KULTUURKAIENDER
FENIKSGROEP
OP BEZOEK BIJ BEELDHOUWER MARK
DEBRUYN
OPEN DOEK
VOOR EÉN BOEK *-l
KFL - AALST MET «THE
FRENCH CONNECTION.
ZEELS KULTUREEL LEVEN
FILM BIJ ONS
32 - 19/4/74 - De Voorpost
VRIJDAG 19 APRIL
AALST
Tot 29 april in Galerij Valerius de Saedeleer, Keizerlijk Plein,
tentoonstelling van werken van Jean Brusselmans, Rik Wou
ters, Albert Servaes, Jules De Sutter, Jacob Smits, Hippolyte
Daeye, Constant Permeke, Hubert Malfait, Albert Savereys,
Door Boerewaard, Franz Courtens, Henri Wolvens en Paul
Delvaux. Toegankelijk alle dagen van 10 tot 12 en van 14 tot
19 uur. Op maandag gesloten.
ZATERDAG 20 APRIL
AFFLIGEM
20 uur: tweede Free Podium, met daarna gastoptreden van
Just Bom in het Kultureel Centrum.
AALST
20 uur in de stadsschouwburg, Vredesplein, Aalst, opvoering
door de Catharinisten van «Thomas Morus» in een regie van
Herman Slagmulder.
DENDERMONDE
13.30 uur: Dans en vendelzwaaien door WKB Reynout aan
de kerk te Schilde.
18.15 uur: Kwistornooi: voor ATB-afdelingen te Waasmun
ster. Finale: vertrek lokaal Bij Potterken.
21 uur: Jazzavond in Honky Tonk Jazzclub, Leopold II laan,
met The Traditional Jazz Studio uit Praag.
ZONDAG 21 APRIL
AALST
20 uur: In de Stadsschouwburg, Vredeplein, Aalst, opvoering
door de Catharinisten van «Thomas Morus».
7.30 uur: Grote Markt, Aalst, vertrek van busreis ingericht door
Bolaska, naar Den Haag, tentoonstelling Paul Klee.
20 uur: in Zaal De Kring, Dr. De Moorstraat, opvoering door
Nieuw Leven van «Blootsvoets in het park» in regie van Walter
Moeremans.
14 uur: in zaal Paters Kapucijnen, door de Marcelinoklub,
vertoning van Hibernatus.
MAANDAG 22 april
AALST
2020 uur: opvoering in de Stasschouwburg, Vredesplein,
Aalst door De Catharinisten van «Thomas Morus».
20 uur: Feestzaal Stadhuis, Koncert door de leraren-solisten
van de stelijke Akademie voor Muziek, Ballet en Toneel, naar
aanleiding van de officiële heropening van de gerestaureerde
feestzaal ten stadhuize.
20uur inzaai Kapucijnenklooster: filmvertoning «Andrei Roe-
blew» ingericht door de parochiale verenigingen.
20 uur: in 't Apostelken, Mijlbeek, voorlichtingsavond door de
K.W.B. over «Kopen op Krediet».
DENDERMONDE
19 uur: Toneelvoorstelling: met de autobus naar het N.T.G.
voor de opvoering van «Het recht van de sterkste» (C. Buysse)
ingericht door Fanfare St-Ceölia.
DINSDAG 23 APRIL
DENDERMONDE
20 uur: Spreekbeurt: «Verschuiving naar links» door Dhr. P.
Achten, in het Gildenhuis, Otterstraat, ingericht door C.M.B.V.
St-Gillis.
WOENSDAG 24 APRIL
DENDERMONDE
20 uur: Fotografie: Voordracht met proefneming: «Hoe de
opgenomen foto's afdrukken en vergroten». Fotografische
kring, in Sted. Jongensschool, Begijnhoflaan.
20 uur: Voordracht: «Eet U gezond», door T.V.-kok Dhr. Bul-
tinck, ten Staduize. Ingericht door ATB-De Natuurvrienden.
Beeldhouwkunst spreekt aan door haar volledigheid van vorm, het verkeer,
ontstaan door gevoel, waardoor men het beeld doorgaans uit
iedere hoek kan benaderen en ondergaan, beeld dat stand houdt
in licht en omgeving. Van een bijna vormeloze massa vertrekt de
ganse evolutie van De Bruyn's beeldhouwwerken
naar een steeds harmonische en elegante ekspressieve plasticiteit.
Mare De Bruyn werd geboren
te Aalst op 21 juli 1924. Hij
kreeg zijn opleiding voor beeld -
priester Daens een aluminium
reliëf in de Tuinwijk Begijnhof.
Benevens vrij werk komen ook
Beeld op lage sokkel: Bezinning, vrouw in rust. Gegoten in ijzer en
bewerkt met zuur -roestkleurig).
houwen aan St. Lucas te Gent,
waar hij de afdeling sierkun
sten en beeldhouwen volgde,
beeldhouwen dat hier in hoofd
zaak op het kopiëren van
gotische beelden afgestemd
was.
Hij vervolmaakte zich aan de
Akademie voor Schone Kun
sten te Aalst, afdeling vrij
schilderen en beeldhouwen,
waar hij als leermeester Van
Der Meersch had.
Dit vrij schilderen had voor
gevolg dat hij met een serie
zeer realistische akwarellen
over de Zwalmstreek voor de
dag kwam.
FUNKTIONEEL BLIJVEN
Momenteel is hij leraar aan de
dag- en avondschool van de
Akademie te Aalst en onder
wijst er alle beeldhouwtechnie-
ken. Hij verwijt het kunst
onderwijs te gespecialiseerd te
zijn. Hij ziet het als volgt: «De
artiest inschakelen in de ge
meenschap, dus vele toegepaste
zaken te verwezenlijken. Geen
beelden voor salons maar eer
der beelden voor de straat. Vele
kunstenaars hebben slechts als
doel zo spoedig mogelijk naam
te maken door te eksposeren,
wat tot gevolg heeft dat zeer
veel minderwaardig werk ge
toond wordt. Ze geloven niet in
de gemeenschap, ze geloven nit
in de kunstambachtsman.» De
Bruyn hekelt eveneens de ver
nissage die een tentoonstelling
met, we citeren «hopen flauwe
kul» voor open verklaart. Zelf
tracht De Bruyn met zijn
beelden zeer funktioneel tegen
over de maatschappij te blijven.
Hij beeldhouwt sedert 1947,
wat er op neerkomt dat heel
wat werken te bezichtigen zijn
over heel het Vlaamse land. In
onze eigen stad zien we van zijn
hand het monument op het
Vredeplein, het monument
heel wat opdrachten, die wel
problemen scheppen wat de
tijdspanne betreft, die de
beeldhouwer in acht dient te
nemen tussen opdracht en
inhuldigingsdatum, het wordt
dan ook dikwijls een koortsach
tig werken om te trachten op
tijd te zijn en goed af te
werken.
STEEN
Gaat zijn voorkeur naar de
gebroken witte Balegemse steen
toch werkt hij ook in arduin,
graniet en franse steen.
Wanneer hij een steen in zijn
blokvorm voor zich ziet, tracht
hij er reeds de vooropgestelde
figuur in te zien. Met het tema
voor ogen valt hij de materie
aan. Bewust van de beperkte
mogelijkheden van het mater
iaal, ontbolstert hij het gelei
delijk. Met een puntbeitel trekt
hij het volume, met vlakke en
getande beitels komt er geleide
lijk vorm om dan uitsluitend
met vlakke beitels de opper
vlakte te bewerken.
De ronde houten hamer, het
tuig van de beeldhouwers,
voorkomt het terugspringen.
Vlugger werk, maar zeker niet
gemakkelijker, kan verkregen
worden door het gebruik van
een kompressor, een pistool
met beitels, het gebruik van dit
technisch snufje vergt een ster
ke koncentratie. Grote onder
werpen zoals het monument op
ht Vredeplein komen slechts
tot stand na verschillende voor
ontwerpen, situatieschetsen en
een maquette. Dan wordt ook
de ruwe schets met houstkool
op de kollosale onbewerkte
steenmassa gebracht. Wat het
monument op het Vredeplein
betreft is voor gewaakt dat een
vredesbeeld geen oorlogsbeeld
werd (zoals zo vele). Dit monu
ment is uiterst funktioneel, het
is doorzichtig, geen hinder voor
METAAL
Mare De Bruyne heeft een
voorkeur voor koper, rood
koperplaten van anderhalve
mm. en geel koperplaten van
driekwart mm. Ook aluminium
platen van drie mm. dik
worden verwerkt.
Hij maakt met verhitting door
vlam de plaat zacht die dan
plots afgekoeld wordt. Hout of
een ander min of meer buig
zaam materiaal dient als steun
van de plaat tijdens het hame
ren. Voor het uitrekken van het
metaal worden metalen hamers
gebruikt, voor het inkrimpen
zijn dit houten hamers.
In metalen skulpturen moet het
licht kunnen overschijnen. Niet
zelden wordt het metaal ook
bewerkt met bijtende zu
ren om speciale effekten te
bekomen. Van de hand van De
Bruyne staat in het atheneum
te Mol het monument voor
gevallenen in Kongo, en op het
stenen Vredemonument in onze
eigen stad kunnen we een soort
koperen Pièta bewonderen.
POLYESTER EN KUNST
STEEN
Een vorm wordt geraspt in een
soort isomo, polystrylène ge
noemd, deze materie bestaat in
verschillende ruwheidsgraden.
Een voordeel is dat men deze
voorontwerpen ter plaatse kan
presenteren. Het model wordt
eerst geïsoleerd met zeepoplos
sing. Daarna wordt het bedekt
met meerdere lagen gips en
repen jute. De twee helften
worden gescheiden door kleine
dunne ijzeren plaatjes. Een
houten of ijzeren gebinte ver
sterkt nogmaals de gipsenvorm.
Na een droogtijd worden de
twee helften verwijderd en de
binnenkant gedicht met een
poriëndichter. Alvorens de po
lyester laag er op gespuit of
gesmeerd wordt, dient het
model nog eens bedekt met een
isolatie en waslaag. De binnen
ste randen moeten dik genoeg
zijn om de twee helften gemak
kelijk aan elkaar te kunnen
hechten.
Niet zelden werkt De Bruyn
met hout zoals notelaar, eik en
zelfs eksotische houtsoorten.
Mare De Bruyne
De Bruyn is de ontwerper van
tientallen medailles. Hij ont
wierp en vervaardigde ook
juwelen in ivoor en goud.
Mare De Bruyn hekelt vooral
de kerkhoven met hun sierloze
graven en denkt hierbij aan de
prachtige Romeinse inskripties.
Hij werkt met zijn leerlingen
dan ook grafzerken uit die een
esthetische waarde hebben,
verder is het de wens van De
Bruyn regelmatig in de Akade
mie een soort open atelierdag
Met «the French Connection» een film van William Friedkin
krijgt men een bikkelharde (kommerciële) politie- en misdaadfilm
te zien, een aktiefilm voor een meerderheidspubliek waaraan de
regisseur naar zijn eigen zeggen «een fel gevoel van spannende
ontspanning wilde verschaffen.»
Het verhaal is gebaseerd op een (geromanceerde) reportage van
een journalist en op de getuigenissen van twee rechercheurs van
het Bureau of Narcotics van New York, die een Frans-
Amerikaanse heroïnesmokkel op het spoor kwamen en er na een
vier maanden durende speurtocht in slaagden de meeste hand
langers in te rekenen. De «grote patron» bleef echter buiten schot.
Doorheen het verhaal van de klopjacht schetst de filmer met
meesterlijke hand de figuur van Doyle, de keiharde politieman:
koppig, gewelddadig, racistisch en mentaal niet zo veel verschil
lend van de misdadigers die hij bestrijdt. Eigenaardig genoeg zijn
de reakties van het publiek op de persoon van Doyle zeer uiteen
lopend geweest: mensen die de aanpak van de rechercheur
gunstig gezind zijn, zien hun gelijk bevestigd; tegenstanders vin
den er hun argumenten in om te zeggen dat het inderdaad mis
gaat met Amerika. Hoe men op de film reageert zal uiteindelijk in
ruime mate van de instelling van de bioskoopganger zelf afhan
gen.
Donderdag 25 april 1974, Filmzaal St.-Jozef kollege, Pontstraat
11 en Hoogstraat, Aalst. Enkel voor leden. Men kan steeds lid
woraen aan de ingang van de zaal
te houden, waar alle disciplines
aan bod komen en waar
iedereen die er zin in heeft kan
komen werken.
Mare De Bruyn is de leraar die
nadenkend aanleert, maar zijn
gemoed en entoesiasme niet
kan bedwingen en zijn eigen
werk en leerling laadt
liefde en entoesiasme. N
verliest De Bruyn's beeld
diepe warmte, of zij st<
koper of marmer bezielen r
die het dode afweert en
echte zinnelijke mensen!
aanspreekt. Buiten mode
anekdote verstrengelt Mare
Bruyne geest en vorm, schc
heid, herkenbaarheid en my
rie. Zijn zin voor ambachtel
perfektie en pricisie betel
een voortdurend pluspunt i
dat hij met behulp daarvan
stenen wereld waar kan mak
Roel Van de 1
«De mens leeft niet van brood
alleen» is een alombekend
gezegde. Toch stelt men vast,
dat in het Vlaamse land de
verenigingen die zich inlaten
met het kulturele werk niet zo
talrijk zijn. Om deze leemte te
helpen aanvullen, staken een
paar jonge Zeienaren de kop
pen bijeen en besloten over te
gaan tot de oprichting van de
Feniksgroep.
Onder de namen van de
stichters vindt men er een paar
die de kunstminners beslist in
het geheugen liggen.
Zo o.a. Willem Omer Johann,
een nog zeer jong schilder
wiens werken nu reeds door
verzamelaars fel gegeerd wor
den en die tevens enig mooie
prentekeningen vervaardigde.
Juliaan Van Acker, die met zijn
tentoonstelling in het Zeelse
Gemeentehuis op Lentekermis
midden in de roos mikte, nam
het voorzitterschap van de pas
opgerichte vereniging op zich.
Henri Van Daele, de Zeienaar
met de vlotte pen, die op
litterair gebeid reeds meer dan
twaalf jaar bedrijvig is en door
zijn kursiefjes en mede door
zijn boek «Ik ben een kotma
dam» vooral bekendheid ver
wierf. getuigt van de openheid
van de groep.
In de statuten van de vereni
ging staat duidelijk vermeld
dat het bijzonder streven van
de Feniksgroep het stimuleren
van de kunst is, onder eender
welke vorm en dat zulks dient
opgevat en geïnterpreteerd inde
breedste zin van de geest.
Schilders, schrijvers, muziek
liefhebbers. iedereen die zich
aan de statuten wil onderwer
pen kan deel uitmaken van de
vereniging.
Op eigen initiatief zal men
culturele aktiviteiten organise
ren die zullen plaatsgrijpen in
de Galerij Feniks, Pieter Go-
russtraat Nr. 30, dat als verga
derlokaal werd gekozen.
Het begon allemaal met de
oprichting van de Galerij Fe
niks op Zele-Dijk, dat indertijd
het Zeelse mekka van de kusnt
was.
Door een intense werking wil
men de kunstminners terug de
weg naar de Dijk tonen.
De naam Feniks wil een begrip
en een baken zijn op het gebied
van de kunst, daarom zal de
vereniging vertegenwoordiging
vragen in de op te richten
kulturele raad.
Wj wensen de Feniksgroep die
beslist wat in de mars heeft veel
sukses en een voorspoedige
groei.
G.D.Z.
Week van 19 tot en met 25 april 1974
Palace Aalst: «RABBI JACOB» (KT)
Verlenging van deze goede humoristische film met bijzond
grappige Louis de Funès.
Feestpaleis Aalst: «THE LADY SINGS THE BLUES» (KN*
(volgende week)
Het onderwerp van deze film is het leven van de zanger
Billie Holiday.
De titel van de film verwijst naar haar autobiografie die in 19!
verscheen en die haar bewogen levensloop verhaalt. In 19( 2
verscheen een Nederlandse vertaling van het boek, aang
vuld met een uitgebreide diskografie, beiden van de hand v<
Martin Schouten.
Eigenlijk was Billie Holiday geen blueszangeres, ze heeft vr C
wel geen blues gezongen. Haar repertoire bestond grotei s
deels uit populaire songs, die ze met een zeer sterke bezielir
bracht, zodat sommigen in haar een voorloopster van c
soulmuziek zien. In zoverre is de titel van boek en film di
misleidend. Zij beschouwde zichzelf als een deel van hi k
orkest, haar stem als een instrument, zodat wat zij zong to< 9
telkens anders was. Doordat zij gebruik maakte van pui^
muzikale middelen zoals ritme en melodie, bezat zij een b
zondere zeggingskracht. Bovendien was Billie Holiday e<
van de eersten om gebruik te maken van elektrische verste ai
king. Lady Day, zoals ze ook wel eens genoemd wordt, kenc
geen gelukkige jeugd, ze maakte op vrij jonge leeftijd kenn k
met prostitutie, gevangenissen, verdovende middelen, zi<
kenhuizen en sociaal onrecht. Toch leefde ze zeer intens, w< r
in de lijn van haar karakter lag. Ze hield niet van compromi
sen, was trots, impulsief en romantisch. Haar grillig gedrc
bezorgde haar aardig wat moeilijkheden met anderen en
was helemaal niet praktisch ingesteld. De laatste jaren va i/i
haar leven (ze werd 44 jaar) waren bijzonder triestig: zij wrJ
moeizaam te been en slecht bij stem. Bovendien was ze ha<
gevoel voor timing kwijt en kon ze haar tekst niet meer onthoi f
den.
De film is een min of meer getrouwe weergave van haar leve
met Diana Ross, vroeger lead-zangeres bij The Supremes, i
de rol van Billie Holiday. Zij doet dat vrij goed alhoewel zij hL
repertoire van het grote muzikale talent dat Billie Holiday wa;
op haar eigen manier interpreteert. In ieder geval een ondanl e
bare taak die zij op een handige manier tot een goed eind
brengt. De regie is in handen van Sidney J. Furie, die in 195
opvallend debuteerde met «A dangerous Age». De sounc
track, waarvoor Michel Legrand verantwoordelijk is, kwar iu
onder dezelfde titel uit op het Tamla Motown label.
Deze week in Feestpaleis: verlenging DE DUBBELDE^
KERS.
In Dendermonde (cinema Belgica) en in St.-Gillis
Dendermonde (cinema Albert) kan U de Franse film «LE SI
LENCIEUX» zien, met Lino Ventura.
GUY DE LOMBAER'
lt
BOEKEN LEZEN: WELKE?
HOE?
Nu we hier voor een dertigtal
boeken «een open doek» heb
ben gebracht, stellen wij wat
fier en blij vast dar hierdoor
reeds een respektabel aantal
auteurs en titels met waarde
rende belangstelling door de
lezers zijn ontvangen.
Dertig boeken is natuurlijk
maar een druppel in de zee van
de literatuur. En toch zit er
logika in de methode om het
beste uit onze literatuur drup
pel voor druppel bij de ontvan
kelijke en niet-ontvankelijke
lezer te laten overkomen.
Men zegt dat de Chinezen
iemands shedel klieven door
met het haast uitdagend geduld
dat hen eigen is om de paar
sekonden een druppel vloeistof
te laten neerkomen op één
plaats op die schedel. Met dit
voorbeeld voor de geest. laten
wij thans goede literatuur
druppel voor druppel neerko
men op de schedel van wie hun
schouders ophalen voor de
literatuur in het algemeen en
voor bepaalde genres in de
literatuur in het bijzonder. Wat
dit laatste betreft sommigen
zweren bij de eigentijdse litera
tuur die van na Wereldoor
log II en anderen ervaren
slechts de oude literatuur als
waardevol. En wat de horizon
van weer anderen nog beperk
ter maakt is de erkenning van
slechts hier en daar een auteur,
ongeacht de periode of de
tijdsomstandigheden. Van die
ene auteur lezen zij dan alles.
Wat vanzelfsprekend een ver
keerde instelling toont. Want
zoiets mag men geen enkele
schrijver evenmin als zich
zelfaandoen!
Om de harde schedel van voor
oordelen bij sommige lui te
ft!
breken, hebben wij hier afi
selend goede oude en go
nieuwe werken besproken,
menen dat het nuttig is op
wijze de rubriek verder
zetten.
Om onze lezers een i
proeve van al het goede in
literatuur te kunnen aanbie
zal deze rubriek nog heel I
moeten standhouden. Want
ze eigen literatuurgeschiedt jj
is een werk van eeuwen
tussen Hendrik Van Veld
(begin 12e eeuw) en o
hedendaagse schrijvers lig
een paar duizenden vern
denswaardige namen J
schrijvers en tientallen duii
den titels van steengoede t
ken. Men zou het haast als
levenswerk moeten beschouv
het beste te kiezen en
bespreken uit die acht eeuv'n
literatuurgeschiedenis.
Bij het kiezen van lektuur
en vooral bij het waarde
ervan! laten velen 't
uitsluitend leiden door de fa
van een boek en/of zijn sch
ver. Zo'n selektie is cw"
ongelukkig als onrechtvaarc ®J
Onrechtvaardig tegenover
dynamische literatuur, gesel
denis en ongelukkig omdat
op die wijze beperkte keuze
risiko inhoudt dat de smaak
verkeerde kant uitgaat.
Men moet boeken durven leif*
in de orde waarin ze aange
den worden. Vervolgens m
men op zijn eigen goede smi
durven rekenen om een be
goed of minder goed te vindt8rv
Een eigen mening is cigcnl
minder een luxe dan een zafec
van openheid tegenover
onoordclen zijn eigenlijk alli
maar bang voor het oordeel It
zij in een boek zouden kuni
ontmoeten over... zichzelf!
FRANS-JOS VERDOOI
is
