GALERIJ PALET DENDERMONDE
AKWARELLEN EN TEKENINGEN
VAN. MARCEL VERHOFSTADT
JAN DE WILDE OP «MAAND
VAN DE KLEINKUNST»
Dendermonde
GROEIENDE KONCERTFAAM HOOGGEHOUDEN MET MATTEUSPASSIE
HOGER OP MET
«ZEG HET NIET TEGEN MATHILDE»
O.L. VROUWEKERK IN EEN SFEERSCHEPPEND DEKORUM
AALST
Grandioos kader in de prachtige Lieve Vrouwkerk voor de uitv<
van de Mattheuspassie. (r)
st gemo
en sukst
aanzien
Schreven we vroeger al eens dat de galerij Palet voorname
lijk het werk van traditionele Vlaamse landschapsschilders
tentoonstelt, dan is er met deze ekspositie van het werk van
Marcel Verhofstadt een weljome uitzondering gemaakt.
Toen we zijn oeuvre zagen werden we getroffen door het
wilde, het brute van zijn hoofdzakelijk wit-zwart pentekenin
gen, die een diepe gevoeligheid uitstralen, en door de zuid
erse zon en kleuren, de uitbundigheid en melancholie, vier
kenmerken die men in zijn akwarellen terugvindt.
Le midi (Frankrijk).
Tekening in Oostindische inkt.
Marcel Verhofstadt werd ge
boren te Vorst Brussel op 23
mei 1931 en is sedert 1960
professor aan het schilders-
en tekenatelier van de Aka-
demie voor Schone Kunsten
te Sint Joost-ten-Noode.
Hij behaalde de medaille van
de Staat voor schilder en te
kenkunst, geselekteerd op
het salon van de Provincie
Brabant. Zijn werk werd ge
selekteerd voor de Rik Wou-
tersprijs, voor de «Anto Car
te» prijs voor de «Campo»
prijs, voor de «Hélène Ja-
quet» prijs.
Hij kreeg een vermelding
«Prijs van Rome» in 1964 en
werd in ditzelfde jaar ook
laureaat van de «Louis
Schmidt» prijs.
Zijn werk is twee jaar te be
zichtigen in de Albert I galerij
te Brussel en bevindt zich in
verzameling van de Staat en
bij heel wat partikulieren.
Hij onderging de charme van
het Spaanse landschap, en
geeft de sfeer van het Middel
lands zeegebied weer in een
kleurenspel van blauw,
groen, geel (Costa Del Sol).
Het is vooral in de zomer dat
zijn Spaanse landschappen,
ter plaatse tot stand komen,
de ene met pen en Oostin
dische inkt, de andere met
penseel onmiddellijk op pa
pier. Zijn doel is zo vlug mo
gelijk een beeld vast te leg
gen gezien de hoge Spaanse
temperaturen en het daaruit-
voortvloeiende vlug drogen
het risiko van «geslaagd» of
«herbeginnen» met zich
meebrengt.
Zijn figuren zijn vooral ka
rakterportretten. Hij waagt
zich ook wel aan zeefdruk-
eksperimenten, waar we
weer zijn geliefdkoosd
Spaanse landschap in te
rugvinden en olieverfdoe
ken, op groot formaat, geven
meer een realiteitsuitbeel
ding van landschap en fi
guur.
Het werk van deze Brusselse
kunstenaar is te bezichtigen
tot 18 april 1974, alle dagen
van 9 tot 20 u. in galerij Palet,
Franz Courtensstraat 33 te
Dendermonde.
ROEL VAN DE PLAS
Niettegenstaande de organisatoren voor de tweede maal
vaststelden dat de kulturele organisaties van Wieze weinig
belangstelling aan de dag leggen voor de «Maand van de
Kleinkunst», kon het initiatief van de jeugdraad tijdens de
tweede avond, op ruime belangstelling rekenen. Ruim
honderd toeschouwers waren immers opgekomen voor
een optreden van streekgenoot Jan De Wilde.
Jan De wilde, een heel
einde geëvolueerd in de
goede richting, bracht op
een gevatte manier zijn re
pertoire en wist de toe
schouwers vooral te boeien
met zeer gevoelige num
mers als «Walter» en «Bal
lade van een goudvis»
Op dezelfde avond ging de
eerste schifting door van
de talentenjacht naar de
kleinkunstster. Van de drie
opgeroepen kandidaten
stuurden de jongens uit
Okegem hun kat. de heren
waren waarschijnlijk (laat
tijdig) tot de vaststelling
gekomen, dat de hele zaak
ernst was en ze misschien
beter thuis bleven. De twee
andere kandidaten waren er
wel. Jeroen Lecompte, ge
plaagd me zenuwen en als
eerste kandidaat beslist nie
bevoordeeld, haalde toch
nog 62 punten met een
prachtig nummer «Geld
maakt niet gelukkig». Het
duo «Adams Druivenblad»
werd voor zijn protestzong
«Je kan het allemaal gerust
vergeten» door de jury met
67,5 punten bedeeld. Beide
kandidaten waren van een
vrij behoorlijk peil.
Sekretaris Gommaar De Wit
ziet de tweede schifting
—tweede paasdag- dan ook
met veel belangstelling te
gemoet. Met een optreden
van een gastgroep
«Tamboerijn» - «Waar is
vader» - «Liedje voor
massa» - en met niet mi
der dan zeven kandidat<
voor de finale van de tale
tenjacht, wordt dit besl
het avondje. Komen maa
dag e.k. voor het voetlid
een groep uit Lede en
uit Wanzele, Dirk en Veer
Buyst uit Dendermonde,Ji
Van dam uit Brussel,
gebroeders Van Biesen, h
trio Dannie, Dirk en Lee
uit Lebbeke en t. Du Lori
uit Eindhoven. Al deze kar
didaten worde beoordeel
door een jury bestaande u
voorzitter Marcel Vermei
Frangois Putteman, Will
Pieters. Guido Heuvinck
Godelieve Duquet. Wie de
ze kleinkunstavond
meemaken kan, maanda
tweede paasdag terecht t
Wieze in de zaal Madeion
te 20 uur.
P. Van Rossen
De uitvoerders van de Mattheuspassie onder de leiding van dirigent Janus Jakus. (r)
Een gelukkige, vroeg-kristelijke traditie wil dat het
lijdensverhaal van Christus volgens de woorden van de
vier evangelisten tijdens de eucharistivieringen in de
Goede Week worden voorgelzen. De week vór pasen is
dan ook de periode bij uitstek om de monumentale en
toch sobere passiemuziek van de meesterlijk achtiende-
eeuwe komponist Johan Sebastian Bach te verklanken. En
zo wordt ook in Dendermonde, die haar prille faan als
koncertstad steeds weer weet te bevestigen, Bachs'
Matteuspassie uitgevoerd.
Het was het ministerie van
nederlandse kuituur, dat
het initiatief nam om de
koncerten reeks met het
Koor van de Europese Ge
meenschappen, met het
Knapenkoor Cantate Domi
no en met het Philharmo-
nia-orkest van Jean Jakus
te organiseren. De dienst
Volksontwikkeling van het
ministerie nam kontakt op
met de h. G. Korte, organi
sator van het eerste koncert
in de O.-L.-Vrouwekerk, en-
samen met het Slnt-Grego-
riuskoor, de Vrienden van
de Onze-Lieve-Vrouwekerk
en de VVV zorgde hij ervoor
om van wat reeds een
hoogtepunt voor het oor
was ook een pareltje voor
het oog te maken. En daar
in slaagde hij ook volko
men. De hoofdkerk schit
terde: de bloemen waren
feëriek als een betoverend
licht en lichtstralen leken
inniger en verrassender dan
de zachtste en mooiste
bloemen. In dit sfeerschep-
pehde dekor luisterden bij
na achthonderd musicofie-
len naar dat meesterwerk,
waarin de Luthere liturgie
ban Goede Vrijdag tot een
bijna feestelijk niveau
wordt getild waar het ver
rijzenisgeloof doorheen
straalt. In 1729, zes jaar na
zijn JOhannespassie, kom-
poneerde Bach deze Mat
teuspassie op tekst van Pi-
cander (C.F. Henrici).
Het Evangelieverhaal wordt
door een tenorstem in reci-
catief vorm gezongen, ter
wijl de woorden va Christus
door een bariton worden
gezongen. Een kwasi-vol-
maakte Christuspartij werd
vertolkt door de Luxembur
ger Fernand Koenig en een
meesterlijke Willy Van He
se uit eigen land hoorden
we in de rol van de evan
gelist, ingetogen, duidelijk
en vertellend. De partij van
de evangelist werd door
enkele orgelakkoorden van
orgelist Marcel Defleur on
dersteund. Marcel Defleur
speelde stijlvol en door
dringend. De muzikale ach
tergrond tijdens de gezon
gen weergave van Christus'
woorden werdeninstrumen-
taal rijker uitgewerkt, het
zogenoaamde recitativo ac-
compagnato. Als andere fi
guren uit het evangeliever
haal sprekend werden inge
voerd, ondermeer Judas,
Petrus en een dienst
maagd, gebruikte Bach
hiervoor andere stemmen
De heer Defleur Van Dender
monde zat tijdens de Mattheus
passie aan het orgel, (r)
en de volkskoren werden in
meerstemmige vorm zeer
dramatisch uitgewerkt.
Naast de evagel ietekst
kwamen in het werk velerlei
lyrische beschouwingen
voor, meditaties naar aan
leiding van hetgeen in het
evangelie wordt verhaald.
Dit zijn de aria's: drie voor
sopraan - in deze uitvoering
door de weelderige, stili
stisch heel bevoegde Rina
Cornelissen uit Nederland-,
vijf voor alt -de serene Lu-
cienne Van Deyck uit eigen
land-, drie voor tenor - de
evangelist Van Hese-, en
vier voor de revelerende
basstem van John Noble
uit Engeland. Aan deze ari-
Hoger Op bracht voor de tweede produktie dit seizoen de kome
die in dire bedrijven naar Otto Harting, in een geaktualiseerde
bewerking van Hans De Rijck, «Zeg het niet tegen Mathilde».
Het stuk speelt zich af ten huize van de zeer respektabele Sche
pen van de Stad Karei Hofwegen (Louis Pauwels); verder wonen
daar nog de ietwat achterdochtige vrouw Mathilde (Mariene
Vinck-De Swaef), dochters Bea (An De Baets-Pauwels) en Tilly
(Karine Van Biesen) en het dienstmeisje Emmy (Brigitte De
Buck).
Op een avond ruilt Hofwegen
de gemeenteraadszitting voor
een bezoek samen met de
vriend Albert De Zwaan (Fons
Janssens) aan de nieuwe strip
tease bar in de stad. Uitje dat
best voor Mathilde en Frieda
De Zwaan (Myriam Buys) een
geheim blijft. Zaak die ge
doemd is om aan het licht te
komen daar in bewuste bar ru
zie uitbreekt en Hofwegen er
zijn ring bij verliest. Tevens ge
eft het voor deze gelegenheid
gekreeërde «Voorpost» dag
blad in zijn recente uitgave
melding van de opgeschorte
gemeenteraadszitting ten ge
volge van het neerstorten van
een kroonluchter op de stoel
van de als bij wonder afwezige
Schepen Hofwegen.
Frits Verbeeck (Frans Pau
wels) journalist bij de Voorpost
komt de hand vragen van doch
ter Bea, wat prompt geweigerd
wordt.
De poppetjes gaan voor goed
aan 't dansen als Luc De Cock
(Mark Poppe) de ekonomist,
ten tonele verschint, door zijn
liefde op het eerste gezicht
voor Tilly zich laat doorgaan
voor «de nieuw kok» die ver
wacht werd, en die de gezwo
ren vrienden herkent als de
personen uit de bar die in de
vechtpartij betrokken waren.
Door leugens, woordspelin
gen, misverstanden, verstop
pertje spelen en chantage en
wat een man nogal meer doet
als hij in het nauw gedreven
wordt, komt Mathilde toch niet
precies te weten wat er de be
wuste avond gebeurde. Als
happy end krijgt Frits zijn Bea
en Luc zijn Tilly, de echte kok is
terecht en Mathilde is weeral
eens gesust.
Louis Pauwels als Karei Hof
wegen stak met kop en schou
ders boven de vele andere
medespelers uit. Aan zijn vaart
ging steeds een innerlijke
spanning gepaard, zodat hij de
motor wer die het hele spel op
trok. Fons Janssens, hoe ge
knipt hij ook is voor een komi
sche rol, kon zich niet helemaal
aanvaardbaar maken. Zijn spel
was net iets te nadrukkelijk,
een te hoge klowneske type
ring van wat alleen een bange
in paniek geraakte leraar moet
voorstellen
Mariene Vinck-De Swaef
bracht een goede typering,
doch spijtig genoeg soms on
verstaanbaar. An De Baets-
Pauwels was in haar korte rol
zeer overtuigend.
Frans pauwels en Frans Ma-
thieu waren goed. Wat de de
butanten betreft kunnen we
met niets dan lof spreken over
Mare Poppe als Luc De Cock,
ook al begon hij nogal aarze
lend, hij overtuigde naar het
einde toe. Wat Karine Van Bie
sen betreft, in de rol van Tilly
mocht ze spelen zoals ze was,
een meisje dat nog zonder al te
zware problemen het leven
doorgaat, dat deed ze dan ook,
maar op een vreselijk onna
tuurlijke wijze, met een stem
veel te hoog en te zangerig en
met bewegingen die voor een
spiegel slecht ingestudeerd
waren. Brigitte De Buck zal
nog nooit een echt dierHaa
meisje van dichtbij gezien h(
ben»Lm
Myriam Buys gaf een
goede typering, heeft heel vjVOoi
in haar mars en kan haar
buut met een gerust
als het begin van een
rijke toneelaktiviteit
Óok dit blijspel eindigt op
«eind goed, alles goed»
heel wat komische situatie
die aan de regisseur toch sp
ciale eisen stellen. Hij zal er v
voor gezorgd hebben dat
tempo en de aktie op het tone
steeds het gewenste peil b j:a;
reiktewat slechts gedeelt r:c
lijk slaagde, niet te verwond
ren als je die afmetingen vi
de scène eens goed gaat b
kijken, zelfs een volledige bi
zetting geeft nog het gevoel d
alles leeg staat.
Doi
Door hun vlotte rolkennis ver
hun zij het dan wat trage ak
hebben de akteurs van de v<
schillende situaties toch e
genietbaar geheel weten
maken, getuige hiervan h
denderend applaus dat hun
de voorstelling te beurt viel
ROEL VAN DE PlA ke
a's gingen ook dikwijls in
strumentale solopartijen
gepaard. Tenslotte waren
er de koralen, de gemeen
teliederen, waarvoor Bach
de bestaande melodie ge
bruikte. Hij harmoniseerde
deze kerkelijke melodieën
echter opnieuw en wel in
nauw verband met inhoud
en uitdrukking van de
tekst. Voor de verklanking
van de plechtige, soms te
nadrukkelijke en voor leken
vaak monotone Matteus
passie werden het koor van
de Europese Gemeen
schappen, het Knapenkoor
Cantate Domino en het
Philharmoniaorkest Jean Ja
kus gsteund door het krea-
tieve en fijn gestoffeerde
solospel van Chr. Wuyts
(clavecimbel), J. Luyten
(viool eerste orkest), Fr.
Vos (viool tweede orkest),
A. Bauwens (cello-conti-
nou), Y-. Gazelle (fluit), P.
Dombrecht (hobo). Dirigent
Jean Jakus had enkele ver
standige korrekties aan het
romantische klankbeeld
aangebracht.
Zonder ergens
een afgesakkerde indruk te
laten werden alle tempi wat
scherper en meteen wat
vlotter gesteld en waar de
tekst het aanwees werd een
meer innige toon aangesla
gen, zonder ooit in gevoe-
lerige extremen te verval
len. Heel mooi, zonder o-
verdaad aan expressief be
doelde franjes, met groot
stijlbesef. Hier werd op alle
niveaus prachtige muziek
gemaakt.
Na het koncert
vonden koncertisten en in
richters elkaar terug op een
kwasi-nachtelijke receptie
op het stadhuis, waar she-
pen van kuituur Luc Wie-
meersch en e.h. deken Ro
ger Van Ruyskensvelde res-
pektievelijk de neig-muzi-
kale en organisatorische
kanten van het koncert en
de diep-menselijke en reli
gieuze aspekten van Bach's
Passie beklemtoonden.
VOor het volgende Dender-
mondse koncert verplaatst
men zich naar de basiliek
van de Benidiktijnerabdij,
waar steeds in het najaar
zal gekoncerteerd worden,
terwijl een koncert in de
Onze-Lieve- Vrouwekerk
een voorjaarse traditie
wordt.
Paul vanden Eede
