen eersteling. Hij
debuteerde in 1971 met de
dichtbundel «Grondwater» en
bereikte hiermee een oplage van
tweehonderd vijfentwintig
exemplaren. De pas verschenen
dichtbundel werd op driehon
derd exemplaren gedrukt en de
oplage van Hagelslag, dat aan
zijn derde jaargang toe is,
draait zo om en bij de
tweehonderd nummers.
Als je zulke oplagecijfers beziet,
dan is het meteen duidelijk dat
literaire stukjes schrijven een
vrij elitaire zaak is. Je bereikt er
erg weinig mensen mee en dan
vragen we ons af of het wel
zinvol is wat je doet. Vindt U
het vaak niet pijnlijk dat een
gedicht of een literair stuk,
waar u veel van uzelf inlegt, zo
weinig weerklank vindt
Die relatief kleine interesse voor
poëzie en voor literatuur in het
algemeen bij de mensen is
natuurlijk een penibele zaak.
Anderzijds vind ik het toch nog
de moeite waard om een gedicht
te publiceren. En waarom dan
Je kunt dat niet zo gemakkelijk
duidelijk maken. Je wordt
bezield door een zekere vorm
van idealisme. Je bent literair
geëngageerd en je wil dat ergens
waar maken. Je zou het
idealisme dat ons. als we literair
bezig zijn. bezield, kunnen
vergelijken met het idealisme
van sommige politiek en sociaal
geëngageerden. die ook al
vechten ze tegen de bierkaai,
verder blijven ageren. Dan is er
ook het feit dat je hier in
Vlaanderen en Nederland en
overal trouwens met een hele
kring literators zit. Er zijn daar
de grote namen bij en de
mindere goden, meestal jonge
ren. Het is een soort vrienden
kring. of tenminste een relatie
kring. en binnen die kring wil je
je bevestigen. Je kontakt met
andere schrijvers, dichters en
kritici blijven onderhouden. Je
wil een eigen inbreng leveren.
Het is. ruw gezegd, een kwestie
van persoonlijk prestige.
En dan is er nog iets. Ik geloof
dat ik zekere literaire kapacitei-
ten heb. Die kapaciteiten wil ik
uittesten. Ik wil me literair
oefenen. Ik wil wat ik schrijf
aan anderen laten lezen en er
hun mening over weten en zo
blijf je in gang. Men moet het
recht hebben om z'n talenten te
kunnen ontplooien en te ge
bruiken, net zoals iemand die
degelijk kan metsen of voetbal
len. de mogelijkheid moet
hebben te metsen of te
voetballen. Ik studeer momen
teel joernalistiek en zal dus later
beroepshalve moeten schrijven.
Nu al wil ik de mogelijkheden
van dat schrijven leren kennen.
Daarbij komt dat ik, als ik
gedichten schrijf, iets kreatiefs
schrijf, iets dat in de gewone
kranten niet aan bod komt.
POEZIE OP DE TREIN
Ook al bevat de bundel
gedichten van drie verschillende
auteurs, toch vormt de bundel
inhoudelijk en stylistisch een
Onze medewerker Pol van den Eede met Wim Nimmegeers (jo
Het kan ietwat vreemd lijken,
maar toch is het zo dat Luc
Heyvaert z'n gedichten ten
toonstelt. Daarvoor koos hij
het stemmingsvolle zaaltje van
Galerij 47 aan de Koning
Alhcrtstraat 124 te Dcnder-
mondc. Hcyvacrls gedichten
vormen tegelijk een begelei
ding voor en een eenheid met
de treffende, experimentele
kunstfoto's van Jean-Pierre
Gryson. Aangezien deze we
gens ziekte verstek moest
laten gaan voor de vernissage,
stond Luc Heyvacrt alleen in
voor een markante openings
plechtigheid. Tussen een zes
tigtal van zijn kameraden en
vrienden en met de muziek
van Santana, Placebo, Monte
verdi, Leo Ferrer en zelfs een
makabcr stukje Gregoriaans
als back-ground, las de
dichter voor ut eigen werk.
Hcyvacrls poëzie, met de
liefde als centraal tema,
belichten we in een vraagge
sprek met Wim Nimmegeers,
mede-auteur van de co-dicht
bundel «Heyvacrt Nimmegeers
Vanheule 73» die einde
januari verscheen. De ten
toonstelling van Luc Heyvaert
(derdejaars student kunstge
schiedenis aan de RUG) en
Jempi Gryson (studeerde aan
hel IMOF te Gent) loopt tol
10 maart en is geopend op
vrijdag van 18 lot 21 uur, op
zaterdag van 10 lot 19 uur en
op zondag van 10 tol 18 uur.
PVDE
steeds het sterkst aantrekt, zij
het dan als een vermoeiende en
slepende bezigheid. Oefenen
doe ik mij slechts in één stijl,
voor mij de wezenlijke, het
naturalisme, en in één tema. de
liefde, grotesk te noemen. Liefst
in haar minder aangenomen en
belichte vormen, de brutaliteit,
de soms zo prachtige schut-
tingstadl. het najagen, het
verstoten, de komedie, de haat,
de vijandschap, het sadisme
komponenten die naar wille
keur voorspel, begeleiding of
nasleep kunnen vormen».
Hoe kunt ge uw houding
tegenover poëzie vergelijken
met de opvatting over dicht
kunst, die Luk Heyvaert in
genoemd citaat weergeeft
Wel. bij Luk is het meer een
kwestie van gevoelens uit te
drukken. Bij Guy en mij is het
het inzicht in een bepaalde
situatie dat primeert. Een
zekere gebeurtenis treft ons
danig dat we tot een bepaald
inzicht komen en rond dat
inzicht gaan we weven.
NAAR WOORDKUNST
Is uw poëzie sterk geëvolueerd
sedert ge in mei 1971 debuteer
de met «Grondwater»
In «Grondwater» zaten nogal
wat cliché's. De gedichten
waren erg beïnvloed door mijn
klassieke schoolliteratuur. de
Tachtigers en zo. Het waren ook
allemaal afzonderlijke gedich
ten zonder veel onderling
verband. Ik was die gedichtjes
beginnen schrijven voor het
schoolblad «Schakels» van het
H. Maagd kollege. Er zat weinig
symboliek in de gedichten. Ze
waren meer een proefvlucht om
te zien welke vorm me best lag.
Toen deed ik aan sfeerschep
ping, nu tracht ik woordkunst
te brengen. Andere lektuur
(Henry Miller. Jet Geeraerts,
Het gaat er blijkbaar nogal knus aan toe bij de mensen van "Hagelslag", (v)
Hugo Claus) brachten nieuwe
inzichten en mogelijkheden. En
vooral kontakten met andere
mensen hadden veel invloed op
mijn poëzie.
«Heyvaert Nimmegeers Van
heule 73» is een uitgave van het
literair tijdschrift Hagelslag.
Voor een abonnement hierop of
voor het bestellen van de
dichtbundel kan men terecht op
de redaktie van Hagelslag,
Zeelsebaan 21, 9150 Grember
gen. Het eerste Hagelslagnum
mer van deze jaargang bevat
een essay over Gerard Wal
schap door Guy Vanheule en
Wim Nimmegeers. «De Taal der
Liefde» door Carlos Callaert,
gedichten van Leopold Van
Brande en Willem Perso.(
«Afscheid van een stichter» d
de ontslagnemende redak
sekretaris Fernand Ronsma 'ieu
verder bijdragen w.o. boek '^e
sprekingen door Jan Uyttend 8 n
Ie. Luc Smet en Hans Versti
ten. iint
PAUL VAN DEN EI feil
Onze internationale gewichtheffer Serge Reding hoeft zich
echt geen zorgen te maken over zijn opvolging. Tot deze
conclusie komt al wie de 4 1/2-jarige Geert Van Keer uit
de Smeyskensstraat te Baasrode aan het werk gezien
heeft. Deze jeugdige kleuter-krachtpatser werd geboren te
Dendermonde op 1 juni 1969. Hij meet momenteel 1,20m
en weegt 40 kg. Zijn hobby's: gewichtheffen, eten en met
zijn zusje spelen. Zijn ambitie - of beter gezegd die van
zijn grootvader - is Serge Reding evenaren. Zijn record:
een halter van 20 kg volgens de regels van de kunst boven
het hoofd tillen
vrij kompakt geheel. Tot hoever
ging de samenwerking bij het
schrijven van de gedichten en in
hoever hebben de drie auteurs
elkaar beïnvloed
Qua tematiek leunen Guy
Vanheule en ik het dichtst bij
elkaar aan. We schrijven een
belijdenspoëzie. Onze gedichten
kunnen beschouwd worden als
een afrekening met dingen die
we beleefd hebben. Guy en ik
verwerken voornamelijk ideeën
en beelden, die aan de
klassieke. Oosterse en Egypti
sche oudheid ontleend zijn. We
hebben zelfs een gedicht samen
geschreven tijdens onze treinrei
zen van Dendermonde naar
Brussel, waar we aan de VUB
en aan het hoger instituut voor
jocrnalisten van België kom-
munikatiewetenschappen stu
deerden. We begonnen toen een
gemeenschappelijk schrift bij te
houden, die een poëtische
neerslag waren van onze ge
sprekken op de trein. Uit dit
experiment en uit onze nauwe
kontakten groeide de idee een
gezamenlijke dichtbundel te
schrijven. We schrijven een
naturalistische poëzie, waarin
het spelelement sterk aan bod
komt. De poëzie van Luk
Heyvaert kende ik. daar ik zijn
dichtbundel «Opus voor Clave-
cimbel en Harp» gelezen had. Ik
wist dus min of meer hoe hij
schreef en heb daar rekening
mee gehouden bij het samen
stellen van de bundel. Vandaar
die homogeniteit. Liefde is het
centrale tema in Heyvaerts
gedichten. Hoe hij poëzie
ervaart, schrijft hij in de
bundel: «Dichten wordt steeds
meer bijzaak, enkel mijn
handelingen, gedrag bvb. blij
ven mijn motivatie. Ook konsta-
teer ik bij mezelf een groeiende
tegenzin tot het lezen van
poëzie. Wat niet wegneemt dat
van de verschillende schrijf"-
disciplines de poëzie mij nog
DEMONSTRATIE
Als een volleerd gewicht
heffer gaat kleine Geert
voor de halter postvatten,
kijkt recht voor zich uit,
ademt diep, grijpt de
stang, concentreert zich en
met een zwiep gaan de 20
kg de lucht in tot op borst
hoogte. Een kleine pauze
en fluks gaat de zware
halter tot boven het ronde
kinderhoofd. Even later is
Geert zijn inspanning ver
geten en vertelt ons in
onvervalst Baasroods dia-
lekt dat hij vorige zondag
avond achteraan op de fiets
van zijn vader in slaap ge
vallen is.
Of wij zijn nieuwste speel
goed al hebben gezien? Wij
vergezellen Geert naar de
huiskamer waar hij fier als
een pauw zijn splinter
nieuwe speelgoedauto voor
de dag haalt en ons uitno
digt er een ritje mee te
maken. Meteen worden wij
opgenomen in de fantasie
rijke droomwereld van de
kleuter. Geen sprake meer
van gewichten. Ondertus-
sen poogt grootvader Van
Keer op de binnenkoer van
onze fotograaf eveneens
een gewichtheffer te ma
ken. Deze laatste heeft er
blijkbaar weinig aanleg
voor, want na een paar
minuten is iedereen verza
meld in de huiskamer waar
grootvader, de 60-jarige
Louis Van Keer (in de
volksmond Louis van de
Gazet) vertelt hoe hij de
aanleg van kleine Geert
voor het gewichtheffen ont
dekte.
EMMER KOLEN
Zowat zeven maanden ge
leden, aldus grootvader
louis, vroeg mijn vrouw me
om een emmer kolen in de
stal te gaan halen. Ik dacht
bij mezelf dat deze karwei
nog wel even kon wachten
en daarom reageerde ik niet
onmiddellijk. Mijn klein
zoon Geert, die overdag
meestal bij ons vertoeft,
had de vraag van mijn
vrouw gehoord. ZOnder
iets te zeggen sloop hij
naar buiten.Een paar minu
ten 'later stapte hij fier als
een pauw met de zware
emmer de keuken binnen.
Op dat ogenblik gaf ik er
mij rekenschap van dat
Geert over een buitenge
wone kracht beschikte.
Vroeger droomde ik er al
tijd van een van mijn kin
deren tot sportman te zien
uitgroeien. De ongelukkige
naoorlogse tijd had echter
mijn droom in rook zien
opgaan. Thans besefte ik
dat met kleine Geert mijn
levensdroom in vervulling
zou gaan.Als de weerlicht
haalde ik een paar beroeste
ijzeren staven voor de dag,
en warempel, Geert tilde ze
één voor één boven het
hoofd.
Met de h. Albert De Clercq
baas van Adec Sport Baas
rode, sprak grootvader Loui
over de ongewone eigen
schappen van kleinzoon
lief. Uit sympatie schonk
de h.De Clercq een mooie
halter aan de familie Van
Keer.
Sedertdien oefent grootva
der dagelijk met zijn klein
zoon. Vooraleer hij 's mor
gens naar de gemeente
school vertrekt heeft Geert
reeds tienmaal 17 kg boven
het hoofd getild. Het resul
taat van de dagelijkse trai
ningen laat zich voelen:
twee maanden geleden til
de het kind 15 kg boven het
hoofd, nu is het reeds 20
kg.
Hoepla, met één hand. (v)
Grootvader Louis de Gazet
denkt nog slechts in kilo's.
Hij ziet zijn kleinzoon reeds
op het podium bij de Olym
pische spele,.
Zijn geringste wens, Serge
Reding onmoeten, is intus
sen in vervulling gegaan
twee weken geleden op het
bal van Adec, waar de
grootmeester gewichtheffen
zijn opvolger in spe bij de
hand tot voor de micro
leidde. Grootvader Louis
weende van geluk.
ZWARE FAMILIE
Het gewichtheffen zit de
familie Van Keer in het
bloed. Jozef Van Keer (35
jaar, 100 kg), vader van
Geert tilde toen hij 19 was
228 kg tot op borsthoogte.
Frans Van Keer. broer van
Jozef, tilde onlangs nog
een zak mangaanoxyde
(50 kg) tienmaal na elkaar
boven het hoofd.
Kleine Nancy (23 maanden)
zusje van Geert, heeft de
gewichtmicroge ook al te
pakken. Zij tilt immers
reeds 5 kg boven haar lief
krullebolltje.
Monigque Van Keer (26
jaar, 95), moeder van Geert,
is voorlopig bet enig fami-
lid dat nog niet aan ge
wichtheffen doet.
SPEK MET EIEREN
Eten doet de vierjarige
krachtpatser als een vol
wassene. Een greep uit
zijn dagelijks menu:
's morgens vier grote boter
hammen, vier sneden spek
en twee eieren; 's middags
een biefstuk van 300 g.,
veel groenten en weinig
aardappelen.
Aardappelen oefenen
een remmende werking uit
op de fysieke ontwikkeling
van de kleine, zegt vader
Van Keer.
De 4 1/2-jarige Geert zit
ook niet verlegen om een
lekkere pint bier in één
teug naar binnen te wer
ken. En wij, gewone sterve
lingen, die onze kinderen
met alle middelen trachten
wijs te maken dat gerstenat
schadelijk is voor de ge
zondheid, alhoewel wij dat
zelf maar al te dikwijls
vergeten!
De grootste moeilijkheid,
aldus moeder van Keer, is
de kleding van onze Geert.
Ga ik naar de winkel, dan
moet ik voor ons zoontje -
of zullen we maar zeggen
zoon - kleren kopen in de
maten van 12 tot 14 jaar en
dan nog...
Om het kledingsprobleem
van Geert op te lossen
heeft moeder Van Keer haar
werk opgezegd. Zij kan e-
venveel thuis verdienen
door de kleren van haar
twee kinderen zelf te ma
ken.
KERNGEZOND
Ondanks het feit dat Geert
Van Keér voor zijn leeftijd
zeer groot is en bovendien
zeer zwaar weegt is hij
kerngezond en daarenbo
ven tamelijk lenig.
De huisdokter hierover:
Het kind woog bij de
geboorte 4 kg. wat normaal
te noemen is. Ik heb het
kind in zijn fysieke ontwik
keling van nabij gevolgd en
kon tot nog toe geen enke
le afwijking vastelling.
Spijsvertering, bloedsom
loop en klieren werken nor
maal. Alleen kom ik tot de
vaststelling dat Geert over
een buitengewone kracht
beschikt. Zijn intelligentie
quotiënt, voor zover men
dat op die leeftijd al kan
vastleggen, ligt aan de
middelmatige kant.
ZACHTAARDIG
Over zijn karakter en
schoolvorderingen voerden
wij een gesprek met ie
mand van het onderwijzend
personeel van de gemeen
telijke bewaarschool waar
kleine Geert in de tweede
fröbelklas zit. Hieruit is ge
bleken dat Geert Van Keer
de buitengewone kracht
waarover hij beschikt niet
aanwendt om zijn speelka
meraadjes te imponeren en
de duivel aan te doen. Vol
gens het onderwijzend per
soneel is Geert een nor
maal begaafde leerling die
weent als hij verdriet heeft
en lacht als hij in iets
plezier schept. De manier
waarop wij Geert met zijn
zusje zagen spelen beves
tigd trouwens die indruk.
EN NU
Wij zeiden het reeds:
grootvader Louis De Gazet
denkt nog slechts in kilo's
en ziet Geert reeds op het
hoogste schavot van de O-
lympische Spelen. Aan de
grootvader zal het niet lig
gen. De vraag blijft echter
wat Geert, eens tot de jaren
van diskretie en verstand
gekomen, over al die
krachtpatserij zelf zal den
ken. Zal hij in de toekomst
de nodige moed en zelf
discipline kunnen opbren
gen om te schitteren in een
sporttak die al bij al toch
niet zo winstgevend blijkt
te zijn, althans niet in onze
West-Europese contreien?
Zal hij weten te volharden
als grootvader-trainer er
niet meer zal zijn?
Over deze toekomst hadden
wij een gepsrek met Albert
De Clercq, een van Baasro-
de's meest gezaghebbende
figuren op sportgebied.
Ik heb veel sympathie
voor de familie Van Keer,
aldus de h. De Clercq.
Omwille van die sympathie
;he
heb ik hun trouwens <eei
halter voor de kleine G( -or
cadeau gedaan. Wat ik ena
ter nooit zal dulden», is (ru
men de kleine gaat opf;^
ken tot gewichtheffer.
zou onduldbaar zijn ^a|
zelfs wraakroepend
men de kleine zulkdan ■'in
inspanningen zou oplIer
gen, dat hij er in het l< IOC
leven nadelige gevolt :rp
zou van ondervinden. Mi 4,
inziens mag men het r jo
zo ver drijven als in
Oosteuropese landen w jec
men de kinderen soms i g'
bij hun prille jeugd aan
ouderlijke geborgenh 1
onttrekt om ze op te p >aï
pen tot rasatleten,
meerdere eer en glorie 1U
het land wiens politiek iJeé
ge ze moeten pogen in a (al
zien te doen stijgen d; jjn
zij hun topprestaties. loi
OM deze en andere redei
zal Albert De Clercq binr
afzienbare tijd de 4 1/2 r,°
rige Geert Van Keer in c
tact brengen met dr. 'ul
Den Bossche van blo fel
Mocht na onderzoek blijl \a
dat er gevaar bestaat fei
kleine Geert, indien hij
deze jeugdige leeftijd b lve
gewichtheffen, enig let
zou kunnen oplopen on
de vorm van misgroei :rc
b.v., dan moeten de oud ;a^
en grootouders, volgens in<
h. De Clercq, hieruit m lie
hun konklusies trekken itr
de dagelijkse trainingen
onmid-ddelijk stopzetten fej
Een nuchtere analyse |a.
iemand die, nauw met
sport verbonden zijnde,
de eerste plaats de m< e
ziet in de sportman. <a
ZOnder op de toekon ne
vooruit te lopen mag rr'ri
echter besluiten dat dein
1/2-jarige Geert Van K (c
uit de Smeyskensstraat
Baasrode de kiemen in zi )e
draagt om het in de «gei
tige» sport ver te schopp c
De parabel over de talent
zal hier echter eens te mi
bewaarheid worden. 1 r
Voorlopig blijft de supp ie
tersploeg van de jeugdi lu
krachtpatser nog beperl B|
ouders, grootouders,
bakker, de melkboer enz. a
Maar daar zou in de k
mende jaren wel eens vl
andering kunnen in komei
ROBERT PEETERP
